No-Nonsense middenklasser revisited
Er zijn intussen drie decennia verstreken sinds ik voor het laatst met een Opel heb gereden. Dat was om precies te zijn in 1981 met de Opel Kadett 1.6 S Berlina van mijn vader uit datzelfde jaar. Omdat ik in dat jaar net was teruggekomen van een langdurig verblijf in Noord-Amerika, verbaasde ik mijzelf er toen over dat zo’n ‘kleine’ auto niet alleen strak, maar toch nog zo relatief comfortabel kon rijden met een voor die tijd en Europese begrippen ‘luxe’ uitrusting, want van stuurbekrachtiging, rembekrachtiging, airco, elektrisch bedienbare stoelen en -ramen was in die tijd bij zelfs de meest uitgebreide uitvoeringen van de Europese EN Japanse merken nog geen enkele sprake. Maar vergeleken bij roemruchte voorgangers als de Rekord en Kaptein voelde deze eerste Kadett hatchback – die begin tachtiger jaren een nieuwe trend moest volgen – voor mij toch echt wel aan als een flinke stap terug, en zeker na een langdurig dieet van Amerikaanse slagschepen.

Gevoelsmatig stond er gewoon een stuk minder auto dan je van Opel gewend was, en echt mooi heb ik de vierkante hatches uit die tijd nooit gevonden. Dit alles deed echter helemaal niets af aan de oerdegelijke reputatie welke de Duitse GM dochter voor zichzelf in Europa, en niet in de laatste plaats in Nederland(!) had opgebouwd, ondanks de slechte lak van die eerste generatie Kadett hatchbacks, wat mijn vader al kort na aanschaf en tot zijn gruwel heeft moeten ondervinden, lees: roest.

Nieuw jasje
Zoals de meeste Duitse automerken heeft ook Opel zijn reputatie van degelijkheid opgebouwd tijdens de roerige zestiger jaren in ons land: aanvankelijk voorzichtig en mondjesmaat. Het waren de tijden van de invoer van tweedehands ‘Duitse deukjes’ om de eenvoudige reden dat in die tijd een nieuwe auto voor de meeste particulieren financieel (nog) onhaalbaar was. En iets later, toen ook nieuwe auto’s langzaam maar zeker aftrek vonden door een in snel tempo stijgende economische groei, werd het ook de tijd van het meedogenloze tv-programma Wereld Op Wielen van Fred van der Vlugt, de schrik van elke Nederlandse auto importeur vanwege de grondige en genadeloos objectieve tests waaraan nieuwe auto’s door hem werden onderworpen. En met een in die tijd totaalaanbod van maar drie publieke tv-zenders keek heel autorijdend Nederland ernaar!

Daarna ging het voor Opel op de Nederlandse markt alleen maar bergopwaarts, en het merk Opel is sindsdien in de polder een begrip geworden waar niemand – vriend of vijand – nog omheen kan. De beproefde middenklasser voor Jan Modaal, en waarvan de techniek keer op keer met vlag en wimpel de tand des tijds wist te doorstaan is er nog steeds. De degelijkheid, praktische gebruiksmogelijkheden, de neutrale en voorspelbare rijeigenschappen met bijbehorende relatief hoge restwaarde zijn gebleven, maar de vooruitstrevende techniek en uitstraling voldoen anno 2010 meer dan ruimschoots aan de extreem hoge eisen van deze tijd: enter de 2010 Opel Astra 1.6 Edition. Opel’s eigentijdse vertaling van de terecht razend populaire Kadett-jes van weleer. Een terechte vertaling ook naar een nieuw decennium van een nieuw millennium, in een volledig nieuw jasje.

Hatch of Crossover?
Het eerste dat opvalt bij de nieuwe Astra is de gelikte en flitsende vormgeving, die ik naar mijn smaak bij Opel zo lang heb moeten missen. Een fraaie combinatie van hoekig en rond tegelijk dat je doet twijfelen of het nu gaat om een hatchback of crossover model. En het is juist de cocktail van die twee ontwerp-stijlen die de in zwang zijnde carrosseriestijl in deze klasse een geheel eigen Opel gezicht geeft, maar dan wel een cocktail die zich nadrukkelijk met een veel flitsender uiterlijk weet te onderscheiden van de Astra- en Kadett-voorgangers uit eigen huis.

Uitrusting
Ons testexemplaar kwam met het Edition en Business introductiepakket dat bestaat uit 17-inch velgen, mistlampen en een driespaaks lederen stuurwiel, het Business pakket met MP3 radio/cd-speler en navigatie, Electronic Climate Control, Adaptive Stability Control en Adaptive Forward Lighting met Bi-Xenon koplampen. Al met al een hele waslijst tegen een prijs van €6.000,- bovenop de 1.6 Edition aanschafprijs van €22.000,-. Al deze extra’s zijn een kwestie van keuze en individuele behoefte zoals die voor iedere auto geldt. Jammer eigenlijk dat veel van deze zaken niet achteraf – desnoods bij de importeur zelf – kunnen worden ingebouwd, dat zou de kostprijs ervan voor de consument alleen maar drukken door hetgeen bespaard wordt op BPM en BTW van de totale aanschafprijs. Wij van autotesten.nl staan er nog steeds versteld van hoe lang zo’n fiscaal regime en ‘eilandje’ op autogebied – in vergelijking met de ons omringende landen – eigenlijk nog is vol te houden, want dit probleem geldt natuurlijk voor elke autofabrikant die in Nederland actief is.

Maar met de over het algemeen stijf geprijsde pakketten krijg je er natuurlijk wel wat voor: een zeer complete en functionele uitrusting die kwaliteit uitstraalt zodra je instapt. Leuk om te weten is dat op het moment van dit schrijven Opel zojuist een kortingsactie is gaan voeren van 50% op alle opties bij de aanschaf van een nieuwe Astra, dat scheelt dus al gauw veel geld op de aanschafprijs, bij Opel speelt men dus kennelijk in op dit ernstige luxeprobleem. Met deze twee pakketten zoals bij onze testversie blijft er aan uitrustingsniveau in elk geval niets meer te wensen over.

Dagelijks gebruik
In het dagelijks gebruik toonde deze Astra met 1.6 motor (115 Pk) en vijfversnellingsbak zich al snel een comfortabele, gebruiksvriendelijke en prettige metgezel. Qua heftige motorprestaties blinkt de auto nergens in uit, maar doet gewoon alles wat ervan wordt verwacht zonder morren of nukken, en er is redelijk vlot mee te rijden. Wel is er naast de eco-toets op het uitgebreide bedieningspaneel ook nog een sport-toets waarmee het blok nog wat feller en levendiger wordt. De dashboardverlichting wijst er in de sport modus dan wel fijntjes op dat je letterlijk in het rode gebied zit, door rood op te lichten, alle eco-kretologie ten spijt. Handig, dat wel, zo’n instant remapping progje binnen handbereik.

Voor all-out performance is er van deze cilinderinhoud ook nog een 1.6 S versie van 180 Pk leverbaar, en met dezelfde complete uitrusting zou die versie uitkomen op €33.000,-. Gassen, sturen, schakelen, remmen in of buiten de stad, geen probleem, vanwege een bovenmodaal maar toch neutraal weggedrag dat je nooit zal verrassen dankzij het intelligente Stability Control systeem. Deze variant maakt van de Astra een praktische allrounder die zijn bestuurder comfortabel en zeker door elke verkeerssituatie heen loodst, en na een weekje rijden durf ik de stelling aan dat je met dit veilige elektronisch gestuurde wielophangingsysteem bovendien minder asfalt nodig hebt dan de extra Pk’s en koppel van een grotere cilinderinhoud die deze optie zou moeten ontberen, goede investering dus!

Opletten!
In druk stadsverkeer is het voor bestuurders met een kleiner postuur wel extra opletten voor fietsers en voetgangers. Deze zit namelijk veel dichter op de voorstijlen van de carrosserie, en die kunnen het zicht nog weleens belemmeren bij een zitpositie dichter op het stuur. Daarmee is eigenlijk het enige minpuntje van de Astra Edition gegeven dat wij hebben kunnen ontdekken. Concluderend kan worden gesteld dat Opel met de nieuwe Astra een gelikte en goed doordachte middenklasser heeft neergezet, met zelfs een knipoogje naar een klasse hoger. Goedkoop vind ik hem niet, maar daar staat genoemde relatief hoge restwaarde tegenover, want gebruikte Opel’s zijn nu eenmaal van oudsher heel erg gewild. Mooi vind ik hem wel, en dat is voor mij sinds jaren van Opel evolutie helemaal nieuw, maar dat had de oplettende lezer al begrepen. Want tja, het oog wil nu eenmaal ook wat… of niet soms? Al met al is de grootste verrassing van de nieuwe 1.6 Astra Edition dat deze zo onopvallend goed aan alle verwachtingen tegemoet komt. Maar voor de verstokte en nuchtere Opel rijders is dat waarschijnlijk geen nieuws. Die zeggen alleen maar quasi-nonchalant: “Wir Leben Opel!”

[quote Daan]
“We plannen de Opel Insignia OPC Sports Tourer wel na de Opel Astra 1.6 Edition, want anders valt de Astra namelijk zo ontzettend tegen als je die als eerste test.” Al moet ik bij wijze van spreken een Koenigsegg testen voor de Opel Astra dat maakt mij dus werkelijk helemaal niets uit! Maar ik ben maar akkoord gegaan want ik kan dit nog zo vaak zeggen men gelooft mij toch niet. Overigens heb ik de Opel voor Theo opgehaald want Theo had geen tijd die dag. Leuk voor mij want ik was zelf ook best benieuwd naar de nieuwe Astra. Net als de Opel Corsa ecoFLEX en de Corsa OPC heeft ook deze Astra weer het bekende mooie dashboard. Ik moet echt zeggen dat Opel dat gewoon goed voor elkaar heeft. Lekker strak mooi en vooral erg compleet. Ik heb expres niet de 1.6 Turbo aangevraagd omdat die nogal voor de hand ligt. Voor een autojournalist dan bedoel ik. Natuurlijk is het testen van de versie met de meeste Pk’s het leukst, tenminste dat hoor je te zeggen als autojournalist. Persoonlijk vind ik het veel leuker om de versies die het meest verkocht worden te testen. Dat zijn namelijk van die underdog-auto’s die volgens de meeste autojournalisten maar net voldoende Pk’s hebben. Ook nu ligt het weer voor de hand om het Sport-knopje van deze Astra 1.6 constant aan te zetten, maar ook dat doe ik dan juist weer niet.

Net als Theo vind ik het design van de Astra mooi, wel vind ik het design in het zwart mooier uitkomen als in de kleur die wij hebben meegekregen. Het vermogen van 115 Pk is ruimschoots voldoende voor de doelgroep van de Astra. Zoals ik al hiervoor schreef is dit ook het meest verkochte type en dat begrijp ik wel. De prijs van deze 1.6 zonder turbo is zeer acceptabel in dit segment. De zithouding en ook zitruimte voor de passagiers is prima, de remmen zijn prima, het schakelen idem dito oftewel typisch des Opel’s. De wegligging is ook uitstekend, zelfs met vier volwassenen gaf de Astra geen krimp is snel genomen bochten. Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Met het ESP uit is dat trouwens niet anders, ook dan laat de Astra zich netjes en makkelijk sturen. Dat sturen gaat trouwens ook heerlijk, niet te licht en ook niet te zwaar.

Toen ik Theo’s testverslag las had ik zoiets van: “Ja dat is de Astra zoals ik ‘m ook zou verwoorden.” Grappige is dat ik ook een leuke herinnering heb aan Opel. De vader van mijn beste jeugdvriend had namelijk een Opel Ascona. Als we dan gingen rijden keek ik altijd heel goed naar het schakelen en ontkoppelen, dat fascineerde mij mateloos. Ik reed al sinds mijn veertiende op een schakelbrommer dus koppelen/schakelen had ik al onder de knie alleen gaat het bij een schakelbrommer net andersom, hand/voet is bij een auto voet/hand. Tijdens mijn eerste autorijles reed ik dan ook meteen foutloos weg zonder af te slaan.
[/quote Daan]