Look-alike-I-like
Pas toen ik de motorkap open had gedaan en het woord “ECOTEC” zag staan wist ik het zeker en geloofde ik wat er op de factsheet stond die in de Opel Corsa lag. Vanwaar die totale verwarring? Wel dat is eigenlijk heel simpel, ik was namelijk in de veronderstelling dat ik een Opel Corsa 1.6 Turbo mee zou krijgen. Toen ik echter aan kwam rijden zag ik voor de ingang een kanariegele Opel Corsa staan met OPC op de zijkant. Mhh had ik me dan toch vergist? Ik kon het me bijna niet voorstellen maar de verwarring werd nog groter toen ik eenmaal op de snelweg reed. De Corsa voelde lekker fel aan en ik kon me dan ook bijna niet voorstellen dat er maar 150 Pk’s onder de motorkap aan het rondrennen waren. Even snel inhalen en doorhalen naar 150-160 km/u ging lekker snel, ook in de 4de en de 5de versnelling voelt deze Opel Corsa nog behoorlijk krachtig aan. Eenmaal bij Den Haag/Leidschendam stond er al voor de afslag naar de N14 een file en dus ben ik maar verder gereden over de A4 richting Zoeterwoude. Best wel jammer want de bocht in de afslag naar de N14 is juist voor een sportief afgeveerde auto als deze Opel Corsa een perfecte test voor de wegligging. De afslag bij Zoeterwoude was minder druk zodat ik toch redelijk op tijd thuis was. Eenmaal thuis heb ik de rit even aan een snelle analyse onderworpen. En dat terwijl ik de Opel Corsa Color Edition met OPC Line pakket nota bene bij lange na niet op de grens had gereden. Het leuke van zo’n eerste-indruk-analyse is dat ik het bij het rechte eind kan hebben, maar ook dat ik er verschrikkelijk naast kan zitten. Het motorblok: dat viel mij ontzettend mee, het koppel en de Pk’s voelen veel krachtiger aan dan de waarden op papier. En dan te bedenken dat er ook nog een 1.6 Turbo-versie is met 141 kW oftewel 192 Pk (net zoveel als de vorige versie van de Opel Corsa OPC). De wegligging: in eerste instantie lijkt de wegligging prima, lekker sportief maar niet uitzonderlijk goed. De auto als geheel: alles lijkt goed op elkaar afgestemd, en samen met het fraaie design en dito interieur lijkt de vernieuwde Opel Corsa een sterke troef in het brede Opel-gamma. Maar voordat ik aan het serieuze deel van het testverslag begin even een leuke ontmoeting met een hersenloze vader en zijn dansende kinderen in een Duits slagschip.

M-E-R-C-E-D-E-S
Een mens wordt maar één keer 50 en dus had mijn zus besloten een groot feest te geven op zaterdag 28 mei. Omdat iedereen er natuurlijk op zijn best uit wil zien heb ik mijn moeder zaterdagochtend even naar mijn zus in Katwijk aan Zee gereden om haar kapsel in model te brengen. Normaal gesproken rij ik dan altijd binnendoor via Valkenburg. Maar omdat ze al weken aan de weg bezig zijn moest ik omrijden en besloot ik daarom via Holiday Inn naar de N206 te rijden. Net na de bocht bij Holiday Inn zag ik ‘m al aan komen rijden, mister King of the Highway in zijn dikke zilvergrijze Mercedes. Uiteraard wilde ik wel eens weten wat het gele gevaar waarin ik reed daar tegenover kon stellen. En dus pakte ik de linkerbaan zodat de Mercedes achter mij kwam te staan bij het stoplicht. Het volgende stoplicht stond de Mercedes weer achter mij maar na dit stoplicht ging de weg van twee naar één baan. De auto voor mij ging al snel naar rechts zodat ik het gaspedaal wat dieper in kon trappen. Ik hoefde eigenlijk niet eens serieus moeite te doen (dus tot aan het rode gebied door te rekken) om de Mercedes voor te blijven. De bestuurder van de Mercedes had duidelijk niet verwacht dat het kleine gele Opeltje voor hem zo snel zou zijn. Over de brug wordt het dan weer even twee rijbanen en na het stoplicht gaat het weer van twee naar één rijbaan. Afijn ik rij over de brug heen en gaf heel even stevig gas en pakte weer de linkerbaan omdat er voor mij een langzaam vrachtwagentje op de rechterbaan reed. Bij het stoplicht moest ik even afremmen want daar staat en 50 km/u-flitspaal. De Mercedes moest vol in de remmen, blijkbaar had meneer niet op zitten letten of het is zo’n zakenmannetje dat overal schijt aan heeft – meest aannemelijk – en vele duizenden euro’s boetes per jaar betaald. Daarna haalde ik een paar auto’s in en kon ik ruim voordat het verdrijvingsvlak zou beginnen weer naar rechts. De Mercedes achter mij had echter andere plannen en zat bovenop mijn achterbumper. Wat ik toen deed is misschien niet netjes maar ik had geen zin in een (gevaarlijke) situatie, waarbij de Mercedes rakelings vlak voor mij langs over het verdrijvingsvlak zou scheuren. En dus besloot ik hem uit het oogpunt van verkeersveiligheid heel even op te sluiten, zodat hij niet over het verdrijvingsvlak voor mij langs kon (dat is verboden en krijg je ook een boete voor, iets dat veel automobilisten niet weten). Daarna bleef hij weer bovenop op mijn achterbumper zitten en tikte ik even mijn rem aan. Dat zinde meneer duidelijk niet en hij gaf gas en haalde mij over de dubbele doorgetrokken streep in, terwijl zijn twee jonge kinderen door de auto dansten (gordel?, kinderzitje?). Het blijft toch fantastisch om te zien dat dit soort mensen met één hersencel nog in staat zijn om een auto te besturen. Maar ja jullie weten dan ook vast wel waar Mercedes voor staat: Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip. En als jullie je afvragen waarom ik geen Mercedessen test dan is dat omdat ik daar hele goede redenen voor heb. Na de AutoRai van 2009 had de PR-manager van Mercedes auto’s toegezegd, maar na de Smart cabrio deed deze PR-manager elke keer als ik een Mercedes aan wilde vragen zo verschrikkelijk moeilijk (smoesje zus smoesje zo) dat ik zoiets had van: “Hou je Mercedessen maar, ik wil ze geen eens testen!” Dat laat ik wel aan andere dwazen over, ha, ha.

Suf geluld
Zaterdagavond moest ik aan het einde van het feest mijn broer en zijn vriendin wegbrengen naar het NS-station. Ze moesten wel op tijd weg anders zouden ze de laatste metro niet meer halen. Even snel naar de provinciale weg is nog best lastig in het donker van de polder, maar daar komt het ‘Adaptive Forward Lighting’ van Opel om de hoek kijken. Omdat de Opel Corsa precies weet op welk soort weg hij rijdt past de vorm van de lichtbundel zich aan de omstandigheden aan. Toch was het nog even zoeken om de juiste weg te vinden, want blijkbaar vond het gemeentebestuur van Zoeterwoude het leuk om dat extra lastig te maken. Na een doodlopende weg ingereden te zijn had ik dan toch de juiste weg gevonden. Al snel reed ik over de Breestraat richting het NS-station, nog even de remmen en de claxon testend voor café De Harmonie waar het éénhersencellige deel van Leiden (vandaar dat het gemiddelde IQ van Leiden zo laag is) gewoon midden op straat stond. Dit uitermate domme volk even laten schrikken vind ik altijd weer leuk. Al toeterend en met piepende banden maakte ik even een noodstop op het rode asfalt, het ABS werkt dus goed (=Anti-apen Blokkeer Systeem). De nog net niet dronken jongelui reageerden nog, maar er liepen er een aantal bij die de kwalificatie zombie verdienden. Nog een paar straten te gaan en dan was ik bij het NS-station. Ik had weinig zin om achterom te rijden en dus reed ik de Stationsweg in. Dat is echter verboden en nadat mijn broer en zijn vriendin uitgestapt waren stopte er dan ook prompt een onopvallende auto met twee agenten erin. Als je in een opvallende auto (qua kleur en uiterlijk) rijdt dan weet je van tevoren al dat de politie extra op je zal let. Een oudere mannelijke agent vroeg of ik hét verbodsbord niet gezien had en of ik mijn papieren (kenteken + rijbewijs) bij me had. Beide vragen moest ik met “Nee” beantwoorden. Daarna begon ik tegen de agent aan te praten, en te praten, en te praten, en te praten totdat hij het blijkbaar helemaal zat was en tegen mij zei: “Uh rij maar door, hup wegwezen en gauw.” Als ik mijn rijbewijs wél bij me had gehad dan had me dat 60,- euro gekost maar nu bespaarde ik me dus 120,- euro (60,- euro voor inrijden waar verboden en 60,- euro voor het rijbewijs niet kunnen tonen). Had het anders afgelopen als ik in een minder opvallend zilveren of donkerblauwe Opel Corsa 1.6 Turbo had gereden? Zwijgen had me in ieder geval goud gekost, suf lullen duidelijk niet dus het spreekwoord gaat niet altijd op!

Ford uit-Focus
Terug naar het feest had ik nog een onverwacht leuke stoplichtsprint met een vergelijkbare hatchback. Aan het einde van de Churchilllaan kwam namelijk een Ford Focus mij achterop gereden met hele grote haast. Leuke was dat we naast elkaar kwamen te staan bij het stoplicht voor de bocht naar links bij de ondergrondse tunnel. Ik had de buitenbocht en moest dus extra gas geven om de Ford Focus bij dan wel voor te blijven. Bij groen trapte ik het gas vol in en voelde de Opel Corsa 1.6 Turbo constant naar grip zoeken in de bocht. Middenin deze bocht zitten namelijk allemaal, door stilstaande vrachtwagens veroorzaakte, langsrichels. Dankzij het goede sportonderstel, de uitstekende vering demping (Ford staat trouwens al heel lang bekend om zijn goede vering/demping), de erg goede Dunlop Sportmax banden en het krachtige perfect getunede 1.6 Turbo-motorblok bleef ik de Ford Focus maar net voor. Oeps zou ik toch bijna de voordelen van het ESPplus vergeten, want dit systeem heeft een plusje ten opzichte van het gewone ESP namelijk geoptimaliseerde onderstuurcorrectie. Hoeveel dit bijdraagt aan het uitstekende weggedrag durf ik niet te zeggen, want dan zou ik ook eenzelfde Opel Corsa moeten testen met alleen ESP. Wat ik zeker weet is dat het mij met het vorige model van de Opel Corsa niet was gelukt om deze Ford Focus voor te blijven. Het mag duidelijk zijn dat Opel vooral erg veel werk heeft gemaakt van de vering/demping (de Opel Astra Sports Tourer heeft ook al zo’n goede vering/demping) op haar nieuwe modellen. Een auto kan nog zo’n goed sportonderstel en nog zulke goede banden hebben, zonder een goede vering/demping zijn die waardeloos. In dit geheel zijn uiteraard ook de remmen van groot belang. De remmen van deze Opel Corsa 1.6 Turbo zijn goed afgestemd op de auto. Ook hier geldt weer dat ik pas in het grensbereik tegen de grenzen aanliep. Van mij hadden de remmen wat bijteriger gemogen want door de goede vering/demping in combinatie met het goede sportonderstel ging ik vanzelf de grens wat sneller opzoeken.

Versnellingsbakken en merkenblindheid
De versnellingsbakken van Opel zijn altijd goed, en dat is best knap want bij veel automerken zitten er altijd wel één of meerdere modellen tussen die niet lekker of beter gezegd niet soepel dan wel hakerig schakelen. Zelfs bij de duurdere automerken kom ik dat tegen en dan sta je toch behoorlijk gek te kijken. Maar blijkbaar accepteren sommige mensen alles zolang er maar een bepaald embleem op de motorkap zit. Ik snap dat soort merkenblindheid – die je overigens ook bij nogal wat autojournalisten tegenkomt – niet. Maar ja ik ben dan ook honderd procent onafhankelijk en kan daardoor gewoon schrijven wat ík wil. Goed testen, aanvoelen wat een auto doet, wat er eventueel niet goed is, zelfs de kleinste minieme afwijking moet een testrijder kunnen vinden naar mijn mening. Zo voelde ik tijdens het opschakelen van de 2de naar 3de versnelling in de Seat Leon Cupra R en de Alfa Romeo Giulietta 1.750 TBi QV af en toe iets raars bij bepaalde toerentallen. De versnellingsbakken van beide auto’s waren overduidelijk gesloopt door mensen voor mij. Dat ik dat in geen enkel ander testverslag van degene die deze auto vlak voor mij getest hebben tegenkom irriteert mij behoorlijk. Of je liegt dat het gedrukt staat of je kan absoluut niet rijden en/of hebt totaal geen gevoel voor techniek. Als ik een auto terugbreng zeg ik het altijd even als er iets niet goed was, en ik krijg dan steevast te horen dat ik de eerste ben die dat zegt. Ze mogen mij op het forum van Driving-fun.com en Autoweek dan ook gerust uitmaken voor van alles en nog wat, dat boeit me werkelijk helemaal niets. Als ik deze stoere personen vervolgens uitnodig om een keer met mij mee te rijden blijft het oorverdovend stil. Net zo oorverdovend stil als de versnellingsbak van de Opel Corsa 1.6 Turbo. Vooral de knop van de versnellingspook vind ik erg fijn in de hand liggen. Ik kom het gek genoeg zelden tegen dat een automerk echt serieus werkt maakt van de vormgeving van een versnellingspook. Het schakelen gaat heerlijk en eigenlijk gewoon des Opels als ik het zo mag zeggen. Toch zou het nog net wat vloeiender mogen van mij. Bij een aantal automerken kom ik steeds vaker versnellingsbakken tegen die bijna als vanzelf in de volgende versnelling glijden. Eigenlijk is dat het enige wat ik nog mis, als Opel dat voor elkaar krijgt dan wordt de 8 die ik deze versnellingsbak nu geef een 10.

Jiha!
Zondag is het bijna altijd een rustig op de weg, helemaal als je ’s avonds naar Katwijk aan Zee gaat (Katwijkers zijn nogal van de zondagsrust) en helemaal als je naar het Space Business Park gaat aan de rand van Katwijk aan Zee. Eigenlijk hoort het bij Noordwijk aan Zee maar het gekke is dat het voetbalveld van VV Katwijk ook op het terrein van het Space Business Park ligt. Ze zijn nog steeds bezig met de aanleg van nieuwe wegen/gebouwen maar er liggen al een aantal hele mooie bochten, waaronder één waanzinnig mooie S-bocht. Ik wilde gewoon voor mezelf nog even de ultieme test doen om te kijken waar deze Opel Corsa 1.6 Turbo toe in staat is. Gewoon lekker in de tweede versnelling het gaspedaal vol intrappen middenin een bocht. Bocht na bocht heb ik dat gedaan (soms de derde versnelling in een lange flauwe bocht) en ook al reageerde de Opel Corsa in elk soort bocht verschillend met dan weer spinnende voorbanden, dan weer glijden of lichtjes uitbreken, echt uit het lood kreeg ik ‘m niet. De enige keer dat me dat gelukt is was toen ik plankgas door de oprit bij ’t Heen stuurde, toen voelde ik dat het ESPplus het echt niet meer trok. De banden begonnen zwaar te piepen en de achterkant begon uit te breken, echt een heerlijk gevoel. Maar ik reed toen ook echt helemaal op/over de grens dus dan mag het ook. Het leuke aan deze Opel Corsa is nou juist dat-ie op de grens rijdend dit soort dingen doet. Wat dat betreft vind ik deze Opel Corsa dan ook een ongelofelijk leuke auto. Ik ben ook nog even speciaal naar het rotondecircus gereden bij Hoogmade/Leiderdorp maar wat ik ook deed van “de weg kwijt raken” was op geen enkel moment sprake. Deze vernieuwde Opel Corsa 1.6 Turbo met sportonderstel is dan ook veel beter dan ik in eerste instantie dacht toen ik mijn eerste-indruk-analyse opschreef. Wat ik wel heel erg jammer vond is dat ik het ESPplus-systeem niet uit kon zetten. Met het ESPplus uit wordt het rijden in deze Opel Corsa 1.6 Turbo volgens mij nog leuker, ongeveer vergelijkbaar met de Opel Corsa OPC die ik in het verleden getest heb. Mama mia wat was die auto leuk na het uitzetten van het ESP. Volgens de brochure zou dat moeten kunnen bij de Corsa die ik mee had gekregen – er staat letterlijk: “Wanneer gewenst kan het ESPplus-systeem worden uitgeschakeld (alleen bij de 1.6 Turbomotor)” – maar op de plek waar dat knopje zou moeten zitten zat dit knopje niet. Deze optie zat dus helaas niet op de door mij geteste 1.6 Turbo.

Color(ful) Edition
Dat de kanariegele Opel Corsa die ik mee had gekregen in de brochure aangeduid wordt als “Color Edition” is niet meer dan logisch. Verder zijn in het interieur ook de nodige gele accenten terug te vinden. De gele ventilatorknop en de gele accenten in de benzinemeter, snelheidsmeter en toerenteller zijn overigens te vinden in alle uitvoeringen. De extra gele accenten in deze Color Edition bestaan uit gele ringen om de ventilatieroosters en gele stiksels in de stoelbekleding en het fraaie met leer beklede stuur. Een erg slimme keuze van Opel vind ik het glanzend zwart gespoten dak van deze Opel Corsa Color Edition. Samen met de glanzend zwart gespoten lichtmetalen velgen zorgt dat voor een mooie balans. Meer geel dan dit was totaal overdone geweest, het zwarte dak en de zwarte velgen zijn dan ook een perfect tegenwicht. De comfortstoelen zitten erg lekker maar gezien de kwaliteit van Opel op dit gebied had ik niet anders verwacht. Wat betreft de ruimte die is zowel voor- als achterin prima. Maar ja ik zit eigenlijk in iedere auto goed met mijn ideale maten van 1.83m, 74 kg en maatje 42 van schoen. Gelukkig voor mij test de KLM (Klub van Lange Mensen) ook auto’s dus als je erg lang bent kun je bij hen terecht. Voor een gewone hatchback, die de Opel Corsa tenslotte toch is, vind ik de audio van prima kwaliteit. Verder heeft de Opel Corsa een USB-aansluiting, een touchscreen/NavSat, stuurwielbediening kortom alles wat ik me graag wens in een auto als deze. Minder kleurrijk is de bagageruimte, maar de dubbele laadvloer brengt toch weer wat kleur in deze donkere ruimte. Door de dubbele laadvloer is de ruimte in de kofferbak onverwacht groter dan ik gedacht had. Zonder de hoedenplank verdwijnt, op één koffer na, de complete Samsonite kofferset in de kofferbak.

Wieder einmal
Nog één dag te gaan en dus kon ik me nog even heerlijk uitleven in deze verschrikkelijk leuke kanariegele Opel Corsa. Wat mij betreft is dit – op de echte Opel Corsa OPC na – de leukste Opel die ik tot nu toe getest heb. Deze gele hitsige hatchback laat zich door de goed getunede 1.6 liter turbomotor (mooi koppel onderin, goed vermogen bovenin) net zo makkelijk rustig als zeer sportief rijden. Dit brede gebruiksgebied samen met de totaal onverwacht goede wegligging, zorgen ervoor dat het rijden in deze nieuwe Opel Corsa 1.6 Turbo Color Edition meer dan alleen maar leuk is. Op weg naar werk koos ik er dit keer voor de buitenste rijbaan van de rotondes te nemen. Bij het nemen van de buitenste baan kan ik meer druk op het onderstel zetten waardoor de G-krachten hoger zijn. Bovendien is het altijd aardig om te kijken hoeveel auto’s ik zo in kan halen. Maar dan moet er natuurlijk geen huppelkutje in een lichtblauwe Fiat 500 met haar dwaze hoofd vlak voor mijn neus de rotonde oprijden. Ik heb het gas er gewoon opgehouden en kon precies achter de bebrilde dame langs sturen en daarna het gas er vol opzetten. De Opel Corsa gleed niet dat viel me erg mee maar voor mijn gevoel helde de carrosserie behoorlijk over. Het gekke is dat dit op de foto’s heel erg meevalt, het overhellen voelt dus erger aan dan in werkelijkheid. Daarna volgt een mooie rechterbocht met verkeersdrempel en direct daarna een invoegstrook. Als ik hier serieus het gas erop zet dan glijdt een sportieve testauto letterlijk van de invoegstrook de provinciale weg op. Dat is een heerlijk gevoel met deze Opel Corsa 1.6 Turbo omdat het zo gecontroleerd en zeker aanvoelt. ’s Avonds op weg naar huis was het weer één groot feest en ik baalde dan ook best wel dat ik ‘m weer in moest leveren.

Alle registers open!
Daarmee bedoel ik niet de bestuurder van de Opel Corsa 1.6 Turbo Color Edition met OPC Line pakket maar de fotograaf met zijn Canon EOS 500D met Canon 70-200mm f/2.8L USM zoomlens. Een gele auto fotograferen met bewolkt weer is een eitje dacht ik voor we op pad gingen voor de fotoshoot. Maar oh, oh wat heb ik me daarin vergist zeg! Ik moest echt alle registers opentrekken om de belichting goed te krijgen. Het lijkt zo ontzettend makkelijk actiefoto’s maken van een auto maar vergis je niet. Bijna alle hobby-fotografen die een keer met mij meegaan en het ook proberen zeggen daarna dat het zwaar tegenvalt om goede scherpe foto’s te maken. En dan praat ik nog niet eens over het instellen van de juiste witbalans, de keuze voor de juiste iso-waarde, een stop onder- of overbelichten, het instellen van de lichtmeting en last but not least de zeer belangrijke automatische focus met zijn drie keuzemogelijkheden. Stel je ook maar één van deze instellingen verkeerd in dan zijn je actiefoto’s waardeloos. Ik was achteraf niet ontevreden over de foto’s, maar het uitermate vreemde steeds weer wisselende bewolkte weer zorgde ervoor dat een bepaalde instelling amper 10 seconden later – als de Opel Corsa 1.6 Turbo Color Edition dus net voorbij reed – de verkeerde instelling bleek te zijn. Ik heb zelden zo’n vreemd en snel wisselend weer/bewolking meegemaakt tijdens een fotoshoot.

Jiha 130 km/u!
Op de dag dat ik de Opel Corsa 1.6 Turbo terug moest brengen zou ik onder andere over een stuk snelweg rijden waar je sinds kort 130 km/u mag rijden. In de praktijk betekent dat dus 135 km/u-140 km/u, zou je denken maar gek genoeg reden de meeste automobilisten niet harder dan 120 km/u. Ik heb uiteraard 130-135 km/u gereden, ik moet tenslotte alles uittesten als ik in een testauto rijd. Geloof het of niet maar ik kreeg direct een KLP-auto achter me aan, heb ik weer hoor. Ze bleven een behoorlijk stuk achter me rijden maar op een gegeven moment haalden ze mij in.