Hooligan-auto?
De titel moet ik meteen even uitleggen want anders zal deze door iedereen verkeerd begrepen worden. Heel lang geleden heb ik eens een Honda motorfiets (600cc/77 Pk) getest die er zo lullig uitzag dat ik me bijna schaamde dat ik er op rond mocht (ik MOET niets!) rijden. Maar toen gebeurde er iets geks zomaar ineens en niet alleen bij mij dat was het grappigste van alles. Mijn eigen motor had een lekke band en die had ik gelukkig voor mij precies om de hoek bij Honda Nederland (toen in Ridderkerk) gekregen toen ik díe motor op ging halen. Toen ik ’m terug wilde brengen 1 week later bleek mijn band nog niet binnen en mocht ik de Honda nog even houden. Ik zou net die week op vakantie gaan met een club motorrijders naar Frankrijk en toen zomaar ineens had ik zoiets van deze motorfiets is toch eigenlijk wel verdraaide goed. Er was eigenlijk niets wat-ie niet goed deed. in de bergen kon ik zelfs Supersport motoren met 180+ Pk met gemak bijhouden op de zeer bochtige stukken. En eenmaal thuis mocht ik ’m nog een week houden en ik kreeg steeds meer lol met die Honda CBF600S. En precies die week las ik een testverslag van een Engelse motorjournalist van Fast Bikes (toen hét hardcore motorblad in Engeland) die exact hetzelfde had ervaren als ik. Eerst vond hij die motorfiets maar zozo om een aantal weken later – ze deden een langeduurtest – ineens helemaal om te gaan net als ik. Die Engelse motorjournalist heeft die Honda CBF600S toen omgedoopt tot Hooligan-bike en dat mag je echt opvatten als een prestigieuze eretitel in Engeland. Na het wegrijden moest ik aan deze doodgewone lichte motorfiets denken A omdat ik doodgewone kleine auto’s leuk vind en B omdat je er alles mee kan… tegenwoordig. Omdat het stuur niet in diepte verstelbaar is moest ik even zoeken naar de juiste instellingen van de stoel. Eenmaal goed ingesteld zat ik prima op de fijne bestuurdersstoel, maar de eerste mooie bocht was helemaal flut want er was 1 rijstrook afgesloten van de mooie 180-gradenbocht bij de Arena.

Door van het gas te gaan kon ik er toch nog een soort van leuke bocht van maken. Bij het uitaccelereren voelde ik meteen dat dit 1.2-liter driecilinder blok perfect afgesteld staat. De 5-versnellingsbak schakelt heerlijk licht, soepel en precies, dus dat belooft een leuke week te worden. De oprit naar de A2 ging lekker maar ik moest wat inhouden vanwege een vrachtwagen. Daarna kreeg ik een Renault Clio achter me hangen maar in de lastige snelwegbocht met hobbel van de A2->A9 reed ik ’m redelijk makkelijk los. Omdat ik vroeg was vertrokken had ik alle tijd aan mezelf en daarom ben ik binnendoor via Schiphol-Rijk naar Rijsenhout gereden. De mooie afslag naar Aalsmeer – een heerlijke doordraaier – richting de rotonde ging mooi vloeiend, en precies zoals ik verwacht had van deze kleine auto. Bij de stoplichten kon ik voor het eerst even de koppeling goed voelen, want alles stond nu in de juiste stand. De koppeling grijpt mooi en op tijd aan en samen met het mooi van onderuit oppakkende felle 1.2-liter driecilinder motorblok rijdt dat heerlijk. Bij Schiphol-Rijk aangekomen sloeg ik linksaf richting Rijsenhout. Voor het stoplicht kwam er een BMW stationwagon 5-serie rechts naast me staan, bij groen gaf hij stevig gas maar de bestuurder was behoorlijk verbaasd toen ik doodleuk met de Peugeot 108 zonder al teveel moeite precies naast hem rijdend door de haakse bocht heen reed. Daarna gaf hij stevig gas en moest ik achter hem aansluiten met voorsorteren maar meteen in de bocht al (1->2 banen) passeerde ik hem weer hard lachend links binnendoor. Ik leek net op die lachende man uit die Fiat Panda-reclame van heel vroeger.

YouTube-filmpje Fiat Panda-reclame

De 1.000-drempelweg
Op de grote kruising had ik twee keuzes, binnendoor of richting de A4, en net over de kruising heen op de rotonde kon ik weer kiezen, binnendoor of richting de A4. Waarom zoveel keuze? Ze hebben hier heel veel nieuwe wegen bij gemaakt maar om nou te zeggen dat er veel verkeer rijdt nou nee! Ik heb hier nog nooit in de file gestaan dus dat zegt genoeg denk ik. In mijn ogen is dit totale geldverspilling van aartsleugenaar Mark ‘Pinokkio’ Rutte en al zijn corrupte enge vriendjes, net als al die lege industrieterreinen waar je langs rijdt op deze route. De rotonde ging ook lekker snel en dat merkte ik aan een auto die de rotonde op wilde rijden maar zich totaal vergiste in het gemak waarmee deze kleine auto zich laat besturen/rijden. De auto stond half op de rotonde maar omdat de Peugeot 108 GT-Line zo klein is kon ik er nog makkelijk voorlangs kruisen. Richting de 1.000-drempelweg mag je weer even 80 km/u en toen kwam er even een vrachtwagen irritant achter mij hangen, maar die was ik na de bocht voorgoed kwijt want dan begint een hele lange serie van verkeersdrempels. Ik begon met het inhalen van een bestelwagen op de 1ste verkeersdrempel en daarna nam ik de volgende verkeersdrempel met 40 km/u, vervolgens 50 km/u, 60 km/u etc. Met 40 km/u bleven de wielen op het asfalt maar met 50 km/u voelde ik de achterwielen net aan loskomen. Uiteraard ben ik ook nog even met 60 km/u-70 km/u-80 km/u over de verkeersdrempels heen gereden. En omdat de Peugeot 108 GT-Line het zo goed deed ben ik ook nog met 100 km/u over één verkeersdrempel heen gereden en zelfs dat was geen enkel probleem. De vering/demping is verbazingwekkend goed voor een kleine auto, want die is bij veel kleine auto’s vaak zo comfortabel dat je al snel de stootrubbers tegen de veerschotels voelt slaan.

Bij Leimuiden aangekomen sloeg ik rechtsaf richting de A4/A44 en omdat er niemand voor mij reed kon ik even lekker stevig op het gas in de 2de versnelling de haakse bocht door. De lap asfalt links van mij had totaal niet nodig want ik had amper last van onderstuur. Niet zo gek want het ESP en TRC stonden aan dus dan kan er ook niet veel gebeuren. Het ESP/TRC kunnen uitgezet worden met behulp van het Slippende-auto-knopje, een korte druk op de knop tot 55 km/u = TRC uit en stilstaand meerdere seconden ingedrukt houden = ESP uit. Maar dat doe ik later in de week wel tijdens een rondje SBP of rotondecircus. Linksaf naar de oprit van de A4/A44 stond er een vrachtwagen met trailer voor mij. Irritant want alle auto’s moeten daardoor noodgedwongen achter de vrachtwagen aansluiten terwijl ik zoiets had van ga lekker rechts staan laat die auto’s voorgaan want je hebt als slome vrachtwagen daarna toch alle ruimte. Ik had totaal geen zin om die hele lange oprit naar de A4 kruipend achter die vrachtwagen met trailer te gaan hangen en heb ‘m daarom via de oprit naar de A44 even ingehaald. Even lekker doortrekken in de 2de versnelling was voldoende voor een snelle inhaalactie. Het 82 Pk sterke motorblokje is reageert lekker pittig op het gas en omdat je ver door kunt trekken (1ste versnelling-55 km/u en 2de versnelling 100 km/u) ben je sneller dan je zou verwachten op grond van de papieren specificaties. op de A4 heb ik even stevig door gereden en ook dat kan prima met deze Peugeot 108 GT-Line. Snelheden van constant 130-140 km/u voelen aan alsof je veel langzamer rijdt, een heel groot verschil met vroeger. Helaas zit er geen cruise control op maar alleen een snelheidsbegrenzer, dat vind ik dan wel weer een gemiste kans!

Onbegrijpelijk!
In de tunnel ter hoogte van de N11 nam ik de afslag naar de Europaweg en ik blijf me altijd weer verbazen op die afslag. Er liggen daar twee rijstroken waarvan er één op de rotonde eindigt en de ander langs de rotonde verder gaat. Het gekke is dat je veel sneller bent als je de rotonde neemt dan dat je er langs heen rijdt. Als je rotonde een kwart neemt dan rij je meteen op de afslag voor links, terwijl als je de rijstrook langs de rotonde neemt je alsnog in moet voegen voor linksaf. Waarom rijden er dan in hemelsnaam een vrachtwagen met trailer en een hele rij auto’s achter elkaar op de rechter rijstrook en is de linker rijstrook naar de rotonde helemaal vrij??? Ik snap daar werkelijk helemaal niets van want van die lange rij sloeg even later maar één auto rechtsaf. Extreem (dom) kuddegedrag? Boeiuh want ik had de linker rijstrook tot aan de rotonde helemaal vrij en kon dus heel mooi kijken hoe hard ik door de mooie afknijpbocht heen kon rijden. Ik schakelde terug in de bocht terug zodat ik afremmend op de motor lekker de vaart erin kon houden. De Peugeot 108 GT-Line deed dat heel mooi en de rotonde op en af ging ook heerlijk. Niet zo gek natuurlijk met een leeggewicht van net boven de 800 kilogram. Daarna ben ik lekker rustig naar huis gereden om eerst maar eens wat te gaan eten. Om dat het heel erg mooi weer was die dag en dat waarschijnlijk ook de enige mooie dag zou zijn ben ik meteen even bij mijn zwager langs gereden of hij zin had om foto’s te maken want ik wist dat hij vrij was vandaag. Hij had tijd én zin dus ik was helemaal blij want dan had ik dat tenminste gehad. De foto’s zijn goed geslaagd en de Peugeot 108 GT-Line mag in de bochten dan behoorlijk overhellen, het weggedrag lijdt daar niet onder en dat zegt genoeg over de kwaliteiten van deze kleine auto. Dat binnenste achterwiel wat even los komt op die ene actiefoto heeft te maken met de verkeersdrempel vlak voor de linkerbocht en zegt dus niets over de vering/demping als zodanig.

Na de fotoshoot heb ik mijn zwager thuis gebracht en ben meteen naar mijn garage gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen. Dat de kofferbak klein is mag geen verrassing zijn denk ik, maar het lukte me toch om er met slim passen en meten meer in te krijgen dan in de vorige Peugeot 108 semi-cabrio die ik getest heb.

Samsonite kofferset
1×50-liter + 2×33-liter + 3×13-liter

Na de koffers weer in de garage gelegd te hebben ben ik naar huis gereden via Voorschoten, dat scheelt niet alleen stoplichten maar het is gewoon een leukere weg met betere bochten. Rechtsaf bij de oude Zilverfabriek is een onoverzichtelijke smalle bocht die met een grote auto lastiger is om accelererend lekker strak doorheen te rijden. Met deze kleine Peugeot 108 GT-Line is dat een stuk makkelijker, ook al omdat-ie geen overvloed aan Pk’s heeft. Tijdens discussies over het testen van auto’s krijg ik altijd steevast de vraag: “Wat is de beste auto die je ooit getest hebt?” Als ik dan vertel dat de kleine grappige Renault Wind één van mijn meest favoriete auto’s is dan denken ze dat ik knettergek ben. Ik vrees dat veel mensen niet begrijpen dat de lol van het autorijden niet in de Pk’s zit, maar puur in de lol en voor mij ook de vaardigheid van het rijden zelf. Kijk naar hoeveel lol Max Verstappen heeft in het rijden an sich, je kan zien dat die jongen doet wat hij het allerleukste vindt namelijk racen tot in de perfectie. Max rijdt met slechter (lees minder Pk’s) materiaal dan Hamilton en Rosberg, maar hij zit ze wel doodleuk op de hielen en dat vind ik prachtig om naar te kijken.

Zaterdag en zondag
Deze twee dagen zijn zo ongelofelijk raar verlopen vanwege een zelfmoord van een goede bekende waar ik mee opgegroeid ben dat ik ze maar even kort samenvat. Ik heb in het weekend onder andere nog wat familie moeten rijden omdat de jeugd van tegenwoordig ook de auto van pa + ma (=mijn broers en zussen) wil. We lossen dat altijd onder elkaar op in de familie en dat is natuurlijk heerlijk als je dat zo kan doen. Ik kwam er toen wel achter dat de zitplaatsen achter aan de krappe kant zijn qua beenruimte. De rechter passagiersstoel kun je natuurlijk makkelijk wat naar voren schuiven, maar de bestuurdersstoel niet want gas geven/koppelen/remmen dicht op het stuur zittend is niet fijn. Dat doe ik alleen als het echt niet anders kan zoals tijdens die verhuizing van die spullen van mijn zus met die Opel Astra Sports Tourer. Zondag moest ik mijn moeder nog even naar mijn zus in Katwijk aan Zee brengen en toen klaagde mijn moeder over het lastige uitstappen. Nadat ik de passagiersstoel wat omhoog had gekrikt en wat naar achteren had gezet ging het al een stuk beter, maar het blijft natuurlijk een kleine auto. Het dashboard van de Peugeot 108 GT-Line is simpel maar doeltreffend, alles wat je nodig hebt zit erop en eraan. Op een gegeven moment hoorde ik toen ik de NavSat had aangezet flitswaarschuwingen voorbij komen. Ook dat zit er dus in alleen staat de NavSat wel op een rare plek, onder het icoontje “Verbindingen” en dat snap ik niet helemaal. De audio is beter dan gemiddeld meestal klinkt de muziek in zo’n kleine auto heel ouderwets metalig, maar dat is in deze Peugeot 108 GT-Line gelukkig niet het geval. Verder zitten de stoelen lekker en is de afwerking prima, deze GT-Line is net wat leuker en mooier dan de luxe Peugeot 108 Allure. Zo heeft deze GT-Line een 7-inch touchscreen, Lane Departure Warning en Active CityBrake. En verder nog wat optische extra’s zoals een diffuser in glanzend zwart met in het midden een chromen uitlaatsierstuk, 15-inch lichtmetalen velgen S-line en een extra getinte achterruit. Met dat Active CityBrake is trouwens iets geks aan de hand, want toen ik langs vluchtheuvels reed met daarop van die gele palen met een blauw verkeersbord met een witte pijl kreeg ik een botswaarschuwing door middel van een geluidssiginaal en een knipperend lampje. Reed ik er misschien te dicht langs? Eén keer zou best kunnen maar niet meerdere keren.

Blij dat ik af en toe glij
Maandag moest ik naar werk om afspraken te maken over werkhervatting na een compleet verloren jaar waarin ik zelf moest ontdekken (2 arbo-artsen, 3 huisartsen en een specialist hebben het allemaal over het hoofd gezien) dat ik een ernstige vitamine B12-deficiëntie heb. Ik had er bijna een einde aan gemaakt zo ongelofelijk bizar voelde ik me van binnen, mijn lichaam voelde aan als een op hol geslagen kerncentrale een soort van Tsjernobyl of Fukushima dus. Na 7 vitamine B12-injecties gaat het langzaam aan beter en kan ik dus weer heel voorzichtig beginnen met werken. Dat werd dus een heerlijk kletsnat ritje via de A4, de afrit Hoogmade/Leiderdorp en vervolgens het rotondecircus naar de IVF-kliniek. Op weg naar de A4 ben ik anders gereden dan normaal en daardoor was het net even lastiger invoegen richting de Europaweg die naar de leidt. Iedereen liet een wachtende auto ertussen behalve de bestuurder van een Honda Accord die voor mij langs reed. Gelukkig maakte de automobilist achter hem wel ruimte waarvoor dank. Op het tweebaans gedeelte buiten de bebouwde kom gaf ik gas en reed de Honda Accord weer voor mij want hij gaf ook richting aan naar links. De stoplichten voor het viaduct stond op groen dus ik kon meteen doorgassen. En dan blijkt deze kleine rooie Peugeot 108 GT-Line best snel, want ik kon precies naast de Honda Accord invoegen. Omdat ik links reed moest ik stevig gas geven om voor de Honda Accord in te voegen en dat lukte. De bestuurder van de Honda Accord wilde geen ruimte maken maar ik gas stevig gas in de 2de versnelling en ik nam het gewoon net als Max een dag eerder op een kletsnat Interlagos, ha, ha. Dat soort mensen vind ik zo ontzettend zielig net als die jankerd van een Vettel, vroeger jankten de Ferrari’s nu janken hun coureurs.

Ik reed met een grote glimlach door de fraaie opritbocht en nam de oprit naar de A4. Op de snelweg besloot ik het eerste rondje over het rotondecircus met het ESP/TRC aan te doen en de tweede op weg naar huis met het ESP/TRC uit. Op de lange afslag reed er en Audi voor mij die eerst heel hard reed en bij de eerste bocht in de afslag leek te gaan staan kamperen. Waarom zijn automobilisten toch zo bang in de regen als er een bocht aankomt? We kropen werkelijk op de eerste ovale rotonde af, nou ja nog heel even en dan mag ik glijden. Er kwam een wit busje aan waarop we moesten wachten, daarna reed de Audi de rotonde op en toen hij naar de A4 reed sneed ik naar de binnenring en gaf plankgas in de 2de versnelling. De Peugeot 108 GT-Line spurtte er vandoor en nam in mijn enthousiasme de rotonderand wel heel erg hoog mee, maar dat had gek genoeg geen enkel effect op de kleine Peugeot 108 GT-Line. Aan de andere kant van het viaduct liet ik de Peugeot 108 GT-Line puur door de g-krachten op vier wielen over de rotonde heen glijden. Echt perfect! De 15-inch Continental ContiEcoContact5 banden hebben uitstekende grip in de regen. Op naar de grote rotonde met zijn fraaie halve rechts-links-rechts rondje, ik kon de Peugeot werkelijk perfect precies tegen glijden aan over de rotonde heen sturen. Regen rijden is zo ongelofelijk veel leuker dan op droog asfalt rijden. Ik vond het zo leuk dat ik nog een keer omgekeerd ben om nog een half rondje te doen. Deze auto is een verschrikkelijk leuke funcar in de regen door de juiste combinatie van factoren. Na een gesprek met mijn favoriete embryologe ben ik weer op huis aangereden, en nog voordat ik onder de slagboom door reed stond het ESP/TRC al uit. Met 82 Pk onder de motorkap moet ik volgens mij toch behoorlijk wat lol kunnen hebben op een kletsnat rotondecircus.

Op de eerste kleine rotonde koos ik de binnenring want die is verreweg het leukst het kortst en vooral het snelst. Na de rotonde ging ik meteen naar de rechterban want dan kon ik heel mooi de buitenring van de grote rotonde pakken. Toen ik de rotonde verliet gaf ik plankgas in de 2de versnelling en reed met doorspinnende voorwielen en licht onderstuur (dat viel mij heel erg mee!) verder richting het viaduct over de A4. Daar nam ik de rotonderand ook weer erg hoog en dus klapte ik de linkerkant bij het neerkomen harder op het asfalt dan normaal, maar ook nu weer liet de Peugeot 108 GT-Line 1.2 Puretech 82 zich niet uit balans brengen. Dit is toch echt wel veel beter dan de gemiddelde kleine auto, en dat is volledig op het conto van de goede vering/demping te schrijven. Bijna aan de andere kant aangekomen hield ik even in zodat ik de ovale rotonde helemaal vrij zou hebben. Ik reed er met een lekker vaartje op af en gooide het stuur in één keer om en gaf terugschakelend naar de 2de versnelling plankgas waarna ik heel mooi met doorspinnende voorwielen over de rotonde heen stuurde. Dit is zo goed daar mag ik best even een dikke plus voor uitdelen! De rest van het rondje ging werkelijk perfect, het was net alsof het vanzelf ging. Toen ik naar huis reed via de koeienrotonde kwam een BMW stationwagon 5-serie (alweer?) mij achterop gereden na de 1ste rotonde. Ik reed netjes 50 km/u en ging er blind vanuit dat hij op mijn favoriete koeienrotonde de buitenring zou pakken er vanuit gaand dat hij met zeer groot gemak voor mij in kon voegen. Ik gleed werkelijk perfect met zo’n 40-50 km/u over de rotonderand heen en verliet ruim voor de BMW de rotonde weer zodat hij achter mij in moest voegen. Daar baalde hij natuurlijk verschrikkelijk van, en toen ik 60 km/u (nog steeds 10 km/u te snel) ging rijden zat hij heel dicht achter mij en na 100 meter haalde hij me over de dubbele doorgetrokken streep in en accelereerde door naar iets van 100 km/u. Je verwacht het niet hè van een BMW-rijder…

Nog even naar werk
Omdat er maandag niemand van de directie aanwezig was op werk ben ik dinsdagochtend nog een keer naar werk gereden om werkafspraken te maken. Ik besloot de standaard route naar werk te nemen die ik altijd rijd. Daar is trouwens behoorlijk wat veranderd naast het Holiday Inn hotel, tegenwoordig kunnen alle auto’s die richting de A44 en/of over de N206 verder moeten onder de oude kruising door rijden. Lullige is daardoor dat ik in moet voegen tussen de auto’s die uit de open tunnelbak gereden komen. Nou is dat invoegen als het rustig is geen probleem maar in de spits wil je hier volgens mij echt niet in moeten voegen. Bij de LOI aangekomen ben ik na de stoplichten even bij de bushalte gestopt om het ESP/TRC uit te zetten. Ik wilde nog even plankgas in de 2de versnelling door de mooie haakse bocht voor de McDonald’s heen rijden. Dit is voor mij net zo’n retegave bocht als de opritbocht in ’t Heen. De koeienrotonde gebruik ik altijd als opwarmertje door met 40-50 km/u licht dwars glijdend over de rotonderand heen te rijden. Dat gevoel dat dan door je lijf heen gaat is zo heerlijk, daar kan ik verschrikkelijk van genieten. Testen is voor mij één van de leukste dingen in mijn leven en dat komt omdat ik moet analyseren wat er gebeurt, want alles houdt verband met elkaar; vering/demping-banden-balans-etc. De flauwe rechterbocht met asfalten verkeersdrempel buiten de volgende rotonde om was niet zo spannend. Dat komt omdat deze kleine Peugeot 108 GT-Line koppel en Pk’s mist om deze bocht leuk te maken. Op naar de haakse bocht waar gelukkig geen auto vanaf de rotonde aankwam. Ik schakelde terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas op het kletsnatte asfalt en gooide in één keer het stuur om, waarna de Peugeot 108 GT-Line 1.2 Puretech 82 voor het eerst met zwaar onderstuur over de voorwielen naar links gleed. Dat kwam natuurlijk mede door de g-krachten want die zijn behoorlijk hoog in deze bocht. Maar ondanks de forse hoeveelheid onderstuur kon ik de Peugeot 108 GT-Line 1.2 Puretech 82 perfect onder controle houden, dat is dan weer een kwaliteit van deze auto. Omdat het zo lekker ging heb ik er nog maar een heerlijk rondje rotondecircus aan vast geplakt. Wie durft er nou nog te zeggen dat je in een kleine auto geen LOL kan hebben?

Zuinigheidsrit
Het was echt grijs-grauw-vies-nat takkenweer dinsdag, eigenlijk een dag om lekker binnen te zitten dus! En binnen kan natuurlijk ook een auto zijn en dus besloot ik om vandaag de zuinigheidsrit te maken en niet woensdag. Het aftanken leverde een verbruik op van 1:18,13 wat ik niet zo verkeerd vind want ik had stevig gas gegeven de laatste tiental kilometers. Ik had nog niet in de online brochure gekeken wat het laagst opgegeven verbruik is van de Peugeot 108 GT-Line 1.2 Puretech 82. De zuinigheidsrit zou wat dat betreft een echte verrassingsrit worden dus. Het lukte me ondanks de grote drukte op het industrieterrein toch zonder aanrijdingen over de rotonde de N206 op te rijden. Ik heb hier al zo vaak bijna een aanrijding gehad op deze rotonde dat wil je niet weten! Nog net even er voorlangs schieten is een echte Katwijkse volksport. Op de N206 baalde ik dat er geen cruise control opzit, ik heb nog wel even de snelheidsbegrenzer geactiveerd maar ik vind dat wel zo’n waardeloos ding. Aan net einde van de N206 aangekomen moest ik weer even lachen om een net-niet-bumperklever achter mij. Direct na de haakse bocht was ik ’m kwijt en zag ik dat hij stevig gas gaf om het gat weer dicht te rijden, en de volgende twee bochten ging het net zo. Het ging steeds harder regenen en ik had de pech dat er op de bomenweg een angstfossiel voor me reed. In plaats van 60 km/u reed de automobilist 45-50 km/u, echt bloedirritant en dan ook nog remmen in bochten waar je met groot gemak met 60 km/u doorheen kan rijden. Gelukkig ging de afslag naar de Nachtegalenlaan goed en ook de T-splitsing lukte zonder te remmen, zij het dat het niet veel scheelde. Daarna reed ik weer lekker ronkend verder, want dat moet gezegd het is een heerlijk 3-cilindertje dit 1.2-liter motorblok. Het bleef lekker gaan en richting het CPZ rijdend dacht ik nog: “Wat lekker dat het herfst is dan rijden er amper treinen naar de kust, en wat denk je? Jawel precies tussen de bomen begon de bel te rinkelen.” Hopelijk heb ik op de terugweg ook weer geluk want ik heb wel eens beide kanten oprijdend moeten stoppen. Maar het bleef lekker gaan en ik kreeg zowaar het goede gevoel dat er alweer een nul keer remmen in het vat zat.

Op de boulevard hield ik expres wat afstand van twee slome fossielen die voor mij uit reden. Zal je net zien dat er eentje plotseling afslaat naar de parkeerplaats naast de boulevard, uiteraard zonder richting aan te geven. Halverwege de duinenweg was uiteraard nog steeds 1 rijstrook dicht ter hoogte van de het in aanbouw zijnde ecoduct, want die bouw gaat nog wel even duren net als toen bij Bentveld. Uiteraard komen er dan weer auto’s mij achterop gereden met 80 km/u terwijl er maar 1 rijstrook is en er bouwvakkers aan het werk zijn vlak langs de weg. Hoe dwaas ben je dan wel niet? De duinenweg ging dus grotendeels langzamer dan de normale 80 km/u. De terugweg ging weer net zo lekker als de heenweg en net toen ik dacht dit gaat een nul keer remmen worden moest ik remmen verdorie! En waar? Jup precies voor de spoorwegovergang alsof het zo moest zijn, maar ja ik ben geen verkeershufter en rem als iemand een zebrapad nadert. Daarna had ik zoiets van jammer dan en toen ik in de 30-zone van Vogelenzang een échte bumperklever bovenop mijn kont kreeg hangen heb ik nog een keer geremd. En toen dat niet overkwam heb ik teruggeschakeld naar de 1ste versnelling en hard op de motor afgeremd. Daarna wilde het huftertje mij levensgevaarlijk inhalen (er kwam een fietser en een auto aan uit de tegengestelde richting) nog in de bocht van de 30-zone, maar toen ben ik even net als de politie dat soms doet opportunistisch gaan rijden zodat hij er niet langs kon. Gelukkig sloeg hij even verderop de Tweede Doodweg in. Ik heb de rit verder lekker uitgereden en het is bij twee keer remmen gebleven, helemaal niet verkeerd dus. Aftanken leverde een verbruik op van 1:24,24 terwijl ik thuis gekomen in de online brochure las dat het laagst opgegeven verbruik 1:27,03 is. Dat is toch een paar kilometer minder dan het opgegeven verbruik. Nog even wat toerentallen bij veel gereden snelheden binnen/buiten de bebouwde kom: 4de versnelling 50 km/u – 1.750 toeren en 5de versnelling 60 km/u – 1.750 toeren. Veel lager moet je niet gaan, 5de versnelling 50 km/u kan nog net maar ik voelde duidelijk (niet-techneuten voelen dat niet) dat het motorblok het niet fijn vindt.

Oeps politie!
Na het aftanken is het vaste prik om even lekker door de opritbocht bij ’t Heen te rijden + de rotonde en S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Omdat ik er al met het ESP/TRC aan doorheen was gereden heb ik voor het wegrijden bij het tankstation het ESP/TRC opnieuw uitgezet. Ik was benieuwd hoe het zou zijn want op nat asfalt is het natuurlijk 100 maal leuker omdat de voorbanden dan veel sneller doorspinnen. Ik reed in de 2de versnelling op de opritbocht af, en vlak voor de apex gaf ik plankgas. De voorwielen spinden direct vol door en omdat dit motorblok zich heel precies op het gas laat sturen vanwege de uitstekende gasreactie reed ik werkelijk perfect voorwieldriftend zonder onderstuur door de opritbocht en kon ik zelf bij het uitkomen het gas er vol ophouden. En toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik een politieauto met daarin twee agenten die alles hadden gezien. Ze reden mij glimlachend voorbij… Op naar de rotonde + S-bocht waar het stoplicht net op groen sprong en ik dus meteen door kon rijden. De lastige slingerbocht naar de rotonde ging fantastisch, even het gas er vol op en er meteen na de bocht af en uitrijden naar de rotonde. Het mooie aan deze Peugeot 108 GT-Line 1.2 Puretech 82 is dat je het gewoon durft, want je weet dat-ie er niet met je vandoor gaat. Helaas kwamen er na de rotonde twee auto’s aan precies middenin de S-bocht, waarvan er een de bocht zo afsneed dat-ie nog bijna tegen mij aan reed. Op de Kooltuinweg was het lekker rustig en daarom heb ik nog maar even een noodstop gemaakt. Dat is in de regen altijd net wat leuker dan op droog asfalt vind ik. De remmen vertragen prima maar ja ze hoeven dan ook maar 840 kilogram + mij af te remmen.