Een tevreden mens
Na mijn motorongeluk op maandagochtend 18 februari om 11.40u op de A44 ben ik eens op een rijtje gaan zetten wat nou belangrijk is in mijn leven, maar vooral wat ik allemaal nog graag zou willen doen. Ik heb tijdens mijn meer dan 1,5 miljoen auto/motorkilometers hele heftige dingen meegemaakt, maar nog nooit eerder had ik het gevoel dat ik eigenlijk gewoon hartstikke dood had moeten zijn. Met 180 km/u op minder dan een halve meter langs een vangrail – voor motorrijders de Man met de zeis – vliegen doe je tenslotte niet iedere dag, zelfs ik niet! Net in die periode zag ik het YouTube-filmpje “Tragedy & Hope” verteld door Alan Wilson Watts (1915-1973 op de Facebookpagina Joe TheSlicer van Better Bagels in Leiden (lekkerste bagels van de hele melkweg).

Ik heb het filmpje eens rustig bekeken en aan het einde kon ik een hele grote glimlach niet onderdrukken. Het was zo ongelofelijk herkenbaar voor mij, en ik vond het vooral grappig dat ik het filmpje juist vlak na mijn motorongeluk tegenkwam. De (door mij ingekorte) tekst van het filmpje luidt: “What do you desire? What makes you itch? What sort of a situation would you like? Let’s suppose, I do this often in vocational guidance of students, they come to me and say, well, we’re getting out of college and we have the faintest idea what we want to do. So I always ask the question, what would you like to do if money were no object? How would you really enjoy spending your life? Well, it’s so amazing as a result of our kind of educational system, crowds of students say well, we’d like to be painters, we’d like to be poets, we’d like to be writers, but as everybody knows you can’t earn any money that way. Let’s go through with it. What do you want to do? When we finally got down to something, which the individual says he really wants to do, I will say to him, you do that and forget the money, because, if you say that getting the money is the most important thing, you will spend your life completely wasting your time. You’ll be doing things you don’t like doing in order to go on living, that is to go on doing things you don’t like doing, which is stupid. Better to have a short life that is full of what you like doing than a long life spent in a miserable way. And so, therefore, it’s so important to consider this question: “What do I desire?”

Het design
Velen zullen het design van de Skoda Rapid wel “aardig”, maar “zozo” of zelfs ronduit “saai” vinden. Wat betreft het design van een auto spelen er een aantal dingen een belangrijke rol, de kleur van de auto, de kleur/vorm en de maat van de velgen, een sportpakket (=voor- en achterspoiler en/of skirts) en een verlaagd onderstel. Stel je bijvoorbeeld een glimmend zwarte Skoda Rapid voor met 18-inch aluminium velgen met zwarte accenten erin, een verlaagd onderstel en een sportpakket. Zet ‘m zonder het Skoda-embleem op de Dam en zekersteweten dat veel mensen ‘m mooi vinden. Maar wees gerust ook in deze kleur en met deze velgen vind ik het geen lelijke en/of saaie auto. Het is net als met die mozaïektegeltjes op de wanden van de tunnel op de A5 maar net wat je wilt zien. Als je de tunnel in rijdt zie je onder een schuine hoek op de mozaïektegeltjes kijkend vliegtuigen, maar als je er naast rijdt zie je alleen maar zwarte en witte tegeltjes, maar er zijn ook mensen die in beide gevallen alleen maar zwarte en witte tegeltjes zien. Eigenlijk is het dus net als met design, je ziet wat je wilt zien maar als je het niet ziet dan zie je het niet of wel. Toen ik foto’s aan het zoeken was van de vroegere Skoda Rapid (zie foto Skoda Rapid 1984), kwam ik ook een foto tegen van een fraaie witte Skoda Rapid. Ik blijf het zeggen, kleur doet heel veel met een auto. Ik vind de Skoda Rapid zoals ik ‘m getest heb al niet lelijk, maar in het wit met mooie zwarte glimmende licht gewicht velgen is-tie serieus fraai. En dat voor een sedan van een bedrag waar je bij BMW of Audi net een motorblok, stuur en stoel op een kale bodemplaat met vier wielen krijgt.

Het interieur
De stoelen, de bekleding, het stuur, het dashboard en de kleuren ervan bepalen het interieur. Wat is mooi, wat is smaakvol, wat is normaal? Ik kan een fraai afgewerkt interieur zeer waarderen zoals in een Jaguar XJ. Maar ook aan dat interieur raak je na verloop van tijd zo gewend dat het je niet meer opvalt. Sommige mensen kicken op leder, anderen op alcantara en weer anderen willen persé stoffen bekleding. Of een combinatie van leder en stof, een met leder bekleedt stuur en dashboard en met stof beklede stoelen. De meest gebruikte kleur voor alle onderdelen in het interieur is zwart, maar gelukkig zien we tegenwoordig ook andere kleuren kunststof. Het interieur van een auto heeft door de jaren heen geen innovatieve veranderingen ondergaan. De echte innovatie zit veel meer onder en aan de auto dan in de auto. Eén van de belangrijkste onderdelen van het interieur vind ik de audio. Veel mensen denken dat goede audio onbetaalbaar is, maar dat is dus niet zo. Neem bijvoorbeeld het Amerikaanse premium audiomerk Rockford Fosgate, door de dure euro kun je voor een aanvaardbaar bedrag een compleet audiosysteem van RF kopen. Het is dus vooral een kwestie van zelf een beetje creatief zijn om toch van een premium audiosysteem in je auto te kunnen genieten. Het standaard ingebouwde audiosysteem met NavSat is zeker niet van het niveau ‘cheap shit’, voor die prijsklasse is het gewoon goed te noemen. De NavSat vond ik zelfs erg fijn, zowel qua bediening als qua bewegwijzering. Ik kom nog wel eens grafische weergaven tegen die onduidelijk zijn, maar deze vond ik echt top! Toen ik de Skoda Rapid terugbracht ben ik niet over de A28 gereden maar over de A12. De NavSat berekende direct de nieuwe route en ik maak regelmatig anders mee, zo van hardnekkig blijven aangeven “omdraaien” op het display. De weg van Maarn naar Leusden is lekker snel, die paar stoplichten wogen niet op tegen de lange file die ik even later op de A28 zag staan.

Het sturen
Dat vind ik nou typisch zo’n onderdeel waar ik altijd ongelofelijk veel gezeur over lees. Zo van bijvoorbeeld de auto stuurt licht en direct maar met weinig gevoel. Dat is dus volledig met elkaar in tegenspraak, want direct sturen betekent gewoon direct sturen. Een auto die stuurt met weinig gevoel dat is voor mij zoiets als een Amerikaanse slee waar je het stuur een kwartslag draait, en er daarna heel langzaam iets lijkt te gaan gebeuren. Zo van je kunt maar beter 50 meter voor de bocht aan het stuur draaien, zodat de auto precies in de bocht zijn voorwielen de goede kant opdraait. Ik heb het volgens mij al een keer eerder geschreven, maar gevoel heeft dus alles te maken met de gemonteerde banden. Zijn het banden met hoge of lage wangen, zijn het smalle of brede banden, zijn het tour- of sportbanden. Gevoel moet je dus bespreken bij het onderdeel banden in het testverslag en niet bij het onderdeel sturen. Daarmee geef je als autojournalist alleen maar aan dat je totaal niet weet waar je over praat! Volgens mij ben ik ook één van de weinige – zo niet de enige – autojournalisten die altijd specifiek de banden noem en bespreek. Ik denk dat dit iets te maken heeft met het feit dat ik motor rijd, motorrijders zijn namelijk echte bandenfreaks. Een echte motorrijder herken je aan de afwezigheid van schaamranden op zijn achterband, dan wel afgesleten banksensors (zo heten die dingen dus echt) op zijn steppies. Het sturen van de Skoda Rapid gaat licht en direct, van mij had het wel iets zwaarder gemogen maar dat is detail.

Het stuur is in hoogte en diepte verstelbaar en ligt lekker in de handen, en dat is maar goed ook want er overkwam mij iets dat me nog nooit eerder is gebeurd. Middenin de gruwelijk vervelende afknijpbocht – dus een bocht in een bocht – vanuit de stationstunnel in Leiden richting Holiday Inn viel de stuurbekrachtiging plotseling uit. Het is dat ik zoals altijd met beide handen aan het stuur zat, want daardoor kon ik kracht zetten (en je moet echt behoorlijk wat kracht zetten!) en de auto in het juiste spoor houden. Was ik heel nonchalant met één handje door de bocht gereden, dan was ik geheid rechtdoor geschoten tegen de auto’s aan voor het stoplicht aan de andere kant. Zo snel en krachtig aan het stuur trekken met één hand was me absoluut niet gelukt. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om altijd scherp te zijn en altijd met autorijden bezig te zijn en NIETS anders! Veel eenzijdige ongevallen ontstaan doordat automobilisten afgeleid zijn, en dan leg je elke seconde die je te laat reageert gemiddeld 15-30 meter af. Na het uitvallen van de stuurbekrachtiging heb ik de auto zo snel mogelijk aan de kant gezet, ik heb het contact uitgezet en de auto opnieuw gestart waarna het probleem verdwenen was. Na thuiskomst heb ik direct de PR-manager van Skoda opgebeld zodat ze het alvast kon noteren, en doorgeven aan de monteur zodat ze er even naar kunnen kijken.

De remmen
Waarvoor zitten er eigenlijk remmen op een auto? Een goede automobilist remt namelijk alleen als het écht nodig is, of helemaal niet zoals ik met mijn zuinigheidsritten doe. Goed, hard, laat remmen en (bijna) niet remmen vergt veel training. Vroeger kreeg je tijdens het lessen te horen dat als je moest remmen voor een bocht je dan met een te hoge snelheid op die bocht was afgereden. Een goede automobilist remt alleen als het echt niet anders kan zoals voor een stoplicht tijdens een drukke ochtend- of avondspits. Toch is juist zo’n drukke ochtend- of avondspits een uitgelezen kans om te proberen niet te remmen. Als je namelijk op tijd van het gas gaat en de auto rustig uit laat rollen, en daarna terugschakelt en op de motor afremt zul je zien dat het af en toe lukt om niet te remmen. Ik ben hier pas serieus mee begonnen toen ik met mijn zogenaamde zuinigheidsritten ben gestart van de eco-auto’s. Het heeft ruim een jaar geduurd voordat ik een zuinigheidsrit heb gereden met 0 keer remmen als resultaat. Gemiddeld deed ik 1-2 keer per maand een zuinigheidsrit dus dat is dan na zo’n 18 zuinigheidsritten. Het is een ongelofelijk goede training en dat maakt je uiteindelijk tot een betere automobilist! Ik zeg altijd dat ik elke dag aan het trainen ben als ik auto of motor rijd, het trainen van dit soort vaardigheden vereist vrijwel dagelijkse training. Hetzelfde geldt ook voor goede reflexen, ook die vereisen dagelijkse training. Ik heb zo vaak momenten meegemaakt waar andere automobilisten totaal de fout in gingen – niet opletten dus bellen/kaart lezen etc. – en ik alleen maar door razend snel te reageren een aanrijding kom voorkomen. Ga het maar eens proberen, je zult zien dat je week na week vooruit gaat.

Versnellingsbak en koppeling
Eigenlijk was ik wel blij dat ik een handgeschakelde versie mee had gekregen en geen DSG-bak. Als ik heel eerlijk ben schakel ik toch liever zelf, want dan kan ik namelijk zuiniger rijden. De 5-versnellingsbak van deze Skoda Rapid schakelt lekker licht en nauwkeurig en dat voor een auto van deze prijs, knap gedaan! Waar ik wel even aan moest wennen is de wat laat aangrijpende koppeling. Ik los dat probleem altijd op door mijn stoel een tandje verder naar achteren te zetten dan de ideale afstelling. Dat werkt perfect en heeft geen negatieve invloed op mijn zithouding. Ondanks dat de koppeling wat laat aangrijpt is de doseerbaarheid goed, en dat is ook de reden dat ik er geen probleem mee heb. Het is wat anders als een koppeling én laat aangrijpt én slecht te doseren is, daar heb ik echt een ongelofelijke bloedhekel aan!

Kofferbak
Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik de kofferbak open deed. Zo groot??? Aan de buitenkant zie je dat er namelijk totaal niet aan af. Zo groot lijkt deze sedan namelijk helemaal niet, ik vind het dan ook een wereldwonder hoe die Tsjechen dat voor elkaar gekregen hebben. Je zou namelijk denken dat die grote kofferbak ten koste is gegaan van de binnenruimte, maar dat is dus niet zo en dat kan eigenlijk helemaal niet. Hoe ze het ook voor elkaar gekregen hebben de kofferbak is werkelijk ‘huge’, de passagiers op de achterbank (liefst 2 volwassenen en 1 jongere in het midden) zitten heerlijk ruim, en hetzelfde geldt ook voor de bestuurder en degene naast hem. De Samsonite kofferset die ik in eerste instantie uit mijn garage had gepakt, en achter de auto had neergezet bleek dus te klein. ik moest er dus nog 3 grote 70-liter koffers bijpakken.

Vering/demping
Deze onderdelen (veren + schokdempers en/of schokbrekers) zijn misschien wel dé onderdelen die door middel van innovatie het meest hebben bijgedragen aan de goede en soms zelfs uitstekende wegligging van de huidige auto’s. Een veer en een schokdemper, of beiden in één: een schokbreker, het ziet er ogenschijnlijk heel eenvoudig uit. Totdat je de boel uit elkaar haalt en alle onderdelen op een tafel legt, dan blijkt ineens dat die ogenschijnlijk simpele demper heel veel onderdelen bevat. Tegenwoordig zijn er ook elektronisch geregelde schokdempers. Maar het kan nog beter namelijk met magnetische bolletjes in de olie van de schokdemper (zie: Range Rover Evoque). Het elektronisch regelen van de veervoorspanning ben ik op een standaard auto nog niet tegen gekomen, maar wel al op een motorfiets. Toch zijn de standaard veren, schokdempers en/of schokbrekers nog steeds voor verbetering vatbaar. De verbetering zit ‘m vooral in de kwaliteit gebruikte materialen en de kwaliteit van de afwerking. Soms is alleen het vervangen van de veren (vaak in combinatie met verlaging van het onderstel) al genoeg om een spectaculaire verbetering van de wegligging te bereiken. De vering/demping van deze Skoda Rapid is behoorlijk verneukeratief, waarmee ik bedoel dat ik behoorlijk op het verkeerde been werd gezet. Na het wegrijden voelde ik meteen dat de nadruk op comfort ligt, de veren zijn dus niet te hard, en de uitgaande demping past precies goed bij de hardheid van deze veren. Er was dan ook geen sprake van nadeinen toen ik met hoge snelheid over een verkeersdrempel heen reed, ik noem dat altijd gekscherend de nadeintest.

De banden
Na de verrassend goede wegligging, ondanks de comfortabele vering/demping, ben ik uiteraard op zoek gegaan naar een verklaring daarvoor. Omdat ik tijdens het fotograferen van de Samsonite kofferset ook altijd de banden fotografeer (merk/type/maat), zag ik dat deze Skoda Rapid Dunlop sportbanden heeft. Uit ervaring weet ik dat slechte banden goed uit de verf kunnen komen door goede vering/demping, maar andersom zoals in dit geval kan ook. Nou is dat niet helemaal waar, want slecht is de vering/demping van deze Skoda Rapid niet. Maar het is wel zo dat deze sportbanden ervoor zorgen dat de wegligging veel beter is dan je zou verwachten op grond van de comfortabele vering/demping. Banden zijn en blijven een mysterieus zwart goedje. Het vroegere natuurlijke rubber is allang verleden tijd, tegenwoordig bestaat een autoband uit meer dan twintig chemicaliën (door elkaar geroerd met natuurlijke én synthetische rubbers). Een chemische component die zorgt voor de zwarte kleur van een autoband is roet, dat tegelijkertijd echter ook zorgt voor een hoge rolweerstand. In dat opzicht was de energiecrisis dan ook een zegen (de hoge rolweerstand van banden werd opeens duur, het kostte teveel brandstof), want dat zorgde ervoor dat men op zoek ging naar stoffen die een lagere rolweerstand hebben. Eén van die stoffen is silica (=zuiver zand) dat zich in de vorm van glasbolletjes op nanoschaal heeft bewezen als een goed alternatief, met als groot voordeel dat daarmee de rolweerstand van banden 30 procent verlaagd kan worden zonder de slipweerstand negatief te beïnvloeden.

Wie had kunnen denken dat gewoon zand in moderne banden voor zo’n revolutionaire verandering zou zorgen. Pas op de site van Falken kwam ik tegen waar ik naar op zoek was.

[quote www.falken.nl]
Het gebruik van silica – De vijf nieuwste profielen van Falken zijn daarom uitgerust met 100 procent silica. Silica is eigenlijk gewoon zand. Het wordt gebruikt om de diverse polymeren in de banden beter aan elkaar te kunnen laten hechten. De nieuwe samenstelling die hierdoor wordt gecreëerd, biedt een hogere kilometrage en zorgt tevens voor meer grip in vooral natte omstandigheden. De specifieke eigenschappen van silica hebben namelijk het additionele effect van het vergroten van het loopvlak met het wegdek, waarmee de grip toeneemt voor dezelfde banddiameter. Een bijkomend neveneffect: het vergroten van het contactoppervlak vermindert de contactdruk, waardoor de levensduur van de band wordt verlengd.
[/quote www.falken.nl]

De Dunlop SP Sport Maxx banden op deze Skoda Rapid zijn mij uitermate goed bevallen. Ze passen perfect bij deze sedan met zijn comfortabele vering/demping. Of ik nou nat of droog asfalt had, met het ESP uit kon ik met vol doorspinnende voorbanden met twee vingers in mijn neus door de bochten en over de rotondes heen sturen. De typenaam Rapid (overigens een oude Skoda-typenaam) waar andere autojournalisten nogal lachwekkend over doen, is dus helemaal niet zo verkeerd gekozen. Ik heb al vaker autojournalisten uitgenodigd bij mij in een testauto te stappen, om hun naar mijn mening totaal onterechte kritiek uit te leggen. Helaas durft niemand naast mij in de auto plaats te nemen, hoe zou dat nou toch komen???

De wegligging
Deze alinea heb ik expres na de alinea vering/demping en banden gezet, omdat de wegligging voor het overgrote deel afhankelijk is van deze twee dingen. Maar het gekke is nou dat de comfortabel afgestelde vering/demping mij in eerste instantie volledig op het verkeerde been zette. Een hoge bochtensnelheid gaf mij het gevoel dat het onderstel al snel tegen zijn grens aanliep. Fout, want toen ik het ESP uitgezet had en met een nog veel hogere snelheid door vele verschillende soorten (haakse, flauwe, hogesnelheids-) bochten heen reed merkte ik dat die grens véél verder lag dan ik verwacht had. Zondagmiddag ben ik even naar Westpoort in Amsterdam gereden om een nieuwe motorhelm te kopen. De bocht van de A4 naar de A5 is dan altijd een goede test voor het onderstel en de vering/demping op hoge snelheid. De adviessnelheid is 70 km/u (slaat werkelijk helemaal nergens op) maar daar ging ik met ruim het dubbele dik overheen. Ik voelde de carrosserie op het chassis bewegen vanwege de verzakking middenin de bocht. Gezien de comfortabele vering/demping had ik meer beweging verwacht, weer een positieve meevaller dus. Aan het einde van de A5 zag ik tot mijn verrassing dat ik niet meer via de A9 en de A200 naar Westpoort hoef te rijden maar gewoon rechtdoor kan rijden.

Eerst baalde ik dat ik de mooie bocht naar de A9 niet had genomen, maar op een gegeven moment liep de nieuwe snelweg dood en moest ik eraf via een hele mooie afrit. Met een behoorlijke vaart reed ik op de T-splitsing af en sloeg met piepende banden linksaf. En alweer hield de Skoda Rapid verrassend goed zijn lijn, ik ga deze auto nog leuk vinden! Na de afrit was ik even de weg kwijt maar toen ik de verbrandingscentrale zag wist ik weer hoe ik moest rijden. Ik moest een klein stukje terug rijden maar dat vond ik helemaal niet erg, want de stijgende/dalende S-bocht met verzakking richting Spaarndam is een scherprechter eerste klas. Helaas reed er net iemand voor mij, maar omdat er niemand achter mij reed kon ik even een gaatje laten vallen. Het snelle onderstuur waar anderen over schrijven heb ik nog niet één keer kunnen constateren, want ook in deze heftige bochtencombinatie hield de Skoda Rapid prachtig zijn lijn. De motorzaak bleek helaas toch gesloten te zijn op zondag. Op de terugweg had ik een grote vuilniswagen voor me, maar ook nu weer kon ik even een gaatje laten vallen. Terug is de weg zo nog mooier dan heen, maar ook nu weer vloog de Skoda Rapid geen enkele keer met onderstuur de bocht uit. Dat verdient een nadere bestudering en dat kan maar op één plek, namelijk het rotondecircus voor de spits. Omdat ik nog aan het revalideren ben werk ik 6-7 uur per dag, ik ben soms erg misselijk (door de vele kneuzingen zowel botten als ingewanden) dus vandaar die flexibele werktijden.

Dinsdagmiddag stapte ik om 15.30u behoorlijk brak in de auto, twee maanden na mijn motorongeluk was ik er duidelijk nog lang niet. Maar goed eenmaal achter het stuur op de lekkere bestuurdersstoel zittend voelde ik me stukken beter. Op naar het rotonde circus! De eerste rotonde nam ik mooi glijdend over de rotonderand, waarna ik achter een politiebusje belandde. Ik zag dat de agenten druk aan het praten waren en dus niet in hun spiegels keken, en dus zette ik gewoon het gas erop terwijl ik met piepende banden over de hoge rotonderand heen knalde. Best wel humor dat ze totaal niets door hadden! Over de snelweg heen sloeg het politiebusje rechtsaf en nam ik – met het ESP uit! – dezelfde weg terug. Ik sneed scherp naar binnen toe en via de binnenrotonde reed ik over de hoge rotonderand heen over het viaduct heen. Daarna heb ik echt alle remmen los gegooid en heel plat gezegd als een achterlijke dwaas (er kwam toch geen verkeer aan) over de volgende drie rotondes heen geknald. Met zwaar doorspinnende voorwielen gleed ik links en rechts over van rotonde naar rotonde. Maar zelfs toen ik het wel heel erg bont maakte viel het onderstuur mij heel erg mee. De kletspraatjes over snel optredend onderstuur zijn wat mij betreft dan ook regelrechte sprookjes.

Rallyrit door de Haastrechtse polder
Donderdagavond ben ik nog even gezellig op bezoek gegaan bij Mick en Hanna, zij zijn getrouwd op de dag van mijn motorongeluk. Ik had die ochtend de Dacia Lodgy weg gebracht en was onderweg naar huis om daarna even te eten en in de auto van mijn zwager te springen om naar hun trouwerij te gaan. Maar daar ben ik dus nooit aangekomen omdat ik met zeer hoge snelheid van mijn motor afstapte. Mick en Hanna wonen in een boerderij (die opgedeeld in 3 woondelen) op een droomplekje langs de dijk vlakbij Hekendorp. De weg er naartoe vanaf de snelweg is erg mooi, maar de weg terug is nog véél leuker. In het donker over een landweggetje van net één auto breed ‘scheuren’ (in het donker is de maximum snelheid scheuren) met een lokale held achter je aan is één van de leukste dingen die er is. Direct toen ik de dijk opdraaide richting Hekendorp kwam-ie op mijn bumper zitten. Ik liet me niet intimideren en ben heel rustig richting de 180-gradendraai voor het restaurant in Hekendorp gereden. Ik maakte een mooie snelle draai, maar desondanks kwam ik net niet helemaal goed uit. Daarna kostte het me even wat tijd om de auto weer goed te steken. Dat moet vast nogal klunzig zijn overgekomen op de lokale held, en ik dacht bij mezelf: “Laat maar even lekker zo”. Eenmaal op de kaarsrechte bomenweg gaf ik iets meer gas, en ik reed steeds iets sneller over de vele verkeersdrempels heen. Totdat ik op een gegeven moment met 4 wielen los kwam en ik dus letterlijk door de lucht vloog (zie test Mitsubishi Lancer Evolution X). Ondanks de comfortabele vering/demping hield de Skoda Rapid zich uitstekend! En toen ik even later in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik dat de lokale held was afgehaakt. Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat ik niet geheel onbekend ben op dit weggetje, handig want in het pikkedonker de snelheid erin houden als je hier niet bekend ben is verdomde lastig. Ik heb vroeger vele duizenden kilometers door deze polders gereden op mijn eigen motor en testmotoren. Bij de A12 aangekomen was ik toch wel blij dat ik even deze rallyrit had gemaakt, het toonde voor mij onomstotelijk aan hoe goed deze Skoda Rapid wel niet is. Zelfs ik moest bekennen dat ook ik weer verbaasd stond van de uitstekende wegligging en rijeigenschappen van deze budgetauto.

Het verbruik
Overal op het internet las ik negatieve berichten over het verbruik van deze Skoda Rapid 1.2 TSI met 86 Pk. Maar nou komt het gekke, want waar ik met gemak een verbruik van ruim 1:18 (tijdens het terugbrengen=N11/A12/N227/A28) 1:20 (op en neer naar Mick) 1:18, en verder 1:16 (stevig doorrijden) haalde, daar kwamen zij absoluut niet in de buurt van mijn nette verbruikswaarden. Vreemd want het gaat hier ook nog eens om exact dezelfde auto, want ik zag namelijk op de foto’s dat het kenteken hetzelfde was. Tja hoe kan dat? Volgens mij heeft het alles te maken met een vloeiende rijstijl en het beheersen van je rechtervoet. Ik heb natuurlijk veel ervaring met zuinig rijden door mijn zuinigheidsritten. Toch kan ik niet zeggen dat ik me extreem in heb moeten spannen om die 1:18 en 1:20 te halen. Van de week zag ik toevallig nog een item op het tv-programma Kassa over de Kia Picanto die veel meer (gemiddeld 1:14-1:15) zou verbruiken dan in de brochure wordt vermeld. Het gekke is dat ik vrij makkelijk boven de 1:30 scoorde tijdens de zuinigheidsrit van de Kia Picanto. Ook hier geldt volgens mij weer dat de bestuurders hun rechtervoet niet kunnen beheersen. Zuinig rijden is helemaal niet moeilijk, het vergt enige oefening maar zodra je merkt dat je benzinekosten sterk dalen wil je wel!

Made and engineered in the Tsjech Republic
Na het terugbrengen heb ik aan de PR-manager van Skoda gevraagd waar de Skoda Rapid is ontwikkeld, want dat-ie in Tsjechië wordt gebouwd ging ik blindelings vanuit. En precies zoals ik dacht bleek dat in Tsjechië te zijn, want geloof mij in Duitsland (nee deze Skoda Rapid is dus absoluut NIET door VW ontwikkeld) kunnen ze dit niet voor dit lage bedrag. Wat ik heel erg knap vind aan deze Skoda Rapid is de afstemming van het onderstel. De ingenieurs van Skoda hebben exact de juiste afstelling van de vering/demping uitgedokterd, zodat deze auto naast comfortabel tóch een uitstekende wegligging heeft. En die combinatie kom ik zelden tegen bij een auto van dit formaat, maar vooral deze zéér lage instapprijs. De flauwe grapjes van veel autojournalisten over de typenaam “Rapid” laten duidelijk zien dat de autojournalistiek van een zéér bedroevend niveau is. Niet alleen weten een hoop autojournalisten blijkbaar niet dat “Rapid” een hele oude typenaam van Skoda is (1934 om precies te zijn), ze hebben deze auto ook totaal niet op waarde geschat. Een comfortabele sedan, met zo’n ongelofelijk goede wegligging, zo’n giga-kofferbak, zoveel binnenruimte en zo’n fraai design neerzetten voor een dergelijke spotprijs vergt is een staaltje technisch vernuft die ik zeer kan waarderen. Lees mijn testverslag van de Skoda Superb Combi er nog maar eens op na, ook dat is een auto die door de autojournalisten niet op waarde werd geschat maar wel door de Volvo-technici! Do I need to say more???