SsangYong Tivoli XLV Sapphire 1.6L e-XDi 160 2WD 6MT 2016 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door SsangYong Nederland



Appeltje eitje!
Geen idee of ze in Zuid-Korea de uitdrukking “Appeltje eitje” kennen maar zoiets had ik nadat ik een ochtendje in de nieuwe SsangYong Tivoli XLV 1.6L e-XDi 160 Sapphire 2WD onderweg was. De gewone SsangYong Tivoli was mij al goed bevallen en deze SsangYong Tivoli XLV voelde ook meteen goed aan na vertrek. Zitten-instappen-en-wegwezen (=appeltje eitje) en het belangrijkste is dan hoe schakelt-ie en hoe grijpt de koppeling aan. Dat is ook het eerste wat mijn zwager tijdens de fotoshoot diezelfde middag tegen mij zei. Want daar draait het wel om bij een schakelauto! Als die twee Kwalitatief Uitermate Teleurstellend zijn dan is het meteen bekeken wat betreft de liefde voor een auto. De 6-versnellingsbak schakelt perfect en de koppeling grijpt heel mooi aan en als dan de rest ook goed is dan heb je een verkooptopper (althans dat vind ik). Richting de A15 rijdend voelde ik dat de vering/demping uitstekend is, dat kan ik zelfs aan minimale dwarsrichels of hobbels al voelen. De snelweg oprijdend hoefde ik niet eens het gas in te trappen om de bumperklevende BMW stationwagon achter mij te laten kamperen en naar de Skoda stationwagon voor mij (die tot mijn verbazing bijna de opritbocht uitvloog) toe te rijden. Zelfs op dit kletsnatte asfalt kan ik zonder dat ik de auto nog goed ken al een redelijk hoge bochtensnelheid aanhouden puur omdat ik 200 procent vertrouwen heb in deze 23,8 centimeter langere SsangYong Tivoli XLV. Grappig trouwens dat als je naar die extra lengte gaat zoeken op het internet dat je dan lengtes vindt van 24 tot wel 30 centimeter! Eenmaal op de snelweg moest ik weer even diep in mijn geheugen graven voor waar alles zit. De tripmeter op “0” zetten doe je met een knopje direct onder het touchscreen en ik maar zoeken in de buurt van de tellers en het stuur. “Oh ja!”, nu weet ik het weer riep ik hardop tegen mezelf. Daarna wilde ik de Hoge/Midden/Bass tonen instellen van de muziek, toen me plotseling te binnen schoot dat je daarvoor het “SETUP” knopje een paar seconden ingedrukt moet houden. Dat had ik trouwens zelf uitgevonden toentertijd door van alles te proberen.

En ineens zag ik ook het knopje voor de stuurverwarming en de stoelverwarming én jawel ook stoelkoeling. Toen nog even zoeken naar het knopje voor de cruise control want ik zag een SET/RES-knopje dus dan kon het CC-knopje niet ver weg zijn. Dat bleek dus het ON/OFF-knopje wat ik dan weer niet logisch vind, maar goed er zit een cruise control op en daar word ik erg blij van. De bestuurdersstoel van deze meest luxueuze Sapphire-uitvoering is trouwens volledig elektrisch in te stellen, de spiegels idem dito maar het stuur is dan weer helaas alleen in hoogte verstelbaar. Gelukkig kloppen alle afstanden en dus kon ik alles perfect op mijn lengte afstellen. Ondertussen was ik bij het Terbregseplein beland waar in tegenstelling tot eerder in de ochtend geen file meer stond. Wat was ik blij dat ik ’s ochtends op de motor was, heerlijk tussen al die files doorrijden geeft me zo’n lekker gevoel. De avond ervoor was er nog een verkeersinfarct rond Amsterdam en ook bij Rotterdam was het een bende. Wat is dat toch met november? Google maar eens “November filemaand” dan krijg je de volgende zoekresultaten: “November filemaand: filezwaarte in één jaar 70 procent gestegen” en “Waarom november de drukste filemaand is” en “Drukste filemaand nog 50 procent drukker” en nog eentje dan “Recordfiles, want onze vrije dagen zijn op”. Ik blijf erbij dat Nederlanders niet kunnen autorijden, 1 druppel regen en Nederland staat stil en als het dan ook nog 1 uurtje eerder donker is… En dat terwijl Max Verstappen net deze maand op tv heeft laten zien hoe leuk rijden – sorry racen! – in de regen wel niet is. De bocht van de A16 naar de A20 reed er weer eens zo’n blinde NL-er (Nur Links zeggen de Duitsers) voor me, en dus heb ik het gaspedaal maar even wat dieper ingetrapt en heb ’m rechts ingehaald. Van de A20 naar de A13 op het Kleinpolderplein was het exact hetzelfde laken een pak. Ook hier moest ik rechts inhalen maar daardoor had ik wel deze mooie snelwegbocht vrij en kon ik er even heel mooi strak doorheen sturen. Wat een heerlijke auto is dit zeg!

Stuiteren langs de Stompwijksche Vaart
Iene miene mutte en het werd afslag Leidschendam met de verzakkingen-afslag en de Stompwijksche Vaart. De testweek is korter dan gebruikelijk en dus moet ik zoveel mogelijk van mijn testrajecten zien te rijden in de komende dagen. Ook nu weer pakte ik de laatste afslag-mogelijkheid en koos ik meteen voor de meest linkse van de drie rijstroken richting de stoplichten. Niet echt handig want ik moest na de stoplichten meteen rechtsaf slaan, maar wel de leukste en mooiste rijstrook want de hoogste g-krachten. Het ging zo ongelofelijk makkelijk dat ik bijna was omgedraaid – dat kan helaas niet zomaar even – om nog een keer de afslag te nemen. Maar ik was toch écht op de grens door de lange afritbocht heen gereden. Toen ik rechtsaf sloeg trok ik heel snel op waardoor ik met gemak over de dan nog drie vrije banen heen naar rechts kon voorsorteren richting Leidschendam Centrum. Helaas stond er voor het stoplicht voor rechtsaf iemand voor mij, maar gelukkig nam de truttenschudder de linkerbaan waardoor ik rechts van mij genoeg asfalt had als de SsangYong Tivoli XLV uit zou breken. Ik had behoorlijk wat vaart op de verzakkingen en het onderstel had daardoor serieus moeite om niet uit te breken, maar ondanks het heftig heen en weer dweilende onderstel (ik was weer eens iets te enthousiast) liet de SsangYong Tivoli XLV zich met het allergrootste gemak corrigeren. Op de rotonde nam ik nog even de snelste weg via de rotonderand en bij het stoplicht sloeg ik rechtsaf naar de Stompwijksche Vaart. Het was lekker rustig waardoor ik de snelheid af en toe lekker op kon voeren. De vering/demping is ronduit fantastisch en waarom zal ik uitleggen. Een Crossover heeft langere veerwegen dan een gewone auto en om die reden is het vinden van de juiste balans lastig want je moet naast de gewone mooi bestrate/geasfalteerde wegen ook rekening houden met slechte wegen en zelfs licht (2WD-versie) tot middelzwaar (4WD-versie) terrein. En ik weet van Paul Klop van Hyperpro dat dít één van de lastigste opgaven is voor een veringspecialist. Je moet letterlijk het beste van twee werelden in één schokbreker stoppen.

Op de verzakkingen merkte ik dat ik behoorlijk wat veerweg heb, maar tegelijkertijd ook dat de uitgaande demping uitstekend is. Op de klinkerweg langs de Stompwijksche Vaart rijdend begon ik met 60 km/u en voerder dat kilometer na kilometer op naar 70-80-90-100 km/u. Ik reed daarbij expres over de slechtste stukken weg heen, maar wat ik ook deed de vering/demping deed zijn werk voorbeeldig. Jammer toch dat veel automobilisten SsangYong niet kennen, terwijl ze Hyundai en Kia wel kennen en SsangYong zich met groot gemak kan meten met deze landgenoten. Stompwijk uit sloeg ik linksaf richting Leiden waar ik meteen naar mijn garage ben gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen. Vlak voor het wegrijden had de PR Manager van SsangYong mij gelukkig nog een rolhoes mee gegeven, want ik fotografeer graag hoeveel koffers erin passen met en zonder rolhoes. Verder kun je nog een afdekplaat verwijderen in de bagageruimte waardoor er nog meer koffers inpassen. ik moest dus twee sets foto’s maken, eentje met en eentje zonder afdekplaat.

Samsonite kofferset
Met bodemplaat
Met hoedenplank: 3×50-liter + 1×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 2×50-liter + 1×33-liter + 2×13-liter

Zonder bodemplaat
Met hoedenplank: 4×70-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 6×70-liter + 1×33-liter + 1×13-liter

Ik had niet verwacht dat er zoveel koffers in zouden passen zonder die bodemplaat, maar je ziet het er passen maar liefst zes 70-liter koffers en nog een beetje in. Wow!

Fotoshoot
Omdat het die middag nog mooi weer zou zijn tot een uur of twee en ik toch twee 33-liter koffers bij mijn zwager langs moest brengen – mijn zus en zwager gaan een midweek naar Newcastle – besloot ik meteen maar even te vragen of hij tijd had om even snel wat foto’s te schieten met mij. Gelukkig had hij tijd en geloof het of niet maar zowel de actie- als de sfeerfoto’s had ik in ruim een half uurtje voor elkaar. Ik kon het zelf amper geloven, maar daarmee heb ik wel het bewijs geleverd dat eigen foto’s maken niet veel tijd hoeft te kosten. Ik snap er nog steeds helemaal niets van dat vrijwel alle online automagazines uitsluitend persfoto’s bij hun testverslagen zetten. Ik vind dat totaal ongeloofwaardig en een schoffering naar de lezer toe. Na de fotoshoot ben ik naar mijn moeder gereden want daar stond mijn fiets in de schuur, dan kon ik mooi even de Peugeot 108 ophalen en mijn fiets in de garage zetten. Helaas was ik de afstandsbediening voor de garagedeur vergeten mee te nemen en dus moest ik nog een keer op en neer rijden. Ik besloot dat ritje met de SsangYong Tivoli XLV te maken mét het ESP uit, want het regende hard en dan wil ik wel even lol hebben. Ik weet nog goed van de gewone SsangYong Tivoli dat die een sublieme wegligging had in de regen, dus ik verwachtte niet anders dan dat het met de iets langere Tivoli vergelijkbaar zou zijn. Het staat me bij dat zowel met het ESP aan als uit de SsangYong Tivoli als op een rails door de bocht reed. En let op deze auto heeft geen elektronisch sperdif en doet mij denken aan de toverauto genaamd Hyundai Veloster en dan de allereerste versie met die verschrikkelijke kauwgomballenvering.

Het eerste stuk was niet spannend want binnen de bebouwde kom en geen mooie bochten. Bij de Haagweg aangekomen stond ik vooraan bij het stoplicht voor de meest haakse rechterbocht van Leiden. Ik ga stevig gas middenin de bocht en schakelde ondertussen over van de 1ste naar de 2de versnelling terwijl de voorbanden vrolijk doorspinden op het natte wegdek. Maarrr het fantastische aan deze auto is dat-ie zonder een spatje onderstuur door de bocht heen vloog. Aan het einde van de Churchilllaan was het werkelijk poepdruk en ik weet nu ook waarom. Gemeenten laten de standaard software in de stoplichtkasten zo staan omdat ze geen geld willen uitgeven voor het op maat afstellen door een specialist, terwijl dat de doorstroming gigantisch zou verbeteren en heel veel blije automobilisten oplevert. Het was dus aanschuiven en hopen dat ik het een beetje op zou schieten. Gelukkig viel het mee want ik moest de linker rijstrook hebben en die is verderop vrij. Na de stoplichten voor linksaf vlakbij mijn appartement heb je een hele mooie haakse + flauwe S-bocht. Ik kon er in de 2de versnelling heel mooi op het gas werkelijk tot op de millimeter precies doorheen sturen met vol doorspinnende voorbanden. Geniaal!!! Met uiteraard een dikke 10 voor de doodgewone 18-inch Hankook Kinergy GT banden. Ik kan dit jaar geen leukere en betere auto bedenken waarmee ik zo’n lol heb gehad in de regen. En dan schrijven ze op de site van de AutoRAI over deze auto: “Niet eXciting, wel gewoon goed.” XLV staat namelijk voor eXciting Lifestyle Vehicle.

Een zuinige Belg
Het is dan wel geen eco-auto maar omdat nogal wat diesels de laatste tijd niet gunstig scoren qua verbruik besloot ik een zuinigheidsrit te doen. Een auto die slecht scoort qua verbruik, of erger nog het opgegeven verbruik van geen kanten haalt, wil je niet als koper. Met de dieselversie van de gewone Tivoli haalde ik exact het opgegeven verbruik dus dat was een mooi resultaat. Aangezien deze auto iets langer is zou je een iets ongunstiger verbruik verwachten, maar ik zag dat het opgegeven verbruik in de online brochure hetzelfde is. Bij het aftanken kwam ik uit op een verbruik van 1:19 tot dan toe, maar gezien mijn sportieve rijstijl de voorgaande 105 kilometer is dat prima te noemen. Het was absurd druk op de rotonde en uiteraard had ik weer bijna een aanrijding met een gehaaste idioot. Op de N206 ging de cruise control erop en reed ik in de regen met 80 km/u in de 6de versnelling (=1.400 toeren) richting De Zilk. Dit diesel motorblok is verreweg één van de betere lichte dieselblokken waar ik mee gereden heb. Het pakt heel mooi op en trekt zowel van onderuit als in het middengebied krachtig door tot aan de toerenbegrenzer als het moet. Toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik een auto aankomen die daarna de hele tijd dan weer op mijn bumper zat en dan weer even niet en dat ging de hele tijd zo door. Alsof zo’n sukkel denkt dat ik dan maar gas ga geven of zo, kom op mijn auto staat vast op de cruise control op exact 80 km/u. Ach des te meer voorpret heb ik voor de haakse rechterbocht ter hoogte van De Zilk. Ik schakelde de cruise control pas op het laatste moment uit en rolde daardoor met een hogere snelheid dan normaal op de bocht af. Door terug schakelen van 6->5->4 kon ik genoeg snelheid eruit halen om met 60-70 km/u door de bocht heen te sturen. En doeiiii vrouwtje-met-haast achter mij! Op de volgende bocht afrijdend ging het weer precies zo en alle bochten daarna idem dito. Hoe suf ben je dan vraag ik me af. Door Vogelenzang heen rijdend heb ik de cruise control maar uitgezet want langzamer dan 40 km/u kan niet en ik rijd hier altijd 35 km/u. Op de bomenweg was het weer eens drama met een fossiel voor mij, en ik was dan ook blij toen ik af kon slaan naar de Nachtegalenlaan. De T-splitsing lukte alweer en dus zat ik nog steeds op nul keer remmen. Aan de rand van Zandvoort was het nog even spannend met wat fietsers en een auto van links, maar door snel terug te schakelen van 3->2->1 kon ik behoorlijk hard op de motor afremmen en reed ik net op tijd langzaam genoeg om niet te hoeven remmen.

Dat afremmen op de motor doet deze SsangYong Tivoli XLV 1.6L e-XDi 160 werkelijk uitstekend, iets dat ik van lang niet alle diesels kan zeggen die ik de laatste tijd heb getest. Deze auto is dan ook uitstekend geschikt om zo min mogelijk mee te remmen en dus zuinig mee te rijden, alhoewel dat moet ik nog maar zien natuurlijk. Op de lastigste bocht van Nederland afrijdend zag ik een arme vrachtwagenchauffeur met trailer op het smalle bochtige gedeelte met vluchtheuvel afrijden. Dat ging maar net goed en toen moest ik weer denken aan zo’n zelfde vrachtwagen met een trailer vol met Ferrari’s, Porsche’s etc. erin, toen hoorde ik dus een hele harde klap binnenin de trailer. Toen ik de blinde bocht uit kwam gereden zag ik de spoorbomen van de spoorwegovergang net dichtgaan. Zo gaan ze maandenlang niet dicht en zo twee zuinigheidsritten na elkaar. Ik kon door hard op de motor af te remmen precies stilvallen achter de auto voor mij omdat het daar iets omhoog loopt. Ik moest de auto dus wel even op de handrem zetten om niet achteruit te rollen. Daarna ging het weer lekker alhoewel ik door een verkeerde inschatting even heel dicht bij een remactie was. Op de boulevard genoot ik van het uitzicht op een woeste zee met een al even woeste wolkenlucht, dan weet ik weer waarom ik Nederland aan de kust zoveel mooier vind dan alle andere landen waar ik ben geweest. Ook moest ik nog even denken aan die goede bekende die vrijdag 11/11/2016 zelfmoord heeft gepleegd want hij hield net als ik ook zo van het strand en mooie wolkenluchten. Hij had geen brief achter gelaten en dat vonden zijn twee dochters het moeilijkste hoorde ik zaterdag op de begrafenis. Tja….. ik moest even slikken om verschillende redenen, want 13/11/2016 had mijn dood gereden vader 85 geworden. Diep in gedachten heb ik de terugweg aangevangen en toen begon het nummer Part 2 of 5 van The China Concerts 1981 van Jean Michel Jarre. Een nummer dat werkelijk perfect paste bij mijn stemming van dat moment. Voor mijn gevoel schrok ik een soort van wakker op de bomenweg naar Vogelenzang, want in de kant van de weg zag ik allemaal raar spul liggen. ik dacht echt even dat ik wat aan mijn ogen mankeerde, maar het bleek half weg geregende hagel te zijn. Even verderop lag een dikke laag hagel midden op de weg van wel 5 centimeter, het had hier een paar minuten geleden dus nog heel hard gehageld. Toen ik aankwam in Katwijk aan Zee was ik voor mijn gevoel de hele rit alweer vergeten. Het verbruik was werkelijk super met een waarde van 1:27,92. Het laagst opgegeven verbruik in de online brochure is 1:23,81 dus dat is ruimschoots beter.

Trololololo
Na de zuinigheidsrit was het tijd voor een potje gas geven, glijden en jumpen over de verkeersdrempels. Eén rondje SBP met het ESP aan en één rondje met het ESP uit was mijn plan. Op de afslag Klei-Oost reed er helaas een paardentrailer voor mij dus die bocht moest ik helaas kruipend doorheen. Maar ik had nog vele mooie bochten en ‘springheuvels’ voor de boeg dus niet getreurd. Aan de andere kant van de N206 kon ik na de rotonde niet meteen het gas erop zetten dus nog maar een rondje over de rotonde. In de 2de versnelling reed ik de rotonde af en in de haakse rechterbocht gaf ik plankgas en net als bij de gewone Tivoli reed ik heel mooi licht glijdend de bocht door. Het ESP greep net genoeg in om de auto mooi aan het rijden te houden, geen keiharde ingrepen en een dood slaande auto dus. Prima! In de flauwe linkerbocht gaf ik wat gas bij zodat ik de SsangYong Tivoli met een zo hoog mogelijke snelheid de vrachtwagenparkeerplaats op kon hoeken. En geloof me als ik zeg dat ik maximaal op de grens reed, maar er gebeurde weinig tot niets… behalve dan een heel mooi – door de hoge g-krachten – zijdelings glijdende SsangYong Tivoli XLV. Ik reed op de mooie rechts-links-combinatie af en ook die ging perfect. Op naar de verkeersdrempel + haakse rechterbocht waar ik ook weer met extra veel snelheid door heen reed. De SsangYong Tivoli XLV zocht met een voor-/achterwiel los komend van het asfalt naar grip en vond die ook dankzij de uitstekende vering/demping. Ik besloot maximaal en zonder te remmen over de hoge verkeersdrempel heen te rijden en plankgas in de 2de versnelling de blinde rechterbocht in te hoeken. Dat ging er behoorlijk heftig aan toe maar binnenin de SsangYong Tivoli XLV voelde het gewoon lekker aan. Een goede Crossover moet dit namelijk makkelijk kunnen hebben. De rotonde op en af ging werkelijk perfect zoals me niet zo vaak zo mooi lukt, maar ja het ESP stond nog steeds aan dus het rondje met het ESP uit moet laten zien hoe goed deze SsangYong Tivoli XLV echt is. De volgende rotonde met haakse rechterbocht gingen lekker maar de blinde linkerbocht is altijd weer lastig want als ik die mooi strak wil nemen moet ik ’m zo aansnijden dat ik me geen enkele fout kan veroorloven in de bocht. Maar ook die ging perfect nu alleen nog de hele lange flauwe linkerbocht naar het startpunt en ik kon opnieuw beginnen aan een rondje met het ESP uit.

De rotonde verlatend gaf ik weer stevig gas in de 2de versnelling waarna de voorwielen vol doorspinden op het kletsnatte asfalt. Onderstuur??? Nee zelfs niet het minste geringste schijntje daarvan!!! Jiha dit wordt zwaar genieten voor Daan 3.0 (ik ben aan mijn derde leven begonnen). Met een jippie-gevoel gaf ik nog meer gas dan tijdens het eerste rondje en vloog plankgas zijdelings voorwieldriftend werkelijk geniaal mooi over de vrachtwagenparkeerplaats heen. Hoezo is deze SsangYong Tivoli XLV ’Niet eXciting’ beste mensen van de autoRAI? Dit is echt niet maar een beetje ‘wel gewoon goed’ of zo dit is geniaal goed. De links-rechts-combinatie ging lekker strak, maar ja dat is dan ook het minst spannende deel van het SBP-rondje. Op naar de verkeersdrempel + haakse rechterbocht waar ik ook nu weer lekker op de grens rijdend doorheen knalde. En dan de lekkerste en meest spannende combinatie, als er tenminste geen verkeer vanaf de ESTEC aankomt. Er kwam wel een auto aan maar door stevig gas te geven was ik ’m voor. Zonder af te remmen vloog ik over de hoge verkeersdrempel heen en schakelde snel terug naar de 2de versnelling en dook vervolgens plankgas met vol doorspinnende voorwielen de blinde rechterbocht in én ik kon het gas er ook op blijven houden de hele bocht door. Vrijwel altijd moet ik hier vanwege net iets te heftig onderstuur heel even van het gas af maar dat was dit keer niet nodig en dat geeft me van binnen zo’n ongelofelijk lekker gevoel. Het is geen adrenalineshot maar meer een soort shot met geluksgevoel. Hoe kan het toch dat deze auto zo ongelofelijk onderschat wordt door de Nederlandse autojournalisten? Voor mij is het niet meer dan logisch om een dergelijk rondje-op-de-grens-rijden in de regen met het ESP uit te doen. Een betere test – want parkeerplaats/lage + hoge verkeersdrempel/haakse linker- + rechterbocht/blinde linker- + rechterbocht/rotondes – is er voor mij niet te bedenken voor een auto. Als een auto dat zo ongelofelijk goed doet als deze SsangYong Tivoli XLV 1.6L e-XDi 160 Sapphire 2WD 6M/T dan scoor je bij mij echt hele dikke punten zeker als het ook nog eens in de regen is!

Sint Michielsgestel vice versa
Zaterdag was de begrafenis van die goede bekende (van mijn hele familie trouwens, we zijn met hem opgegroeid) en dat het druk was had ik wel verwacht maar zo absurd druk. Ik ben achteraf blij dat het zaterdag niet zulk verschrikkelijk noodweer was als op zondag. Na de begrafenis zou ik mijn zus naar haar vriend brengen in Sint Michielsgestel, want ze zouden daar oppassen bij de kleine van zijn dochter en schoonzoon. Een mooie rit om te kijken hoe zuinig deze SsangYong Tivoli XLV op de snelweg is. Uiteraard heb ik netjes 100 km/u op de cruise control gereden, want als ik non-stop door kan rijden zoals op een rustige zaterdag dan ben ik slechts 11 minuten sneller als ik 120 km/u rijdt en 15 minuten en 14 seconden sneller als ik 130 km/u rijdt. Dat zijn tijdswinsten die in een klein snertlandje als Nederland volledig te verwaarlozen zijn en ze wegen bovendien absoluut niet op tegen het veel hogere verbruik van soms wel 10 kilometer minder per liter. Op zo’n vice versa rit naar Sint Michielsgestel is dat zomaar 4,26 liter diesel = 117,53 kilometer = meer dan de afstand Leiden -> Sint Michielsgestel. Reken dat even uit over een heel jaar en je praat over heel veel liters diesel en dus heel veel extra kilometers en dus een serieus bedrag waar je iets leuks mee kunt doen. Vreemd dat niet veel meer mensen zo redeneren, want als ik om mij heen keek op de snelweg (zowel op de heen- als de terugweg) had iedereen alleen maar verschrikkelijke haast.

Waarom toch? Als je 100 km/u rijdt hoef je bijna niet in te halen en zit je veel relaxter achter het stuur en kom je ook veel minder moe thuis. Probeer het nou gewoon eens dan zul je merken dat zowel je portemonnee als je brandstoftank langer vol blijven en je een rustiger mens wordt. Nou ja dat relaxt achter het stuur zitten was niet altijd het geval, want het gebeurde maar liefst vijf keer dat iemand langzaam mijn rijstrook opreed zonder dat hij het door had. Tweemaal ging het om een vrachtwagen met trailer en driemaal om een auto, vroeger gebeurde dat wel eens een keer maar tegenwoordig is vijf maal in 216 kilometer al heel normaal. N.B. ik moest in alle vijf de gevallen toeteren om een aanrijding te voorkomen! Terug in Leiden had ik geen tijd en zin meer om te tanken dus dat heb ik de volgende dag gedaan. Ik kwam op een heel mooi verbruik uit van 1:27,59 en dat is voor een dergelijke auto een hele mooi verbruik en ruim beter dan het opgegeven verbruik in de online brochure. In Sint Michielsgestel had ik nog afgesproken met een vriend uit Veghel die een SsangYong Korando heeft. Hij vertelde mij nog een leuk weetje dat ik niet wist en ook niet kon weten want ik heb de benzine- en dieselversie gewone SsangYong Tivoli in het najaar en voorjaar getest. Het was mijn vriend opgevallen dat op een hete zomerdag de hitte binnenin de auto heel erg meeviel. Hij is toen gaan zoeken op het internet en kwam erachter dat zijn SsangYong Korando hittewerende ruiten heeft. Er staat dan een thermometer-teken op de ruit en toen we op de ruiten van de SsangYong Tivoli XLV gingen kijken bleken die ook het thermometer-teken te hebben. Goed om te weten en ik ga er vanaf nu uiteraard ook op letten.

Stormachtige zondag
De eerste novemberstorm was een feit en dat was goed te zien aan de vele takken op de weg en de rondvliegende blaadjes. Gelukkig is de SsangYong niet erg zijwindgevoelig, een mooi woord waarvan maar weinigen weten waar het vandaan komt. Lang geleden verzon autojournalist Fred van der Vlugt een wel heel uitzonderlijke manier om de zijwindgevoeligheid te testen. Hij heeft pas veel later verteld hoe hij dat deed. Als op vliegbasis Soest de Starfighters hun straalmotoren stonden warm te draaien dan reed hij daar met een testauto langs. Ik vind het nog steeds een grappig verhaal! We zaten met zijn vieren in de SsangYong Tivoli XLV en de beenruimte achterin bleek uitstekend. Zelf met zijn vijven in de SsangYong Tivoli XLV is geen enkel probleem en dan past er dus ook nog een hele hoop bagage achterin. Ben je op zoek naar een pakezel en wil je niet de hoofdprijs betalen dan is deze Crossover een hele goede keuze. De afwerking van het interieur is prima en ik zou echt niet weten wat ik nog meer zou wensen. Zoals ik al eerder schreef wordt bij de volgende upgrade de stuurkolom in hoogte én diepte verstelbaar. De elektrische stuurbekrachtiging is trouwens in te stellen in drie standen Comfort/Normal/Sport en het sturen voelt lekker direct aan in de stand Normal/Sport. In tegenstelling tot de 4WD-versie heeft de gewone versie geen onafhankelijke achterwielophanging maar een torsie-as waar je overigens niets van merkt tijdens het rijden. De 4WD-versie heeft overigens ook een lock-mogelijkheid iets dat lang niet elke 4WD Crossover heeft. Mijn vriend uit Veghel vertelde dat hij een keer vast was komen te zitten in een drassig weiland en dankzij het 4WD-lock kon hij zijn vastzittende SsangYong Korando weer los krijgen. Verder had mijn SsangYong Tivoli XLV 1.6L e-XDi 160 Sapphire 2WD een start-stopsysteem wat werkelijk voorbeeldig zijn werk doet. Het intrappen van de koppeling-inschakelen-gas geven-wegrijden gaat in één vloeiende beweging, de motor is niet één keer afgeslagen. Voor wie persé geen automaat wil heeft SsangYong ook een 6-traps automaat die afkomstig is van het bekende Japanse merk Aisin, gewoon topkwaliteit dus en dat zegt genoeg over SsangYong.

De volgende ochtend moest ik naar werk om een en ander te bespreken over mijn werkhervatting. Omdat ik nog niet op het rotondecircus was geweest besloot ik via de A4 naar werk te rijden. Toen ik de snelweg verliet reed er een fossiel voor mij en moest ik dus noodgedwongen ook de fossiel uithangen. ik heb bij de ovale rotonde dan ook maar even gewacht totdat-ie een eindje voor mij reed. Daarna ben ik de rotonde opgereden meteen naar binnen gesneden en het gas erop gezet mét het ESP aan. Het regende overigens niet meer maar het wegdek was wel nat. Op de kleine rotonde gaf ik stevig gas en door de g-krachten gleed ik iets opzij naar rechts, maar dat was prima te controleren en de rotonde af net zo. Op de grote rotonde gleed ik ook ietsje opzij door de hoge bochtensnelheid, maar toen ik gas gaf de rotonde af kon ik het Traction Control duidelijk voelen ingrijpen omdat ik wist hoe het voelt als het uit staat. Als je niet weet hoe dat voelt dan merk je er niets van en het lijkt het alsof de auto perfect op de grens te rijden is. Daarna heb ik het ESP (dat kan al rijdend) uitgezet voor nog een feestrondje. Dat was net als op het SBP een rondje met een hele GROTE glimlach op mijn gezicht. Wat is er nou leuker dan plankgas te kunnen geven en de voorwielen laten doorspinnen en de toerentellernaald naar het rode gebied zien te vliegen. En dat allemaal met twee vingers in de neus want ja zo makkelijk gaat dat echt in deze auto. Op ovale rotonde had ik zoveel vaart dat de SsangYong Tivoli XLV vanzelf zijwaarts ging glijden over vier wielen. Wel gecontroleerd want de 18-inch Hankook Kinergy zijn absolute topkwaliteit, je mag Hankook gerust in het rijtje Continental, Michelin, Pirelli etc. zetten. En zelfs deze grote bandenfabrikanten begaan nog wel eens totale missers, lees de testen van de Kia pro cee ‘d GT First Edition 1.6 T-GDi en de Mazda 2 GT-M Skyactiv-G 90 nog maar eens. Toen ik weer terug reed naar het startpunt gaf ik zoveel gas dat de SsangYong Tivoli XLV nu wel met overstuur naar links weg gleed. Het kan dus wel maar dan moet je wel stevig je best doen.

De grote verwarring
Maandagmiddag ben ik naar het “Vision: Future Retail Symposium” in Amsterdam (=BMW Center Amsterdam) geweest op uitnodiging van BMW Group Nederland. Ik had geen idee wat ik kon verwachten maar de sprekerslijst beloofde dat het interessant zou worden.
Gastsprekers:
– Michele Fuhs, Head of Premium Retail Experience BMW Group
– Rem Koolhaas, Founder Office of Metropolitan Architecture (OMA)
– Ippolito Pestellini Laparelli, Partner OMA
– Robert Thiemann, Editor-in-Chief FRAME magazine
– Pieter Kool, Head of G-Star RAW 3D Design & Development
Wat mij opviel na het aanhoren van alle lezingen is dat niemand een antwoord had op de huidige malaise in de Retail. De huidige consument is zich door de komst van het internet en vervolgens de smartphone totaal anders gaan gedragen en lijkt welhaast ongrijpbaar voor de PR-afdelingen van de grote bedrijven. Om nog maar te zwijgen over de jeugd die geen tv meer kijkt en liever gaat gamen en ondertussen naar Spotify luistert. De jeugd is op zoek naar ervaringen en Yolo-momenten en vinden dingen die volwassenen belangrijk vinden totaal onbelangrijk. Rem Koolhaas merkte nog op dat de winst van Donald Trump misschien wel één van de betere gebeurtenissen is van de afgelopen jaren. Rem Koolhaas merkte terecht op dat we (en daarmee bedoel ik vooral de regeringen van de Europese landen) eigenlijk achterover geleund in onze stoel zaten en door Donald Trump ineens wakker lijken te worden. Niemand kan in de toekomst kijken maar dat die volstrekt ongewis is mag duidelijk zijn.

Omdat ik nog herstellende ben van mijn vit. B12-deficiëntie ben ik ’s avonds niet mee gaan eten hoe ongelofelijk graag ik dat ook wilde. Ik ben in de drukke avondspits naar huis gereden. Toen ik bij Hoofddorp zag het helemaal vast stond ter hoogte van het brugrestaurant ben ik bij Hoofddorp de snelweg af gegaan. Dan rij ik liever binnendoor van Rijsenhout naar Leimuiden en rij daar de A44 op. Ik heb zo’n ontzettende bloedhekel aan stilstaan, maar dat zal wel komen omdat ik ook motor rijd dan sta je nooit stil tenzij een snelweg afgesloten is. Maar zelfs dan kan ik dan altijd weer als eerste doorrijden over een compleet lege snelweg. Vroeger moest je altijd rechtsaf hier maar tegenwoordig is dat linksaf, maar gelukkig heeft die nieuwe weg meer bochten. Aangekomen bij de 1.000-drempelweg ben ik er eens goed voor gaan zitten, want dat de vering/demping goed is had ik al geschreven maar deze weg is de ultieme scherprechter. Ik begon lekker rustig met 40 km/u over de eerste verkeersdrempel en voerde de snelheid langzaam op naar 60 km/u. En om heel eerlijk te zijn vond ik de vering/demping nog weer beter dan ik al geschreven had. Het in- en uitveren en uitdempen is precies goed en past heel goed bij het Crossover-karakter van deze auto. Bij Leimuiden aangekomen ben ik weer richting de A44 gereden en heb het gas er weer stevig het opgezet. Met zo’n 130-160 km/u ben ik richting Leiden gereden en na aftanken kwam ik uit op 1:17,87 wat ruim 10 km/liter diesel minder is dan wanneer ik serieus zuinig reed op de snelweg.

Specificaties

Jaargang

2016

Carrosserie

Crossover

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Diesel

Type motor

Diesel

Aantal cilinders

4

Acceleratie (0-100/sec)

12,0 seconden

Topsnelheid

170km/u

Vermogen

84,6(115)/3.400-4.000 kW (pk)/rpm

Koppel

300/1.500-2.500 nm/rpm

Cilinderinhoud

1.6/1.597 liter

Kleppen per cilinder

4

Compressieverhouding

15,5:1

Turbo

Turbo + intercooler

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Schijven

Draaicirkel

10,6 meter

Overig

Type bekleding

Leer

Velgen

18-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

5,1 liter/100 km

Snelweg

4,2 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

4,5 liter/100 km

C02 uitstoot

117 gram/km

Energielabel

F

Afmetingen

Lengte

4.440 mm

Breedte

1.798 mm

Hoogte

1.635 mm

Wielbasis

2.600 mm

Spoorbreedte voor

1.555 mm

Spoorbreedte achter

1.555 mm

Massa leeg

1.405 kg

Max. toelaatbare massa

1.970 kg

Laadvermogen

565 kg

Aanhanger geremd

1.500 kg

Aanhanger ongeremd

500 kg

inhoud bagageruimte

720 liter

Bandenmaat

215/45-R18

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand