Dynamische beYaarde
“Maakt Toyota eigenlijk ook auto’s zonder hybride-systeem?”, vroeg ik me zomaar ineens af. Ik heb zoveel hybride-auto’s van Toyota getest dat ik bijna zou gaan denken dat ze niets anders maken. Niets is echter minder waar want de Toyota Yaris is ook verkrijgbaar met bijvoorbeeld een 1.3-liter benzinemotor oftewel een ottomotor. Dus dacht ik “Kom laat ik eens een non-hybride testen ” toen ik een mail van Toyota Nederland kreeg met daarin een lijst met demo’s. Het werd uiteindelijk de die compleet vernieuwde Toyota Yaris, alhoewel het meeste onderhuids is en dus niet zichtbaar maar wel voelbaar. Zo is het onderstel stevig onder handen genomen en ook de vering/demping is volgens Toyota beter. Het ophalen was een koude bedoening heen en een warm bad terug. Die vrijdagochtend was het nog maar net 1-2 graden Celsius en waterkoud, op de motor voelt dat na een tijdje rijden als koud-tot-op-het-bot aan. En dus ben ik iets sneller dan ik normaal gesproken doe naar Raamsdonksveer gereden, waar ik van de aardige dame achter de balie meten koffie kreeg aangeboden. Kijk dat is nou nog eens aardig en precies wat ik nodig had op dat moment. Na nog een bak koffie en een handtekening kon ik mooi op tijd weer op huis aan, 5 december Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan nog steeds dus ik wilde de voorspelde vroege files voor zijn. De vernieuwde Toyota Yaris ziet er aantrekkelijk uit, en de motorisaties en verkoopprijzen maken ’m nog aantrekkelijker. Uiteraard kreeg ik als autojournalist niet de kleinste cc-motorisatie met dus ook niet de kleinste prijs mee. Ik had de Toyota Aygo al met de 1-liter motor gereden en dus vond ik het wel zo leuk om dit keer de 1.3-liter motor onder de kap te hebben.

Na het plaatsnemen sprong het vernieuwde dashboard mij direct in het oog, net als de fraaie stoelen die lekker zitten. Na wat afstelwerk van de spiegels en de bestuurdersstoel wilde ik gedachteloos op een startknop drukken die er niet zat. Tja beroepsdeformatie van iets uitgaan terwijl het niet zo is, deze auto heeft namelijk geen keyless entry en geen startknop. Na het wegrijden kwam mij na de stoplichten een Lexus achterop gereden met een snelheid alsof de politie hem op de hielen zat. Ik reed daardoor echter zo vloeiend (en dus snel) over de rotonde heen dat-ie mij niet bijhield, meteen plus 10 voor de Yaris dus. Met die wegligging zit het duidelijk wel goed net als met de vering/demping, is ook logisch want dit is de Dynamic-versie (=Sport-versie) dus ik moest wel dynamisch over die rotonde heenrijden. Ben benieuwd of de andere online automagazines na het testen van de vernieuwde Toyota Yaris nog steeds dat grapje over “De beYaardenauto van het jaar” zullen maken. Google voor de lol maar eens op “Autoblog.nl Toyota Yaris bejaardenauto” dan krijg je als zoekresultaten onder andere – 11 okt. 2013/Toyota Yaris populairst bij bejaarden, rest kiest VW up … – 6 feb. 2010/Toyota Yaris is wederom bejaardenauto van het jaar … – 19 dec. 2007/Toyota ontwerpt een slimme auto voor bejaarden – Autoblog.nl – 5 feb. 2009/Toyota Yaris bejaardenbak 2008, Aygo jongerenbak 2008 … – ? etc. Wat een zwakzinnig tokkieniveau zeg.

Dynamische beYaarde
Tijdens een vergadering van de VvE (=Vereniging van Eigenaren) van de serviceflat waar ik sinds kort woon, zei de voorzitter dat vanaf 52 jaar iemand als “senior” aangemerkt wordt (mag worden?). Aangezien ik in augustus 52 geworden ben moest ik even hard lachen in mezelf, omdat ik juist nu de vernieuwde Toyota Yaris aan het testen ben. Oké de dynamische versie dat dan weer wel, iets dat overigens goed bij deze dynamische jong bejaarde motorrijder past. En nee ik ben geen motor gaan rijden tijdens mijn penopauze of midlifecrisis, dat doe ik al sinds mijn 18de. Ik sta dus al sinds mijn 18de met één been in het graf (=motorrijderspraat) dus wat dat betreft past zo’n serviceflat perfect bij mij. Die man in die Lexus zal wel gedacht hebben: “Wat voor beYaarde coureur zat er in die Yaris voor mij?” De 180-graden oprit naar de A27 ging net als de rotonde erg lekker, het onderstel van deze Dynamische Yaris is dan ook prima op zijn sportieve taak berekend. Op de cruise control reed ik richting de A15 waar een Ford C-Max bijna tegen mij aan knalde. De bestuurder van de Ford C-Max reed zonder richting aan te geven doodleuk naar mijn rijstrook, en dat ook nog eens over een doorgetrokken streep. Op de claxon drukkend haalde ik tegelijkertijd in één vloeiende beweging de auto alsnog weer rechts in, dit soort asociale acties moet je bij mij niet mee aankomen. Ga eens motorrijden zou ik zeggen dan leer je wel om in de spiegels en over je schouder heen te kijken. Over de oprit naar de A15 rijdend voelde het onderstel verrassend goed aan, en dat ondanks de druk die ik op de banden zette. Thuis gekomen fotografeer ik altijd het merk/type banden, en tot mijn verrassing was het dit keer de Bridgestone Ecopia EP25 195/50-R16. Niet slecht voor een doodgewone eco-band!

Eenmaal op de A15 hoefde ik niet eens bang te zijn voor files want die staan er op vrijdag namelijk (vrijwel) nooit, zelfs de verkeerskundigen snappen daar helemaal niets van. Meestal staan ze er namelijk niet terwijl ze er wel zouden moeten staan omdat er zelfs meer verkeer rijdt dan op de andere dagen van de week. Google maar eens op de zoekterm “Fileloze vrijdag groot raadsel”, voer voor psychologen ha, ha. En zo kon ik overal lekker doorrijden, en omdat ik toch geen haast had besloot ik de afslag bij Leidschendam te nemen. Op deze lange meerbaans afrit kan ik namelijk nog meer druk op de banden zetten. Aan het begin van de afrit was ik nog even bang dat ik niet vrij baan zou hebben, maar die kreeg ik gelukkig vlak voor de lange flauwe afritbocht alsnog. Het onderstel van de Toyota Yaris had het zwaar maar dankzij de goede vering/demping hielden de eco-banden uitstekend hun grip. Dit is nou een mooi voorbeeld van gewone banden die beter presteren doordat ze aan het wegdek gekleefd blijven door de goede samenwerking tussen de veer en de uitgaande demping. Mooie maar uitermate lastige materie! De voortzetting van mijn rit ging door de drie tunnels van de N14, met als toetje de mooie de lastige maar o zo fraaie afknijpbocht naar de N44. Ik kon precies op tijd naar binnen snijden en de binnenbocht pakken, en ondanks dat ik behoorlijk op de grens reed hield het onderstel zich uitstekend. Nog maar amper een uur onderweg was ik tevreden over eigenlijk alles, stuurgevoel, schakelen, wegligging, vering/demping… noop absoluut geen ‘Beyaardenauto’ dit!

Van alles en nog wat
Na thuiskomst heb ik even snel een tostie naar binnen gewerkt en ben eerst maar even gaan zwemmen. Daarna zou ik dan de Samsonite kofferset fotograferen en de fotoshoot doen in Wassenaar want dit was de enige dag dat het én mooi weer was én mijn zwager tijd had. Op weg naar het zwembad neem ik de eerste keer altijd mijn testroute, gewoon om te kijken hoe de vering/demping zich houdt. De asfalten verkeersdrempels naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg voelden goed aan, daarmee bedoel ik dat de vering/demping er wel raad mee wist. Toch bespeurde ik wel iets van weerstand maar aangezien deze asfalten verkeersdrempels niet geschikt zijn om dat goed te beoordelen (snelheidsbrekers wel) zou ik dat later in de week alsnog doen. Uit het zwembad vandaan ben ik toch alvast maar even over ’t Heen terug naar huis gereden. Meestal doe ik dat niet op de eerste dag maar deze auto voelde zo lekker aan dat ik er gewoon zin in had. Ik twijfelde nog heel even wat ik zou doen maar heb het TRC/ESP (het TRC gaat direct uit het ESP pas na meerdere seconden het knopje ingedrukt houden) toch maar uitgezet. En het goede gevoel wat ik de hele tijd na vertrek al had dat had ik ook nu weer, in de 2de versnelling gaf ik vlak voor de bocht plankgas. Perfect op het gas sturend reed ik door de mooie opritbocht heen, geen idee of het door de banden kwam maar dit voelde werkelijk geniaal lekker aan. Ik noem dat altijd mooie grip = banden die een uitstekende grip hebben maar ook in het grensbereik al doorspinnend niet zomaar ineens ’weg’ zijn.

Daarna ben ik nog even redelijk sportief door de haakse bocht + rotonde + S-bocht heen gereden, dit keer echter wel met het ESP/TRC aan. En het grappige is dat ook met het ESP/TRC aan deze auto nog steeds heerlijk aanvoelt. Daar kom ik overigens aan het eind van dit testverslag nog op terug. Hierna ben ik linea recta door gereden naar mijn oude garage (ik heb een nieuwe grotere bij mijn nieuwe appartement voor net iets minder dan de helft van de huurprijs) om de Samsonite kofferset te fotograferen. Inhoud kofferbak – met hoedenplank: 2×50 liter + 2×33 liter en zonder hoedenplank: 3×50 liter + 2×33 liter + 2×13 liter. Naar huis rijdend verbaasde ik me over het feit dat de goedkoopste versie van de Toyota Yaris slechts €12.495,- kost, dat is de 3-deurs 1.0 VVT-i Access. Dat vind ik niet veel geld voor een kwalitatief zeer goede auto. Zeer goed ja want lees maar mee wat Europa’s grootste autoland van Toyota vindt – “25 Jahre ADAC-Pannenstatistik: Toyota ist absoluter Spitzenreiter”. Dat betekent dus dat Duitsland’s eigen automerken er al 25 jaar niet aan te pas komen, niet zo gek gezien het hoge pechpercentage van Duitse auto’s. De vader van een goede Duitse vriend van mij heeft één keer in zijn leven een Mercedes gekocht, dat was inderdaad eens maar nooit meer, ha, ha. Als ik door Duitsland heen reed (ex-vriendin/vakantie/etc.) lette ik vaak op welke auto’s er met pech op de vluchtstrook stonden, en jawel vaak waren dat inderdaad Duitse auto’s.

Passagier- en NavSat-test
Zondag moest ik behalve mijn familie vervoeren ook mijn broer en schoonzus naar Amsterdam brengen, een mooie gelegenheid dus voor een passagier- en NavSat-test. Van buiten lijkt de Toyota Yaris niet zo groot, maar met de Samsonite kofferset bleek al dat er best veel koffers in zo’n kleine auto passen. Alhoewel ik dan wel weer verbaast was dat niet de gehele kofferset erin paste, één 33-liter koffer moest buiten blijven staan maar er paste nog wel een tweede 13-liter beautycase in. Bij het vorige model van de Toyota Yaris die ik in 2011 heb getest paste namelijk wel de gehele kofferset erin. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om dit soort foto’s te maken, meten is weten! Wat betreft de beenruimte voor de passagiers achterin waren zowel mijn moeder en mijn zus ’s ochtends als mijn broer en schoonzus ’s avonds tevreden over de beenruimte. Het komt bij andere auto’s uit deze klasse regelmatig voor dat ik de bestuurdersstoel één of twee klikjes naar voren moet zetten. De ruimte voorin is uitstekend, ik kan mijn benen goed kwijt en ook de zithouding en het zitcomfort van deze stoelen is uitstekend. Ik vind de stoelen ook mooi vorm gegeven, zeker voor een auto uit deze prijsklasse.

Het naar huis brengen van mijn broer en schoonzus is altijd weer een leuke test voor de NavSat. Ik ben zondagavond rond 20.00u vertrokken, en het fijne is dat het dan relatief rustig op de weg is richting Amsterdam. Tenminste als er geen vrachtwagens op het spoor belanden, richting Amsterdam weet je het maar nooit. Vlak na vertrek heeft mijn schoonzus haar adres ingetypt op de NavSat en wij waren benieuwd waar we eraf gedirigeerd zouden worden. De afrit bij de Rai is het snelst maar de NavSat wilde ons een afslag verder de snelweg afsturen. We zijn er toch maar bij de Rai af gegaan en de herberekening van de nieuwe route ging verrassend snel. Vaak willen NavSat’s je nog wel eens minutenlang terugsturen en dan pas een nieuwe route berekenen. Gelukkig doet deze NavSat dat niet en verder is ook de layout op het display erg duidelijk.

Bang voor Fokke?
Een dinsdag zoals vele anders dinsdagen behalve dan dat ik mijn collega Fokke nu ophaal vanuit mijn nieuwe appartement. Het risico om vast te komen te staan op de A4 was voor mij doorslaggevend om niet de kortste weg naar werk te nemen maar een iets langere filevrije weg. Mazzel voor Fokke want zodoende kan hij toch 3-4 dagen van de week vanaf het NS-station in Leiden met mij mee blijven rijden naar werk. Zelf vind ik het ook wel gezellig maar het is naast gezellig ook best handig. De weg naar het NS-station loopt net als naar Rome via vele wegen. Ik koos dit keer voor de meest stoplichtvrije route, en dat bleek die ochtend ook nog eens de meest rustige route. Leuk om uit te proberen hoe extreem ik deze Toyota Yaris af kan wurgen, oftewel bij welke snelheid kan ik nog in welke versnelling blijven rijden. En daarin blijkt deze Toyota Yaris 1.3 VVT-i Dynamic kampioen afwurgen van de 1.3-liter auto’s te zijn. Met het grootste gemak reed ik 30 km/u in de 3de (4de lukt ook nog) versnelling, 40 km/u in de 4de (5de lukt ook nog) versnelling, 50 km/u in de 5de versnelling en uiteindelijk 60 km/u in de 6de versnelling. Ja inderdaad deze kleine Toyota Yaris met een klein 1.3-liter motorblok heeft 6 versnellingen. Bijna iedereen die bij mij instapte was daar verrast over, net als over het interieur. Het lekkere aan het feit dat je deze Toyota Yaris zo kunt afwurgen is dat je verschrikkelijk schakellui kunt rijden, terugschakelen voor/op een rotonde is daardoor vaak niet nodig net als voor/in een bocht. En zo reed ik heerlijk rustig met gemiddeld 30-40 km/u door verrassend stille straten naar het Leidse NS-station.

Na het arriveren op mijn werk heb ik even heel hard gelachen om een grappig voorval. Niet direct op hét moment dat het gebeurde, want het kwartje viel namelijk pas veel later. Na het inladen van Fokke ben ik met de Eco-stand uit naar werk gereden. In de eerste tunnel ging het nog goed maar in de tweede tunnel zag ik dé gek van de dag al aankomen scheuren in zijn 11e-hands auto. Na vertrek bij de stoplichten had hij er uiteraard de pest in dat hij het stoplichtsprintje kansloos verloor. En inderdaad begon hij na zijn kansloze verlies te bumperkleven. Moet je niet doen bij mij, bam op de rem, hij snapte het niet, zeker achteraan gestaan bij het hersenen uitdelen, bam weer op de rem, en nog steeds snapte hij het niet, bam weer op de rem, hij kwam naast mij rijden….. En ineens was hij verdwenen! Huh? Ik reed totaal verbaasd verder en na aankomst op werk liep ik na het omkleden naar boven. Daar aangekomen vertelde ik het verhaal over de bumperklever aan een collega, en begon ik heel hard te lachen toen ik Fokke aankeek. “Hij zag jou en toen schrok hij zo dat hij achter dat vrachtwagentje ging hangen!”, zei ik tegen Fokke. Om even te laten zien van wie die bumperklever zo schrok heb ik een foto van Fokke gemaakt in de Toyota Yaris door de ruit van het rechterportier. Oh en die remmen zijn trouwens prima, goed doseerbaar (zo niet dan had hij geheid achter in mijn kofferbak gezeten) met een prima remvertraging alleen blijf ik het gebruik van trommelremmen achter uit de tijd vinden.

Even genieten
Uit werk vandaan heb ik me even ouderwets heerlijk vermaakt over de rotondes in het Leiderdorpse gedeelte van mijn rit naar huis. Het begint altijd met de dubbelbaans rotonde naast de McDoof zoals mijn Duitse ex-vriendin McDonald’s altijd noemde. Afijn zoek de vertaling voor het Duitse woord voor “Doof” maar op bij Vertalen.nu dan snap je de woordgrap direct. De motor is nog niet opgewarmd als ik hier over de rotondes heen rijd, maar dat hoeft ook niet want zonder te remmen kun je ook de vaart erin houden. Veel mensen rijden in hun auto door middel van stevig gas geven en hard remmen, maar hebben blijkbaar nooit geleerd dat rustig rijden en niet remmen een veel vloeiender en vooral zuiniger rijgedrag oplevert. Vroeger leerden rijinstucteurs hun leerlingen nog om met hun voet zoveel mogelijk van het rempedaal af te blijven, maar tegenwoordig leer je alleen nog maar (hard) gas te geven en (hard) te remmen. Gewoon het gas loslaten voor een bocht/rotonde of afremmen op de motor door terug te schakelen word niet meer onderwezen. Vind je het gek dat automobilisten klagen dat hun verbruik niet klopt met de verbruikswaarden in de brochure! Als je niet kan autorijden dan vind ik het inderdaad niet gek dat iemand 1:14 scoort met een Toyota Yaris 1.5 Hybrid, en dat terwijl ik met mijn ‘oude’ rijstijl makkelijk 1:25-1:30 haal. Zuinig rijden vereist veel training en ik train dagelijks, want autorijden is voor mij een vaardigheid en vooral geen aangeleerd kunstje. Ga het gewoon eens proberen en je zult merken dat het autorijden veel leuker wordt als je jezelf deze rijstijl aanleert. En geef niet te snel op want oefenen kost tijd, weken, maanden, jaren… Ook ik oefen nog steeds elke dag want reactiesnelheid en rijvaardigheid hou je alleen op peil als je erop blijft trainen.

Op de eerste rotonde afrijdend krijg ik vrijwel altijd een haastige automobilist achter me hangen. En wat denk je na de rotonde rijdt diezelfde automobilist 50 meter achter mij vanwege zijn foute rijstijl. Waar ik gewoon door reed met dezelfde snelheid ging de haastige automobilist in de remmen voor/op de rotonde. Dus waar ik snelheid hield en niet remde en/of terugschakelde daar moest de haastige automobilist weer snelheid maken en dat kostte tijd. De balans/wegligging van deze Toyota Yaris is goed, zonder enig probleem reed ik met het ESP/TRC aan lichtjes glijdend over de rotonderand heen. Op de grote rotonde hield ik ook de vaart er lekker in, maar was er weer eens een blinde vrouw die vlak voor mijn neus de rotonde opreed. Ik handelde razend snel door niet te remmen maar op de binnenring door te rijden, en daarna pardoes voor haar neus de buitenring te pakken en de rotonde te verlaten. Tja zo doe ik dat tegenwoordig, niet meer toeteren of remmen maar gewoon doorrijden en net doen alsof ik hem/haar niet gezien heb. Op de voorlaatste rotonde kan ik er iets meer vaart inhouden omdat ik van een 80 km/u weg kom aangereden. Auto zoals uit het segment van deze Toyota Yaris hebben het hier meestal moeilijk, dit vanwege de strijd tussen de banden en het wegdek om grip te houden. Dat de Toyota Yaris hier ondanks de behoorlijke bochtensnelheid goed grip hield is te danken aan de goede vering/demping. Voor een auto als deze Toyota Yaris Dynamic hebben ze de vering/demping goed voor elkaar. Het enige is dat ik op de snelheidsbrekers duidelijk voelde dat er sprake was van stick-slip (op “stick-slip wiki” staat dit fenomeen netjes uitgelegd) maar deze auto is nog vrij nieuw dus dat slijt – vrijwel altijd! – vanzelf.

Ha, ha, ha, ha, ha……..
Donderdag was mijn laatste testdag en net die dag moest ik tot ’s avonds laat werken. Dat komt altijd goed uit want daardoor kan ik een keer extra zwemmen, en meteen even nog wat testwerk verrichten. Eerder die week was ik al even door de opritbocht in ’t Heen gereden met het ESP/TRC uit. Het TRC kun je al rijdend uitzetten maar activeert zichzelf weer automatisch vanaf 50 km/u. Het ESP kun je alleen stilstaand uitzetten door meerdere seconden het knopje met de slippende auto ingedrukt te houden, en dan blijft dan permanent uitstaan net als het TRC. Op weg naar huis uit het zwembad vandaan besloot ik voor mijn eigen plezier nog even door de opritbocht bij ’t Heen te rijden maar dit keer met het TRC/ESP aan. Ik had werkelijk geen idee wat ik kon verwachten, dat verschilt namelijk sterk per automerk en/of type auto. Bij sommige auto’s lijkt het wel of je compleet stilvalt als het ESP ingrijpt, maar er zijn ook auto’s waar het ESP zo ingrijpt dat je perfect op de grens rijdend verder kunt rijden. Daarmee bedoel ik dat zelfs de slechtste chauffeur van Nederland die auto nog op de grens rijdend door een bocht heen kan sturen. Het is een volslagen fabeltje dat het ESP (of ESC of VSC) hetzelfde is op elke auto. Op duurdere auto’s zoals de Jaguar F-Type zit bijvoorbeeld een zeer geavanceerd ESP dat je ook gedeeltelijk uit kunt zetten. Het grijpt wel in alleen minder snel en minder hard, een soort van sportief ESP dus. Maar goed zo’n sportief ESP heeft deze goedkoper Toyota Yaris uiteraard niet, welke bejaarde rijdt er nou sportief? Een gepensioneerde coureur misschien maar daar zijn er niet zoveel van in Nederland. Vlak voor de bocht gaf ik plankgas in de 2de versnelling en toen gebeurde er iets wat ik niet verwacht had. Werkelijk perfect tot op de micrometer precies reed ik langs de witte lijn met vol doorspinnende voorwielen door de mooie opritbocht heen. Wow wat doet het ESP/TRC van deze auto dit goed zeg, op naar de haakse bocht + rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Hier wordt de auto behoorlijk heftige van links naar rechts naar links naar rechts gesmeten. De Nissan GT-R heb ik hier binnen 100 meter vol in alle vier (achter – rechts – links – voor) de dimensies g-force meter gekregen, zo heftig dus! Op de voorsorteerstrook rijdend sprong het licht op groen en kon ik naadloos in de 2de versnelling plankgas de haakse bocht door, de rotonde over en daarna de schitterende S-bocht induiken. En die S-bocht ging wel zo lekker/mooi/geniaal/super/etc. echt verreweg het beste wat ik ooit heb meegemaakt in een auto uit dit segment.