Alleen voor de bijtelling of……
Bijna alle automerken hebben tegenwoordig een Hybride en/of een Plug-in Hybrid in hun gamma, of dat uit milieuoverwegingen is dan wel vanwege de hoge verkoop door de lage bijtelling? Wie het weet mag het zeggen, feit is wel dat ik niet alle automerken geloof als ze zeggen dat ze het puur en alleen uit milieuoverwegingen doen. De Duitse automerken Audi, BMW en Mercedes hebben namelijk helemaal niets met het milieu, die bouwen vrijwel uitsluitend dikke diesel- en benzineslurpers. Ze hebben nota bene bondskanslier Angela Merkel nodig om via haar hun invloed in Brussel te laten gelden, machtspolitiek ten top en een gevalletje van pure corruptie wat mij betreft. [quote z24.nl] De Europese Unie stelt de strengere CO2-norm voor auto’s uit, want Duitsland (=niet de Duitse bevolking maar Audi/BMW/Mercedes) zag dat niet zitten. Voor bondskanselier Angela Merkel is het uitstel van de strengere norm een succes. Ze geeft er automerken als Mercedes-Benz, BMW en Audi er even lucht mee. Merkel heeft Europese regeringsleiders gebeld en met aanbiedingen verleid. Hoge Duitse ambtenaren onderhandelden in Parijs en Londen. Die inzet voor de belangen van de Duitse auto-industrie was succesvol. Op initiatief van Duitsland hebben de Europese milieuministers maandag 14 oktober bij een ontmoeting in Luxemburg het besluit voor een strengere CO2-norm voor auto’s voor zich uitgeschoven.

Maar hoe nauw zijn de banden met de Duitse autobouwers eigenlijk? De CDU-partij van Merkel heeft kort na de Duitse parlementsverkiezingen drie bijdragen van in totaal €690.000,- euro gekregen van BMW-aandeelhouders, de familie Quand, zo meldde weekblad Der Spiegel dinsdagochtend. Daarnaast wist de Duitse krant Handelsblatt de hand te leggen op de bezoekerslijst van Merkel. In de afgelopen regeerperiode kreeg de bondskanselier 65 keer bezoek van CEO’s van Duitse autofabrikanten. [/quote z24.nl] Dat kan ik van automerken als Toyota en Volvo absoluut niet zeggen, die proberen juist wel aan die strenge normen te voldoen. De reden dat ik geen Duitse auto’s meer test heeft ook met hun corrupte gedrag te maken, ze hebben mij meermaals geprobeerd dwars te zitten en eigenlijk gewoon het zwijgen op te leggen. Alle keren dat ik vanwege een ernstig mankement aan een testauto een bijna-ongeluk had, was in alle gevallen met een Duitse auto. Voor mij is dat een duidelijk voorbeeld van een totaal gebrek aan kwaliteit en vooral ook professionaliteit in het afhandelen van mijn klachten over die auto’s. Hoor en wederhoor bleek niet mogelijk, ik had ongelijk case closed. Tja helaas hadden ze er niet op gerekend dat ik alles keihard opschrijf en totaal geen blad voor de mond neem. Dat hoef ik ook niet want ik heb niemand boven mij die zegt wat ik wel of niet mag schrijven.

Vroem of stilte!
Bijna was ik vertrokken zonder oplaadpas en dan had ik de Volvo V60 Plug-in Hybrid via het stopcontact op moeten laden. Dat schijnt echter niet te kunnen met een haspel en dan was er niets van het opladen terecht gekomen, want ik heb namelijk géén mogelijkheid om heel dichtbij een stopcontact (bv. in een carport of garage) op te laden. Het bijgeleverde laadsnoer is namelijk niet lang genoeg, en het speciale verlengsnoer dat als accessoire te koop is lag niet in deze testauto. Na het afkoppelen van de Mennekes-stekker stapte ik in de Volvo V60 Plug-in Hybrid en startte de auto, waarna ik moest kiezen hoe ik naar huis zou rijden. In de stand “Pure”, “Hybrid” of “Power” en uiteraard koos ik voor “Hybrid” vanwege de snelwegrit van Beesd naar Leiden. Op de snelweg aangekomen ging meteen de adaptive cruise control (=ACC) aan, en dat is er één van het type hufterproof. Net iets harder rijdend dan toegestaan zijn we (mijn zwager was ook mee) op huis aangereden, we hadden namelijk allebei erg veel trek in avondeten. Dat krijg je ervan als je te vroeg je middageten achter je oren hebt gestopt. De rit naar Leiden was uitermate aangenaam, en even snel inhalen is echt een eitje met de gecombineerde D-E-Pk’s. Deze Volvo V60 Plug-in Hybrid is dan ook behoorlijk rap, net zo rap als een Porsche Panamera Hybrid dus dat wil wat zeggen. Aan het einde van de N11 liet ik de Volvo zelfstandig uitrijden en afremmen tot stilstand, iets dat erg leuk is om te doen vanuit psychologisch perspectief. Het vereist wel enige moed want soms was ik geneigd te remmen, omdat ik dacht dat de Volvo het niet zou gaan redden. Maar wees gerust deze Volvo kan geheel zelfstandig behoorlijk hard afremmen, en altijd weer stond ik op tijd stil. Daarna hoefde ik alleen maar gas te geven en dan trok de Volvo uit zichzelf weer op naar de ingestelde snelheid van het ACC. Zolang er dus maar iemand voor je rijdt kun je zonder zelf te hoeven remmen van werk naar huis rijden vice versa.

Dat de Volvo V60 Plug-in Hybrid geen lichtgewicht is lijkt me logisch, het Li-ion accupakket en de elektromotor achterin brengen 300 kg extra gewicht met zich mee. Dat merkte ik heel duidelijk toen ik in de bocht van de Churchilllaan naar de Haagweg stevig gas gaf. Vlak na de bocht slingerde de carrosserie namelijk even lichtjes heen en weer op het onderstel. Dat voelde totaal niet eng aan maar deze manoeuvre toonde wel duidelijk het extra gewicht in de achterkant van de auto aan. Veel mensen snappen niet dat ik testauto’s altijd in dezelfde (op/afrit)bochten en op dezelfde rotondes test. Dit is dé reden want ik weet precies wat een vergelijkbare auto in diezelfde bocht doet, de gewone Volvo V60 deed dìt namelijk niet in deze bocht. Op de rondweg van mijn woonwijk aangekomen ben ik ter hoogte van het winkelcentrum linksaf geslagen, naast het winkelcentrum staat namelijk een duo-oplaadpaal. Het opladen aan deze oplaadpaal is doodeenvoudig, oplaadkaart voor de lezer houden en vervolgens het stalen klepje omhoog duwen en de Mennekes-stekker erin steken et voilà. Daarna ben ik naar huis gelopen maar onderweg bedacht ik me plotseling dat ik de Samsonite kofferset nog moest fotograferen. En aangezien ik zaterdag naar een vriend in Veghel zou gaan, het zondag zou gaan regenen en er bovendien zondag 4 koffers naar mijn zus/man/2 kinderen gaan omdat ze maandagochtend vroeg naar Barcelona vertrekken besloot ik om na het eten toch nog even snel in de Volvo te springen. Het zou nog net lang genoeg licht zijn om de Samsonite kofferset te fotograferen. De gehele standaard hatchback kofferset (=3×33-liter + 3×50-liter + 1×13-liter) plus 2×13-liter beautycase past erin. De foto is dus enigszins bedrieglijk want ik heb maar één zo’n 13-liter beautycase. Met de afdekhoes uitgerold passen er dus 2×50-liter koffer + 1×33-liter koffer + 2×13-liter beautycase in de kofferbak en met de afdekhoes verwijderd passen er 3×50-liter koffer + 3×33-liter koffer + 3×13-liter beautycase in de kofferbak.

Vroem naar Veghel
Zaterdagochtend ben ik voor mijn doen erg vroeg in de auto gesprongen, om 08.15u zat ik achter het stuur van de verwarmde zetel van de Volvo V60 Plug-in Hybrid. Wat zou ik doen? “PURE” (=elektrisch) rijden tot de Li-ion accu leeg was en dan in de stand “HYBRID” verder rijden of direct in de stand “HYBRID” wegrijden. Ik besloot het laatste te doen en ben heel netjes met 50-70-100 km/u naar Veghel gereden. Voor vertrek heb ik overigens nog wel even de dieseltank helemaal vol gegooid om vanaf scratch te beginnen. Volle dieseltank, volle Li-ion accu, ik was echt zeer benieuwd waar ik op uit zou komen qua verbruik. De rit naar Veghel ging lekker en ik baalde dat ik mijn zonnebril was vergeten, het was veel zonniger dan ik verwacht had. Met de ACC op 100 km/u reed ik genietend van het mooie weer naar Veghel, net als de Volvo V40 Cross Country heeft ook deze Volvo heerlijke stoelen. Eenmaal weg van de snelweg reed ik met 80 km/u over de N279 langs de Zuid-Willemsvaart richting Veghel. Halverwege de N279 kwam er een zeer irritant jong kereltje in een oude lichtblauwe Ford Focus op amper één meter achter me hangen. Ik deed niets en reed rustig verder want mocht ik plotseling moeten remmen (bv. voor een overstekend beestje, ik rem namelijk voor beestjes!), dan heeft hij daar veel meer last van dan ik in mijn zeer veilige Volvo. En verder is hij natuurlijk altijd fout vanwege bumperkleven, en dus leunde ik heerlijk achterover en vond het wel best. Op een gegeven moment wilde hij mij echter inhalen over de dubbele doorgetrokken streep, tijd dus om de knop “POWER” in te drukken en letterlijk weg te spuiten. Dat had hij totaal niet verwacht van die slome Volvo, ha, ha. Vlak daarna zette ik de Volvo stil op de N279, opende het portier en vroeg waar hij in hemelsnaam mee bezig was. Er gebeuren hier veel ongelukken met dodelijke afloop, en ík weet hoe het voelt om zo’n bericht thuis te krijgen want mijn eigen vader is dood gereden. En geloof mij zo’n bericht wil je niet te horen krijgen!

De reden dat ik hem stopte was niet zozeer vanwege het feit dat hij mij in wilde halen, als wel vanwege het constante bumperkleven én daarna als klap op de vuurpijl het inhalen over een dubbele doorgetrokken streep. Hij hield daarna meteen 150 meter afstand dus hij had hopelijk zijn lesje (voorlopig?) wel even geleerd. Bij Vincent aangekomen vertelde hij mij een vergelijkbaar verhaal van een kerel in een Jaguar die de hele tijd van links naar rechts heen en weer slingerend zat te bumperkleven. Alleen had Vincent een beer van een collega van 2 meter en 5 centimeter naast hem zitten, die bij het eerstvolgende stoplicht even uitstapte. De man in de Jaguar is bij het zien van Vincent’s collega – type klerenkast, getatoeëerd maar zo lief als een lammetje – plankgas door rood gereden. Na een heerlijke bak koffie zijn we eerst de Volvo V60 Plug-in Hybrid af gaan tanken, en dat leverde een hele nette 1:26,9 op. De sfeerfoto’s hebben we Sint Oedenrode gemaakt, en de actiefoto’s op een industrieterrein in Oss dat onder motorrijders bekend staat als het circuit. Na 19.00u is het daar verboden terrein voor motorrijders. Na mijn aankomst en tijdens een tussenstop hebben we de Volvo V60 Plug-in Hybrid steeds aan het 16A-stopcontact bij Vincent gehangen. Omdat ik ergens had gelezen dat je met een haspel de Volvo V60 Plug-in Hybrid niet op zou kunnen laden we dat uiteraard even uitgeprobeerd. En wat bleek? Het lukt wel degelijk om de Volvo V60 Plug-in Hybrid met behulp van een haspel op te laden. Veel autojournalisten zouden eens wat beter de onzin moeten controleren die ze opschrijven.

Vroem naar huis
Toen ik bij Vincent wegreed rond 15.30u was de Li-ion accu voor iets minder dan de helft opgeladen. Dat en het feit dat we niet echt zuinig hadden gereden tijdens de fotoshoot maakte mij benieuwd naar het verbruik van de terugrit. Over de N279 en de snelweg A2/A12 en de N11 richting Leiden heb ik vrijwel de hele tijd 100 km/u gereden. Slechts vier keer heb ik de stand “POWER” aangezet, op de fly-over van de A2 naar de A12, in de lange bocht van de A12 naar de N11 en bij twee stoplichtsprintjes op de N11. Op de fly-over van de A2 naar de A12 merkte ik op de dwarsrichels duidelijk het hoge gewicht van de Volvo V60 Plug-in Hybrid. Tijdens het rechtuit rijden en met legale snelheden in bochten merk je daar namelijk niets van dankzij de uitstekende vering/demping van deze Volvo. Met hoge snelheid (150-160 km/u) over zo’n fly-over rijdend merk je dat in een bocht over een dwarsrichel heen rijdend wél. Ik voelde de carrosserie dan even lichtjes heen en weer wiebelen op het chassis. Dat is overigens heel normaal want dat gebeurt eigenlijk bij elke testauto op deze fly-over met dergelijke snelheden. Alleen in een hardcore sportauto merk je daar vrijwel niets van, maar dan praat ik over een klasse auto’s uit het topsegment. Lees het testverslag van de Volvo V60 er nog maar eens op na, die auto heeft ook uitstekende vering/demping alleen weegt-ie wel een paar 100 kg minder. In Leiden aangekomen ben ik meteen naar de Tango-pomp gereden en heb de brandstoftank vol gegooid. Een teleurstellende 1:14,7 was het resultaat. Oké ik heb niet echt constant rustig gereden maar gezien de heenrit had ik een lager verbruik dan dit verwacht.

Omdat ik nog twee lange ritten voor de boeg had op maandag besloot ik het die dag heel anders aan te gaan pakken. Op maandag 21 oktober moest ik naar Eindhoven om de Tesla Model S te rijden, een rit van tweemaal 129 kilometer vice versa. Mijn plan voor die maandag is om elektrisch te vertrekken, en zodra ik 100 km/u mag gaan rijden op de N11 de knop “Save” in te drukken. In Eindhoven aangekomen zou ik dan de rest van de elektrische actieradius op kunnen rijden. Ik ben heel benieuwd wat voor verbruik daar uit gaat komen. Verder ben ik van plan zondagavond een zuinigheidsrit te maken met een combinatie van “PURE” en “HYBRID”, en maandagochtend wil ik dan nog een zuinigheidsrit maken alleen in de stand “HYBRID”. Beide zuinigheidsritten begin ik uiteraard met een volle Li-ion accu. Mijn gevoel zegt dat de zuinigheid van deze Volvo V60 Plug-in Hybrid sterk afhangt van welke strategie je in welke situatie moet kiezen. Voor mij als autojournalist dus de taak om te kijken welke strategie in welke situatie de beste is. Ik heb nog nooit zoveel literatuuronderzoek (zo noemen we dat in de medische wetenschap) verricht op Google.nl voor een testauto als met deze Volvo V60 Plug-in Hybrid, en weet je wat werkelijk alle artikelen die ik las waren slecht onderbouwd, slecht geschreven, kortom totaal waardeloos. Uiteindelijk ben ik dus maar weer zelf op onderzoek uitgegaan, en al puzzelend vond ik uit wat ik wilde weten. Geloof mij als ik zeg dat auto’s testen een serieuze wetenschap is en niet zomaar iets wat je er even voor de leuk bijdoet. Niet te geloven wat heb ik ongelofelijk veel nonsens gelezen over deze Volvo V60 Plug-in Hybrid.

Zuinigheidsrit zondagavond
En helaas werd het geen zondagse waarde om maar meteen met de deur in huis te vallen, want 1:23,7 over een afstand van 86,8 km met een vol geladen Li-ion accu vind ik behoorlijk tegenvallen. Dat is nota bene zelfs slechter dan de snelwegrit een dag eerder naar Veghel met gemiddeld 100 km/u. Ik snap er even helemaal niets meer van! En het wordt nog gekker want ik snap ook werkelijk helemaal niets van mijn zuinigheidsrit. Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik vertrok zondagavond na het avondeten bij mij voor de deur, want ik had de Volvo V60 Plug-in Hybrid namelijk opgeladen op het woonerf met behulp van een haspel. Ik begon de zuinigheidsrit in de stand “PURE” en zou dan overschakelen op “SAVE” bij het oprijden van de N206. Het wegrijden ging verrassend goed, tot aan de N206 hoefde ik niet eens te remmen. Elektrisch rijdend heb ik namelijk geen enkele mogelijkheid om af te remmen, want deze Volvo V60 Plug-in Hybrid heeft geen motorrem en vertraagd ook totaal niet na gas lossen. Dit is dus een verdomd lastige auto om te proberen niet mee te remmen, zoals ik tenslotte bij mijn zuinigheidsritten altijd doe. Eenmaal op de N206 drukte ik de knop “SAVE” in zodat ik de overgebleven elektrische actieradius kon gebruiken om binnen de bebouwde kom van Vogelenzang en Zandvoort elektrisch te rijden. Tijdens het rijden had ik constant de real-time energiestromen op het display aan staan (MYCAR->Hybride->Stroomtoevoer) en daarbij zag ik verrassende dingen gebeuren die ik totaal niet verwacht had. Maar daarover later meer want eerst nog even de rest van de zuinigheidsrit.

Aan het einde van het kaarsrechte stuk N206 gekomen ben ik eerst nog even met een behoorlijke vaart door de haakse bocht heen gereden. De wegligging van deze toch behoorlijk zware V60 is uitstekend, en dat is vooral te danken aan de uitstekende vering/demping. Na de haakse bocht heb ik de knop “SAVE” weer uitgezet en de stand “PURE” geactiveerd. Als de stand “SAVE” aanstaat dan schakelt de aandrijving bij 80 km/u over op de dieselmotor, iets dat ik ook zag aan de real-time energiestromen op het display. Daalt de actieradius van de Li-ion accu onder de 20 km dan laadt de dieselmotor de Li-ion accu tijdens het rijden op tot een actieradius van minimaal 20 km. Het bleef goed gaan want ik had pas één keer geremd voor het stoplicht op de kruising van Katwijk a/d Rijn met Valkenburg ZH. Uiteraard heb ik vrijwel constant op de cruise control gereden, constant gas zorgt tenslotte voor een optimaal energieverbruik en dus dito actieradius. Het bleef maar goed gaan ondanks een totaal gebrek aan remmende werking van de elektromotor. Ik was behoorlijk verbaasd want ik moest heel veer vooruit kijken en beslissen wat te doen. Op de duinenweg op en neer naar Overveen drukte ik de knop “SAVE” weer in. Wat erg grappig was om te zien is de korte elektrische stroomstoot van de Li-ion accu naar de elektromotor op het display iedere keer als ik op het stuur de knop “Accellerate” indrukte en de snelheid met 5 km/u per druk op de knop omhoog schoot (op de duinenweg gaat de maximum snelheid van 50->80 km/u).

Terug op de boulevard drukte ik de knop “SAVE” weer in (en daarmee dus uit) en reed in de stand “PURE” verder richting het casino. En weer moest ik verdorie remmen voor wandelaars. De rest van de rit richting Vogelenzang ging fantastisch, zelfs de haakse bocht vanaf de Zandvoorterweg rechtsaf naar de bomenweg ging werkelijk perfect. Op dat moment werden namelijk alleen de achterwielen aangedreven en werkt het elektronische sperdif aan de voorkant dus niet. Dikke pluim dus alweer voor de wegligging van de Volvo V60 Plug-in Hybrid. De bomenweg ging lekker en na Vogelenzang reed ik de N206 weer op en drukte ik de knop “SAVE” weer in. Aan het einde van de N206 gekomen had ik nog maar een heel klein beetje elektrische actieradius over, maar toen gebeurde er iets geks want de Li-ion accu bleek plotseling leeg te zijn. Vreemd want ik had in alle testverslagen gelezen dat de accu altijd een klein beetje gevuld bleef vanwege de hybride-functie. Maar het werd nog veel gekker want toen ik op de Kooltuinweg reed langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg zag ik op het display dat de accu helemaal leeg was maar toch reed ik doodleuk met 50 km/u volledig elektrisch. Er is dus blijkbaar een restenergie in de Li-ion accu aanwezig die je niet op het display te zien krijgt, en navraag bij Volvo Cars Nederland leerde dat dit inderdaad zo is. 34 km van Katwijk a/d Rijn <-> Vogelenzang vice versa en 7 km van Bloemendaal aan Zee <-> Overveen 86,8-41=45,8 km elektrisch gereden. Dus als je de elektrisch gereden kilometers er van aftrekt kom ik op een verbruik van 3,6 liter diesel op 41 km en dat is maar 1:11,38 in plaats van 1:24,11 inclusief elektrische kilometers.

Schiphol here we come
Zondagavond heb ik de Volvo V60 Plug-in Hybrid aan de oplaadpaal gehangen voor maandag. Om 22.30u was het opladen klaar en ben ik naar het winkelcentrum gewandeld (heerlijk die wandelingetjes) om ‘m op te halen en op het woonerf naast mijn huis neer te zetten. Maandagochtend om 06.45u ben ik uit bed gestapt en om 06.50u reed ik naar mijn zus die 500 meter verderop woont. Ik besloot op het laatste moment alsnog in de stand “PURE” te vertrekken want ik wilde wel eens weten hoe ver ik op de snelweg zou komen met een volle acculading. Na het inladen van de koffers startte ik de auto en drukte de knop “PURE” in. Elektrisch rijdend reden we richting de snelweg A44, slechts heel even sprong de dieselmotor aan toen ik bij het optrekken voor een stoplicht iets te enthousiast gas gaf. Ik kon het aanslaan van de dieselmotor niet alleen op het display zien, maar ook horen want ondanks het naadloze aanslaan hoor je ‘m wel degelijk. Op de oprit reed ik alweer elektrisch en het viel mij erg mee dat ik met 5 mensen en bepakking volledig elektrisch rijdend de oprit naar de snelweg kon nemen. Met zo’n 90-100 km/u voegde ik in en zette de ACC vast op 100 km/u. Deze Adaptive Cruise Control is er één van het allerbeste soort. Geen plotseling remmen als er een auto invoegt, gewoon fantastisch hoe dit systeem vrijwel naadloos zijn werk doet.

Ik had ‘m overigens ingesteld op de minimale afstand tot de voorganger. Ik was benieuwd of ik volledig elektrisch rijden Schiphol zou halen, en dat lukte alhoewel ik dat niet verwacht had. Na het afzetten van mijn zus, zwager en 2 kinderen kon ik dus elektrisch rijdend de snelweg weer oprijden. Na exact 40,3 km was de Li-ion accu leeg en sloeg de dieselmotor aan. En zo reed ik als hybride verder terug richting Leiden. Bij Leiden aangekomen zag ik dat ook nu weer de accu volledig leeg was, en eenmaal de snelweg af zag ik op het display dat de dieselmotor de Li-ion accu op ging laden. Op dat moment draait de dieselmotor ongeveer 1.400 toeren maar desondanks hoor je een irritante brom uit het vooronder komen. Het klonk een beetje alsof er een generator staat te draaien onder de motorkap, wat in wezen natuurlijk ook zo is. Na het volgooien van de brandstoftank (exact 3,6 liter diesel) kwam ik uit op een verbruik van een ongelofelijk hoge 1:8,02. Ik had namelijk 67,8 km gereden waarvan 38,9 km volledig elektrisch en dus maar 28,9 km op de dieselmotor. Alles bij elkaar kom ik op 1:18,83 voor een rit in een heen elektrische gereden en vol geladen Volvo V60 Plug-in Hybrid.

Proefrit Tesla Model S
Na heel veel gedoe was het me dan eindelijk gelukt om een proefrit in de Tesla Model S te regelen bij een Tesla-dealer in Eindhoven. Deze auto moest en zou ik rijden want dit is dé elektrische auto van dit moment, een auto met een actieradius die lang genoeg is om op en neer naar de andere kant van het land te rijden. De proefrit was pas om 16.00u in de middag dus ik kon lekker rustig aan doen die maandag. De rit naar Eindhoven was relaxt maar wel oersaai want veel harder dan 100 km/u heb ik in het kader van hoe-zuinig-kan-ik-deze-week-rijden niet gereden. Ik arriveerde iets te vroeg bij de Tesla-dealer, maar dat bood mij wel de mogelijkheid om de Volvo V60 Plug-in Hybrid op te laden aan de oplaadpaal bij de Tesla-dealer voor de deur. Omdat ik nog wat tijd over had heb ik de dieseltank nog even snel vol gegooid met het volgende resultaat. Heen: Leiden -> Eindhoven vertrokken met volle Li-ion accu/Snelheid 100 km/u gemiddeld/Verbruik – 1:30,89. Zo’n laag verbruik had ik totaal niet verwacht, maar gezien het eerdere lage verbruik over de snelweg naar die vrienden in Veghel klopt het wel. Na een zeer geslaagde proefrit reed ik weer op huis aan met een volle dieseltank en een voor 1/3 opgeladen Li-ion accu. Ik was erg benieuwd waar ik dit keer op uit zou komen. Terug: Eindhoven -> Leiden vertrokken met 1/3 volle Li-ion accu/Snelheid 100-140 km/u afwisselend/Verbruik – 1:20,84. Al met al gezien eerdere waarden een prima score voor op de snelweg én nota bene geen volle Li-ion accu.

Omdat ik alle mogelijkheden benut wilde hebben ben ik maandagavond toch weer in de auto gestapt om een zuinigheidsrit te doen, dit keer geheel in de stand “HYBRID”. Dat is dan weer de perfectionist in mij die moet en zal weten hoe zuinig ik in alleen die andere stand kan rijden. De rit begon direct heerlijk want het was lekker rustig op de weg, niet zo verwonderlijk zo rond etenstijd. Aan het einde van het rechte stuk N206 kwam er een Mercedes SLK dicht achter me rijden. Een mooie gelegenheid om in de haakse bocht – waar regelmatig automobilisten in de sloot belanden – even wat uit te testen wat ik nog niet eerder gedaan had. Ik had onderweg besloten om ruim voor de haakse bocht het ACC en DSTC uit te zetten en vlak voor de bocht het AWD in te schakelen. Dat bleek een hele goede zet want ik kon daardoor volledig op de grens rijdend deze mooie maar lastige bocht door. Die Mercedes SLK moest nog de haakse bocht doorkomen toen ik al bijna weer bij de volgende bocht was aanbeland. Stille Zweed maakt gehakt van brallerige Duitser of zoiets, ik heb echt helemaal niets met het automerk Mercedes (Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip). Uiteraard heb ik dit daarna nog een paar keer herhaald, en ik moet zeggen dat AWD werkt fantastisch in vooral haakse bochten. Het was een lekker relaxte zuinigheidsrit waarbij ik een aantal keren moest remmen, o.a. voor de trein naar Zandvoort en een paar voetgangers. De totaal gereden afstand bedroeg uiteindelijk 87,1 km en het verbruik kwam uit op 1:20,21. Wat mij behoorlijk tegenviel. Wat me ook tegenviel is dat de 5-cilinder diesel behoorlijk bromt als de Li-ion accu leeg is en opgeladen moet worden.

YouTube-filmpje techniek Volvo V60 Plug-in Hybrid

Eindelijk aan het werk
Dinsdagochtend kon ik dan eindelijk mijn eerste werkrit maken met de Volvo V60 Plug-in Hybrid. Uiteraard vertrok ik met een volle Li-ion accu en dat betekende laat naar bed. Om de volledig lege Li-ion accu na de zuinigheidsrit weer 100 procent op te laden duurt wel even. Om precies te zijn 3,5 uur bij 16A – 4,5 uur bij 10A – 7,5 uur bij 6A. Je kunt het opladen ook live volgen via een speciale oplaad-App maar ik heb geen smartphone en wil er ook geen een. Maar je kunt ook op het display in de auto zien hoe laat het opladen ongeveer klaar is. En dus ben ik rond 23.30u op mijn fiets gesprongen en naar het winkelcentrum gefietst. Na het afkoppelen van de Volvo heb ik mijn fiets in de kofferbak gelegd. Het naar voren klappen van de achterbank is heel eenvoudig, en erg handig daarbij is dat de hoofdsteunen automatisch naar voren klappen. De fiets paste er niet in zijn geheel in (dan had ik het voorwiel eruit moeten halen) maar een kort stukje naar huis rijden met de achterklep open was uiteraard geen probleem. Na een korte nacht slapen stapte ik in de Volvo V60 Plug-in Hybrid en reed elektrisch naar het NS-station waar Fokke net aangehold kwam. In de stationstunnel heb ik even het knopje “POWER” ingedrukt om Fokke de forse acceleratie te laten voelen. In de stand “Power” is er overigens altijd sprak van AWD, dit omdat in deze stand beide motoren in werking zijn (met uiteraard als voorwaarde dat de Li-ion accu niet leeg is). Bij de koeienrotonde aangekomen heb ik het AWD aangezet en het DSTC uit(eraard). De Volvo V60 Plug-in Hybrid vloog werkelijk heel mooi en lichtjes dwars glijdend over de rotonderand heen. Aan het begin van de testweek vreesde ik nog even dat de zware kont voor instabiliteit zou zorgen tijdens dit soort acties. Maar dat bleek dus een misvatting te zijn, de Volvo V60 Plug-in Hybrid blijkt juist heel voorspelbaar te reageren.

Bij de eerstvolgende haakse bocht stond het AWD nog steeds aan, maar heb ik toch ook het DSTC weer aangezet. Ik wilde toch nog even kijken hoe de auto zou reageren in één van mijn meest favoriete bochten. Zou ik ‘m dwars door het DSTC heen kunnen drukken? Nee dus, middenin in de bocht sloeg de boel compleet dood. Wil je dus écht lol hebben dan kun je dus niet anders dan het DSTC uitzetten! Toen ik ’s avonds naar huis reed heb ik dus uiteraard het DSTC uitgezet. Het AWD heb om de rotonde aan- en uitgezet, en dat verschil merk je goed. Met het AWD aan laat de Volvo V60 Plug-in Hybrid zich preciezer sturen, dat komt natuurlijk omdat de wegligging sterk wordt verbeterd door de vier in plaats van twee aangedreven wielen. En bij twee aangedreven wielen zet ik expres geen voorwielen, want je kunt deze Volvo V60 Plug-in Hybrid namelijk ook – elektrisch – met alleen aangedreven achterwielen rijden. Trap je het gas snel diep in dan springt de dieselmotor sowieso bij, maar netjes rijdend en het gas erop houdend kun je wel degelijk elektrisch rijdend redelijk sportief rijden. Toen ik een keer weg reed na het opladen naast het winkelcentrum stuurde ik voor het oprijden van de rondweg iets te enthousiast de bocht door. Op dat moment merkte ik heel duidelijk dat alleen de achterwielen werden aangedreven.

Beastie Boy
De laatste dag moest dan de ‘Beastie-Day’ worden want de afgelopen 6 dagen had ik me voor mijn doen heel erg netjes gedragen. Slechts heel af en toe heb ik serieus gas gegeven of hard door een bocht heen gestuurd. Ik heb dan ook gereden als een echte eco-rijder, zoveel mogelijk elektrisch – dus elke avond aan de oplaadpaal bij het winkelcentrum – en vooral ook zo vloeiend mogelijk. Maar ik lever natuurlijk nooit en te nimmer een auto weer in voordat ik ‘m volledig op de grens heb gereden. Dat begon meteen al toen ik ’s middags uit werk vandaan op de eerste rotonde afreed. Met de AWD aan reed ik bewust te hard over de rotonderand heen. De Volvo V60 Plug-in Hybrid gleed ruim een meter naar rechts en ik kwam daardoor halfdwars de rotonde afgereden. En toch hoefde ik desondanks niet eens alles uit de kast te halen om de auto weer netjes recht te krijgen. Verrassend want het hoge gewicht en de onbalans (veel gewicht in de kont) van deze Volvo V60 Plug-in Hybrid staan op papier nou niet bepaald garant voor mooi neutraal stuurgedrag. In de praktijk blijkt de Volvo V60 Plug-in Hybrid echter behoorlijk vergevingsgezind en dus makkelijk te rijden. Dit schrijvende was ik nog niet tot het uiterste gegaan. Daarvoor ben ik naar het Space Business Park gereden, een mooie rustige plek om even de Beastie Boy uit te hangen. Maar eerst even tweemaal de oprit in ’t Heen, de eerste maal in de stand “POWER” (=AWD) en de tweede maal in de stand “HYBRID” (=FWD). Daarvoor moest ik uiteraard wat elektriciteit bewaren want in de stand “POWER” worden de voorwielen aangedreven door de dieselmotor en de achterwielen door de elektromotor. Toen ik plankgas gaf vlak voor de apex van de opritbocht voelde ik het vermogen er in één keer inkomen. Desondanks kon ik de Volvo V60 Plug-in Hybrid heel mooi zwaar glijdend door de bocht heensturen. Het mag duidelijk zijn dat ik het DSTC uit had staan, want laat je dat aanstaan dan slaat de auto volledig dood middenin de bocht. Terugrijdend naar de kruising maakte ik plankgas een 180-gradendraai bij de stoplichten, dat was erg leuk om te doen met vol doorspinnende voorwielen. Nog één keer door de opritbocht in ’t Heen heen maar nu in de stand “HYBRID”, dus alleen met de voorwielen aangedreven. Normaal gesproken rij je in de stand “HYBRID” onder de 125 km/u (ik heb overigens 130 km/u gehaald) bijna altijd elektrisch, maar als je het gaspedaal op de bodem trapt dan schakelt automatisch de dieselmotor in iets wat ook voor de stand “PURE” geldt. Ja en ook dat deed de Volvo V60 Plug-in Hybrid werkelijk fantastisch. Ik kwam wel licht heen en weer wiebelend de N206 opgereden, maar man oh man wat gaf mij dit een lekker gevoel van binnen. Dit doe ik niet dagelijks met zo’n zware stationwagon als deze auto toch is. Bij de kruising heb ik voor de tweede maal plankgas een 180-gradendraai gemaakt, en dat was twee-vingers-in-de-neus zo makkelijk ging dat.

Na het aftanken (86,6 km gereden waarvan de helft ongeveer elektrisch, en de andere helft afwisselend op de elektromotor/dieselmotor, 2,74 liter diesel=1:31,6) ben ik de N206 weer opgereden richting het Space Business Park, nu voor het echte werk oftewel volledig op en over de grens heen. Na de twee rotondes draaide ik het industrieterrein op, en bij de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen stuurde ik in de AWD-stand plankgas de bocht in. Ik voelde het onderstel vrij heftig wegglijden en heel even leek er geen einde (op zo’n moment voel je die 300 kg extra écht goed) aan te komen, maar bijna als vanzelf liet de Volvo V60 Plug-in Hybrid zich weer corrigeren. Na nog een rondje reed ik weer de vrachtwagenparkeerplaats op maar dit keer gooide ik halverwege in één keer het stuur om en trapte tegelijkertijd het gaspedaal op de bodem. Met spinnende voorwielen gleed ik dwars naar rechts en stuurde weer terug naar waar ik vandaan was gekomen. Dit voelde echt fantastisch aan, maar wat me intussen wel duidelijk was geworden is dat deze AWD anders is dan een volledig door een brandstofmotor aangedreven AWD. Het lijkt qua rijden nog het meest op de Peugeot 508 SW RXH HYbrid4, een auto die ook een elektromotor aan de achterkant – in dit geval in de achteras ingebouwd – heeft. Ik kon duidelijk voelen dat er sprake is van vier aangedreven wielen maar de achterkant voelt duidelijk anders aan. Met name in de stand “POWER” voel je dat heel goed, het dieselmotorblok is in die stand naar verhouding veel feller dan in de stand “HYBRID” en dus is het verschil in kracht met de elektromotor ook duidelijk groter. Nu nog even de oprit naar de N206 vanaf het Space Business Park en dan op naar de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg.

Helaas reed er net een auto voor mij de oprit op, en dus heb ik heel even gewacht – er reed toch niemand achter mij – en daarna plankgas gegeven in de stand “POWER”. Aan het einde van de oprit aangekomen reed ik bijna 140 km/u, en werd de Volvo V60 Plug-in Hybrid door de zijdelings g-krachten met piepende banden de N206 op ‘geduwd’. Dat ging zo heftig dat de achterkant een behoorlijke zwieper maakte en de auto even over de N206 heen en weer zwieberde, en dit resultaat is precies wat ik graag wilde weten. Het mag duidelijk zijn dat de zware achterkant hier debet aan is. Het feit dat het nu ook weer goed ging komt vooral door de uitstekende vering/demping van deze Volvo V60 Plug-in Hybrid. Die is uiteraard vergelijkbaar met de gewone Volvo V60 D5, maar uiteraard aangepast aan het 300 kg hogere gewicht. Alhoewel 300 kg??? In de prijslijst van de gewone Volvo V60 staat de D5 Automaat te boek als 1.531 kg. Volgens mij is 1.849-1.531=318 kg maar goed het is rond de 300 kg. Afijn op naar de rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, ik had de rotonde vrij en trapte het gaspedaal zo als mogelijk in. De Volvo V60 Plug-in Hybrid gleed van rechts naar links, en vervolgens weer vrij heftig van rechts naar links. En toch flikte het onderstel het ook nu weer om de heftig heen en weer glijdende Volvo V60 Plug-in Hybrid op de ideale lijn te houden. Het klinkt heel raar maar ondanks dat het stationwagon is met een behoorlijk hoog gewicht, is dit een fantastisch comfortabele rijdersauto waarbij het óók in het grensbereik heel lang goed blijft gaan. Pas in het uiterste grensbereik voel je en weet je dat het onderstel en de banden het niet meer trekken. Maar zelfs dan nog ben je deze auto niet zomaar kwijt, kijk dat is nou typisch Volvo ‘Volhouden’ zolang het mogelijk is. Toch zou ik persoonlijk voor andere banden kiezen, de Michelin Primacy 3 zijn uitstekende banden alleen passen ze gewoon niet bij deze auto.

Lastige testweek met heldere conclusie
Laat ik als eerste beginnen met het dringende advies om de Volvo V60 Plug-in Hybrid altijd en overal op te laden waar het maar kan. Thuis, op werk, in de stad gewoon overal waar het maar kan. Met een volledig opgeladen Li-ion accu vertrekken leverde elke keer weer het laagste verbruik op. Op de snelweg wel te verstaan want hoe gek het ook mag klinken, tijdens meerdere snelwegritten scoorde ik beter dan tijdens de twee zuinigheidsritten binnendoor. Een goede verklaring daarvoor heb ik helaas niet, deze auto heb ik in technisch opzicht nog niet echt kunnen doorgronden. Het hybride-systeem lijkt veel simpeler te werken dan dat van de Toyota Prius Plug-in Hybrid, en misschien is dat ook wel de reden dat de Volvo V60 Plug-in Hybrid bij lange na niet de verbruikswaarden van de Toyota Prius Plug-in Hybrid haalt. En dat terwijl het nota bene een dieselauto is, en die zijn door de boot genomen zuiniger dan de benzinevariant. Met de Toyota Prius Plug-in Hybrid haalde ik een bijna tweemaal lagere verbruikswaarde dan met de Volvo V60 Plug-in Hybrid. Toch is deze Volvo V60 Plug-in Hybrid naar mijn bescheiden mening een interessante auto, want ik zie deze auto als het begin van een reeks Plug-In Hybrides (=PIH). Als Volvo met een volgende Plug-in Hybrid komt dan hoop ik namelijk dat het een V40/V40 Cross Country is. En dan mogen ze van mij twee versies maken, eentje met een zuinige dieselmotor en eentje met een benzinemotor. Beide versies krijgen wat mij betreft een CVT want de Geartronic versnellingsbak met koppelomvormer vreet Pk’s. Verder is een V40/V40 Cross Country lichter dan een V60 en met een extra Li-ion accu achterin weegt de zeer succesvolle Volvo V40 bijna even veel. Waarom de Volvo technici met de V60 Plug-in Hybrid de ‘verkeerde’ keuzes (o.a. oud type versnellingsbak, slurpende 2.4-liter vijfcilinder diesel) hebben gemaakt snap ik dan ook niet zo goed. Om die reden laat ik me in de nabije toekomst dan ook graag verrassen door Volvo. Volgens mij moet het namelijk makkelijk mogelijk zijn om boven de 1:60 uit te komen met een lichtere auto, een CVT en een zuinige diesel onder de motorkap.

Overzicht verbruik
Totaal getankte liters diesel: 7,28 (1) + 4,37 (2) + 13 (3) + 3,62 (4) + 3,60 (5) + 4,46 (6) + 6,37 (7) + 4,31 (8) + 2,74 (9)
Vrijdag – 82,5 km (1)
Zaterdag – 117,5 (2) + 191,5 km (3)
Zondag – 32,4 km (volledig elektrisch) + 85,4 km (4)
Maandag – 67,8 km (5) + 137,8 km (6) + 132,8 (7)
Dinsdag – 87,1 km (8)
Donderdag – 86,6 km (9)
Totaal aantal elektrische kilometers en dieselkilometers 2 t/m 9 = 938,9 km
Totaal aantal liters diesel 2 t/m 9 = 42,47 liter diesel
Totaal verbruik over de hele week: 1:22,1

Conclusie
Het lijkt het beste om in de stand “HYBRID” te rijden, altijd met een volle Li-ion accu te vertrekken en een gemiddelde snelheid van zo’n 100-120 km/u aan te houden. Alleen dan kun je verbruikswaarden halen van 1:25-1:30. Of als je binnen een straal van 40-45 km (op de snelweg en provinciale wegen rijdend haal je nooit de opgegeven 50 km elektrisch rijden!) van je werk woont altijd elektrisch rijden, maar moet je dan wel de mogelijkheid hebben om de Volvo V60 Plug-in Hybrid op je werk op te laden.