e-X-ellent C-orpus
Reeds vanaf de allereerste test ben ik geïmponeerd door de degelijkheid en de kwaliteit van het automerk Volvo. Maar er is nog iets wat direct (of misschien juist niet) opvalt en dat is het comfort van elke Volvo dankzij de uitstekende vering/demping. Pas toen we na bijna drie kwartier rijden bij een snackbar in Nieuwerbrug parkeerden voor een happie eten, bedacht ik me dat ik nog geen enkele “boink” had gehoord. De vering/demping van deze Volvo XC60 staat op zo’n hoog niveau dat het niet eens meer opvalt. Kijk dan doe je het goed, zeker bij een zeer kritische autojournalist zoals ik, die als enige veel aandacht aan vering/demping besteedt! Eigenlijk is het best wel een beetje een rare auto deze XC60, want ik zie ‘m regelmatig rijden en toch valt-ie niet op. Er zijn heel wat andere SUV’s die veel meer opvallen in het dagelijks verkeer. En toch ben ik gek genoeg vooral heel anders tegen deze Volvo aan gaan kijken in vergelijking met de rest. Hoe dat komt is lastig te verwoorden, want hoe verwoord je ongrijpbare kwalificaties als degelijkheid, uitstraling, een lekker gevoel en ga zo maar door. Als autojournalist ben ik constant bezig om iets (vering/demping, versnellingsbak, wegligging etc.) een cijfer dan wel een beoordeling te geven. Laatst kreeg ik nog weer van iemand te horen dat alles, maar dan ook echt alles, wat ik schrijf subjectief is. Naar mijn mening is dat een grove misvatting, want door middel van objectief bewijs maak ik vaak compleet gehakt van de subjectieve testresultaten van anderen.

Het testen van elke auto begint bij mij altijd stilstaand mét op de juiste manier achter het stuur gaan zitten. Een autojournalist die zijn stoelleuning/zitting, stuur, hoofdsteun en spiegels verkeerd afstelt heeft niets aan zijn – volledig waardeloze! – testresultaten. Met gestrekte armen achter het stuur zitten is behalve een volslagen idioot gezicht ook nog eens levensgevaarlijk in noodsituaties. Met de stoelleuning in de strandstoelstand ben je misschien wel dé beachbabe/beachboy, maar bruin zul je er niet van worden in een auto. Wat betreft de hoofdsteun en de drie spiegels kan ik kort zijn, verkeerd afstellen levert je respectievelijk een whiplash dan wel een aanrijding op. Zit je eindelijk goed achter het stuur van een testauto dan is het leed nog niet geleden, want je lichaam liegt meer dan eens. Vaak als ik het gevoel heb dat een testauto behoorlijk overhelt wijzen de actiefoto’s uit dat dit helemaal niet zo is. Een subjectief gevoel wordt dus volledig ontkracht door een objectieve actiefoto. En één van de allerleukste missers vind ik nog steeds de bagageruimte. Mijn ogen zeggen meer dan eens dat er amper iets of juist veel in een kofferbak past, maar meer dan eens blijk ik het mis te hebben. Nadat ik de Samsonite kofferset uit de garage heb gehaald, kom ik er dan vervolgens achter dat het juist andersom blijkt te zijn. Ook hier bewijst een objectieve foto van de Samsonite kofferset het ongelijk van mijn subjectieve ogen.

Lang en comfortabel
Wie wel eens op vakantie is geweest in Zweden weet dat het grootste deel van het wegennet onverhard is. Dat verklaart meteen ook het grote succes van de Zweedse rallyrijders door de jaren heen. En het verklaart ook waarom de Zweden zulke goede degelijke auto’s bouwen. Daarnaast is het in Zweden ook een groot gedeelte van het jaar erg koud en valt er veel sneeuw. De Zweedse auto’s moeten dus wel tegen een stootje kunnen, en daar staan ze dan ook al heel lang om bekend. Een auto zoals deze XC60 kan nog net even iets meer tegen een stootje, het is dan wel geen echte terreinauto maar de AWD-versie zit daar zeker niet ver vanaf. En een semi-terreinauto heeft uiteraard goede vering/demping én vooral ook lange veerwegen. En ook deze Volvo XC60 heeft net als alle andere Volvo’s die ik getest heb, ook weer hele goede vering/demping. Weer anders dan de Volvo S60 of de V60 maar ook weer uitstekend, veel beter die van de concurrentie. Natuurlijk moet de vering demping van een XC60 anders zijn dan die van de S60 en V60, want onverharde wegen vereisen nou eenmaal langere veerwegen. De langere veerwegen brengen echter wel een probleem met zich mee, want een auto met lange weerwegen kan niet tegelijk sportief én comfortabel in zich verenigen. Maar door een goede (lees: gulden) middenweg te kiezen is Volvo er in geslaagd deze XC60 een hele goede setup mee te geven. En of je het wilt geloven of niet, een goede setup van de vering/demping heeft invloed op de remweg van een auto. Een goede setup van de vering/demping zorgt namelijk voor een kortere remweg. Nou zijn de remmen van deze Volvo XC60 sowieso goed, maar met een minder goede vering/demping waren ze slechter uit de verf gekomen.

Vrijdagavond heb ik mijn zus en haar zoontje even naar de bioscoop gebracht. Zelf besloot ik op het laatste moment om niet mee te gaan want ik voelde me niet zo lekker, en om dan in een bioscoopstoel te gaan zitten, nee laat maar. Ik ben dus even heerlijk op de bank gaan liggen en rond 11.15u weer in de Volvo XC60 gesprongen om ze op te halen. Omdat ik was aan de vroege kant was ben ik nog even naar de woonwijk aan de overkant van het kanaal gereden. Daar liggen op een klein oppervlak zoveel hoge, vervelende en uitermate irritante verkeersdrempels en snelheidsvertragers dat moet haast wel een feest zijn met deze auto. De eerste verkeersdrempel is een scheef rotding waarbij ik van het asfalt op een klinkerweg beland. De auto schudde heftig alle kanten op, maar ondanks de behoorlijke snelheid was het een eitje voor de Volvo XC60. Dat komt mede doordat de Volvo XC60 hele mooie onafhankelijke wielophanging heeft aan de achterkant. Daarna volgen een paar rechte verkeersdrempels, maar die zijn zo bultig dat een auto bijkant gelanceerd wordt en op de voorwielen landt. Maar ook deze landing op twee van de vier 18-inch wielen overleefde de Volvo XC60 zonder problemen. Dit doet deze Volvo XC60 absoluut beter dan veel andere concurrenten uit deze prijsklasse. Maar ik was nog niet klaar, nog maar iets van 12 verkeersdrempels te gaan. De volgende is een dubbele lancering/landing over de rondweg. Omdat het donker was kon ik op het laatste moment goed zien of er een auto aankwam. Ruim voor de verkeersdrempel gaf ik gas en vloog over de verkeersdrempel heen, landde op het asfalt op weg naar de volgende verkeersdrempel, waar ik ook weer overheen vloog. Wat een HEERLIJK gevoel! Maak van goede vering/demping maar uitstekende vering/demping want na deze geslaagde drempeltest kon ik niet anders. De schokbrekers/schokdempers van deze Volvo XC60 hebben trouwens zowel in- als uitgaande demping, iets wat ik niet al te vaak tegenkom op een testauto maar wel duidelijk iets zegt over de kwaliteit die Volvo nastreeft.

Krabben en spinnen!
Toen ik naar de Volvo liep zei ik nog tegen mijn buurmeisje: “Ah gelukkig heeft het niet gevroren dus ik hoef geen ruiten te krabben.” Ik had nog maar net de motor gestart, en de ruitenwissers aangezet of ik hoorde een geluid dat niet klonk alsof er natte ramen werden schoon gewist. Dit klonk als ruitenwissers die over een bevroren voorruit gleden. Toch krabben dus verdorie en gek genoeg alleen de voorruit! Eenmaal op de rondweg zag ik dat er overal was gestrooid, maar dat is meer uit voorzorg (ik noem het dan ook de zoutmaffia) dan uit noodzaak want het was nergens glad. Niet dat ik niet over het asfalt ben gegleden met de Volvo XC60 D3, maar dat kwam omdat ik het DSTC (Dynamic Stability and Traction Control-systeem) had uitgezet. Wat ik wel jammer vind is dat de gasreactie van het 2-liter vijfcilinder dieselmotorblok wat aan de trage kant is. Daardoor komt het vermogen er plotseling in één keer in, en zal het voor een onervaren bestuurder lastiger zijn de auto onder controle te houden. Maar ach hoeveel onervaren bestuurders (zoals bijvoorbeeld mijn zus) zetten het DSTC uit en gaan plankgas door een bocht. Geen één en daarom doe ik het dus maar voor ze! En toch blijft de Volvo XC60 ondanks het plotseling inkomende vermogen, goed bestuurbaar vooral omdat het onderstuur goed te controleren is. Wat dat betreft vind ik deze Volvo XC60 erg veel lijken op de Ford Kuga, ook een fraaie SUV met een hele goede balans en een uitstekende wegligging. De rotondes op weg naar werk waren uitermate saai vanwege de drukte, maar gelukkig had ik de haakse bocht naar rechts bij de pannenkoekenboerderij helemaal voor me alleen.

Dit is nou typisch zo’n zeer fraaie bocht waar ik het gaspedaal vol op de bodem kan trappen. De Volvo XC60 gleed over de voorwielen weg met vol spinnende voorbanden (zie foto DSTC uit met de tekst “Spin control uit) want ik had het DSTC uiteraard op non-actief gezet. Ondanks mijn sceptische gevoel kon ik de Volvo XC60 met twee vingers in mijn neus door de haakse bocht laten glijden. Ik moet hiervoor zeker ook het goede directe stuurgedrag een compliment geven. Voor mijn gevoel helde de Volvo XC60 behoorlijk over in snel genomen bochten, maar de actiefoto’s wijzen duidelijk uit dat het overhellen heel erg meevalt. En dat laatste klopt dan weer met de goede balans en de goed onder controle te houden onderstuur. Later die avond ben ik expres nog even naar de oprit in ‘t Heen gereden, omdat ik razend benieuwd was hoe de Volvo XC60 het in deze bocht zou doen. Ik zette mezelf schrap en dook plankgas de opritbocht in, i.t.t. wat ik verwacht had gleed ik niet met zwaar onderstuur de bocht uit, maar kon ik met zwaar spinnende voorwielen perfect op het gas sturend door mijn favoriete bocht heen glijden. De Continental WinterContact zijn prima banden, zowel op droog als nat asfalt grip blijven ze – zelfs met zwaar spinnende voorwielen – prima grip houden. Een dag later ben ik nog een keer door beide bochten gereden en heb het gas er nog iets vroeger opgezet. Maar ook nu weer liet de, dit keer zwaar glijdende, Volvo XC60 zich uitstekend onder controle houden. Op de terugweg heb ik op de eerst dubbelbaans rotonde ook nog even extra gas gegeven, waardoor de Volvo XC60 behoorlijk dwars glijdend over de rotonderand gleed. Maar het leek wel of ik in een kleine truttenschudder zat zo makkelijk liet de Volvo XC60 zich corrigeren. Eigenlijk hoefde ik niet eens wat te doen, gewoon de goede kant op sturen was bij wijze van spreken al genoeg. Kortom ook mijn vierde test-Volvo is weer auto van hoog niveau, met een uitstekend weggedrag en fraaie looks want ook die mogen er zijn.

Fem-Cylindrar/Tu-Liter
Het blijft een buitenbeentje in de auto-industrie, de 5IL (=5 cilinder-in-lijn) en toch is het een blijvertje gebleken. Dat komt vooral door de gunstige frequentie van het aantal arbeidsslagen per verbrandingscyclus. Bij een 5IL is er elke 144 graden sprake van een arbeidsslag, terwijl dat bij een 4IL elke 180 graden is. Nou kun je natuurlijk zeggen bij 6IL is dat nog gunstiger, namelijk elke 120 graden een arbeidsslag maar een 6IL is langer. De krukas van een 6IL is langer (vandaar die lange neus van de BMW Z4) en dus is het motorblok ook langer. En een langer motorblok betekent een langere bouwwijze, en dat is niet gunstig bij een gebrek aan ruimte onder de motorkap. Maar uiteraard geen voordeel zonder nadeel. Nadeel van de kortere 5IL is dat er door het oneven aantal cilinder vibraties optreden van de eerste en de tweede orde, en dus is/zijn er een balansas(sen) nodig om die te elimineren. Wat erg leuk is om te vermelden is dat 5IL als dieselmotor een veel langere geschiedenis heeft dan als benzinemotor. Dat heeft alles te maken met de brandstof-injectie, die reeds van het begin af aan aanwezig is op de dieselmotor. Bij benzinemotoren vormden de carburateurs (en dus de verschillende lengtes van het inlaatspruitstuk) een probleem, vandaar dat pas met de komst van de brandstof-injectie op benzinemotoren de 5IL aan populariteit won.

Groot voordeel van de moderne dieselmotoren is verder dat ze volledig van aluminium zijn, waardoor het gewicht dus geen rol meer speelt zoals vroeger het geval was. Naast het lage gewicht zijn ook de ruimtes tussen de cilinderwanden kleiner, de warmteafvoer beter, de inspuitdruk hoger, teveel om op te noemen dus. Kortom deze in eigen huis ontwikkelde moderne 5IL turbo-dieselmotor lijkt op papier een hele goede keuze van Volvo. Aangezien dit mijn eerste 5IL turbo-dieselmotor is was ik vooral benieuwd naar de motorloop, en het gevoel tijdens hard accelereren. De motorloop is duidelijk anders dan van een 4IL en lijkt meer op die van een 6IL. Tijdens het accelereren was ik ronduit verbaasd over het mooie motorgeluid, dat totaal niet op een diesel lijkt. De acceleratie is trouwens ondanks de maar 163 Pk uitstekend, maar dat verbaasde mij dan ook niets met ruim 400 Nm koppel aan boord. Wat wel weer opviel is de dieselbrom rond de 1.200 toeren, alhoewel het minder irritant was dan bij de Jaguar XF 2.2D. Ik vermoed dat een lichte tuning al genoeg is om hier vanaf te komen, en het bijkomend voordeel is dat de gasreactie ook veel beter wordt. De 163 Pk stijgt dan waarschijnlijk naar 180-190 Pk en het koppel naar iets van 460-500 Nm. Maar je kunt natuurlijk ook een Volvo XC60 D5 kopen, oftewel de 2.4 liter 5IL met ruim 215 Pk en 440 Nm (automaat met AWD en sportstand). Tijdens het googelen op verschillende combinaties van “vijfcilinder en diesel” kwam ik nog een leuke link tegen over een Scania vijfcilinder 9-liter vrachtwagen dieselmotor. Stel je even voor, één cilinder heeft bijna net zoveel inhoud als de vijf cilinders samen van dit 2-liter Volvo D3-motorblok.

Emissie-eisen
Dat de emissie-eisen (en de daaraan verbonden energielabels) een hoop ellende veroorzaken voor de autofabrikanten is bekend. Om te kunnen blijven voldoen aan de alsmaar strenger wordende emissie-eisen, kom ik met enige regelmaat auto’s tegen die merkwaardig gedrag vertonen. Bij benzineauto’s uit zich dat in niet vloeiend optrekken vanuit stilstand vanwege een te arme afstelling onderin (Opel Meriva 1.4 Turbo), of een motorblok dat te weinig toeren draait in een veel te hoge versnelling (Audi A1 1.4 TFSI/7-traps DSG). Bij de dieselauto’s is het bijna altijd een dieselbrom laag in toeren, maar op deze Volvo XC60 D3 kwam ik iets tegen (het overkwam mij twee keer tijdens de testweek) dat ik nog niet eerder had gevoeld. Dat ik dat vreemde gevoel niet eerder ben tegen gekomen in een dieselauto is achteraf gezien waarschijnlijk puur toeval. Het gebeurde zomaar ineens toen ik 60 km/u op de cruise control reed. Ik voelde iets vreemds gebeuren dat zo subtiel was, dat de meeste automobilisten het waarschijnlijk niet eens opgemerkt zouden hebben denk ik. Nou heb ik wel vaker dat ik dingen voel die andere niet voelen, maar dat komt denk ik omdat ik al sinds mijn 14de jaar aan brommers, auto’s en motoren sleutel. Wat ik voelde was een hele subtiele verandering in de motorloop van het 5IL 2-liter diesel motorblok.

Ik had het in mijn hersenen gestampt dat ik vrijdagochtend na het terugbrengen, nog even langs zou lopen bij de technici van Volvo (Volvo Nederland heeft godzijdank een eigen werkplaats) om te vragen wat dit nou geweest kon zijn. Direct nadat ik aan de Volvo-monteur had verteld wat ik had gevoeld zei hij direct tegen mij: “Oh dat is regeneratie.” Ineens schoot me te binnen dat ik daar wel eens iets over had gelezen. Thuis ben ik het meteen even op gaan zoeken en ik vond direct wat ik wilde weten. [quote buchli.nl] Regeneratie – Het opgeslagen roet zorgt ervoor dat het filter vol raakt. Als al het roet in het filter blijft zal ieder filter na ongeveer 70 draaiuren verstopt zijn. Dat is in de praktijk niet het geval. Het roet wordt namelijk ‘herverbrandt’ en omgezet in het onschadelijke koolstofdioxide. Dit herverbranden heet regenereren en vindt plaats bij relatief hoge temperaturen. De temperatuur die nodig is om roet te verbranden is minimaal 550 graden Celsius. Deze temperatuur kan alleen gehaald worden als er ‘actieve’ regeneratiestrategieën worden toegepast. Bijvoorbeeld door extra brandstof in de uitlaatslag in te spuiten, of door het roetfilter elektrisch te verwarmen. [/quote buchli.nl]

Heerlijke automaat
De 6-traps automaat in deze Volvo is er één van het betere soort. De versnellingen sluiten werkelijk naadloos op elkaar aan. Wat ik wel jammer vond is dat ik geen stuurflippers had, tegenwoordig is dat bij veel automerken toch gemeengoed. Ik schakel toch altijd graag even handmatig terug voor een bocht of als ik op de snelweg moet afremmen om wat voor reden dan ook. Nou kan dat wel met deze Volvo want door de versnellingspook naar rechts te tikken kun je handmatig schakelen. Alleen moet je wel goed opletten dat op- en terugschakelen precies andersom gaan dan je gevoel zegt. Tijdens een lange rit over de snelweg heb ik ook nog even rustig een en ander uitgetest. Als ik 100 km/u reed en een kickdown gaf voelde ik een licht duwtje in mijn rug. Bij 120 km/u merkte ik dat het vermogen/koppel van 163 Pk/400 Nm niet groot genoeg meer is om dat lichte duwtje te geven. De Volvo XC60 trekt daarna wel gewoon netjes door richting de topsnelheid van 195 km/u, maar dat laatste heb ik niet gehaald want daar had ik de ruimte niet voor. Hierboven schreef ik al iets over een lichte tuning en dat zal zeker duidelijk voelbaar zijn als je een kickdown geeft bij 100-120 km/u. Wat veel mensen niet weten is dat de topsnelheid ook toeneemt na een tuning. Bij de meeste dieselauto’s blijft de toerentellernaald in de hoogste versnelling namelijk ruim voor het rode gebied steken. Een hoger koppel en vermogen zorgen ervoor dat het laatste stukje tot aan het rode gebied wel overbrugd kan worden, met als gevolg een hogere topsnelheid.

Terug naar de baas in Beesd
Lekker relaxed binnendoor rijdend langs de Oude Rijn op weg naar Machouse in Woerden, ben ik eens rustig om me heen gaan kijken. Het licht getinte interieur met fraai licht lederen bekleding past erg goed bij deze Volvo XC60, maar er zijn mensen die persé een donker interieur en zwart lederen bekleding willen. Ik ben zelf meer een fan van lichte bekleding, ik zie al genoeg zwart als ik mijn ogen dicht doe iedere nacht. Wat betreft de voorstoelen en de achterbank kan ik heel kort zijn, ruimte zat en een hele goede ergonomie. Het grote verschil met andere SUV’s uit deze prijsklasse vind ik vooral de kunst van het weglaten. Waar andere SUV’s ladingen knopjes hebben, en een vaak opzichtige niet te missen midden console, daar heb ik bij de Volvo XC60 het gevoel dat er niets teveel op en aanzit. Het dashboard en het interieur zijn perfect in evenwicht. De zeer platte en bijna zwevende midden console vind ik op dit moment één van de mooiste van alle automerken. Volvo heeft heel goed begrepen dat als je achter het stuur zit, je niet afgeleid moet worden door allerlei toeters en bellen. Gek genoeg is het juist Volvo die de meeste en beste veiligheidssystemen in haar auto’s bouwt. Waarom zouden ze dat doen? Ik ging eens goed nadenken en moet eerlijk bekennen dat ook ik wel eens een hele enkele keer afgeleid ben. Maar nog veel belangrijker is dat niet ik soms afgeleid ben, maar de huidige moderne voetganger/fietser die zomaar als een blinde-dove de weg op loopt/fietst. Ik snap het helemaal, Volvo heeft een vooruitziende blik gehad betreffende een fenomeen dat alle andere automerken over het hoofd hebben gezien. Kijk om je heen en je snapt het probleem direct, de zwaar verslaafde smartphonegebruiker die niets ziet of hoort. De vele veiligheidssystemen op een Volvo zijn dus niet zozeer ter bescherming van de bestuurder, als wel ter bescherming van de voetganger/fietser die dankzij hun smartphone steeds minder ‘smart’ worden.

Noorderlicht
Tijdens de testweek was er sprake van een ware lichtshow aan de hemel in het noordelijkste deel van Scandinvië vanwege een zeer heftige zonnestorm. Het is een hele grote wens van mij om één keer in mijn leven dit spektakel (zie foto, alle kleine foto’s zijn in de dagen na de zonnestorm geschoten) te mogen aanschouwen. Ik had natuurlijk een paar dagen vrij kunnen nemen en even op en neer kunnen rijden naar de poolcirkel. Ik ben gewend aan het dagen achtereen rijden van afstanden van 1.000 tot wel 1.400 kilometer per dag dus het had zomaar gekund. De Volvo XC60 D3 is daar namelijk een zeer geschikte auto voor, vanwege de uitstekende ergonomie en de goede rijeigenschappen. Voor wie een keer het noorderlicht wil bekijken, is het misschien wel aardig zijn/haar nieuwe Volvo rondom de winter op te halen in Zweden en meteen door te rijden naar het hoge noorden. Volvo biedt deze mogelijkheid namelijk aan voor een leuk bedrag. Op de lange Zweedse wegen kun je bovendien een zeer gunstig verbruik halen. Rustig rijdend kwam ik met gemak op 1:19 uit, terwijl constant met hoge snelheid en/of zeer sportief rijden een verbruik van 1:10 opleverde.

[quote Volvocars.com]
Factory delivery programma
De mogelijkheid bestaat om uw nieuwe Volvo op te halen in Zweden. Volvo Cars Nederland heeft een ‘afleverpakket’ samengesteld welke u de gelegenheid biedt kennis te maken met de Volvo Cars wereld in Göteborg. Het is een uitstekende mogelijkheid om kennis te maken met Zweden en wellicht een vakantie te plannen op de plaats van bestemming. Het programma bestaat uit: twee vliegtuigtickets enkele reis Göteborg, één hotelovernachting voor twee personen (één kamer), volle tank brandstof, fabrieksbezoek en een unieke kentekenplaathouder met het opschrift “Factory Delivery Center Göteborg”. Er bestaat tevens een mogelijkheid om de volgende dag een bezoek te brengen aan het Volvo Museum. De all-in klantenprijs voor 2 personen bedraagt €1.550,- (inclusief BTW). Informeer bij uw dealer naar de mogelijkheden.
[/quote Volvocars.com]