E-land
Heel eventjes dacht ik bij mezelf zou die plastic sleutel van de Volvo C30 “Made in China” zijn toen ik ‘m overhandigd kreeg van de receptioniste. Toen ik klein was kwam namelijk alles wat plastic was (vooral speelgoed dus) uit China en daar stond dan ook op de onderkant “Made in China”. Persoonlijk zou ik een dergelijke grap wel kunnen waarderen maar ik denk dat de Chinese eigenaren van Volvo niet zulke humoristische types zijn als wij Hollanders. Onze directheid en eerlijkheid wordt, zo las ik laatst weer eens voor de miljoenste keer in een krant, in de rest van de wereld als onbeschoft ervaren. Waar wij één woord voor nodig hebben om onze eerlijke mening te geven daar heeft bv. een Japanner wel tien omslachtige zinnen voor nodig. Afijn mijn eerste Volvo dus, en als ik zeg eerste dan bedoel ik ook echt eerste. Ik heb namelijk nog nooit in een Volvo gereden, alleen maar mee gereden en dat was overigens ook pas kort geleden. Paul Klop (onze veringexpert) heeft namelijk een oude Volvo 850 met een door hem zelf ingebouwde turbo. Deze C30 heeft ook een turbo maar dat hebben alle diesels tegenwoordig. In eerste instantie dacht ik dat ik een oranje C30 met witte wielen mee zou krijgen, maar het werd een hele aparte zeegroene C30 1.6D DRIVe met Start&Stop-systeem.

Na het afstellen van de stoel, de spiegels en het stuur (diepte/hoogte) keek ik eens rustig om me heen. Mooie kleurig beklede stoelen, een fraai dashboard met een nog fraaiere midden-console, ik voelde me dan ook meteen thuis in de C30. Na het starten hoorde ik de 1.6 liter diesel even heel luid en duidelijk maar dat was gelukkig snel over. Daarna luistert de diesel zijn aanwezigheid op door de afwezigheid van het dieselgeluid. De rit over de A2 en de A12 verliep lekker rustig, geen files, geen idioten op de weg dus lekker met de cruisecontrol aan richting Leiden. Om niet alleen maar snelweg te hoeven rijden ging ik er bij Woerden af. De weg binnendoor langs de Oude Rijn is erg fraai met verschillende obstakels zoals drempels, rotondes en wegversmallingen. Mijn eerste indruk was uitstekend, beter als ik had verwacht van een e-auto.

Actiefoto’s
Omdat ik de Volvo C30 maar 5 dagen kon testen en ik ook nog een Fiat 500C voor de deur had staan, besloot ik meteen maar de eerste avond de actiefoto’s te schieten. Op weg naar Mick in Koudekerk a/d Rijn was het weer eens groot feest. Geen richting aangeven, andere automobilisten afsnijden, verkeerd voorsorteren, kamperen op de invoegstrook, ik vraag me soms echt af hoe sommige mensen hun rijbewijs überhaupt hebben kunnen halen. Zeker een blinde examinator gehad of zo? Met wat kunst en vliegwerk lukte het me gelukkig toch om redelijk snel en veilig overal tussendoor te vliegen op z’n eco’s. Bij Heineken besloot ik de N11 af te gaan en de zeer rustige (idiootloze) weg binnendoor naar Koudekerk a/d Rijn te rijden. De fantastisch mooie verkeersremmende obstakels langs de Rijn zijn een perfect testtraject. Met een constante snelheid rijdend (30-50 km/u) hoekte ik de C30 naar links en rechts bij de verkeersremmende obstakels. De balans van deze C30 is werkelijk uitstekend, de auto voelt erg trefzeker aan. Ik had ’s middags al gezien dat er Continental SportContact2 banden om de velgen liggen, en gelukkig niet de regelmatig op eco-auto’s gemonteerde Michelin Energy Saver banden. De fotolocatie was snel gekozen, het industrieterrein naast de penitentiaire inrichting in Alphen a/d Rijn. De weg langs het kleine haventje daar is erg fraai, net als de weg langs het distributiecentrum van grootgrutter Hoogvliet. De actiefoto’s zijn wat mij betreft zeer geslaagd, met dank aan Mick (één van onze fotografen) die een stevig potje kan sturen. Op de foto’s is duidelijk te zien dat de fotogenieke Volvo zich mooi strak door de bochten laat sturen.

The day after
Diesel, eco, label A, slechts 109 Pk, ut Sverige… Alle ingrediënten voor dé zuinigheidsrit. Uitgaande van het 1.6 liter diesel motorblok gokte ik erop dat ik toch minimaal 1:25 zou moeten kunnen halen. Na het aftanken wachtte ik even tot het stoplicht verderop op groen zou springen dan kon ik meteen mooi doorrijden. Op voor de nul keer remmen alhoewel ik daar direct al geen goed gevoel over had. Rustig opschakelend moet je wel opletten dat je niet laag in toeren al in een te hoge versnelling zit. Je hoort dan echt een lichte brom van het motorblok door de auto gaan, maar dat is ook logisch want het koppel van dit 1.6 liter motorblok is nou ook weer niet zo hoog. Rustig rijdend met 80 km/u op de cruisecontrol en een lekker muziekje erbij ging het richting Vogelenzang. In de buurt van de Langevelderslag zagen we eindelijk een paar auto’s achter ons opdoemen. Duidelijk types die lak hadden aan de maximum snelheid van 80 km/u. De oude Peugeot 305 achter ons hield netjes afstand maar de zilveren Audi A5 quattro daarachter was een stresskip van hier tot Tokio. Hij zat de Peugeot verschrikkelijk te pushen en reed steeds met zijn linkerwielen over de dubbele doorgetrokken streep. Gelukkig kwamen er steeds tegenliggers in de verte aan zodat hij het niet aandurfde om in te halen.

Vlak voor de mooiste bocht naar rechts van het zuinigheidstraject sloeg de Peugeot af en zat de Audi A5 uiteraard al snel op mijn bumper. “Wat denk jij?”, zei ik tegen mijn neef naast mij, “Zit die Audi A5 nog steeds vlak achter ons na die rechterbocht of rijden we ‘m letterlijk aan bonken?” Allebei schatten we in dat A5-quattro-macho na de mooie rechterbocht nog wel achter ons zou zitten. Daar kwam de bocht, terug naar de 4de versnelling, terug naar de 3de versnelling, en zonder te remmen stuurde ik met een behoorlijk hoge bochtensnelheid de mooie rechterbocht in. Vlak na de bocht zagen we de A5-macho al niet meer, maar ik had met zo’n hoge snelheid ingestuurd dat de C30 heel eventjes wegbrak. Ongelofelijk wat heeft deze Volvo een goed onderstel, de vering/demping zijn voor een doodgewone coupé (ja echt Volvo noemt de C30 op haar website een coupé) erg goed, en samen met de Continental SportContact2 levert dat een uitstekende wegligging op. De bocht daarna zat hij alweer achter ons en dat ging de hele tijd zo door alhoewel de A5-macho nu veranderd was in een A5 zonder macho. Hij hield nu namelijk ineens wel netjes afstand, beter gezegd na elke bocht steeds meer afstand. Een middelvinger opsteken bij dit soort mannetjes werkt als een rode lap op een stier, je kunt deze macho types dan ook veel beter rijdend op hun nummer zetten.

Na de bomenweg bij Vogelenzang heb ik ‘m niet meer terug gezien maar blijkbaar had hij één van zijn vriendjes gebeld, want bij de afslag naar Zandvoort moest ik remmen voor een Audi! Die nul keer remmen kon ik dus mooi vergeten of ik had dwars door een Audi All Road quattro heen moeten rijden. De rest van de zuinigheidsrit gebeurde er eigenlijk niets bijzonders meer buiten het feit dat ik nog drie keer moest remmen. Na het afvullen van de tank bij de F2-pomp bleek na wat rekenwerk dat ik met de Volvo C30 1.6D DRIVe 1:27,30 had gereden. Niet verkeerd voor een 1.6 liter diesel. Die weinige keren dat ik moest remmen deden ze het – gelukkig voor die Audio All Road quattro – ook. De remmen van de Volvo C30 zijn prima te doseren en vertragen uitstekend, “Ingen problem jo!”, zou een Zweed zeggen. En wat betreft het Start&Stop-systeem op deze Volvo C30 het volgende. Ik heb eerlijk gezegd niet zoveel met het brandstofbesparende S&S-systeem. Net als bij de Fiat 500C had ik het bij deze Volvo C30 eigenlijk bijna altijd uit staan. Zelf geloof ik veel meer in aangepast rijgedrag, oftewel het “Nieuwe rijden”.

Dieselen
Van tevoren wist ik reeds dat ik een diesel mee zou krijgen. Het 1.6 liter diesel motorblok is mij goed bevallen. De 109 Pk en de 240 Nm zijn ruim voldoende om onder alle omstandigheden mee te komen. Toch zou ik dolgraag een keer een C30 met het 150 Pk 5-cilinder dieselmotorblok rijden, die een dikke 350 Nm koppel heeft. In de eerste drie versnellingen trekt de C30 prima door en voel je de kracht van de diesel overduidelijk. Met name in de tweede versnelling de bocht uit accelererend het gas er vol op zetten is werkelijk heerlijk. In de derde versnelling ook nog wel maar de tweede versnelling is net wat leuker. De vierde en vijfde versnelling zijn prima te gebruiken als je snelheid wilt maken op de snelweg maar je moet dan wel toeren maken. Verder kun je de vierde en vijfde versnelling natuurlijk vooral gebruiken om de “e” in DRIVe eer aan te doen. Toch vond ik de C30 in de vijfde versnelling bij 80 km/u minder fijn aanvoelen dan een aantal andere 1.6 liter diesels die ik het afgelopen jaar heb gereden.

Waar dat aan ligt weet ik niet, het kan aan de ophanging van het motorblok liggen, het kan aan het motormanagement liggen waardoor het koppel misschien wel gewoon te laag is bij dat toerental. De ophanging zal het vast en zeker niet zijn en daarom verwacht ik dan ook dat een beetje kietelen (lees: chiptuning) de C30 veel goed zal doen. Het gaat mij daarbij niet zo zeer om domweg meer Pk’s en Nm’s maar vooral om een betere afstelling waardoor de drivability stukken beter wordt. Die betere afstelling heeft vooral tot gevolg dat de motor over het hele toerenbereik mooier loopt. Gek genoeg voelt de motor na een goede (goed tunen is echt een ware kunst!) chiptuning vaak veel krachtiger dan je op grond van de geprinte vermogensgrafiek zou verwachten, en dat is nou precies wat ze in de tuningswereld “drivability” noemen. Als je eenmaal in een auto hebt gereden voor en na een dergelijke chiptuning dan krijg je een hele grote glimlach op je gezicht.

Plat!
Als je ziet hoe plat de iPhone, de iPad en de Airbook van Apple zijn dan verbaast het mij eerlijk gezegd dat ik niet eerder zo’n plat audiogedeelte in een auto heb gezien. Het semi-zwevende audiogedeelte in de Volvo C30 is fantastisch mooi om te zien. Zeker als je er ook nog eens een persoonlijke touch aan kan geven, zie alle verschillende kleuren op één van de foto’s. De C30 ziet er dan ook niet alleen van buiten fraai uit maar ook van binnen. Wat ik wel weer jammer vind is de bediening van het audiogedeelte. Na het activeren van mijn USB-stick met MP3-songs kon ik alleen via heel veel gedruk op heel veel knopjes de playlist tevoorschijn toveren. En zodra ik dan een song had geselecteerd moest ik weer helemaal van voren af aan beginnen. Ook andere dingen in het menu kon ik alleen via veel onlogisch gedruk op knopjes bij terecht komen. Dat viel me om heel eerlijk te zijn behoorlijk tegen van een merk als Volvo. Maar daar bleef het niet bij, tijdens het naar voren klappen van de passagiersstoel kwam de bovenkant tegen de zonneklep aan. Alleen door de leuning goed naar voren te klappen en daar te houden kon ik voorkomen dat de hoofdsteun tegen de zonneklep bleef steken. Zoiets moet toch niet mogen in een auto als deze, ik ben het overigens ook nog nooit eerder tegen gekomen. Verder vind ik de kofferbak nogal onhandig qua vorm, en is de hoedenplank is alleen op één bepaalde manier te verwijderen. Hoe je dat moet doen staat op een sticker aan de onderkant van de hoedenplank. De functie is hier duidelijk ondergeschikt gemaakt aan de vorm oftewel het design.

Goed gevoel
Na twee dagen rijden en heel veel kilometers verder concludeerde ik dat mijn eerste Volvo me verrassend goed is bevallen. Had ik dit verwacht? Aan de ene kant wel natuurlijk want Volvo heeft een uitzonderlijke naam (op het gebied van veiligheid zijn ze uniek) hoog te houden, maar aan de andere kant had ik niet verwacht dat ik me zo prettig zou voelen in deze Volvo C30. Mick zei exact hetzelfde tegen mij en ook een andere redacteur was ronduit verrast. Het is alweer het totaalplaatje dat deugt. Een werkelijk uitstekende wegligging, fijne stoelen en een goede zithouding, heerlijk soepel en precies schakelen, een krachtig/zuinig 1.6 liter diesel motorblok, een mooi maar toch apart design, en op de een of andere manier hebben ze dat tot de juiste mix weten te maken. Het klinkt misschien gek maar ik ben nog het meest onder de indruk van de vering/demping van deze Volvo C30. Voor een gewone auto is die namelijk subliem. Ik kon ongelofelijk nauwkeurig aanvoelen wat de auto onder me aan het doen was. Wat mij betreft de beste vering (in ze zin van prijs kwaliteit/verhouding) van alle testauto’s dit jaar tot nu toe. Grote klasse!

Geintje
De titel van dit testverslag flitste ineens door mijn hoofd. Ik zat al dagen te broeden op een goede titel totdat ik ineens moest denken aan wat mijn Duitse vriend Ralf ooit aan mij verteld had. Ralf is directeur PR van de grootste operatiekamer-fabrikant ter wereld. In die functie reist hij letterlijk de hele wereld over maar daarnaast reist hij ook het nodige binnen Europa. Zo moest hij een keer orde op zaken stellen bij een Zweedse firma die ze hadden over genomen. Zodoende kwam Ralf het nodige te weten over Zweden. Eén van de leuke dingen die hij mij vertelde was dat de Zweedse regering een plan heeft opgesteld dat ze voor 2050 nog maar voor X procent afhankelijk zijn van olie en gas. De politici in Zweden zetten dus heel bewust in op duurzaamheid, waar andere Europese landen met eenzelfde soort plan er werkelijk helemaal niets van bakken! In Zweden bouwt men bijvoorbeeld al standaard de helft van alle nieuwbouwhuizen als nul-energiehuis. Vandaar dus de naam E-land of moet ik in het verlengde van DRIVe schrijven e-LAND.