Genialetta Superiori
Maak niet net als ik de fout te denken dat de Giulietta een MiTo met 4 portieren is want dat is deze auto absoluut niet! Het eerste wat ik deed voor ik weg reed bij Vireo Auto was onder de Giulietta Savali kruipen en een foto maken van de ophanging aan de achterkant. Daar waar de MiTo een starre achteras heeft daar heeft de Giulietta een fraaie onafhankelijke achterwielophanging. Ronald (tuner bij Vireo Auto) had eerder al tegen mij gezegd dat de Giulietta Savali minder speels aanvoelt dan de MiTo. Dat verbaast mij niets want een auto met onafhankelijke wielophanging aan de achterkant en mét goede vering/demping/banden heeft natuurlijk een meer stabiele wegligging. Waar de MiTo sneller zenuwachtig wordt bij sportief rijden daar voelt de Giulietta veel rustiger aan. Direct na vertrek ben ik de A27 opgereden, voor de A27 heb je bij Vireo Auto vandaan een paar mooie bochten en een rotonde en een hele mooie oprit. Voor het stoplicht bij de benzinepomp zag ik een bestuurder van een Citroën C1 zeer geïnteresseerd naar de Giulietta Savali kijken. Richting de A27 rijdend probeerde hij me bij te houden, maar dat was uiteraard onbegonnen werk. De dik 188 Pk en 270 Nm zijn ruim 2,5 maal zoveel als de Citroën C1 aan boord heeft. Met de Pk’s en het koppel van deze Giulietta Savali zit het dan ook wel goed. De eerste bochten en rotonde voelde de Giulietta direct goed aan, maar ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht.

Kruipen
Eenmaal op de A27 was het aansluiten in de langzaam rijdende file en kruipen geblazen. Ik heb werkelijk zo’n ongelofelijke hekel aan files. Kan ook niet anders als je er bijna nooit in hoeft te staan. Op weg naar mijn werk, als ik aan het testen ben, en als motorrijder heb ik namelijk nooit last van files. Op de A12 was het ook weer drama en dus heb ik bij Nieuwerbrug de snelweg verlaten. De afslag Nieuwerbrug heeft onderaan een listige bocht naar rechts. Meteen daarna volgt er nog in de rechterbocht een bocht naar links. Met de Giulietta in de D-stand (=Dynamic) zette ik het gas er in de bocht stevig op en ik bleef het gas erop houden. De Giulietta gaf geen krimp en het goede gevoel wat ik destijds ook met de MiTo had kwam weer helemaal terug, maar dan nog beter! Ik ben totaal geen voorstander van het tegenwoordig algemeen toegepaste elektronisch differentieel, maarrrrr als het dan toch niet anders kan dan vind ik het elektronische differentieel van Alfa Romeo veruit het allerbeste alternatief op de markt. Ik blijf het overigens verschrikkelijk jammer vinden dat men bij Alfa Romeo het Torsen-sperdif van de 147 Q2 en de GT Q2 na deze modellen vaarwel heeft gezegd.
Aan het einde van de Zuidzijde (de weg langs de Oude Rijn) sloeg ik linksaf, langs de rand van Bodegraven, richting de N11. Op weg naar de N11 heb je een serie mooie rotondes waarvan er één niet rond maar ovaal is. Met name deze ovale rotonde is erg goed om de wegligging van een auto te testen, beter gezegd de vering/demping en het elektronische Q2-differentieel. Doordat ik op deze ovale rotonde net wat meer vaart kan maken op het rechte stuk is de reactie op het onderstel net wat heftiger dan bij een normale rotonde. Op het rechte stuk gaf ik nog wat extra gas op het moment dat ik half op het asfalt en half op de rotonderand reed. Direct na de landing met vier wielen op het asfalt wilde de Giulietta Savali wegbreken, maar het elektronische Q2-differentieel reageerde razendsnel en voorkwam dit uiteraard mede door de goede vering/demping en de erg goede 19-inch Bridgestone Potenza banden. Er is overigens een verlagingsset (Eibach veren, 3 cm verlaagd) gemonteerd op deze Alfa Romeo Giulietta Savali, dat zorgt voor een net wat stijver onderstel. Ondanks de verlagingsset is het comfort van de Alfa Romeo Giulietta Savali nog steeds uitstekend te noemen. Inderdaad verrassend maar deze Giulietta Savali is het bewijs dat dit wel degelijk samen kan gaan.

Carbon etc.
Om de Giulietta Savali wat op te leuken is er gebruik gemaakt van het nodige carbon. Het mooiste onderdeel vind ik de carbon knop van de versnellingspook. Verder zijn er carbon zijspiegels, een carbon dakspoiler, carbon spiegelkappen, en een grille van carbon gemonteerd en ook op het dashboard zitten onderdelen van carbon. Het ziet er allemaal erg fraai uit en ik vond het daarom dan ook niet zo erg dat de gewone Giulietta (van de importeur) niet doorging vanwege schade. De Giulietta is een logisch gevolg van de 3-deurs MiTo, veel automobilisten willen persé een 5-deurs. Alfa moest marketingtechnisch gezien dus wel met een 5-deurs hatchback komen. Wat mij betreft is de Giulietta een schot in de roos, zowel qua design als qua wegligging. Het interieur vind ik uitstekend verzorgd en is op sommige punten toch net wat anders dan de MiTo. Vooral de grappige knopjes in het midden vind ik erg fraai. Verder vind ik het leren stuur met alle bedieningsknopjes erop erg mooi. Alfa Romeo maakt daar toch net wat meer werk van dan de andere automerken. De knopjes zijn net wat fraaier van vorm en net wat beter weg gewerkt. De audio heb ik ook geen klachten over ook die is gewoon goed, met zoals het hoort een USB-aansluiting. Grootste pluspunt aan de Giulietta zullen veel kopers (met kinderen) waarschijnlijk de bagageruimte vinden, want die is behoorlijk zoals je op de foto met de Samsonite kofferset goed kunt zien.

Tuning maar dan anders
Normaal gesproken is tunen heel simpel gezegd vooral een kwestie van de turbodruk verhogen in combinatie met de hoeveelheid ingespoten benzine. Zo niet bij deze Giulietta want die heeft een MultiAir motorblok. Lastig om te tunen want zie maar eens in te breken in de injectiecomputer. Het is Ronald, bij mijn weten, als eerste gelukt om op ingenieuze wijze in te breken in de injectiecomputer van een MultiAir-motorblok. De injectiecomputer van de MiTo is overigens van Bosch en die van de Giulietta is van het merk Magneti Marelli. Zoals het woord MultiAir het al zegt draait alles om ‘lucht’ en niet om ‘benzine’. Het lastige van het tunen van een MultiAir-motorblok was dus dat Ronald aan de gang moest met het optimaliseren van de luchtdruk/luchtopbrengst. Het moeilijke hieraan is dat Ronald op zoek moest naar een grens, die grens ligt daar waar de grens van de luchtopbrengst van de turbo ligt. Op een gegeven moment bereikt de turbo van het MultiAir-motorblok namelijk zijn maximum aan luchtopbrengst. Na weken van tuningsarbeid was het daarna vooral een kwestie van fijntunen om de gasrespons optimaal te krijgen. Ronald heeft me op zijn laptop even laten zien hoe hij dat doet, en dat ziet er voor een leek behoorlijk ingewikkeld uit. Met name de gasrespons was hij in de weken voordat ik de Giulietta Savali meekreeg nog steeds aan het optimaliseren, hét kenmerk van de goede tuner die altijd vindt dat het beter kan. Maar op een gegeven moment is het genoeg en op het moment dat ik de Giulietta Savali meekreeg was de tuning af! Erg leuk is trouwens het intern afblazen van de turbo bij 4.000 toeren, net als het zeer fraaie bronzen uitlaatgeluid. En het allerleukste aan deze Alfa Romeo Giulietta Savali is dat deze auto nog steeds een A-label heeft. Kijk da’s nou erg leuk voor de portemonnaie!

D.N.A.
Na al dat genieten zou ik bijna vergeten het D.N.A.-knopje te bespreken met bijbehorende O.W.P.-lichtjes wat staat voor Oranje-Wit-Paars. Het DNA-systeem is intussen algemeen bekend naar ik aan mag nemen. Maar voor degene die het nog niet weten, de D staat Dynamic, de N voor Neutral en de A voor All Weather. In de N-stand reageert de Giulietta op een normale manier op snel veranderende omstandigheden. In de A-stand gaan alle veiligheid-systemen, zoals het VDC (=) en het elektronische Q2 differentieel op ‘high alert’, en verder worden de motorkarakteristiek en de stuurrepons aangepast aan de rijomstandigheden. Als het bijvoorbeeld regent dan verdient de A-stand de voorkeur en kun je net zo hard rijden op nat asfalt als in de D-stand op droog asfalt. Je kunt doodleuk het gaspedaal op de bodem trappen zonder dat er ook maar iets gebeurt. Al zolang ik auto’s test ben ik nog nooit een auto van een ander merk tegen gekomen waarmee ik net zo hard in de regen kan knallen als deze Giulietta. Mede door de onafhankelijke wielophanging aan de achterkant is deze Giulietta nog weer beter als de MiTo die een starre achteras heeft. De Giulietta geeft nog meer vertrouwen dan de MiTo en dat kon ik goed merken. Toen ik in de Alfa Romeo MiTo Savali stapte voor een ritje in de regen kreeg ik de MiTo aan het glijden onder omstandigheden waar de Giulietta gewoon strak op zijn lijn bleef. Daarvoor moest ik wel ongelofelijk mijn best doen maar het laat wel duidelijk zien dat de Giulietta qua wegligging inderdaad een klasse beter is dan de MiTo. Maar dat klasse beter ligt niet helemaal alleen aan de andere achterwielophanging, er is namelijk meer aan de hand met de elektronische veiligheid-systemen. Aangezien dit perfect beschreven staat op de website van Autoedizione.nl ga ik dat niet zelf nog een keer in mijn eigen woorden beschrijven.
[quote autoedizione.nl]
Het stabilisatiesysteem van Alfa Romeo, genaamd VDC (=Vehicle Dynamic Control=ESP+ASR), werkt nauw samen met het DST-systeem (=Dynamic Steering Torque) dat het stuurgevoel voor een groot deel bepaald. Deze voor een deel automatisch corrigerende assistent bij het sturen zorgt bij weinig grip en overstuur voor de nodige extra controle. Dit gebeurt altijd heel geleidelijk en nooit overheersend waardoor de bestuurder het als een natuurlijk effect ervaart tijdens het ‘zelf besturen’. Het DST en VDC werken altijd mee zonder te veel op de voorgrond te treden. Het tegensturen gebeurt automatisch. De remweg wordt korter door deze ingreep (10%). In de stand Dynamic is een groot verschil in stuurgedrag waar te nemen en zet de controle van de auto zich middels de DST en VDC als het ware schrap om bochten op hogere snelheden sneller door te kunnen komen. De zijwaartse krachten (vanaf 0,6 g) worden meer gecontroleerd.
De nieuwe generatie Electronic Q2 is voor het eerst op deze wijze van toepassing op de Giulietta. Ook bij het remmen en corrigeren is er dankzij deze nieuwste generatie Q2 een controle die veel weg heeft van het reeds aanwezige VDC-systeem. De elektronische simulatie van een automatisch sperdifferentieel zorgt voor een soepele wendbaarheid van de Giulietta en een hoge mate van controle over het voertuig. Bij het accelereren in een bocht grijpt het Q2 systeem vooral in op het binnenste wiel, waardoor het effect van het aangedreven buitenste wiel groter is. De werking van het Q2 systeem op de voorwielen varieert en hangt af van de gekozen DNA-stand en het soort ondergrond.
Het DNA-systeem is uiteraard ook op de Giulietta terug te vinden. Dit systeem zorgt voor een aanpasbare interactie tussen motor, remmen, stuur, vering en transmissie in drie verschillende standen. De gekozen stand is (Dynamic-Neutral-Allweather) is terug te zien in een LED lichtje op de schakelaar en via een indicatie in het instrumentarium van het dashboard. In de D-stand is de Giulietta duidelijk een meer sportieve auto en zijn het VDC en het ASR minder duidelijk aanwezig. De controle systemen treden in de D-stand naar de achtergrond maar zullen altijd ingrijpen bij stuurfouten van de bestuurder. Het karakter bij acceleratie en het koppel worden ook duidelijk voelbaar aangepast. Dat geldt ook voor de begeleidende assistentie bij het sturen (DST). Hierdoor is de Giulietta een auto die zich heel sportief laat sturen.
Het remsysteem van de Giulietta kent als eerste(!) Alfa Romeo een innovatief ‘Pre-Fill’ kenmerk in ondermeer de D-stand. Het VDC-systeem levert een soort aanleg van de remcapaciteit. Aan de snelheid en het gedrag van de gaspedaal, herkent het systeem welke remcapaciteit mogelijk nodig zal zijn. Via het VDC-systeem wordt de druk op het remsysteem alvast opgevoerd. Hierdoor is de auto ook bij sportiever rijgedrag aangepast op een zo veilig mogelijke rit en blijft de remweg zo kort mogelijk. In de A-stand houdt het systeem meer rekening met gladde ondergronden en is weer een andere gewenste aanpassing van toepassing.
[/quote autoedizione.nl]

Beter dan de Mito
Naast de verbeterde elektronische veiligheid-systemen vind ik ook de versnellingsbak van de Giulietta beter dan die van de MiTo. De versnellingspook van de Giulietta Savali is korter en de bak schakelt preciezer. De versnellingsbak van de Giulietta telt zes versnellingen die mooi op elkaar aansluiten. Alleen in de D-stand heb je het volle vermogen van 188 Pk tot je beschikking maar dan gaat de Giulietta Savali er ook lekker snel vandoor. In de eerste vier versnellingen voelt de Giulietta Savali heerlijk krachtig aan, maar in de vijfde en zesde versnelling is het in Nederland uit met de pret. Niet dat het slappe hap is maar als je op de snelweg ver in toeren doortrekt in de vierde versnelling en overschakelt naar vijf (of van vijf naar zes) dan zit je al ruim in de categorie rijbewijs-kwijt-snelheid. Toch moet je de Giulietta ook in de A-stand niet onderschatten. De gasrespons mag dan minder zijn maar zodra je het gaspedaal dieper intrapt gaat de Giulietta er nog steeds behoorlijk hard vandoor op nat asfalt. Ik heb uiteraard ook de D-stand een keer geprobeerd in de regen maar dan begon de voorkant direct te stuiteren.

Inspiratieritje
Op de avond voordat ik de Alfa Romeo Giulietta Savali terug moest brengen had ik nog amper één alinea op papier staan. Dat is niets voor mij want meestal heb ik het testverslag al voor driekwart af als ik een auto terug moet brengen. Ik had dit keer echter totaal geen inspiratie, vraag me niet waarom want de Giulietta is een mooie, goede, zeg maar gerust fantastische auto. Misschien kwam het wel omdat ik vergeten was hoe goed ik die eerste Alfa Romeo MiTo vond. Toen ik en Theo het allereerste type MiTo getest hebben we zo verschrikkelijk hard zitten lachen in de stromende regen, gewoon omdat hoe gek we ook deden de MiTo op de weg bleef. Stromende regen was trouwens nog zwak uitgedrukt want op sommige plekken stroomden er kleine riviertjes over de weg heen. Omdat het dinsdagmiddag ging regenen heb ik geen foto’s kunnen maken met Mick. Omdat Mick persé even in de Giulietta wilde rijden ben ik op een totaal inspiratieloze woensdagavond naar Mick in Koudekerk a/d Rijn gereden.
Het regende die avond en het asfalt was kletsnat, het perfecte jachtterrein dus voor een Giulietta in de A-stand! Op weg naar Mick liep ik amper twee kilometer op weg al vast. De Churchilllaan stond muurvast en dat allemaal vanwege een beetje regen. Uiteindelijk ben ik via een kruip-sluip-route om de files heen gereden en was ik toch nog vrij snel in Koudekerk a/d Rijn. Ik heb meteen de contactsleutel aan Mick gegeven en hup aquabeuken met die Alfa! Mick reed via de N11 naar een industrieterrein vlakbij zijn werk. “Geef maar eens stevig gas in die bocht”, zei ik tegen Mick. “Mh er gebeurt helemaal niets, geen onderstuur of wat dan ook”, zei Mick tegen mij. En het ging sneller, en nog sneller en nog weer sneller totdat Mick tegen mij zei: “Waar ligt in hemelsnaam de grens van deze auto? Met elke andere voorwielaangedreven auto was ik allang de bocht uit gevlogen tegen die stilstaande vrachtwagen aan, of had ik ondersteboven in de sloot gelegen of was ik tegen die lantaarnpaal of boom aangeknald.” Mick snapte er helemaal niets van net als ik en Theo in de MiTo destijds. Op de weg terug naar huis heb ik expres in elke bocht het gas er veel te vroeg opgezet. Het is echt niet te geloven maar wat ik ook deed de Giulietta bleef heel netjes en strak zijn volgen. Onderstuur??? Wasda??? Pas toen ik heel extreem en veel te hard een rechterbocht indook, ja toen pas maakte de Giulietta een uitbreekpoging naar links-rechts-links-rechts-rechtdoor. Maar ook dit stelde eigenlijk niet zoveel voor. Deze Guilietta is nog weer beter dan de MiTo en die is al niet verkeerd.

Aquabeuken
Dit woord heeft Theo destijds verzonnen na zijn rit in de Alfa Romeo MiTo 1.4T in de stromende regen. Een betere benaming voor het rijden in de regen met een MiTo of Giulietta bestaat er niet. Deze twee auto’s zijn zo geniaal goed op nat asfalt dat ik durf te stellen dat ik met de ‘simpele’ Giulietta/MiTo alle auto’s met 300-700 Pk compleet aan bonken rijdt in de stromende regen. Het is zelfs zo erg dat ik op een gegeven gewoon bang werd van mezelf, waar ligt in hemelsnaam de grens van deze Giulietta in de regen? De vraag is hoe het kan dat geen enkele andere auto die ik in de regen gereden heb ook niet zelfs maar een klein beetje in de buurt komt van deze Giulietta. Er zijn legio auto’s die vergelijkbare veiligheid-systemen aan boord hebben. Deze elektronische systemen worden aangestuurd door software, en het enige grote verschil naast die speciale All Weather-stand is díe software. Blijkbaar hebben de Italianen dat véél beter voor elkaar dan bijvoorbeeld de Duitsers.
De puristen onder de automobilisten vinden al deze elektronica maar niks, geen ESP, geen ABS etc. oftewel een auto zonder elektronische veiligheid-systemen (bv. een TVR Sagaris) dat is hét helemaal. Allemaal leuk en aardig maar met deze auto’s kan ik helemaal niets in de stromende regen. Als je in een dergelijke auto het gas vol in zou trappen in een haakse bocht, een S-bocht of op het rotonde-circus bij Hoogmade dan ben je ‘m gewoon kwijt. Jaren geleden werd een autojournalist vlak voor het wegrijden in een TVR Tuscan nog gewaarschuwd voorzichtig te zijn in de regen. Nog geen kwartier later had deze autojournalist de TVR Tuscan al in de vangrail geparkeerd op de A2. Zelfs al kun je nog zo op de grens rijden dan nog red je het niet tegen een MiTo of Giulietta in de stromende regen.
Juist door de elektronica ligt de grens zo ongelofelijk veel verder dat ik er als bestuurder gewoon bang van word. Ik moet dus mijn psychologische grens gaan verleggen omdat deze auto meer kan dan ik! Het klinkt gek maar ik moet mezelf dus dwingen om iets te doen waarvan ik niet weet waar het eindigt, ik moet blind vertrouwen op de veiligheid-systemen van de Giulietta en dat is raar. Eenmaal op de grens rijdend ging ik de grens weer verleggen, en weer, en weer, en weer totdat ik een keer zo hard over een rotonde gereden ben in de regen dat ik alleen maar dacht: “Dit kan niet, dit kan niet, dit kan helemaal niet!” Op zo’n moment besefte ik dat ik op moest houden want anders, ja wat dan?, ik heb net als bij de MiTo de grens van de Giulietta niet gevonden in de regen. Ik ben geen voorstander van oneindig veel elektronica aan boord maar de veiligheid-systemen van de MiTo en de Giulietta zijn zo ontzettend goed dat dit domweg een volledig nieuwe dimensie van autorijden is. Mick heeft het nu ook ervaren en ook hij was net als Theo en ik diep onder indruk en snapte er helemaal NIETS van hoe dit kan. Het is echt geniaal en dan zeg ik geen woord verkeerd! Ik wil dan ook eigenlijk niet eens weten hoe de 235 Pk sterke Giulietta Quadrifoglio Verde met het briljante 1750 TBi-motorblok rijdt in de regen.

[quote Mick Kleijwegt]
Op het verjaardagsfeestje van Alfa tijdens het “Concours d’élégance Paleis het Loo 2010”, kregen een aantal mensen, waaronder ik, de gelegenheid om te rijden met het laatste nieuwe speeltje uit de Alfa-stal: de Alfa Romeo Giulietta. Het was prachtig weer met een strak blauwe lucht, en in de omgeving van het Loo liggen prachtige wegen midden door de bossen. Hier was genoeg ruimte om het gas even helemaal open te gooien en dat heb ik ook gedaan, en wat een fijne auto blijkt die Giulietta dan te zijn! Omdat ik dus reeds in de normale Alfa-Romeo Giulietta had gereden wilde ik erg graag het verschil voelen met de Savali-versie. En met de Savali werd het alleen nog maar beter, deze auto staat een een paar centimeter lager op de wielen, er is een leuke uitlaat onder gehangen en het motorblok is getuned dus laat het feest maar beginnen!
Daan kwam langs op een regenachtige avond dus ik begon mijn ritje uiteraard wat voorzichtig, want ja 188 Pk op de voorwieltjes in de regen dat betekent gegarandeerd zwaar glijden in de bochten. Niet dus met deze Giulietta Savali, met deze auto durf ik de grens niet eens op te zoeken. Ik ben zo hard door de bocht gegaan dat ik dacht: “Dit kan helemaal niet!” Mooi wel dus! De Giulietta bleef, ondanks het kletsnatte asfalt, gewoon heel netjes zijn spoor volgen en week daar geen millimeter vanaf! Krijg je deze Giulietta Savali uit balans dan ben je echt serieus bezig met een zelfmoordpoging want dan moet je echt zo ongelofelijk hard door een bocht gaan dat het aan zelfmoord grenst. Ik heb eigenlijk alleen in de A-stand gereden want dan is de auto gewoon op zijn best in de regen. In de A-stand herpakt de Giulietta Savali zich op een moment van weinig grip zo onwijs goed daar kunnen maar heel weinig auto’s aan tippen.
[/quote Mick Kleijwegt]