X-Max
De reden dat ik heb gekozen voor de titel “X-Max” (zoiets als Mr. X) komt omdat ik geen titel wist voor deze fantastische functionele auto. Jep fantastische auto – ik verklap het alvast maar – waar volgens mij geen enkele andere MPV aan kan tippen, op eenzame hoogte staan heet dat. Het was een heerlijk mooie lentedag toen ik de Ford C-Max op mocht halen. Natuurlijk had ik die fraaie reclame van de Ford C-Max gezien, die reclame was al lekker anders dan anders. Een reclame met een goede X-factor heet dat. Na de erg goed bevallen Ford S-Max dacht ik nog: “What’s ne-X-t?” De Ford C-Max dus, een auto met een X-factor. “Zou ik die C-Max met die aparte kleur meekrijgen?”, schoot het door mijn hoofd toen ik naar de ingang van het Ford-gebouw liep. Inderdaad was dit de C-Max die ik ma-X-imaal een week aan een ma-X-imale test zou mogen onderwerpen. Na enige uitleg van de PR-manager over het zeer fle-X-ibele stoelensysteem en de automatisch opende achterklep (en net die ene keer opende de achterklep uiteraard even niet zoals het hoort, ha, ha) kon ik plaatsnemen achter het stuur. Na alles perfect naar mijn eigen wensen afgesteld te hebben, bekroop me direct na het starten een gevoel van versmolten zijn met deze nieuwe C-Max. Dat overkomt me niet zo vaak in een testauto, en gezien het erg fraaie weersvooruitzicht voor de rest van de week had ik er ongelofelijk veel zin in. Maar voordat ik onder de slagboom door het terrein afreed heb ik nog even snel een hoes over mijn intussen afgekoelde motor gegooid. Het zou zaterdag namelijk gaan regenen volgens de weersvoorspelling en ik ben, net als op andermans spullen, ook zuinig op mijn eigen spullen. Nog maar koud 100 meter onderweg kreeg ik alleen maar nog een beter gevoel dan ik al had. Het dashboard en de rest van het interieur zijn gewoon mooi maar vooral mooier anders dan anders. Ik hou daar wel van en als het ook nog eens goed uitgevoerd is zoals in dit geval dan kan ik daar erg blij van worden. Waar de Seat Alhambra die ik laatst getest heb toch een redelijk standaard Duits VSS-dashboard (VSS=Volkswagen/Seat/Skoda) heeft daar is dat van deze Ford C-Max lekker anders en vooral ook mooier.

R-Max
Deze nieuwe C-Max is een heuse Relax-Max, de zit van de bestuurdersstoel (en de passagiersstoel idem dito) is werkelijk perfect. Normaal gesproken ga ik in bijna elke testauto wel eens verzitten maar daar was bij deze C-Max geen sprake van. Naast de erg goede vering/demping – hét koopargument voor een Ford – heeft Ford er nu dus nog een belangrijk koopargument bij waarmee ze zich duidelijk van de moordende concurrentie onderscheidt. Veel automobilisten en ook autojournalisten onderschatten deze twee ogenschijnlijk onbelangrijke onderdelen van een auto. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar een Le Mans raceauto (twee rijders rijden 24 uur non-stop), naast een goed getuned krachtig motorblok en een lage weerstandscoëfficiënt zijn er nog twee onderdelen van zeer groot belang, namelijk de bestuurdersstoel en een set goede schokbrekers. Maar met een set goede schokbrekers alleen ben je er nog niet, want het afstellen van de veervoorspanning en de in/uitgaande demping is een vak apart. Zonder een goede afstelling van de vering/demping is de wegligging van zo’n raceauto – en dus ook een gewone auto – gelijk aan die van een waggelende gans (lees het testverslag van de Mitsubishi Lancer Evolution X er nog maar eens op na), en zonder een goede zit zou een coureur zich totaal niet kunnen concentreren op het racen. Ford heeft heel goed begrepen wat belangrijk is voor de bestuurder en dat zijn absoluut niet de gadgets. Leuke gadgets heb je niets aan als je non-stop naar Zuid-Frankrijk wilt rijden én uitgerust wilt aankomen, goede vering/demping en een goede bestuurdersstoel wel!

Er zijn meerdere factoren waar ik aan merken dat de vering/demping van deze Ford C-Max uitmuntend is voor een MPV. De Michelin Primacy HP banden om de velgen van de Ford C-Max blinken normaal gesproken nou niet bepaald uit in een overmaat aan grip, en al helemaal niet in het grensbereik. Het is dat ik van tevoren had gekeken welk merk en type banden er om de velgen van de Ford C-Max lagen, anders hadden ze mij gerust wijs kunnen maken dat het Michelin Pilot Sports hadden geweest. Een goed afgestelde vering/demping kan er namelijk voor zorgen dat banden beter presteren. Dat is ook logisch want zolang de banden volledig contact maken met het wegdek is de grip van de banden optimaal. Een ander bijkomend voordeel voor de goede grip is de onafhankelijke achterwielophanging. Die zorgt er namelijk voor dat beide achterbanden in het grensbereik optimaal contact houden met het wegdek. Bij een starre achteras is dat niet het geval, als je daarmee maar hard genoeg door een bocht gaat kun je het linker- of rechterachterwiel van het asfalt liften.

M-Max1
Die “M” kan natuurlijk maar voor één ding staan en dat is “Mad”. Als ik voel dat een auto zo’n goede wegligging heeft dan wil ik uiteraard ook weten hoe goed dat goed in het grensbereik is. Voor hetzelfde geld laat de Ford C-Max het daar volledig afweten dat zou zomaar kunnen. De tweede dag begon meteen goed, het regende en ik moest die gereedschapskist uit het testverslag van de Hyundai i10 naar een vriendin van mij die in Hoevelaken woont brengen. Op de heenweg heb ik de snelweg genomen omdat ik er op tijd wilde zijn. Helaas was ze met haar vriend (ook tandarts) naar een tandartsbeurs in Düsseldorf en ik heb de gereedschapskist toen maar achter de schutting in het fietsenhok gezet. Op de terugweg ben ik een behoorlijk stuk binnendoor gereden iets wat ik bijna nooit doe als het regent. De eerste keer dat ik het grensbereik opzocht was dus op nat wegdek. Bij Waddinxveen ging ik serieus hard een rotonde over maar de C-Max vertoonde geen spoortje van wegglijden of uitbreken ondanks het kletsnatte asfalt en dat verraste mij toch best wel. Ik had wel verwacht dat het goed zou zijn maar niet zò goed. Omdat het zo goed aanvoelde ben ik nog een extra rondje over de rotondes gereden, en toen heb ik wat extra gas gegeven wat resulteerde in licht onderstuur maar dat stelde werkelijk niets voor. Weer een bevestiging van de uitstekende vering/demping maar ik kreeg het gevoel dat er meer aan de hand is met deze auto! Daarna heb ik weer even een stukje snelweg gepakt om er vlak voor Zoetermeer weer af te gaan bij die mooie afrit naar de N209. Jammer genoeg reed er net iemand voor mij met de snelheid van een slak. Het valt mij vaak op dat nogal wat automobilisten absoluut niet weten (vergeten?) hoe ze moeten in- en uitvoegen. Ik maak het meer dan regelmatig mee dat automobilisten de gehele oprit 50-60 km/u rijden, en pas op de invoegstrook vaart gaan maken. Op dat moment moet je echter al dezelfde snelheid hebben als het verkeer dat op de snelweg rijdt. Hetzelfde geldt voor het uitvoegen, veel automobilisten vallen compleet stil zodra ze op de uitvoegstrook rijden. Gelukkig is er verderop nog en hele mooie bocht naar rechts bij de stoplichten en een paar kilometer verder een nog mooiere bocht naar links. De bocht vanaf de andere kant is zelfs nog mooier! Ook nu weer stuurde ik met twee vingers in mijn neus door de bochten heen. Met een setje Yokohama C-drive banden (de ultieme regenband, zie ook het testverslag van de Toyota Urban Cruiser) zou de wegligging waarschijnlijk nog veel beter zijn, zeg maar gerust onvoorstelbaar goed.

M-Max2
Na regen komt zonneschijn en zondag was het dan ook bloedmooi weer. Een betere dag voor een mooie fotoshoot had ik niet kunnen bedenken. Omdat ik al een tijdje niet meer in IJmuiden was geweest besloot ik daarheen te gaan. Zeker met een mooie blauwe lucht komt de fraaie achtergrond van het havengebied met de hoogovens erg mooi uit. Maar naast de vele fraaie achtergronden ligt het havengebied bezaaid met mooi strak asfalt én hele mooie strakke bochten in alle soorten en maten. Op een bepaald moment begon de C-Max serieus uit te breken maar toen lag de bochtensnelheid zo extreem hoog dat ik nog verbaasd was hoe goed de C-Max zich hield. Het mag duidelijk zijn deze C-Max is een extreem goede MPV die zijn gelijke niet kent. De dagen erna heb ik puur voor mezelf nog wat testen gedaan in allemaal bochten waarvan ik weet dat andere MPV’s dat niet trekken in het grensbereik. En de C-Max??? Tja het wordt gewoon saai maar die vloog met een snelheid door die bochten dat ik dacht “Breek nou eens uit kreng!” maar nee hoor Mad-Max deed wat een Mad-Max hoort te doen. Zelfs toen ik met een normaal gesproken ondersteboven-in-de-sloot-snelheid over de oprit bij ’t Heen reed bleef de C-Max zo ontzettend mooi op zijn lijn dat ik er maar mee opgehouden ben. Grote, grote klasse en mijn bewondering gaat uit naar de ontwikkelingstechnici van deze Ford C-Max. Met zo’n goede wegligging ga ik altijd automatisch fantaseren over aanpassingen die de wegligging naar nog een hoger niveau zouden kunnen tillen. En dus begon ik te fantaseren hoe de wegligging van deze C-Max zou zijn na de montage van een sportieve verenset en een setje 18-inch velgen met daar omheen een setje ultra high performance sportbanden. En alsof Ford al wist dat er kopers zijn die dit gaan doen heeft Ford in de optielijst een verenset van Eibach opgenomen die de C-Max 30 mm verlaagd. Als je dan ook nog eens de 1.6 Ecoboost met 180 Pk zou kopen en die laat kietelen tot 200+ Pk, dan heb je een MPV die zo absurd goed is dat wil je gewoon niet weten. Eigenlijk zou je de remmen dan ook aan moeten passen aan dat extra geweld, alhoewel de standaard remmen zeker niet verkeerd zijn. De doseerbaarheid en de remkracht zijn ruim voldoende om met deze MPV tijdig vaart te minderen dan wel tot stilstand te brengen. Ik heb toen ik de C-Max terugbracht ook heel eerlijk tegen de PR Manager gezegd dat ik nooit eerder een MPV zo op en over de grens heb gereden, gewoon omdat het kan!

Het waarom?
Uiteraard was ik na mijn zeer positieve rij-ervaring met de Ford C-Max benieuwd naar de technologieën die de Ford-technici in deze C-Max gestopt hebben. De C-Max stuurt echt niet alleen door die goede vering/demping en de onafhankelijke wielophanging zo superstrak door alle soorten en maten bochten heen. En al helemaal niet op nat asfalt, misschien zoals ik hiervoor al schreef, met Yokohama C-drive banden maar dan nog! Tijdens het rijden (lees: aquabeuken/raggen/beesten/scheuren) voelde ik namelijk iets dat wijst op het regelen van de hoeveelheid vermogen tussen de voorwielen. En inderdaad toen ik tijdens het schrijven van het testverslag de online informatie nauwkeurig door ging lezen kwam ik tegen wat ik wilde weten, deze Ford C-Max heeft Torque Vectoring Control, een elektronisch sperdif dus. [quote Ford.nl] “Torque Vectoring Control – Torque Vectoring Control reageert 100 keer per seconde op de weg. Het systeem gebruikt vervolgens deze informatie om de hoeveelheid vermogen tussen de twee voorwielen herhaaldelijk te balanceren door de remkracht op het binnenste wiel toe te passen en vermogen over te dragen op het buitenste wiel. De bochten kunnen nu stabieler genomen worden dankzij verbeterde tractie en minder onderstuur. Deze techniek, die standaard wordt meegeleverd, maximaliseert de grip en verhoogt de dynamische capaciteiten van de C-Max, terwijl u soepel door bochten en over hobbels in de weg kunt sturen.”

[/quote Ford.nl] Uiteraard werkt het VTC-systeem samen met het ESP (Elektronische stabiliteitsregeling), TA (Tractie controle) en het EBA (noodremhulp). Naast de zeer goede wegligging was me nog iets opgevallen aan deze nieuwe Ford C-Max en dat is de goede besturing. Het zeer directe en onder alle omstandigheden perfect aanvoelende stuurgedrag was bijna te goed voor woorden. Ook hier biedt de online informatie weer uitkomst. [quote Ford.nl] “Elektrohydraulische stuurbekrachtiging (EHPAS) – Dit systeem kan snel individuele rijsituaties inschatten, zoals rondrijden op plattelandswegen of parkeren, en past automatisch het juiste niveau van hydraulische ondersteuning toe. Bij hogere snelheden zal EHPAS de stuurbekrachtiging automatisch verminderen zodat u de weg beter aanvoelt. Als integraal onderdeel van het stuursysteem minimaliseert de Pull-Drift Compensation de vervelende inspanning voor een goede wegligging bij het rijden op bochtige wegen of bij een constante zijwind. Nog beter zelfs; EPHAS levert alleen stuurbekrachtiging als dat nodig is, waardoor het brandstofverbruik tot 3 procent verminderd kan worden in vergelijking met een conventionele hydraulische stuurbekrachtiging. [/quote Ford.nl]

e-C-oboost-Max
Een kleine cilinderinhoud in een grote auto is anno 2011 de normaalste zaak van de wereld. Zo hangt er onder de motorkap van deze C-Max uiteraard ook een klein motorblok, een 1.6 liter turbo motorblok van het type Ecoboost om precies te zijn. Het motorblok heeft slechts 150 Pk (er is ook een 1.6 liter versie met een vermogen van 182 Pk) maar omdat het koppel en vermogen over een breed toerengebied uitgesmeerd zijn heb je nergens het gevoel dat je tekort komt. Eerlijk gezegd vond ik deze 150 Pk-versie in de praktijk sterker aanvoelen dan de 150 papieren Pk’s. Vooral het koppel van 240 Nm tussen de 2.000-3.000 toeren is heerlijk en zorgt ongemerkt voor veel extra rijplezier. Echt een fantastisch fijn motorblok. Toen ik voor het eerst in de nieuwe Mondeo stapte (Ecoboost 2.0 liter) was ik nogal sceptisch, Ford, Mondeo, grote sedan, een design dat op geen enkele andere sedan lijkt, wat moet met deze auto was mijn eerste gedachte. Pas na het testen van de S-Max en nu de C-Max ging ik de Mondeo steeds meer waarderen en krijgt deze auto de waardering van mij waar hij recht op heeft. Het lijkt gek dat ik een auto test en pas maanden later die auto steeds meer ga waarderen. Eigenlijk is dat niet zo gek want soms moet je gewoon erg wennen aan een bepaald design, de andersoortige vering/demping, het ogenschijnlijk niet zo sterke motorblok, op de een of andere manier wilde ik er nog niet aan. Totdat ik de Ford S-Max had getest, en nu de C-Max, en ik langzamerhand door begon te krijgen dat Ford verdraaid goed bezig is. Toevallig las ik tijdens het schrijven van dit testverslag een persbericht dat Ford GM gepasseerd is qua verkoopaantallen. Het duurde even maar blijkbaar moest de klant net als ik ook even wennen aan de nieuwe generatie auto’s van Ford.

I-Max
Kijkend naar het mooie met leer beklede stuur zag ik de fraaie knopjes zitten voor de cruise control en de audio-bediening. Even twee drukken op de knop (on/set) en relaxed reed ik met een constante snelheid van 100-120 km/u over de A4 richting Amsterdam. Het interieur van de Ford C-Max vind ik erg fraai, Ford heeft er niet voor gekozen om de standaardspullen te monteren. Het is net allemaal een tikkie anders en dat vind ik wel cool, vooral de blauwe tellernaalden vind ik erg fraai. Kleine details maar toch! De bediening van de knoppen en hendels op en rondom het stuur kan ik kort over zijn die is gewoon goed. De audio (radio/CD/MP3/USB) is ook van prima kwaliteit en heb ik dus ook niets op aan te merken. Zelfs Bas, de dic van Autobeklederij van der Werf, was onder de indruk van de afwerking van de Ford C-Max. Ben je net zoals ik nogal verwend (in sommige testauto’s zitten (peper)dure audiosystemen) dan kun je als optie altijd nog kiezen voor het Sony audiosysteem. Als extra opties waren o.a. een panoramadak + sunroof gemonteerd, een blinde hoek detectiesysteem (=BLIS), een systeem voor automatisch inparkeren (=Park Assist), een elektrisch bedienbare achterklep en een stroomomvormer 220V oftewel een heus stopcontact. Waar ik ook erg blij mee was is de verwarmde voorruit. Het had die week nog een paar nachten gevroren, maar dankzij de verwarmde voorruit hoefde ik niet te krabben en kon ik vrijwel direct wegrijden. En geloof het of niet maar zelfs met al die luxe aan boord ben je nog steeds ruim goedkoper uit dan een vergelijkbare Duitse MPV. Ford weet de goede kwaliteit en extra luxe dus ook nog eens om te zetten in een aantrekkelijke prijs voor de koper en dat is goed nieuws in deze dure tijden. Uiteraard kreeg ik opmerkingen over dat 220V stopcontact in de Ford C-Max. Toen ik op een ochtend ongeschoren op werk arriveerde (ik was de enige man die maandag) en tegen de dames vertelde dat er een heus 220V stopcontact in de Ford C-Max zit kreeg ik te horen waarom ik me onderweg dan niet even geschoren had. Vrouwen@#$% Ik heb echt een bloedhekel aan scheren, ik wou dat ik geen baardgroei had! Als laatste dan nog de zitruimte voor de passagiers (de twee buitenste stoelen kun je overigens iets naar binnen schuiven als je het middengedelte naar achteren klapt, heel bijzonder) en de bagageruimte. Over de eerste kan ik kort zijn want die is werkelijk uitstekend. En de tweede idem dito want op één koffer na paste de op één grootste Samsonite kofferset er bijna volledig in.

Parkeren
Het is volgens mij de meest gehate speciale verrichting, kan ook bijna niet anders want parkeren is multitasking optima forma. Je moet namelijk in twee of drie spiegels tegelijk kijken, gas geven, precies op het juiste moment aan je stuur draaien bij het insteken, precies op het juiste moment terugdraaien, afijn het valt allemaal niet mee. Toch is het vrij simpel en uiteindelijk vooral een kwestie van heel veel doen. Als je het constant uit de weg gaat leer je het natuurlijk nooit. Er is een Engelsman die kan zijn auto met een perfecte handrem 180-gradendraai inparkeren, dat is dus de ultieme manier van parkeren. Maar wees gerust oefenen hoeft niet meer want de Ford C-Max parkeert helemaal zelf in, met een heel klein beetje hulp van de bestuurder dat wel. Toen ik dinsdagavond de kinderen weg moest halen/brengen wilden ze uiteraard allemaal het automatisch inparkeren zien. Ze vonden het allemaal fantastisch maar na 100 keer vond ik het wel genoeg. Tijd om weer naar huis te gaan.

Filmpje Ford Park Assist

Filmpje wereldkampioen inparkeren

http://www.youtube.com/watch?v=REpXf0cmJ64