Toverauto!?
Soms, heel soms stap ik in een auto die zo ontzettend mooi, raar (van Dale: raar bn, bw; 1 ongewoon, vreemd) en goed tegelijk is dat ik er pas helemaal op de allerlaatste testdag, én ook pas na het terugbrengen, uit ben hoe geniaal die auto werkelijk is. En met raar bedoel ik niet dat-ie maar één portier achter heeft of dat verboden reclamefilmpje, maar de vering/demping en de wegligging. Ik heb zelden in een eco-coupé gereden met zo’n waardeloze vering/demping (kan ook niet anders want dit is mijn eerste eco-coupé). De veren zijn zo zacht dat als je met de Hyundai Veloster met normale snelheid over een verkeersdrempel heen rijdt de passagiers op de achterbank een harde klap in hun kont voelen. Deze harde klap wordt veroorzaakt door het doorslaan van de veel te zachte veren. De klap die je voelt zijn namelijk de veerschotels die tegen de stootrubbers aankomen. Naast de te zachte veren hebben de schokdempers te weinig uitgaande demping waardoor de Hyundai Veloster behoorlijk nadeint als je over een verkeersdrempel rijdt. Ik was dan ook zeer verbaasd toen ik het volgende las: [quote Autoreview] Onze Veloster is niet helemaal de versie die ook in Europa op de weg verschijnt. Zijn uiterlijk is identiek, maar wij hebben nu eenmaal atypische eisen met ons sportieve rijgedrag. Waar de Koreaanse Veloster een comfortabel onderstel heeft en een zestraps-automaat, krijgt de Europese versie meer scherpe randjes. De afstemming is sportiever en je kunt kiezen voor een handbak of een transmissie met dubbele koppeling en schakelpeddels. [/quote Autoreview] Als dat echt zo is dan moet die Koreaanse Veloster wel héél erg comfortabel afgeveerd zijn, want ik kan de Nederlandse Veloster toch echt verre van sportief noemen!

Al met al klinkt het begin van deze test alsof ik de Hyundai Veloster waardeloos vind maar dat is nou het gekke dat is-ie dus ABSOLUUT NIET!!! Na het terugbrengen liep ik nog even de werkplaats in om met de monteur van Hyundai over de Veloster te praten en hem mijn probleem voor te leggen. Toevallig stond er een Veloster op de brug en liet de monteur mij zien waarom de auto niet deed wat ik verwachtte op grond van de slechte vering/demping. Zowel aan de voor- als aan de achterkant zit namelijk een dikke stabilisatorstang (zie foto) waarover later meer. De reden hiervan is volgens mij gelegen in het feit dat ze bij Hyundai dachten, als we dan toch een turbo-versie van de Hyundai Veloster gaan maken kunnen we de gewone versie maar beter alvast panklaar maken. Even een set sportieve veren en schokdempers met meer uitgaande demping monteren, de besturing directer maken en klaar is kees. De zwarte kunststof strookjes in de motorkap zijn volgens mij ook een voorbode van de turbo-versie, daar komen dan vast en zeker van die mooie roostertjes in. ‘Fasten your seatbelts’ voor één van de gekste en meest vreemde testen ooit!

Verboden reclamefilmpje

Totaal mislukte maar erg leuke zuinigheidsrit
Deze test begint nogal vreemd en gaat ook vreemd verder want dé zuinigheidsrit doe ik meestal pas halverwege de testweek. Na het ophalen van de Hyundai Veloster 1.6 GDI i-Catcher – op de fiets zoals altijd – ben ik eerst maar eens een helder hoofd gaan halen in het buitenzwembad. Daarna heb ik de Samsonite kofferset gefotografeerd en tot mijn grote verrassing paste de op één na kleinste kofferset volledig in de kofferbak. Daarna heb ik tussen de middag even heerlijk gegeten bij mijn jongste zus in Katwijk aan Zee en meteen maar besloten een zuinigheidsrit te doen. Het was zulk mooi weer en ik had toch niets gepland staan voor die middag. Na het aftanken moest ik de eerste 50 meter meteen al drie keer remmen, dat was dus nog voordat ik de oprit naar de N206 op reed. Ik bedoel maar, het lijkt zo eenvoudig 0 keer remmen gedurende 70 kilometer maar dat is het dus absoluut niet. Soms zit het gewoon zwaar tegen zoals nu dus. Nou had ik me van tevoren al voorgenomen er geen echte zuinigheidsrit van te maken, dus 0 keer remmen was dit keer niet aan de orde. Mijn enige doel was zuinig rijden en dan is helemaal niet remmen natuurlijk het allerbeste, want elke keer dat je weer opnieuw moet trekken kost extra benzine. Toen ik Iwan Göbel van Burton Car Company BV sprak en hem vertelde van mijn zuinigheidsritten, zei hij tegen mij dat hij van zijn rij-instructeur zoveel mogelijk moest proberen om niet te remmen. Eigenlijk zouden ze dat nu weer in moeten voeren, niet remmen (en dus afremmen op de motor) vergroot namelijk je rijvaardigheid en je kijktechniek met sprongen!

Afijn de N206 op, cruise control aan en op naar Vogelenzang. De rest van de route was net als het begin dramatisch want ik moest achtereenvolgens; remmen voor het stoplicht op de Zandvoorterweg, remmen voor een overstekende blinde man, remmen voor een auto die linksaf sloeg op de Zandvoorterweg iets wat me daar nog nooit was overkomen, remmen voor een man die helemaal uit het niets leek te komen en de weg over holde, remmen voor een vrouw die plotseling zomaar overstak ver van het zebrapad, remmen op de rotste kruising van de hele zuinigheidsroute, en alweer remmen voor het stoplicht op de Zandvoorterweg. Het zat me dus totaal niet mee en ik heb deze zuinigheidsrit dan ook vooral op de automatische piloot gereden. Maar toen gebeurde er ineens iets heel erg leuks, ik kreeg een motor achter mij aan. En met twee ongelofelijk mooie bochten te gaan op de bomenweg had ik zoiets van “eens kijken wat deze Hyundai Veloster in huis heeft!” want een motorfiets van het type Supersport (een BMW S1000RR bleek later, 193 Pk/206,5 kg rijklaar gewicht) rij je niet zomaar even los. Aan de andere kant kun je op vier wielen een veel hogere bochtensnelheid aanhouden dan op twee wielen! De maximum snelheid op de bomenweg is 60 km/u maar nu dus even niet!

Met 90-100 km/u stoof ik er vandoor en hoopte maar dat de motorrijder, vanwege tegemoetkomend verkeer, geen mogelijkheid had om mij in te halen. Die mogelijkheid kwam er inderdaad niet, en dus ging ik behoorlijk hard de eerste bocht door. De motorrijder had in deze bocht geen enkel probleem om bij te blijven. Ik had ook niet anders verwacht, maar de volgende blinde bocht naar rechts is van een hele andere orde. Die moet je op echt je duimpje kennen (dat bleek voor ons beiden het geval) om er hard in te kunnen duiken en dan nog! De Hyundai Veloster hield zich werkelijk perfect in deze bocht, de motorrijder had nu duidelijk moeite om achter mij te blijven. Na deze bocht stak ik mijn hand uit het raam en gebaarde hem te stoppen om even een praatje te maken. Er stonden vette rullen op de voor- en achterband van zijn BMW S1000RR, dus toen hij mij vertelde dat hij voorrijder was bij MAC Zandvoort was ik dan ook niet verbaasd. Verder bleek hij ook mensen te kennen bij Hyperpro waar onze veringexpert Paul Klop werkt. Zijn schokbreker en voorvorkveren bleken namelijk afkomstig van Hyperpro. Al met al een totaal mislukte zuinigheidsrit maar wel een hele leuke, en wat ook leuk bleek te zijn was het verbruik want ik kwam uit op een zeer nette 1:28,75. Later die week kwam ik met stevig doorrijden op 1:13,5 dus 1:20 moet met netjes rijden makkelijk haalbaar zijn.

Minder
Toen ik de Hyundai Veloster op ging halen zag ik nadat ik ingestapt was, en de spiegels/stoel/stuur aan het afstellen was, een hele grote condensvlek rechtsonder aan de binnenkant van de voorruit. Nadat ik de Hyundai Veloster eindelijk had gestart (die grijze centrale startknop zie je de eerste keer echt compleet over het hoofd) heb ik de airco aangezet en de blower in de hoogste stand gezet. Daarna was het grootste deel van de condensplek vrij snel verdwenen, maar ik zou de komende week zeker even op gaan letten of er zich niet weer een condensplek zou vormen (dat bleek gelukkig niet het geval). Wat me direct opviel is de uiterst stille direct ingespoten 1.6 liter benzinemotor. Waar ik de eerste bocht erg van schrok is de lichte stuurbekrachtiging, maar dat is niet zo gek na een week in een Burton zonder stuurbekrachtiging gereden te hebben. Het schakelen gaat lekker licht, erg soepel en trefzeker (net zo goed als de i10 en beter dan de Genesis) dus daar was ik erg blij mee.

Bij het eerste stoplicht moest ik helaas weer een minpuntje noteren, want tijdens het optrekken merkte ik dat het motorblok helemaal onderin, dus heel eventjes maar, niet lekker oppakt. Duidelijk een gevalletje van een te arm afgestelde injectie, die duivelse emissie-eisen mogen ze van mij afschaffen. Juist van een directere, of beter gezegd wat fellere gasrespons zal deze Hyundai Veloster enorm opknappen. Ik verwacht overigens dat er vlak na, of misschien zelfs al tijdens de publicatie van dit testverslag, een software-tuning te koop zal zijn. Ik ben overigens erg benieuwd naar de turbo-versie die binnen afzienbare tijd op de markt komt. Maar dan moeten ze wel de stuurbekrachtiging directer maken, én sportievere veren en schokdempers met meer uitgaande demping monteren. Als de turbo-versie van de Hyundai Veloster is wat ik denk dat-ie is dan is het een BEEST van een auto, afijn lees de rest van dit testverslag maar dan begrijp je vast en zeker waarom ik dit schrijf.

Gaan met die banaan
Zaterdag zou volgens de weersvoorspelling de laatste mooie zomerdag (lees: motordag) van het jaar worden. Mick had aan mij gevraagd of hij die dag met de Hyundai Veloster naar een reünie van zijn lagere school mocht in Rozenburg. Dat vond ik uiteraard geen enkel probleem, want aangezien ik op mijn fiets de Hyundai Veloster bij de importeur in Sassenheim had opgehaald stond mijn motor dus nog in de garage. Zodoende kon ik nog even heerlijk genieten van wat de laatste mooie motordag van het jaar zou blijken te zijn. Mick blij en ik blij dus! Omdat ik vrijdagavond de fotoshoot heb gedaan en Mick die avond een BBQ zou hebben, spraken we af dat ik de Hyundai Veloster zaterdagochtend rond 10.00u naar Koudekerk a/d Rijn zou brengen. Dat werd uiteraard een ritje buitenom Leiden via de Willem de Zwijgerlaan en niet buitenom via de Lammebrug, want het rotondecircus kon ik met zulk mooi droog zomerweer natuurlijk niet laten schieten. Alle bochten en rotondes gingen best lekker, af en toe voelde ik het ESP duidelijk voelbaar ingrijpen. Uiteraard heb ik het ESP na een paar rotondes uitgezet, en het gas er even stevig opgezet.

De voorbanden begonnen direct door te spinnen bij het verlaten van elke rotonde, en de toerentellernaald vloog steeds naar het rode gebied. Wat ik achteraf (ook nu nog steeds!) niet snap is dat ik toen totaal niet door had hoe goed de Hyundai Veloster is in het grensbereik met het ESP uit. Het gekke is namelijk dat ondanks de veel te comfortabele vering/demping deze Hyundai Veloster het op strak asfalt niet snel af laat weten. Op de grens rijdend had ik op dat moment echter niet door dat ik nog lang niet ver genoeg was gegaan. Dat besef zou pas later komen toen ik dingen ben gaan doen met de Hyundai Veloster die ik normaal gesproken alleen in auto’s met een elektronisch/mechanisch sperdifferentieel durf te doen. Behalve ESP en VSM (Vehicle Stability Management, soort ESP maar dan d.m.v. stuurcorrecties i.p.v. remcorrecties) zit er namelijk geen enkel ander elektronisch of mechanisch veiligheidssyteem op deze auto.

Open dag Burton Car Company BV
Zondag 4 september was het open dag bij Burton in Zutphen waar voor het eerst het 2CV turbo-motorblok gestart zou gaan worden. De rit er naartoe is vrij saai maar ach snelwegkilometers kunnen soms ook best leuk zijn. Lekker 100 km/u rijdend op de rechterbaan liet ik iedereen mij inhalen, dat rijdt heerlijk en werkt onthaastend. Via de N11->A12->A27 reed ik dan uiteindelijk de A1 op, de laatste snelweg op de route naar Zutphen. Daar ben ik toch maar gaan inhalen vooral om te kijken wat de Hyundai Veloster kan. Rustig 100 km/u rijdend in de zesde versnelling moest ik terug naar de vierde versnelling en flink toeren maken om goed in te kunnen halen. Naar de derde versnelling werkte nog beter, het motorblok wil best wel maar dan MOET je het wél serieus – ruim boven de 4.000 – toeren laten maken. Het rare aan dit motorblok is dat het heel erg soepel is (50 km/u in de zesde versnelling is geen enkel probleem) maar tegelijkertijd lijkt het totaal futloos te zijn. Het voelt totaal niet aan als 140 Pk totdat je in de juiste versnelling het gaspedaal diep intrapt en ver in toeren doortrekt. Mick vertelde mij zondag nog dat toen hij even was gaan tanken het nog koude motorblok duidelijk inhield toen hij wat meer toeren wilde maken. Net als het met een soort van hikken wegrijden uit stilstand duidt dit heel duidelijk op een te arme afstelling onderin. Dit sterkt mij nog meer in mijn overtuiging dat je dit motorblok na een goede tuning totaal niet meer herkent.

Omdat ik de audio meestal lekker hard heb staan (lekker dus niet asociaal hard!) hoor ik meestal niet hoe stil een auto is. En dus heb ik de volumeknop even op 0 gezet en toen viel me op hoe ontzettend stil de Hyundai Veloster is. Zelfs bij 140-150 km/u blijft het opmerkelijk stil voor de bestuurder en/of zijn passagiers. De Hyundai Veloster bevalt me tot nu toe prima, de auto smoelt niet alleen goed maar rijdt dus ook gewoon erg fijn. Eindelijk was daar dan het moment dat ik de A1 kon gaan verlaten en ben ik binnendoor over de N348 richting Zutphen gereden. De open dag van Burton was erg gezellig maar vooral ook interessant vanwege het 2CV turbo-motorblok. Dit turbo-project kende haar start op de open dag want toen werd een oproep gedaan aan 5 Burton-rijders om aan dit ‘open source-project’ mee te werken. Omdat ik een hele goede tuner ken heb ik Iwan Göbel even aangeschoten, omdat benzine-injectie naar mijn mening de enige juiste manier is om dit turbo-project tot een goed einde te brengen. Iwan heeft mij vervolgens in contact gebracht met een KLM-piloot die ik dan weer in contact ga brengen met Ronald Vermeulen van Savali-tuning. Zo gezegd zo gedaan en wie weet publiceren we ergens in 2012 een test van de Burton Turbo.

Naar Deventer
Na de open dag bij Burton moest ik nog even bij een vriend langs in Deventer, want zaterdag had ik in Zoetermeer bij iemand een speciale schommel (voor zijn gehandicapte kind) opgehaald die hij had gekocht via Marktplaats. Hij wist dat ik zondag in Zutphen zou zijn en dan is Deventer letterlijk op spuugafstand. De weg van Zutphen naar Deventer is dan wel kaarsrecht maar erg mooi dus ik baalde behoorlijk dat ik mijn fototoestel niet bij me had. Ik ga hier zeker nog een keer sfeerfoto’s schieten met een testauto. Na het afleveren van de schommel en een even drankje moest ik er alweer vandoor. Ik moest namelijk op tijd terug zijn in Leiden om iemand op te halen. De mooiste en meest handige weg naar de A1 loopt via de dijk naar het dorpje Wilp. De dijkweg is erg mooi, rustig en heeft een paar hele mooie bochten. Even het gas erop dus en ik moet zeggen dat de Hyundai lekker in de bocht ‘hing’. Op strak en glad asfalt heb je weinig last van de te zachte vering/demping. De rit over de A1 verliep probleemloos zij het dat we één keer met zijn drieën naast elkaar reden. Een automobilist ging inhalen terwijl ik al half naast hem reed en dan rijd ik toch echt gewoon door, uiteindelijk ging de blinde Peugeot-rijder toch maar weer terug naar de rechterbaan.

Bij Amsterdam aangekomen kun je verder rijden op de A1 richting de A4 dan wel de A9 pakken richting de A4. Ik heb dat laatste maar gedaan want de dubbelbaans afslag naar de A9 is een hele mooie snelwegbocht zoals er maar weinig van zijn in Nederland. Hier voelde ik duidelijk dat de Hyundai Veloster bij een te hoge bochtensnelheid zo diep in de veren wordt gedrukt dat er (zeker aan de achterkant, zie foto nummer 2) geen veerweg meer overblijft. Geen veerweg betekent dat je alleen de verende/dempende werking van de band(en) nog over hebt, en geloof me daar dat is niet veel en dus voelde ik dan ook dat de Hyundai Veloster grip begon te verliezen. Zover liet ik het uiteraard niet komen maar het voelde niet lekker aan, vooral niet omdat ik weet wat de oorzaak is en dat het dus veel beter kan.

Ik word gek!!!!!!!!!!
Ja inderdaad tien uitroeptekens en die staan daar niet voor niets! Er is niets vervelenders voor een testrijder dan een auto testen die verschrikkelijk goed blijkt te zijn, maar dan alleen onder de juiste omstandigheden. En die juiste omstandigheden bleek ik nog niet uitgeprobeerd te hebben. Na het weekend ben ik lekker naar werk gereden maandag, en ’s avonds ook weer net zo lekker terug naar huis gereden. Op de heenweg heb ik het ESP lekker aan laten staan en op de terugweg heb ik het ESP alleen het laatste stuk uitgezet. De weg langs het Museum Corpus Experience richting de begraafplaats Rhijnhof is namelijk 99 procent van de dag volledig uitgestorven. Toen ik het gas erop zette in de bochten gebeurde er weinig. In plaats van met veel onderstuur de bocht uit te glijden bleef de Hyundai Veloster perfect op de ideale lijn. En alweer klopte mijn gevoel totaal niet met wat er gebeurde, de feedback van de vering/demping van deze Hyundai Veloster is uitermate slecht. Na het eten besloot ik te gaan fitnessen en na het fitnessen besloot ik nog even op en neer naar Katwijk-Binnen te rijden. De afrit ging heerlijk, de bumperklevende Audi A6 verdween in de bocht steeds verder in mijn achteruitkijkspiegel. Met het ESP uit reed ik onder het viaduct door naar de oprit van de N206.

Met behoorlijk wat vaart reed ik op de bocht af, maar in plaats van de bocht in de derde versnelling te nemen schakelde ik vlak voor de bocht terug naar de tweede versnelling en zette het gas er toen vol op. Gezien de slechte feedback van de vering/demping was dat niet slim, maar ik wilde persé weten wat de Hyundai Veloster zou doen als ik ‘m volledig over de grens zou pushen. De toerentellernaald schoot naar het rood en met vol spinnende voorwielen ging de Hyundai Veloster – geloof het of niet – werkelijk als op een rails door de bocht. Ik constateerde werkelijk ook maar niet het minste geringste greintje onderstuur en dat terwijl ik helemaal op, of zeg maar gerust ver over, de grens reed. Dit was echt totaal bizar en gezien de slechte vering/demping en het totale gebrek aan feedback daarvan gewoon ronduit belachelijk. Hoe ongelofelijk goed moet deze auto wel niet zijn met perfect afgestelde vering/demping??? Nu pas geloofde ik Mick’s SMS-je van zaterdagavond: “Top bak! Een jongen van mijn school helemaal gek gemaakt! Hij rijdt Audi RS4!!!” En voor wie denkt dat de bestuurder van de Audi RS4 niet kan rijden. Mick en hij hebben daarna van auto gewisseld en toen reed de bestuurder van de Audi RS4 Mick buitenom voorbij in de Hyundai Veloster. Meteen na dat SMS-je heb ik een SMS aan Paul Klop gestuurd of ik donderdagavond langs kon komen want deze auto moest hij rijden en zijn mening over geven! Ik heb zolang ik auto’s test nog nooit een auto gereden die zo ontzettend goed is maar tegelijkertijd helemaal niet zo aanvoelt.

Toverauto?
Woensdag ben ik heerlijk rustig naar werk gekacheld me onderwijl afvragend hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat deze Hyundai Veloster met vol spinnende voorbanden (ESP uit) geen millimeter van de ideale lijn afwijkt. Zonder elektronisch/mechanisch sperdif is zoiets vrijwel onmogelijk dus hoe is dit in hemelsnaam dan toch mogelijk? Een goede balans, goede banden en VSM zijn dingen die samen het uitblijven van onderstuur (ondanks slechte vering/demping en een torsie-as achter) in snel genomen haakse bochten voor mij niet kunnen verklaren. Ik wist toen uiteraard nog niet dat er zowel aan de voor- als de achterkant een dikke stabilisatorstang zit. Het enige interessante in dit rijtje voor mij is het VSM, een dergelijk veiligheidssysteem zit namelijk ook op de steengoede Alfa Romeo Giulietta. In zeker opzicht komt het stuurgedrag van beide auto’s ook overeen, de Alfa Romeo Giulietta week namelijk ook geen millimeter van zijn ideale lijn maar die auto heeft wel een elektronisch sperdif in tegenstelling tot de Hyundai Veloster. Soms is auto’s testen zo ongelofelijk lastig en ingewikkeld dat ik er maar geen vinger achter kan krijgen. Hoe ongelofelijk goed de Hyundai Veloster is op strak asfalt en een dubbelbaans rotonde kwam ik ’s avonds uit werk achter. ’s Avonds uit werk maakte ik namelijk iets mee dat ik in de bijna 5 jaar dat ik deze route rijd helemaal nog nooit heb meegemaakt. Hoe vaak maak je nou een kamikaze-actie mee van een jonge automobilist? Op de rotonde waar de N446 de N445 kruist nam ik de buitenring (een fossiel die op de N446 de hele tijd voor mij reed nam de binnenring) en het verkeer wat daar van rechts de rotonde op rijdt moet mij voorrang verlenen.

In de verte had ik ‘m al zien aankomen, een oude witte Peugoet 205 die met een noodvaart op de rotonde af kwam rijden. Die gaat stoppen en zo niet dan is het een regelrechte zelfmoordactie dacht ik bij mezelf. Ik was in ieder geval niet van plan om te stoppen voor deze kamikazepiloot. Met een noodvaart schoot de witte Peugeot 205 op amper één meter voor me langs en reed over de rand tussen de binnen- en buitenring heen om zo rechtdoor de rotonde over te kunnen knallen. Ik had echter ook nog steeds behoorlijk wat vaart en gaf vol gas in de tweede versnelling zodat ik, ondanks dat ik een grotere afstand af moest leggen, hem hopelijk toch nog buitenom voorbij kon rijden. Tot mijn grote verbazing lukte dat en die idioot in die witte Peugeot 205 wist niet wat hem overkwam, ha, ha. Dit had hij natuurlijk nóóit verwacht, maar de Hyundai Veloster is zo ontzettend goed dat ik een dergelijke actie met deze auto aandurfde. Meteen toen ik voor hem reed ben ik heel langzaam gaan rijden en uiteindelijk heb ik de Hyundai Veloster even helemaal stil gezet om de kamikaze-piloot duidelijk te maken dit een ongelofelijk domme actie van hem was.

Na het eten ben ik ’s avonds nog even naar het SpaceBusinessPark in Noordwijk gereden. Ik wilde me gewoon nog even uitleven op de volledig verlaten wegen van dit fraaie industrieterrein. Hier een ultrakorte bloemlezing van mijn ‘kamikazerit’: “Gas helemaal vol ingetrapt in de linkerbocht, hetzelfde in de rechterbocht, meteen weer links, weer rechts en weer rechts en weer vol op het gas naar links en weer vol op het gas rechts. Niets aan het handje, wat ik ook deed, vol spinnende voorwielen maar toch als op een rails door de bocht. Opritbocht ’t Heen idem dito, pas in de S-bocht bij het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg werden de g-krachten zo extreem dat de Hyundai Veloster eindelijk begon uit te breken. Deze auto toont aan dat een auto ondanks veel te comfortabele vering/demping nog steeds ongelofelijk goed kan zijn (op glad asfalt). Hoe dat komt ontdekte ik na het terugbrengen toen de monteur van Hyundai mij de beide dikke stabilisatorstangen liet zien. Vermeldenswaardig is overigens ook dat de Hyundai Veloster een veerpootbrug heeft die de torsie aan de voorkant tegengaat.

Wat is en wat doet een stabilisatorstang?
In de eerste alinea verklapte ik al iets over de voor het blote oog onzichtbare stabilisatorstangen aan de voor- en achterkant van de Hyundai Veloster. Als ik nooit met een monteur van een auto-importeur zou praten (ik doe dat altijd bij auto-importeurs met een eigen werkplaats) zou ik deze dingen niet te weten komen, en dus een slecht onderbouwd testverslag afleveren met testresultaten waar ik geen verklaring voor heb. De dikke stabilisatorstangen verklaren namelijk waarom deze Hyundai Veloster met het ESP uit zonder onderstuur door de bochten vliegt ondanks het gemis van een elektronisch sperdif. Daarom deze keer wat uitleg over wat een stabilisatorstang precies doet. Ik vond hierover een fraai stukje tekst op de website van cartuning-guide.com, en als iets goed en duidelijk beschreven wordt ga ik het zelf niet in mijn eigen woorden overdoen.

[quote cartuning-guide.com] Naast de veerpootbrug die vooral torsie tegengaat is er ook nog de stabilisatorstang (meestal alleen aan de voorkant, maar soms ook achter) die vooral overhellen tegengaat. Een stabilisatorstang is in feite een massieve staaf van verenstaal, die hetzelfde werkt als een torsieveer. Behalve door stuggere vering kan het rollen of overhellen van de carrosserie ook beperkt worden door de montage van een stabilisatorstang. Zo’n massieve staaf van verenstaal werkt als een torsieveer en brengt de bewegingen van het ene wiel over op het andere. Tijdens het inveren van het buitenste wiel tordeert de stabilisator en werkt hij als een veer die de veerweg beperkt en de wieldruk op het buitenste wiel vergroot. Als de opbouw kantelt worden de uiteinden van de stabilisatorstang in tegengestelde richting verplaatst en ontstaat een draaimoment dat het rollen tegengaat. Des te dikker de stabilisatorstang, hoe minder de auto overhelt. Een stabilisatorstang verhoogt de rolstijfheid, maar de auto behoudt de soepele vering. Met een stabilisatorstang behoudt de auto dus zijn veercomfort en heeft de auto een strakker bochtengedrag (minder rol), bij een veerpootbrug heb je minder torsie. Meestal zie je stabilisatorstang alleen op de vooras maar bij zware en sportieve auto’s kom je ze ook tegen op de achteras. Een standaard gemonteerde stabilisatorstang kun je trouwens vervangen door een dikker of dunner exemplaar. Verder kun je de stabilisatorstang(en) vervangen door exemplaren met een andere vorm of een gewijzigde bevestiging. Dergelijke sportieve stabilisator-systemen zijn leverbaar onder de naam ‘anti-rol set’. Door de montage van een andere stabilisatorstang is het stuurkarakter te beïnvloeden: een stugge stang achter bijvoorbeeld vermindert de onderstuur- en vergroot de overstuurneiging. Als je onder de auto duikt zie je dat een stabilisatorstang met behulp van rubberlagers aan de wielophanging en de carrosserie is bevestigd. De stabilisatorstang zelf is niet slijtage-gevoelig, de rubberlagers of bussen zijn dat wèl. Uiteraard is dat mede afhankelijk van de gebruikssituatie. Het rubber heeft tot taak kleine veerbewegingen te dempen. Constateer je abnormale speling op dat rubber, dan neemt de ‘aanspreektijd’ toe. Uitgeslagen rubbers herken je aan een ovaal gat. Een vervormde stabilisatorstang herken je aan het minder goed reageren van vering en besturing. De opbouw helt teveel over of je hoort een bonkend geluid als je de auto op en neer beweegt. Het monteren is specialistenwerk, niet zelf doen. [/quote cartuning-guide.com]

De vering-dempingspecialist
Omdat de vering/demping van de Hyundai Veloster qua setup van geen kanten klopt maar de wegligging niet verkeerd bleek te zijn, had ik Paul Klop eerder die week al een SMS-je gestuurd want ik wilde absoluut weten wat hij van deze auto vindt. Donderdagavond 8 september ben ik samen met mijn neefje naar Werkendam gereden. Toevallig was er die avond een workshop vering/demping voor een motorclub en dus zijn we maar even meegelopen met de motorclub. Het was best goed om weer even een opfriscursus vering/demping te krijgen. Begrippen als negatieve veerweg, stootrubber, expansievat, highspeed en lowspeed ingaande demping, uitgaande demping en shims klonken me bekend in de oren, en ik merkte tot mijn tevredenheid dat het met mijn kennis van vering/demping nog prima is gesteld. Helaas liep de avond behoorlijk uit en dus heb ik tegen Paul gezegd dat ik de volgende ochtend terug zou komen. De volgende ochtend heeft Paul in de Hyundai Veloster gereden. Voor het eerst sinds hele lange tijd waren ik en Paul het niet eens over het waarom van de goede wegligging van een testauto. Op een gegeven moment zei Paul: “Maak maar wat foto’s van de achterkant dan ga ik zo hard door de bocht dat het binnenste wiel aan de achterkant los komt van het asfalt.” Normaal gesproken is dat bij een auto met te zachte veren en te weinig uitgaande demping aan de achterkant geen enkel probleem. Op een gegeven moment ging Paul zo hard door de bocht dat de Hyundai Veloster vervaarlijk uitbrak. Maar een achterwiel van het asfalt, noop van geen kanten! De foto’s laten duidelijk zien dat ondanks de hoge bochtensnelheid het binnenste achterwiel netjes aan het asfalt blijft kleven.

Wat Paul op dat moment echter niet wist (en ik ook niet!) is dat de Hyundai Veloster een veerpootbrug en twee dikke stabilisatorstangen heeft. Toen ik Paul later opbelde snapte hij, net als ik, meteen waarom de wegligging zo ontzettend goed is op strak asfalt. Dat contact met het wegdek is op strak asfalt trouwens niet alleen uitstekend dankzij de stabilisatorstangen, maar zeker ook dankzij de banden van Hankook. Het was voor het eerst dat ik met deze Hankook Ventus Prime2 (een premium comfortband) reed, en ik moet zeggen dat de grip uitstekend is. Op asfalt met oneffenheden, dus boomtakken, dwarsrichels etc. moet je echter oppassen met de Hyundai Veloster. Sportief rijgedrag wordt direct afgestraft door verlies van grip vanwege de slechte vering/demping. Toen ik de A44 afgereden kwam bij het Transferium besloot ik linksaf te slaan met een behoorlijk hoge bochtensnelheid. Omdat in het asfalt daar nogal wat oneffenheden zitten dribbelde ik de bocht uit. Gewoon even van het gas af en de Veloster reed weer verder in het juiste spoor. Met sportieve veren en schokdempers met meer uitgaande demping was dat absoluut niet gebeurd. De vering/demping van de Hyundai Veloster voldoet dus prima op strak en glad asfalt, maar op hobbelig asfalt/slecht wegdek moet je goed opletten en je snelheid aanpassen aan de omstandigheden.

Eindelijk het interieu(r)emmen
Na dit onverwacht lange testverslag ben ik dan eindelijk aangekomen bij het interieur en de remmen van de Hyundai Veloster. De remmen kan ik kort over zijn, die voldoen uitstekend op de Hyundai Veloster. De doseerbaarheid en de remkracht zijn prima alleen moet je ook hier weer opletten met hobbelig asfalt/slecht wegdek. Het is zowel mij als Mick een keer overkomen dat bij hard aanremmen voor een bocht het onderstel van de Hyundai Veloster begon te zoeken. Dat komt omdat de auto door de te zachte veren, en met name het gebrek aan uitgaande demping, geen contact meer houdt met het wegdek wat essentieel is bij het hard aanremmen voor een bocht. Maar wees gerust ik heb niet de hele tijd sportief gereden, want dan heb je namelijk geen tijd om van het interieur te genieten. Het interieur van de Hyundai Veloster is fraai en goed verzorgd. Het dashboard past erg goed bij het uiterlijk van de Hyundai Veloster. De audio, met USB-ingang, heeft een prima geluid dus ook daar geen klachten van mijn kant. Wat ik persoonlijk erg fraai vind zijn de deur zwevende deurgrepen waarmee je het portier kunt dichttrekken. De stoelen zitten erg fijn, de zijdelingse steun is prima, en ik heb geen enkele keer een zere kont gehad. De enige die wat minder fijn zitten als ze lang zijn dat zijn de passagiers achterin. Ik ben 1.83 m en toen ik achterin plaats nam dacht ik heel even dat er alleen kleine kinderen op de achterbank passen. Het bleek echter dat ik mijn hoofd iets naar achteren moest doen zodat ik deze in de ruimte van de achterruit kon steken. Het past dus wel maar veel langer dan zo’n 1.85 m moet je niet zijn.

Wat nu?
Wat mij ontzettend heeft verbaasd is dat helemaal niemand heeft ontdekt hoe goed deze Hyundai Veloster werkelijk is. De grap is dat als je normaal rijdt je totaal niet door hebt hoe goed deze auto werkelijk is. Ik was in eerste instantie behoorlijk teleurgesteld over de wegligging, die voldeed namelijk van geen kanten aan mijn verwachtingen die ik vooraf had van deze auto. Pas toen ik met deze Hyundai Veloster deed wat je normaal gesproken helemaal uit je hoofd laat met een dergelijke auto, kreeg ik door hoe geniaal goed deze auto is. Maar ja daarvoor moest ik wel met het ESP uit volledig over de grens heen gaan van wat ik mogelijk achtte met deze auto. En zelfs toen ik dat had gedaan zat ik met het probleem dat ik totaal geen verklaring had voor het feit dat de Hyundai Veloster geen greintje onderstuur vertoonde. En zo begon de zoektocht naar het hoe en waarom? Het testverslag werd daardoor geen standaard testverslag (als ik die al schrijf) maar een ware bevalling. Misschien komt het wel door mijn wetenschappelijke achtergrond dat ik altijd alles aan het analyseren ben tijdens het rijden. En geen analyse zonder conclusie want anders kun je natuurlijk net zo goed niet analyseren. En soms kost een analyse tijd zoals dit keer het geval was. Het leukste aan deze test vind ik dat er iets gebeurde wat ik totaal niet verwachtte, en dat is exact wat er in de wetenschap soms ook gebeurd tijdens een onderzoeksproject.

Misschien is het wel aardig om in dit verband een heel aardig voorbeeld te geven vanwege het woord “bevalling”. Zoals jullie weten werk ik op het laboratorium van een IVF-kliniek. Het hoofddoel van een IVF-kliniek is vrouwen zwanger te maken maar dat lukt maar in 20-25 procent van de gevallen. Waarom worden die andere 75-80 procent niet zwanger? Dat weten we dus niet en om die reden heb ik ervoor gezorgd dat onze IVF-kliniek een samenwerkingsverband is aangegaan met de IHB onderzoeksgroep van het LUMC. Zwangerschap is heel sec eigenlijk een ziekte die 9 maanden duurt, de foetus is namelijk maar half-identiek aan de moeder en dus zou de moeder het kind eigenlijk af moeten stoten. Als iemand een nier van zijn half-identieke broer of zus krijgt moet hij/zij zware medicijnen slikken om afstoting te voorkomen, terwijl een kind gewoon zonder problemen in de buik van de moeder blijft zitten. Waarom dat zo is gaan we nu uitgebreid en nauwgezet onderzoeken. We weten al redelijk wat maar we hebben nog een lange weg te gaan voordat we de immunologische sleutel(s) hebben gevonden. Feitelijk test ik een auto op dezelfde wetenschappelijke manier, volgens mij de enig juiste manier.