Honda Inzicht
Eigenlijk klinkt de letterlijke Nederlandse vertaling van het woord “Insight” best wel raar. Toch begrijp ik wel waarom de Japanners juist deze naam aan deze Honda hebben gegeven. Het woord “Insight” kan namelijk ook verstand, kennis, pienterheid of scherpzinnigheid betekenen. Dat komt meer in de buurt van wat de Japanners beoogd hebben denk ik, want dit motorblok met IMA is een pienter en scherpzinnig motorblok met verstand en kennis van zaken gemaakt. Honda is de enige die zijn hybrides op deze manier maakt. Na wat zoeken op het internet kwam ik een aantal foto’s tegen van de eerste IMA-motorblokken en van de huidige IMA-motorblokken. De interne, en dus niet zichtbare, verschillen zijn erg groot en dat geeft duidelijk aan hoe snel de ontwikkelingen zijn gegaan de afgelopen jaren. Het nieuwe 1.3-liter i-VTEC, lage frictie en lichtgewicht motorblok met IMA, voelt veel sterker aan dan ik had verwacht op grond van de papieren specs. De volledig nieuwe ultradunne borstelloze ‘high-power’ elektromotor van 14 Pk is alles in één; het is een startmotor, hulpmotor en generator.

Samen met de CVT (met verbeterd start-koppelingssysteem) zorgt dit voor een zeer snel reagerende acceleratiewerking. De elektromotor is zo ontzettend veel sneller dan een conventionele startmotor, dat ik het aanslaan nog maar amper merkte. Iets dat ik direct bij het eerste stoplicht al merkte. Eigenlijk maakte het niet uit welke auto naast me stond bij een stoplicht, de eerste tiental meters was ik iedereen te snel af met deze Honda Insight. En wees nou heel eerlijk, 88 Pk + 14 Pk zijn niet bepaald imponerende waarden én toch imponeren ze. De elektromotor doet zijn werk vooral tijdens het starten, rijden op lage snelheid/en bergafwaarts (alleen elektromotor) en snelle acceleratie (benzinemotor + elektromotor). Zodra je met een constante snelheid of op een provinciale weg of op de snelweg rijdt, wordt de Honda Insight alleen aangedreven door de benzinemotor. Persoonlijk hoop ik dat Honda ooit nog eens een dieselauto met IMA gaat maken. Maar het schijnt dat de nieuwe Honda Civic Hybrid een verbruik van rond de 1:30 haalt, ik ben dan ook zeer benieuwd naar een zuinigheidsrit met die auto.

Vreemd design en vreemde typenaam
Hoe kan het toch dat sommige auto’s met een vreemd dan wel lelijk design (heel veel mensen vinden het design van de Honda Insight lelijk) toch verder komen dan het stadium van computertekening dan wel conceptcar. Neem de Honda HR-V die (badkuip)auto vond ik samen met de Fiat Multipla zo’n beetje de allerlelijkste auto die ik ooit heb mogen aanschouwen. En het gekke is dat ik nu vele jaren later die Honda HR-V eigenlijk een steeds grappiger auto begin te vinden. Wat dat betreft laten smaak & design zich maar heel erg moeilijk vangen. Maar toch zou ik wel eens willen weten hoe dat proces nou in zijn werk gaat, wie beslist er binnen een autoconcern dat sommige auto’s er zo verschrikkelijk lelijk uit komen te zien? Bij nieuwe lelijke auto’s uit Japan krijg ik als standaard antwoord te horen dat ondergeschikten hun meerderen niet durven tegen te spreken, met soms hele lelijke auto’s als resultaat. Maar ja wat te denken van bijvoorbeeld BMW die met zijn afgrijselijk lelijke X1 laat zien dat de Duitsers er ook wat van kunnen. En de moderne Duitsers zijn nou niet bepaald types die hun baas niet zouden durven tegenspreken. Dus waar zit ‘m dat dan in? Misschien komen we het ooit te weten als zich een wetenschapper aandient die het interessant genoeg vindt om dit te onderzoeken. Naast een lelijk design is er nog iets vreemds aan de hand, en dat zijn typenamen die soms te dom voor woorden zijn. De Fiat Croma en de Hyundai Pony zijn daar denk ik de mooiste voorbeelden van. In dat opzicht valt Honda Insight dus best mee. Persoonlijk vind ik de witte Honda Insight met het beige interieur er lekker strak uitzien. Maar ja over smaak en typenamen mogen we gelukkig van mening verschillen.

Sportauto?
Toen ik instapte voelde het net alsof ik bij wijze van spreken in een lage sportauto ging zitten. Dat is best wel raar want aan de buitenkant heb je dat idee helemaal niet. Zelfs toen ik vanuit de Jaguar XF meteen overstapte in de Honda Insight had ik nog steeds iets van wat zit die auto laag. De zit is overigens prima en alles is, zoals het in hoogte en diepte verstelbare stuur, perfect in te stellen. Wat dat betreft is deze Honda Insight een heerlijke no-nonsense auto, zo van van instappen en wegwezen. Zo’n auto die je nooit in de steek laat en nergens slecht in is maar ook nergens in uitblinkt, behalve het verbruik dan. Oh ja en die heerlijke acceleratie dankzij de CVT en het IMA. Uiteraard ging ik meteen op zoek naar de USB-aansluiting die er volgens de online brochure in zou moeten zitten, maar ik vrees dat ze bij Honda het losse snoertje eruit hebben gehaald. Vervolgens drukte ik op een knopje waarmee het beeldscherm omhoog klapt en toen zag ik een ingang voor een SD-kaart. Helaas bleek deze SD-ingang alleen voor het installeren van updates en niet voor het afspelen van bijvoorbeeld MP3’s. Jammer en een gemiste kans want bij vrijwel alle andere automerken kun je deze SD-ingangen ook gebruiken voor andere dingen, zoals onder andere het afspelen van MP3’s.

De NavSat is me prima bevallen net als de geluidsinstallatie, die in deze Elegance behoorlijk uitgebreider is dan in de goedkopere uitvoeringen. Verder heeft de Elegance standaard stoelverwarming, een optie die ik persoonlijk altijd zou nemen op een goedkopere versie. Er is niets lekkerders dan op een koude ochtend in een testauto te stappen, en de stoelverwarming aan te kunnen zetten. De bagageruimte springt positief in het oog, en is groter dan ik verwacht had toen ik de achterklep open deed. Op twee stiekeme plekjes kon ik nog twee beautycases kwijt vandaar 3×13 liter i.p.v. de gebruikelijke 1×13 liter. Omdat de Samsonite-kofferset maar één beautycase van 13 liter omvat moet je die andere twee maar even bijdenken. Ze staan uiteraard wel genoemd in de optelsom. Wat ik wel behoorlijk irritant vond en eigenlijk totaal niet des Honda’s is de klapperende deksel van de bodemplaat in de kofferbak. Als de kofferbak leeg is dan klappert dit deksel bij het passeren van verkeersdrempels en andere oneffenheden in het wegdek. Een stukje klittenband doet hier volgens mij wonderen, maar eigenlijk had hier natuurlijk netjes een kleine sluiting op moeten zitten.

Laatste zuinigheidsrit van 2011 deel 1
Zaterdagmiddag 31 december kreeg ik het zomaar ineens op mijn heupen. Omdat ik al dat zwakzinnige geknal een beetje zat was (de eerste knal bij ons klonk al om 07.58u) besloot ik op oudejaarsdag een zuinigheidsrit te gaan maken met de Honda Insight. Ik bedacht me van tevoren dat ik vooral niet moest vergeten de Eco-stand aan te zetten voor het wegrijden bij de benzinepomp. De reden dat ik überhaupt een zuinigheidsrit kon maken met deze CVT-auto, komt omdat deze Elegance uitvoering stuurflippers heeft. De andere twee goedkopere uitvoeringen hebben dit namelijk niet! Na het aftanken heb ik de Eco-stand ingeschakeld en kon de laatste zuinigheidsrit op de laatste dag van het jaar beginnen. Jiha! Het mooie van een auto met CVT vind ik dat je, door het oneindig aantal versnellingen, veel gedoseerder gas kunt geven dan met een gewone automaat of een handbak. Heel rustig kroop de naald van de snelheidsmeter richting de 80 km/u. Op de N206 activeerde ik de cruise control (handige stuurbediening) en zette de snelheid vast op iets boven de 80 km/u. Op vlakke stukken bleef de snelheidsmeter steken op 83 km/u maar als de weg iets ging stijgen zakte de snelheid tot 79 km/u, om tijdens het dalen weer op te lopen naar 83-84 km/u. Tijdens dat stijgen zag ik dan de naald van het IMA heel lichtjes richting “Assist” gaan en tijdens het dalen heel lichtjes richting “Charge”. Met de vorige versie van de Honda Insight heb ik geen zuinigheidsrit gedaan maar een stadsrit door Amsterdam. Ik had dus geen enkel vergelijk, hoogstens de Honda CR-Z GT 1.5 i-VTEC IMA waarmee ik op een verbruik van 1:25,7 uitkwam, maar dat motorblok heeft 200cc meer cilinderinhoud. Theoretisch gezien zou ik dus sowieso boven die 1:25,7 uit moeten komen. Toch? We zullen het zien.

Alles ging perfect en de eerste haakse bocht kwam eraan, dankzij de IMA is de motorrem sterker dan van een normale 1.3-liter verbrandingsmotor. Dat komt goed van pas want dat vergroot mijn kans alleen maar om weer een 0 te gaan scoren. Dat zou dan de tweede CVT-auto (na de Honda Jazz Hybrid) zijn waarmee ik 0 keer remmen zou scoren. Voor ons reed de hele tijd al een uitermate irritant rijdende automobilist die veel langzamer reed dan toegestaan. Daardoor hing er een behoorlijke rij auto’s aan zijn kont en dat was oppassen geblazen voor mij. Ik hield daarom meer afstand dan ik normaal gesproken doe en dat bleek maar goed ook. Bijna kwam ik in de problemen bij de oversteekplaats van de Amsterdamse Waterleidingduinen maar dat ging gelukkig toch ruimschoots (ik heb even een klein beetje gas bij gegeven) goed. Daarna ging het als een treintje richting de Nachtegalenlaan. Daar aangekomen gingen een aantal auto’s rechtsaf maar de irritante automobilist reed helaas voor mij rechtdoor. Om voorgoed van hem af te zijn besloot ik hem in te halen op en verkeersdrempel. Ik had gezien dat hij afremde voor elke verkeersdrempel dus dat was een perfecte gelegenheid om hem in te halen. De irritante automobilist had dat duidelijk niet verwacht en vond het niet leuk dat ik hem in had gehaald. Nu kon meneer ineens wel het gaspedaal vinden en ging vlak achter mij hangen. Gelukkig kon ik hem daarna weer wat op afstand rijden want er kwamen weer wat verkeersdrempels aan. De altijd weer lastige T-splitsing zat eraan te komen. Wonder boven wonder ging dat precies goed, ik kon net achter een hele rij auto’s die van links kwamen linksaf slaan want er kwam net even geen auto van rechts aan.

De stoplichten op de Zandvoorterweg waren het volgende obstakel, vaak staan ze buiten werking als ik mijn zuinigheidsrit rijd maar op dit tijdstip van de dag niet. Gelukkig was het stoplicht groen maar daarna kreeg ik met een volledig nieuw obstakel te maken. De omleiding op de Zandvoortselaan bleek verdwenen, en in plaats van een kruising aan het einde van de laan ligt er nu een rotonde. Dat is gunstig want daardoor is deze kruising een stuk overzichtelijker geworden. Op de rotonde kon ik nu weer rechtsaf slaan zoals voor de omleiding, waardoor ik nu weer langs de ingang van het circuitpark Zandvoort kan rijden. Ook hier moest ik bijna weer remmen voor een zebrapad maar door voor de rotonde op tijd al wat gas bij te geven (ver vooruit kijken heeft dus wel degelijk zin!) ging het ook hier weer goed. Het was deze zuinigheidsrit duidelijk een gevalletje van steeds weer net niet hoeven te remmen, en ik was nog niet eens op de terugweg! De rotonde na de benzinepomp ging gelukkig ook weer net aan goed, whah! Op naar de mooiste bocht van de hele zuinigheidsroute, die ik al heel wat maanden niet heb kunnen rijden vanwege de omleiding. Deze blinde bocht is een heerlijke bocht die voor mij iedere keer weer het hoogtepunt was (en vanaf nu aan weer is) van elke zuinigheidsrit. Voorbij de ingang van het circuitpark Zandvoort reed ik omhoog richting de boulevard. De lange fraaie saaie boulevard van Zandvoort, geen vuurwerk, een mooie rustige zee, 60 km/u op de cruise control, wat een heerlijke laatste dag van het jaar. Even later reed ik de duinenweg op richting de rotonde van Overveen. Omdat het middag was werkten de stoplichten bij de voetgangersoversteekplaats, zowel heen als terug keek ik gelukkig tegen een groen stoplicht aan.

Laatste zuinigheidsrit van 2011 deel 2
De terugweg is altijd weer spannend want ik weet dan als ik nog steeds op 0 keer remmen sta, dat er dan een hele grote kans ik dat ik dat ga halen. Maar ja op deze oudejaarsdag had ik zo mijn twijfels of het alweer zou gaan lukken, en dan nog wel met een CVT-auto nota bene! Vlak voor ik de boulevard weer op reed voegde er een tergend langzaam rijdende Duitse auto voor mij in. Ik heb expres ruim afstand gehouden vanwege ervaringen uit het verleden. Maar ook dit liep gelukkig ook weer goed af, en zo reed ik weer langs de ingang van het circuitpark Zandvoort. Bij de benzinepomp reed ik heel mooi de haakse bocht door. Een eind voor mij zag ik een zwarte Duitse Audi A6 coupé rijden die linksaf wilde slaan, en remde voor een tegemoetkomende auto. De Duitse automobilist had het makkelijk kunnen halen en dus totaal niet hoeven te stoppen! In plaats van wat meer naar de wegas voor te sorteren bleef de Audi-rijder pontificaal midden op de weg staan. Ik was al af aan het remmen op de motor maar dat was niet genoeg om het zonder remmen te gaan halen. In een fractie van een seconde besloot ik over het kleine deel weg wat ik nog tot mijn beschikking had en driekwart over het lege fietspad (die op dat punt tevens een deel van een T-splitsing uitmaakt) erlangs te rijden. Mijn opzet slaagde en dus bleef de 0 keer remmen nog steeds in stand. Mijn beide neefjes waren zo verbouwereerd dat ze pas seconden later reageerden. “Dat was toch een mooie oplossing”, zei ik, “alleen moest ik wel razend snel en zonder na te denken reageren.” Maar ook hier geldt weer dat ik dankzij heel ver vooruit kijken dit kon doen. Op de plek waar het fietspad de T-splitsing kruist ligt namelijk geen stoeprand, waardoor ik mijn snelle reactie onbewust in gedachten al had voorbereid.

Daarna moest ik weer over de nieuwe rotonde. Ik vroeg me af wat er lastiger zou zijn, de voormalige kruising (die was altijd héél erg lastig!) vanaf deze kant of de nieuwe rotonde. Langzaam uitrijdend lukte het me godzijdank om de Honda Insight helemaal stil te zetten in neutraal. Dat was ook wel nodig want er kwam van links een hele lange rij auto’s aan, en die moest ik allemaal voorrang verlenen! Nou ja allemaal? Eén van de auto’s nam gelukkig de eerste afslag zodat ik eindelijk door kon rijden. Op dat moment wist ik dat ik de 0 vast zou kunnen houden. En inderdaad reed ik een minuut of 15 later het terrein van de onbemande benzinepomp op. Het verbruik bleek mijn verwachtingen ruimschoots te overtreffen want een mooie 1:28,1 had ik niet verwacht. Grote klasse dus van deze Honda Insight die zich werkelijk perfect laat afremmen op de motor. Maar dat kan dus alleen met de Elegance-uitvoering die ik mee had gekregen.

Ook een gelukkig nieuwjaar mevrouw
Maandag 2 januari was voor weinigen, waaronder ook ik, de eerste werkdag van het nieuwe jaar. Om klokslag 07.30u sprong ik in de Honda Insight, zette meteen de stoelverwarming op “High”, en reed over een zeer rustige weg (het was nog kerstvakantie) naar mijn werk. Wat is een CVT-auto toch heerlijk om in te rijden, ik was het al bijna weer vergeten. Het is gewoon heerlijk om niet na te hoeven denken, alles lijkt ook veel sneller te gaan in een CVT-auto. Na elke bocht of rotonde zag ik de auto’s achter mij heel snel in mijn achteruitkijkspiegel verdwijnen. Ook bij de stoplichten was ik iedere keer pijlsnel weg, één voet op de rem, één voet op het gas en bij groen Go! De Honda Insight mag dan een comfortabele vering/demping hebben, desondanks is het bochtengedrag beter dan ik had verwacht. Op grond van het overhellen had ik verwacht dat de Honda Insight al snel met onderstuur de bocht uit zou lopen, maar nee dus zelfs bij behoorlijk extreme bochtensnelheden bleef de Honda Insight overeind.

Ik kreeg onderweg nog wel even met een behoorlijk opgewonden standje te maken. Vlak voor de nieuwe tunnel op de Willem de Zwijgerlaan haalde ik een vrachtwagentje in met een snelheid van zo’n 55 km/u. Omdat het vrachtwagentje ook sneller was gaan rijden reden we vrijwel gelijk op door de tunnel heen. Achter mij zag ik een snel rijdend autootje naderen, duidelijk iemand die haast had. Maar ik was absoluut niet van plan om harder te gaan rijden, want er kan zomaar een agent met een lasergun in de tunnel staan. Voor de wegwerkzaamheden stonden ze hier regelmatig en dat kunnen ze iedere dag zomaar weer op gaan pakken verwacht ik. Veel auto’s rijden 70-80 km/u in de tunnel waar je een maximum snelheid van 50 km/u geldt. Maar daar had de dame cq verkeershufteres in haar kleine truttenschudder geen boodschap aan. Ze ging op amper één meter achter mijn bumper hangen en ik trapte daarom even op mijn rem. Daarna begon ze te toeteren en te seinen dat ze er langs wilde, tja en dat moet je bij mij dus absoluut niet doen! Na de tunnel ging ik naar de rechter rijbaan en ze dacht waarschijnlijk “Nu ben ik er langs” maar dat was slechts een schijnbeweging van mij. Bij het stoplicht zette ik de Honda Insight dwars voor haar autootje en draaide mijn raampje open en vroeg meerdere keren aan haar: “Betaalt u mijn boete?” Het bleef doodstil zoals ik al verwacht had, ze voelde zich blijkbaar behoorlijk voor lul staan, en dat was uiteraard ook mijn bedoeling. Bij groen ben ik letterlijk weg gespoten in de sportstand. Op de provinciale weg in de polder zag ik haar nog even achterop komen, maar nadat ik flitsend over de rotonderand heen was gevlogen (dat deed de Honda Insight verbazingwekkend goed) zag ik haar in mijn spiegels oplossen. Voortaan gewoon vroeger opstaan mevrouwtje!

Even alles uitproberen
De Eco-stand of beter gezegd de bloemetjes-stand (met zuinig rijden kun je bloemetjes verdienen, en zelfs tot bloei laten komen) had ik al uitgebreid getest tijdens de zuinigheidsrit, en de D-stand reed ik uiteraard standaard in. Maar dan blijven nog over de D-stand met flippers, de S-stand, de S-stand met flippers én jawel een L-stand voor in de bergen en rijden in de sneeuw. De D-stand met flippers kan ik kort over zijn, die gebruik je net als in de Eco-stand voor het afremmen op de motor, of gewoon omdat je het leuk vind om zelf te schakelen op een bochtige weg. Laat je vervolgens de flippers even met rust dan springt de CVT-bak automatisch weer in de Eco-stand of de D-stand. De S-stand is een ander verhaal, als je daar de flippers gebruikt dan springt de CVT-bak niet meer automatisch in de S-stand. Daarvoor moet je de rechter flipper even ingedrukt houden, of even de versnellingspook in de D-stand zetten en vervolgens weer in de S-stand (mocht je de eerste mogelijkheid niet weten). De manuele stand met de flippers kent overigens 7 versnellingen. De L-stand kun je alleen inschakelen door beide flippers tegelijkertijd ingedrukt te houden in de S-stand. Maar aangezien we hier geen bergen hebben en er geen bergen sneeuw op de weg lagen zoals begin vorig jaar, heb ik het alleen even één keer aangezet en na een paar kilometer alweer uitgezet.

ESP uit en aan
Op weg naar mijn werk heb ik de Honda Insight vooral gereden in de D-stand met het ESP aan. Het gekke aan deze Honda Insight is dat bij een meer sportieve rijstijl de wegligging tegen lijkt te vallen. De auto helt behoorlijk over, iets dat goed te zien is op de actiefoto’s. Daardoor kreeg ik het gevoel dat-ie op de grens rijdend al snel met onderstuur de bocht uit zou willen lopen. Dat bleek echter heel erg mee te vallen, en dat komt mede door de goede vering/demping (ook al lijken de veren ogenschijnlijk aan de zachte kant) en de uitstekende Dunlop SP Sport banden om de velgen. Mijn gevoel klopte dus niet met de werkelijkheid, maar dat is me wel vaker overkomen zoals met de Honda Jazz Hybrid. Ook die auto helde behoorlijk over in de bochten, maar de wegligging bleek werkelijk uitstekend. Verder hielp het ESP ook mee om erger te voorkomen, en dus reed ik behoorlijk sportief door alle bochten heen zonder enig probleem. Ondanks de comfortabele vering heeft Honda het, net als met de Jazz Hybrid, dus ook met de Insight weer goed voor elkaar. Wel is de lichtere en compactere Honda Jazz Hybrid natuurlijk in het voordeel, maar desondanks is de wegligging van de Honda Insight vergelijkbaar (het hogere gewicht en de grotere lengte uiteraard in ogenschouw genomen).

Uiteraard heb ik het ESP ook uitgezet en met name in de S-stand is het dan dikke pret. Eenmaal gewend aan het sterke overhellen zette ik steeds eerder het gas erop. Ondanks het overhellen en de spinnende voorbanden kon ik perfect aanvoelen wat de Honda Insight zou gaan doen. Haakse bochten, kleine rotondes, grote rotondes, op- en afritten op een gegeven moment kon ik lezen en schrijven met de Honda Insight. Tijdens de fotoshoot (vlak voor het terugbrengen) ben ik op een uitgestorven nieuwe weg tegenover Schiphol-Rijk, nog even een aantal keren vol op het gas extreem hard door een aantal bochten gereden. Uiteindelijk gleed de Honda Insight met behoorlijk wat onderstuur de bocht uit, maar het goede eraan was dat de Honda Insight zich perfect liet controleren. Even iets van het gas af en de Honda Insight deed weer precies wat ik wilde, zodat ik netjes op de ideale lijn verder kon rijden.

De juiste rijstijl
Hoe meer ik las over de Honda Insight, hoe meer ik me begon af te vragen wat nou de beste rijstijl is met deze auto. Door de EcoDrive-balk zo min mogelijk uit te laten slaan naar links of naar rechts, rijdt de Honda Insight theoretisch het zuinigst. Dat snap ik allemaal en geloof ik ook, maar ik zit met het probleem dat er een accupakket achterin de auto ligt. Dat accupakket drijft de 14 Pk elektromotor aan en van 30 km/u tot en met een snelheid van 48 km/u kan ik zelfs volledig elektrisch rijden. Maar nou komt het, als ik rustig optrek maak ik bijna geen gebruik van het IMA, terwijl als ik snel optrek de naald richting de Assist-kant (=blauw) schiet. Als ik dus snel optrek maak ik meer gebruik van de elektromotor dan dat ik rustig optrek. Daarbij moest ik terugdenken aan mijn snelle stadsrit door Amsterdam met het vorige model. In de stad kon ik maar beter snel optrekken, adviseerde iemand bij Honda Nederland mij tijdens de test van de vorige Honda Insight. En inderdaad(!) kwam ik met die felle rijstijl op een lager verbruik uit dan met een rustige rijstijl. Het zou te veel tijd vergen om alle mogelijke verschillende manieren van rijden uit te testen, in de stad en buiten de stad.

Wat ik hiermee aan wil geven is dat de manier rijden met een dergelijke hybride nog niet zo eenvoudig is. Het lijkt op het eerste gezicht zo simpel, maar na alles goed gelezen te hebben blijkt het niet zo simpel te zijn. Tijdens de zuinigheidsrit heb ik me overal aan de geldende maximum snelheden gehouden, en zo vloeiend mogelijk gas gegeven maar of dat de zuinigste rijstijl is weet ik zo net nog niet. Natuurlijk is 1:28,1 een prima waarde maar wie weet haal ik meer kilometers per liter met een andere rijstijl. Een auto waarmee ik sowieso een nog lager verbruik zal gaan scoren is de nieuwe Honda Civic Hybrid. Ik heb op de officiële Honda website al het nodige gelezen over het IMA-motorblok van de nieuwe Honda Civic Hybrid, en daar zitten toch aardig wat technische hoogstandjes in. Ik ga daar zeker dieper op in bij het schrijven van het testverslag van de nieuwe Honda Civic Hybrid.