Voortrekker(srol)
Raar eigenlijk dat je er bij het uitspreken van het automerk “Land Rover” totaal niet bij stilstaat dat het Engelse woord “Rover” een totaal andere betekenis heeft in het Nederlands. Het Engelse woord “Rover” betekent in het Nederlands namelijk “Voortrekker”. Dat het Engelse automerk Land Rover, naast het Amerikaanse Jeep, een grote en belangrijke voortrekkersrol heeft gespeeld bij de terreinauto’s zal denk ik niemand betwisten. Naast de Willy’s Jeep (hét voorbeeld voor de bouwers van de eerste Land Rover) is de oer-Land Rover – die tegenwoordig Defender heet – één van de meest tot de verbeelding sprekende terreinauto’s. Het ontstaan van deze oer-Land Rover mag je best bijzonder noemen want het chassis mag dan van doodgewoon staal zijn, de carrosserie is van aluminium plaat gemaakt. Dat komt omdat staal na de oorlog schaars was, maar er was daarentegen nog wel veel aluminiumplaat verkrijgbaar. De reden hiervoor was simpel net als de lichtgroene kleur, het waren overgebleven voorraden aluminium plaat en verf van de oorlogsvliegtuigbouw. Het grote voordeel van deze manier van opbouw van het chassis, is dat het makkelijk te repareren is. Zelfs midden in de woestijn of in de bush is een Land Rover Defender nog eenvoudig te repareren. Zo zie je maar weer dat noodgedwongen keuzes soms onverwacht goed uit kunnen pakken. In augustus, september en oktober van dit jaar ga ik 3 maanden dwars door Rusland heen reizen met de motor, maar mocht ik in de toekomst nog een keer dwars door Afrika gaan reizen met de auto dan wordt het hoe dan ook een Land Rover Defender.

Door de opkomst van de Japanse auto-industrie (met 4WD’s van o.a. Mitsubishi/Nissan/Toyota) zag Land Rover zich uiteindelijk gedwongen met andere modellen te komen. Deze nieuwe modellen zijn de Discovery (1989) en de Freelander (1997), die overigens gewoon van staal zijn gemaakt. Op dit moment is van de Land Rover Discovery generatie 4 in productie en van de Land Rover Freelander generatie 2. De eerste Discovery kreeg het chassis en de aandrijving van de duurdere Range Rover, maar uiteraard met een lagere prijs om te kunnen concurreren met het Japanse aanbod. De huidige vierde generatie van de Land Rover Discovery heeft minder met de Range Rover van doen dan toen. Uiteraard zijn er nog steeds overeenkomsten tussen de twee zoals de luchtvering en het elektronisch geregelde Terreinsysteem (=Terrain Response-systeem). Eén druk op de knop en de computer selecteert de juiste instelling voor de versnellingsbak, de luchtvering (lees: hoogte), de versnellingsbakverhoudingen (hoge/lage gearing), de stand van de gasklep en zelfs de manier waarop de motor op het gaspedaal reageert. Dit maakt de Land Rover Discovery tot een uitermate breed inzetbare 4×4-SUV met uitstekende weg- én naast-de-weg-capaciteiten. Kijk alleen maar naar de bagageruimte, die is ‘huge’ want op één 70-liter koffer na past de volledige Samsonite kofferset van 823 liter (in plaats van de 70-literkoffer past er nog wel een extra beautycase in) erin. Toen ik naast de Land Rover Discovery 4 stond had ik nooit verwacht dat er zoveel koffers in zouden gaan.

Verschil moet er zijn
Na het plaatsnemen in de Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE (Land Rover-fanaten korten de Discovery steevast af tot Disco) kreeg ik het gevoel alsof ik in een Range Rover stapte maar dan anders. Een soort kruising tussen de vierkante donkergroene buitenkant van de Range Rover Sport Supercharged (afgekort RRSS), en de binnenkant van de Range Rover Evoque maar dan een stuk hoger op de pootjes. Net als de Range Rover Evoque heeft ook deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE die fraaie draaiknop voor de automatische versnellingsbak, in plaats van die pook in de Range Rover Sport Supercharged. En net als de Jaguar XF 2.2D beschikt ook deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE over de nieuwe 8-traps automaat. Verder heeft deze Disco hetzelfde knopjespalet voor de verschillende terreinsoorten, en hoge/lage gearing etc., als de RRSS alleen mist de Land Rover de stand “Dynamic”. Maar deze Land Rover heeft dan ook geen sportieve ambities zoals de Range Rovers, deze auto is gemaakt voor het asfalt én het zware terrein dus modder, zand, rotsen en water. En twee daarvan – zand en water – heb ik zeer fraai op de foto vast kunnen leggen samen met Mick. We hadden ongelofelijk veel mazzel met die watershoot, want een dag later begon het hard te vriezen. Rondvliegend ijs ziet er namelijk een stuk minder spectaculair uit.

Terrein rijden, zowel met de auto als met de motor, blijft één van de leukste dingen die er is. Toch vergissen veel automobilisten zich in de techniek van het terreinrijden. In de woestijn heb je bijvoorbeeld zulke hoge zandduinen dat het een aparte techniek vergt om er tegenop te rijden. Dat sommige mensen dat maar niet willen begrijpen is een heel leuk YouTube-filmpje van. Een arrogant lid van de Kroymans-familie die ooit aan de PD-rally deelnam negeerde heel eigenwijs de aanwijzingen van zijn terecht scheldende Engelse navigator. En dus kwamen ze door toedoen van de Kroymans-man vast te zitten tijdens het oprijden van een hoge zandduin. Ik heb zelf tijdens een woestijnsafari in Qatar (met de introductie van de Honda CBR1000RR) een keer mogen ervaren hoe het is om met een 4WD over hele hoge zandduinen heen te ‘surfen’. Het leukste aan deze woestijnsafari vond ik de doodsbange motorjournalist die niet durfde in te stappen precies aan de rand van een extreem hoge zandduin. Deze motorjournalist (van Motorfreaks.nl) stond bekend als één van de meest arrogante motorjournalisten – hij had altijd een hele grote mond en vond zichzelf geweldig – in het circuit. Toen hij aan de rand van de bijna loodrecht aflopende zeer hoge zandduin stond en met een piepstemmetje zei: “Moeten we daar vanaf?” lachte iedereen hem dan ook midden in zijn gezicht uit.

Qatar desert driving in de the dunes

Zon, zee en asfalt
Normaal gesproken is het “Zon, zee en strand” en op dat laatste voelt deze Disco zich zeker thuis. Maar aangezien ik vanuit Beesd niet over een zandstrand naar huis kan rijden heb ik maar voor de asfaltstrand van de A2 gekozen. Dit immense asfaltstrand ligt direct naast de deur van de importeur, dus ik hoefde niet ver te rijden. Het fijne aan deze auto is dat-ie zich dankzij het Terrain Response-systeem met één druk op de knop aan kan passen aan de omstandigheden. Soms moet er nog een extra knopje ingedrukt worden maar dat houdt verband met hoge/lage gearing dan wel de rijhoogte. Maar in dat geval praat je over het rijden onder zware omstandigheden en dat is een heel ander verhaal. Ook deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE, zoals de auto die ik mee had voluit heet, heeft net als de Range Rover Evoque een mooie chromen draaiknop voor het selecteren van P/R/N/D/S. Gelukkig heeft deze Disco ook stuurpeddels zodat ik handmatig op de motor af kan remmen, dan wel in het terrein zelf de versnelling kan kiezen die ik wil. De rit van exact 1 uur naar huis was heerlijk comfortabel dankzij de fabuleus goede luchtvering/demping, en het 3-liter V6 dieselmotorblok dat heerlijk soepel en krachtig aanvoelt.

Meteen na het oprijden van de A2 heb ik de cruise control op 135 km/u gezet. Er mag daar maar een kort stuk 130 km/u gereden worden dus dan maak ik daar ook even gebruik van niet waar. Persoonlijk vind ik het totaal onzinnig dat er slechts op korte stukjes 130 km/u gereden mag worden. Het is niets meer of minder dan zwakzinnige Haagse symboolpolitiek, maak dan van de hele A2 een 130 km/u-snelweg. Maar goed van zwakzinnige politici terug naar een zeer intelligente met verstand gemaakte luxe terreinauto. Die cruise control werkt zoals ik gewend ben van Land Rover/Range Rover met één druk op de knop, niets geen cruise control activeren maar gewoon op ‘set/+’ drukken en klaar is kees. Eenmaal weg van de snelweg merkte ik dat de gasrespons behoorlijk belabberd is. Voor mijn gevoel moest ik het gaspedaal voor de helft intrappen om het 3-liter V6 tweetraps biturbo dieselmotorblok tot enige actie te bewegen. Een tuning zal deze belabberde gasrespons zekersteweten als sneeuw voor de zon doen verdwijnen maar dat niet alleen. Het zal ook grote gevolgen hebben voor het vermogen van 265 Pk en het koppel van 600 Nm. Het vermogen van het 3-liter V6 tweetraps biturbo dieselmotorblok zal na een tuning met gemak tot ruim boven de 300 Pk stijgen, en het koppel met gemak tot dik 700 Nm of meer. Samen met de veel betere gasrespons verandert deze ogenschijnlijk goedmoedige terreinauto daardoor in een dieselmonster.

“Ga je even mee wat drinken?”
Vrijdagmiddag na het ophalen van de Disco kwam deze vraag van een oud-collega per SMS binnen gevlogen op mijn GSM. “We rijden wel even naar het strand, dan gaan we daar wat drinken”, SMS-te ik terug. Om 17.05u arriveerde ik bij de ambulancepost naast het LUMC waar hij werkt. Hij was zo aan het eind van zijn latijn dat hij het helemaal niet meer zag zitten. Dit is al zijn derde opeenvolgende baan waarbij hij ongevraagd middenin de shit is beland. Op zijn huidige baan werd hij binnen gehaald als dé kwaliteitsfunctionaris, terecht want hij is een specialist op zijn vakgebied. Op zijn vorige baan meldde hij zeer ernstige fouten bij zijn meerderen die door hen doodleuk in de doofpot werden gestopt. Fouten waarbij doden hadden kunnen vallen, één daarvan heeft hij zelf op het allerlaatste moment kunnen voorkomen. Al deze fouten waren het gevolg van zware nalatigheid (lees: het niet volgen van de WI=Werk Instructie=vastomlijnde werkwijze) en dubbelcheck-fraude door het personeel. Ik weet er zelf alles van en wil om die reden dan ook nóóit meer op een ziekenhuis werken. Het LUMC wordt door haar medewerkers niet voor niets het Leids Universitair Medisch Circus genoemd.

Het grappige is nu dat een dergelijk kwaliteitssysteem op een laboratorium exact overeenkomt met mijn analytische manier van testen. Door te testen via een WI kun je achter dingen komen die alle andere autojournalisten over het hoofd zien. Zo heb ik al meerdere fouten aan auto’s ontdekt en twee daarvan vond ik zelfs ronduit levensgevaarlijk!!! Als je dan vanwege de ontdekking van zo’n levensgevaarlijke fout vervolgens door redacteuren van Autogetest.nl voor gek wordt gezet (ze hadden nota bene ongevraagd mijn foto’s gebruikt=schending copyright=een strafbaar feit) op het forum van Autoweek, dan denk ik dat deze redacteuren veel beter zichzelf af kunnen vragen waarom zij dat níet ontdekt hebben. Na een heerlijke grote kop cappuccino was het weer tijd om op huis aan te gaan. Onderweg naar huis gebeurde er nog iets leuks voor het stoplicht bij “De Zanderij” in Katwijk aan Zee. Er stond een petje met een oude BMW 5-serie naast mij en die had duidelijk zin in een stoplichtsprintje. Ik draaide de chromen knop in de Disco naar “S”, één voet op de rem en één voet op het gaspedaal en bij groen was het direct gàààààààààsssss! Een veel lichtere benzine-auto tegen een zware diesel terreinauto, en hij kwam er maar niet voorbij, niet na 10 meter, niet na 50 meter, niet na 100 meter, het ging precies gelijk op en dat had het petje duidelijk niet verwacht. Ha, ha wat was die gast ziek zeg, met een getuned motorblok had ik dit petje volledig aan bonken gesprint. Mijn ex-collega had ook de grootste lol en daar was het mij vooral om te doen.

Achterwacht
Een 4-daagse werkweek heeft zo zijn voordelen want daardoor kan ik sowieso elke vrijdag een auto ophalen. Het werken op een IVF-kliniek heeft echter nog een groot voordeel want het werk gaat ook in het weekend altijd door. Het werken in het weekend (weekenddienst en achterwacht) wordt uiteraard gecompenseerd waardoor ik doordeweeks vaak twee dagen vrij ben. Voordeel van het werken in het weekend is weer dat het ’s ochtends vroeg heerlijk rustig is op de weg. Normaal gesproken zou ik nooit vroeg zijn opgestaan in het weekend maar nu moest ik wel. Het was zoals altijd weer stil op de weg, en gelukkig hoefde ik geen ruiten te krabben. Heerlijk, want ik heb daar zo’n bloedhekel aan! Dit was mijn eerste dag waarop ik voorzichtig de auto beter kon leren kennen. Even snel gooien en smijten is er bij deze auto in ieder geval niet bij, dat merkte ik bij de eerste rotonde direct al. De flatgebouwhoogte (maar liefst 1.887 mm) en het gewicht van bijna 2.500 kilogram (met mij – hoogte 1.830mm en gewicht 74,5 kilogram – achter het stuur) zijn hiervoor verantwoordelijk. Maar met beleid rijdend kun je nog behoorlijk veel lol hebben met deze Disco, en dat is mede te danken aan de permanente 4×4-aandrijving. Die zorgt ervoor dat de Disco netjes op de ingezette lijn blijft. Stevig doorrijdend merkte ik dat de grens van deze Disco toch verder ligt dan ik gedacht had. Op de rotondes, de mooie flauwe bochten en zelfs een paar haakse bochten bleef de Disco met gemak overeind. Ik moet er wel bij zeggen dat het ESP nog aanstond, en tegen dan wel op de grens rijdend voelde ik het ESP af en toe licht dan wel duidelijk voelbaar ingrijpen.

Na driekwart dag werken zat het erop en kon ik iets voor 14.00u weer op huis aan. Ik heb het ESP ook nu weer aan laten staan omdat ik benieuwd was tot hoever ik zou kunnen gaan in het uiterste grensbereik. Vlak voor dat ik rechtsaf wilde slaan richting de A4, moest ik een tractor met aanhanger voor laten gaan. Deze tractor pakte uiteraard de buitenring van de eerste rotonde, en dus moest ik wel de binnenring pakken wat ik nooit erg vind. Zodra de tractor de buitenring op reed trapte ik het gaspedaal diep in en na even kort nadenken vloog de Disco er vandoor. Met een behoorlijk vaartje vloog ik zwaar glijdend half dwars (daar helpt zelf het meest geavanceerde ESP niet tegen) over de rotonderand heen. Het is lang geleden dat ik een auto zo zwaar aan het glijden heb gekregen, maar ja wat wil je ook met een gewicht van 2.500 kilogram. Het voelde wel heel erg lekker aan (de Good Year Wrangler M+S banden zijn uitstekende banden) als ik eerlijk ben, vooral omdat het allemaal zo voorspelbaar gebeurde. De RRSS deed dit beter maar dat is logisch, want die auto heeft dan ook een speciale stand genaamd “Dynamic”, én in mijn geval giga-wielen met gewone straatbanden. De Disco is duidelijk veel meer een echte terreinauto dan de RRSS die veel strakker op de weg ligt. Omdat het ongelofelijk mooi weer was ben ik naar Katwijk aan Zee gereden om even hard te lopen. Ik parkeer dan altijd bij mijn zusje, dat is namelijk gratis en vanaf haar huis ren ik zo tussen de huizen door de duinen in. Op weg naar huis ben ik uiteraard via de oprit bij ’t Heen de N206 op gereden. Ik kon de Disco verrassend hard door de opritbocht heen sturen, en vlak na de apex gleed de Disco zelfs even heel mooi over vier wielen weg.

Zondag(srust)
En zo werd het zondag, de dag van de rust maar niet voor mij, want ik moest vroeg aan de bak en de Disco dùs ook. Het ESP kreeg die dag even de broodnodig verdiende rust, en dus mocht de Disco vandaag laten zien waar de échte grens ligt. Helaas voor mij heeft deze Disco geen stoelverwarming, met de vrieskou is dat altijd wel zo lekker. Gelukkig heeft de Disco wel stuurverwarming dat maakt het gemis van stoelverwarming enigszins goed. Wat me erg tegenviel is het op gang komen van de verwarming. Pas toen ik vlakbij mijn werk was begon het een beetje behaaglijk aan te voelen in de auto. Als het eenmaal warm is dan is het heerlijk toeven in de Disco, alleen duurt het naar mijn mening te lang voor dit rijdende ‘flatgebouw’ op temperatuur is. Maar even terug naar het ESP in ruste, want zonder dat ESP in actie is deze auto veel leuker in het grensbereik. Plotseling bleef de Disco wel een hoge bochtensnelheid aanhouden, en met vier zwaar piepende banden gierde ik door de bochten heen. Dit is zoveel leuker rijden dan met het ESP aan, dit is rijden in een 4×4 pur sang! Het mooie aan deze Land Rover Discovery 4 is dat deze auto met het ESP uit exact aangeeft waar de grens ligt. Ik ben geen enkele keer onverwachts weg gegleden, laat staan in een situatie verzeild geraakt waarin de auto ongecontroleerd ging glijden.

Uit werk vandaan ben ik meteen door gereden naar Mick in Koudekerk a/d Rijn, want ik had ongelofelijk veel zin om hele mooie foto’s te schieten. Geen idee meer waarom maar we zijn richting Waddinxveen gereden, waar we door puur toeval op een heel mooi ondergelopen terrein belandde. Ik ben meestal wel tevreden over de foto’s die ik maak, maar dit keer was ik zéér tevreden. Ook de terreinfoto’s ben ik erg blij mee net als de actiefoto’s op het asfalt, omdat ze een goed beeld geven van deze multifunctionele auto. De splashfoto’s waren erg leuk om te doen en laten zien wat je met deze Disco kan. Toen ik na de fotoshoot zelf met een behoorlijke snelheid door het water reed, was ik verbaasd dat ik daar zo goed als niets van merkte binnenin de Disco. Behalve splashfoto’s wilde ik uiteraard ook wat terreinfoto’s maken, en dus moesten we op zoek naar een bouwterrein. Het is verbazingwekkend hoe snel de Disco zich aanpast aan de omstandigheden. Het unieke Terrain Response-systeem op deze Disco mag je dan ook gerust een technisch hoogstandje noemen.

Home sweet Hotkerk a/d Rijn
Na de koude fotoshoot was het tijd om weer op huis aan te gaan in de Disco. Onder het genot van een lekker muziekje uit de geluidsstudio vertrokken we uit Waddinxveen. Geluidsstudio? Jep want zo mag je de Premium harman/kardon Logic7 audiosysteem in deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE gerust noemen. Met maar liefst 825 W uitgangsvermogen en 17 luidsprekers voelde ik mij dus prima thuis in de disco van de Disco. Erg fraai vind ik de plaatsing van de USB-ingang, die zit in het deksel van de koelkast. Koelkast? Inderdaad, tussen de voorstoelen zit een opbergvak dat ook als koelkast kan dienen. Met behulp van een knopje kun je dit koelkastje aan- en uitzetten. Afijn deze luxe zegt genoeg over de rest van het interieur denk ik. Een interieur waarin ik me uitstekend thuis heb gevoeld tijdens de testweek. De bestuurdersstoel is tot op de millimeter precies in te stellen naar de wensen van de man/vrouw die achter het stuur plaatsneemt. Het stuur is net als dat van de RRSS elektrisch in diepte en hoogte te verstellen, erg handig en fijn. Achterin is er werkelijk een zee van ruimte voor de 3 passagiers, en als het moet 5 passagiers want ik had de 7-zitter mee. En maak je alsjeblieft geen zorgen over het comfort van een volgeladen Disco. De luchtvering zorgt ervoor dat de Disco onder alle omstandigheden comfortabel veert maar vooral ook op de juiste rijhoogte blijft. Een bijkomend groot voordeel van luchtvering is dat je de Disco een behoorlijk stuk kunt laten zakken. Dat maakt het instappen voor ouderen en kleine kinderen makkelijker, en ook de boodschappen hoef daardoor je minder hoog op te tillen.

Na Mick afgezet te hebben ben ik via de oprit naar de N11 bij Hazerswoude-Rijndijk naar huis gereden omdat die zo ongelofelijk mooi maar ook lastig is. Zet het gas er te vroeg en te heftig op en de testauto kan zomaar voortijdig de N11 op glijden. Het tweede deel van deze opritbocht is zo haaks dat elke auto hier begint te glijden als je het gaspedaal diep intrapt. En inderdaad begon de Disco mooi te glijden in de haakse bocht, en toen ik het gaspedaal op de bodem trapte begon de Disco naar links en rechts uit te breken. Maar door de permanente 4×4 aandrijving laat de Disco zich erg makkelijk te corrigeren. Ik had het ESP overigens uitstaan want met het ESP aan was dit waarschijnlijk niet gebeurd, omdat het ESP van deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE elke uitbreekpoging stevig corrigeert. Dat had ik eerder die week al een aantal keren gemerkt als ik met de Disco hard door een haakse bocht heen reed. Aan het einde van de N11 ben ik nog even heel hard in de remmen gegaan, dat is namelijk ook erg leuk met de Disco. De remmen van deze Disco vertragen fantastisch en mede dankzij het ABS, kon ik erg laar in de remmen gaan. Zo goed als de remmen van de RRSS zijn de remmen van deze Disco niet, maar die remmen waren dan ook buitenaards goed.

Kleine Italiaanse horzel vs Groen Brits flatgebouw
Dinsdagavond heb ik verschrikkelijk gelachen toen ik de kinderen moest halen/brengen. Op de heenweg kwam er bij het tweede stoplicht een kleine Autobianchi naast me staan. Ik vermoed dat het een Autobianchi A112 Abarth is geweest, want dit kleine autootje was behoorlijk rap. Uiteraard was de Disco sneller maar de vasthoudendheid waarmee de bestuurder van de Autobianchi elke keer weer een stoplichtsprint (er volgden daarna nog drie stoplichten) met mij aanging bezorgde mij de slappe lach. Bij het tweede stoplicht had ik de automaat in Neutraal staan en moest ik dus heel snel de mooie chromen knop omdraaien en gas geven. Dat kan gelukkig ook heel snel omdat de blokkade van de draaiknop opgeheven wordt zodra je ook maar heel lichtjes het rempedaal aanraakt. In tegenstelling tot vrijwel alle andere auto’s met een automaat, hoef je bij deze Land Rover Discovery 4 SDV6 HSE dus niet het rempedaal in te trappen. Bij het derde en vierde stoplicht zette ik de automaat alvast in Drive en hield daarbij één voet op het rempedaal en één voet op het gaspedaal. En om het af te maken zette ik de automaat bij het vijfde stoplicht in de Sport-stand en ook weer één voet op het rempedaal en één voet op het gaspedaal. De kinderen vonden de stoplichtsprintjes prachtig, en ik had dan ook geen kind aan ze in deze rijdende ‘Disco’. Toen ik ze had opgehaald en thuis gebracht moest ik supersnel naar mijn zus om haar zoon even op te halen en weg te brengen. Ik ben nog nooit zo snel op en neer gereden, en dat nota bene met zo’n grote zware auto, héérlijk!

“Jaguar op pootjes”
Wat is nou een goede omschrijving van deze Land Rover Discovery 4 SDV6? Ik hou het op een “Jaguar op pootjes” want het comfort van deze Disco is vergelijkbaar met die van een Jaguar XF die ik begin van dit jaar getest heb. Ook het sjieke fraaie interieur kan makkelijk tippen aan de luxe van een Jaguar. Maar die pootjes zorgen ervoor dat ik met deze auto dingen kon doen die ik met een Jaguar absoluut niet kan. Nou ja niet kan? Het kan natuurlijk wel, maar ik vrees dat de Jaguar XF na vijfde hoge verkeersdrempel in een bonk schroot is veranderd. Zo niet deze Disco, zelfs de allerhoogste verkeersdrempels waren geen enkel probleem voor deze 4×4. Na het wegbrengen van de kinderen ben ik nog even mijn drempelrondje drie keer gereden. Elk rondje voerde ik de snelheid iets meer op, maar zelfs zonder de rijhoogte te verhogen kon ik nog zo gek doen als ik wilde, de Disco had er niets van! Het stuurgevoel is overigens niet al te direct maar dat hoort ook zo bij een dergelijke auto. Een al te direct stuurgedrag zou de Disco te nerveus maken en dat wil je als bestuurder helemaal niet. Het verbruik viel mij overigens heel erg mee, zelfs met een zeer sportieve rijstijl kwam ik nog op ruim op 1:9 uit. Heel rustig en netjes rijdend moet je dus ruimschoots boven de 1:10 uit kunnen komen. Ik kon mezelf niet inhouden maar dat plezier moeten jullie me maar gunnen.

Engelse foto’s
Helaas stonden er op de perssite geen interieurfoto’s van een linksgestuurde Land Rover Discovery 4. Om die reden heb ik gekozen om foto’s van een rechtsgestuurde Land Rover Discovery 4 bij de foto’s te zetten. Mijn excuses daarvoor maar het is niet anders.