Tuinierster anno 2013
Het eerste beeld dat in me opkwam toen ik hoorde dat er een verlengde versie van de Fiat 500 op de markt zou komen, is dat van die twee halve Fiat 500’s omgekeerd tegen elkaar geplakt oftewel de allereerste versie van de Multipla. Vroeger had Fiat namelijk een dergelijk model dat ik nog steeds één van de mooiste modellen van Fiat vind. Maar het bleek dat dit model niet als basis voor de Fiat 500L had gediend maar de Fiat 500 Giardiniera wat grappig genoeg “tuinierster” betekent. Maar de Fiat 500 Giardiniera mag er zeker ook zijn, of beter gezegd de Fiat 500 Stationwagon zoals-tie in de brochures werd genoemd. Na het plaatsnemen was ik behoorlijk verrast over de zitpositie, want die is niet alleen erg rechtop maar ook nog eens zeer ruim. Het heeft iets weg van de zitpositie in een busje maar toch ook weer niet. Elke keer dat ik daarna opnieuw instapte probeerde ik het met een andere auto te vergelijken, maar ik zou geen enkele andere auto weten die er qua zitpositie op lijkt. Na het afstellen van de stoel, de spiegels en het stuur sloot ik mijn iPod Touch aan op de USB-ingang (dan heb ik tenminste een playlist i.t.t. Bluetooth) en reed weg. TwinAir, 105 Pk en 6 versnellingen, ik was uitermate benieuwd hoe dat aan zou voelen. Bij de rotonde draaide ik de A9 op en even later de A5, en ik moet zeggen dat ik op de toerit naar de A5 een behoorlijke bochtensnelheid aan kon houden. De vering/demping is comfortabel en dat merkte ik direct toen ik op de A5 reed en op zoek naar mijn portemonnaie per ongeluk een ruk aan het stuur gaf. De reactie van de heftig bewegende carrosserie op het chassis verraste mij. Het was niet zo dat ik er nou bang van werd, maar dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Het zwaartepunt van de Fiat 500 L ligt hoger dan dat van de gewone Fiat 500, dus misschien dat de vering/demping toch iets té comfortabel is. De rest van de rit naar huis ging prima en wat mij direct positief opviel is dat dit TwinAir-motorblok precies dat beetje extra Pk’s heeft die ik mis bij de Fiat 500 TwinAir. Dit sterkere TwinAir-motorblok voelt daardoor lekkerder aan, met optrekken, met hernemingen, even snel inhalen, kortom dit is een heerlijke tweecilinder turbo.

Vlakbij huis aangekomen heb ik het stuur meteen in de city-stand (stuurt heerlijk licht) gezet, en bleek dat de remmen van de Fiat 500L niet alleen mensenproof maar ook duivenproof zijn. Er landde een tortelduif vlak voor mijn voorwielen en direct stond ik pats-boem bovenop mijn remmen, vlak na mijn remactie hield ik even mijn adem in. Ik heb een bloedhekel aan beestjes doodrijden en dat gebeurt me dan ook zéér zelden (slechts tweemaal in meer dan anderhalf miljoen auto/motorkilometers wereldwijd), maar gelukkig zag ik de tortelduif wegvliegen. In dit geval werkt het ‘City Brake Control’ (=actieve veiligheidssysteem detecteert obstakels voor de auto en remt automatisch af wanneer de bestuurder niet snel genoeg reageert om botsingen te vermijden) dus niet ha, ha. [quote Fiat] ‘City Brake Control’ is ontworpen voor het stadsverkeer en rijsnelheden tot 30 km/u. Naargelang bepaalde parameters – zoals de rijdynamiek, de stuurhoek, de positie van en druk op het gaspedaal – kan het systeem aanrijdingen volledig vermijden (=’Collision Avoidance’) of de gevolgen van een mogelijke impact beperken (=’Collision Mitigation’). Bovendien omvat dit systeem nog drie bijkomende functies: ‘Automatic Emergency Braking’, ‘Prefill’ en ‘Brake Assist’. De eerste functie respecteert weliswaar de wensen van de bestuurder en laat de volledige controle in zijn of haar handen, maar wordt geactiveerd door een noodstop wanneer een impact onvermijdelijk blijkt en de bestuurder nog niet heeft gereageerd. De ‘Prefill’-functie bereidt het remsysteem voor om sneller te reageren, zowel wanneer ‘Automatic Emergency Braking’ tussenkomt als wanneer de bestuurder zelf remt. ‘Brake Assist’ herkent dan weer noodsituaties en wijzigt de respons van het rempedaal zodat het sneller reageert. [/quote Fiat]

Zuinigheidsrit
Zaterdag was het droog weer en vanwege de Eco-knop die ik had gezien vlak voor de versnellingspook moest ik dus wel een zuinigheidsrit maken. Gezien de negatieve berichten in andere testverslagen over het verbruik was ik weinig hoopvol gestemd. Zou het net zo zwaar tegenvallen als met de Lancia Ypsilon 0.9 TwinAir, waarbij ik met twee verschillende auto’s slechts 1:20,4/1:17 (en nog steeds weet ik niet wat de oorzaak daarvan is geweest) wist te halen. Bij vertrek had ik een goed gevoel, want het motorblok reageert goed op het gas, draait mooi rond dus dat is alvast een goed teken. Op de N206 ging direct de cruise control erop, naar mijn mening een must voor een eco-auto. Grootste verrassing vind ik dat ik ook in de 6e versnelling nog steeds 80 km/u kan rijden. Ik had echt verwacht dat het koppel bij dat lage toerental niet hoog genoeg zou zijn, en dat het motorblok hier voelbaar moeite mee zou hebben. Die extra Pk’s en koppel zijn dus ruim voldoende om een 6-versnellingsbak te rechtvaardigen. Wat mij betreft stoppen ze deze 6-versnellingsbak ook in de Abarth 500C, want deze 6-bak schakelt – naast die fijne extra versnelling – een stuk fijner dan de 5-bak. Aan het einde van de N206 wilde ik de cruise control uitzetten maar de cancel/resume-knop reageerde helaas niet. Resume deed-ie gek genoeg wel maar Cancel dus niet, en dus heb ik toen maar even teruggeschakeld naar de 5e versnelling. De mooie haakse bocht ging lekker en ik moet eerlijk bekennen dat de wegligging beter is dan ik in eerste instantie dacht. Toen ik weg reed in Lijnden voelde ik dat vering/demping lekker comfortabel is, maar van een negatieve invloed hiervan op de wegligging is niets te merken.

Het ging lekkerder dan de vorige keer en na Vogelenzang had zoiets van die 0 zit erin, en zo niet dan moet 1-3 keer remmen zeker tot de mogelijkheden behoren. Op de T-splitsing moest ik net aan remmen vanwege een trage schildpad die allang had kunnen rijden maar als een schildpad reageerde en optrok. Het stoplicht even verderop ging goed, en ook de afslag naar Circuitpark Zandvoort ging prima. Met slechts 1 keer remmen reed ik de duinenweg op, onderweg fantaserend over het kitesurfen (er waren veel kitesurfers op zee) dat ik dit jaar wil gaan leren. Mel de webmaster van Autotesten.nl kan goed kitesurfen, dus met zijn connecties moet het wel lukken om les te krijgen. Aan het einde van de duinenweg was het even schrikken want daar was één rijstrook afgesloten. Gelukkig leverde dat geen problemen op, en kon ik met nog steeds maar 1 keer remmen de draai bij de rotonde maken. Maar oh wat ging het daarna ineens verschrikkelijk mis op de terugweg, ik moest keer op keer remmen waar ik normaal nooit moet remmen. Het begon met overstekende fietsers op een plek waar ik nooit fietsers tegenkom. Direct daarna was het weer raak vlak voor een bocht toen een Duitse automobilist op een haar na een scooterrijdster van haar sokken reed. En daarna nog een keer, en nog een keer, en nog een keer, en nog een keer, dit sloeg werkelijk helemaal nergens op. Maar zo zie je maar weer hoe verschrikkelijk het tegen kan zitten. En als op klap op de vuurpijl kon ik op de bomenweg naar Vogelenzang maar net een frontale botsing met een tegemoetkomende auto voorkomen. Die knettergekke idioot haalde een grasmaaier in een blinde bocht in, en kwam daardoor op mijn weghelft terecht. Het is dat ik altijd het onverwachte verwacht, en daardoor met een razend snelle stuurreactie een botsing kon voorkomen maar anders…. Het verbruik stemde mij gelukkig wel vrolijk want 1:29,3 mag je ronduit fantastisch noemen. Dat is ruimschoots beter dan de verbruikswaarde die Fiat opgeeft in haar brochure. Nu nog een zuinigheidsrit in de ECO-stand!

Grondspeling
Op de terugweg naar huis na de zuinigheidsrit ben ik uiteraard plankgas in de 2de versnelling door de opritbocht bij ’t Heen gereden. Met het ASR en ESC aan want ik wilde eerst weten hoe het aanvoelt met alles aan, waarbij ik moet vermelden het ASR wel uitgeschakeld kan worden maar het ESC niet. Dus alles uitzetten kan niet, alleen de ‘Anti Slip Regeling’ kan dus uitgezet worden. Met alles aan ging de Fiat 500L protesterend door de opritbocht heen, en ik had daarbij constant het gevoel dat beide veiligheidssystemen hinderlijk ingrepen. Na ’t Heen ben ik via de ventweg langs het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg naar huis gereden, met een extreem grote blauwe Amerikaanse pick-up (formaat vrachtwagen) voor me uitrijdend. De bestuurder remde werkelijk voor elke verkeersdrempel alsof het een 20 meter hoog zandduin was, het was echt ronduit lachwekkend! Met zo’n auto kun je bij wijze van spreken met 200 km/u nog over die verkeersdrempels heen vliegen en dan merk je er nog steeds niets van. Ik blijf me daar elke keer weer over verbazen, bestuurders in 4WD’s/SUV’s/terreinauto’s die hard afremmen voor een verkeersdrempel. Heel even dacht ik erover om de pick-up voorbij te vliegen precies op de hoogste verkeersdrempel maar ik heb het toch maar niet gedaan. De ruimte om er langs te vliegen was nogal krap. Maar wat ik even wil vermelden is dat de grondspeling van deze Fiat 500L meer dan uitstekend is voor dit type auto.

Vakantie!!!
Hoe het komt weet ik niet maar als ik vakantie heb wordt het altijd mooi weer, t/m 24 mei was het werkelijk ongelofelijk koud regenachtig takkenweer. Maar op vakantie gaan, nee laat maar breek me de bek niet open. Als ik nog denk aan de keren dat ik in amper 1 week met de motor even snel op en neer croste naar de Cote d’Azur, of even in minder dan 3 weken op en neer naar Turkije, of binnen 4 weken op en neer naar het randje van de Sahara. Vorig jaar augustus/september ben ik nog in 42 dagen op en neer gereden naar Armenië, 12.600 km in slechts 42 dagen waarvan 23 rijdagen en 19 rustdagen. Ik heb er totaal geen zin meer in, zeker niet na alle ongelofelijke teringzooi (=vervuiling in alle soorten en maten) die ik onderweg gezien heb. En dus ben ik op een zeer zonnige maandagmiddag heerlijk naar Noordwijk aan Zee gereden, waar we een dag eerder de fotoshoot hadden gedaan. Even lekker heerlijk door de duinen en over het strand wandelen. Hardlopen gaat nog steeds niet, ruim 3 maanden na het motorongeluk zijn mijn gekneusde ingewanden nog steeds niet volledig hersteld van die harde klap. De rit naar Noordwijk aan Zee in de Fiat 500L was werkelijk heerlijk. En ik dacht nog toen ik de eerste foto van deze auto zag, “dat ding ziet er niet uit” en “dat rijdt vast als een natte krant”. Hoe verschrikkelijk kon ik er naast zitten, ai, ai, ik geef het niet graag toe, maar het klopt wel. De ruimte in deze auto is echt bizar, volgens mij past iemand van 3 meter zelfs nog in deze auto!

Maar ook achterin is de zitruimte werkelijk giga, en daarom is het uitermate handig dat de gedeelde achterbank nog naar voren te schuiven is. Na het maken van de foto’s van de bagageruimte kon ik dus nog een tweede keer foto’s maken (pas na de foto’s zag mijn zwager dat de achterbank naar voren kon schuiven), maar nu met de achterbank helemaal naar voren geschoven. En zelfs met een helemaal naar voren geschoven achterbank kun je nog steeds prima zitten achterin. Het gekke is dat ik nog steeds de zithouding achter het stuur niet kan duiden, het lijkt gewoon nergens anders op maar het zit werkelijk heerlijk. Het beste van deze auto vind ik nog het goede zicht en overzicht, nooit had ik het idee iets over het hoofd te zien of te gemist te hebben. En voor ik het vergeet, ook de mooie grote zijspiegels dragen daaraan bij. Het dashboard is niet bijzonder maar wel doeltreffend en ik mis dan ook niets. Mijn iPod Touch heb ik dit keer op de USB-ingang (Bluetooth kan ook) aangesloten, zodat ik gebruik kan maken van de songlist. Het geluid dat uit de speakers komt is prima gezien de prijs van deze auto. Verder had deze Easy-uitvoering op de voorstoelen als extra accessoires stoelverwarming (één stand) en elektrische lendeverstelling.

ASR uit!
Toen ik een dag eerder door de opritbocht bij ’t Heen was gereden merkte ik aan alles dat de auto niet deed wat ik graag wilde. Ik moest verdorie moeite doen om ‘m netjes op de ideale lijn te houden. Ik was benieuwd hoe dat op de terugweg zou zijn na mijn wandeling. Op de heenweg kan ik altijd erg genieten van de mooie fly-over afrit naar Noordwijk aan Zee. Omdat je niet kunt zien wat er komen gaat in de bocht gaan veel automobilisten er als een slak doorheen. Jammer want de maximum snelheid doe je met twee vingers in je neus, en daar kan dus makkelijk nog een schepje bovenop. De Fiat 500L werd lekker in de veren gedrukt door het extra schepje snelheid, maar de wegligging was desondanks prima. Normaal gesproken rij ik altijd via Katwijk aan Zee naar Noordwijk aan Zee maar nu kon ik mooi achter elkaar over alle drie de rotondes heen. De middelste rotonde heeft een extreem hoge rotonderand, en ik was benieuwd hoe de Fiat 500L daar zou aanvoelen. Tot mijn verbazing gleed de Fiat 500L werkelijk over de hoge rotonderand heen alsof ik in een hoge 4WD zat. De andere twee rotondes gingen trouwens ook lekker, maar dit is toch wel de scherprechter. Na een heerlijke wandeling door de duinen en over het strand voelde ik ineens alle beurse plekken op mijn lichaam weer. Maar ach wie zijn voorkant aan het asfalt ‘brandt’ die moet voelen. Ik liep terug naar de Fiat 500L die ik ergens voor een villa in de duinen had geparkeerd. Best humor op de boulevard is het betaald parkeren maar amper 20 meter vanaf de boulevard tussen de rijke stinkerds is het gratis.

Op de terugweg heb ik het ASR uitgezet en ik was benieuwd wat dat voor effect zou hebben op de wegligging. Op de terugweg ben ik weer over de drie rotondes heen gereden, en dat was echt genieten in deze auto. Daarna volgt een hele lange oprit naar de N206 die eigenlijk alleen leuk is met een snelle sportauto, en over de snelheid zal ik het dan maar niet hebben. Bij ’t Heen ben ik er snel even afgegaan en aan het einde van de afrit direct weer omgedraaid. Met vol doorspinnende voorwielen dook ik de opritbocht in, ik merkte vrijwel niets van het ESC en de Fiat 500L bleef dit keer als op een rails heel mooi op de ideale lijn. Met het ASR uit is deze opritbocht vele malen leuker! Op dus naar de rotonde en de S-bocht bij het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Het stoplicht stond gelukkig op groen want daardoor kon ik de Fiat 500L lekker hard de bocht insmijten. Terwijl de wielen nog dwars op de chassis stonden reed de Fiat 500L netjes verder richting de rotonde. Ook hier weet hetzelfde verhaal en de S-bocht nam ik echt met een ongelofelijke vaart (voor deze auto dan althans), maar het was werkelijk waar alsof ik in een vierwielaangedreven auto reed. Daarna ben ik nog even heerlijk over alle verkeersdrempels heen gesprongen. Later las ik dat de Fiat 500L Trekking een systeem genaamd Traction+ heeft. Oftewel Fiats innovatieve tractiecontrole die de grip op moeilijke en gladde ondergrond verbetert en heel wat minder kost dan een klassieke 4×4-aandrijving. Deze Fiat 500L Easy heeft dit nieuwe innovatieve systeem niet, maar ik kan niet anders dan concluderen dat het ESC op deze gewone 500L ook uitmuntend zijn werk doet.

Onderstuur?
Gezien het hoge zwaartepunt, de comfortabele vering/demping en de langere veerwegen dan de Fiat 500 zou je dat op de grens rijdend wel verwachten. Mijn eerste probeersels met het ASR aan, en vervolgens uit gaven mij het gevoel dat dit grappige ruimte 500-tje meer kon hebben dan ik verwacht had. Dinsdag moest de Nissan Pixo van mijn zus een grote beurt krijgen, en dus besloot ik maandagavond haar auto alvast naar de Nissan-dealer in Leiderdorp te brengen met haar zoon. Op de terugweg wilde mijn neefje nog wat rijden en gezien het bloedmooie weer had ik daar zelf ook wel even zin in. Maar voordat we richting het strand zouden rijden moest ik uiteraard nog even over het rotondecircus heen raggen. Zeg maar gerust raggen tot de macht 10 want ik heb de Fiat 500L met het ASR uit werkelijk zo verschrikkelijk bruut over de rotondes heen gesmeten, dat ik absoluut zeker wist dat het niet gekker kon dan dit. Op de koeienrotonde ging het er al stevig aan toe, zwaar glijdend met piepende en zwaar doorspinnende voorbanden vloog ik over de rotonderand heen. Er was alle reden om te denken dat de Fiat 500L hier serieus moeite mee zou hebben, NOT! Het was alsof ik in een Range Rover Supercharged met 4×4 en luchtvering zat (bij wijze van spreken dan) zo fantastisch is de wegligging. De haakse bocht bij de McDonald’s smeet ik ‘m zo gruwelijk hard in zoals ik het dit jaar alleen nog met de Ford Kuga gedaan heb. De Fiat 500L hing diep in de veren, alle banden piepten, de voorwielen spinden zwaar door, maar ondanks dit alles vloog ik totaal niet met onderstuur de bocht uit, ik hoefde zelfs niet eens van het gas af te gaan.

Tijd voor nog zwaarder vuurwerk dus! Ik draaide snoeihard over de kleine rotonde heen, op naar de volgende grotere rotonde met zijn gruwelijk mooie rechts-links-rechts-buitenbocht. Toen ik de rotonde afgevlogen kwam stonden de wielen nog volledig de andere kant op dan de auto opreed maar het maakte de Fiat 500L helemaal niets uit! Op naar de grote rotondes aan weerskanten van de A4 met hun hoge rotonderanden. Ik nam de hoge rotonderand van de westkant-rotonde met een extra hoge snelheid, daardoor kom ik harder neer en dus creëer ik meer onrust in het onderstel. Maar ook nu weer niets geen onrust, of bijsturen, of andere problemen echt helemaal noppes nada. De oostkant-rotonde dan maar met nog meer snelheid! Ik smeet de Fiat 500L eerder, harder en bruter naar de binnenring dan ik zelfs nog met de Ford Kuga had gedaan. Echt geloof me, het was een eitje voor deze Fiat 500L. Wat een ongelofelijk goede wegligging heeft deze auto, dit is echt heel véél beter dan ik verwacht had. Toen ik ‘m de eerste keer op de foto zag, had ik zoiets van: “Jèk wat is-tie lelijk, wil ik deze auto eigenlijk wel testen?” Zo zie je maar weer dat je nooit op de buitenkant alleen moet afgaan, ga eerst maar eens rijden zou ik zeggen! Na het rotondecircus zijn we nog even naar het strand gereden, en onderweg naar het strand reed ik niet de gebruikelijke route via Leiden maar via Oegstgeest. Op die weg heb je een verkeersdrempel in een hele mooie bocht. Een zeer verraderlijke bocht in de nacht omdat je dan niet door hebt hoe lastig-ie is. De Fiat 500L kwam bijna los, meteen daarna moest ik insturen, en tijdens het in- en uitveren begon het onderstel heftig te heen en weer te zwabberen. Maar ook dit liep weer goed af, en daar moet ik de Fiat 500L een compliment voor geven.

De ultieme zuinigheidsrit!
De vorige zuinigheidsrit was in de gewone stand met vol vermogen, maar aangezien deze Fiat 500L ook een ECO-stand heeft moest ik dus nog een zuinigheidsrit doen. In de ECO-stand is het vermogen en koppel respectievelijk 8 Pk en 25 Nm lager (Vol vermogen 77(105)/5.500 – vermogen ECO-stand: 72(98)/5.750 – Vol koppel: 145/2.000 – koppel ECO-stand: 120/1.750) dus als het goed is moet dat een nog weer lager verbruik opleveren dan de 1:29,3 eerder in de week. Ik had er een hard hoofd in maar theoretisch zou het moeten kunnen, nu de praktijk nog! Het is wel even goed om te vermelden dat de waarden van de inspuitcomputer in de ECO-stand en de Normaal-stand helemaal niets van elkaar verschillen. De enige twee verschillen zijn de elektronische vermogensbegrenzing en de elektronisch verminderde gasrespons. Eerst maar eens de tank volgooien in ’t Heen, waar bleek dat ik na 193,5 km stevig planken uitkwam ik op 1:11. Ik had pech want het was die avond één van de loopdagen van de “Avond 4-daagse”, en dus moest ik even op het juiste moment wachten om weg te rijden. Bijna vergat ik de ECO-stand in te schakelen, dat zou me verdorie toch niet gebeuren!!! Nog rustiger dan de vorige keer reed ik de N206 op en bij 80 km/u ging direct de cruise control erop. Raar maar waar, ik had net het gevoel alsof 80 km/u in de ECO-stand van geen kanten opschoot. Wat duidelijk opvalt is dat de motor zo stil ronddraait dat je ‘m bijna niet hoort. Daarom is die 6e versnelling ook erg fijn op de snelweg, want daardoor is de motor ook op maximale kruissnelheden amper te horen. Aan het einde van de N206 reed ik een camper achterop die niet alleen irritant langzaam maar vooral ook onzeker reed. Ik heb daarom extra afstand gehouden totdat ik door Vogelenzang heen was gereden. Op het stukje weg tussen Vogelenzang en de rotonde naar Heemstede heb ik de camper snel even ingehaald. Dat mag wel niet vanwege de dubbele doorgetrokken streep, maar de bestuurder van deze camper reed zo dramatisch slecht dat ik geen zin had om daar nog 1 seconde langer achter te blijven hangen. Het bleek een hele goede keuze want de camper verdween al heel snel in mijn spiegels en dat terwijl ik geen kilometer harder reed dan de ter plekke geldende maximum snelheid. De bomenweg ging lekker het zonnetje was zelfs nog doorgekomen en dan is het daar extra mooi. De afslag naar Bentveld ging ook goeden gelukkig was het daarna heerlijk rustig zodat ik lekker langzaam op de T-splitsing af kon rijden. Precies toen ik dreigde te moeten remmen reed de auto voor mij gelukkig door, en kon ik met nog steeds 0 keer remmen linksaf slaan. In de verte zag ik dat het stoplicht nog in werking was maar gelukkig was-tie net groen toen ik aan kwam rijden. De 1ste rotonde in Zandvoort ging gelukkig ook zonder te remmen alhoewel het niet veel scheelde vanwege een fietser die voorrang had en even aarzelde. De tweede rotonde leek op een drama uit te draaien vanwege alweer een dramatisch langzaam, en ook weer erg onzeker rijdende camper. Wat is dat toch met die bestuurders van die campers??? Gelukkig ging het net aan goed en kon ik ook nu weer door wat extra afstand te houden zonder te remmen verder rijden.

Op naar de boulevard en de duinenweg maar of duvel ermee speelde reed op de boulevard weer een auto extreem langzaam. Ook nu weer hield ik wat extra afstand en ook nu weer zorgde dat ervoor dat ik niet hoefde te remmen. De duinenweg ging lekker maar ik vrees dat er die avond heel veel automobilisten, en vooral motorrijders een dikke boete hebben gehad of hun rijbewijs in hebben moeten leveren. Precies tussen de bomen van het 50 km/u-gedeelte stonden ze weer eens te laseren, en het is heel wat maanden geleden dat ik ze hier voor het laatst heb zien staan. Uiteraard liep ik geen enkele kans op een boete, want tijdens een zuinigheidsrit hou ik me de gehele route precies aan de geldende maximum snelheid. Nadat ik omgekeerd was bij de rotonde zag ik dat ze aan de andere kant ook stonden te laseren. Eenmaal op de boulevard heb ik het raam open gedraaid en met een langzaam-aan-armgebaar alle tegemoet komende automobilisten en motorrijders gewaarschuwd. Nog steeds 0 keer remmen maar de vorige keer moest ik na de boulevard iets van 7 keer remmen binnen een paar kilometer. De rotonde op de boulevard ging dit keer wel goed, maar op de rotonde richting de spoorwegovergang ging het bijna mis. Ik gokte en gokte gelukkig goed want de auto waarvoor ik bijna was gestopt, gaf op het laatste moment toch richting aan om de rotonde te verlaten. Maar in de verte doemde het volgende probleem op, de spoorbomen waren dicht maar ik had mazzel want 100 meter voor de spoorwegovergang zag ik ze weer opengaan. Oef! Nu nog één lastige rotonde en ook die ging goed, maar ook maar net aan want ik kon maar net aan tussen twee auto’s doorschieten. Op weg naar Bentveld kreeg ik een groep motorrijders achter me aan. Toen ik rechtsaf sloeg richting Vogelenzang reden ze nog steeds achter me. Ik was benieuwd of ze mijn zouden halen. Door de vele verkeersdrempels op de Leeuwerikenlaan deden ze dat niet, geen wonder want een Supersport heeft korte veerwegen. Met de Fiat 500L vloog ik over de verkeersdrempels heen alsof ze er niet lagen, wat dat betreft is de grondspeling van de Fiat 500L echt een groot voordeel ten opzichte van zijn concurrenten. Aan het einde van de Leeuwerikenlaan hield ik de vaart er nog steeds goed in, iets te goed want ik moest snel terugschakelen naar de 2de versnelling om de vaart eruit te halen. Aan het einde van de Leeuwerikenlaan ligt namelijk een verkeersdrempel met direct daarna een scherpe bocht naar links. Met iets teveel vaart vloog ik over de verkeersdrempel heen, en al heftig stuiterend stuurde ik naar links, wat best goed ging voor een auto van dit caliber. De bomenweg oprijdend ging het ook weer maar net aan goed, ik moest even heel snel een dot gas geven om een auto op de voorrangsweg voor te blijven. De motorrijders reden nog steeds achter me en bij de blinde bocht aangekomen hadden ze het even moeilijk op het vochtige wegdek. Daarna bleef het goed gaan, ik had nog steeds niet geremd bij het oprijden van de N206. Nu alleen de spannende afrit en de rotonde bij ’t Heen nog! Ook die gingen werkelijk perfect en ineens bedacht ik me dat ik de auto bij de benzinepomp stil kon laten vallen zonder te remmen. Dat had ik nog nooit gedaan, en zo geschiedde en dus was dit de ultieme zuinigheidsrit. Ook het verbruik was ultiem, een hele nette 1:32,3. De boordcomputer geeft overigens via een mooi overzicht met 1-5 sterren de zuinigheid (=acceleratie/afremmen/schakelen/snelheid) van elke laatste rit aan. Jammer genoeg ben ik vergeten die van deze ultieme zuinigheidsrit te fotograferen.

Laag verbruik versus hoog verbruik
Tijdens eerdere zuinigheidsritten met auto’s met een TwinAir-motorblok was ik al tegen vreemde dingen aangelopen. Lees het testverslag van de Lancia Ypsilon 0.9 TwinAir er nog maar eens op na. Omdat Ronald Vermeulen (de huistuner van Vireo in Houten) op dat moment nog geen ervaring had met de nieuwe TwinAir-motorblokken, wist ik niet wat de oorzaak van dit vreemde hoge verbruik nou geweest zou kunnen zijn. Vrijdag 7 juni 2013 ben ik met de Opel Adam naar Vireo in Houten gereden, in de hoop dat Ronald mij iets wijzer zou kunnen maken omtrent de vreemde verbruikswaarden van de Fiat 500L. Een eerste mogelijk goede verklaring staat op de website van Vireo waar Ronald via een mooie berekening laat zien hoeveel Pk’s er benodigd zijn om welke snelheid te rijden. De berekening is gedaan op grond van een Alfa Romeo Giulietta maar die zal niet veel afwijken van de Fiat 500L. Het gaat vooral om de gigantische stijging van het aantal benodigde Pk’s vanaf 100 km/u. Volgens de berekening van Ronald heeft een Fiat 500L om 50 km/u te rijden 6 Pk aan vermogen nodig, om 80 km/u te rijden al 16 Pk, maar om 100 km/u te rijden dik 27 Pk en om 120 km/u te rijden maar liefst 42 Pk. Het aantal extra benodigde Pk’s om een maar iets hogere snelheid te halen is dus behoorlijk groot. Dat verklaart ook precies waarom de Fiat 500L tot en met 80 km/u (tijdens mijn zuinigheidsritten is 80 km/u de maximum snelheid) zo zuinig is.

Wat het echter niet verklaart is waarom het verbruik bij 100 km/u zo dramatisch in elkaar stort. Een verbruik van rond de 1:15 is veel hoger dan de 1:23 vermeld in de brochure. Maar ook daar heeft Ronald een goede verklaring voor die naar mijn mening hout snijdt. Het downsizen van het aantal cilinders (vroeger waren 2- en 3-cilinders zeldzaam) en/of de cilinderinhoud, met de daaraan gekoppelde toepassing van een turbo(‘s) en/of een compressor wordt gezien als de heilige graal. Maar is het dat ook? Ik merk steeds vaker dat de bijvoorbeeld de 3-cilinder turbo’s bij lange na niet het opgegeven lage verbruik halen, terwijl bv. de atmosferische 3-cilinder Nissan Pixo met een cilinderinhoud van 1-liter het wel haalt. Ronald vertelde mij als verklaring dat een klein motorblok zoals de TwinAir veel harder moet werken bij 100 km/u om een auto als de Fiat 500L vooruit te krijgen dan een atmosferisch 1.4-liter MultiAir motorblok. Ik heb zelf even een mooi hypothetisch medisch voorbeeld bedacht om dit te verduidelijken. Stel je transplanteert het hart van een kind in het lichaam van een volwassene, dat kleine kinderhart zal dan veel harder moeten pompen dan het getransplanteerde hart van een volwassene. Zo moet je het ook zien bij auto’s en dus zal het verbruik van een klein motorblok in een grote auto nooit laag kunnen zijn. Verder vertelde Ronald mij dat in alle ogenschijnlijk dezelfde TwinAir-motorblokken verschillende merken (Bosch, Minarelli) inspuitcomputers zitten. Zo zit er dus in een Fiat 500C TwinAir een ander merk inspuitcomputer dan in de Lancia Ypsilon 0.9 TwinAir etc. Dat zou ook een aantal rare verschillen kunnen verklaren. Hoe dan ook, het valt niet mee als autojournalist om een vinger achter dit soort dingen te krijgen.

Fiat 500L Trekking
Tijdens het downloaden van foto’s op de perssite kwam ik nog een knalgele versie van de Fiat 500L tegen, de zogeheten “Trekking” met als extra’s: Offroad-look, hoge bodemvrijheid en specifieke uitrusting voor liefhebbers van sporten en buitenactiviteiten – Tractiecontrole ‘Traction+’ standaard voorzien – Verkrijgbaar met alle motortypes in het gamma, inclusief de nieuwe 105 Pk sterke 1.6 MultiJet II turbodiesel – Innovatieve uitrusting: 520 watt sterk hifi-audiosysteem van Beats, ‘Lavazza 500 Espresso Experience’ en ‘City Brake Control’. De nieuwe Fiat 500L Trekking richt zicht tot liefhebbers van sporten en buitenactiviteiten, en combineert een offroad-uitstraling met een intelligente voorwielaandrijving dankzij de ‘Traction+’-technologie. Die innovatieve tractiecontrole verbetert het rijgedrag op moeilijke en gladde terreinen en garandeert zo uitstekende prestaties bij het vertrekken. Dat alles gaat hand in hand met de ruimte en functionaliteit van het 500L-model, de ‘City Lounge’ van Fiat, die plaats biedt aan alle kleine geneugten en grote emoties van het leven: kinderen, vrienden, reizen, muziek en de internetgemeenschap.
Om zijn outdoor-karakter te benadrukken wordt de 500L Trekking standaard geleverd met specifieke bumpers met bescherming voor een extra gespierde en dynamische uitstraling en met een verhoogde bodemvrijheid om beter het hoofd te bieden aan ruwe terreinen. Eveneens standaard zijn de nieuwe 17-inch lichtmetalen velgen met gefacetteerde afwerking en M+S-banden, die zelfs bij beperkte grip een onberispelijke wegligging en tractie te verzekeren. Langs de buitenkant onderscheidt hij zich door nieuwe details, die de stijl van deze versie verfraaien, zoals de gepolijste accenten met steeneffect op de vleugels, de gesatineerde handgrepen en de flankstrips in geborsteld staal.

Binnenin onderscheidt de Trekking-versie zich door een nieuwe, hoogtechnologische zetelbekleding met inzetstukken in eco-leder. Klanten krijgen de keuze tussen twee verschillende combinaties: de stof Magnesio-grijs met lederen inzetstukken voor een all-roadsfeer of zwarte stof met witte inzetstukken voor een chiquere uitstraling. De voornaamste eigenschap van de nieuwe Fiat 500L Trekking is het ‘Traction+’-systeem, Fiats innovatieve tractiecontrole die de grip op moeilijke en gladde ondergrond verbetert en heel wat minder kost dan een klassieke 4×4-aandrijving. De nieuwe Fiat 500L Trekking wordt naar gelang de markt verkrijgbaar met de 95 Pk sterke 1.4 16v en de 105 Pk sterke 0.9 TwinAir Turbo op benzine en met de 105 Pk sterke 1.6 MultiJet II en de 85 Pk sterke 1.3 MultiJet II turbodiesel (ook met Dualogic-transmissie).

Lavazza 500 Espresso Experience
Nog een primeur voor de autowereld is dat de Fiat 500L als eerste seriemodel kan worden uitgerust met een authentieke espressomachine met het ‘A Modo Mio’-podsysteem van Lavazza. De espressomaker werd perfect geïntegreerd in het interieur dankzij een houder die Fiat speciaal daartoe heeft ontworpen. Voor het eerst kunt u dus in uw wagen genieten van de kwalitatieve, rijke smaak, body en romigheid van een echte Italiaanse espresso, en dat in alle comfort en veiligheid en zonder zichtbare kabels. De koffiemaker, die wordt ingeplugd in een 12V-stopcontact in de middenconsole, werkt alleen wanneer de motor draait. Om veiligheidsredenen moet de wagen echter stilstaan. Uw espresso is klaar in minder dan twee minuten. De koffiemaker van de 500L werd in nauwe samenwerking met Lavazza ontwikkeld en is als normale optie te bestellen tegen slechts €249,-!