Adam gaat…
Alle Opel-modellen eindigen op een “A” maar deze kleine grappige Opel begint ermee. Voor de ouderen onder ons behoeft deze typenaam uiteraard geen introductie, want Opel begon zijn geschiedenis net als de mensheid met Adam. De Duitse fietsenmaker Adam Opel was de oprichter van het automerk Opel. Na het testen van de Opel Mokka had ik echt zoiets van: “Yes!, Opel is terug op de goede weg met nieuwe aansprekende modellen.” Want wees nou heel eerlijk zo’n grappige en leuke (het aantal variaties is giga) auto als de Adam vind je op dit moment bij geen enkel ander automerk. Het leuke is dat je de Adam in een opvallende kleur lekker uitdagend aan kan kleden, maar ook in een hele sjieke kleur ingetogen aan kan kleden of letterlijk “Gaan als de brandweer!” Ik was zeer verrast over de vele mogelijkheden maar vooral fraaie kaalheid, en met kaalheid bedoel ik in dit geval niet mijn hoofd maar het dashboard. Meteen heb ik mijn iPod Touch aangesloten op de USB-ingang. Wat ik erg handig vindt aan de songlist op het touchscreen is, dat je met je vinger heel snel door de songlist heen kunt scrollen. Minpuntje is dat de bediening vast liep na het afspelen van bepaalde songs, het touchscreen bleef dan vast staan op die bepaalde song. Alleen door het los koppelen van de iPod Touch en het switchen naar de radio en weer terug kreeg ik de boel weer op gang. Ik moet hier overigens wel bij vermelden dat ik dezelfde songs ook niet kan afspelen als ik ze op een USB-stick beluister in mijn Renault Twizy, terwijl dàt nou juist wel weer lukt in de Opel Adam. Sluit ik de iPod Touch via de bluetooth aan op de Parrot van mijn Renault Twizy dan kan die songs wel afspelen. Wie mij uit kan leggen hoe dit kan mag mij een mailtje sturen, want ik snap hier werkelijk helemaal niets van.

Maar goed voor de rest bevalt het gebrek aan knopjes mij als Mac-adept werkelijk uitstekend, net als de leuke kleurtjes (in dit geval geel) op het stuur, de versnellingspook, de stoelen en het dashboard. Mijn eerste indruk is uitstekend, dit hebben ze bij Opel heel goed uitgedacht achter de digitale tekentafel. Het doet mij oprecht deugd dat Opel na de Mokka alweer met een leuk hip model komt. Een model dat de strijd met vergelijkbare modellen van andere automerken met groot gemak aan kan. Okay we moeten nog even wachten tot volgend voorjaar op de 1-liter driecilinder turbo, maar ook deze 1.4-liter viercilinder is helemaal niet verkeerd. Ik had het in ieder geval meteen naar mijn zin toen ik richting de snelweg toe reed. Het feit dat ik me direct thuis voelde in deze nieuwe Opel vind ik verreweg het grootste pluspunt van deze auto. Veel andere kleine auto’s zijn ook leuk maar die missen het sex-appeal (JAM/JAM EXTREME-GLAM/GLAM EXTREME-SLAM/SLAM EXTREME etc.) wat deze Opel Adam wel heeft. Meteen petje af dus voor de ontwerpers! En nee ik heb nooit een Opel gehad, en nee ik ben ook geen merkenblinde Opel-fan, ik ben gewoon opgegroeid in een buurt waar dé buurman Opel reed. Opel was in mijn jeugd een groot automerk – ik heb bijvoorbeeld rijles gehad in een rode Opel Ascona – en ik vind het daarom leuk dat dit automerk uit mijn jeugd weer opvlamt. Grappig feit is overigens dat in de buurt waar ik opgroeide ons gezin (vader/moeder/7 kinderen) het enige was zonder auto. Mijn vader (dood gereden in 1996) en moeder hadden allebei geen rijbewijs en hebben het ook nooit gehaald.

Adam gaat alvast even oefenen
Op de eerste testdag ben ik meestal erg lief voor een auto, geen SM-praktijken dus maar rustig en gezapig rijden over ’s Heeren wegen. Na thuiskomst ben ik even gaan zwemmen en kwam ik op een idee voor een grappige foto bij testverslag. Ik heb toen een foto bij het zwembad gemaakt met als titel “Adam gaat zwemmen”. Vervolgens ben ik een bagel gaan eten bij Better Bagels en heb ook daar weer een foto gemaakt met als titel “Adam gaat een bagel eten”. En dus ben ik daarna ook maar even naar het fitness-centrum gereden waar ik altijd train – “Adam gaat fitnessen” – en naar het strand bij Wassenaarse slag oftewel “Adam gaat naar het strand”. De vering/demping is normaal, en daarmee bedoel ik niet comfortabel en niet sportief maar ergens daar tussenin. Het kan niet anders dan dat Opel hier behoorlijk wat tijd in heeft gestoken, want zelfs met de grote 18-inch velgen en banden blijkt het comfort nog steeds prima. Ik kon precies voelen wat de auto ging doen toen ik langzaam steeds meer de grens op ging zoeken. Omdat de vering/demping niet sportief is raakt het sport-onderstel heel lichtjes in onbalans als er oneffenheden in het wegdek zitten, dan wel als de auto heel hard een bocht wordt ingesmeten. Het ESP houdt alles echter perfect in balans waardoor de Opel Adam netjes op zijn lijn blijft. Ik vind het persoonlijk erg jammer dat het ESP niet uitgezet kan worden, dat had mij namelijk net wat meer informatie opgeleverd.

Het rijden ging zo lekker dat ik niet anders kon dan Adam even ‘mishandelen’ (SLAMMEN?). Binnen 1 uur had deze Opel Adam SLAM meer bochten gezien dan elke andere testauto in een hele week te zien krijgt. Na mijn fraaie rit – de weg er naartoe door de duinen is één van de mooiste in zijn soort – naar de Wassenaarse Slag ben ik richting Katwijk gereden voor wat mooie bochten. De afslag na ’t Heen is zo’n afslag die je behoorlijk hard kunt nemen, maar eenmaal in de bocht moet je hier goed oppassen. Bij hard remmen kan een auto hier behoorlijk in onbalans raken, het onderstel voelt dan behoorlijk zoekerig aan. De vering/demping van deze Opel Adam is zo’n typisch vering/demping waarbij dat kan gebeuren. Dat komt NIET door die normale vering/demping (okay een beetje wel dan) maar vrijwel alleen door de bestuurder (ik dus), die door de goede wegligging dingen gaat doen waar deze auto absoluut niet voor bedoeld is. Het vervelende van deze auto is nou net dat de grens opzoeken met deze auto zo ongelofelijk leuk is. Het zoeken, bewegen, wringen en het in bedwang houden maakt dat deze auto voor mij stiekem leuker is dan een sportief afgeveerde auto die geen millimeter van zijn lijn afwijkt. Kortom deze auto is gewoon LEUK!

Adam gaat op pad
Woensdag wilde ik nog even langs rijden bij Vireo (Abarth/Fiat/Alfa Romeo-dealer) in Houten, en ik kon daarvoor kiezen uit de Honda CR-V en de Opel Adam. Met zulk mooi zonnig weer koos ik uiteraard voor de vrolijke Opel Adam funcar, bovendien was de test van de Honda CR-V zo goed als klaar. Op de heenweg besloot ik over de snelweg te rijden en terug binnendoor vanaf De Meern, naar Woerden en Bodegraven en daarna via de N11 terug naar Leiden. Op de snelweg viel op dat de 87 Pk sterke 1.4 liter motor mooi afgestemd is op de 5-versnellingsbak. Ik mis die 6de versnelling niet echt als eerlijk ben, maar voor het verbruik (100 km/u=3.000 toeren in de 5de versnelling) zou het natuurlijk wel gunstig zijn. De 70 en 100 Pk-versies hebben trouwens ook allebei een 5-versnellingsbak. Ik verwacht dat de 3-cilinder turbo die volgend jaar komt en uiteraard de OPC-versie, wel een 6-versnellingsbak hebben. De 87 Pk zijn ruim voldoende om dikke pret te hebben met deze Opel Adam, ik had namelijk verwacht dat het vermogen van 87 Pk te weinig zou zijn. Niet dus! Okay ik moest best wel wat toeren maken om écht iets te laten gebeuren, maar de driveability staat op een hoog niveau en dat maakt veel goed. Want laten we eerlijk zijn als ik vaker op de grens rijd dan strikt noodzakelijk dan betekent dat maar één ding. Dan móet een auto namelijk wel heel erg leuk zijn! Op de snelweg had ik nog even ruzie met een idioot in een zilveren Jaguar. Hij sneed mij op een nogal irritante manier en dat moet je bij mij dus gewoon niet doen. Dat heeft hij dus geweten!

Daarna ben ik rustig verder gereden op de A12 en heb de afslag Jaarbeurs/Houten genomen. Onderaan de afslag stond ik helaas niet vooraan, maar ik kon al snel nadat het stoplicht op groen was gesprongen links om de auto’s voor mij heen om de even verderop beginnende linkerbaan te pakken. Met een behoorlijke snelheid reed ik door de mooie flauwe rechterbocht heen, ik kon meer snelheid maken dan ik verwacht had. Even verderop ben ik linksaf geslagen en omdat het stoplicht al op groen stond kon ik mooi lekker strak sturend over de linkerbaan binnendoor steken. Vroeger reed ik deze weg naar de voormalige Alfa Romeo-importeur, een heel mooi weggetje binnendoor met scherpe bochten. Zoals op veel industrieterreinen het geval is staan er veel gebouwen leeg en is het heerlijk stil. Ik kan hier op twee manieren naar het stoplicht rijden waar ik rechtsaf moet slaan, rechtdoor of rechtsaf via een gruwelijk mooi bochtig weggetje die begint met een hele mooie S-bocht. Ik smeet Adam in de 2de versnelling vol op het gas de S-bocht in. Direct brak Adam weg en het ESP greep in om de boel weer te corrigeren, maar nog amper gecorrigeerd smeet ik Adam hard naar links. Het onderstel had het even heel erg moeilijk, maar dat is niet zo raar want normaal gesproken doe ik dit soort dingen alleen met een OPC-versie. Zet je het af tegen het feit dat deze Opel Adam Slam 1.4 ecoFlex Start/Stop een doodnormale personenauto is dan doet-ie het werkelijk uitstekend. Een setje sportieve Eibach-veren is dan ook zeer aan te bevelen voor de sportieve rijder. Kost weinig doet een hoop, maar je kunt natuurlijk ook wachten op de OPC-versie als je genoeg geld te besteden hebt.

Adam op bezoek bij zijn Italiaanse achterneef
Na de stoplichten bij de rondweg was ik bijna bij Vireo in Houten aanbeland, nog een paar hele snelle Monaco-bochten scheidde mij van de eindbestemming. Er zijn maar weinig plekken in Nederland waar je een aaneenschakeling hebt van dit soort vreemde krappe bochten. Vreemd maar wel heel erg lekker! Door de zeer snelle combinatie gleed de Opel Adam behoorlijk weg (was erg leuk om te doen), logisch want daar is het ESP niet tegen opgewassen. Ondanks de heftigheid van het wegbreken kon ik het prima opvangen, maar ik denk dat met een setje andere banden de wegligging nog verbeterd kan worden. De 18-inch Continental ContiSportContact 2 zijn uitstekend maar de nog sportievere Continental ContiSportContact 3 plakken nog beter aan het asfalt. Bij Vireo aangekomen bleek Ronald er niet te zijn, maar dat vond ik niet erg want het was geen vergeefse rit. Ik ben namelijk meteen naar BV Nimag in Vianen gereden om de Morgan Threewheeler af te spreken voor een korte test. Ik had ‘m vorig jaar al willen testen, maar toen moest ik zo nodig naar Armenië op de motor, en toen ik terugkwam was het testexemplaar net verkocht. Van het industrieterrein in Houten naar het industrieterrein in Vianen is een mooie korte route over de A27. Op weg naar de A27 passeerde ik een paar hele mooie bochten en rotondes en als kers op de taart volgde de erg fraaie opritbocht. In de eerste bocht brak de Opel Adam weer heel even weg, en op de rotonde ging het bijna mis toen een busje pardoes voor mijn neus de rotonde op reed. De snelheid was er daardoor volledig uit en dus ben ik maar rustig richting de oprit van de A27 gereden.

Het mooie aan deze oprit is dat het een flauwe 180-graden opritbocht is met superstrak asfalt. Dat betekent dat ik de Opel Adam eerst lekker rustig in de veren kan drukken, en daarna de druk steeds verder op kan bouwen door het gaspedaal steeds dieper in te trappen. Ondanks de hoge g-krachten op het onderstel bleef de Opel Adam heel erg mooi op de ingezette lijn, en kon ik de snelheid een stuk hoger opvoeren dan ik had verwacht. Zolang zich geen oneffenheden in het asfalt bevinden kun je met deze Opel Adam dus behoorlijk hard door een lange flauwe (oprit)bocht heen knallen. Ik verheugde me op de A27 al op de afrit even verderop bij Vianen. De mooie bocht in de afrit en de dubbelbaans rotonde kun je lekker hard doorheen. Helaas reed er een auto voor me en moest ik van het gas af, en op de rotonde was ik even vergeten dat je niet van de binnenring rechtsaf mag slaan. Een paar minuten later was ik bij BV Nimag, en na een kort gesprek kon ik al meteen in de Morgan Threewheeler stappen voor een korte kennismakingsrit. Na er erg leuke rit in de Morgan Threewheeler ben ik naar huis gereden. Dan is er maar één mooie hele verschrikkelijk lange bocht en dat is de fly-over van de A2 naar de A12. Toen ik de fly-over opdraaide vlogen een dikke E-klasse Mercedes en een snel uitziende VW Passat stationwagon er met hoge snelheid vandoor. Jammer dacht ik maar ik gaf toch ook maar gas met mijn kleine Opel Adam, en toen ik met 150-160 km/u middenin de bocht op het hoogste deel van de fly-over reed, haalde ik beide auto’s in die ik even daarvoor hard af had zien remmen (snelheid verkeerd ingeschat heren?). De carrosserie van de Opel Adam stond wel te dansen op het chassis (de dwarsrichels brachten behoorlijk wat onrust in het onderstel) maar ik hield het gas er vol op i.t.t. de veel snellere Mercedes en VW.

Verkeersaso’s
Vrijdag 7 juni zou Ronald Vermeulen wel aanwezig zijn bij Vireo, dan kon ik meteen de cd-rom met foto’s van de Morgan 3 Wheeler langs te brengen bij BV Nimag. Het was alweer heel mooi zomerweer die dag dus ik kon gaan genieten van een hele mooie testrit. Het was weer zo’n typische zonnige dag waarop de verkeersaso uit zijn dak gaat, vraag me niet waarom dat zo is. Bij de oprit naar de A4/N11 kreeg ik een BMW achter me aan en omdat ik precies wist hoever ik kon gaan met de Opel Adam qua ‘mishandelen’ zette ik het gas er stevig op. Ook nu weer ging ik heen en weer wiebelend op het onderstel door de opritbocht, de BMW met vrij groot gemak kamperend achterlatend. Op de in-/uitvoegstrook naar de N11 kwam de BMW heel dicht op de bumper van Adam hangen. Bij het volgende stoplicht kwam-ie achter me staan maar omdat ik vooraan stond kon ik precies in het groen vallend (dus eigenlijk nog net rood) optrekken. Ik weet namelijk precies tot op de milliseconde wanneer dat stoplicht op groen springt. Dit keer liet ik dus een hele kudde auto’s staan kamperen, want toen ik de bocht al door was moesten zij nog optrekken. Toen de BMW me dan eindelijk inhaalde (lees voorbij vloog) zag ik tot mijn verbazing dat het een oud type M3 was. Die had toch op zijn minst achter me moeten blijven hangen, ja toch niet dan!

Op de N11 heb ik redelijk stevig door gereden en kreeg ik helemaal aan het einde alweer zo’n verkeersaso op mijn bumper hangen, een Volkswagen Golf dit keer en die vind Adam níet leuk! Ik kon ‘m net voorblijven voor het invoegen van de N11 naar de A12. Aan het einde van de N11 wordt het even 1 rijstrook en daarna weer 2 en na de hogesnelheids opritbocht weer 1 invoegstrook. In de opritbocht heb ik het gas er vol opgezet en weer voelde ik Adam zachtjes heen en weer wiebelen op het comfortabel afgeveerde onderstel. De VW Golf trok het niet en werd afgeserveerd en dat vond ik wel humor, want qua Pk’s en wegligging is deze Opel Adam nou niet echt geweldig. Eenmaal op de A12 kreeg ik verdorie zomaar ineens liefst 3 verkeersaso’s vlak achter me hangen. Toen ik ze voorbij liet zag ik dat twee auto’s een AA-kenteken (=Asociale Aap) hadden en één een normaal kenteken. Het was wel raak vandaag zeg! Ik herkende meteen het opportunistische rijgedrag van de bewakers van de twee koninklijke auto’s. Misschien waren het Alex en Maxima wel op weg naar hun volgende provinciebezoek. Ik heb helemaal niets met het koninklijk huis, ik vind het niets meer of minder dan een paar zeer duur betaalde apen. Waarom? Wel mijn betovergrootmoeder woonde op de koninklijke horsten in het Jachthuis Ter Horst, een plek waar Koning Willem III vaak langs kwam. En dus wisten wij al jong alles van de vele seksuele uitspattingen van onze vroegere koning Willem III.

Glijpartij
Na de A12 ben ik rustig via de A2 richting Vianen gereden, waar ik de cd-rom met foto’s van de Morgan Threewheeler bij BV Nimag heb langs gebracht. Daarna ben ik voor de tweede keer via de mooie dubbelbaans rotonde de A27 op gereden. Dit keer kwam ik zo hard aan en heb ik de Opel Adam zo hard de bocht in gesmeten dat het wel ‘mis’ moest gaan. De Opel Adam was de grip volledig kwijt (het ESP kan dit extreme weggedrag namelijk niet corrigeren) begon ongelofelijk te glijden richting de buitenring van de rotonde. Uiteraard stopte de Opel Adam op tijd met glijden omdat ik even van het gas ging. Dit toont wel duidelijk aan dat je heel ver moet gaan voordat deze Opel Adam de weg kwijt raakt. Het bezoek aan Ronald Vermeulen was uitermate zinvol en leverde mij veel informatie op omtrent het vreemde verbruik van de Fiat 500L. Een verbruik dat overigens gelijk is – tussen de 1:14 en 1:15 – aan dat van de Opel Adam bij snelheden vanaf 100 km/u, raar maar toch echt waar. Zondagmiddag ben ik nog even op en neer naar Spijkenisse gereden, vanwege een verjaardag van een vriendin. De rit naar Spijkenisse is na Rotterdam uitermate bochtig en dus leuk, waarom heeft Rotterdam toch zo ongelofelijk veel mooie snelwegbochten? En waarom rijd er in de allermooiste snelwegbocht (A13->A20 richting de Beneluxtunnel) altijd een slomerik voor me??? Ik heb dit keer niet het uiterste gevergd van de Opel Adam, maar vooral mooi strak en vloeiend gereden. En ook dan merkte ik dat deze Opel Adam een hele fijne auto is, die je met een paar relatief goedkope veranderingen in een mini-kart kunt veranderen. Een setje sportieve Eibach-veren en dito schokdempers maken van deze toch al leuke auto een klein beest. De OPC-Adam die er vast en zeker aan zit te komen mag wat mij betreft zo snel mogelijk leverbaar zijn.

Vlakbij Spijkenisse stond de brug open die ik normaal gesproken dus altijd mee heb. Wachten, wachten, wachten, wachten, wachten en nog eens wachten, wat een bedoening zeg. En na bijna een kwartier wachten kwam er dan eindelijk beweging in de stilstaande koekblikken. Langzaam voegde ik in richting de brug, maar een taxibusje die blijkbaar haast had vond het nodig mij van de weg te drukken. Foute boel want A die auto is niet van mij en B dat moet je bij mij niet doen! De oudere man (ik schatte ‘m jaar of 60) achter het stuur van de taxibus ging compleet door het lint omdat ik niet opzij wilde. Logisch want het was het einde van de invoegstrook en iemand die al het stilstaande verkeer voorbij rijdt, en zich er dan ook nog eens brutaal tussen wil drukken kan het helemaal vergeten bij mij. De man sloeg mijn zonnebril van mijn hoofd door het open raam, en wat er daarna gebeurd is mogen jullie zelf invullen. Wees gerust de man leeft nog want ik ben geen gewelddadig persoon, ik heb de taxicentrale gebeld waar de man voor werkt en verteld wat voor idioten ze daar achter het stuur hebben zitten. Het ritje terug naar huis was ook erg leuk, en ik realiseerde dat ik nog maar 1 dag te gaan had. Helaas moest ik de Opel Adam maandagavond bij mijn zus laten staan, want toen ik over een hekje sprong klapte mijn linkervoet bij het landen. Gelukkig kon ik er binnen 30 seconden twee ijsblokken tegenaan houden. Mijn gebroken rechterhand net genezen en dan nu dit weer, donderdag de 13de en 20——–13. Wat een rampjaar! Gelukkig stond de Opel Adam vrij in de planning en mocht ik ‘m vrijdag terugbrengen.