“De Smurf”
Een kleine crossover op basis van de Renault Clio, oftewel de fleurig uitziende Renault Captur. Direct na het zien van de eerste foto’s was ik enthousiast over deze auto, ik hou wel van een beetje hippe uitdossing. Toen ik naar buiten liep om in te stappen liet ik me door een medewerker van Renault Nederland nog even voorlichten over een aantal handige voorzieningen. Zo kan de volledige achterbank een behoorlijk stuk naar voren schuiven, en is de stoel- en achterbankbekleding afritsbaar. Ook kreeg ik en passant te horen dat ze deze blauw/witte uitvoering “De Smurf” noemen, een wit dak oftewel witte hoed, een blauwe carrosserie oftewel blauw lijf en witte wielen oftewel witte voetjes. Ik vind het wel een grappige naam en heb er dan ook meteen maar de titel van het testverslag van gemaakt. Waar ik enigszins verrast over was is dat ik een automaat meekreeg, want meestal zijn de Renault’s die ik test handgeschakeld. Een 120 Pk sterke viercilinder met een 6-traps automaat, dat klinkt nogal verrassend en dat is het ook. De 6-traps automaat heeft overigens een dubbele koppeling, net als bij veel andere automerken tegenwoordig het geval is. Voor het instappen heb ik eerst even mijn motorkleding voor de passagiersstoel gelegd, en mijn spullen heb ik in het mooie grote en zeer handig te openen handschoenenvak opgeborgen. Na het starten van de motor snel even de stoel, stuur en spiegels afgesteld en wegwezen. Na het wegrijden was ik verrast over de automaat, deze moet namelijk nog een update krijgen werd mij voor het wegrijden verteld. Maar om heel eerlijk te zijn merkte ik niets van het langzame optrekken. Maar ja, ik heb dan ook geen vergelijk met na de update natuurlijk! Vergelijk ik het met andere auto’s met een vergelijkbare motor/gewicht dan merk ik geen verschil.

Om het eerste (groene) stoplicht nog te kunnen halen moest ik meteen even gas geven, anders moest ik weer zo lang wachten op deze plek en daar had ik géén zin in. De eerste snel genomen bocht voelde meteen goed aan, niet veel anders dan de Renault Clio behalve dat de Renault Captur wat hoger is. En dat laatste is uiteraard handig bij verkeersdrempels en andersoortige obstakels. Maar eerst maar eens op mijn vrije dag even naar werk, ik moest namelijk nog een paar facturen per e-mail versturen. En dus ben ik over de A4 van Schiphol-Rijk naar Leiderdorp gereden, op de cruise control (plus speed-limiter) met 100-120 km/u. De 6-traps automaat beviel me direct goed, dankzij de dubbele koppeling schakelt de versnellingsbak lekker vloeiend op. Het is niet zo vloeiend als bij een aantal andere automerken, maar daarover zeuren noem ik geen mierenneuken maar om met Rutte te spreken olifantenneuken. Later heb ik nog even gekeken bij welke snelheden dat normaal rijdend gebeurt: 1=10 km/u – 2=20 km/u – 3=30 km/u – 4=40 km/u – 5=58 km/u – 6=74 km/u. Bij het aquaduct vlak na de splitsing A4/A44 had ik nog even mazzel dat ik de juiste baan koos. De enkele baan onder het aquaduct werd namelijk geblokkeerd door een (te?) hoge vrachtwagen. Aan het einde van de afslag Hoogmade/Leiderdorp ben ik onder het mom van “nu ik er toch ben” meteen maar even heerlijk over het rotondecircus naar werk gescheurd. Dat ging prima dankzij het ESC/ASR (en ook onderstuurcontrole!) die jammer genoeg niet uitgezet kunnen worden. Eigenlijk was het daardoor een beetje saai, maar wie weet is het manueel schakelend spannender.

De eerste indrukken
Nadat ik de facturen per e-mail had verstuurd was het tijd om op huis aan te gaan. Linksaf of rechtsaf na de slagboom??? Rechtsaf zou rotondes betekenen en die had ik al gehad, linksaf dus oftewel een hoop vervelende verkeersdrempels en snelheidsbrekers. De eerste verkeersdrempel is een hele rare, althans van de kant waarvan ik ‘m benader. Ik rijd rechtdoor en moet dan rechtsaf over een verkeersdrempel heen. Bijna alle auto’s die over deze verkeersdrempel heen rijden doen dat extreem voorzichtig, zelfs 4WD’s, SUV’s en crossovers. Ik krijg dan altijd het idee dat mensen denken dat ze hun auto beschadigen als ze hier met normale vaart (dus alsof die verkeersdrempel er niet ligt) over deze verkeersdrempel heen zouden rijden. Juist als je er met een normale snelheid overheen rijdt schud je wel even naar links-rechts-rechts-links, maar de vering/demping van een 4WD/SUV/Crossover kan het makkelijk aan. Voor mij is deze vervelende – helaas tijdelijke – verkeersdrempel altijd een maatgevend testobject. Zoals ik verwacht had hield de Renault Captur zich uitstekend, maar het was mij wel meteen duidelijk dat de vering/demping niet bepaald comfortabel is. Dat maakte mij benieuwd naar het aanspreken van de vering op lagere snelheid, juist daar is het aanspreken van een veer erg belangrijk.

Bij het singelcircuit aangekomen ging de eerste verkeersdrempel net als in Leiderdorp gewoon lekker, maar de tweede verkeersdrempel van het type snelheidsbreker voelde (op lage snelheid, en dat is belangrijk!) totaal anders aan. Ik voelde iets wat ik al meer dan 2 jaar – Suzuki Kizashi was de laatste keer – niet had gevoeld, en dit fenomeen staat bekend onder de naam “stickslip”. Het is iets wat je alleen maar kan weten na je grondig verdiept te hebben in wondere wereld van vering/demping. Vandaar ook dat je het in geen enkel ander Nederlandstalig testverslag zult tegenkomen, want de kennis van vering/demping bij Nederlandse autojournalisten is letterlijk nul komma nul. Iedere vering/demping-specialist zal dit echter meteen herkennen als je hem of haar het probleem voorlegt. Toen ik namelijk langzaam over een snelheidsbreker heen reed (zo’n zeer korte en steile verkeersdrempel) leek alsof alle vier de veren niet inveerden. Omdat dit een nieuwe auto is kan het zijn dat de schokdempers nog niet helemaal ingesleten zijn (spindel, zuiger, tube enz.) waardoor er nog weerstand in zit. De metalen onderdelen moeten dus nog inslijten, dus met het stijgen van de kilometerstand zal de stickslip minder worden. Rij dus gerust zoveel mogelijk slechte wegen en verkeersdrempels in het begin, des te sneller is de stickslip verdwenen. Maar het kan ook exemplarisch zijn want het kan zomaar zijn dat de schokdempers van de ene Renault Captur afkomstig zijn van een andere toeleverancier dan de andere Renault Captur. Het kan zodoende dus exemplarisch zijn zoals we dat in het testjargon noemen.

Sterke troef
Thuis gekomen heb ik de de online prijslijst en brochure maar eens opgezocht. Tot mijn grote verrassing bleek de basisprijs van deze Renault Captur een stuk lager te zijn dan ik ingeschat had. Die basisprijs ligt namelijk maar iets boven die van de duurste Dacia Sandero Stepway! Een hele slimme zet van Renault want er zijn nou eenmaal altijd mensen die hun neus ophalen voor een Dacia, en daarom dan ook liever een échte Renault kopen. Zodoende heeft Renault dus in dit segment voor ieder wat wils, van de zéér goedkope Dacia Sandero Stepway en de ook nog steeds goedkope Renault Captur tot aan de zelfs nog steeds goedkope duurste uitvoering van de Renault Captur. Het verbaast mij dat andere automerken het zo laten liggen, wat dat betreft moet ik de slimmeriken van Renault een grote pluim geven voor het opkopen van het Oost-Europese automerk Dacia. Zelfs VAG weet dat succes niet te evenaren met het Oost-Europese Skoda! Veel Nederlanders hebben werkelijk geen flauw idee van het succes van een automerk als Dacia wereldwijd. Vergeet niet dat een dergelijk budgetmerk ongelofelijk goed verkoopt in landen waar het gemiddelde jaarloon veel lager ligt dan bij ons. Een gewone Dacia Sandero kost in Marokko slechts €7.129,47 en in Nederland €10.990,- en dat is toch even €3.860,53 oftewel 54,14% meer! Kijk dat bedoel ik nou, dan ga je toch met hele andere ogen tegen een automerk als Dacia aankijken. Oh ja en de Dacia’s hebben ook gewoon de nieuwe zuinige Renault motorblokken onder de motorkap hangen. En nee die hebben geen last van oprekkende nokkenaskettingen zoals de dramatisch slechte TSI-motorblokken (ga maar eens Googelen) van VAG. Tja zo komt die Deutsche Gründlichtkeit en Duitse slimheid in een geheel ander daglicht te staan.

Natuurlijk zien de Dacia’s er iets conservatiever uit qua design en kleurstelling (alhoewel ik de Dacia Sandero Stepway een mooie auto vind), maar ook dit zorgt er alweer voor dat de koper iets te kiezen heeft. De Renault Captur is een frivole auto met hippe kleuren van buiten én van binnen, en naar eigen inzicht op te fleuritsen. En met “opfleuritsen” bedoel opfleuren en ritsen oftewel kies een andere kleur stoelbekleding, rits de oude (wasbare!) stoelbekleding los en vervang deze door de nieuwe stoelbekleding. En als je een echte artistiekeling bent kun je de Renault Captur lekker gek bestickeren van buiten, en van binnen in alle kleuren van de regenboog bekleden. Het dashboard is even knopjesloos als simpel, geen moeilijk gedoe of gezoek volkomen logisch. Er zit zelfs een leuke optie op om te kijken of de buitenlucht schoon genoeg is, zo niet dan wordt de ventilatie met lucht van buiten automatisch afgesloten. En dat allemaal op zo’n goedkope crossover, verrassend wat mij betreft! Ook verrassend is de verschuifbare achterbank, waardoor je met 2-3 kleine kinderen in kinderzitjes behoorlijk wat meer bagage mee kunt nemen. Ik heb dan ook twee foto’s gemaakt met de Samsonite kofferset waar dat goed op te zien is. Met een naar voren geschoven achterbank paste er trouwens nog precies een extra 13-liter beautycase in de kofferbak, die heb ik niet maar ik heb ‘m wél bij de optelsom erbij gezet.

Vakantie, lamaar!
Ik heb de komende twee weken vakantie en dus ga ik lekker doen waar ik zin in heb. En dat is niet op de motor springen richting Italië, Frankrijk, Spanje of Portugal. Ik heb sinds mijn motorreis naar Armenië vorig jaar zomer totaal geen zin meer om op vakantie te gaan. Erger ik heb het helemaal gehad met dat stomme vakantie vieren, misschien ga ik wel nooit meer op vakantie. En dus is dat lekker doen waar ik zin in heb zwemmen, strandwandelen, elke middag een bagel eten bij mister Better Bagels Frank, in een testauto rijden gewoon de normale leuke dingen van het leven. Ik heb al zo ongelofelijk veel beelden en herinneringen in mijn hoofd (vele triljoenen terabytes?) dat ik het eigenlijk wel goed vind zo. Voor het zwemmen ben ik nog even brood gaan halen bij de bakker in het dorp even verderop. Het regende en het was koud en dus had mijn 80-jarige moeder geen zin om op de fiets te gaan. Eigenlijk was dat maar goed ook want daardoor kon ik ook even de mening van mijn moeder horen over de Renault Captur. “Capture life!”, zag ik ergens staan (zie foto), nou daar hoef je bij mijn 80-jarige dus echt niet meer mee aan te komen. Let’s Capture some bread avec le Renault Captur bij de boulangerie in Valkenburg ZH out of all places. De instap in de Renault Captur vond mijn moeder prima, lekker hoog en dus makkelijk instappen. De passagiersstoel vond ze lekker zitten waarbij haar meteen de afritsbare stoelbekleding opviel.

Op weg naar de bakker besloot ik de weg dwars door het dorp te nemen in plaats van de Hoofdstraat. Aan het begin van die straat ligt een hele vervelende rotte schuine drempel. Zo eentje waardoor de hele auto links en rechts door elkaar geschud wordt. De Renault Captur reageerde daar goed op, maar ik merkte dat de vering bij rustig over zo’n verkeersdrempel heen rijden net wat aan stevige kant is. De eerder beschreven stick-slip dus! Na de bakker heb ik moeders thuis afgezet en ben naar het zwembad in Katwijk aan Zee gereden. Ik zou bijna zeggen uiteraard over de parallelweg langs het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, want daar kan ik de vering/demping uitstekend testen. Omdat de snelheid hier een stuk hoger ligt merkte ik van eventuele stick-slip uiteraard helemaal niets. Wat ik wel merkte op de hoogste verkeersdrempel is dat de uitgaande demping uitstekend is, er is totaal geen sprake van nadeinen. Misschien had het voor het mooie zelfs wel iets minder gemogen, want na het iets te snel over een snelheidsbreker heen rijden viel de achterkant van de Renault Captur namelijk met een harde bonk op het asfalt. Dit is een teken van een teveel aan uitgaande demping. Het enige dat wat zachter zou mogen is het aanspreken van de veren, de rest van de veer mag dezelfde sterkte hebben. Geloof het of niet maar het kan allemaal precies op maat gemaakt worden. Dat ze de kunst perfect beheersen hebben ze o.a. overduidelijk bewezen met de perfect afgeveerde Renault Wind.

Lastige zuinigheidsrit
Ondanks het totale gebrek aan remmende werking bij het afremmen op de motor heb ik tegen beter weten in toch een zuinigheidsrit gemaakt met de Renault Captur. Er zit nou eenmaal een Eco-knop op het dashboard, en dan ben ik toch benieuwd hoe zuinig ik kan rijden. Er zit trouwens een knalgroen lampje direct voor je neus tussen de tellers dat kan veranderen in geel of oranje naar gelang het rijgedrag. [quote Instructieboekje] Groen lampje – U rijdt rustig en zuinig/Geel lampje – U rijdt niet rustig genoeg/Oranje lampje – U rijdt te bruusk [/quote Instructieboekje] Na het aftanken bij pomp 1 kwam ik op een verbruik uit van 1:10, maar dat was wel met over het algemeen stevig doorrijden. Eenmaal op de N206 was ik met mijn stomme kop alweer helemaal vergeten dat de weg door Vogelenzang vorige week afgesloten was en misschien nog is. Maar eerst maar eens naar het einde van het rechte stuk van de N206 rijden. Omdat de remmende werking van de motor vrijwel nihil is heb ik de cruise control ruim voor de bocht uitgezet, en ben ik ook eerder dan normaal voor de bocht van het gas gegaan. Gelukkig liggen er goede banden – Michelin Primacy 3 – om de velgen van de Renault Captur. Daardoor kon ik de bochtensnelheid hoog houden zonder bang te hoeven zijn weg te glijden.

Op weg naar Vogelenzang zag ik geen borden meer staan en ik kon zowaar weer door Vogelenzang heen rijden. En dus ook weer even over de leukste rotonde op de route heen knallen. Dat ging heerlijk en dat komt door de sportieve vering/demping. Maar helaas had ik te vroeg gejuicht want in de bocht naar de Nachtegalenlaan zag ik plotseling een bord staan dat deze weg afgesloten is. En dus moest ik helemaal omrijden via Aerdenhout om alsnog op de Zandvoorterweg te komen. Balen en gezien het gebrek aan remmende werking van de motor was die 0 keer remmen dan ook ondenkbaar. Ik had op dat moment overigens al een keer geremd vanwege wegwerkzaamheden. Met een auto zoals deze Renault Captur is het zaak ongelofelijk ver vooruit te kijken en extreem goed te anticiperen. Toch lukte het me vrij aardig alhoewel ik soms maar 25 centimeter verwijderd was van de achterbumper van mijn voorligger. Stalen zenuwen zijn dan ook wel handig tijdens een zuinigheidsrit met een dergelijke auto. Richting het centrum van Zandvoort ging het erg lekker, gelukkig was de KLM Open weer voorbij. Ik snap echt niet wat mensen zo leuk vinden aan een sport als golf. Als al die golfers zouden weten wat voor milieuschade de bouw en exploitatie van golfbanen wereldwijd aanricht zouden ze direct kappen met die achterlijke sport. En op het moment dat ik dat dacht reed ik onder iets ‘moois’ door, een ecoduct dat Nationaal Park Zuid-Kennemerland met de Amsterdamse Waterleidingduinen moet verbinden. Moois tussen aanhalingstekens want wie de berichten over de raadsvergaderingen leest die kan alleen maar hard lachen.

Op weg naar de zee gebeurden er weer allerlei idiote dingen zoals dichte spoorbomen, overstekende bejaarden met keffertjes, voor de auto slingerende fietsers, en dus moest ik vaker remmen dan me lief was. Gelukkig had ik de rotonde naast het Circuitpark vrij zodat ik die lekker op mijn snelle Daan-manier kon nemen. Ondanks behoorlijk wegglijden kon ik de Renault Captur met groot gemak weer recht krijgen en de rotonde netjes verlaten. De rit over de boulevard richting Bloemendaal aan Zee was schitterend, een harde wind, mooie lucht, hoge golven en veel kitesurfers. Ik heb veel kusten gezien over de hele wereld maar de aanblik zoals in Nederland blijft toch uniek. Je hoeft echt niet naar Verweggistan om te genieten dat blijkt maar weer! De rit over de duinenweg was ouderwets lekker, geen haastige idioten, geen agenten met laserguns gewoon heerlijk rustig. De rit terug naar Katwijk aan Zee was net zo irritant rommelig als de heenweg. Hopelijk zijn die wegwerkzaamheden de eerstvolgende keer allemaal klaar. En dan het verbruik na de zuinigheidsrit, dat viel me toch behoorlijk tegen met 1:17. Ik had een lager verbruik verwacht als ik eerlijk ben.

Cruise Ontrol – Cruise Outtrol
Tijdens de zuinigheidsrit was me al iets opgevallen, maar omdat ik niet zeker wist of ik per ongeluk op het R/O-knopje had gedrukt wilde ik dat nog even testen. Wat ik jammer vind is dat de bedieningsknopjes van de cruise control op het stuur niet verlicht zijn. Dat is ’s avonds erg vervelend en wat mij betreft veranderen ze dat dan ook bij de eerstvolgende update. Op weg naar Katwijk aan Zee (ik moest mijn moeder ophalen bij mijn zus) ben ik daarom nog even over het doodstille Space Business Park gereden. Na eerst de Renault Captur eerst even heerlijk hard door een paar mooie bochten gesmeten te hebben, heb ik de cruise control aangezet en ben met 50 km/u op de vrachtwagenparkeerplaats afgereden. Daarna moest ik de Renault Captur met dik 50 km/u keihard een haakse bocht inhoeken en dat is psychologisch gezien altijd weer lastig. Je hebt namelijk heel sterk de neiging om toch op de rem te trappen. Middenin de bocht ging de cruise control automatisch uit terwijl het ESC-lampje knipperde, en dat was precies wat ik vermoedde dat er zou gebeuren. Ik had al eerder gemerkt dat bij het hard over een verkeersdrempel rijden de cruise control zichzelf ook automatisch uitschakelde. Behalve als het een mooie vloeiende verkeersdrempel was, dan bleef de cruise control 9 van de 10 keer wel aanstaan. Later heb ik tijdens het terugbrengen op de 1000-drempelweg dit nog een keer bij verschillende snelheden (50-55-60-65-70 km/u) uitgetest. Gewoon voor de leuk!

Naast de cruise control zit er natuurlijk nog meer op en aan het interieur van deze grappige crossover. Zo vind ik het handschoenenvak erg handig, door deze constructie past er meer in. Tijdens de fotoshoot kon ik zelfs mijn spiegelreflexcamera met korte lens erin kwijt, want anders vliegt-ie door de auto heen tijdens de actieshots. De stoelen zitten lekker en ook na een wat langere rit had ik geen rug- of bilklachten. De bestuurdersstoel is in alle mogelijke standen te verstellen, en samen met het in hoogte en diepte verstelbare stoel kom je dus altijd tot de perfecte afstelling. En die perfecte afstelling weten maar weinig automobilisten, merk ik iedere keer weer opnieuw. Vandaar ook dat ik regelmatig hier op hamer in mijn testverslagen. Bekijk gewoon dit filmpje (even de link copy-pasten in YouTube) en prent het goed in je hoofd – www.youtube.com/watch?v=u2Kie5HTbno – want het maakt autorijden meer tot een ontspannen in plaats van een gespannen bezigheid. De vele ongelukken in de nieuwe Coentunnel wijd ik bijvoorbeeld niet alleen aan het foute ontwerp, het te dicht op elkaar rijden, of slechte bewegwijzering maar zeker ook aan niet ontspannen achter het stuur zitten en daardoor te laat reageren op fouten van andere weggebruikers. Maar wees gerust veel autojournalisten weten ook niet eens hoe ze hun stoel en spiegels af moeten stellen.

Nat Nederland
Iedereen om mij heen baalde dat het donderdagavond zo hard regende, behalve Daan want ik was er juist heel erg blij mee. Het lukt helaas niet altijd in de zomer, maar een test op kletsnat asfalt is altijd zeer welkom. Het levert soms een verrassend resultaat op dat ik totaal niet had verwacht. Twee mooie voorbeelden hiervan zijn de Toyota Urban Cruiser en de Alfa Romeo Giulietta. In het geval van de Toyota Urban Cruiser bleek na wat speurwerk dat het merk en type banden extreem goed presteren in de regen. In het geval van de Alfa Romeo Giulietta bleek dat het D.N.A.-systeem in de A(llweather)-stand deze auto tot geniale prestaties drijft in de stromende regen…. maar daarvoor moet je dan wel het grensbereik opzoeken. Jammer genoeg bleek ik de enige te zijn die dit getest had, andere autojournalisten schreven namelijk dat de A-stand totaal overbodig was (en ja dat hadden ze ook in de regen getest, alleen niet in het grensbereik). Hiermee was voor mij de volledig hersendode toestand van de Nederlandse autojournalistiek weer eens overduidelijk aangetoond. Tijdens het schrijven van deze test heb ik toevalliger wijs contact gehad met Johan Boeder van JSF-nieuws.nl, de man die als ‘amateurtje’ alle defensie-specialisten wereldwijd volledig te kijk zet. Wat hij doet is niets anders dan met de kennis die hij heeft dit vliegtuig en de bijbehorende software stukje voor stukje analyseren. En juist daar ontbreekt het bij al die specialisten aan, ze weten net als Johan Boeder (vliegtuig-enthousiast en software-specialist) heel erg veel van hun onderwerp maar ze kunnen niet analyseren. Oeverloos geouwehoer ik weet het maar het is wel belangrijk voor de kern van mijn betoog!

Regen dus en wel met bakken! Omdat ik overdag geen tijd had gehad om te zwemmen ben ik dit keer bij hoge uitzondering ’s avonds gaan zwemmen. Die regen kwam dus heel erg goed uit zeker omdat ik in Aquamar in Katwijk aan Zee zwem en ik dus even alle tijd had om over het Space Business Park te knallen met als toetje de oprit bij ’t Heen. Op mijn gevoel afgaand schatte ik in dat de Renault Captur het niet slecht zou doen. Toen ik met droog weer plankgas over de oprit bij ’t Heen knalde deed de auto dat ook namelijk erg goed. Ik moest wel een klein beetje moeite doen om de Renault Captur op de ideale lijn te houden, maar dat mocht geen naam hebben. Tijdens mijn ritje over het Space Business Park merkte ik direct dat de Renault Captur op nat wegdek uitstekend presteert. Dat komt sowieso door de goed presterende Michelin Primacy 3 banden. Maar de ultieme bochten moesten nog komen, ’t Heen en de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Automaat of handmatig? Ik koos voor handmatig en in de tweede versnelling rijdend trapte ik het gas vol in vlak voor de bocht. Tot mijn grote verbazing gleed de Renault Captur geen millimeter weg en ging nog mooier dan op droog asfalt, werkelijk perfect op de ideale lijn blijvend, door de opritbocht in ’t Heen. Het leek qua gevoel verdacht veel op de Alfa Romeo Giulietta in de A-stand in de stromende regen. Maar nu de S-bocht nog (dit keer in de D-stand) die is iets lastiger vanwege de heftiger g-krachten. Maar ook deze bocht ging werkelijk perfect, en oh wat had ik dat graag nog één keer over gedaan met het ESC/ASR uit. Het mag duidelijk zijn dat deze Renault Captur voor een auto van deze prijs uitstekend presteert en er uitstekend uitziet. Goed gedaan (of eigenlijk gesmurfd) jochies om met wijlen Rijk de Gooyer te spreken!

Diesel en trommels
Deze Renault Captur is ook leverbaar als diesel, zowel handgeschakeld als EDC-automaat. De dieselmotor heeft 90 Pk en is een verbeterde versie van de 1.5 dCi bekend van o.a. de Renault Twingo (daar heeft deze motor 85 Pk) die ik eerder getest heb. Ik kan deze dieselversie ten zeerste aanraden, en dat komt vooral op het conto van het fijne 1.5-liter diesel motorblok. Dit motorblok pakt heel mooi op, is erg stil afijn lees het testverslag van de Renault Twingo 1.5 dCi maar. En als allerlaatste nog even dit. Het enige dat ik een beetje jammer vind aan deze Renault Captur zijn de trommelremmen achter, die vind ik anno 2013 toch wel wat achterhaald. Niet dat de remmen (schijven voor/trommels achter) slecht zijn die voldoen ruimschoots.