“Hallo schat”, nnnnoooouuuu doe mij maar die Abarth!
Een dag voor het ophalen belde ik nog even met een medewerker van Fiat Group Automobiles om te vragen of ik de Abarth 500C esseesse heel vroeg op kon halen. En met heel vroeg bedoel ik zo rond 07.30u, maar ik sta graag vroeg op dus voor mij is dat geen probleem. Toen ik de medewerker aan de lijn had zei hij tegen mij: “Ik had bijna hallo schat tegen je gezegd toen ik 071 in het telefoondisplay zag staan.” Ik bel meestal met mijn 06 maar dit keer met de vaste telefoon, vandaar zijn reactie ha, ha. De volgende ochtend fietste ik al om 06.45u naar mijn garage, en omdat het regende had ik mijn regenoveral alvast aangetrokken en mijn helm opgezet. Een helm op de fiets valt onder het boerkaverbod, maar omdat ik onderweg ben naar mijn motor zal geen enkele agent mij een boete geven. Wat zijn we toch een zwakzinnig land aan het worden met al die achterlijke regeltjes, regeltjes en nog eens regeltjes. Ik zat me op de fiets al te verheugen op mijn ritje naar Düsseldorf de volgende dag. Kan ik eindelijk weer eens het gaspedaal vloeren, en in de vijfde versnelling en vol gas over de Autobahn knallen! Wat is het toch heerlijk dat wij een land als Duitsland naast de deur hebben liggen. Een land waar ik nog heerlijk 200-300+ km/u mag rijden als ik daar zin in heb.

Na mijn spullen ingeladen te hebben reed ik met een heerlijk gevoel in mijn lijf naar de A9. Ik voelde de power onder mijn rechtervoet met de millimeter toenemen. Nog maar net op de A9 moest ik goed opletten want toen ik een vrachtwagen inhaalde miste ik bijna de afslag naar de A5. Op de A5 gaf ik wat meer gas in de Sport-stand, en voor ik het goed en wel besefte wees de naald van de snelheidsmeter 150 km/u aan. Ik was zeer benieuwd wat voor topsnelheid ik de volgende dag op de Autobahn zou gaan halen. Eenmaal op de A4 besloot ik bij Roelofarendsveen de snelweg te verlaten. Ik moest bij de afslag een vrachtwagen voor laten gaan, het lukte me net niet om ‘m nog voorlangs te passeren. Onderaan de afslag moest de vrachten met oplegger ook rechtsaf, maar ik wist dat er iets verderop een rotonde aan zat te komen. Ik gaf stevig gas en voor ik het wist gleed ik al over de rotonde heen. Amai wat een bruut klein autootje is deze Abarth 500C esseesse (op dat moment wist ik nog niet half hoe bruut!!!). Omdat deze Abarth zo klein is en een sportief onderstel heeft kun je er ongelofelijk mee gooien en smijten. Zo erg zelfs dat ik op moest passen niet de rotonde af te vliegen.

Wow!!!
De meeste lezers weten dat ik privé motor rijdt (en sommige dat ik ook 10 jaar motoren heb getest) en gewend aan waarden van rond de 0,5-1 Pk/kg, kom ik dan ook maar zeer zelden een auto tegen die indruk op mij maakt qua acceleratie. De Abarth Punto Evo esseesse wist al indruk op mij te maken maar deze kleine Abarth 500C esseesse slaat alles. Toen ik op weg naar mijn zus in de tweede versnelling plankgas gaf in mijn favoriete bocht spoot de Abarth 500C esseesse letterlijk vooruit. Met het TTC uit vloog ik met zwaar spinnende voorbanden door de bocht, kolere dit is echt superkicken! Het leuke aan deze auto is dat als je denkt dat je het wel gehad hebt, er nog een tweede trap lijkt te zijn. De auto wordt echt gekatapulteerd als het ware, een bijzondere ervaring die ik maar zelden meemaak in een testauto. Jammer alleen dat de toerenbegrenzer zo snel ingrijpt! Op de terugweg ben ik weer vol op het gas door de bocht geknald maar nu met het TTC aan en nota bene in de 3e versnelling. En ook nu weer ga ik met spinnende voorbanden perfect glijdend door de bocht.

Fantastisch gewoon, dit had ik absoluut niet verwacht, zoveel Pk’s zijn het tenslotte nou ook weer niet. Net als met de Abarth Punto Evo esseesse zijn ze er in Italië in geslaagd weer een ongelofelijk leuke auto met een extreem hoog fungehalte op de wielen te zetten. De gewone Abarth 500C die ik eerder heb getest vond ik leuk maar dit is nog véél leuker! Toch vind ik het wel heel erg moeilijk kiezen tussen deze handgeschakelde 5-bak en de gerobotiseerde handbak met flippers van de gewone Abarth 500C die ik eerder getest heb. Het zijn namelijk allebei goede versnellingsbakken, ik zou echt niet weten wat ik zou kiezen als ik er één zou kopen. Ga dus vooral allebei de types testrijden zou ik zeggen. De handgeschakelde versnellingspook zit trouwens behoorlijk hoog gemonteerd, het lijkt nog het meest op die van een bestelbus. Ik bedoel dat overigens niet als kritiek want ik vind die plek juist heerlijk.

Horrortripje deel 1
Donderdagochtend zat ik al om 06.30u in de auto want ik moest die dag biologisch materiaal in vloeibare stikstof van onze IVF-kliniek naar een IVF-kliniek in Düsseldorf brengen. Omdat ik er zeker van wilde zijn dat het N2-transportvat goed koud was, heb ik het overnacht afgevuld met extra vloeibare N2. Dat gaat in de want van dit speciale transportvat zitten, zodat ik de volgende ochtend de overmaat eruit zou gieten. Het N2-transportvat is dan droog terwijl het biologische materiaal koud blijft in de N2-damp. Die N2-damp nog altijd een dikke -180 graden Celsius. Omdat het transportvat een dag voor vertrek nog opgehaald was door een cliënt, en ik dus niet zeker wist of het woensdagmiddag op tijd terug zou zijn had een collega voorgesteld een klein N2-vat met vloeibare N2 mee te nemen. “Ja en als ik dan een ongeluk krijg stroomt er vloeibare stikstof over mijn zakie heen”, zei ik. “Nou dan heb je een ijslolly!”, zei een vrouwelijke collega tegen mij. Maar goed het N2-transportvat was gelukkig op tijd terug, en zo reed ik donderdagochtend al heel vroeg richting de Duitse grens. Wel jammer dat deze Abarth 500C esseesse geen cruise control heeft, op zulke lange stukken is dat toch wel erg fijn.

Op de heenweg heb ik rustig gereden want het biologische materiaal dat ik moest vervoeren is onvervangbaar. Ik besloot daarom pas op de terugweg plankgas te geven op de Autobahn. Het heenritje leek op rolletjes te verlopen totdat ik in Düsseldorf arriveerde op Neusser Strasse 9 en daar een restaurant bleek te zitten. Shit toch verkeerd gegokt, er stonden namelijk twee Neusser Strassen in de TomTom. Die andere Neusser Strasse heeft volgens de TomTom geen nummer 9 dus dacht ik die zal het niet zijn. Op naar die andere Neusser Strasse dus, maar ik wilde eerst nog even tanken. Ik stopte bij de Commerzbank om even wat euro’s te pinnen. Toen ik bij de bank naar binnen keek zag ik iemand zitten met een grote zwarte pruik kroeshaar en rare kleding. Oh ja natuurlijk het is carnaval! Afijn ik pinnen, verkeerde pincode, als een zombie typte ik mijn pincode opnieuw in. Afijn pas geblokkeerd en ik snapte er geen hout van. Teruglopend naar de auto sloeg het ineens als een bliksemflits in dat ik mijn oude pincode had ingetoetst. Mijn pas was namelijk laatst geskimd en toen had ik een nieuwe bankpas + pincode gekregen. Waarom ik dan nu ineens als een volslagen zombie meerdere keren die oude pincode in stond te toetsen weet ik echt niet. De volgende bliksemflits slaat in: “Hoe ga ik nu in hemelsnaam zorgen dat die bijna lege benzinetank van de Abarth 500C esseesse weer vol komt???” En daarna belde een medewerkster van Opel op waar ik bleef, ik moest vandaag namelijk de nieuwe Opel Zafira ophalen. Jo dat kon er ook nog wel bij na alle ellende tot nu toe. Caramba!!!!!!!!!!

Horrortripje deel 2
Als wereldreiziger zorg ik altijd dat ik hoe dan ook aan geld kan komen of betalen. Alleen om díe reden heb ik een Visa-card, want ik heb een ongelofelijke bloedhekel aan die debetcards. Na het volgooien van de benzinetank bedacht ik me dat ik de pincode van mijn Visa-card niet meer zeker wist. Ik gokte op de oude pincode van mijn bankpas die ik zojuist dus als verkeerde pincode had ingetypt. En inderdaad klopte het en zo kon ik weer in de auto springen op weg naar die andere Neusser Strasse 6 kilometer verderop. Ik heb de Abarth 500C esseesse maar niet in de Sport-stand gezet, voor je het weet rij je te hard met deze ‘Piccolo-Bomba’ en ik had absoluut geen zin in een boete. Maar vergis je niet want ook in de Bejaarden-stand kun je met zwaar spinnende voorbanden vertrekken, een kwestie van het gaspedaal een stuk dieper intrappen. Nadat ik in de andere Neusser Strasse gearriveerd was zag ik alle nummers behalve nummer 9. Na meer dan een half uur doelloos rondrijden kwam ik erachter dat ik niet bij het RWH-gebouw moest zijn maar het RWI-gebouw en dat ligt niet aan de Neusser Strasse maar aan de Völklinger Strasse 4. Na het materiaal veilig afgeleverd te hebben kon ik aan de race terug naar huis beginnen. Bij het laatste stoplicht voor de Autobahn heb ik voor de fun even vol gas gegeven. In de eerste versnelling stuiterden de voorbanden over het asfalt, in de tweede versnelling vloog ik met spinnende de voorbanden over het asfalt en zelfs in de derde versnelling gleed de Abarth 500C esseesse heftig van links naar rechts over de Autobahn. Yes fantastisch gewoon!!!

Op de A3 richting Oberhausen ging het gas helemaal open, en voor de rest van de Autobahn het door had was ik al in de verte verdwenen. Vergis je niet in deze Abarth 500C esseesse, want veel Audi’s en BMW liet ik met het allergrootste gemak achter mij. Een snelheid 180-200 km/u bleek geen enkel probleem voor deze opgevoerde sportieve Fiat 500C want dat is het tenslotte. Op de A3 besloot ik te kijken hoe hard de Abarth 500C esseesse echt kan! Eenmaal ingevoegd zag ik een BMW 5-serie achter mij en een Mercedes ML. Toen ik de Autobahn vrij had en het gas erop zette in de 3e versnelling en vol doortrok tot aan de toerenbegrenzer schakelde ik over naar de 4e versnelling en niet veel later naar versnelling 5. De BMW-rijder probeerde me bij te houden maar hij durfde het gas er niet op te houden in de lange flauwe bochten. Ik gaf hem geen ongelijk want op een kletsnatte Autobahn met asfalt van slechte kwaliteit, voelt 200+ km/u heel anders aan dan op een droge en biljartlaken gladde Autobahn. Een foutje wordt direct afgestraft zeker in een auto met zo’n korte wielbasis als deze Abarth 500C esseesse. Even ter vergelijk, de kleine Alfa Romeo MiTo heeft nog altijd en wielbasis van 2.511 mm tegen slechts 2.300 voor de Abarth 500C esseesse. Zelfs de kleine Hyundai i10 heeft een langere wielbasis, namelijk 2.380 mm dus dat geeft wel aan hoe 200+ km/u moet aanvoelen in deze ultrakorte Abarth 500C esseesse: “Heel apart 200+ km/u in een Abarth!” Toch moet de wegligging op hoge snelheid beter kunnen volgens mij. In het testverslag van de Abarth Punto Evo esseesse schreef ik al iets over de Koni schokdempers met FSD-kleptechniek. Die FSD-kleptechniek bevalt mij van geen kanten als ik eerlijk ben. De wegligging voelt gewoon niet superstrak aan, ik voelde in elke bocht weer dat het beter kan! Dus ook hier geef ik het advies om een sportieve veringset van Eibach te monteren, lullig voor het oer-Hollandse Koni maar hun spul is gewoon niet goed genoeg.

Bye, bye, zwaai, zwaai
Uiteindelijk kwam de nette zakenman in de BMW mij voorbij op een recht stuk van de A3, aan zijn houding zag ik dat hij mij hoe dan ook in moest halen. Maar zelfs daarna reed ik hem steeds weer achterop als er flauwe bochten aankwamen. De Mercedes ML haalde mij uiteindelijk ook in en ook aan deze bestuurder zag ik dat hij het niet kon hebben dat die kleine snert-Fiat-500 hem de hele tijd te snel af was geweest. Gelukkig lukte het me om op een recht stuk even snel een foto te maken van de snelheidsmeter. Die geeft net geen 210 km/u aan maar jullie moeten maar van mij aannemen dat ik het gehaald heb. Harder dan 210 km/u heb ik helaas niet gehaald, wat ik ook probeerde de snelheidsmeter bleef elke keer steken op 210 km/u. Zo hard rijden met deze Abarth 500C esseesse was vanwege de korte wielbasis en het kletsnatte asfalt geen pretje. Een korte wielbasis betekent dat de stabiliteit op hoge snelheden nou eenmaal minder is dan die van een langere, en zwaardere Audi, BMW of Mercedes. Aan de andere kant maakt dat het Autobahn burnen een stuk spannender dan in een grote dikke Duitse sedan.

Het is echt onvoorstelbaar zo krachtig als het kleine 1.4 MultiAir turbomotorblok blijft doortrekken boven de 120 km/u. Veel auto’s vergisten zich overduidelijk in de kracht en de snelheid van de Abarth 500C esseesse, terwijl ik de grootste lol had. Toch had ik dolgraag een 6-versnellingsbak gehad op deze Abarth 500C esseesse, want in de 3e versnelling zat ik elke keer te snel in de toerenbegrenzer terwijl ik in de 4e versnelling juist extreem lang kon doortrekken. Met een 6-versnellingsbak (liefst minder speling op de pook aub.) en een rood gebied dat bij 7.000-7.500 toeren begint lach je volgens mij nog veel meer snelle Duitse auto uit. Na de zeer snelle rit over de A3 (vanaf benzinestation Hünxe) met bijna constant 180-200 km/u besloot ik vlak voor de grens nog even de benzinetank weer vol te gooien. Dat scheelt toch weer dik 12-14 eurocent per liter met Nederland. Het verbruik na een zeer snelle Autobahn-rit kwam uit op 1:7. Eerder die dag had ik al een verbruik gemeten 1:10 na een snelle rit naar Nederlandse maatstaven.

VW Golf ABT Schnitzer
De rit vanaf de Nederlandse grens was uiteraard ongelofelijk saai in vergelijking met de rit door Duitsland heen. Toch had ik nog een leuk momentje toen ik een Volkswagen Golf ABT Schnitzer uit 2004 tegenkwam bij de stoplichten naast Heineken. Het eerste stoplichtsprintje verloor de VW-rijder tot mijn verrassing, ik had deze gekietelde VW toch sneller ingeschat. Daarna verloor de VW alle tussensprintjes richting de A4 afgetekend, ik kreeg oprecht medelijden met de VW-rijder! Gelukkig had ik onderweg geen enkele file gehad en was ik om 13.45u alweer thuis. Na even snel een paar boterhammen achterover geslagen te hebben moest ik er direct weer vandoor. Ik moest namelijk meteen weer weg om bloed van een cliënt naar het AMC te brengen. Weer op dus naar de IVF-kliniek, N2-transportvat uitladen, even wachten totdat de cliënt waarbij bloed afgetapt moest worden was gearriveerd en Go!!!!!! Ik moest namelijk voor 16.30u het bloed afleveren op het AMC, en dat ligt op een route waar heel vaak files staan. Plankgas dus en op de eerste rotonde verraste ik al iemand die niet had verwacht dat deze kleine auto zo snel zou zijn. En op de tweede rotonde hetzelfde verhaal, de automobilist voor mij gas stevig gas na de rotonde maar ik vloog hem voorbij alsof ik een laagvliegend straaljagertje was. Op de grote rotonde pakte ik de hoge rotonderand mee, en dat voelt behoorlijk heftig aan omdat de wielbasis zo kort is. Ik stuiterde voor mijn gevoel alle kanten op maar het ging allemaal goed. Over de A4 heen moest ik rechtsaf slaan de zeer lange oprit op. Maar er reed een auto rechts van mij die ik niet meer in kon halen. Uh op de normale manier althans want met deze Abarth 500c esseesse kun je nou eenmaal dingen die vooral niet normaal zijn. Ik gaf vol gas haalde de auto in, pakte de binnenrotonde en meteen daarna sneed ik (op dat moment ruim) voor de auto langs over de buitenrotonde de oprit op.

Na een snelle rit naar huis had ik nog weer zo’n ongelofelijk leuk moment (ik kon het gewoon niet laten, het gewoon té leuk). Er is namelijk niets leukers dan Audi- en BMW-rijders te dissen zoals mijn neefjes altijd zeggen. Vanaf de snelweg had ik ‘m direct al in de gaten vanwege zijn opvallende rijgedrag, beter gezegd asociale rijgedrag. De bestuurder van de Audi All Road quattro 3.0 TDI die voor mij reed zag ik constant in zijn achteruitkijkspiegel kijken toen ik eenmaal achter hem reed. Elk tussensprintje, hoe kort ook, gaf ik plankgas om de Audi-rijder alvast te zieken alvorens de genadeklap uit te delen. De Audi-rijder werd duidelijk met de minuut zenuwachtiger. Uiteindelijk reden we De Stevenshof in, en op de rotonde na de benzinepomp sloeg hij rechtsaf. Recht op de mooiste bocht van de wijk af! De Audi-rijder gaf volgas en zijn ogen vielen dan ook zowat uit zijn kop, toen hij in zijn achteruitkijkspiegel zag dat ik nog steeds bovenop zijn bumper zat. Deze Abarth 500C esseesse is wat mij betreft het ultieme gebakkie waarmee je patsers in Audi’s, BMW’s, Mercedessen en Porsches ongelofelijk kunt zieken. Afijn lees het stukje van Mick hieronder maar dat zegt echt alles!

Nette schoppen in de nattigheid
Zondagmiddag, koud, af en toe een hagelbui, af en toe een fel zonnetje, en de enige mogelijkheid om nog even te knallen met de Abarth 500C esseesse. Maar eerst even naar de wasstraat want de rit op en neer naar Düsseldorf had op de lak van de Abarth 500C esseesse een soort van zwarte 200+ km/u windtunnelstreepjeslook getoverd. Jeetje wat was die auto vies zeg, eerst 1,- voor schuimborstelen, daarna 1,- euro voor velgen reinigen + hogedruk reinigen en toen 1,- euro voor het spoelen + vlekvrij naspoelen. Daarna even met 180 km/u de auto droog gereden op de A44, uiteraard gevolgd door nog even een klein blokje om. Op het natte asfalt maakt het niet eens meer uit of het TTC aanstaat of niet. De power in de eerste drie versnellingen is zo heftig dat ik, op het moment dat ik het wil, met zwaar spinnende voorwielen door een bocht heen rijd. Deze auto is werkelijk zo ongelofelijk verslavend dat is gewoon ongehoord, de katapult-power van de grotere turbo in combinatie met de MultiAir-techniek is geniaal goed. Als Fiat slim is bouwen ze binnenkort het eerste V6-motorblok met MultiAir én een twinturbo. Dan krijg je net zoiets als de Nissan GT-R maar dan nog veel bruter, volgens mij levert die combinatie het mooiste en meest brute V6-motorblok ooit op. Terug naar de werkelijkheid van een 1.4-IL-motorblok met MultiAir en een grotere turbo. Wat ik namelijk ook al schreef in het testverslag van de Abarth Punto Evo esseesse bleek juist. Toen Mick de Abarth 500C esseesse bij mij op kwam halen vrijdagavond, bevestigde hij mijn hypothese uit het testverslag van de Abarth Punto Evo esseesse. Ik had in dat testverslag geschreven dat de grotere Garret turbo in combinatie met MultiAir dé perfecte combinatie is. De turboschop die je in deze auto, en de Abarth Punto Evo esseesse, krijgt is naar mijn mening uniek in de autowereld en kan alleen maar dankzij de MultiAir-techniek. Tijdens een turbo-workshop van zijn werk (Rijsbergen Automaterialen) had Mick exact dat te horen gekregen van de mannen van Hoet-Turbo’s.

[quote Mick Kleijwegt]
Arme Porsche!
Reeds vanaf het allereerste begin ben ik helemaal weg van de Fiat 500, wat een leuke auto en wat rijdt-ie lekker. Inmiddels heb ik alle modellen van de 500 gereden en elke keer voelde het direct vertrouwd aan. Zo ook bij deze Abarth 500C Esseesse, bij het starten kwam er een heerlijke brom uit de vier kleine uitlaten. Met het rijden ben ik in het begin wat voorzichtig geweest, omdat Daan tegen mij gezegd had dat ik eerst even rustig moest wennen hoe de auto op het gas reageert in de Sport-stand. Ik ben achteraf dolblij dat ik dat gedaan heb want wat een ongelofelijk brok power zit er in dit koektrommeltje! Toen ik de auto opgehaald had bij Daan ben ik direct naar een collega in Zevenhuizen gereden. Daarvoor moest ik even de snelweg A4 en A12 op, en eenmaal op de A12 heb ik uiteraard even flink het gas erop gezet. In de 2e versnelling had ik zowel rechtuit als in de bochten vol wielspin, en ook in de 3e versnelling was het exact hetzelfde verhaal. Zodra ik echter opschakelde naar de 4e versnelling was de wielspin direct verdwenen. Mijn rit over de A4 was begonnen met eerst even rustig wennen aan de auto, maar dat wennen was snel voorbij omdat het gewoon allemaal erg zeker aanvoelt. Je merkt direct als je te snel op het gas gaat dan wel teveel gas geeft, maar belangrijker is vooral dat de Abarth 500C esseesse zich daarna erg makkelijk laat corrigeren.

Dat deze Abarth 500C esseesse een ongelofelijke brok power onder de motorkap heeft merkte de bestuurder van een Porsche 997 Carrera 4S. Op een gegeven moment reed ik op de A12 tussen Zoetermeer en Zevenhuizen achter een Porsche Boxster, toen er plotseling een Porsche 997 Carrera 4S naast de Porsche Boxster kwam rijden. De bestuurder van de Porsche 997 Carrera 4S reed de hele tijd dan weer naast en dan weer voor de Porsche Boxster, steeds weer gas gevend en gas loslatend. Totdat er ineens een klein gebakje genaamd Abarth 500C esseesse vol gas voorbij kwam zetten. Ineens was de Porsche Boxster niet meer de prooi maar ik in mijn Italiaanse “kleine klereding”. Al slalommend door het avondverkeer reed ik de bestuurder van de Porsche 997 Carrera 4S letterlijk het licht uit zijn ogen. Daarom vond meneer het nodig om mij op de afrit naar Zevenhuizen (na heel wat pogingen er voorbij te komen!) af te snijden, om vervolgens boven op zijn rem te gaan staan. Eenmaal bij het stoplicht aan het einde van de afrit ging het raampje omlaag en vroeg hij aan mij: “Waarom ben je zo snel met zo’n klein klereding???!!”, waarop ik alleen maar kon antwoorden: “Waarom ben jij zo langzaam met je Porsche!” Het was een ongelofelijk leuke ervaring want hoe vaak maak je nou zoiets mee? Na soortgelijke ervaringen van Daan op de Duitse Autobahn snapte óók ik nu precies waarom deze Abarth 500C esseesse zo ongelofelijk LEUK is.

Turbo met een hele grote “T”
Die avond heb ik er flink wat benzine doorheen gejaagd, en kwam ik er dankzij een collega achter dat er niet alleen harde klappen uit de uitlaat komen maar dat er zelfs vlammen uitschieten! De volgende dag ben ik met de Abarth 500C esseesse naar mijn werk gegaan, want dat had ik beloofd aan een aantal collega’s. De rit naar werk was niet veel anders dan de avond ervoor, behalve dat ik voor het eerst het TTC duidelijk voelde ingrijpen in een snel genomen bocht. Het TTC grijpt werkelijk perfect in zonder dat de wegligging eronder lijdt. Vlakbij mijn werk reed ik door een bocht waar ik dagelijks doorheen rijd en ik dus perfect weet tot hoever ik kan gaan. Omdat ik nog steeds de grens niet ontdekt had van de Abarth 500C esseesse, ben ik (met het TTC aan!) een paar keer door dezelfde bocht heen gereden met verschillende snelheden totdat ik zoiets had van “Wow bizar dit!” Toen zat ik dus op de limiet van deze kleine auto, maar dat was wel een limiet waar ik met andere auto’s allang aan het glijden zou zijn geweest. Toen ik het TTC uit had gezet lag de snelheidslimiet meteen een heel stuk lager. Waar ik met het TTC aan nog met 80km/u door de bocht heen kon, lukte dat nu nog maar met 60-65 km/u!

Het mooiste aan deze Abarth 500C esseesse is dat de grotere turbo met een soort geleidelijke klap in komt zetten. In de begintijd van de turbo kwam deze vaak met een plotselinge felle klap in één keer vanuit het niets erin zetten. Dit voelt vergelijkbaar aan maar de plotselinge klap is nu een geleidelijke plotselinge klap geworden. Er is geen enkele andere auto (behalve de Abarth Punto Evo esseesse dan) met een grote turbo waarbij dit net zo ongelofelijk mooi en lekker aanvoelt. Dit komt doordat het MultiAir motorblok en de turbo heel goed (of beter gezegd PERFECT!!!) samenwerken. Op mijn werk (Rijsbergen Automaterialen, red.) hadden we net die week een turbo-training voor klanten. Deze door “Turbo’s Hoet” verzorgde turbo-training ging naast het juist monteren van de turbo, verder ook over op wat voor motorblok je het beste een turbo kan monteren. Daaruit kwam het door Fiat uitgevonden en ontwikkelde MultiAir-motorblok als erg goed naar voren. Wat Daan dus puur op zijn gevoel afgaand beschreef in het testverslag van de Abarth Punto Evo esseesse blijkt volgens “Hoet Turbo’s” ook echt zo te zijn. Logisch beredeneerd klopt dat ook, want het MultiAir-motorblok is het enige motorblok ter wereld dat een klepbediening heeft, waarbij de inlaatkleppen perfect de hoeveelheid lucht per inlaatslag kunnen regelen. Met variabele klepbediening kan dat niet zo nauwkeurig als met het MultiAir-systeem.
[/quote Mick Kleijwegt]