AB-C-Crosser!
Wie er ooit wel eens gecrosst of enduro gereden heeft weet hoe ongelofelijk zwaar dit is. Je onderarmen pompen binnen no time op, en op een gegeven moment val je letterlijk van je crosser of enduromotor. Tenminste… als je weinig tot geen conditie hebt en/of de techniek van het terrein rijden niet beheerst. Hier moest ik even aan denken toen ik het woord “Crosser” op de achterklep zag staan. Gelukkig heb je daar in de Citroën C-Crosser geen last van want die staat op vier wielen. De Citroën C-Crosser die ik mee had was een 4WD met een 2.2 liter diesel 6-traps (flipper)automaat aan boord. Via een knop op de middenconsole kon ik kiezen uit 2WD/4WD/Lock. Dat deze C-Crosser iets gemeen heeft met de Mitsubishi Outlander is optisch aan slechts een paar dingen te zien. De stuurflippers, het neerklapbare onderste deel van de achterklep en uiteraard het carrosserieprofiel zijn drie van die dingen.

Gelukkig heeft Citroën verder haar eigen plan getrokken. Zo vind ik de C-Crosser die ik mee had mooier om te zien dan de Mitsubishi Outlander. Het fraaie brede Citroën-logo op de motorkap en de mooie sjieke kleur gaven voor mij de doorslag. Ik was dan ook zeer verbaasd op het internet te lezen dat Top Gear deze Citroën C-Crosser als een regelrechte flop betitelt. Mitsubishi heeft reeds een lange geschiedenis achter de rug met de Outlander, dus het is niet meer dan logisch dat de Citroën C-Crosser qua verkoopaantallen achterblijft bij de Mitsubishi Outlander. Tijd voor mij dus om uit te vinden of deze Citroën C-Crosser inderdaad een flop is. Direct na het ophalen van de C-Crosser moest ik nog even naar het midden van het land om iets weg te brengen. Ik startte dus meteen met het afleggen van de nodige snelwegkilometers. Niet erg want daardoor kon ik meteen even de NavSat en de cruise control uitproberen. De 2.2 liter diesel beviel me direct vanaf het eerste moment uitstekend, al helemaal door de automaat met dubbele koppeling. Wel vind ik het een beetje jammer dat ze deze 2.2 HDiF minder Pk’s en koppel mee hebben gegeven dan de 2.2 HDiF van de C6. Maar ach daar kwam ik pas aan het einde van de testweek achter tijdens het schrijven van dit testverslag. Mijn mening over deze C-Crosser stond toen allang vast.

060810-08.00u
Eindelijk ging ik dan weer eens echt op vakantie. Geen idee waarom maar na mijn laatste motorvakantie in 2008 was ik het even helemaal beu. Juist dat jaar was ik er bij toeval achter gekomen dat ik meer als 1 miljoen motorkilometers onder me door had laten rollen (er werd naar gevraagd in een aanmeldingsformulier) op bijna alle continenten van deze aardbol. Ik ben daarom meerdere vakanties achtereen lekker thuis gebleven. Een maand of wat geleden kwam mijn oudste zus met de vraag of ik zin had om mee te gaan naar Zell am See in Oostenrijk. Ze had nog heel veel punten van Club Lacosta waar haar ex-man lid van was. Aangezien hij die punten toch nooit van zijn lang zal ze leven op zou maken doen wij dat dus maar voor hem. Zo kon ik dus heerlijk een week mee naar Club Lacosta Alpine Centre in Zell am See. Aangezien ik net voor die week een zeer geschikte testauto gereserveerd had kwam dat erg goed uit. Een 2.2 liter zelfontbrandende Citroën C-Crosser 4×4 met 5 personen en stampvol bepakt, een betere test kan ik niet bedenken voor deze Franse SUV. Om 08.05u startte ik de dieselmotor van de C-Crosser en stelde de NavSat-koers in op Oberwolfach een klein plaatsje in het ‘Mittlerer Schwarzwald’ zo’n 682 km verderop. Volgens de routeplanner op het internet zou de reis zo’n 6 uur en 48 minuten duren, maar dat werden er door al die klotenfiles dus een dikke 8 uur en 50 minuten.

Nederland uit was al een drama wat kwam door al die (vooral buitenlandse!) vrachtwagenchauffeurs die met een snelheidsverschil van 0,01 km/u gingen inhalen en keer op keer zorgden voor gruwelijk langzaam rijdende files op de A67 richting Venlo. In Duitsland leek het in eerste instantie aardig op te schieten maar keer op keer reden we een file in. Soms wenste ik even dat ik op de motor zat want ik kan namelijk erg slecht tegen files. Toch had ik ondanks de snelwegkilometers een aardig beeld gekregen van de C-Crosser. Het fijnste aan het rijden vind ik de ‘dual clutch’ automaat met flippers aan het stuur. Het schakelen gaat razend snel en de combinatie van automaat dan wel handmatig schakelen met de flippers is erg handig. Hoe handig zou ik een dag later in de Oostenrijkse bergen ondervinden. Nog even een korte grap waar ik aan moest denken toen ik de hotelnaam hoorde. Bij Club Lacosta moet ik altijd denken aan het kledingmerk Lacoste en de grap daarover. Twee studenten kanoën over de Nijl en op een gegeven moment slaan ze om in een sterke stroming. Als één van de studenten krokodillen het water in ziet gaan zegt hij tegen zijn vriend op zo’n mooie bekakte Wassenaarse toon: “Hey kerel ze hebben hier reddingbootjes van Lacoste.”

Vol bepakt en toch snel
Onderweg op de Autobahn viel het mij op dat veel andere automobilisten zich danig vergisten in de kracht en de snelheid van de C-Crosser. Het 2.2 liter diesel motorblok heeft een vermogen van 156 Pk en een koppel van 380 Nm. Dat is genoeg om de C-Crosser zelfs vol bepakt met 5 personen + bagage met het grootste gemak naar een snelheid van 180 km/u te jagen en op dat moment had ik nog ruimschoots over. Veel snelle Duitse sedans en stations hadden dat duidelijk niet verwacht gezien hun bewonderende blikken, als ze mij even later in één van de vele files weer voorbij reden. En ik had dit om heel eerlijk te zijn ook niet verwacht gezien de zware lading. Het Autobahn burnen gaat deze C-Crosser dus verrassend goed af, en zelfs in de hogesnelheidsbochten kon ik het gas er met gemak ophouden waardoor ik een patser in een BMW X5 die maar NL (=Nur Links) bleef rijden buitenom kon passeren.

Tijdens het rijden over de Autobahn was er eigenlijk maar één ding waar ik me aan ergerde, en dat heeft te maken met de ergonomie. De bestuurdersstoel is in alle standen elektrisch verstelbaar, maar gek genoeg kan de leuning minder ver naar voren dan die van de handbediende bijrijderstoel. Na mijn motorongeluk waarbij ik mijn rug had gebroken ben ik veel meer op mijn houding gaan letten. Ik zit dus netjes rechtop zoals het hoort (veel bestuurders zitten totaal verkeerd oftewel zwaar onderuit gezakt in hun auto) en dat kan dus niet zo rechtop als ik zou willen in deze C-Crosser. Tijdens het rijden van dagafstanden van 200-300 kilometer had ik daar geen last van maar bij dagafstanden van 700-1.200 kilometer wel.

Nat én net bochtenwerk
Na heel veel lange ‘zware’ uren over de Duitse Autobahn was daar dan eindelijk de afslag die ons naar Oostenrijk zou brengen. Eindelijk serieuze bochten en mooie hellingen maar helaas was het asfalt kletsnat. Alhoewel helaas… met de keuzeknop kon ik binnen één handomdraai de 4WD-aandrijving inschakelen en je kunt ‘m zelfs locken voor op de onverharde bospaden of boerenlandweggetjes. In de 4WD-stand ben je vol beladen op nat asfalt een stuk veiliger onderweg. In de 4WD-stand wordt onder normale omstandigheden namelijk 85 procent van het vermogen naar de voorwielen gestuurd en 15 procent naar de achterwielen, én indien de omstandigheden daarom vragen verdeelt het systeem het vermogen automatisch 50/50. Door de aanwezigheid van 4WD-aandrijving én omdat het ook nog eens een diesel is vlogen we, zelfs vol bepakt, zonder enig probleem de hellingen op. In de bochten en tijdens het stijgen en dalen gebruikte ik permanent de flippers.

Dat rijdt veel fijner in de bochten omdat ik dan bij een zelf gekozen toerental op- en terug kon schakelen; tijdens het stijgen omdat ik dan lekker door kon trekken in toeren; en tijdens het dalen omdat ik dan op de motor af kon remmen. Het was grappig om te zien dat van alle auto’s voor mij bij vrijwel elke bocht de remlichten gingen branden. Totaal onnodig want door vloeiend te rijden en op tijd van het gas af te gaan, dan wel terug te schakelen, kon ik zelfs met een vol bepakte C-Crosser vrijwel zonder te remmen afdalen. En zo arriveerden we na alweer een lange dag in het hotel Club Lacosta Alpine Centre. En het verbruik van de Citroën C-Crosser na een dagje Autobahn burnen met snelheden van 150-190 km/u gemiddeld? Wel dat viel mij alleszins mee, een waarde van 1:10-1:11,5 met vijf personen plus een volle achterbak met bagage is niet verkeerd. Ik was op dat moment blij dat ik de 2.4 liter benzineversie niet bij me had…

Krimml watervallen
Eigenlijk had het wel iets gênants, terwijl in de landen om ons heen grote gebieden overstroomden, gingen wij maandagmiddag (zondag hebben we even een rustdag gehouden) naar de waterval in Krimml. Ik heb me eigenlijk nooit gerealiseerd wat voor een verschrikkelijke tourist-traps dit soort attracties zijn. Ik ga namelijk altijd buiten het hoogseizoen op vakantie en dan is het overal letterlijk uitgestorven. Nou hadden wij het geluk dat de oudste zoon van mijn zus hier al eens een keer was geweest met de middelbare school. Daardoor wist hij een sluipweggetje naar de andere kant van de watervallen. Hier stond bijna niemand en het uitzicht op de watervallen was bovendien ook nog eens veel mooier. Ik heb aardig wat mooie foto’s kunnen maken bij de watervallen en later ook van de C-Crosser bij een houtzagerij. Op weg naar Krimml viel me trouwens voor het eerst iets hinderlijks op.

Omdat ik in de bergen nog wel eens uit stilstand moest vertrekken vanaf een schuine helling merkte ik dat de gasreactie hinderlijk lang op zich liet wachten. Als de C-Crosser dan in de 2WD-stand stond en ik het gas automatisch nog dieper intrapte omdat er niets gebeurde, vertrok ik vaak met zwaar piepende voorbanden omdat de reactie op het gas dan net weer wat te heftig was. In de bergen is het permanent in de 4WD-stand rijden dan ook eigenlijk wel aan te raden. Hooguit op lange doorgaande wegen of op de snelweg heb ik in de 2WD-stand gereden maar verder niet. Ik weet wel dat de meeste auto’s met een automaat minder direct reageren als de handgeschakelde versie maar ik vond dit toch wel iets te lang duren. In de Sport-stand had ik daar geen last van maar om nou permanent in de 4WD- en de Sportstand te rijden…

Grossglockner
Omdat het dinsdag fantastisch mooi weer was besloten we naar de Grossglockner te gaan. We waren duidelijk niet de enige die dat bedacht hadden. Na weken van slecht weer in Oostenrijk leek het wel of iedereen die dag had uitgekozen om de gletjser op de Grossglockner te bezoeken. Ik ben er al heel wat keren op de motor geweest maar dit keer moesten zelfs 15-20 minuten wachten voordat we naar boven mochten rijden. Door de drukte waren alle parkeerplaatsen bezet, en daarom liet men alle auto’s gefaseerd naar boven rijden. Motorrijders en bussen mochten gewoon doorrijden maar dat is logisch. Maar voordat we eindelijk bijna boven waren moesten we nog heel wat bochten nemen. En bochtige bergwegen zijn erg leuk met deze C-Crosser, ik crosste bij wijze van spreken naar boven in de 4WD-stand. Juist die 4WD-stand in combinatie met de 2.2 liter dieselmotor maakt deze C-Crosser zo aantrekkelijk in de bergen! Waar andere auto’s hun bochtensnelheid niet al te hoog konden opschroeven, met name in de haarspeldbochten, daar lachte ik iedereen uit met deze C-Crosser. Met 5 personen aan boord reed ik met behulp van de stuurpeddels werkelijk fluitend naar boven. Te vaak moest ik echter aansluiten in de rij. Niet erg want dan konden we even heerlijk genieten van het fantastisch mooie uitzicht. Een staalblauwe lucht met melkwitte wolken, beter kon gewoon niet voor de actiefoto’s.

Het laatste stuk naar boven was erg mooi maar eenmaal boven moesten we proberen een plekje te vinden in de grote parkeergarage. Wat een ramp zeg! Het liefst was ik zo weer door gereden naar beneden. Dat naar beneden rijden was trouwens veel leuker als die stomme en vuil uitziende gletsjer met al die massa’s toeristen. Tijdens het dalen viel me voor de zoveelste keer op dat veel automobilisten en motorrijders de bergverkeersregels niet kennen. Eén van de belangrijkste daarvan is: [quote bergverkeersreglement] Stijgend verkeer heeft voorrang op dalend verkeer, omdat dalend verkeer makkelijker kan stoppen. [/quote bergverkeersreglement] Het lijkt zo simpel maar zelfs deze simpele verkeersregel kennen de meeste automobilisten niet of ze houden zich er niet aan. Op een gegeven moment belandde ik gelukkig achter een Zweed in een Audi A5 die er goed de vaart in had. Mooi zo, daar blijf ik voorlopig achteraan rijden dacht ik bij mezelf. Af en toe probeerde de Zweedse Audi-rijder me te lossen maar dat lukte hem niet en dat spreekt echt voor de kwaliteiten van de Citroën C-Crosser. Op een gegeven moment heb ik ‘m zelfs ingehaald toen hij eventjes niet goed op zat te letten. Ik had de C-Crosser in de Sport-stand en de 4WD-stand staan dus het was alleen een kwestie van gas geven en gaan! De C-Crosser verraste mij elke keer weer door zijn ongelofelijke veelzijdigheid; Autobahn burnen, bergweggetjes afbranden, sneller stijgen als sommige motorrijders kortom deze Citroën C-Crosser is absoluut geen flop in mijn ogen.

Eagle’s nest
Bijna iedereen heeft het stulpje – het Kehlsteinhaus – van Hitler op die hoge bergtop in Berchtesgaden vast wel eens in een oorlogsdocumentaire gezien. Dit bizarre huis bovenop een bergtop werd nog voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gebouwd ter ere van Hitler’s 50-ste verjaardag. De inspanningen om dit huis te kunnen bouwen zijn onvoorstelbaar groot geweest zowel qua mankracht als de financiële kosten. De tunnel naar het huis toe en de liftschacht van 124 meter hoog zijn dwars door het graniet van de berg geboord, om nog maar te zwijgen over de aanleg van de weg naar de top die in een onvoorstelbaar korte tijd is aangelegd. En geloof het of niet maar de arbeiders waren geen ‘slaven’ maar zijn gewoon betaald voor hun werk dat 24 uur per dag door ging ook in de winter! dit was dan ook een huis dat ik persé een keer wilde bezoeken. Nou was de weg er naartoe vanuit Zell am See ook heel mooi want die bestond uit louter bochtige B(erg)-wegen. Helaas hadden we op de heenweg af en toe pech dat er een vrachtwagen voor ons reed. Maar uiteindelijk heb ik het grootste deel van de rit lekker door kunnen rijden.

Tijdens het rijden over die bochtige bergwegen moest ik heel erg goed opletten of ik in de D-stand aan het rijden was of dat ik aan het peddelen was. Ik schakelde namelijk regelmatig over op de stuurpeddels, maar en dan moest ik dus niet vergeten dat ik aan het peddelen was. In tegenstelling tot sommige andere automerken springt de C-Crosser niet automatisch terug in de D-stand, alleen als ik volledig stil stond voor een kruising of stoplicht. Af en toe vergat ik dus dat ik aan het peddelen was, en als ik dan sterk af moest remmen voor een haakse bocht en weer op wilde trekken gebeurde er dus helemaal niets omdat ik één of twee versnellingen te hoog zat. Dat zag er erg lullig uit geloof me.

Salzburg
Tja Hitler en Mozart een grotere tegenstelling bestaat er bijna niet. Hitler was een geniale gek en Mozart was een gek genie. Nou ben ik al heel wat keren in Oostenrijk geweest maar ik was dus nog nooit in Salzburg geweest, de geboortestad van Mozart. Net als de Eagle’s nest was ook dit weer een fantastisch mooie rit over alleen maar B(erg)-wegen. Op de heenweg had ik nog even een bijna aanvaring met een arrogante Duitse vetkwab in een Porsche. Hij wilde invoegen terwijl dat allang niet meer kon, er was slechts ruimte voor hooguit een halve plat geslagen Kever. Tja dus toen de Porsche-bestuurder zich er alsnog even tussen dacht te drukken reed ik gewoon doodleuk door alsof ik hem niet gezien had. De Barbarian (zo noem ik inwoners uit Bavaria/München altijd) schrok zich helemaal wezenloos volgens mijn neefje die naast mij zat. Hij had totaal niet verwacht dat ik gewoon door zou rijden. Net goed voor hem want hij had gewoon netjes moeten wachten zoals het hoort.

De terugweg was ontzettend leuk vanwege de vele zeer mooie lange afdalingen, dat is ook meteen een goede test voor de remmen. Op een gegeven moment kreeg ik een Mitsubishi Outlander achter me aan die constant zat te pushen. Ik hield me netjes aan de plaatselijk geldende maximumsnelheid en bovendien er liep er een dubbele doorgetrokken streep tussen de twee weghelften. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik gas gegeven. Er is niets leukers dan afdalen met hoge snelheid. Ik probeer dan altijd zo min mogelijk te remmen en de bochtensnelheid hoog te houden, af en toe was dat best lastig. Soms was de snelheid tijdens het afdalen zo hoog dat ik behoorlijk hard en langdurig in de remmen moest. Gelukkig heeft de C-Crosser vier grote remschijven die uitstekend vertragen en ook een noodstop, zelfs vol bepakt, is geen enkel probleem, echt top dus! En Salzburg?, best een leuke stad hoor maar niet bijzonder of zo, beetje een tourist trap als je het mij vraagt.

Zu Hause
De volgende dag zouden we in één ruk naar huis rijden, het was iets van 1.000 kilometer dus dat moest makkelijk lukken. Vrijdagochtend vroeg opgestaan en om 06.30u zaten we met zijn allen in de Citroën C-Crosser. De rit terug verliep vlot en tot mijn verrassing gaf de NavSat een andere route aan als die ik in gedachten had. De route van de NavSat was eigenlijk wel leuk en bleek later die dag geen slechte keus te zijn geweest. Na wat eten en een kopje koffie bij de oma van mijn Duitse ex-vriendin konden we weer fris op pad. De rit naar huis viel zwaar tegen, ruim voor Keulen belandden we in een zo goed als stilstaande file. Op een gegeven moment was iedereen het spuugzat en besloten we om via Venlo naar huist te rijden in plaats van Arnhem. Het kostte even wat tijd om op de juiste snelweg te belanden, maar eenmaal op de A61 heb ik het gas vol open gezet. Met 190-200 km/u ben ik richting Venlo gereden. In sommige flauwe bochten voelde ik goed dat ik in een SUV reed maar ik moet eerlijk zeggen dat de stabiliteit van de C-Crosser voor een dergelijke auto uitstekend te noemen is.

De vering/demping hebben ze dan ook goed voor elkaar bij Citroën. En niet alleen de vering/demping, de hele auto deugt en is mij uitermate goed bevallen. Veel beter als de Mitsubishi Outlander en dat had ik totaal niet verwacht! Ik vind de C-Crosser mooier, zowel van binnen als van buiten, dus zo zie je maar weer dat een zogenaamde kloon meer dan alleen maar een kloon is. Citroën heeft de C-Crosser een eigen gezicht weten te geven en dat vind ik knap. Het is dus dik verdiend dat een Citroën alweer Auto van de maand is!

Bijna dwars doormidden
De vorige keer begon ik het testverslag van een Citroën testauto – de DS3 – met een bijna vangrailervaring. Dat gebeurde vlak voordat ik de DS3 op ging halen en gelukkig voor mij liep het goed af. Dit keer gebeurde er ook weer iets alleen was het nu niet voor het ophalen maar na het terugbrengen van een Citroën testauto, de C-Crosser dus. Toen ik weg reed bij Citroën zag ik dat de gehele linkerbaan van de oprit naar de A4 vrij was. Ik kon dus mooi langs de rij van zes auto’s in de rechterbaan rijden, en omdat het stoplicht zo’n 30 meter van tevoren op groen sprong gaf ik gas bij. Precies op dat moment besloot auto nummer drie – een Mini Cooper – dat hij om wilde draaien. Daarvoor moest hij voor mij langs kruisen en omdat hij niet in zijn spiegels had gekeken had hij mij dus niet aan zien komen. Dit zijn van die momenten dat je dus echt geen eens een miljoenste seconde de tijd hebt om na te denken wat je gaat doen.

Ik remde dan ook in een supersnelle reflex maar op de een of andere manier blokkeerde mijn voorrem niet. Mijn motor heeft namelijk geen ABS en blokkerende voorremmen eindigen in 90 procent van dit soort voorvallen in een schuiver. Ik kwam op minder dan een meter voor de Mini Cooper tot stilstand waarvan de bestuurder zich helemaal kapot geschrokken was. Door het open raampje verontschuldigde hij zich heel netjes en gaf me spontaan een hand en hield mijn hand even vast. Ik moest er stiekem wel om lachen want het was best wel een komische situatie. Heb ik net een 3.000 kilometer lange trip met de C-Crosser overleefd word ik vlak daarna bijna dwars door midden gereden.