Black Magic
De testweek van deze Fiat Punto Evo 1.3 MultiJet 16V Dynamic 85 viel in een nogal vreemde week. Nog maar net terug van een fantastische vakantie in Oostenrijk (met de Citroën C-Crosser) zag ik donderdag 19 augustus, een dag voor het ophalen van de Punto Evo, een Duits telefoonnummer op mijn GSM-schermpje. Ik wist direct wat er aan de hand was, “Oma Röschen is dood!”, flitste het door mijn hoofd. Ik luisterde mijn voicemail af en inderdaad het klopte. Na mijn vakantie in Oostenrijk was ik nog bij haar langs gereden en toen ik haar zag dacht ik: “Wat ziet ze er breekbaar uit, zij leeft volgens mij geen week meer.” Voor een dergelijk voorgevoel heb ik geen verklaring, ik heb het maar één keer eerder gehad (mijn vader is daarna dood gereden) en ook toen had ik gelijk. Het is net als met auto’s testen, als ik voel dat er iets niet klopt dan kan ik soms niet altijd aanwijzen wat het is. Als ik dan na het terugbrengen hoor wat er mis was klopte dat vaak exact met mijn gevoel. Dat is erg lastig maar voor mij het mooiste onderdeel van het testen van auto’s, fingerspitzengefühl noemen de Duitsers dat. Als ik bijvoorbeeld een zuinigheidsrit doe met een eco-auto dan rij ik puur op mijn gevoel, mijn zenuwen in mijn handen en voeten staan dan echt onder hoogspanning. Ik kruip dan echt in de huid van de auto en versmelt als het ware met de eco-auto. Dat moet ook wel want anders zou het me nooit gelukt zijn om met de Ford Focus ECOnetic 1.6D nul keer te remmen gedurende 62,8 kilometer. Zou het met deze Fiat Punto Evo 1.3 MJ ook gaan lukken om weer een “0” te scoren??? Mijn voorgevoel was in ieder geval erg goed!

830 km
Dat wordt dus een rit van 830 kilometer op en neer naar Duitsland na het weekend. Want dat ik naar de begrafenis zou gaan stond voor mij buiten kijf. Ik heb deze rit jaren achtereen elke maand gereden – van 1993 t/m 1995 – op en neer naar mijn ex-vriendin. Omdat ik erg goed contact had met haar familie, waaronder haar oma, ben ik er altijd op bezoek blijven gaan. Veel mensen snapten in mijn directe omgeving daar helemaal niets van maar iedereen die oma Röschen gekend heeft snapt waarom. Dit was een mens waar geen kwaad in schuilde; te goed voor deze wereld oftewel een engeltje. Geen perfect mens dat niet, maar wel een mens zoals ik ze maar zelden in mijn leven ben tegen gekomen. Zo is het ook met auto’s, perfecte auto’s zijn leuk maar als ik heel eerlijk ben zijn juist de net niet perfecte auto’s leuker. In Duitsland kunnen ze hele goede auto’s bouwen met een hoge perfectiegraad, maar vaak mis ik net dat stukje emotie wat ik wel vaak heb als ik in een Italiaanse auto rijd.

48Forty Eight
Nog maar net 48 geworden (bouwjaar: 10-08-1962) reed ik na twee dagen van intensief testwerk met de Fiat Punto op een Harley-Davidson Forty Eight – hoe verzin je het? – door de Zuid-Hollandse polders. De importeur had aan mij gevraagd of ik tijd/zin had om een Harley-Davidson in te rijden. Rustig voor me uit turend dacht ik eens rustig na over de zin van het leven en auto’s testen. Eigenlijk is die Fiat Punto 1.3 MJ ook net een mens. De mooie fraaie zwarte buitenkant doet vermoeden dat dit een snelle hatchback is. Helaas heeft deze 1.3 liter diesel maar 85 Pk, geen sportieve schakelbak, piepen de Continental eco-banden nogal snel en is de vering behoorlijk comfortabel. En toch vind ik ‘m juist vanwege dat niet perfecte zo leuk! Ik vind ‘m zelfs veel leuker dan de Fiat Punto Evo 1.4 Turbo MultiAir die nota bene 135 Pk heeft, een hele dikke 50 Pk meer dus! Waarom ik ‘m nou zoveel leuker vind snap ik zelfs ook niet maar ja dat is menselijk niet waar? Ik ga in het navolgende testverslag dan ook proberen uit de doeken te doen waarom ik deze Fiat Punto Evo 1.3 MultiJet 16V Dynamic 85 zo ontzettend leuk vind.

Laag hoogste verbruik
Een paar jaar geleden ben ik een keer samen met een instructeur van Slotemakers anti-slipschool in een VW Polo BlueMotion non-stop (we hebben al rijdend meerdere keren van plek gewisseld) op één tank diesel naar Spanje gereden. Het plan was om van de Amsterdam Arena naar Camp Nou in Barcelona te rijden. Helaas vielen we exact op de Spaanse grens stil. Het verbruik van ruim 1:31 op de heenweg was natuurlijk niet verkeerd en 1:18 na ruim 1.400 kilometer planken op de terugweg ook niet. Ik had niet gedacht dat het hoogste verbruik te verbeteren zou zijn. Toch moet ik deze Fiat Punto Evo 1.3 MJ alvast een hele dikke pluim geven want na dik 820 kilometer zeer stevig gas geven (ik heb bijna de hele weg 150-190 km/u gereden) op de Duitse Autobahn kwam ik uit op een zeer nette en ruime 1:20.

Gelukkig is de rit op en neer naar de begrafenis van oma Röschen in Duitsland erg soepel verlopen. Eén oftewel DE standaardfile op de A3 bij Keulen en verder kon ik overal met Nederlandse rijbewijs-kwijt-snelheid doorknallen. Als je dit soort hoge snelheden in Nederland rijdt word je tegenwoordig door meerdere politieauto’s de weg afgereden zo las ik de avond van terugkomst op een online krant. Dan was het leven van de automobilist onder Koos Spee zo slecht nog niet. Maar goed, na dit zeer mooie lage hoogste verbruik was ik uiteraard ontzettend benieuwd waar het verbruik van de Punto Evo op uit zou komen na mijn zuinigheidsrit. Volgens Fiat moet een verbruik van 3 liter per 100 kilometer mogelijk zijn oftewel 1:33,3.

Heuvel op, heuvel af
Maar voordat ik de zuinigheidsrit ga beschrijven eerst nog even terug naar de Duitse Autobahn. Op de A3 na Keulen heb je behoorlijk wat hoge heuvels. In een auto met veel Pk’s zijn die heuvels een eitje, maar juist in een auto met wat minder Pk’s zijn ze spannend. Toen mijn Duitse vriendin in Nederland kwam wonen reden we uiteraard regelmatig op en neer Duitsland om haar ouders te bezoeken. Dat deden we in een Opel Corsa 1.4 met slechts 55 Pk aan boord. Met die auto moest ik echt een aanloop nemen en het gas er goed op houden want anders vielen we bijkant stil halverwege een hoge heuvel. Ik was dus zeer benieuwd hoe de Punto Evo zich zou houden na Keulen. Door het hoge koppel van de 1.3 liter MultiJet dieselmotor bleek het geen enkel probleem om zelfs de hoogste heuvel te beklimmen.

Zelfs in de vijfde versnelling kon ik, vanaf zo’n 120 km/u, gas bijgevend nog vaart maken heuvel op. Op de terugweg schakelde ik regelmatig even terug naar de vierde versnelling maar dat kwam door de verkeersdrukte. Als ik dan opgesloten raakte en de snelheid heuvel op rijdend zo rond de 100 km/u lag, dan had ik geen andere keus dan terug te schakelen naar de vierde versnelling. Door het krachtige koppel en de voldoende Pk’s maakte de Punto Evo op zo’n moment echter voldoende vaart. Het lukte me dan ook om zonder problemen mee te komen met het snelle Duitse verkeer. Ik heb zelfs hele stukken 170-190 km/u (de topsnelheid van 172 km/u ging ik met gemak overheen) gereden en liet daarbij, vooral op het bochtige heuvel-af parcours, heel wat snellere auto’s achter me. Toch merkte ik goed dat het onderstel tekort schiet bij dit soort hoge snelheden. Op de bochtige stukken Autobahn voelde ik de Punto Evo duidelijk onder me bewegen op z’n chassis, net als tijdens heel hard remmen. De remmen bevielen mij trouwens goed alhoewel ik de trommels achter toch echt zwaar achterhaald vind in deze moderne tijd.

Pieper-de-piep
Als er iets aan een auto piept dan bedoel ik daar daar meestal de banden mee. Nou ben ik geen eco-banden-hater want onder sommige auto’s blijken deze banden met lage-rolweerstand uitstekend te voldoen. De grip van eco-banden is soms verbazingwekkend goed, zo niet beter dan die van normale dan wel sportieve banden. De Continental eco-banden die om de velgen van deze Fiat Punto Evo liggen vielen behoorlijk tegen. De grip is prima totdat ik er sportief mee ging rijden (moet ik niet doen met een eco-auto ik weet het), want dan gleed de Punto Evo regelmatig met zwaar onderstuur de bocht uit. Alleen door van het gas af te gaan kreeg ik de Punto Evo weer netjes op de juiste lijn. Op dat soort moment piepten de banden behoorlijk, en daar had ik met andere merken eco-banden minder last van.

Op de voorlaatste dag ontdekte ik echter dat deze Continental ContiEcoContact 3 in de stromende regen (de A1 was die dag afgesloten wegens wateroverlast!) juist erg leuk zijn, maar daarover in de volgende alinea meer. Mijn mening over deze eco-banden heb ik daarna dus enigszins bijgesteld van rampzalig piepend naar mooi glijdend. Daarna ontdekte ik nog een leuke bijkomstigheid van het soms tijdelijk gebrek aan grip van deze Continental eco-banden. Nadat ik een keer verkeerd gereden was moest ik een 180-gradendraai maken en dat gaat echt ongelofelijk gecontroleerd met deze eco-auto met eco-banden. Perfect glijdend draaide ik de Punto Evo 180 graden de andere kant op, let wel zonder handrem want zo mooi gaat het!

Beweeglijk
De vering van deze Punto Evo is zoals veringexperts dat noemen ‘beweeglijk’, in de volksmond heet dat comfortabel. Toch is er iets geks met deze Punto Evo aan de hand. Normaal gesproken zou ik sportief sturend bang worden van dergelijke beweeglijke vering, maar het gekke is dat ik daar totaal geen last van had. Hoe gek ik ook deed de Punto Evo bleef gecontroleerd aanvoelen en dat is best bijzonder voor een auto zonder sportieve inslag. Ik kon precies tot op de millimeter nauwkeurig aanvoelen wat deze Punto Evo zou gaan doen ondanks het onderstuur. Later die week reed ik van werk naar huis terwijl het de hele middag behoorlijk heftig geregend had. Het asfalt was op dat moment nog steeds zeiknat. Nattigheid is altijd erg leuk want met het ESP uit is het dan altijd feest. Op de rotondes en in de fraaie bochten van mijn werk naar huis gleed ik werkelijk als Sven Kramer de (juiste!) bochten door. Ongelofelijk wat een heerlijk gevoel om met zoveel gecontroleerde perfectie de Punto Evo over de rotondes en door de bochten heen te glijden.

Alhoewel dat altijd feest met het ESP uit is niet helemaal waar. De Dunlops die om de velgen van Alfa Romeo 1.4 MultiAir lagen waren ronduit dramatisch in de regen. De eco-banden om de velgen van de Punto Evo bleken echter fantastisch mooi en werkelijk perfect gecontroleerd te spinnen en te glijden op nat asfalt. Het gevoel was zo ongelofelijk lekker dat ik daarna dagenlang in mijn geheugen heb lopen graven of ik iets vergelijkbaars kon vinden in mijn geheugencellen. Niet dus! Zelfs nu nog sta ik versteld hoe ongelofelijk mooi de Punto Evo zich letterlijk over het asfalt liet glijden. Wat dat betreft zijn de banden onder de Punto Evo eigenlijk veel beter dan die brede banden onder de Punto 1.4 MultiAir want ze zijn volstrekt voorspelbaar in hun weggedrag.

House-warming party
Het weekend van de testweek had ik toevallig een house-warming party bij een goede vriendin. Omdat ik wist dat er nog een paar gemeenschappelijke vrienden/vriendinnen naartoe zouden gaan bood ik aan om te rijden. Dat doe ik altijd expres want dan kan ik meteen van hen horen hoe de ruimte achterin bevalt. Er is voldoende ruimte achterin en ook naast mij zodat vier volwassenen personen aan boord lekker ruim kunnen zitten. Ik had eerlijk gezegd wel wat kritiek verwacht maar dat viel dus alleszins mee. Zo zie je maar weer dat de ruimte die je niet ziet er wel is als iedereen eenmaal zit. Laat dat toveren met ruimte dan ook maar aan de designers over. Wat mij ook erg meeviel is het dashboard, dat ziet er toch mooier uit als ik in eerste instantie verwacht had. Ik had een soberder en saaier dashboard verwacht maar ook dat bleek dus erg mee te vallen. De TomTom beviel me dit keer overigens prima in tegenstelling tot een andere keer (dat was overigens niet in een Fiat). Maar ik moet bekennen dat deze TomTom dan ook een iets duurdere versie was. Wat betreft het S&S-systeem kan ik kort zijn. In eerste instantie sloeg de motor een paar keer af nadat de motor weer aangeslagen was na het afslaan, omdat ik totaal vergeten was dat deze Punto Evo een Start-Stopsysteem aan boord heeft. Maar eenmaal gewend kon ik er wel mee leven alhoewel ik het vaker uit dan aan had staan.

En weer NUL keer remmen!
Na mijn eerste nul keer remmen tijdens de zuinigheidsrit met de Ford Focus ECOnetic 1.6D zei iemand al tegen mij dat het me nu vaker zou gaan lukken. En verdraaid het lukte me de week daarop al bijna weer met de Toyota Prius 1.8 Full Hybrid Executive. Helaas moest ik uiteindelijk één keer remmen om een aanrijding te voorkomen, en dat terwijl ik nota bene voorrang had! Maar ach amper drie weken later haalde ik dus met de deze Fiat Punto Evo 1.3 MJ alweer de NUL. Ik had een heel goed gevoel over me toen ik weg reed. Ik was die middag al om 14.00u gestopt met werken en heb toen eerst de Harley-Davidson Forty Eight teruggebracht. Daarna ben ik naar het buitenzwembad gefietst om even heerlijk 1 kilometer gaan zwemmen en daarna ben ik nog even heel intensief een half uur gaan fitnessen (3x 10 toestellen voluit in een half uur). Goed in je vel zitten is namelijk essentieel om tot goede prestaties te komen.

Natuurlijk komt er naast een optimale concentratie en een goede rijtechniek ook een beetje geluk om de hoek kijken. En ook dat laatste zat dit keer weer mee want op de twee lastigste kruispunten van de zuinigheidsrit kon ik zo doorrijden. Verder was deze zuinigheidsrit er eentje om in te lijsten, en ik had er achteraf een beter en lekkerder gevoel over als met de Ford Focus ECOnetic 1.6D de auto van de eerste “0”. Het grootste compliment moet ik na deze geslaagde “0” geven aan het motorblok en de versnellingsbak van deze Fiat Punto Evo 1.3 MultiJet. Het vloeiende schakelen en het afremmen op de motor zijn werkelijk top! Het enige wat me tegenviel aan deze zuinigheidsrit is het verbruik, want ik kwam uit op een zeer teleurstellende 1:26,5.