Black Panther?
Bij Black Panther moet ik altijd aan het liedje “Maneater” van Hall & Oates denken (titelsong van de film Cat People waarin Natasja Kinski in een Zwarte Panter veranderd). De saxofoon bezorgt mij na al die tientallen jaren nog steeds de kriebels. Zou dat ook zo zijn met deze in Panther Black gespoten Ford Fiesta Metal? De laatste Ford Fiesta die ik getest heb was spierwit, en vlak voor het ophalen van deze Panther Black Ford Fiesta 1.6 ti-VCT Metal moest ik een spierwitte Suzuki Swift 1.6 Sport inleveren bij BV Nimag Vianen. De wereld van de afgelopen week en komende week zag er dus nogal zwart/wit uit voor mij. Na het plaatsnemen in de Ford Fiesta moest ik een motorvriend ophalen, óók in Amsterdam dus dat kwam goed uit. We zouden samen naar de Motorbeurs gaan in Utrecht, om brommers te kieken. Maar voordat we richting Utrecht konden moest ik eerst nog even mijn neefje thuis brengen, en dus ging het van Amsterdam naar Leiden naar Utrecht. Ik rijd wat af op zo’n vrijdag (zie onderaan deze alinea) maar als ik het niet leuk zou vinden zou ik het ook niet doen. Alhoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik er de laatste tijd regelmatig over nadenk om er mee te stoppen. Misschien gaat dat weer over maar misschien ook niet, en dan kan het zomaar zijn dat ik van de ene op de andere dag stop met auto’s testen. Zo ben ik ooit spontaan een Stichting genaamd Global Travel Information – afgekort Stichting GTI – voor wereldreizigers (auto/motor) begonnen, en ik ben er ook zomaar spontaan van de ene op de andere dag mee gestopt. Idem dito geldt voor het eerste Nederlandse online motormagazine – Motormaniacs.nl – dat behalve zeer recalcitrant ook zeer succesvol was, totdat ik er zomaar ineens geen zin meer in had.

De reden dat ik Autotesten.nl nog steeds leuk vind komt omdat ik niet alleen een ander geluid kàn laten horen, maar vooral ook wil laten horen! Vroeger, in het pré-internet-tijdperk dus, was dat namelijk onmogelijk. Het drukken van een autoblad is onbetaalbaar voor gewone burgers met een modaal salaris i.t.t. het ‘publiceren’ van een online automagazine. Er is eigenlijk nog maar één ding dat ik heel graag zou willen en dat is een auto/motorprogramma maken voor tv. Ik heb van 2003 tot 2005 een aantal seizoenen als redacteur meegewerkt aan een motorprogramma. Zelf had ik dit motorprogramma totaal anders gemaakt, het was namelijk véél te lief en kritiekloos. Ik weet dus heel goed hoe ik een tv-programma vooral niet moet maken, en het wordt dan ook een totaal ander auto/motorprogramma dan de meesten van jullie gewend zijn. Op dit moment vind ik dat de programma’s op de Nederlandse tv-zenders voor 99,9 procent grenzen aan totale zwakzinnigheid: The Voice Kids, RTL Autowereld, GTST, Moordvrouw, Operation repo, De Pfaff’s, Nederland op wielen, Help mijn man is klusser!, Bouwval gezocht, Obese, Daten in het donker, en zo kan ik nog wel een heel A4-tje vol schrijven met zwakzinnige tv-programma’s.

Gereden afstanden vrijdagochtend:
– Leiden->Vianen=64,4 km/Suzuki Swift Sport
– Vianen->Amsterdam=49,7 km/Yamaha FZS600 Fazer
– Amsterdam->Leiden=43,7 km/Ford Fiesta 1.6 ti-VCT Metal
– Leiden->Utrecht=56,7 km/Ford Fiesta 1.6 ti-VCT Metal
– Utrecht->Amsterdam=54,7 km/Ford Fiesta 1.6 ti-VCT Metal

Gereden afstanden vrijdagmiddag:
– Amsterdam->Leiden=40,9 km/Ford Fiesta 1.6 ti-VCT Metal

Totaal: 310,1 km

Brommers kieken
Eigenlijk was ik totaal niet van plan om naar de Motorbeurs in Utrecht te gaan, maar na een SMS-je van een motorvriend besloot ik om toch maar wel te gaan. Omdat mijn motor bij Ford stond besloten we om samen in de Ford Fiesta Metal te gaan, want anders waren we op de motor gegaan. Na mijn neefje thuis gebracht te hebben konden ik en Jefim dan eindelijk richting Utrecht. De sportuitlaat op deze Ford Fiesta Metal laat zich luid en duidelijk horen. De diepe brom kon mijn goedkeuring wel wegdragen, alhoewel ik me voor kan stellen dat het tijdens een lange rit over de Duitse Autobahn irritant is. In Nederland waar je bijna nergens harder dan 100 km/u mag rijden hoorde ik de sportuitlaat met 100 km/u op de cruise control nauwelijks. Pas bij 120 km/u of harder begon ik de sportuitlaat weer te horen. Het ritje naar Utrecht was minder saai dan ik verwacht had, het was vrijdag en dus lekker rustig op de weg. De oprit naar de A4 ging best lekker net als de afrit naar de N11. Toch had ik direct zo mijn twijfels over het “sportonderstel” dat ik op het informatieformulier had zien staan. Alhoewel misschien zeg ik het wel fout, het sportonderstel kan best kloppen alleen is de vering/demping zeker niet sportief te noemen.

Nou ja dit was pas de eerste dag dus wie weet wat voor verrassingen me nog te wachten staan, of niet natuurlijk. Deze Ford Fiesta Metal staat namelijk op winterbanden, om precies te zijn Pirelli Sottozero W210 205/40-17. Dat Italiaanse “Sotto” lijkt wel heel erg veel op het Nederlandse van de “Zotte”. Eenmaal op de A12 heb ik goed de gang erin gezet, met 130-150 km/u gemiddeld ging het richting Utrecht. Nou ja bijna Utrecht want als je de officiële afrit naar De Jaarbeurs neemt beland je 9 van de 10 keer in een file als er een beurs is. Daarom neem ik vrijwel altijd de afslag van de A12 naar de A2 en ga er dan direct weer af bij de eerste afslag. Aangekomen bij de de Jaarbeurs moesten we eerst nog even 10 minuten wachten totdat er iemand van de parkeerplaats naast de Jaarbeurshal weg reed. Het wachten was de moeite waard want om de Jaarbeurs heen rijden naar de parkeergarage, vervolgens in de file staan, een heel eind lopen naar de ingang, nee laat maar.

Amsterdam
Na ruim 2 uur rondlopen hielden we het voor gezien, behalve de nieuwe zeer fraaie Ducati 1199 Panigale (195 Pk/164 kg=1,19 Pk/kg), de beestachtig slanke Husqvarna Nuda 900R en de kleine MV Agusta F3 675 (128 Pk/14.500 toeren) vond ik het een slappe hap. Wie weet ga ik toch weer motoren testen want op een Ducati Panigale S met open Termignoni’s met 200+ km/u door de tunnels bij Leidschendam blazen dat kan zelfs de duurste Ferrari, Lamborghini, Bugatti of wat dan ook tegenop. Maar goed het was tijd om binnendoor naar Amsterdam te rijden in de Panther Black Ford Fiesta Metal (slechts 0,14 Pk/kg). Het zonnetje scheen, het was echt heerlijk weer om even lekker het gas erop te zetten. Eenmaal over het Amsterdam-Rijnkanaal heen begonnen de lekkere bochten en rotondes. Al slalommend tussen het slome verkeer door reed en gleed ik richting Vleuten. De Ford Fiesta Metal voelde goed aan, het onderstel en de banden gaven exact aan tot hoever ik kon gaan. Ik had op dat moment het ESP overigens aanstaan. Ondanks de maar 134 Pk is deze Ford Fiesta toch best rap, maar daarvoor moest ik dan wel toeren maken. Jammer dan wel weer dat het rode gebied al bij 6.000 toeren begint.

Wat me direct na vertrek al opgevallen was en ook nu weer, is dat ik regelmatig op wilde schakelen naar de niet bestaande 6e versnelling. Een 6-bak had naar mijn mening dan ook niet misstaan op deze Ford Fiesta Metal. Op de cruise control door de polder rijdend reden we over de kaarsrechte wegen richting Mijdrecht. Bij Mijdrecht ligt een hele mooie blinde bocht naar rechts vlak na het stoplicht. De auto voor mij gaf stevig gas en dus kon ik behoorlijk hard deze mooie bocht induiken. Iets te hard want de Ford Fiesta Metal begon behoorlijk te glijden, ik moest zelfs even vol in het ABS remmen om de snelheid eruit te halen en de auto weer recht te krijgen. Maar het blijft een leuke bocht alleen mis ik hier duidelijk het voordeel van een elektronisch sperdif, een elektronisch snufje dat de Ford Focus wel heeft. Aangekomen bij Amstelhoek rijden we door het centrum heen richting de Amstel. De ongelofelijk mooie slingerroute langs de Amstel richting Amsterdam is één van de mooiere rivierroutes van West-Nederland. Jefim vertelde mij dat hij vroeger met zijn vriend Momi op de motor (Kawasaki’s ZZR1100) met snelheden tot wel 200 km/u langs de Amstel richting Amsterdam knalden. Ik wist meteen waar ik de volgende dag de fotoshoot zou gaan doen, de sfeerfoto’s in Amstelhoek en de actiefoto’s langs de Amstel.

Afgezet en wegwezen
Na Jefim thuis afgezet te hebben reed ik weer op huis aan. De weg vanaf Jefim naar de A10 is altijd leuk, meerdere stoplichtsprintjes en een hele leuke oprit. Ik kwam direct na een bocht naar rechts (op de kruising bij het Amsterdamse Bos) nog bijna frontaal in botsing met een auto die recht op mij af reed omdat meneertje ongeduld even snel naar het verderop gelegen voorsorteervak wilde rijden. Het is dat ik razend snel reageerde – ik moest vól in het ABS remmen – anders was de Ford Fiesta Metal op een gele vrachtwagen ingekort naar de importeur terug gegaan. Met een zwarte Mercedes-Taxi op mijn hielen reed ik richting de A10. De oprit hier is altijd erg leuk vooral met een dikke Audi of BMW achter me aan. Aan het einde van de oprit moet je invoegen waarna een ongelofelijke haakse afknijpbocht volgt die nogal wat automobilisten verkeerd inschatten. Zeker als ik in een lullig autootje rijdt zoals de Abarth 500 esseesse kunnen veel Audi/BMW-rijders (deze oprit ligt naast de bekende Zuidas dus het stikt ervan) er absoluut niet tegen als ze er ten eerste niet voorbij komen voor de haakse bocht, en ten tweede mij daarna ook nog eens weg zien rijden in/na de bocht. Ik heb het al twee keer meegemaakt dat iemand in een Audi/BMW hier bijna de bocht uitvloog. Helaas moest ik aansluiten in de rij en kon ik dus geen vaart maken. Vervolgens wilde een VW Golf niet even netjes ruimte maken zodat ik in kon voegen. Ik heb daarom maar even teruggeschakeld en de Ford Fiesta Metal verschrikkelijk op toeren gejaagd. Uiteindelijk kon ik ‘m er heel mooi binnen piepen en meteen nog een strook opschuiven. De Ford Fiesta Metal verraste me in dat opzicht toch elke keer weer door sneller te zijn met zijn 134 Pk dan ik verwacht had. De heerlijk schakelende versnellingsbak en de goed doseerbare koppeling dragen hier uiteraard hun steentje aan bij. De remmen zijn trouwens ook niet verkeerd alhoewel ik behoorlijk verrast was dat er trommels achter zitten en vrij kleine schijven voor.

Zeg het met bloemen
Op zaterdag sta ik meestal vroeg op om lekker te gaan fitnessen in één van de mooiste en gezelligste fitnessclubs van Zuid-Holland. Ik ken de eigenaar al heel lang en ook erg goed (de webmaster van Autotesten.nl heeft ook zijn website gemaakt), en verder weet bijna iedereen dat ik auto’s test dus ik krijg altijd veel vragen om advies. Wat dat betreft is fitnessen voor mij dan ook niet zozeer alleen maar sporten maar vooral ook een sociaal gebeuren. Na het fitnessen ben ik over het bloemendorp Rijnsburg terug naar huis gereden. Dat is een leuke route vanwege de S-bocht, de hoge verkeersdrempel, de twee mooie rotondes, een flauwe linkerbocht, een haakse opritbocht, een hele mooie hogesnelheids-afrit, een hele mooie linkerbocht, een fraaie rechterbocht, een fantastisch mooie linkerbocht, een linke haakse rechterbocht, een rechterbocht met een schuine verkeersdrempel, nog wat verkeersdrempels, een linkerbocht met drempel op en af, snelheidsbrekers, verkeersdrempel en dan de rondweg op, een flauwe S-bocht, een haakser dan haakse linkerbocht, een doodgewone rechterbocht, een rotonde, even rechtdoor, nog een rotonde, flauwe bocht naar links en ik ben weer thuis. Al deze bochten, verkeersdrempels, snelheidsbrekers, rotondes kan ik letterlijk dromen, ik kan ze voelen, ik weet wat er gaat komen, óf juist niet als een auto iets doet wat-ie niet zou mogen doen.

Na een grondige analyse van de gereden route kan ik niet anders dan concluderen dat deze Ford Fiesta Metal niet zo sportief is als ik gehoopt had. Daarvoor is de vering/demping gewoon te comfortabel, en moest ik het helaas (ik voelde gewoon dat het veel beter kan) mee doen. Daar staat echter lijnrecht tegenover dat deze Ford Fiesta Metal een ongelofelijk goede allround auto is die werkelijk op alle punten goed scoort. En zo’n auto maken lijkt makkelijk maar is het niet, want als één ding slecht presteert heeft dat invloed op alles. Vergelijk het bijvoorbeeld met het menselijk lichaam, als zelfs maar een klein lichaamsdeel (zoals bijvoorbeeld je duim) niet goed functioneert dan heeft dat invloed op het hele lichaam. Het lichaam van deze Ford Fiesta deugt, ik heb niets kunnen ontdekken dat niet klopt. Het enige minpuntje vind ik de Pirelli Sottozero winterbanden, alhoewel door de perfecte glijcoëfficiënt maakten ze het weggedrag juist weer een beetje spannend. Met goede ultra high performance zomerbanden zal de wegligging dus alleen nog maar beter zijn. Een paar uur later hebben we nog even snel een fotoshoot gedaan, i.t.t. wat veel lezers misschien denken is zo’n fotoshoot zo gepiept. Het is vooral een kwestie van de lokatie van tevoren verkennen (ik was een dag eerder met Jefim al door Amstelhoek heen gereden), en dus exact weten welke foto’s ik waar wil maken.

Achtervolging?
Omdat ik vanwege de eerste verjaardag van haar dochtertje had geruild met onze KEIO (=Klinisch Embryoloog In Opleiding) moest ik zondag werken in plaats van zaterdag. Achteraf een hele goede ruil omdat het zaterdag tijdens de fotoshoot schitterend weer was met veel zon en een strakblauwe hemel, terwijl het zondag de hele dag grijs en grauw was. Bovendien is het zondag een stuk rustiger op de weg ‘s ochtends vroeg dan op een zaterdag. Afijn ik stapte om 07.30u in de Ford Fiesta Metal, zette de stoelverwarming aan, startte de motor en vertrok. Over de twee rotondes (de nieuwe platte rotonderanden zijn erg glad als ze nat zijn) heen glijdend reed ik op de dubbele kruising af bij Holiday Inn. Op de tweede kruising ligt een lekkere haakse bocht naar rechts die ik, als het rustig is, lekker hard doorheen kan. De Ford Fiesta Metal hing goed in de bocht en ondanks de comfortabele vering/demping brak-ie niet uit. Even later zag ik in de stationstunnel een limegreen auto (dichterbij gekomen bleek het ook een Ford Fiesta te zijn) in mijn achteruitkijkspiegel verschijnen, en snel dichterbij komen en uiteindelijk achter me plakken of naast me staan. Op een gegeven moment was ik het geplak van de bestuurder zat en heb ik gas gegeven, maar steeds weer kwam de limegreen Ford Fiesta bij elk stoplicht naast me staan. En steeds weer verloor de dame de stoplichtsprint en daardoor kreeg het iets komisch.

Bij het laatste stoplicht voor de polder kwam ze weer naast me staan blijkbaar in de veronderstelling deze stoplichtsprint wel te gaan winnen? Dit keer trok ik al op nog voordat het stoplicht op groen sprong, ik viel er zeg maar precies in. Dat komt omdat ik de stoplichtenloop uit mijn hoofd ken, maar dat mag ook wel als je hier bijna dagelijks rijdt. Ik trok lekker fel en snel op maar voor de koeienrotonde minderde ik expres vaart. Het is altijd weer verbazingwekkend om te zien hoe ongelofelijk groot het verschil in afstand voor en na de rotonde is tussen mij en een achterligger. Zonder te remmen over de rotonderand heen knallen scheelt zo ongelofelijk veel tijd met de normale asfaltroute, dat ben ik elke keer weer verbaasd over. De Ford Fiesta heeft tijdens de gehele testweek bewezen een erg goed uitgebalanceerde auto te zijn. Wat ik ook deed de auto bleef zwaar en halfdwars glijdend over de rotonderanden perfect bestuurbaar. Natuurlijk was de grens eerder bereikt dan ik graag gezien had maar dat komt door de te comfortabele vering/demping. Maar Ford biedt gelukkig als accessoire een sportieve Eibach verlagingset aan. Direct nemen zou ik zeggen, zeker gezien de lage vanafprijs – slechts 18.795,- euro – van deze fraaie Ford Fiesta Metal.

Zonder ESP leuker
Uit werk vandaan ben ik naar mijn zus in Katwijk aan Zee gereden omdat ik had beloofd mijn moeder op te halen (ze was door twee andere zussen gebracht) en thuis te brengen. Ik ben uiteraard een heel groot blokkie om gereden want ik wilde nog even een aantal dingen goed testen. Meteen na vertrek heb ik het ESP uitgezet en dat is voor deze auto veruit de beste keuze. In de bochten voelt deze Ford Fiesta Metal met het ESP uit gewoon voelbaar lekkerder aan. Het sturen gaat vloeiender en de wegligging is mooier. Natuurlijk gleed de Ford Fiesta Metal dankzij de Pirelli Sottozero winterbanden door de bochten, maar omdat het zo ongelofelijk lekker aanvoelde vond ik dat gebrek aan grip niet erg. Soms is het veel leuker dan een overdaad aan grip. Normaal gesproken rij ik altijd over het NS-station en Holiday Inn naar Katwijk aan Zee, maar dit keer besloot ik om over Oegstgeest, Voorhout en Noordwijk te rijden. Het is alweer een tijd geleden dat ik door de fraaie drempelbocht heen ben gereden voor de ijsbaan van Oegstgeest. Deze bocht is een ongelofelijk goede test voor de vering/demping van een auto. Direct na het de verkeersdrempel veert de achterkant diep in maar hangt de auto nog scheef in de linkerbocht. Bij een gebrek aan uitgaande demping ben je hier dan gewoon gezien. En het goede van deze Ford Fiesta Metal is nou net, dat ondanks de ‘zachte’ veren, de uitgaande demping uitstekend haar werk doet. Daardoor ligt de grens van deze Ford Fiesta Metal verder dan vergelijkbare auto’s uit dit segment, die door een gebrek aan uitgaande demping zelfs gaan nadeinen na een verkeersdrempel zoals deze.

Na nog wat leuke bochten en rotondes zat ik me al te verheugen op de angst-in-de-ogen-van-de-tegenligger-bocht. Op de provinciale weg onder de A44 door richting Voorhout ligt een zeer fraaie flauwe rechterbocht, waar ik regelmatig plankgas optrekkend doorheen rijd. De meeste auto’s hellen hier behoorlijk over en het leuke is dat ik een tegenligger – als dat precies zo uitkomt, en door de drukte hier is dat vaak het geval – altijd recht in de ogen kijk middenin deze bocht. Veel tegenliggers zie ik dan vaak met angstogen naar mij kijken als ik door deze bocht heen rijd. Even verderop volgt nog zo’n vergelijkbare bocht maar die is alleen leuk met de motor, omdat je namelijk zeer snel op moet trekken bij groen. Op deze weg belandde ik weer eens achter een rijdend fossiel. De beste man bleef 50-60 km/u rijden terwijl de maximum snelheid hier 80 km/u is. Uitermate irritant en binnen no-time hing er dan ook een file achter deze Flinstone-auto. Even verderop haalde ik ‘m op een dubbelbaans rotonde in en reed via de oprit de N206 op. Dat is een heerlijke opritbocht en ik ben er dan ook uiteraard met een behoorlijke snelheid – met het ESP aan – doorheen gereden. Daarna ben ik er meteen weer afgegaan om even een paar rondjes over het doodstille Space Business Park heen te scheuren. Ondanks de afwezigheid van TVC (Torque Vectoring Control) dat wel op de nieuwe Ford Focus zit was ik verrast over de goede wegligging van deze Ford Fiesta Metal in de vele soorten bochten op het SBP.

Goede auto
Het is een vraag die ik mezelf zelden stel maar dit keer kwam de vraag “Wat maakt een auto nou een goede en complete auto?” weer eens bovendrijven. Een auto moet serieus goed zijn wil ik mezelf deze vraag stellen. En met goed bedoel ik niet alleen de looks en de wegligging maar een veelvoud aan dingen. De zit moet goed zijn, de feedback in het stuur moet goed zijn, de koppeling moet lekker aangrijpen en goed doseerbaar zijn, de versnellingsbak moet lekker schakelen en stoelverwarming is een pré. Kortom alles op een rijtje gezet moet alles perfect op elkaar afgestemd zijn om aan de voorwaarde goed en compleet te voldoen. Ik noem dit ook wel de feel-good-factor. De hele week heb ik met erg veel plezier in de Ford Fiesta Metal gereden, wat wel bleek uit het hoge aantal gereden kilometers toen ik ‘m weer moest inleveren. Het kan nog beter en fijner en dat hoeft niet eens veel te kosten. Een motortuning en een sportieve Eibach verenset kosten je de kop niet, maar ik weet zeker dat deze Ford Fiesta Metal dan precies dat doet (uiteraard mét ultra high performance zomerbanden i.p.v. de winterbanden onder deze Ford Fiesta Metal) wat de looks van de auto uitstralen.

Wat betreft het interieur, de audio, de zitruimte voor de passagiers en de bagageruimte kan ik kort zijn. Die zijn allemaal goed bevonden door mijn kritische testpubliek. Dinsdagavond moest ik de kinderen brengen en halen, en woensdagochtend ben ik samen met mijn zus en moeder naar de nieuwe Marqt (=eerlijke supermarkt) in Den Haag geweest. Dinsdagavond ga ik tegenwoordig altijd even 5 kilometer hardlopen, in plaats van naar huis te rijden en daarna de kinderen weer op te halen. Meestal hou ik daarna nog een minuut of 15 over en dan doe ik meestal wat testjes in de omgeving. Het leukste is altijd de 180-graden draai voor de Leidse waterzuivering. Ik rem daar altijd op de motor af, laat de testauto wat uitrollen en geef dan vlak voordat ik de 180-gradendraai maak plankgas in de tweede versnelling en gooi in één keer het stuur om. De Ford Fiesta Metal gleed perfect om zijn as heen, dat moest ik dus nog een keer doen. Na de 180-gradendraai neem ik meestal de afslag naar zwembad “De Vliet” en draai meteen weer om. De bocht naar links is een heerlijke bocht waar je met het ESP uit in de tweede versnelling lekker hard doorheen kan, op naar de volgende 180-gradendraai en nog een keer.

Glij dat ik rij!
En ineens was daar weer zo’n dag dat er iets gebeurde wat ik niet kan verklaren. De bocht schuin tegenover het Leidse hoofdpostkantoor is een bocht die altijd weer een uitdaging is. Het is een beetje een rare maar toch altijd weer leuke bocht. Toch zijn me in deze bocht een paar keer vreemde dingen overkomen. Die vreemde dingen waren alle keren hetzelfde namelijk dat de auto begon te glijden precies middenin de bocht. En met glijden bedoel ik niet gewoon gecontroleerd glijden maar glijden in de zin van plotseling ongecontroleerd glijden. De eerste keer dat het mij overkwam was met een Volkswagen Scirocco met actieve demping. Die auto gleed zo absurd ongecontroleerd weg dat de bestuurder van de Honda Civic die naast me reed, het bekende oe-oei-oei-handgebaar maakte bij het eerstvolgende stoplicht. Alle keren daarna dat het me overkwam was het geen enkele keer zo erg als met de Volkswagen Scirocco. Dus toen de Ford Fiesta dinsdagmiddag uit werk vandaan behoorlijk begon te glijden in deze bocht had ik het even niet meer. Het was me de afgelopen dagen wel vaker overkomen dat de Ford Fiesta begon te glijden maar niet zo erg als nu. Misschien waren het wel pekel + vuilresten waarvan ik dacht dat de regen ze intussen wel had weggespoeld maar blijkbaar niet dus. Het enige andere dat ik nog kan bedenken is dat een minibusje of vrachtwagen met een volle dieseltank diesel op het asfalt heeft gemorst. Wat dat betreft blijven dit soort uitglijders lastig te interpreteren, tenzij het meerdere keren in een testweek onverwachts gebeurd zoals bij de Volkswagen Scirocco het geval was.

Raadsel van de benzinedop
Veel autojournalisten onthouden aan welke kant de vulopening van de brandstoftank zit aan de hand van de fabrikant van de auto. Een Japanse of Koreaanse auto heeft ‘m dan ook meestal aan de linkerkant zitten, en een Europese en Amerikaanse auto aan de rechterkant. Maar die regel gaat niet altijd op zelfs binnen een automerk kan het nog wel eens verschillen. Zo heeft de nieuwe Ford Focus de vulopening rechts maar de nieuwe Ford Fiesta juist weer aan de links. Afijn hoe weet je nou altijd 100% gegarandeerd zekersteweten aan welke kant de vulopening van de brandstoftank zit? De oplossing is even eenvoudig als geniaal simpel, en toch weet bijna niemand het kwam ik laatst achter. Op de radio hoorde ik een vrouw hierover iets zeggen tegen een disk-jockey. Ik viel middenin het interview dus de strekking ervan ben ik vergeten, ik heb alleen wel onthouden dat de vriend van die vrouw verbijsterd was toen hij het hoorde. Kijk maar eens goed naar de foto van de brandstofmeter, daar zie je een benzinepomp met een pijltje aan de linkerkant. Dat betekent dat de vulopening van de brandstoftank aan de linkerkant zit. Is dat geniaal of wat? Het gaat voor vrijwel alle auto’s op, maar ik kom een hele enkele keer nog wel eens een auto tegen waar geen pijltje naast het benzinepompje staat.

Foutje???
In de persinformatie las ik dat de Ford Fiesta Metal te boek staat met een vermogen van 134 Pk/6.700 toeren terwijl het rode gebied toch echt bij 6.000 toeren begint!