T(oppie)-Ford
Heel lang geleden was er een man met visie én lef genaamd Henry Ford. Soms kost het tijd om je visie op iets tot bloei te laten komen, want pas na twee eerdere faillissementen had hij succes met zijn Ford Motor Company. Ook daarna bleef Henry Ford visie en lef tonen door o.a. de introductie van ‘s werelds eerste lopende band en de 5-dollardag. Mensen zoals Henry Ford zijn zeldzaam en dat is niet eens zozeer vanwege zijn visie en lef, maar vooral omdat hij alleen durfde te staan in zijn mening. Tegenwoordig zou iemand als Henry Ford overal uitgegooid worden want kuddegedrag is dé norm bij politieke partijen, bedrijven en al helemaal in de media. De gedenkwaardige zin: “Think for yourself en don’t follow in other people’s footsteps” van Soichiro Honda had dan ook zomaar door Henry Ford uitgesproken kunnen zijn. Zelf denken is er tegenwoordig niet meer bij, en waarom zou je ook want met je smartphone (hulp-hersenen?) ben je net zo briljant als Einstein. Ik denk dat als Henry Ford nog geleefd had hij erg trots geweest zou zijn op het huidige Ford. Het huidige modellengamma is niet alleen breed maar vooral ook innovatief.

Wat Ford vooral zo bijzonder maakt is dat ze aandacht besteden aan voor anderen ogenschijnlijk onbelangrijke onderdelen van hun auto’s. Neem bijvoorbeeld vering/demping, één van de belangrijkste onderdelen van een auto naast het chassis en de banden. Door goede veringexperts in dienst te nemen en uitgebreid te testen kun je er als autofabrikant voor zorgen dat het chassis en de banden optimaal presteren. Pas als je in een auto gereden hebt die op al deze punten perfect in balans is snap je exact wat ik bedoel. Zulke auto’s zijn zeldzaam (en al helemaal meerdere van één automerk) maar het grappige is dat je vaak al na een tiental meters rijden weet dat je in zo’n zeldzaam goede auto rijdt. Mijn top 5 in willekeurige volgorde is: Peugeot RCZ 1.6 THP 200 Pk, Renault Wind, Ford S-Max (actieve demping), Ford C-Max en deze laatste versie van de Ford Focus. Ford is oververtegenwoordigd in mijn top 5 maar ja wat wil je ook? Uiterlijk alleen is voor mij absoluut niet doorslaggevend, vering/demping, balans, wegligging, het zitcomfort en de versnellingsbak dat zijn voor mij dingen die ertoe doen.

Onsportief
Direct na het overstappen van de Suzuki Kizashi in de Ford Focus wist ik weer waarom de auto’s van Ford bekend staan om hun uitzonderlijk goede vering/demping. En dan te bedenken dat de eerste T-Ford waarschijnlijk een auto is waar je bijna letterlijk uit stuiterde als je te hard (50-60 km/u) reed. Er is heel veel veranderd sindsdien maar eigenlijk toch ook weer niet, want zelfs in de meest moderne auto’s worden soms nog bladveren gebruikt, zij het van carbon dan weliswaar. De eerste schokbrekers zullen vast en zeker geen uitgaande demping hebben gehad, laat staan ingaande demping en al helemaal geen stikstofreservoir. Eigenlijk zijn schokbrekers van auto’s nog steeds behoorlijk ouderwets vergeleken met motoren, de meeste motoren hebben namelijk wel ingaande demping voor en achter, en ook een stikstofreservoir is de normaalste zaak van de wereld. Ik ben nog steeds blij dat ik me zeven jaar geleden in vering/demping ben gaan verdiepen.

Het is en blijft ongelofelijk lastige materie net als banden, maar met een juiste setup geeft een auto veel meer vertrouwen. Goede vering/demping zorgen ervoor dat de banden van een auto vrijwel constant wegcontact hebben. Wegcontact betekent grip en grip is alles wil je op de weg blijven. Dat een auto met sportieve vering/demping niet comfortabel kan zijn is onzin, en dat een comfortabele auto zoals deze Ford Focus ‘onsportief’ zou zijn klopt ook niet. Het kan allebei en Ford bewijst het laatste met de Ford Focus, ondanks de subliem goede comfortabele vering/demping kun je wel degelijk behoorlijk sportief rijden met deze gewone Ford Focus. De wegligging is zelfs zo goed dat je automatisch gaat fantaseren over een sportieve verenset, en dat was niet alleen mijn mening maar ook van de andere redacteur.

Droog
Na een paar rustige eerste testdagen waarin ik vooral genoten heb van het uitermate comfortabele weggedrag was het tijd om de grens eens op te gaan zoeken. Met het TVC (=Torque Vectoring Control) tussen de voorwielen zou dat wel goed komen zo was mijn gedachte. Het was tijd voor een bochtenorgie zoals ik maar zelden met een testauto doe. Tijdens het rijden in de voorgaande dagen had ik de werking van het TVC al lichtjes gevoeld. De grote vraag voor mij was tot welke grens het TVC haar werk zou blijven doen. De eerste droge S-bocht met meteen daarna een supersnelle rotonde-rechtsaf asfaltzee. Ik zette het gas er in de tweede versnelling vol op en tot mijn (toch wel) grote verbazing gaf de Ford Focus niet de minste geringste krimp, geen bandengepiep, gewoon superstrak de bocht door. Dan maar even mijn favoriete 180-graden opritbocht want erger kan bijna niet. Ik wachtte even bij de bushalte om de weg helemaal voor mezelf te hebben. Ik reed in de tweede versnelling op de bocht af en trapte het gas vervolgens op de bodem.

Er gebeurt van alles (elektronisch) en eigenlijk toch ook weer niet, want zo mooi als deze Ford Focus door deze bocht ging maak ik niet zo vaak mee met een doodgewone hatchback. In tegenstelling tot de vorige bochten gingen de banden nu wel piepen en voelde ik de Ford Focus net niet uitbreken. Dat laatste komt door het ESP dat op deze Ford Focus niet uitgezet kon worden. Een paar kilometer verderop heb ik nog meer de grens opgezocht en toen begon de Ford Focus serieus uit te breken in een mooie snelle rechterbocht. Het ESP en het TVC hebben dus ook duidelijk hun grens, maarrr we praten wel over een auto die comfortabel afgeveerd is dus die grens kan nog een behoorlijk stuk opgeschoven worden. Kortom de wegligging is voor een doodgewone hatchback ongehoord goed, maar het kan nog beter. Recept: gooi een setje ultrasportieve banden om de velgen en monteer een sportieve verenset en de grens schuift nog weer een stuk op.

Nat
Droog is altijd net wat makkelijker testen dan nat maar zeker niet leuker. Nat is wel altijd wat meer tricky dan droog, want bij volledig verlies van grip kan de auto blijven glijden zonder dat er ook maar een ABS of ESP iets tegen kan doen. Waar ligt de grens, waar leg ik de grens oftewel hoe ver durf ik te gaan? Dat de moderne voorwielaangedreven auto’s een extreem goede wegligging hebben op nat wegdek weet ik sinds Alfa Romeo 147 Q2. Deze auto heeft een mechanisch Torsen-dif tussen de voorwielen dat ervoor zorgt dat onderstuur tegen gegaan wordt, door de aandrijving te verdelen over beide voorwielen in plaats van dat bijna alle aandrijving naar één wiel dreigt te gaan in een bocht. Hoe een sperdif werkt is lastig in woorden uit te leggen, eigenlijk snap je het pas goed als je een opengewerkt sperdif in werking ziet. Later volgende meer automerken met een mechanisch sperdif tussen de voorwielen zo ook de Ford Focus RS met een Quaife sperdif. Maar een mechanisch sperdif is duur en dus gingen autofabrikanten op zoek naar een alternatief. Dat alternatief werd het elektronisch sperdif, eigenlijk wordt de werking van een mechanisch sperdif dus elektronisch nagebootst. Hoe goed zo’n elektronisch sperdif is kwam ik al snel achter, Theo heeft toen de term “Aquabeuken” verzonnen. Op kletsnat asfalt kun je met een goed elektronisch sperdif zo gruwelijk hard een bocht door dat het eigenlijk niet meer uitmaakt of het asfalt nat dan wel droog is.

Het was dinsdagavond en het regende, mijn neefjes vroegen of ik zin had om nog een blokje om te rijden. Daar had ik wel oren naar na die droge test op de grens. Bocht na bocht ging ik op het gas en de Ford Focus lachte mij letterlijk uit. Elke keer ging ik een stapje verder maar de Ford Focus bleef netjes op de ingezette lijn. Ik had bijna willen schrijven “Wat saai!” maar net toen ik dat dacht was het over en uit voor de elektronische systemen van de Ford. Toen ik door een hele snelle haakse rechterbocht reed en meteen daarna hard een bocht naar links instuurde genereerde dat zoveel g-krachten dat de Ford Focus begon te glijden, te glijden, even dacht ik wanneer houdt het op. Uiteraard deed ik dat op een plek waar genoeg asfalt ligt om zoiets te kunnen testen. Het geeft wel aan hoe ongelofelijk ver ik moest gaan om over de grens heen te gaan, héél ver voor een gewone hatchback. Zet er een sportieve verenset op en ultra high performance banden en je wilt echt niet weten hoe ver de grens dan ligt. De grap is dus dat als een auto zo goed is als deze nieuwe Ford Focus je (ik althans wel) als vanzelf de grens op gaat zoeken. Zo wenste ik na een paar dagen rijden bijvoorbeeld ook dat ik betere remmen had, maar dat is natuurlijk complete onzin want met dit soort rijgedrag kun je beter een Ford Focus RS kopen. De remmen zijn dus gewoon goed!

Totaalplaatje
De 1.6 liter Ecoboost-motor met 150 Pk (er is ook een 1.6 Ecoboost-motor met 182 Pk) past uitstekend bij deze Ford Focus. Om heel eerlijk te zijn vind ik ‘m sterker aanvoelen dan 150 Pk. Het motorblok pakt mooi op en dankzij de perfect aangrijpende goed doseerbare koppeling, in combinatie met een werkelijk perfect schakelende versnellingsbak, en de heerlijk zittende stoelen is het rijplezier daardoor van een zeer hoog niveau. Bij de Ford C-Max had ik exact hetzelfde gevoel tijdens het rijden, het totaalplaatje klopt gewoon ontzettend goed en dat is razend knap gedaan van Ford. Want wees nou eerlijk al die ontwikkelingsafdelingen (design, vering/demping, stoelen/ergonomie, motorblokken, etc.) die met zijn allen samen al die verschillende Ford-modellen maken hebben daar een “Hell of a job” aan. En dat idee van de lopende band is allemaal begonnen met meneer Henry Ford. Okay de huidige lopende band is wel even iets moderner en vooral ook ergonomisch verantwoorder maar de basis is nog steeds hetzelfde. Ik zou heel graag eens een maandje meedraaien in de Ford-fabriek, en dan echt met iedereen praten van de directeur tot de medewerkers aan de lopende band. Waar ik dan het meest benieuwd naar zou zijn is de toekomstvisie van de top van Ford. Kijk maar eens om je heen hoe snel dingen veranderen, maar nog belangrijker kunnen gaan veranderen. Het is meer dan eens in de geschiedenis voorgekomen dat er zomaar vanuit het ogenschijnlijke niets een radicale omwenteling plaatsvond. Ik heb namelijk het idee dat we aan de vooravond staan van zo’n radicale omwenteling.

“Ik ben nog geen 80!”
Dit zei ik tegen de PR-manager van Ford terwijl ik het portierraam van de Focus sloot, verwijzend naar de rollator-oma die de nieuwe Ford Focus uitprobeert voor het consumentenprogramma “Kassa” van de Vara. Ik heb zelden zo’n tenenkrommend stukje tv gezien, zwakzinnig is nog een milde kwalificatie wat mij betreft. Iedereen weet toch dat oma’s van 80 die achter een rollator lopen geen smartphone hebben want daar snappen ze helemaal niets van, geen digitale tv hebben want het installeren daarvan is een megaklus voor hen, nooit internetten want ze weten niet eens wat het is, een uur bezig zijn als ze moeten pinnen bij de kassa in de supermarkt, en zo’n rollator-oma van 80 zetten ze dan in de nieuwe Ford Focus. Ze was van tevoren goed geïnstrueerd door iemand van Kassa las ik later ergens, maar wees nou heel eerlijk zelfs na 1.000 keer uitleggen snapt zo’n oma dat toch nog steeds niet. Maar ach het zijn echt niet alleen rollator-oma’s van 80 die dom zijn, wel eens dat tv-programma gezien waarin simpele jongelui werd gevraagd hoe hoog de Mount Everest is. Geloof het of niet maar daar wordt dan door die jongeren serieus gediscussieerd of het meer dan 8.000 meter is of meer dan 80 kilometer. Niveau “Oh, oh Cherso” of zoiets, soms vraag ik me wel eens af dit soort jongelui wel hersencellen hebben.

In plaats van rollatoroma’s hadden ze van Kassa veel beter kunnen kijken wat de voordelen van de nieuwe Ford Focus zijn voor mensen met een gezichtsbeperking. Aangezien zij dat niet hebben gedaan heb ik dat maar voor ze gedaan. Het verbaast mij de laatste tijd wel vaker dat bepaalde consumentenprogramma’s niet objectief kritisch bezig zijn, maar er puur en alleen op uit zijn een product publiekelijk af te branden. Een slechte zaak die volgens mij voorkomt uit arrogantie van de macht, iets wat je helaas ook bij autojournalisten aantreft. Mijn insteek is een hele andere namelijk “Kennis is macht”. Kennis van zaken kom ik verder mee, dus o.a. kennis van banden, kennis van elektronica, kennis van vering/demping en kennis van veiligheidssystemen leren mij te begrijpen waarom een bepaalde auto op een bepaalde manier in een bepaalde situatie reageert. Een testverslag is daarom bij mij ook nooit zomaar een testverslag, maar een uitermate gedetailleerde beschrijving van een rijtest met een auto.

Gezichtsbeperking
Een maand of wat geleden kwam ik via mijn zus in contact met de broer (Ruud) van één van haar collega’s die overigens ook op hetzelfde ziekenhuis werkt. Het netvlies van zijn linkeroog had los gelaten (kan iedereen overkomen) en daardoor heeft hij nu nog maar iets van 10 procent zicht met zijn linkeroog dat bovendien vaag is. Ik weet niet of jullie wel eens met één bruikbaar oog auto hebben gereden maar dat valt dus vies tegen. Een jaar of twintig geleden had ik een keer een staalsplinter in mijn oog die eruit geboord moest worden. Daarna kreeg ik zalf in mijn oog en een gaasje met een grote pleister erop. Ik moest daarna van het ziekenhuis naar huis rijden als mister éénoog. Dat is best te doen maar met name afstand schatten en diepte zien is lastig met één oog. Het hangt er natuurlijk ook nog vanaf welk oog het is want ieder mens heeft een namelijk een voorkeursoog (=oogdominantie). Gek genoeg ken ik maar weinig mensen die dit weten. Maar okay ik had dus afgesproken om een middagje te gaan rijden met Ruud, hij wilde namelijk weten of de behulpzame elektronica aan boord van de Ford Focus hem meer zekerheid zouden geven tijdens het rijden. En met behulpzame elektronica bedoel ik o.a. het Blind Spot Information System, de Park Pilot, Lane Departure Warning, Lane Keeping Aid maar vooral het Active Park Assist oftewel het automatisch inparkeren. De optie Active City Stop (kan op lage snelheid aanrijdingen met voetgangers voorkomen) zat niet overigens op de Ford Focus die ik mee had gekregen.

Al snel na het instappen voelde Ruud zich thuis in de Ford Focus. Tijdens het wegrijden was hij erg blij met de Park Pilot omdat die hem in staat stelt makkelijker en dus sneller weg te rijden. Daarna zijn we naar een plek gereden met hele diepe plassen (donderdag 14 juli is er extreem veel regen gevallen) omdat ik graag een hele mooie splashfoto wilde. Omdat het nog regende ben ik onder het afdak van de toegang naar het zwembad gaan staan. Na de splashfoto heeft Ruud het Active Park Assist getest, inparkeren is voor hem namelijk lastig. Nadat we in een rustige straat een mooie parkeerplek zagen tussen twee auto’s drukte Ruud het APA-knopje in. Na het passeren van een parkeerplek geeft het beeldschermpje aan dat er een parkeerplaats is gevonden. Op het schermpje volgen daarna zeer duidelijke aanwijzingen hoe te handelen, die hooguit voor een 80-jarige rollator-dame Chinees zijn. Het inparkeren mislukte omdat Ruud het stuur aanraakte en dat mag dus absoluut niet tijdens het automatisch inparkeren. Daarna hebben we het nog drie keer geprobeerd en dat ging alle drie de keren werkelijk perfect. Ruud was erg onder de indruk van het Active Park Assist en terecht! De belangrijkste reden dat ik met Ruud ben gaan rijden is vooral om keihard aan te tonen dat veel elektronische systemen die in eerste instantie overbodig lijken dat voor nogal wat automobilisten juist níet zijn.

Focus technologieën
Een auto moet wel heel bijzonder zijn wil je er een speciaal boekje met de beschrijvingen van alle aanwezige technologieën bij doen. Dit boekje kreeg ik dus mee naast de gewone brochure van de Ford Focus. Even een opsomming van alle technologieën die in deze Ford Focus zitten: Lane Keeping Aid – Lane Departure Warning – Forward Alert (altijd samen met Adaptive Cruise Control) – Active City Stop – Traffic Sign Recognition – Driver Alert – Active Park Assist – Auto High Beam Control – Adaptive Cruise Control – Speed Limiter System – Emergency Brake Light – Blind Spot Information System. Uiteraard heb ik alle op ‘mijn’ Ford Focus aanwezige technologieën even uitgetest. De leukste vond ik zelf de Lane Keeping Aid, die grijpt in met een stuurcorrectie als de auto van zijn lijn afwijkt. Er zitten echter nog meer technologieën op deze Ford Focus die je niet hoort of ziet maar in stilte hun werk doen, zoals ‘Smart Regenerative Charging’. Een zeer fraaie technologie vind ik zelf de ‘Active Grille Shutter’, dit zijn intelligente ventilatieopeningen in de grille die open en dicht gaan (16 verschillende standen!) indien nodig. Is er geen motorkoeling nodig dan sluiten ze volledig en dat scheelt weer 2 procent CO2-uitstoot. Al met al is deze nieuwe Ford Focus dus een behoorlijk technisch hoogstandje die waarschijnlijk nogal wat automobilisten hun petje te boven gaat. Zelf ben ik beroepsmatig een groot fan van dit soort technologieën, maar ik ben niet zo iemand die het persé allemaal op zijn auto moet hebben. Verder maak ik ook lang niet altijd gebruik van alle aanwezige technologieën. Ik gebruik ze vooral functioneel dan wel uit gemakzucht, dus de Lane Keeping Aid en de Lane Departure Warning zou ik alleen ‘s nachts gebruiken en het Active PArk Assist als ik geen zin heb om zelf in te parkeren.

Ruimtetechnologie
Eigenlijk had ik moeten schrijven technologie van de ruimte, want daar gaat het hier om. Toen ik de Ford Focus zag staan had ik van geen kanten gedacht dat ik de op één na grootste kofferset uit mijn garage zou moeten pakken. De kofferset één maatje kleiner past er namelijk zonder enig probleem met het allergrootste gemak in. Gezien het feit dat alle andere hatchbacks vol waren met deze kofferset had ik dus totaal niet verwacht dat ik behoorlijk wat ruimte over zou houden. Hoe die designers het voor elkaar krijgen weet ik niet maar dit noem ik dan ook altijd goochelen met ruimte. Ik was dan ook zeer verbaasd toen ik ergens onderaan een testverslag als minpunt “te kleine kofferbak” zag staan. De grote van de kofferbak is afhankelijk van de configuratie die je kiest A 363 liter met bandenreparatieset, B 316 liter met ruimtebesparend reservewiel en C 277 liter met volwaardig reservewiel. Ik had uiteraard een Ford Focus met configuratie A mee, maar meldt dat dan even in je testverslag zoals ik nu doe. Ik vind dat zo verschrikkelijk slecht, dan ben je net zo bezig als het consumentenprogramma Kassa. Behalve met de kofferbak weten de designers ook te goochelen met de ruimte voor de passagiers op de achterbank en voorin. De zit voor de bestuurder is werkelijk Heerlijk met inderdaad een grote “H”. In een Alfa Romeo Brera glij ik als het ware de auto in en zit ik letterlijk als gegoten achter het stuur. Dat kan natuurlijk niet in een Ford Focus die door een breed publiek wordt gekocht. Iemand die langer (1.83 m) en dikker (75 kg) is dan ik past namelijk helemaal niet in een Alfa Romeo Brera, alleen daarom al heeft die auto een veel beperkter koperspubliek. Toch is de zit in de Ford Focus niet minder dan die van de Alfa Romeo Brera ook al zit ik niet als gegoten achter het stuur. Dat bedoelen ze dus met “voor een breder publiek”, ook letterlijk breder dus.

Teveel knopjes?
Het kuddegedrag van de media is af en toe werkelijk meelijwekkend. Iemand schrijft of roept (zoals in het consumentenprogramma Kassa) dat er best wel veel knopjes op het dashboard van de nieuwe Ford Focus zitten, en dan kom je dat daarna in elk testverslag tegen. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ze gelijk hebben, maar ga nou eerst eens rustig achter het stuur zitten en kijk dan nog een keer maar dan GOED! Dan zie je als je goed kijkt 10 knopjes, 0/1/2/3/4/5/6/7/8/9 voor de telefoon die als je ze weglaat dus weer 10 knopjes schelen. In de brochure zag ik een Ford Focus staan met een Sony geluidsinstallatie (optie!) die veel minder knopjes had dus ik bedoel maar. Ik heb werkelijk geen moment de indruk gehad dat ik teveel knopjes aan boord had. Alle knopjes die ik zag zitten waren puur functioneel en niet overbodig, behalve die 10 knopjes dan want ik bel nooit in de auto want dat leidt alleen maar af. Ik ben op de motor al heel wat keren bijna aangereden door een handsfree(!) bellende automobilist, en heb alle keren een aanrijding alleen maar kunnen voorkomen omdat ik wél op het verkeer zat te letten. Er gebeuren elk jaar heel wat dodelijke ongelukken veroorzaakt door handsfree bellende automobilisten die niet op het verkeer zitten te letten. De audio van de Ford Focus beviel me uitstekend, goed geluid, USB-aansluiting, MP3-speler, een mooie display waarop alles af te lezen is, kortom ik had niets te klagen.

Waaien en regenen
Het was me het weertje wel donderdag 14 juli, de splashfoto spreekt voor zich lijkt mij. In Leiden en Valkenburg ZH was de meeste regen gevallen van heel Nederland, dik 70 millimeter in één etmaal! Het had in Leiden maar liefst 20,5 uur aan één stuk door geregend met ook nog eens windstoten van 90-100 km/u. Dat lijkt niet zo hard 90-100 km/u maar als het om rukwinden gaat dan wordt het een heel andere verhaal. Dat is net zoiets als accelereren van 0-100 km/u in één seconde in plaats van in zes seconden. Toen ik donderdagochtend naar de parkeerplaats liep was ik dan ook dolblij dat ik de Ford Focus niet op mijn favoriete parkeerplek had gezet. Precies op die parkeerplek lag namelijk de afgewaaide kruin van een boom die daar staat. Het lijkt niet veel maar in mijn eentje kreeg ik die boomkruin amper van zijn plek. Ik heb dat de volgende dag samen met een buurman gedaan en zelfs met zijn tweeën kregen we ‘m maar moeizaam weggesleept. Als die boomkruin op de motorkap en de voorruit was gevallen had de Ford Focus behoorlijk wat schade gehad vrees ik.

Toen ik met Ruud weer naar huis wilde rijden was de Zijlsingel in Leiden afgesloten omdat daar een hele dikke boom (zie foto) dwars over de weg lag. Dat zegt meer dan genoeg over de kracht van de rukwinden die dag. Verder lagen de wegen waar veel grote bomen staan bezaaid met kleine en grote takken. Verder lagen de wegen in mijn woonwijk werkelijk bezaaid (lagen dus gewoon midden op straat) met groene afvalcontainers, het was dus meer slalommen dan gewoon rechtdoor rijden. Toen ik de volgende dag de Ford Focus terug moest brengen hebben we nog even heel hard gelachen. Een andere redacteur reed achter mij in de Ford Focus toen ik bij de importeur aankwam. Ik reed in de Peugeot 508 SW naar de slagboom en meldde me met de boodschap dat ik een auto terug kwam brengen. Ik vergat echter te zeggen dat de persoon in de auto achter mij ook bij mij hoorde. De dame aan de balie deed dus netjes de slagboom weer dicht en die belandde toen bijna op het dak van de Ford Focus. Dat had toch wel heel bizar geweest als dat was gebeurd, foutje (mijn fout) bedankt!