Gewoon weer een Mondeo…
Een paar maanden voor deze test heb ik de meer als 15 jaar oude Ford Mondeo van mijn zus naar de sloop gebracht. Ze kreeg er nog €50,- voor, heel wat minder als de nieuwe Ford Mondeo Ecoboost Titanium S Edition kost die ik meekreeg. In mijn naïviteit dacht ik: “Weer een Mondeo, leuke auto en dit keer een sedan in plaats van een stationwagon.” Maak alsjeblieft niet dezelfde domme fout die ik heb gemaakt, want deze Mondeo sedan met de nieuwe 2.0 SCTi benzinemotor is echt anders. Deze nieuwe lichtgewicht benzinemotor met ultramodern hogedruk inspuitsysteem, een turbo met lage inertie (=traagheid), hoog koppel bij lage toeren, meer vermogen dan de 2.3 liter voorganger en slechts een B-label mag je dan ook gerust een prestatie van formaat noemen. Ik verbaas me er trouwens wel over dat sommige andere automerken met minder moderne 2-liter turbo motorblokken ook een A- en B-label hebben.

Gek genoeg hebben exact dezelfde 2-liter turbo motorblokken bij die automerken ook een C- en een D-label in hun nota bene kleinere auto’s! Ik heb een keer iemand van de HTS autotechniek gesproken en die heeft mij uitgelegd hoe die verbruiksmetingen worden uitgevoerd, de CO2-uitstoot wordt gemeten, en dus die labels tot stand komen. Naar mijn mening stinkt dat ‘zaakje’ want deze grote automerken zouden zwaar in de problemen komen als ze niet deze zuinige A- en B-labels op hun duurdere auto’s zouden kunnen plakken. Tja zo zie je maar weer dat er een groot grijs gebied is in de autowereld, dat overigens in stand gehouden wordt door de machtige (vooral Duitse) autolobby in Brussel. De VPRO heeft daar een hele mooie ontluisterende documentaire over gemaakt. Vreemd dat geen enkele autojournalist hier iets over durft te schrijven… omdat ze zo afhankelijk zijn van de advertenties van de grote Duitse automerken???

Brainpower
Nee wees gerust ik ga niemand hersendood verklaren dit gaat over muziek, hiphop om precies te zijn. Ik had een uitnodiging om zondagmiddag 18 juli foto’s te maken van het eerste reggae-optreden van Brainpower op de Zwarte Cross in Lichtenvoorde. De reden dat ik daarvoor gevraagd was heeft te maken met de begeleidingsband van Brainpower. In Nederland tover je niet zomaar even een begeleidingsband uit de hoge hoed die perfect reggae kan spelen. De gitarist van deze door Brainpower ingehuurde begeleidingsband is de broer (hij heet Howard) van mijn schoonzus. Howard is autodidact en heeft zichzelf gitaar leren spelen toen hij jong was. En toen de toetsenist van een band waarin hij speelde uit de band stapte heeft hij ook maar even keyboard leren spelen. Best leuk om elke keer door andere artiesten ingehuurd te worden want zo speel je met een Jamaicaanse reggae-artiest in de Melkweg of het Paradiso en dan sta je zomaar ineens op de Zwarte Cross met Brainpower. Howard heeft dus net als ik een hele leuke baan naast zijn normale baan.

Foto’s maken van een paar muzikanten lijkt een eitje maar net als met actiefoto’s van auto’s en motoren komt er veel meer bij kijken als ik dacht. Actiefoto’s maken van een donkere auto met een bewolkte lucht vergt de nodige kennis van de instellingsmogelijkheden van een spiegelreflexcamera. Omdat het podium zwart was en tussen mij en het mengpaneel het publiek stond in de felle brandende zon, moest ik behoorlijk wat uitproberen om een beetje goed belichte foto’s te krijgen. Uiteindelijk lukte het me toch om mooie goed belichte foto’s te maken. En het leuke is dat ik dinsdag 20 juli naar het eerste echte reggae-optreden van Brainpower mag in Paradiso! Zondag 18 juli was trouwens een behoorlijk gedenkwaardige dag voor mij. Het was die dag exact 18 jaar geleden dat ik mijn rug brak tijdens een zwaar motorongeluk. En ook toen was het mooi warm zomerweer net als vandaag…

ACC
Maar genoeg geluld over Brainpower ik heb het liever over een ander soort power, de 203 Pk van de Ford Mondeo om precies te zijn. De rit naar Lichtvoorde was een lange snelwegrit en dus een mooie test voor de Ford Mondeo. Om niet dezelfde weg heen en terug te hoeven rijden besloot ik heen over de A44/A4/A9/A1/A50/A12/A18 te rijden en terug heel simpel over de A18/A12/en de rest binnendoor omdat de A12 tussen Bodegraven en Gouda afgesloten is van 17 juli t/m 17 augustus! Eenmaal op de snelweg heb ik meteen de cruise control aangezet en dat is in deze Ford een zogenaamde ACC, oftewel een Adaptive Cruise Control. Zolang het verkeer goed door rijdt is er niets aan de hand, maar zitten er automobilisten tussen die dan weer 110 dan weer 120 rijden dan wordt het vervelend. De ACC reageert direct en remt de Mondeo af zodat de afstand met de voorganger constant blijft. Die afstand is behoorlijk groot maar is makkelijk te verkleinen met een knopje links onder het stuur. Met dit knopje kun je het aantal blokjes oftewel de afstand tot je voorligger instellen.

Erg handig want bij 5 blokjes reageert het ACC al als je voorligger nog ruim 100 meter voor je rijdt. Handig als je met 200+ km/u over de Autobahn rijdt maar niet in het superslome Nederland. Je kan overigens altijd gas bij geven waarna het ACC op standby gaat, en zodra je het gas los laat schakelt het ACC automatisch weer in. Ook dit keer weer heb ik uitgetest tot hoe ver ik kon gaan met het ACC. Bij een rood stoplicht ben ik, met het ACC aan, op de auto voor mij afgereden. Op een gegeven geeft het ACC een signaal aan het remsysteem om automatisch af te remmen. Het laatste stuk remt het ACC de Mondeo behoorlijk hard af, maar je moet dan toch proberen het rempedaal niet aan te raken. Totdat… de Ford Mondeo de auto voor mij wel heel erg dicht naderde waarna er ineens een oranje waarschuwingsdriehoek verscheen op het display (zie foto). Het ACC schakelde zichzelf daarna automatisch uit waarna ik de laatste meters zelf moest remmen. En die remmen zijn trouwens prima te doseren en de vertraging is al net zo goed. Onopvallend goed en zo heb ik het ’t liefst.

Bottompower
Een viercilinder met 203 Pk lijkt wat aan de magere kant voor een grote sedan als deze Ford Mondeo. Maar dat blijkt in de praktijk niet zo te zijn, de bottompower van het nieuwe 2-liter turbo motorblok is zo groot – ruim 300 Nm tussen 1.750 en 4.500 toeren – dat de grote Mondeo prima van zijn plek komt. Ik heb eerlijk gezegd liever een motorblok met behoorlijk wat koppel bij lage toeren als meer Pk’s. Pk’s heb je pas wat aan hoger in toeren maar tijdens het dagelijks verkeer kom je amper in die toerenregionen met een grote sedan als de Mondeo. Het lekkerste rijdt de Mondeo als je ‘m als een diesel rijdt. Dit lichtgewicht 2-liter turbo motorblok is wat mij betreft één van de fijnste in zijn soort. Gekoppeld aan de nieuwe Powershift automaat had ik bijna het gevoel in een auto met CVT te rijden. Deze automaat schakelt zo snel over dat je de overgangen bijna niet voelt. Ford toont hiermee aan dat je helemaal geen zware DSG-bak nodig hebt om snel te kunnen schakelen. De Powershift automaat heeft verder nog een sportstand, en in die stand kun je ook handmatig schakelen als je wilt.

Ik kon het maar amper geloven maar deze grote sedan gaat van 0-100 km/u in slechts 7,9 seconden en dat is niet verkeerd met maar 203 Pk aan boord. Het kan niet anders dan dat de Powershift automaat hier een grote bijdrage aan levert, want door het snelle overschakelen win je kostbare tienden van seconden. Eén van de meest in het oog springende onderdelen van deze nieuwe Powershift automaat is de natte platenkoppeling. Waar de meeste auto’s een droge plaatkoppeling hebben daar heeft Ford gekozen voor een natte platenkoppeling. Als motorrijder ben ik daar goed mee bekend want een natte platenkoppeling wordt in het overgrote deel van de motoren (op BMW, Ducati en Moto Guzzi na) toegepast. Het voordeel van een natte platenkoppeling in een turbomotor met een groot vermogen is dat de automaat langer meegaat. Het repareren van een automaat is een kostbare klus, dus dit is dan ook een slimme keuze van Ford die de koper op de lange duur geld bespaart.

‘Comford’
Als ik heel eerlijk ben dan is de sedan niet mijn meest geliefde type auto. Er zijn maar heel weinig sedans die ik mooi vind en dat zijn uiteraard de onbetaalbare sedans. Toch kiezen heel veel automobilisten voor een sedan en ik hoorde kort geleden op tv dat de sedan vooral in China erg populair is. Ik ben zelf toch meer een liefhebber van de snelle hatchback. Op een forum van Ford-rijders las ik wat kritiek op het uiterlijk van deze nieuwe Ford Mondeo. Vreemd want als je naar de sedans van Audi, BMW of Volkswagen kijken dan kan ik daar nou ook niet bepaald warm van worden. Die zien er na al die jaren van ontwikkeling, op een heel enkel model na dan, ook nog steeds erg behoudend uit. Ik vind de Mondeo er niet verkeerd uitzien en het design springt er zeker uit ten opzichte van de rest. Vooral de witte versie vind ik persoonlijk erg mooi.

Hoe groot deze Ford Mondeo ook lijkt en is, eenmaal onderweg merkte ik daar helemaal niets van. Het stuurgedrag en de wegligging zijn voor een dergelijk zware auto niet verkeerd. Op grond van de grootte van deze Mondeo had ik namelijk een minder lichtvoetig stuurgedrag en wegligging verwacht. Eenmaal alles goed ingesteld (spiegels/elektrisch, stuur/hoogte en diepte, stoel/elektrisch) was ik er helemaal klaar voor om eens even een stevig potje te gaan sturen. Normaal rustig rijdend had ik zoiets van dat gaat lekker maar ik was niet onder de indruk. De vering/demping is drievoudig instelbaar namelijk: comfort/normaal/sportief. Wat betreft de kwaliteit van de vering/demping kan ik heel erg kort zijn, die is veel beter dan van veel andere automerken. Met name bij het rijden over van die korte felle drempeltjes voelde ik amper iets, terwijl je in auto’s van de meeste andere (ook van veel duurdere) automerken een korte felle harde klap voelt. Voor sommige mensen is dit comfort dan ook een doorslaggevende reden om een Ford te kopen.

Formidabele Ford
Uiteraard wilde ik ook weten hoe deze nieuwe Ford Mondeo zich houdt bij stevig gas geven. Trap het gaspedaal tot op de bodem en na een korte denkpauze vliegt de Ford Mondeo er vandoor. Gek genoeg doet de Ford daarna niet wat ik gedacht had. De oude Ford Mondeo van mijn zus had dat namelijk wel gedaan. Dat is dus het grote verschil tussen vroeger en nu. Fors overhellen, onderstuur, onbalans en meer van dat soort terminologie, het bleef allemaal uit. De Ford Mondeo bleek veel beter te presteren bij sportief rijgedrag (zeker met de vering/demping in de stand “sportief”) als ik verwacht had. Zelfs bij Marine Vliegkamp Valkenburg stuurde ik ‘m met groot gemak op hoge snelheid door de heftige S-bocht heen. De sportieve banden om de 18-inch velgen deden hun werk werkelijk uitstekend. Maar eigenlijk laat je dit soort strapatsen vanzelf wel uit je hoofd, want hoe gek het ook klinkt de Ford Mondeo maakt een rustig mens van je. Ik haalde in alle rust zelfs een hele mooie 1:20 (het hoogste verbruik was 1:10) en dat is voor een dergelijk grote auto met een 2-liter turbo motorblok helemaal niet verkeerd! Het ergste is dat ik tijdens de testweek totaal vergeten ben het ESP een keer uit te zetten. Dat is me heel, heel erg lang niet overkomen en spreekt dan ook voor deze Ford Mondeo.

Zo zie je maar weer dat ook ik wel eens dingen vergeet gewoon omdat ik het naar mijn zin heb in een testauto. Maar toegegeven, soms heeft een testauto zoveel elektronica aan boord dat ik me voor kan stellen dat veel normale automobilisten hier geen raad mee weten. Als ik zie hoe sommige mensen al lopen te klooien om met behulp van de afstandsbediening op hun tv alles in te stellen dan moet ik wel eens lachen. Het valt inderdaad ook echt niet mee, ik hoorde zelfs dat er een dienst is die bejaarden (maar ook oudere jongeren) kunnen bellen om bv. hun nieuwe tv in te laten stellen. Maar ja elektronica of niet om hard door een bocht te gaan heb je die niet persé nodig. Dan is het gewoon een kwestie van gas geven en aanvoelen wat de auto onder je doet. En juist dat aanvoelen kun je net als je tv instellen leren. Als je maar genoeg oefent lukt het op een gegeven moment wel.

Meubilair
Leer en alcantara zijn mijn favoriete materialen wat betreft de bekleding. Een combinatie van beiden heeft echter mijn voorkeur en dat is precies de combinatie van deze Ford Mondeo Titanium S Edition Ecoboost. Veel mensen weten overigens niet dat alcantara een kunststof is. Wikpedia: “Alcantara is een kunststof die gebruikt wordt als alternatief voor suède in de kledingindustrie en meubelmakerij. De stof bestaat uit een melange van hechtgeweven microvezels en bestaat voor 68% uit polyester en voor 32% uit polyurethaan. Omdat de vezels uiterst dun van structuur zijn heeft de stof een fluweelzacht aanvoelende bovenlaag. Ook in de autoindustrie wordt het gebruikt, niet enkel als stoelbekleding (bijvoorbeeld bij de Ford Mondeo of de Lamborghini Gallardo Superleggera) maar ook in het dashboard of om het stuur. Alcantara heeft onder ecologen een slechte naam omdat het productieproces zeer milieubelastend is en veel afvalstoffen oplevert.” Tja dat laatste is dan wel weer een minpuntje want in een eco-auto zou je toch mogen verwachten dat ze alleen maar milieuvriendelijke bekleding gebruiken.

De audio met geïntegreerde NavSat zijn allebei makkelijk te bedienen via het touchscreen. Het geluid uit de speakers is goed te noemen, niets te klagen dus voor de inzittenden. Ook over de andere elektronica aan boord heb ik geen klachten. Wat ik wel grappig vond is dat ik achteraf in de persmap las dat deze meest luxe uitvoering van de Mondeo voorruitverwarming heeft. Tijdens het rijden dacht ik ook al wat zit er toch in die voorruit. Dat zijn dus de minuscule verwarmingselementjes die ik zag zitten (met behulp van nano-technologie straks onzichtbaar?). De afgelopen winter had die voorruitverwarming mij zeker erg goed van pas gekomen, want aan ruiten krabben heb ik echt een broertje dood.

Eco
Op grond van de twee uitlaatpijpen die van achteren onder de bumper uitsteken zou je eerder denken met een V6 te maken te hebben. Waarom dan toch twee uitlaatdempers bij een auto met een viercilinder onder de motorkap? Een betere afvoer van de uitlaatgassen misschien? Zou zomaar kunnen, maar ja om al die extra uitlaatdempers (eentje is toch wel genoeg) voor al die Mondeo’s te maken kost ook weer CO2 dus de vraag is dan of dat tegen elkaar opweegt. Ik vraag me regelmatig af waarom iedereen in de autowereld zich zo laat meeslepen door al dat eco-gedoe. Natuurlijk is het deels een hype die met name in gang is gezet door de komst van die A/B/C/D/E/F/G-labels. Het blijft erg moeilijk om door al die bomen het ecobos te zien. Wat moet ik met een kreet dat een auto 95% recyclebaar is. En zo zijn er veel meer dingen op eco-gebied die je maar aan moet nemen als consument, maar waarvan je niet kunt controleren of ze waar zijn. Iedereen die wel eens marketing heeft gestudeerd (ik dus ook een blauwe maandag) weet precies hoe een PR-machinerie opgetuigd wordt om iedereen te laten geloven wat je wilt dat ze geloven.

Huge
Nou ben ik wel wat gewend van een sedan maar toen ik de kofferbak van deze Mondeo opende had ik iets van: “Wow dit is werkelijk huge!” Maar dat groot blijkt uiteindelijk weer mee te vallen door de schuin aflopende kofferdeksel. Uiteindelijk viel het me na het maken van de koffersetfoto’s toch weer mee. Het is vooral een kwestie van passen en meten, en dan blijkt dat met de juiste combinatie grote en kleine(re) koffers er uiteindelijk toch meer in past als ik gedacht had. Het leek wel zo’n puzzel waarbij maar één volgorde van in elkaar zetten mogelijk is. Tja hier eindigt dan het testverslag van een auto die van mij, in ieder geval gedurende één week, een rustig mens (lees: automobilist) heeft gemaakt.