Mooi wit is niet lelijk!
Ik was nog maar net de hoek om bij de Honda-dealer of twee auto’s (waaronder een witte Audi Avant) reden mij zeer hinderlijk in de weg. Ze stonden daarna bovendien ook nog eens verkeerd voorgesorteerd, en of ik dus maar even subiet plaats wilde maken voor ze. Nou mooi niet dus want A ik kon geen kant op en B staat het daar heel duidelijk op de bewegwijzeringsborden aangegeven welke kant je op moet. Zonder TomTom zijn veel mensen blijkbaar wel heel erg DomDom, nou begrijp ik ook waarom er zo’n grote potentiële markt is voor zelfsturende auto’s. Na de haakse rechterbocht kruiste ik net op tijd voor de witte Audi A4 Avant langs, zodat ik de twee mooie haakse rechterbochten vrij had want er reed een vuilniswagen op mijn weghelft. Zoals ik de titel al zegt “Mooi wit is niet lelijk” en dus maakte ik gezeten in mooi Japans wit even gehakt van lelijk Duits wit. De test begon dus meteen lekker want het gevoel dat ik had in die twee haakse bochten was direct goed, en echt niet alleen omdat ik die witte Audi A4 Avant in de bocht zag staan te kamperen in mijn achteruitkijkspiegel. Ik vind het design en vooral de uitstraling van deze Honda Civic Tourer veel mooier dan dat van de Audi A4 Avant of enig andere vergelijkbare saaie Duitse stationwagon. Deze witte Honda Civic Tourer is een echte eye-catcher, en omdat je ‘m nog niet veel ziet rijden viel ik ook nog eens extra op. De oprit naar de A2 was ook heerlijk want ik had de buitenbocht vrij, en daardoor kon ik meteen heerlijk net tegen de grens aan rijdend iedereen buitenom voorbij rijden. Normaal gesproken doe ik dat niet zo snel na vertrek (koude banden!), maar de wegligging en balans van deze Honda Civic Tourer voelde direct tot in mijn vingernagels goed aan.

Op de A9 rijdend besloot ik bij de afslag Aalsmeer de snelweg te verlaten, dit vanwege de elektronische demping die 3 standen heeft te weten: Dynamic/Normal/Comfort en een automatische niveauregeling bij belading. Als ik er toch in de buurt ben is het doodzonde om de 1.000-drempelweg links te laten liggen. Dit is dé perfecte weg om zoiets als elektronische demping met 3 standen te testen. Tegenwoordig zijn de wegen rondom Schiphol-Rijk een stuk leuker dan voorheen, je kunt je echter afvragen waar al dat vele asfalt goed voor is. Als ik iedere keer weer moet constateren dat er op deze nieuwe wegen ook na meer dan een jaar nog amper auto’s rijden, dan ga je vanzelf denken dat de bouwmaffia (met vertakkingen in de politiek) nog steeds zeer machtig is. Op de drempelweg aangekomen ben ik afwisselend in de standen Dynamic/Normal/Comfort over de vele verkeersdrempels heen gereden. Omdat er verschillende types verkeersdrempels liggen heb ik geprobeerd om bij elk soort verkeersdrempel een andere stand in te schakelen. Dat is best lastig want het is van een afstand lastig om te zien hoe steil een verkeersdrempel is. Gelukkig rij ik hier zo vaak dat ik precies weet welke verkeersdrempel steil dan wel glooiend is. Na alle standen geprobeerd te hebben kon ik concluderen dat ze allemaal duidelijk verschillend aanvoelen en goed hun werk doen. Ik had verwacht dat ik de stand Comfort het fijnst zou vinden op deze verkeersdrempels, maar niets is minder waar, de stand Dynamic bleek uiteindelijk het fijnst. De demping (in- en uitgaand!) doet in deze stand het best zijn werk en dempt de oneffenheden het beste uit.

Koffers
Na thuiskomst heb ik even snel iets gegeten en ben meteen in de auto gesprongen om de Samsonite kofferset in de bagageruimte te gooien. En die bagageruimte had een verrassing in petto in de vorm van een verdiepte laadvloer. Door een afdekplaat van de bagageruimte te laten zakken op een hele slimme manier ontstaat er een nog grotere bagageruimte. Die extra ruimte is zo groot dat mijn motorhelm, leren pak, motorlaarzen en handschoenen + helmmuts er met gemak in passen. Erg handig want dan vliegen mijn motorspullen tenminste niet heen en weer door de bagageruimte. Samen met de ‘magic seats’ van Honda maakt dat deze auto tot een zeer handige kleine verhuiswagen als het moet. Het was overigens nog een hele klus om alle vier verschillende configuraties te meten. Ik heb heel wat keren de koffers er weer uit moeten halen om de ruimte zo goed mogelijk te benutten. Dit is heel wat anders dan een sedan die maar één mogelijkheid heeft qua hoeveelheid en grootte koffers die in de kofferbak passen. Maar goed na meer dan half uur is het me dan eindelijk gelukt om alle 4 de configuraties op foto te zetten. Ik heb ze even allemaal netjes uitgeschreven en zelfs dat was nog een hele klus, want omdat ik geen pen bij me had tijdens het fotograferen moest het achteraf opschrijven. Ik moest dus alle foto’s goed bekijken en tellen hoeveel koffers erin passen. Soms paste er alleen een extra koffer in waarvan ik er niet genoeg heb maar dat staat hieronder duidelijk uitgeschreven.

Met afdekplaat bagageruimte omhoog=platte laadvloer:
Met hoedenplank: 1×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 1×13-liter
Zonder hoedenplank: 1×117-liter + 1×70-liter + 2×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter
Met afdekplaat bagageruimte omlaag=verdiepte laadvloer:
Met hoedenplank: 1×117-liter + 2×70-liter + 3×33-liter +3×13-liter
Zonder hoedenplank: 1×117-liter + 2×70-liter + 2×50-liter +4×33-liter + 1×13-liter

Ecorit en waarschuwingslampje
Zuinig rijden betekent niet remmen, vloeiend rijden oftewel de snelheid erin houden, en dus bijvoorbeeld zoveel mogelijk over de rotonderanden heenrijden. Het ziet eruit alsof ik heel hard rijd maar dat is dus absoluut niet zo. Wat dat betreft is het pure perceptie waaruit maar weer eens blijkt hoe moeilijk mensen in staat zijn om de snelheid van een auto (of motor) in te schatten. Als motorrijder word je daar soms knettergek van, maar ja gelukkig kan ik er vervolgens ook weer makkelijk langs schieten. Maar goed ik heb meteen maar een zuinigheidsrit gedaan want zaterdag en zondag had ik absoluut geen tijd daarvoor. Uiteraard ben ik dit keer niet vergeten meteen na vertrek de ECON-knop in te drukken, dat is me al eens overkomen en da’s natuurlijk behoorlijk lullig. Ook deze Honda Civic Tourer heeft net als de Honda CR-V die ik kort geleden heb getest een twee-in-één cruise control. Dat betekent dat als je bijvoorbeeld de Resume-knop indrukt en de auto herneemt van 50->60 km/u dan gebeurt dat heel rustig en gelijkmatig. Druk je op Resume met de ECON-stand uit dan gaat het hernemen veel sneller. Ik vind dat echt super en bij mijn weten is Honda het enige automerk waar de cruise control zo reageert op een ingeschakelde Eco-stand. Onderweg naar De Zilk kon ik met groot gemak in de 6de versnelling blijven rijden, ook toen de snelheid naar 50 km/u zakte halverwege vanwege werkzaamheden aan een klein viaduct. Ik hoefde dus alleen maar met de SET/RES-knop de snelheid te verlagen en daarna weer te verhogen. Het ging lekker maar aangekomen bij de beruchte bocht ter hoogte van De Zilk moest ik nog even mijn draai vinden… dacht ik. Domme gedachte natuurlijk want dit is een Honda en Honda’s zijn allemansvriendjes. Ik kende de Honda Civic Tourer nog maar amper, maar ik vloog perfect door deze mooie bocht heen.

Het afremmen op de motor doet dit 1.8 i-VTEC motorblok prima, gelukkig maar want ik heb de laatste tijd nog wel eens auto’s getest waarvan het motorblok vrijwel geen remmende werking had. Het was niet al te druk op de weg vanwege de vakantietijd, en dat is wel zo lekker gezien de drukte van de laatste weken op dit traject. Vogelenzang (=30-zone) ging ook lekker en ik kon zowaar ook onder de 40 km/u op de cruise control rijden. Daarna had ik een heerlijke rit over de bomenweg die altijd hetzelfde lijkt maar nooit hetzelfde is. Ik vind het persoonlijk één van de mooiste stukjes weg van Noord-Holland. Ga hier eens een keer naartoe zou ik zeggen, en combineer het met een strandbezoek. De T-splitsing ging net aan goed en hoefde dus niet te remmen, net als het stoplicht ook die ging goed. Op weg naar het Circuitpark Zandvoort bleef het goed gaan, totdat ik bijna moest remmen op de rotonde aan de zuidkant. Een klein jongetje op een fietsje wilde alleen oversteken, maar hij werd tegen gehouden door zijn moeder die met een andere vrouw stond te praten. Ik had bijna geremd maar de moeder maande mij om door te rijden. De bocht bij de benzinepomp ging ook lekker, tegenwoordig ligt hier namelijk een zebrapad en loop je de kans net na de blinde bocht plotseling te moeten stoppen. Ze hadden het beter kunnen laten zoals het was, want nu is er de kans dat een auto/motor een voetganger te laat ziet. Op de boulevard was het weer eens feest omdat een Italiaan blijkbaar zo onder de indruk was van de aanblik van de zee dat hij 30 km/u ging rijden waar je 60 km/u mag. Zet dan je auto aan de kant en val mij niet lastig, ja toch niet dan. Op de duinenweg heb ik ‘m direct ingehaald zodat ik geen last meer van hem zou hebben.

Nog steeds nul keer geremd maar op de rotonde bij Overveen besloot een vrouw in een Peugeot SW (dezelfde blinde vrouw als in het testverslag van de Lexus IS300h Hybrid Luxury Line?) een meter voor mijn neus de voorrangsrotonde op te rijden. Ik kon gelukkig uitwijken en over de rotonderand heenrijden maar ik was heel dichtbij een aanrijding. Ik heb ook nog even getoeterd……. voor wat het waard was. Op de terugweg moest ik bij de oversteekplaats waar ik het zonet over had remmen, de twee voetgangers had ik de hele tijd zien staan wachten en precies toen ik vlakbij het zebrapad was staken ze over. Niet lang daarna moest ik weer remmen voor een auto die pardoes vanuit een parkeervak de weg op reed. Ik ben toch geen remmen aan het testen verdorie! Dat deze Honda Civic Tourer prima remmen heeft weet ik intussen nou wel. Het ging zo lekker verdorie, maar ach het gaat om het verbruik. De bomenweg ging lekker en de weg door en na Vogelenzang ook, totdat ineens het waarschuwingslampje voor controle van de bandenspanning ging branden. Huh??? Hoe kan dat nou weer? Ik voelde echter niets wat op een zachte, leeglopende of lekke band wees. Ik ben dus gewoon door blijven rijden en tijdens het aftanken heb ik even tegen alle vier de banden geschopt maar geen van allen waren ze zacht. Het verbruik was trouwens exact 1:21, een mooie waarde wat mij betreft. Door het branden van het waarschuwingslampje kon ik echter het VSA (=Honda’s benaming voor het ESP) niet meer uitzetten, kijk dat vind ik nou vervelend maar wel heel erg goed van Honda. Thuis gekomen heb ik samen met mijn zwager even de bandenspanning gecheckt en die bleek van alle vier de banden net boven de 2 atmosfeer en dat is gewoon goed. Daarna hebben we met behulp van het instructieboekje opgezocht hoe we het waarschuwingslampje uit konden zetten. En geloof het of niet maar dat was binnen 1 minuut gepiept. Bij andere automerken is dat wel eens anders hoor ik zo nu en dan om mij heen. Ook weer typisch Honda denk ik, gewoon heel gebruikersvriendelijk.

Toch maar wel
Na het aftanken ben ik even heerlijk in de 2de versnelling plankgas door de oprit bij ’t Heen geknald. Nou ja heerlijk? Ik kon het VSA niet uitzetten omdat het waarschuwingslampje voor de bandenspanning brandde. En ondanks dat het lekker aanvoelde en best leuk was merkte ik dat het VSA constant bezig was om in te grijpen, zodat de Honda Civic Tourer netjes op het asfalt zou blijven rijden. Op de N206 twijfelde ik of ik nog een bezoekje aan het Space BusinessPark zou brengen, met het VSA aan kon dat onmogelijk leuk zijn. Aangekomen bij het Chinees restaurant op de kruising van Katwijk-Binnen en Valkenburg ZH besloot ik links voor te sorteren. Bij groen gaf ik stevig gas en maakte een 180-gradendraai door in één keer het stuur om te gooien. Ik had gewoon zin om even over het totaal verlaten Space BusinessPark te knallen, VSA aan of uit wat kan mij dat nou bommen! ECON-knop uit en plankgas richting de afslag industrieterrein Klei-Oost, waar ik in de mooie afslagbocht voelde dat de balans van deze stationwagon goed is. Precies op de grens rijdend piepten de banden net niet, en dat met de demping in de stand “Normal” dus ik ga het zeker ook nog een keer testen met de demping in de stand “Comfort” en “Dynamic”. Ik moet toch nog een keer naar het Space BusinessPark voor een rondje met het VSA uit. Voor de rotonde heb ik nog even een vader en een moeder + kinderen met bakfiets voorrang gegeven. Daarna was het met een mooie draai de rotonde over naar de andere kant van de N206, weer met een mooie draai de rotonde over en rechtsaf plankgas in de 2de versnelling. Meteen daarna ben ik weer rechtsaf geslagen, waarna een mooie flauwe linkerbocht volgde. De piepende banden maakten duidelijk dat het VSA (Vehicle Stability Assist) behoorlijk wat toelaat, en niet direct keihard ingrijpt. Het ingrijpen van het VSA geschiedt via de remmen en/of een drastische afname van het motorvermogen.

Daarna sloeg ik met een behoorlijke vaart linksaf de vrachtwagenparkeerplaats op, en ook nu weer liet het VSA veel toe. Met piepende banden gleed ik lichtjes dwars naar rechts weg, waarna de Honda Civic Tourer zich direct herstelde. Daarna sloeg ik rechtsaf-linksaf richting de ESTEC, en vanwege de verkeersdrempels had ik de demping in de stand Dynamic gezet. Ik vind die stand namelijk het lekkerste aanvoelen tijdens het landen na een verkeersdrempel. In de stand Dynamic dempt de uitgaande elektronische demping het uitveren ongelofelijk snel uit zodat de auto razend snel weer volledig in balans is. Het grootste probleem tijdens het landen na een verkeersdrempel is het fenomeen nadeinen, hierdoor kan een auto zo uit balans raken dat-ie volledig onbestuurbaar wordt. De eerste niet zo hoge verkeersdrempel ging lekker, niets bijzonders dus gewoon goed. De tweede verkeersdrempel is al iets lastiger, na de landing volgt meteen een snelle rechterbocht. Maar ook die ging goed en met piepende bandjes reed ik door de bocht richting de hoge verkeersdrempel. Deze verkeersdrempel blijft een lastig in te schatten rotding, ik weet nooit wat het resultaat zal zijn na een landing. Als de schokbrekers/veren van een testauto vol in de stootrubbers slaan dan kàn dat zeer onverwachte gevolgen hebben. Die vlieger ging gelukkig niet op voor deze Honda Civic Tourer. Met een fantastisch mooie boink landde ik hard met vier wielen tegelijk op het asfalt, en na het uitdempen vloog ik retestrak de rotonde over en direct strak de rechterbocht door. Mooi!

Weekendje weg
Ik moest het weekend werken en dus zou de Honda Civic Tourer veel uren stilstaan. Toen mijn zwager annex fotoredacteur van Autotesten.nl dan ook vroeg of hij de Honda Civic Tourer een weekend mee mocht nemen hoefde ik niet lang na te denken. Ze zouden met zijn vijven (mijn zwager, mijn zus, twee kinderen, zijn moeder) in de Honda Civic Tourer naar Limburg gaan, dus dat kon alleen maar interessante en zeer bruikbare informatie voor dit testverslag opleveren. Ik had zelf namelijk nog niet met meerdere mensen in de Honda Civic Tourer gezeten, en omdat het vakantietijd was zou dat ook niet gaan gebeuren. Verder zou ik die week geen enkele dag een lange afstand rijden, en dus was ook het verbruik over langere afstand zeer welkom. Nadat mijn zwager vroeg in de avond thuis was gekomen vertelde hij mij dat het verbruik over bijna 400 kilometer uit was gekomen op 1:15,5. Niet zo verkeerd met 5 personen en wat bepakking; heen -> gemiddeld 105 km/u op de cruise control met de airco grotendeels aan – terug <- idem als heen maar dan in de ECON-stand. Tijdens de rit naar Limburg ging ook weer het waarschuwingslampje voor controle van de bandenspanning branden.

Mijn zwager had hier nog een interessant bericht over gelezen op het internet.
[quote]
Sinds 1 november 2012 moeten de nieuwe automodellen welke een typegoedkeuring krijgen uitgerust zijn met een controlesysteem voor de bandenspanning (TPMS=Tyre Pressure Monitoring System). Vanaf 1 november 2014 moeten alle nieuwe auto’s uitgerust zijn met TPMS.
[/quote]
Naast het verbruik en het TMPS had mijn zwager ook nog iets te melden over de stoelen en de achterbank. Met drie volwassenen op de achterbank zitten is niet aan te raden. De middelste zitplaats is iets hoger en smaller en daardoor en hooguit goed voor een kinderzitje of een jong kind, maar een volwassene zit niet lekker op die plek kreeg ik te horen. Verder vond mijn zwager de bestuurdersstoel te zacht (gevolg=doorzitten tijdens lange ritten) en te weinig steun geven, iets dat ik volledig met hem eens ben. De voorstoelen zijn voor mij de meest waardeloze stoelen waar ik sinds lange tijd op heb gezeten. Ik raad iedere koper dan ook ten zeerste aan deze stoffen stoelen links te laten liggen, en de lederen stoelbekleding te nemen + bestuurdersstoel en passagiersstoel met elektrische lendensteunverstelling en bestuurdersstoel met elektrisch verstelbare zijdelingse steun. Kost wat maar dan heb je ook wat!

Waterval
Die maandag werd er heftig weer voorspeld, niet in de zin van storm of zo maar regen, heel, heel erg veel regen. Tijdens mijn vertrek vroeg in de ochtend regende het al, niet erg hard maar zo’n gestage alledaagse regen. Vlak na het wegrijden heb ik toch maar even heerlijk de stoelverwarming aangezet, het was buiten namelijk behoorlijk afgekoeld in vergelijking met een dag eerder. De stoelverwarming kent maar twee standen, Hi of Lo lekker makkelijk dus en te bedienen via een knop binnen handbereik. De motor van deze Honda Civic Tourer warmt snel op, want amper een kilometer verder voor het stoplicht werkte het Start-Stop systeem al. Het optrekken na herstarten gaat prima alleen voel ik in de koppeling bij het op laten komen en het gas geven een lichte aarzeling in het motorblok. Dat heeft te maken met een te arme afstelling onderin, iets dat vrij makkelijk te verhelpen is met behulp van een goede motortuning. Gelukkig is het niet zo dramatisch als bij de laatste Honda CR-Z GT 1.5 i-VTEC IMA (erg leuke auto!), dus het kan slechter wil ik maar zeggen. Goede(!) motortuning schrijf ik er overigens niet voor niets bij, want er zijn behoorlijk wat malafide tuningbedrijven in Nederland. Ik heb sinds kort goede contacten met Rica Engineering in Wateringen, een bedrijf dat alle tuning zelf ontwikkelt en dus niet inkoopt bij andere bedrijven. Eenmaal bij de stationstunnel aanbeland werd het tijd om eens gas te geven. Ik wilde namelijk toch wel graag weten hoe deze Honda Civic Tourer presteert in de regen.

Ik had de buitenbocht de stationstunnel in, maar ondanks stevig gas geven vloog de Honda Civic Tourer niet met onderstuur de bocht uit. Het VSA stond op dat moment overigens aan, en dus zou je kunnen denken dat dit het onderstuur voorkwam. Rustig reed ik verder maar helaas was de mooie flauwe bocht naar de Willem de Zwijgerlaan niet spannend. Ik had namelijk de buitenbocht en zat jammer genoeg ook nog eens opgesloten. Pas de polder in werd het weer een beetje leuk, alhoewel ik de buitenring van de koeienrotonde moest nemen. Maar ook dat kan leuk zijn en dus maakte ik er maar het leukste van. Daarna ben ik rustig verder gereden richting de A4 en plankgas in de 2de versnelling door de haakse bocht voor de Mc Donald’s gereden. Ook nu weer bleef de Honda Civic Tourer netjes op de ingezette lijn, en ook nu weer stond het VSA aan. Uit werk vandaan ben ik eerst even snel thuis warm gaan eten, want om 17.30u had ik een afscheidsfeestje van twee collega’s. Op weg naar het afscheidsfeestje ben ik de normale route naar werk gereden, want het was in een restaurant niet ver van mijn werk. Eigenlijk rij ik dan wel een beetje om, maar ik wilde persé even over het rotondecircus heen knallen met het VSA uit. Ik was zo ontzettend benieuwd of er dan wel onderstuur zou optreden. De eerste grote rotonde verliet ik plankgas in de 2de versnelling, waarna de Honda Civic Tourer met zwaar doorspinnende voorwielen door de bocht na de rotonde vloog. Het leuke was dat de gierende voorbanden meteen na de bocht weer hun grip herpakten wat resulteerde in een erg komisch piepende-banden-geluid (waarschijnlijk klinken andere banden ook anders).

Daarna ben ik richting de A4 gereden over de rotonde met de nu-niet-meer-zo-hoge-rotonderand. Toch jammer dat ze dat aangepast hebben, die hoge rotonderand was een perfect testobject. Maar het is nog steeds leuk om erover heen te rijden, te landen en daarna vlak langs de vangrail te schieten. Gelukkig had ik niemand voor me rijden, en dus kon ik vanaf het viaduct na de verzakking lekker hard de rotonde opsturen. De Honda Civic Tourer werd daardoor hard naar buiten gedrukt maar daar had-ie niets van. Daarna volgt het lastigste punt van het rotondecircus, want ik op dit punt moet ik al vroeg over de rotonderand heenrijden zodat ik naar de binnenring kan sturen. Die landing op het asfalt is vrij heftig, en het komt regelmatig voor dat testauto’s hier in één keer alle grip kwijt zijn en naar de buitenring glijden. Daarna kwamen de twee leukste rotondes eraan, de eerste is net iets minder heftig dan de tweede maar dat komt omdat de radius van de binnenring kleiner is op die rotonde. Op beide rotondes vloog ik de rotonde af met zwaar doorspinnende voorbanden, echter zonder dat er ook maar enige mate van onderstuur optrad. Bij de tweede rotonde was het nog heftiger en kon ik een glimlach niet onderdrukken. Tijdens het rondje over het rotondecircus stond de elektronische demping in de stand “Dynamic”. Tja wat moet ik zeggen? Dit was in één woord geweldig! Het mooie directe stuurgevoel, de werkelijk perfecte balans, de afwezigheid van onderstuur, de gillende banden, fantastico.

Relaxt dagje
Dinsdag ben ik rustig naar werk gereden, eigenlijk was het zo’n gewoon nietszeggend heerlijk dagje. Voor mij althans wel, want ik zat klaarwakker achter het stuur van de Honda Civic Tourer. Dit in tegenstelling tot een bumperklevende VW Polo-bestuurder achter mij op weg naar de koeienrotonde. De halfwakkere malloot in zijn VW Polo hing amper halve meter achter me. Dit keer had ik zoiets van “boem is ho” en ik trapte harder op de rem dan ik gewoonlijk in dit soort situaties doe. Die gozer schrok zich werkelijk helemaal de pleuris, en daarna zat hij ineens klaarwakker achter het stuur van zijn – gelukkig voor hem – niet opge-VouwenWagen. Ik kan er nu nog om lachen, man, man wat schrok die gast zeg. Daarna dacht de slimmerik mij buitenom in te halen op de koeienrotonde, maar ik vloog gewoon met 50 km/u glijdend over de rotonderand heen. Ha, ha en weer zat die gozer te kijken alsof hij net wakker was geworden, mooie momenten zo op de vroege ochtend. Het leuke is dat ik hem de volgende keer wel herken maar hij mij niet, want ik rijd altijd in een andere auto. Tja het was vandaag the day after alle straten en snelwegen onder water in half Nederland of zoiets. En dan wordt er meteen ach en wee geroepen over de klimaatverandering, terwijl men niet eerst even kijkt of de afwatering wel goed is. Vroeger had je in veel steden grasveldjes (basketbalveldjes, voetbalveldjes etc.) en veel mensen hadden een echte tuin. Tegenwoordig zijn al die peperdure grasveldjes vol gebouwd, en liggen alle tuinen vol met tegels. Gevolg van alles vol bouwen en bestraten is dat de waterafvoer slechter is geworden, respectievelijk zijn de steden warmer geworden door de stralingswarmte van de stenen/tegels/asfalt etc. Tja dat niemand dat nou nog bedacht heeft van onze bestuurders, politici, wethouders, dijkgraven afijn noem alle hersenloze graaiers maar op.

Ik snap daar werkelijk helemaal niets meer van, als ik mijn werk zo slecht zou doen dan zou ik geheid worden ontslagen. Als geen enkele eicel die ik injecteer (onder de microscoop voor alle duidelijkheid) nog zou bevruchten dan doe ik mijn werk niet goed, en dan is het dus heel simpel wieberen. Van iedereen op de IVF-kliniek wordt nauwkeurig bij gehouden hoeveel bevruchte eicellen er ontstaan na een ICSI, hoeveel zwangerschappen daaruit voortkomen etc. Voor de artsen en de verpleegkundigen geldt exact hetzelfde, en ik heb daar totaal geen problemen mee. Goed mijn werk doen is goed voor de IVF-kliniek en dus weer goed voor mij. Wij worden als geen ander keihard afgerekend op ons resultaat=een zo hoog mogelijk aantal zwangerschappen. Wat dat betreft ligt het in de autojournalistiek makkelijker, daar word ik namelijk nergens op afgerekend. Oké als ik alle testauto’s in de prak rijd krijg ik niets meer mee, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Het enige waar jullie mij op af mogen rekenen zijn mijn foto’s, en de resultaten + conclusies in mijn testverslagen. En om die zo goed mogelijk te schrijven pleeg ik de nodige research, zo ook voor de Honda Civic Tourer want net als bij de Honda CR-V 1.6 i-DTEC Lifestyle had ik een brandende vraag voor dhr. L. Weenink/Coördinator Product Marketing Benelux. Uit zijn antwoord kon ik opmaken dat geen enkele andere autojournalist deze vraag heeft gesteld over deze auto. De brandende vraag was of het ADS (=Adaptive Damper System) zowel de in- als de uitgaande demping betreft. Het antwoord was dat het ADS zowel in- als uitgaande elektronische demping heeft. Dat vermoedde ik al maar ik wilde het zeker weten i.v.m. mijn bevindingen.

Witte busjes…
En dan is het ook nog eens woensdag gehaktdag dus ra-ra wat zou er gebeurd zijn die dag. Lijkt me niet zo moeilijk want witte busjes staan niet voor niets in de top 3 van verkeershufters. Maar waarom nou “witte busjes” en geen andere kleuren busjes? Bijna niemand koopt een witte auto maar waarom dan wel een wit busje!? Misschien omdat wit ‘geen’ kleur is en dus goedkoper dan elke andere kleur lak. Terug naar de rit van die ochtend naar mijn werk, want die was nogal leuk vond ik zelf. Op weg naar de koeienrotonde kwam er, na een tot dan toe rustig ritje, een Honda Civic hatchback naast me staan vooraan bij het stoplicht. Stoplichtsprintje? Waarom niet dacht ik bij mezelf, en blijkbaar dacht de andere Civic-rijder hetzelfde. Om het Start Stop systeem niet te activeren hield ik het koppelingspedaal ingetrapt. Bij groen trok ik razend snel op en tot mijn verbazing bleef ik de gewone Civic de hele tijd net iets voor. Aangezien de Civic op mijn baan in moest voegen won ik dus het stoplichtsprintje. Daarna ben ik even lekker over de koeienrotonde heen gevlogen, iets wat met de dag lekkerder ging wat logisch is. Naarmate ik de auto beter leerde kennen ging ik als vanzelf steeds meer de grens opzoeken, en toen ik merkte dat die grens een stuk verder weg lag dan ik gedacht had ging ik ‘m nog meer verleggen.

Omdat ik toch lekker bezig was ben ik ook nog maar even op de grens door de bocht met verkeersdrempel heen gevlogen. Dit is een bocht waar ik normaal gesproken alleen de grens opzoek als ik in een auto zit die ik volledig vertrouw. Dit is zo’n auto en dus heb ik de ECON-stand uitgezet inclusief het VSA, zodat ik écht op de grens kon rijden. Misschien was ik iets te enthousiast, maar het was wel een heerlijk gevoel om perfect in balans dwars glijdend en met zwaar piepende banden in te voegen op de N446. Daarna nog even plankgas in de 2de versnelling door de haakse bocht bij de McDonald’s. En toen was daar ineens dat witte busje dat vlak voor mijn neus de rotonde opreed. Al toeterend reed ik over de rotonderand om ’m alsnog voorlangs te passeren, maar zelfs toen presteerde de bestuurder van het witte busje het nog om te proberen door te rijden. Kdachutniet! Wat een malloot joh die man. Kopen soms alleen mensen met een geen IQ witte busjes of zo? Is dat misschien de verklaring voor het feit dat witte busjes in de top 3 van verkeershufters staan?

Fietsdrager
Het eerste weekend van augustus zou ik een weekendje weg gaan, in dit geval betekende dat een bezoekje aan mijn jongste/zwager/3 kinderen die een paar weken op camping Marveld in Groenlo staan. Woensdagavond had mijn zwager de fietsdrager van mijn oudste broer bij mij opgehaald, maar die bleek niet te passen vanwege de adapter die je nodig hebt. Handig toch die niet universele fietsdragers, dat moet toch beter kunnen lijkt mij. Maar goed donderdagmiddag voor het eten heb ik de fietsdrager weer even opgehaald in Katwijk aan Zee en naar mijn broer teruggebracht. Dat betekende dat ik op de laatste dag voor het terugbrengen nog even de kans had over het Space BusinessPark heen te ‘rijden’. Natuurlijk wist ik intussen aardig wat ik kon verwachten, maar wie weet had de Honda Civic Tourer Lifestyle 1.8 i-VTEC nog een verrassing in petto. Op weg naar de N206 kon ik eindelijk eens rustig doorrijden, wat is het toch heerlijk rustig op de weg als iedereen op vakantie is. Bij Klei-Oost verliet ik iets te enthousiast de N206, ik moest even de rem intrappen om met een zoekend onderstel de vaart eruit te halen. Daarna reed ik alsnog mooi strak door de afritbocht, op naar mijn thuiscircuit in Space. Toen ik aan de rand van het Space BusinessPark de rotonde verliet gaf ik zoveel gas in de 2de versnelling dat de voorwielen maar door bleven spinnen. En ondanks de afwezigheid van een elektronisch sperdif liet de Honda Civic Tourer zich ook nu perfect de rotonde op- en afsturen.

Jemig wat is dit een goed sturende stationwagon zeg, dit is toch weer een graadje leuker – voor een testrijder – dan de Peugeot 308 SW waarvan het ESP niet permanent uitgeschakeld kan worden. De verdere rit over het Space BusinessPark was zo fantastisch heerlijk, lekker, leuk, goed afijn noem het maar op. Ik kon dus gewoon overal vol op het gas en elke keer als ik dacht van nu wordt het de Honda vast teveel gebeurde er niets geks. Uiteindelijk gleed de Honda Civic Tourer toch één keer over de voorwielen weg (op de zeer ruime vrachtwagenparkeerplaats), maar dat was bij een snelheid waarmee je bij veel auto’s allang naast de weg zou zijn beland. Qua veiligheid scoort deze Honda Civic Tourer dan ook ontzettend hoog, want je kunt zomaar in een noodsituatie belanden die overeenkomt met wat ik hierboven heb getest. Naast de auto zelf moet ik ook nog even de uitstekende Bridgestone Turanza ER300 banden vermelden, want zonder de uitstekende grip van deze banden zou deze auto natuurlijk niet zo goed scoren. De testweek zat er weer op en de volgende dag heb ik de Honda Civic Tourer teruggebracht naar Amsterdam met 100 km/u constant op de cruise control in de ECON-stand. Na het aftanken kwam ik uit op een verbruik van 1:15 en dat viel me behoorlijk tegen. Gezien de 1:21 na de zuinigheidsrit had ik eerder een 1:18-1:19 verwacht.