Deze testauto werd ons aangeboden door Hyundai Motor Nederland

Santa Fe-est!

Samenvatting
Een auto waarbij het rijden een regelrecht Fe-estje is kom ik niet alle dag tegen. Deze Hyundai Santa Fe(est) is zo’n auto, de zit, het sturen, de wegligging, de elektrische actieradius zowel binnendoor als op de snelweg, de bagageruimte het is allemaal even uitmuntend! En als zelfs Bas van Autobeklederij v/d Werf zeer positief is dan weet ik écht zeker dat deze auto in alle opzichten uitmuntend is. Ik kan dus heel erg kort zijn in mijn beoordeling over deze Hyundai Santa Fe 1.6 T-GDi PHEV Premium Sky = UITMUNTEND.

Plus: Bagageruimte – Stuurgedrag – HTRAC-Vierwielaandrijving – Wegligging – Zit
Superplus: Elektrische actieradius – Lekker gevoel zodra je instapt

Min: Dat ik ‘m weer in moest leveren

Testverslag
Wel-niet-toch wel! Een paar dagen voor het ophalen kreeg ik een SMS-je dat ‘mijn’ Hyundai Santa Fe te laat terug zou zijn en dat er daarom een nieuwe afspraak gemaakt moest worden. Maar één dag voor de gecancelde ophaaldatum kreeg ik een mailtje dat het toch door kon gaan. Ik had me al neergelegd bij een vrije week maar nu moest ik toch weer aan de bak. Niet erg want luxe SUV’s zoals deze Hyundai Santa Fe zijn uitermate leuk om te testen. Waarom? Dat lezen jullie vanzelf wel! Ik wilde eerst op mijn vouwfietsje naar Sassenheim fietsen maar uiteindelijk heb ik toch maar mijn kentekenplaatloze Speed Pedelec gepakt. Ik wilde niet gebroken aankomen want zo’n mini-vouwfiets is niet echt geschikt voor afstanden van langer dan 5 kilometer. Mijn illegale Speed Pedelec haalt 50 km/u en da’s best snel voor een toerfiets. Ik dacht ik zorg dat ik er wat vroeger ben dan kan ik de Li-ion accu desnoods nog wat bijladen zodat ik elektrisch naar huis kan rijden. De Hyundai Santa Fe PHEV bleek echter een nog een bijna volle Li-ion (polymeer-)accu te hebben dus dat ging ik makkelijk halen. Ik ben wel binnendoor gereden want ik had tijd zat en bovendien hoefde ik dan minder bij te laden zodat ik na het eten meteen een zuinigheidsrit kon maken gokte ik. Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik een Hyundai Santa Fe heb getest 2013 om precies te zijn en dat was een Hyundai Santa Fe i-Catcher 2.2 CRDi R. Dit keer dus een Plug-In Hybrid met benzinemotor op een volledig nieuw platform. [quote Hyundai.nl] “De nieuwe Santa Fe staat op Hyundai’s geheel nieuwe voertuigplatform van de derde generatie. Dat biedt maximale stabiliteit en veiligheid én extra bagageruimte en beenruimte. Het nieuwe platform zorgt ook voor duidelijk verbeterde prestaties, een nog beter weggedrag en een lager brandstofverbruik. Verder is de bescherming van de inzittenden in het geval van een aanrijding beduidend beter dankzij de uitgebreide toepassing van geavanceerd extra sterk staal, dat door middel van ‘hot stamping’ in de juiste vormen is geperst.” [/quote Hyundai.nl] Dat gebruik van UHSS oftewel Ultra High Strength Steel is iets typisch Zuid-Koreaans maar eigenlijk wel logisch gezien de geavanceerde staalindustrie in dat land. Best handig voor Hyundai want automerken uit veel andere landen moeten dergelijk staal importeren.

Op de rotonde naast de A44 afrijdend merkte ik dat de remmende werking in de EV-modus na het loslaten van het gaspedaal nihil is. Dat is helemaal niet ongunstig want als je dat een beetje onder de knie hebt kun je de Hyundai Sante Fe lekker lang uit laten rijden én tevens de bochtensnelheid hoog houden. Ik vloog dan ook met een lekker vaartje over de rotonde(rand) heen terwijl ik het stuur hard links-rechts omgooide. Ik merkte er ondanks de lange veerwegen erg weinig van, hier zette de nieuwe Hyundai Santa Fe meteen de toon voor de rest van de test. Nog weer een rotonde verder reed ik rechtdoor richting de N444 want ik had besloten via Oegstgeest en Rijnsburg naar huis te rijden. De krachtige elektromotor – 91 Pk/304 Nm – heeft dankzij het hoge koppel geen enkel probleem om de Hyundai Santa Fe behoorlijk snel vooruit te stuwen. Onder de A44 ben ik rechtsaf geslagen richting Rijnsburg en dat is een hele mooie lange heftige slingerbocht. Ik hield de snelheid lekker hoog en gooide het stuur hard om naar rechts en links. Ik verwachtte dat het net even te heftig zou zijn voor deze SUV maar noop de auto trok het met zeer groot gemak. De banden piepten maar dat was het dan ook, geen enkele onbalans of uitbreken. Goed man! Vervolgens ben ik via Rijnsburg over de dijk verder gereden, lekker tweemaal over een hoge puntige verkeersdrempel heen net voor en net na het viaduct onder de A44 door. Snel naar huis en aan de oplaadpaal. Onder het rijden had ik al even alle knopjes bekeken en door de menu’s heen gescrold. Voor vertrek zei een monteur nog tegen mij dat hij laatst in een testverslag las dat een autojournalist over de afwezigheid van iets klaagde. “Had hij het aan mij gevraagd dan had ik hem kunnen laten zien waar het zit in het menu”, zei de monteur tegen mij. Ik ken automobilisten die nooit welk knopje dan ook durven aanraken laat staan dat ze in menu’s gaan zoeken naar bepaalde functies. Ik heb één keer een automobiliste meegemaakt die totaal in paniek raakte toen ze een bepaalde functie niet meer uitgeschakeld kreeg. Ik vroeg aan haar om welk knopje het ging zocht het op en hield het knopje zo’n 5-10 seconden ingedrukt et voilà het stond weer uitgeschakeld.

Eerste elektrische zuinigheidsrit – Rijmodus Eco – 30/50/60/70/80 km/u – Li-ion accu 50 procent = 42,3 km
Direct na het instappen zag ik zes rijmodi staan, drie voor de weg: Eco – Sport – Smart en drie voor in het terrein: Sand – Snow – Mud. De modus Smart is nieuw voor mij maar eigenlijk is het een soort Normal maar dan slimmer. Ik was dan ook heel erg benieuwd hoe ver de modus Eco en Smart uit elkaar zouden liggen qua kilometers. Direct na het eten zag ik dat het groene ledlampje van de oplaadpaal brandde dus ik kon lekker vroeg vertrekken. De capaciteit van de Li-ion-polymeer accu is 13,8 kWh wat behoorlijk is voor een PHEV maar ja het gewicht van deze auto ligt rijklaar rond de 2 ton dus ik was benieuwd hoe ver ik zou komen. Ik besloot dit keer eens een geheel nieuwe route te rijden, via de ventweg naast de A44 richting Wassenaar -> Duindigt -> omdraaien -> Duinrell -> Wassenaarse Slag -> Katwijk aan Zee -> Noordwijk-Binnen -> N206 -> Naar huis. Het gedeelte van de elektrische zuinigheidsrit door het Wassenaarse Bos was ik het meest benieuwd naar. De hoge snelheidsbrekers zijn voor vrijwel elke testauto een aanslag op de vering/demping. Ik reed zo veel mogelijk op de Adaptive Cruise Control die zich na activatie heel makkelijk met slechts één knopje laat bedienen. Het SET/RES-knopje is tevens plus/min-knopje én het cancel-knopje alleen moet je het niet door elkaar halen tijdens het rijden want dan ben je plotseling de ingestelde snelheid kwijt en moet je opnieuw de snelheid instellen. De minimum snelheid van het ACC is zoals ik verwacht had 30 km/u en het ACC zet de auto automatisch stil achter een voorligger voor bv. een verkeerslicht. Mocht je vooraan staan bij een verkeerslicht dan kun je met AUTO HOLD de Hyundai Santa Fe vastzetten in Drive. Verder kent deze ACC vier blauwe afstandspuntjes tot de voorligger. Ik zet ‘m zelf altijd op één afstandspuntje dat is ruimschoots voldoende.

Bij het Wassenaarse Bos aangekomen sloeg ik linksaf over de scheve verkeersdrempel heen. Dat slokt de vering/demping werkelijk fantastisch op net als de kleine 30-zone snelheidsbrekertjes. Daarna sloeg ik rechtsaf en weer linksaf de Schouwweg op met zijn hoge snelheidsbrekers. De eerste vanaf deze kant is de rotste van allemaal maar zelfs met 50 km/u leek het de Hyundai Santa Fe niets te doen. Mama mia wat is dit goed zeg, dit is niet subliem maar ronduit geniaal in het kwadraat! In de brochure was mijn oog gevallen op de twee woorden ‘Zelfnivellerende achtervering’. Dat betekent dat de achtervering onder alle omstandigheden zorgt dat het niveau hetzelfde blijft dus ook met een vol geladen achterbak. Ondertussen keek ik naar het percentage accuverbruik tegenover het aantal gereden kilometers. Na een kwart accu leeg gereden te hebben kwam ik omgerekend op ongeveer 80 kilometer actieradius. Uit ervaring weet ik echter dat het tweede gedeelte een stuk sneller gaat en de Li-ion accu een bepaalde reserve aanhoudt voor de Hybride-rijmodus dus die 80 km ga ik nooit halen. Op zaterdag moet ik nog naar Delfgauw om onze redders te bedanken (met een bierpakket en wat geld) die de Suzuki Jimny uit de modder hebben getrokken dus dan kan ik mooi even een volle Li-ion accu leegrijden. Bij de rondweg aangekomen sloeg ik rechtsaf-linksaf richting Duindigt om daar weer om te draaien en daarna op de rondweg linksaf te slaan richting Duinrell en Wassenaarse Slag. De weg naar het Wassenaarse strand genaamd Wassenaarse Slag is wat mij betreft de mooiste weg naar het strand van heel Nederland. Het is een ongelofelijk mooie slingerweg door een heel erg mooi duinlandschap. Na weer omgekeerd te zijn vlakbij de strandopgang reed ik richting Katwijk aan Zee en vervolgens vlak voor Noordwijk-Binnen weer de N206 op waar de Li-ion accu bij een tripmeterstand van 42,3 km de 50 procent accu-verbruik aantikte. Helemaal niet verkeerd voor zo’n zware SUV, veel andere automerken met PHEV’s zouden hier stikjaloers op zijn.

Bagageruimte
Gek genoeg is dat een onderdeel dat geen enkel online automagazine test. De beste manier om te testen hoeveel er in een bagageruimte past zijn koffers dus dacht ik op een dag kom laat ik de PR Manager van Samsonite een mail sturen of ik koffers kan krijgen in ruil voor naamsvermelding. Zonder antwoord te hebben ontvangen stond er een week later ineens een torenhoog gevulde pellet voor mijn huisdeur. De kofferset was werkelijk immens groot te weten: 3×117 liter + 3×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 13-liter = 823 liter totaal. Mooi toch en zo zie je maar weer brutalen hebben de halve wereld. En zo is het gekomen dat er bij elk testverslag een foto staat met hoeveel Samsonite koffers er in de geteste auto passen. Dat deze Hyundai Santa Fe een grote bagageruimte heeft wist ik op voorhand. En toch dacht ik tijdens het fotograferen dat de op één na grootste kofferset er niet in zijn geheel in zou passen. Mijn twee ogen zaten er weer eens naast want er paste zelfs nog een beetje meer in. Ik zag dat de achterbank ook nog naar voren geschoven kon worden dus ik had ook nog een set foto’s kunnen maken met de achterbank naar voren geschoven maar daar zag ik het nut niet van in. Als je een keer spullen moet verhuizen dan klap je gewoon even de achterleuningen om dat is veel handiger. Verder heb ik ook nog een foto gemaakt van de bagageruimte die overblijft als deze auto als 7-zitter wordt gebruikt. Dat bleek niet echt veel maar toch altijd nog 72 liter.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 4×50-liter + 2×33-liter + 13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter
7-zitter: 2×33-liter + 3×13-liter

Net nadat ik de Samsonite kofferset had gefotografeerd en via de rustigste weg naar huis reed zag ik links van de weg ineens Bas lopen. Ik ben meteen naast hem gaan rijden en heb de auto geparkeerd. Zijn eerste uitspraak was: “Hier mag je mij wel mee straffen!” Bas vond het interieur erg netjes en fraai afgewerkt. De nette stiksels en ook de figuurtjes in het leer van de leuningen en zittingen konden Bas zijn goedkeuring wegdragen. Iets bijzonders dat Bas opviel zijn de speakeropeningen in de deurpanelen. Die zijn veel fraaier dan van de meeste auto’s die hij onder ogen krijgt. Verder viel zijn oog op de PRND-knoppen iets dat Bas mooier en logischer vind dan ronde draaiknoppen of duw- en trekknoppen. Ja en dan heeft Bas weer zo’n puntje van kritiek waar ik als autojournalist dus nooit op zou komen. In de zijkant van de leuning van de voorste passagiersstoel zitten twee knopjes waarmee je het naar voren en achteren schuiven van de zitting/leuning kunt bedienen. “Dat is nou typisch iets waar kleine kinderen mee zullen gaan spelen tijdens een lange autorit als ze zich stierlijk zitten te vervelen”, zei Bas tegen mij. Waarna Bas vervolgde: “Ik mag toch hopen dat je ze uit kunt zetten.” Ik vertelde Bas nog dat de duurste uitvoering Nappaleer heeft en wilde wel eens weten wat nou het verschil is tussen Nappaleer en gewoon leer zoals deze uitvoering heeft. Nappaleer is afkomstig van lams- of schapenhuid en is zachter en soepeler dan koeienleer maar vooral ook duurder.

Tweede elektrische zuinigheidsrit – Rijmodus Smart – 30/50/60/70/80 km/u – Li-ion accu 50 procent = 41,1 km
De tweede elektrische zuinigheidsrit (exact dezelfde route) verliep net als de eerste perfect. Ik kwam iets lager uit na 50 procent verbruik maar nog altijd een nette 41,1 kilometer. De rijmodus Eco verdient dus de voorkeur als je écht zuinig wilt rijden. Wat ik na de eerste zuinigheidsrit nog niet wist is dat je deze Li-ion accu niet helemaal leeg kunt rijden. Dat komt vanwege de Hybride-functie van de Li-ion accu die rond de 15 procent al rijdend blijft laden/ontladen. Bij iets van 25 procent wordt de kleur van het acculading-balkje wit en bij 15 procent zie je de Hybride-functie in werking treden. Ga er dus maar vanuit dat je binnendoor 60 kilometer kunt rijden op een volle Li-ion accu. Dat is heel erg goed en houdt in dat je bij woon/werkverkeer-afstanden over N-wegen van zo rond de 40-60 km altijd elektrisch op en neer kunt rijden. Gezien de peperdure benzineprijzen word je daar heel erg blij van dus ik mag wel zeggen dat dit een heel erg goede PHEV is qua elektrische actieradius. Tijdens het rijden had ik mijn iPod aangesloten via de Bluetooth want ik werd helemaal knettergek van die Ali Bouali-reclame van Videoland op de radio. Dan luister ik toch 100 maal liever mijn eigen muziek. De audio in deze Hyundai Santa Fe is een KRELL premium-audiosysteem waar ik niets op aan te merken heb. Lekker geluidje komt er uit die speakers! Wat ik verder wel fijn vind is de Head-Up Display, zo’n ding zou gewoon standaard in elke auto moeten zitten. Vlakbij huis heb ik voor het stoplicht nog even een noodstop gemaakt, dat doe ik met elke auto en deze Hyundai Santa Fe slaagde met vlag en wimpel.

Delfgauw
Zaterdag ben ik eerst met mijn Renault Twizy de stad in gegaan om wat biertjes te kopen voor Klaas uit Delfgauw. Als iemand helemaal uit Delfgauw komt gereden om de Suzuki Jimny uit de modder te trekken dan kun je dat natuurlijk niet laten passeren zonder iets terug te doen. Omdat de afstand iets meer dan 60 kilometer vice versa is besloot ik er meteen maar een zuinigheidsrit van te maken waarbij ik de vol geladen Li-ion accu helemaal leeg zou rijden. De kortste afstand naar Delfgauw was binnendoor via Zoetermeer, een route met snelheden van 50, 60 70 en 80 km/u. Uiteraard koos ik voor de rijmodus Eco want die is het zuinigst. In Zoetermeer aangekomen sloeg ik rechtsaf richting Delfgauw met op een paar bochten na alleen maar kaarsrechte wegen. Maar op die kaarsrechte wegen lagen gelukkig wel een aantal grote dubbelbaans rotondes met hele mooie brede rotonderanden van basaltkeien (= vulkanisch gesteente). Met deze vierwielaangedreven* Hyundai Santa Fe is er natuurlijk niets leuker dan gewoon rechtdoor over die brede rotonderand met basaltkeien heen te rijden. Omdat ik me tijdens een zuinigheidsrit altijd perfect aan de maximum snelheden houd krijg ik altijd te maken met van die net-niet-bumperklevers die haast hebben want de hele wereld heeft tegenwoordig alleen nog maar haast lijkt het wel. Zo reed er al sinds het rechtsaf slaan een BMW X5 dicht achter mij dus toen ik de 1ste rotonde zag had ik al pret toen hij de buitenring koos met de bedoeling mij in te halen. Ik vloog echter zonder te remmen (dus niet harder dan de maximum snelheid!) over de rotonderand met basaltkeien heen zodat ik ruim voor de BMW X5 weer de rotonde afreed waarna het weer overging in één baan. En dat herhaalde zich zo een aantal keer en toen ging ik me toch afvragen hoe dom en hardleers BMW-bestuurders zijn. De vraag stellen is hem beantwoorden, ha, ha. Ik heb in ieder geval een lang durend binnenpretje gehad en had zoiets van wie bouwt er nou goede auto’s voor een hele nette prijs? In Duitsland zou een vergelijkbare auto als de Hyundai Santa Fe minimaal anderhalf maal zo duur zijn. Na mijn bierpakket en wat geld afgeleverd te hebben ben ik nog een bakkie koffie blijven drinken en hebben we even lekker zitten ouwehoeren over verre reizen. Klaas zijn vader is namelijk ook een fervent wereldreiziger net als ik. Heel mooi dat er nog mensen bestaan die anderen helpen om niets. Daarna ben ik via exact dezelfde weg weer terug naar huis gereden en ik was benieuwd wanneer het EV-lampje uit zou gaan. Bij 25 procent accu-energie zag ik ineens de lichtblauwe balk van kleur veranderen. Daarna was het aftellen naar 0 km elektrisch rijden (= geen 0 procent acculading dus!) en dus HEV-rijden oftewel de Hybride-stand en dat is zo rond de 15 procent acculading (= steeds laden/ontladen). Je kunt dan nog wel elektrisch rijden maar de benzinemotor slaat in die stand wel veel vaker aan. Bij 60 kilometer op de tripmeter floepte het groene EV-lampje dan eindelijk uit. Helemaal niet verkeerd voor zo’n grote/zware SUV!
*HTRAC-Vierwielaandrijving – Deze innovatieve vierwielaandrijving zorgt voor een optimale wegligging en een dynamisch weggedrag, zodat rijden op gladde en/of besneeuwde wegen veiliger en prettiger is. Het systeem signaleert gladheid en wisselende gripniveaus op de weg en verdeelt proactief en automatisch het motorvermogen over de voor- en achterwielen. Daarmee is de stabiliteit van de auto altijd optimaal.

Derde elektrische zuinigheidsrit – Rijmodus Sport – 30/50/60/70/80 km/u – Uh???
Meteen na vertrek sloeg de benzinemotor aan maar dat gebeurde in de andere standen ook steeds meteen na wegrijden (dat kun je voorkomen door de verwarming uit te zetten). Maar het gekke was dat dit keer de benzinemotor steeds maar weer opnieuw aan bleef slaan waar die in de rijmodi Eco en Smart allang uit bleef na een bepaald aantal kilometer rijden. Beetje logisch ook wel want het totale vermogen gecombineerd (= benzinemotor + elektromotor) is 265 Pk/350 Nm en met alleen de benzinemotor 180 Pk/265 Nm of alleen de elektromotor 91 Pk/304 Nm kun je natuurlijk de sportieve aspiraties van deze auto nooit waar maken. Een zuinigheidsrit in de rijmodus Sport haf dus totaal geen zin dat was snel duidelijk. Ik heb toen de rijmodus Eco maar weer ingeschakeld en ben naar het Space Business Park gereden voor een sportief rondje met het ESP/TRC uit want zowel het ESP als het TRC kunnen bij alle Hyundai’s gelukkig nog steeds permanent uitgezet worden. Jiha!!! Ik reed via de N441 naar de N206 waar ik werkelijk alle mazzel had dat ik én door mocht rijden én er stond mijn kant op geen file. Ondanks de werkende stoplichten stond de politie het verkeer te regelen omdat de N206 richting Leiden vanwege een ongeluk afgesloten was. Ik reed richting Klei-Oost waar ik de afslag helemaal voor mij alleen had. Ik was benieuwd doe deze meer dan 2.000 kilogram zware SUV zich zou houden met zijn HTRAC-vierwielaandrijving. Ik hield de snelheid heel erg hoog en stuurde voor de bocht zo ver mogelijk naar de buitenkant van de opritbocht om vervolgens heel erg laat al remmend tegen uitbreken aan in te sturen. Hoe perfect kan een auto dat doen? Nou zo perfect als deze Hyundai Santa Fe PHEV dus. Ik was al tevreden over deze auto maar nu nog meer en dan moest het Space Business Park nog komen net als de opritbocht bij ’t Heen. Ik reed rustig de rotonde op en af over het viaduct naar de andere kant van de N206. Het ESP en het TRC had ik op de N206 rijdend uiteraard al uitgezet. Bij de rotonde aan de overkant van de N206 aangekomen kon ik meteen vol aan de bak want er reed niemand voor mij. Met zwaar piepende banden sloeg ik rechtsaf door de haakse bocht waarna ik meteen vol op het gas door de flauwe linkerbocht heen vloog. Bij de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen gooide ik het stuur hard om naar links en gleed heftig weg naar rechts. Maar niet voor lang want de vierwielaandrijving deed perfect zijn werk waarna ik weer strak rechtuit richting de uitgang van de vrachtwagenparkeerplaats vloog. Daarna vloog ik met een snelheid door de rechts-links-combinatie die de meeste andere SUV’s echt niet zouden trekken. Heerlijk!

De vier verkeersdrempels die eraan zaten te komen konden niet anders dan een groot Fe-estje worden in deze Hyundai Santa Fe PHEV. De eerste lage verkeersdrempel voelde ik amper door de uitmuntende vering/demping. Daarna gaf ik gas en remde heel laat voor de haakse rechterbocht met verkeersdrempel ervoor. Normaal gesproken stuiter ik dan door die bocht heen maar in deze Hyundai Santa Fe PHEV was het een heftig eitje. De hoge verkeersdrempel ging soepeltjes en dus gaf ik gas bij richting de allerhoogste verkeersdrempel. Ik kwam met vier wielen los maar de klap werd perfect opgevangen door de werkelijk steengoede vering/demping. Na het uitdempen vloog ik werkelijk perfect en superstrak door de blinde rechterbocht heen. De Hyundai Santa Fe PHEV gleed geen millimeter opzij en dat is een zeldzaamheid in deze bocht met een testauto. De rest van het rondje reed ik plichtmatig uit want het werd echt geen enkele milliseconde ook maar een beetje spannend. De noordelijke oprit naar de N206 dan misschien? Het was behoorlijk druk maar door een extra rondje te rijden over de rotonde had ik de oprit vrij.Ik gaf plankgas maar toen ik de lange flauwe opritbocht uit geaccelereerd kwam gaf het onderstel geen krimp bij het oprijden van de N206. Misschien de oprit bij ’t Heen dan? Ik verliet de N206 bij de eerstvolgende afrit naar ’t Heen en draaide onderaan om de N206 weer op. Oké dan dit moest de ultieme actie worden van deze testweek! Ik ging er eens goed voor zitten en net toen ik plankgas wilde geven zag ik in de achteruitkijkspiegel een rode Mercedes SLK met hoge snelheid de oprit oprijden. Ik gaf plankgas en wat er toen gebeurde was zo fabelachtig goed dat maak ik maar zelden mee in een testauto. Die Mercedes-bestuurder zal wel gedacht hebben wat is dat voor een auto joh? Ik reed bij ‘m weg alsof tie achteruit reed. Ik vloog zo superstrak langs de witte lijn op het asfalt dat was gewoon beangstigend goed. Wat een auto zeg en dat voor een bedrag waar je gewoon hard om moet lachen als je naar de absurde prijzen van de Duitse SUV PHEV’s kijkt.

Nog twee snelwegzuinigheidsritten
Na de mislukte en achteraf overbodige zuinigheidsrit in de rijmodus Sport wist ik dat de snelwegzuinigheidsrit in de rijmodus Sport geen zin had. Ik hoefde dus slechts twee snelwegzuinigheidsritten te maken, één in de rijmodus Eco en één in de rijmodus Smart.
Eerste snelwegzuinigheidsrit – Rijmodus Eco – 100 km/u – 50,5 km
Werkelijk de perfecte snelwegzuinigheidsrit gereden met constant 100 km/u zonder af te hoeven remmen voor een langzamere voorligger of vrachtwagen.
Tweede snelwegzuinigheidsrit – Rijmodus Smart – 100 km/u – 49,4 km
Ook de tweede snelwegzuinigheidsrit verliep perfect en ik was verrast dat ik in de rijmodus Smart op een volle Li-ion accu slechts 1,1 kilometer minder ver kwam dan in de rijmodus Eco. Ik had verwacht dat het verschil groter zou zijn. Weer thuis heb ik gegeten en daarna heb ik met de voldoende opgeladen Li-ion accu de 400 km op de tripmeter vol gemaakt en de Hyundai Santa Fe 1.6 T-GDi PHEV Premium Sky afgetankt. Verbruik na 400 km – 5,4 liter Euro 95 = 1,35 ltr/100 km = 1:74 wat een hele nette verbruikswaarde is in deze tijden van peperdure benzine.

Elektrische motorrem
De meeste Hybride-auto’s en ook sommige PHEV’s hebben een B-stand oftewel een elektrische motorrem, deze Hyundai Santa Fe heeft dat helaas niet en dat vind ik best wel jammer. Het had deze auto wat mij betreft helemaal af gemaakt. Wie weet zit er een B-stand op de volgende vernieuwde Hyundai Santa Fe.

Rare test
Na de korte en toch wat vreemde test van de Suzuki Jimny – een rasechte terreinauto die niets op de weg te zoeken heeft – volgde deze Hyundai Santa Fe. En ook dat werd een anders dan anders test en dat had ik totaal niet zien aankomen. Deze auto bleek zo uitmuntend goed dat ik zoiets had van wat moet ik hier nou weer mee? Ja uh gewoon mijn bevindingen maar opschrijven dus en niets meer dan dat. En precies dat heb ik dan ook maar gedaan.

 

Specificaties Jaargang 2021 Carrosserie SUV Transmissie automaat Aantal deuren 5 deuren of meer Brandstof Benzine Elektrisch Type motor Otto + Elektrisch Aantal cilinders 4 Acceleratie (0-100/sec) 8,8 seconden Topsnelheid 187km/u Vermogen B-132,4(180)/5.500 E-66,9(91) B+E-195(265) kW (pk)/rpm Koppel B-265/1.500-4.500 E-304 B+E-350 nm/rpm Cilinderinhoud 1.6/1.598 liter Kleppen per cilinder 4 Turbo Turbo + Intercooler Aandrijving all-wheel-drive Remmen voor Geventileerde schijven Remmen achter Schijven Draaicirkel 10,9 meter
Overig
Type bekleding		Leer
Velgen		19-inch
Milieu en veiligheid
Verbruik
Gemiddeld verbruik		1,6 liter/100 km
C02 uitstoot		37 gram/km
Energielabel		A
Afmetingen
Lengte		4.785 mm
Breedte		1.900 mm
Hoogte		1.710 mm
Wielbasis		2.765 mm
Spoorbreedte voor		1.646 mm
Spoorbreedte achter		1.656 mm
Massa leeg		1.980 kg
Max. toelaatbare massa		2.650 kg
Laadvermogen		670 kg
Aanhanger geremd		1.350 kg
Aanhanger ongeremd		750 kg
inhoud bagageruimte		782 liter
Bandenmaat		235/55-R19
Kosten aanschaf
Kosten gebruik per maand