Anders dan de rest!
Vrijdag 2 november zou ik eigenlijk de Infiniti G Cabrio op hebben moeten halen, maar omdat die verkocht was én het bovendien erg slecht weer zou worden heb ik in overleg met de PR-manager gekozen voor de Infiniti FX30d. Ik moest de volgende dag 3 mannelijke collega’s ophalen i.v.m. het jaarlijkse dagje uit van de IVF-kliniek, dus het kwam in dat opzicht best goed uit dat ik de grote FX meekreeg. De FX is de bekendste en meest kenmerkende auto van Infiniti, laat een foto van de FX aan een willekeurig iemand zien en diegene zal ongetwijfeld bekennend antwoorden. Er zijn maar weinig SUV’s die bij mij het gevoel van ‘GROOT én MOOI’ oproepen, als ik een Q5/Q7/X3/X5 zie rijden heb ik dat namelijk totaal niet. De Porsche Cayenne heeft qua looks nog het meest weg van de Infiniti FX, maar mijn voorkeur gaat uit naar de FX. Toch moet ik wel eerlijk bekennen dat mijn eerste indruk van de Infiniti die van een zware lompe bak is. Daarom verwachtte ik dan ook geen spannende week qua rijden, zo’n grote SUV als deze FX wil toch alleen maar rechtdoor? Toen ik bij Infiniti Cars Amsterdam weg reed sloeg ik rechtsaf de A2 op. De fraaie snelwegbochten die volgen zijn meteen een goede test voor de wegligging, ik zag nog een Volkswagen Golf in mijn achteruitkijkspiegel die mij probeerde bij te houden maar die verdween heel snel in mijn spiegels. De Infiniti mag dan groot en zwaar zijn, maar dankzij de intelligente vierwielaandrijving (ATTESA E-TS-4WD), de elektronische vering/demping (CDC) én de meesturende achteras ligt-ie als een huis op de weg. En om de boel stevig vooruit te kunnen sleuren heeft deze FX30d een bijzonder 3-liter V6 diesel motorblok met 238 Pk en 550 Nm onder de motorkap hangen. Bijzonder omdat het niet gemaakt is van gietijzer of aluminium maar van Compacted Graphite Iron (CGI). Het enige dat ik echter van deze FX wist op het moment dat ik door de mooie bochten de A9 op reed, is dat-ie elektronische demping heeft (kon ik zien aan het knopje op de midden-console) en AWD (kon ik zien aan het dashboardlampje tijdens het starten). De meesturende achteras kwam ik pas drie dagen later achter toen ik de technische gegevens door zat te lezen.

Eenmaal op de A9 ben ik niet meteen rustig over de snelweg op de zeer speciale intelligente cruise control met LSF (wat is dat nou weer?) naar huis gereden. Op het laatste moment besloot ik bij Aalsmeer de snelweg af te gaan, dan kon ik namelijk mooi via Schiphol-Rijk en Rijsenhout over de 1000-drempelweg naar huis rijden. Ik was namelijk erg benieuwd naar de werking van de elektronische demping (Normaal/Sportief), en dan is er geen betere test dan de drempeltest. Tegenwoordig kun je niet meer rechtsaf-linksaf als je vanuit Schiphol-Rijk naar de A4 rijdt, maar moet je rechtdoor en daarna rechtsaf. Ook nu weer viel mij op hoe lekker deze grote zware SUV zich door de bochten laat sturen. De eerste verkeersdrempel voelde lekker aan, de demping is in de normale stand heerlijk comfortabel. Rij je echter met een hogere snelheid over een verkeersdrempel heen dan slaat de vering door vanwege het gebrek aan ingaande demping. Nadat ik de demping op sportief had gezet voelde ik direct overduidelijk het verschil. De vering sloeg niet meer door en de uitgaande demping zorgt ervoor dat de auto direct weer in balans is na een verkeersdrempel. Natuurlijk zou luchtvering beter zijn maar dat kost dan ook behoorlijk wat meer dan conventionele veren met elektronische demping. Vergeet namelijk niet dat deze Infiniti FX30d zelfs in de duurste uitvoering een stuk goedkoper is dan een vergelijkbare Audi Q7 of BMW X5 met dezelfde opties. Bij Audi en BMW moet je namelijk voor veel opties extra betalen i.t.t. Infiniti.

Binnendoor
Bij Leimuiden aangekomen ben ik binnendoor verder gereden, ik had toch alle tijd van de wereld. Bovendien had ik nu even rustig de tijd om het interieur te inspecteren, en wat ik zag beviel mij wel. Stoelverwarming, touchscreen, een fraai dashboard, een Bose geluidsinstallatie, uitstekend zittende stoelen, cruise control kortom de echte SUV-rijder heeft niets te klagen. Eén van de leukste dingen vind ik de LSF van de intelligente cruise control, en LSF staat voor Low Speed Following. Ik ontdekte het LSF zonder dat ik wist dat deze optie aanwezig is. Ik wist dat de Intelligente Cruise Control (=ICC) op deze Infiniti FX30d zich aanpast aan het verkeer (deze afstand kun je ook instellen op 3 standen), maar ik probeer ook altijd uit wat een intelligent cruise control (ook wel ACC=Adaptive Cruise Control genoemd) doet als ik op een stoplicht af rijd. Net als vrijwel alle andere auto’s schakelt de cruise control zichzelf uit vlak voordat ik mijn voorganger dreig te raken. Anders wordt het als het verkeer zéér langzaam door blijft rijden, dan wordt het LSF geactiveerd en blijft de Infiniti FX30d de auto voor hem heel – zeg maar gerust tergend – langzaam rijdend volgen. Stilzetten zoals de Volvo S60 kan, en daarna weer gewoon verder rijden op de cruise control, dat kan deze Infiniti FX30d niet. De Volvo S60 is tot nu toe de enige auto(maat) die ik getest heb die dit kan, maar blijkbaar durfde niemand dit te testen. Dus tja wat heb je er dan aan, ik rem trouwens wat dat betreft net zo lief zelf. En die remmen mogen er absoluut zijn, ik heb even een remtest gedaan op een stille weg in de polder. De Infiniti FX30d stond binnen no-time stil, veel sneller dan ik verwacht had van zo’n grote loodzware SUV. In de polder heb ik ook meteen maar wat acceleratietesten gedaan, en die bevielen mij wel want dit 3-liter V6 diesel motorblok heeft ruim voldoende koppel en vermogen. Ik noem het koppel expres als eerste want bij een diesel is dat veel belangrijker dan het vermogen.

Bij de koeienrotonde aangekomen in Leiderdorp pakte ik meteen de rotonderand maar even mee, en ik moet zeggen dat deed deze zware SUV erg goed. De elektronische vering/demping reageerde perfect op het op- en afrijden van de rotonderand in de normale (lees: comfortabele) stand. Ik was daarna erg benieuwd hoe de elektronische vering/demping zich zou houden op de (hoge) verkeersdrempels. Na de koeienrotonde ben ik Leiden in gereden en, na wat grappige stoplichtsprintjes was ik precies rond etenstijd thuis. Na het middageten ben ik nog even naar het fitnesscentrum gereden om een afspraak te maken voor een fittest. Na 3 maanden niets doen wilde ik namelijk graag weten hoe mijn conditie er aan toe is. Daarna ben ik meteen door gereden naar de garage om de kofferbakruimte te fotograferen m.b.v. de Samsonite kofferset. Dat bleek uiteindelijk erg mee te vallen, want op grond van mijn visuele waarneming had ik de kofferbakruimte namelijk kleiner ingeschat. Vlakbij mijn garage liggen een aantal vervelende verkeersdrempels, en die heb ik meteen maar even meegenomen. In de normale stand voelde ik de vering net niet doorslaan op de hoogste verkeersdrempel, op zo’n moment realiseerde ik me dat de Infiniti FX30d ondanks zijn stoere looks geen terreinauto is. Daarna ben ik nog even snel door gereden naar de ventweg naast de A44 met zijn vele verkeersdrempels. Door met een vaste snelheid over de verkeersdrempels heen te rijden, en ondertussen steeds van normaal naar sportief te switchen kon ik heel goed het verschil voelen.

Splashdag!
Zaterdag hadden we het jaarlijkse dagje uit van werk, en zoals altijd was het ook dit keer weer een verrassing. Net als de auto waarmee ik een aantal collega’s ophaal, ook dat is elk jaar weer een verrassing. De FX30d werd uiteraard goed gekeurd door mijn collega’s, kan ook bijna niet anders als je vier volwassen mannen moet vervoeren. Maar voor het dagje uit hoefden we pas zaterdagmiddag rond 13.30-14.00u op werk te zijn. In de ochtend was ik dus vrij en toevallig had Mick mij de avond ervoor gevraagd of ik zin had om mee te gaan naar een Toyota-dealer in Waddinxveen. Ze hadden daar een hele batterij nieuwe Toyota GT86’s staan voor proefritten. Zelf heb ik geen proefrit gemaakt want ik heb ‘m net aangevraagd, het moet wel een verrassing blijven niet waar. Na de zeer goed bevallen proefrit van Mick hebben we op het industrieterrein vlakbij de actiefoto’s gemaakt. Het weer was 100 procent perfect, een grijze regenlucht die perfect bij de kleur van deze Infiniti FX30d past. Het mooie aan dit industrieterrein is ook nog eens dat alle gebouwen zwart, wit of grijs zijn wat samen met het grijze asfalt mooie foto’s heeft opgeleverd. Een blauwe lucht en een zonnetje hadden deze actiefoto’s een stuk minder mooi gemaakt. En iets waar ik ontzettend blij mee was is de Duitse witte kentekenplaat, want een gele Nederlandse kentekenplaat had foto’s totaal verpest. Soms heb je dus gewoon geluk bij een ongeluk dat het slecht weer is. Geloof het of niet maar vlak na de fotoshoot begon het verschrikkelijk te regenen. Het komt niet vaak voor dat ik precies op tijd klaar ben, maar het resultaat mag er naar mijn bescheiden mening zijn.

Na de fotoshoot ben ik eerst naar huis gereden om wat te eten, daar had ik nog net even een half uurtje de tijd voor. Daarna ben ik rustig aan naar Den Haag gereden om mijn collega’s op te halen. Ik was benieuwd of de NavSat mij de goede kant op zou sturen, maar helaas er viel niets de goede kant op te sturen want het adres stond niet in het adresboek. Dat krijg je ervan met steeds weer al die nieuwbouw, daarom rij ik persoonlijk liever zonder NavSat als het even kan. Probleem is in dit geval ook nog eens een keer dat ik in een tunnel rechtsaf moet slaan, mis ik deze afslag dan ben ik de Sjaak. Gelukkig heb ik hem al eens eerder thuis opgehaald en weet ik dus precies hoe ik moet rijden, maar eerlijk gezegd vind ik deze plek (rondom het CS) in Den Haag verkeerstechnisch gezien een grote puinhoop. Vlak nadat ik mijn auto geparkeerd had kwam collega nummer twee aanlopen, en hoefde ik alleen collega nummer 3 nog maar op te halen. Helaas had ik zijn 06-nummer niet in mijn telefoon want deze IT-er is een contract-werker. Na wat heen-en-weer-gebel hadden we dan eindelijk zijn 06-nummer en konden we onderweg alsnog zijn adres in de NavSat invoeren. Het dorp waar hij woont heeft een hele mooie afrit vanaf de A12, dus daar keek ik erg naar uit. Mijn collega’s zijn gelukkig wel wat van mij gewend, dus als ik een keer hard door de bocht ga krijg ik geen commentaar. Terug de snelweg op pakte ik per ongeluk (expres?) de verkeerde afslag, waardoor ik nog een keer een rondje over de rotonde moest rijden. Bij Leiderdorp aangekomen ben ik even lekker over het rotondecircus gejakkerd, en dat voelde erg goed aan moet ik zeggen. Geen glijden, wegbreken of anderszins, gewoon lekker strak met dik 2.500 kg (Infiniti FX30d + 4 volwassenen) ongenadig hard over mijn allermooiste testcircuit heen.

Splashtours Rotterdam

Het anders dan andere diesel motorblok
Een 3-liter V6 diesel onder de motorkap klinkt bekend in de oren, dat klopt want vrijwel elk zichzelf respecterend automerk dat SUV’s verkoopt heeft een dergelijk motorblok. In eerste instantie stond ik er dan ook niet bij stil dat dit geen gewoon diesel motorblok is. Ten eerste is de gekozen blokhoek van 65 graden hoogst ongebruikelijk. Om de motor namelijk zowel in een dwarsgeplaatste configuratie als in lengterichting te kunnen toepassen, was een relatief kleine hoek van ongeveer 60 graden (is dus 65 graden geworden) tussen de cilinderbanken noodzakelijk, schrijft Infiniti in haar persbericht. Nog ongebruikelijker dan de blokhoek van 65 graden is de keuze van het materiaal, oftewel het metaal waar dit motorblok van vervaardigd is. Vrijwel alle automerken kiezen voor gietijzer dan wel onder hoge druk gegoten aluminium. Zo niet de technici van Infiniti, Nissan en Renault die besloten namelijk een geheel andere weg in te slaan. Ze kozen voor een metaal waarvan het patent reeds uit 1949 dateert, maar wat pas voor het eerst commercieel werd toegepast op het remsysteem van Europese hogesnelheidstreinen. Dit metaal genaamd CGI (Compacted Graphite Iron) heeft een aantal overduidelijke voordelen t.o.v. gietijzer en aluminium. Zo is de torsiestijfheid en stevigheid van CGI t.o.v. gietijzer ongeveer 75 procent hoger. En verder is CGI bij hoge temperaturen tot wel vijf keer beter bestand tegen metaalmoeheid dan aluminium. Het lage gewicht is echter het grootste voordeel, een uit CGI vervaardigd motorblok is ongeveer 20 procent lichter dan een vergelijkbaar motorblok van gietijzer. Met conventioneel gietijzer zou namelijk teveel gewicht op de voorwielen worden geplaatst, wat nadelig is voor het rijplezier dat hoort bij een product van Infiniti vindt men bij Infiniti.

Het leuke aan dit anders dan andere diesel motorblok vind ik vooral dat het bij stevig accelereren rond de 2.500 toeren een aangenaam sportief geluid produceert. Het klink anders dan het standaard dieselgeluid, terwijl het motorblok op kruissnelheid juist uitermate stil is. Verder had ik in deze Infiniti FX30d totaal geen last van een irritante dieselbrom bij lage toeren, iets dat bij veel andere luxe automerken wel het geval is. Het VX9-motorblok is overigens volledig aangepast naar de wensen van Infiniti. Zo is het 3-liter diesel motorblok voorzien van een ander cilinderblok, alsmede een afwijkende krukas en een aangepast inlaatspruitstuk. Ook het injectiesysteem, de uitlaatgasrecirculatie, de turbolader, de oliepomp en de katalysator zijn gewijzigd. Met het oog op een verfijnde loopcultuur is de motor bovendien anders afgesteld. Een Infiniti is dus niet zomaar een auto met een Nissan/Renault-motorblok dat mag duidelijk zijn. Als laatste even iets over de mogelijkheden van chiptuning van dit fraaie 3-liter diesel motorblok. Nog een heel groot voordeel van het toepassen van CGI is dat het diesel motorblok door de veel grotere torsiestijfheid, stevigheid en hittebestendigheid veel beter bestand is tegen het toegenomen vermogen/koppel na een chiptuning. Standaard levert dit motorblok een vermogen en koppel van 175 kW/238 Pk en 550 Nm en na een chiptuning worden dat 206 kW/280 Pk en 633 Nm inclusief een betere gasrespons. Volgens mij valt er echter veel meer uit dit motorblok te halen, ruim 221 kW/300 Pk en tegen de 700 Nm moeten geen probleem zijn. Dat is nog eens wat je noemt een bijzonder diesel motorblok!

Sfeerfoto’s en noodweer
Zondagochtend was het gelukkig droog zodat ik samen met mijn zwager (één van mijn vaste fotoredacteuren) nog even mooi wat sfeerfoto’s kon schieten in een leuke nieuwbouwwijk aan de rand van Valkenburg ZH. Het verbaast mij dat geen enkel automagazine de tijd neemt om mooie sfeerfoto’s te maken. Ik vind goede actiefoto’s erg belangrijk, maar sfeerfoto’s minstens zo belangrijk. Een testverslag zonder goede en mooie (heb ik niet altijd in de hand) foto’s vind ik getuigen van een mentaliteit van likmevestje. Als je geen moeite neemt om goede (en liefst mooie) actie- en sfeerfoto’s te maken dan laat je zien dat je het testen ook niet serieus neemt. En dat laatste blijkt ook wel uit het feit dat veel testverslagen uitermate beroerd geschreven zijn, logisch natuurlijk als rondje om de kerk “testen” durft te noemen. Na het maken van de sfeerfoto’s moest ik mijn broer ophalen, we zouden samen een modeltrein basisset van Märklin op gaan halen in Rijsbergen. Mijn moeder had die op Marktplaats gekocht voor haar kleinkinderen, die zijn namelijk helemaal gek van treintjes. Op dus naar Rijsbergen met de Infiniti FX30d in de stromende zeikregen, en geloof me als ik zeg dat je dan dolblij bent als je in zo’n hoge SUV mag rijden. Maar echt hard opschieten deden we niet want bij Rotterdam was het (ik zou bijna zeggen uiteraard) direct al raak, een aanrijding met vier auto’s vanwege nat wegdek in combinatie met te weinig afstand houden. Dat betekende dus filerijden van de Spaanse Polder tot aan de fly-over richting de Brienenoordbrug. Na de Brienenoordbrug heb ik het gaspedaal diep ingetrapt, want ik wilde de verloren tijd weer inhalen. Het zicht was uitermate slecht vanwege de dichte spray van regen boven het wegdek, maar dankzij de grote zithoogte keek ik over alles en iedereen heen.

Eenmaal bij de afslag Rijsbergen reden we voor mijn gevoel een heel eind om, maar kom dacht ik laat ik op de NavSat vertrouwen zoals altijd. Op de kaart van het touchscreen zag ik dat we op een gegeven moment vlakbij het huis waren waar we moesten zijn. In plaats van naar het huis reden we echter totaal de andere kant op, het leek wel of we aan een sightseeing-tour gingen beginnen. Maar volgens mij had ik namelijk geen sightseeing-tour aangevinkt in de NavSat-voorkeuren. Eenmaal bij het huis gearriveerd vertelde de jonge verkoper ons dat we precies goed gereden waren. Hij verkocht wel vaker dingen op Marktplaats en dan belden mensen hem vaak op terwijl ze op amper spuugafstand van zijn huis stonden, maar wel aan de andere kant van de sloot. De NavSat had ons dus perfect naar het juiste adres gesluisd, een dik pluspunt dus voor het navigatiesysteem van deze Infiniti FX30d. Ik maak namelijk nogal eens gekke dingen mee met navigatiesystemen, zoals die keer in de Lancia Voyager die in België volledig de weg kwijt was. Het pijltje dat aangaf waar we ons zouden moeten bevinden danste grappig genoeg ergens in een tarweveld rond. Nou zou je met deze Infiniti FX30d nog wel door dat tarweveld kunnen dansen i.t.t. de Lancia Voyager, maar in serieus zwaar terrein heb je met de Infiniti FX30d niets te zoeken.

Rare aanrijding
Op de terugweg was het even droog maar eenmaal in de buurt van Den Haag begon het weer te regenen. Ik heb de afslag Leidschendam genomen, die is altijd weer leuk zeker met een vierwielaangedreven auto. Ondanks de behoorlijke g-krachten in deze bocht (zeker met zo’n zware auto als deze Infiniti FX30d) voelde het allemaal erg zeker aan. Ik had geen moment het gevoel dat de Infiniti FX30d zou gaan glijden of wegbreken. Ik kwam vooraan te staan bij het stoplicht op de derde baan naast een ouder type Seat Leon FR en een ouder type BMW 7-serie (bleek een vriend te zijn van de Seat-bestuurder). Ik trok snel op toen het groen werd want ik wist dat ik even later voor de tunnel weer in moest voegen. Toen ik de rechterbocht instuurde hoorde ik een geluid rechts van mij, blijkbaar had ik de Seat Leon FR geraakt en dat bleek inderdaad zo te zijn. Even verderop zijn we gestopt om samen met de Seat-bestuurder de schade op te nemen. Dat bleek gelukkig heel erg mee te vallen, de Infiniti had, op een paar hele kleine krasjes na, geen schade en de Seat Leon FR had schaafschade aan de voorbumper. De vriend (de BMW 7-bestuurder) van de Seat-bestuurder zei dat ik van mijn lijn was afgeweken, maar dat klonk mij erg vreemd in de oren want ik was precies goed uitgekomen op de derde baan naast de betonnen middenberm met stoplichten. Als ik de Seat afgesneden had dan was ik namelijk nooit goed uitgekomen. Later vertelde mijn broer mij dat toen ik instuurde hij in zijn ooghoek de Seat recht op hem af zag komen, het leek dus net alsof de bestuurder niet instuurde. Op dat moment bedacht ik me dat hij mij bij had willen houden, en daarom vrijwel zeker met zwaar onderstuur rechtdoor is gegaan in de bocht in plaats van rechtsaf. De Infiniti FX 30d heeft dankzij de vierwielaandrijving geen enkele last van onder/overstuur. Het was dus eigenlijk gewoon ontzettend dom van die Seat-bestuurder om te proberen mij bij te houden met optrekken, want op kletsnat asfalt gaat een Seat Leon FR zonder elektronisch sperdif gewoon met gigantisch onderstuur rechtdoor. Wat ik erg verdacht vond is het feit dat de BMW-bestuurder mij vertelde dat de Seat kort geleden nog bij twee andere aanrijdingen betrokken is geweest. Al met al vond ik het vooral daarom een vreemde aanrijding waar naar mijn mening een luchtje aan kleeft. Wat voor mij spreekt is het feit dat dit mijn eerste tweezijdige ongeval met een auto is in meer dan 25 jaar, en dat kunnen niet veel mensen zeggen. Tijdens het terugbrengen van de Infiniti FX30d kreeg ik van de PR-manager nog iets leuks te horen, deze auto heeft namelijk zelfherstellende lak. Het betreft hier een zogenaamde Scratch Guard-beschermlaag, dit is een harsachtige toplaag die geleidelijk terugveert als er sprake is van een ondiepe kras. Afhankelijk van weer en temperatuur vergt dat terugveren ongeveer 1-7 dagen.

Spijk
Vrijdagavond tijdens mijn Abrahamfeestje had ik met twee vrienden uit Spijkenisse afgesproken dat ik maandagavond even langs zou rijden, ze wilden namelijk dolgraag even in de Infiniti meerijden. Ze moesten vrijdagavond op tijd weer weg, en op je eigen feestje ga je niet even weg om een half uurtje te rijden. Normaal gesproken zou ik dit met veel tegenzin doen want maandagavond (maandag is altijd een drukke dag), na een dag hard en geconcentreerd werken, ben ik altijd helemaal leeg. Mijn werk op het laboratorium van een IVF-kliniek vereist nou eenmaal 100 procent aandacht en concentratie, want fouten maken is in dit werk uit den boze. De ruimte en de luxe van de Infiniti FX30d zorgden er echter voor dat ik een paar minuten na vertrek al in een soort van Zen-mode stond. Na wat springen over de verkeersdrempels draaide ik vanaf de ventweg de N44 op richting Den Haag. Het regende gelukkig eindelijk eens een keertje niet, en ik was dan ook zeer benieuwd hoe de Infiniti FX30d zich zou houden in de fraaie snelwegbochten van Rotterdam naar Spijkenisse. Het was rustig op de weg en dan duurt een ritje naar Spijkenisse net iets meer dan 50 minuten. Het krachtige koppel van het 3-liter diesel motorblok is heerlijk, dat is iets wat ik altijd weer mis in een benzine-auto. Toch duurt het even voor de Infiniti FX30d op gang komt, de gasrespons is aan de langzame kant dat moet sneller kunnen. Maar eenmaal afgeschoten vliegt de Infiniti FX30d er heerlijk van tussen, er zijn die avond geen auto’s die mij bij kunnen houden na een stoplichtsprint. Het begin van de A12 moet ik me nog inhouden, maar eenmaal op de fly-over van de A12->A4 gaf ik stevig gas. Deze fly-over blijft één van de mooiste maar tegelijkertijd met nat weer ook één van de gevaarlijkste snelwegbochten van Nederland. Het mooie aan deze snelwegbocht vind ik de manier waarop je het gas er vol op kunt zetten net voor de bocht. Voor de Infiniti FX30d met zijn vier 21-inch Dunlop high performance sportbanden is deze bocht een eitje. Dat is vooral te danken aan het fantastische ATTESA E-TS AWD-systeem, dat geniaal goed en supersnel zijn werk doet. Ik haalde de auto’s rechts van mij in met een snelheidsverschil alsof ze stonden te kamperen op de fly-over.

Een heerlijk gevoel en ik had nog heel wat snelwegbochten te gaan voor ik in Spijkenisse zou arriveren. Helaas reed er in de snelwegbocht van de A13 naar de A20 een vrachtwagen voor mij, dat was dus jammer genoeg kruipen geblazen. Ik verbaas me er vaak over hoe ongelofelijk langzaam veel automobilisten door deze bocht heen rijden. Dan doet zelfs deze vrachtwagen het nog sneller! Veel mensen hebben nog nooit gehoord van de term “door een bocht heen kijken”, iets wat voor motorrijders gesneden koek is. Een goede kijktechniek zorgt er niet alleen voor dat je met de juiste snelheid door een bocht heen kan rijden, maar vooral ook dat je goed de bocht uitkomt. Nou denk ik niet dat veel automobilisten motor zullen gaan rijden, maar een betere bril is voor sommigen misschien een begin. Daarna volgen de mooie bochten zich op, de een nog mooier dan de ander. Na elke bocht had ik het gevoel dat het nog veel sneller kon, wat een ongelofelijk lekkere SUV is dit zeg. Het grappige aan deze auto vind ik dat ik ‘m met de dag leuker ga vinden, dat overkomt me niet zo vaak en eigenlijk had ik dit niet verwacht van deze grote SUV. Vlakbij Hoogvliet draaide ik in opdracht van de NavSat de snelweg af, dat is een kortere route dan één afslag verder. Leuke aan de kortere route zijn de vele rotondes op deze route, maar dit zijn geen gewone rotondes. Deze rotondes hebben een rotonderand van kinderkopjes, niet fijn voor een gewone auto maar geen enkel probleem voor een SUV als deze Infiniti FX30d. Ik vond het wel grappig om te zien dat een Audi TT mij probeerde bij te houden, maar steeds als ik over de rotonderand heen reed moest-ie afhaken. Toen ik de snelweg opdraaide liet ik de Audi TT in de mooie bocht echter alweer achter me, en dat had niet alleen te maken met het hoge koppel van de 3-liter V6 dieselmotor en de fantastische ATTESA E-TS vierwielaandrijving. De fantastische en zeer vloeiend schakelende 7-traps automaat is minstens zo belangrijk. Deze automatische versnellingsbak heeft trouwens een adaptief leeralgoritme dat de rijstijl van de bestuurd(st)er detecteert, en de automatische schakeling hierop aanpast.

Ziek, zwak en misselijk
Maar dat kwam niet door de Infiniti FX30d, integendeel in deze auto zul je niet snel wagenziek worden. Van de dinsdag kan ik me niets meer herinneren, in de middag voelde ik me zomaar ineens zo ontzettend beroerd dat ik eerder naar huis ben gegaan. Gelukkig voelde ik me de volgende dag een stuk beter, want ik wilde de Infiniti FX30d nog even zwaar aan de tand voelen. Tot nu toe had de Infiniti FX30d gehakt van mij moet ik eerlijk toegeven. Deze grote zware vierwielaangedreven SUV, heeft een veel betere wegligging dan ik in eerste instantie voor mogelijk had gehouden. Natuurlijk had ik bij het wegrijden in de eerste snelwegbocht meteen door dat de wegligging uitstekend is, natuurlijk had ik door dat de wegligging ook op kletsnat asfalt nog steeds uitstekend blijft, natuurlijk had ik door dat ik sportief rijdend ‘m behoorlijk hard de bochten in kon smijten, maar overleeft deze Infiniti FX30d ook het betere gooi- en smijtwerk. De fantastische ATTESA E-TS AllWheelDrive zorgt voor een stabiel weggedrag, de CDC (=Continuous Damping Control) helpt in de sportieve stand ook behoorlijk mee maar het mooiste is toch wel de RAS (=Rear Active Steering) aan de achterkant. Die moet ervoor zorgen dat zelfs bij gruwelijk hard de bocht insmijten (óók met het ESP uit) deze Infiniti FX30d uitermate goed controleerbaar blijft voor zo’n ongelofelijk lompe bak. Onder de 50 km/u draaien de achterwielen maximaal 3 graden tegengesteld aan de voorwielen, en boven de 50 km/u draaien de achterwielen 1 graad mee in dezelfde richting als de voorwielen.

Op de laatste testavond ben ik daarom speciaal naar Katwijk aan Zee gereden omdat daar een industrieterrein ligt met een parkeerplaats voor vrachtwagens aan de linkerkant direct na een rechterbocht. Daardoor kon ik de Infiniti FX30d met een veel te hoge snelheid de bocht insmijten, zonder bang te hoeven zijn ergens tegenaan te glijden mocht-ie toch onverwachts volledig wegbreken. De cijfers: dik 2.175 kg en vier 21-inch plakbanden van het merk/type Dunlop SP Sport 01 265/45-R21. Na een testrondje zag ik dat de parkeerplaats vrijwel verlaten was, ik had dus alle ruimte om mijn ultieme wegliggingtest te doen. Voor de deze test heb ik het ESP uitgezet en de versnellingsbak in de Sportstand gezet. Met een veel te hoge snelheid stuurde ik de rechterbocht in, maar de Infiniti FX30d gaf geen krimp. Meteen daarna gooide ik het stuur heel hard linksom zodat er behoorlijk wat druk op de banden kwam te staan, want de g-krachten van de bijna 2.200 hard doordrukkende kilogrammen zijn niet misselijk. Maar ook nu weer gaf de Infiniti FX30d geen krimp, op wat lichtjes glijden na (erg makkelijk te corrigeren) bleef de auto keurig op zijn lijn. Verbazingwekkend en als ik dit vergelijk met de véél duurdere SUV’s van Audi en BMW mét luchtvering dan heb je in wezen een koopje aan deze Infiniti FX30d. Kijk maar eens naar de foto’s van de zwarte door Lorinser getunede Infiniti FX30d, dat is toch veel mooier dan de supersaaie en totaal achterhaalde looks van de Audi Q7 en BMW X5.

Nog even één keer!
De volgende dag was mijn laatste testdag want ‘s middags moest de Infiniti FX30d terug naar Amsterdam. Die ochtend besloot ik daarom nog één keer het ESP uit te zetten, en even vol op het gas over het rotondecircus heen te rijden. In de eerste haakse bocht voelde ik de achterkant weg gaan glijden, maar vrijwel direct corrigeerde het fantastische ATTESA E-TS AllWheelDrive (dat aanvoelt als achterwielaandrijving*) dit. Het voelde gek aan en totaal anders dan bijvoorbeeld de Range Rover Sport Supercharged met permanente 4×4 aandrijving. Wat beide auto’s wél gemeen hebben is het gevoel voor de bestuurder dat de auto behoorlijk overhelt, en dat terwijl dit overhellen op de actiefoto’s niet als zodanig te zien is. Misschien was dat ook wel de reden dat ik geneigd was me wat in te houden! Maar gelukkig kwam ik er op tijd achter dat ik me helemaal niet in hoefde te houden met de Infiniti FX30d. Na de haakse bocht volgde een zo snel mogelijk 360-graden rondje over de eerstvolgende rotonde, en ook dat ging erg lekker. Daarna reed ik zwaar glijdend over de binnenring van de volgende grote rotonde, en na een lang recht stuk reed ik over de hoge rotonderand van de rotonde voor het viaduct over de A4. Het neerkomen ging perfect dankzij elektronische vering/demping, die ik uiteraard in de sportstand had gezet. Op het viaduct gaf ik even plankgas om op de volgende rotonde de binnenring te pakken, die gek genoeg weer eindigt in de buitenring. Om de binnenring weer te pakken moest ik dus hard naar binnen snijden over de rotonderand heen, en meteen daarna reed ik weer van het asfalt heel even over de hoge rotonderand. Omdat de auto op deze plek vrij hard neerkomt en ik meteen weer hard naar rechts moet sturen is deze plek het lastigst maar vooral daardoor ook het leukst. De Infiniti FX30d hield zich werkelijk uitstekend, en ik betrapte me erop dat ik ‘m elke dag steeds leuker begon te vinden. Daarna volgde dezelfde rotonde aan de andere kant van de A4 die aan deze kant echter totaal anders is. Het leukste aan deze rotonde is om er op driekwart met plankgas weer af te rijden, dit vanwege de verzakking op die plek. Deze auto is niet alleen veel beter dan ik gedacht had, maar vooral ook veel leuker dan ik gedacht had.

*
[quote infinitipress.eu]
The FX30d also benefits from one of the foremost intelligently-controlled all-wheel drive systems in production, Advanced Total Traction Engineering System for All Electronic Torque Split (ATTESA E-TS). An active torque management system controls a centre clutch to distribute torque front to rear according to traction requirements. The power is constantly being adjusted, from 100 percent to the rear to up to 50 percent to the front, so that grip is always maximized on slippery surfaces. It’s a system that comes into its own when driving on snow, mud or sand. This all-wheel drive security doesn’t compromise handling feel on dry roads. Unlike permanent 4×4 systems, which can deaden the steering and dull the driving dynamics, the FX’s electromagnetic torque transfer system, plus its standard limited-slip differential, delivers a rear-wheel drive handling feel, even allowing for an element of oversteer. It all adds up to a more rewarding drive.
[/quote infinitipress.eu]