De weg kwijt? Koop een Compass!
Heb ik weer, een test die werkelijk van geen kanten gaat zoals-ie zou moeten gaan (gelukkig maar!). Ten eerste hadden ze ‘mijn’ Jeep Compass het weekend van 24/25 september nodig voor een evenement. Dat vond ik helemaal niet erg want met zulk ongelofelijk mooi weer eind september ging ik uiteraard liever motorrijden. Maar toen ik maandag ‘mijn’ Jeep Compass op wilde halen – een 16v Limited CVT 4WD – bleek deze nog niet te zijn gearriveerd vanuit Breda. De vrachtwagenchauffeur moest nog even het halve land door crossen op weg van Breda naar Lijnden, die man kon dus nooit de weg kwijt raken met zoveel ‘compassen’ aan boord. Dus werd aan mij het voorstel gedaan of ik een ander type Jeep Compass mee wilde nemen, een handgeschakelde 2WD. Ik moest even nadenken want ik wilde toch wel heel erg graag de CVT-versie met 4WD testen. Ik kon natuurlijk nog even een rondje rijden op de motor en later terugkomen. Terwijl ik aan het nadenken was bleek ‘mijn’ Jeep alsnog gearriveerd, maar eigenlijk vond ik het wel heel erg leuk om een handgeschakelde 2WD én een CVT met 4WD te testen. Dus vroeg ik of ik de handgeschakelde Jeep Compass 2WD toch mee mocht nemen en ‘m dan woensdagochtend om mocht ruilen voor de Jeep Compass 16v Limited CVT 4WD. Zo gezegd zo gedaan, ik blij, iedereen blij, handtekening gezet, rijbewijs kopiëren en wegwezen.

Mijn kleine neefje grapte de week ervoor nog Jeep=Je Eerste Echte Paard, nou is dit inderdaad mijn eerste Jeep maar dat terzijde. Nou hou ik eerlijk gezegd niet zo van paarden en dus noem ik dit soort auto’s liever een Cool Rag Voertuig. Die term heeft een vriend van mij ooit verzonnen tijdens de test van de Honda CR-V, en dat is daarna een standaard uitdrukking geworden op de redactie. De term Cool Rag Voertuig krijgt een auto zoals deze Jeep Compass niet zomaar, daarvoor moet een auto eerst bewijzen dat-ie deze titel verdient. Na het instappen/starten/wegrijden was ik uitermate positief verrast over de heerlijk aangrijpende koppeling en de gasrespons. Vaak moet ik na een week in een CVT/DSG/automaat best weer even wennen aan een auto met koppeling. Soms heb je er auto’s bijzitten waar ik pas na 3 dagen aan gewend ben en dan nog! De Kia Sportage is zo’n auto, ik kon maar niet wennen aan die lichte koppeling met een laat en erg kort aangrijppunt. En ik was niet de enige want iedereen die in die auto gereden heeft liet hem meerdere keren per rit afslaan. In dat licht bezien was het wegrijden in deze Jeep Compass dan ook een ware verademing! Wat zou me nog meer te wachten staan vroeg ik me daarna af.

Jump 4 joy!
Dit bekende liedje van 2 Unlimited moet ik altijd aan denken als ik in een Jeep (in dit geval de enige echte) rijd. Met dit soort auto’s bestaat er helemaal niets leukers dan over verkeersdrempels heen springen. En dus ben ik na het eten samen met mijn neefje even heerlijk de 1000-drempeltocht gereden. ‘s Middags had ik op weg naar mijn garage al een speciale route genomen met extra veel verkeersdrempels. Dat ging heerlijk en dus was ik na het fotograferen van de Samsonite kofferset razend benieuwd hoe de Jeep Compass zich zou houden op de nog veel hogere en steilere verkeersdrempels. Van die verkeersdrempels waar je in een Fiat 500C bijna bijna door het dak gaat of waar je in een Alfa Romeo Brera het motorblok in je achteruitkijkspiegel op straat ziet liggen dat soort verkeersdrempels dus! Omdat ik dacht dat mijn neefje nog iets op moest halen op de boerderij van zijn vriendje reed ik via Wassenaar richting Voorschoten. Dat hoefde echter al niet meer maar ik had weer eens niet goed geluisterd. Geeft niets want de bocht naar links richting Voorschoten is een hele mooie bocht, maar nu even niet want aan het begin van de bocht zag ik dat al het asfalt afgeschraapt was. Shit! Maar ach ik rijd in een Jeep dus dan moet ik toch behoorlijk sportief over het slechte asfalt in die bocht heen kunnen.

Dankzij de goede 18-inch Continental ContiPremiumContact2 banden bleek de Jeep Compass verrassend goed grip te houden op het geschraapte asfalt. De auto’s achter mij verdwenen in ieder geval erg snel uit het zicht. Een paar honderd meter verder ben ik weer omgedraaid richting de N44 om over de Hoogste, Rotste en Meest Vervelende verkeersdrempel van de hele melkweg heen te springen. Dit om even aan te geven dat de verkeersdrempel vanaf de N44 naar tuincentrum “De Bosrand” geen standaard verkeersdrempel is. De meeste automobilisten remmen hier bijna af tot stilstand en rijden dan pas over deze verkeersdrempel heen. Zo niet Daan in de Jeep Compass, hij reed met het gaspedaal op de bodem getrapt over de HRMV-verkeersdrempel heen. Nou ja reed laagvliegen is een betere omschrijving! En de Jeep Compass? Die deed alsof die verkeersdrempel er niet lag, het leek wel alsof ik in een speciaal geprepareerde P-D Rally-auto zat. Nou is er naast deze vervelende verkeersdrempel nog één andere verkeersdrempel die minstens zo hoog, rot en vervelend is. Deze verkeersdrempel ligt op de rondweg in de wijk waar mijn jongste zus woont, in Katwijk aan Zee dus. Deze verkeersdrempel durf ik echt alleen met auto’s zoals deze Jeep Compass zonder te remmen overheen te rijden.

Litertje olie
De week ervoor had ik al gezien dat de flacon carterolie voor mijn motor bijna op was. Mijn motor verbruikt een klein beetje olie, maar dat mag ook wel met bijna 90.000 km op de klok. Omdat ik al een tijdje niet bij Dick Hoogland (Hoogland Motoren) in Kwadijk was geweest besloot ik om de carterolie voor mijn motor daar te halen. Dan konden we onderweg en op de terugweg ook meteen even wat mooie sfeer- en actiefoto’s schieten. De weg naar Purmerend (Kwadijk grens aan Purmerend) is vrij makkelijk, A44->A4->A10 West->A8->A7->N244. De snelweg is altijd een goede gelegenheid om het vermogen/koppel van het motorblok en de verhoudingen van de versnellingsbak uit te testen. De Jeep Compass die ik mee had gekregen heeft een 2-liter motor (115 kW/156 Pk-6.300 en 190 Nm-5.100) met 5 versnellingen. Die 5 versnellingen zijn erg goed gekozen want ik had nooit de neiging om op te schakelen naar een niet bestaande 6e versnelling, iets dat me nogal eens overkomt als een testauto met 5 versnellingen te kort gegeard is. Nadeel van die 5 versnellingen is wel dat je om rap in te halen echt terug moet schakelen naar de 3e versnelling.

Ik moest het motorblok echt boven de 4.000 toeren jagen om vlot in te kunnen halen, in de 4e versnelling lukte dat gewoon niet. Heb je alle tijd om in te halen, bijvoorbeeld op een vier- of vijfbaans snelweg dan kun je gerust in de 4e versnelling inhalen. Indien mogelijk zette ik de, eenvoudig op het stuur te bedienen, cruise control aan. Op zo’n moment merk je trouwens pas hoe weinig automobilisten een constante snelheid vast kunnen houden. Dat is uitermate irritant een geeft duidelijk aan hoe weinig men met autorijden en het verkeer om zich heen bezig is. Wat betreft het schakelen kan ik erg kort zijn, er zijn maar weinig versnellingsbakken die net zo lekker schakelen als die van deze Jeep Compass. Aangekomen bij Hoogland Motoren in Kwadijk kregen we te horen dat Dick in het ziekenhuis ligt vanwege een eerder gebroken been waarvan een stalen pen was gebroken. Hij moet nog minstens 5 weken in het ziekenhuis blijven. Ai!

Wow!
Dat verkeersdrempel-jumpen was ik op een gegeven ook wel een beetje zat. Interessanter is of een dergelijke auto met lange veerwegen een goede wegligging heeft. Meestal is dat niet het geval, dat is ook logisch want “elk voordeel heb zijn nadeel” zei Cruyff niet voor niets. Nou had Kia met de Sportage al laten zien dat dergelijke auto’s wel degelijk een uitstekende wegligging kunnen hebben. Zou hetzelfde ook voor deze Jeep Compass opgaan? Om heel eerlijk te zijn had ik voordat ik mijn eerste Jeep zou gaan testen geen hoge verwachtingen van dit automerk. Nou dat heb ik geweten zeg, beetje bij beetje moest ik steeds meer terugnemen van mijn ongefundeerde mening. De eerste serieuze bochten gingen best lekker, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik met auto’s met lange veerwegen altijd wat voorzichtiger ben met de grens opzoeken. Het was me al wel snel duidelijk dat ik weinig merkte van de voorwielaandrijving. Pas toen ik het ESP uitzette en in de tweede versnelling het gas diep intrapte in een bocht begon de Jeep Compass licht onderstuur te vertonen.

Op een gegeven moment had ik zoiets van ik ga hele foute dingen doen die ik normaal nooit doe met een dergelijke auto. De wegligging bleek zo verdraaide goed te zijn dat ik wel fout moest gaan doen! Maar wat ik ook deed, plankgas in z’n 2 door de opritbocht bij ‘t Heen, plankgas in z’n 2 door de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, plankgas in z’n 2 vanaf de Lange Kerkdam in Wassenaar de A44 op het hielp allemaal niets. Voorwielaandrijving, geen mechanisch of elektronisch sperdifferentieel kortom dit had ik totaal niet verwacht. Dan kan er eigenlijk nog maar één of beter gezegd twee dingen aan de hand zijn. Toen ik onder de auto ging liggen zag ik een aantal dingen, de eerste is dat de Jeep Compass aan de achterkant onafhankelijke achterwielophanging heeft, maar dat ligt voor de hand bij dit soort auto’s. Het tweede of beter gezegd twee dingen die ik verder nog zag waren een dikke stabilisatorstang aan de voor- en achterkant. Voor de uitstekende wegligging van deze Jeep Compass 2.0 Limited 2WD blijkt dus een hele goede verklaring te zijn.

Zit!
Het wordt verdorie bijna eentonig, maar na de goede versnellingsbak en de uitstekende wegligging heb ik ook niets dan lof voor de zit. Vlak voor ik weg reed bij de importeur dacht ik nog: “Verdorie het stuur is niet in diepte verstelbaar!”, maar toen ik eenmaal reed heb ik daar nooit meer aan gedacht. De met skai en leder beklede stoel zit goed en lekker dat mag best uitzonderlijk genoemd worden. Ik ben nogal een man van de ergonomie maar dat is niet zo verwonderlijk gezien mijn medische achtergrond. Het lijkt vaak zo simpel maar dat is het niet als je bedenkt dat er automobilisten van pak ‘m beet 1.60 m tot 2.00 m achter het stuur moeten passen. Natuurlijk is een goede stoel belangrijk maar daarnaast moet alles ook goed instelbaar zijn zodat alle afstanden kloppen. De meeste automobilisten, maar ook veel autojournalisten, weten niet hoe ze hun spiegels, stoel + hoofdsteun en stuur af moeten stellen (zie testverslag Citroën C4 Exclusive VTi 120 voor een instructiefilmpje met gesproken uitleg). Het mooiste voorbeeld van een foute instelling vind ik altijd de mensen die met hun handen strak om het stuur geklemd, ver voorover gebogen met hun neus bijna op de voorruit zitten. Als ik dat soort automobilisten zie krijg ik altijd verschrikkelijk de slappe lach. Hoe krijg je het in hemelsnaam voor elkaar om überhaupt met een auto van z’n plek te komen met zo’n idiote zit.

Maar niet alleen de zit is lekker, de stuurbekrachtiging ook, die overigens in eerste instantie wat aan de lichte kant lijkt. Ik had gedacht dat ik daar aan zou gaan ergeren tijdens het rijden, maar dat was dus verrassend genoeg niet zo. Eigenlijk ben ik me dag na dag lekkerder gaan voelen in de Jeep Compass. Ik zou dan ook iedereen het advies willen geven om deze Jeep Compass mee te nemen in het rijtje van de Hyundai ix35, de Kia Sportage, de Nissan Qashqai etc. Ik weet namelijk zeker dat veel mensen verrast zullen zijn over het algehele feel-good-gevoel van deze auto. Het is zoiets verschrikkelijk ongrijpbaars maar juist daarom elke keer weer leuk om mee te maken. Een week later reed ik in een veel luxere auto van een ander merk, maar ondanks het mooie design, alle fraaie toeters en bellen en de goede wegligging kreeg ik maar niet dat lekkere gevoel wat ik in de Jeep Compass wel had.

Off Road vering/demping
De vering/demping van een terreinauto is een volslagen ander verhaal dan de vering/demping van bijvoorbeeld een hatchback of een sportauto. De veerwegen van een terreinauto zijn veel langer en dus is de vering altijd comfortabeler dan bij elk ander type auto. Ook de demping is een ander verhaal want veel uitgaande demping, zoals een sportauto die meteen weer strak op de weg moet liggen na oneffenheden in het wegdek, is er hier niet bij. Tegelijkertijd mag de auto niet nadeinen en met lange veerwegen is dat best behoorlijk lastig. De schokbrekers voor deze Jeep Compass (de Jeep Compass heeft schokbrekers dus geen losse veren en schokdempers) worden op maat gemaakt maar daarna is het vooral een kwestie van veel testen om proefondervindelijk de beste afstelling – dus de juiste hoeveelheid veervoorspanning en uitgaande demping – te vinden. De meeste auto’s hebben geen ingaande demping vandaar dat ik deze niet noem. In dat afstellen gaat behoorlijk wat tijd zitten en niet iedere autofabrikant heeft daar zin in.

Dat het wel degelijk loont is deze Jeep Compass een prachtig voorbeeld van. Niet alleen voelt de wegligging van deze Jeep Compass onder alle omstandigheden uitstekend aan, de actiefoto’s leveren ook het keiharde bewijs. Op de multifoto (4-in-1) is goed te zien dat de carrosserie van de Jeep Compass, met een behoorlijke vaart over de scheve verkeersdrempel heen rijdend, vrijwel de hele tijd mooi horizontaal blijft. En dat is precies zoals het hoort! Wat mij wel ontzettend verrast heeft tijdens het rijden op de grens (met het ESP uit), dat de Jeep Compass het zelfs dan niet liet afweten. Dat had ik totaal niet verwacht gezien de lange veerwegen. En geloof me ik heb deze Jeep Compass echt op z’n flikker gegeven! Pas toen ik voor mijn gevoel zoiets had van dit kan helemaal niet met zo’n auto, begon de Jeep Compass serieus weg te breken maar zelfs dat was vrij eenvoudig te corrigeren. Eigenlijk is dit een hele vervelende testauto! Overal waar ik had verwacht dat de Jeep Compass zou falen deed de auto dat niet. Deze 70th Anniversary Edition doet de naam Jeep dus volledig eer aan door 70 jaar na dato te laten zien hoe je een echte Jeep bouwt.

Ruimte
Deze kleinste Jeep blijkt toch minder klein dan ik gedacht had, ik moest namelijk een extra rij van 3 koffers erbij zetten omdat de set van 6 koffers + 1 beauty case er ruimschoots in paste. Uiteindelijk hield ik de middelste 3 koffers over maar toch, ook hier verraste de Jeep Compass mij alweer! Ik had het al over de voorstoelen gehad die lekker zitten maar de achterbank zit zeker zo lekker, en vooral ook ruim. In tegenstelling tot de Limited Edition CVT 4WD had deze 70th Anniversary Edition wel volledig leren bekleding. Ook het dashboard van deze 70th Anniversary Edition is wat uitgebreider met NavSat, en een touchscreen waar ik doodeenvoudig op “My music” kan klikken. Okay het dashboard oogt niet zo luxe als van sommige andere automerken maar persoonlijk vind ik dat ook niet bij deze auto met een terrein-uiterlijk passen. Het ziet er wat basic uit maar na een paar dagen rijden kon ik daar prima mee leven, deze auto heeft namelijk geen pretenties maar de rijkwaliteiten zijn uitstekend en daar gaat het om. Zowel op slecht wegdek als op hogere snelheid rijdt deze auto heerlijk, het rijcomfort is dus verrassend goed! Ten opzichte van de concurrenten lijken de remmen wat tegen te vallen maar dat is schijn. Door de lange veerwegen duikt de auto meer dan een sportief afgeveerde SUV zoals de Kia Sportage of de Hyundai ix35. Ik heb echter wat remmentesten gedaan en kan niet anders dan concluderen dat deze remmen uitstekend voldoen. Minder goed of beter gezegd best goed maar minder goed voor de portemonnaie is het verbruik. Ik kwam over de gehele testperiode uit op een verbruik van 1:10,5 en dat is niet verkeerd voor een dergelijke auto met een 2-liter motorblok.