Kia Ri0
Na de vele kaskrakers van Kia was ik zeer benieuwd naar deze volledig nieuwe Kia Rio. Ik had werkelijk geen idee wat ik kon verwachten, een oude-lullen-bak, een sportieve hatchback, een bankovervallersauto, noem het maar op. Ik heb me dan ook maar compleet laten verrassen dat is tenslotte altijd het leukste. En ik moet eerlijk bekennen dat toen ik omhoog reed, richting de Chinese Van der Valk-tempel naast de A2, had ik de belangrijkste onderdelen al een cijfer gegeven. De vering/demping is een hele mooie mix van comfortabel/sportief alhoewel er nog wel sprake is van enige mate van stick-slip. De besturing is precies goed, het enige dat me wat tegenviel is de doseerbaarheid van de koppeling. Die grijpt namelijk nogal laat aan, en ik ben daar persoonlijk niet zo’n fan van. Net als bij de Citroën DS4 duurde het even voor ik mijn draai had gevonden, de doseerbaarheid van de koppeling kan dan ook absoluut beter! Meteen na vertrek moest ik naar Nijmegen voor een symposium over voortplanting, iets wat een steeds groter probleem wordt in Nederland. Het was het laatste congres van de IPN (vereniging voor IVF-analisten/verpleegkundigen) die daarna opgeheven zal worden.

Dat betekende dus een lange rit over de snelweg en ik was dan ook benieuwd hoe het 1.2 liter motorblok (85 Pk/121 Nm) het zou doen. Vanaf de Kia-importeur de snelweg op is een mooie aaneenschakeling van allerlei soorten bochten en rotondes. Het bochtengedrag van de Kia Rio is ronduit goed te noemen net als de feedback. Eenmaal op de snelweg heb ik direct de cruise control aangezet, en wat me daarbij opviel is dat de snelheid eerst even terugzakt en daarna weer toeneemt tot de ingestelde snelheid. Ik dacht eerst even dat de cruise control het niet deed, en ik was niet de enige die dat dacht. De redacteur die tijdens de fotoshoot de Kia Rio bestuurde dacht exact hetzelfde nadat hij de cruise control had geactiveerd. Vlak voor publicatie van de test kreeg ik nog een mailtje van de PR-manager van Kia, met de mededeling dat hij een boete had binnen gekregen. Datum: 2 dec – Tijdstip: 20.33 – Toegestaan: 100 km/u – Gemeten: 109 km/u – Gecorrigeerd: 105 km/u – Bedrag: 29,- euro. Een belachelijk hoog bedrag in vergelijking met bijvoorbeeld Duitsland, waar je voor dit soort bedragen veel hogere snelheidsovertredingen mag begaan.

Gas erop!
Omdat ik wat aan de late kant was heb ik nog behoorlijk door moeten jakkeren om op tijd in Nijmegen aan te komen. Dat viel niet mee gezien de wegwerkzaamheden op het traject Utrecht-Arnhem. Er hoeft maar één auto te zijn die onnodig te langzaam links blijft rijden en al het verkeer stroopt langzaam op. En precies dat gebeurde dus ook, sommige mensen kijken totaal niet op de borden (het was al vele kilometers einde 90 km/u) of in hun spiegels (welke file???) en doen maar wat. Na Ede kon ik dan eindelijk weer een beetje gas geven. Om een beetje op te schieten moest ik de Kia Rio wel behoorlijk in toeren jagen. De 85 Pk zijn voldoende maar op de snelweg betekent dat met inhalen wel terugschakelen en toeren maken. Voor degenen die de 1.2 liter versie met slechts 85 Pk te weinig vinden heeft Kia een Rio met een 1.4 liter motorblok die 109 Pk levert. Toch haalde ik op sommige stukken redelijk makkelijk 140-150 km/u en dat viel me dan weer alleszins mee. Het koppel is trouwens niet eens zo verkeerd, zo kon ik met gemakt 50-60 km/u in de vijfde versnelling aanhouden.

Uiteindelijk arriveerde ik ruim op tijd in Nijmegen, waar ik nog even verkeerd reed ondanks de TomTom. Eigenlijk vond ik het niet erg dat ik verkeerd reed, want daarom moest ik keren en dat is altijd leuk. Bij het stoplicht voor de ijsbaan annex zalencentrum gaf ik even plankgas en meteen daarna liet ik het gas los en gaf een harde ruk aan het stuur. De Kia Rio draaide werkelijk perfect om zijn as (het kan namelijk ook gewoon zonder handrem), een duidelijk teken van een goede balans. Na een saaie eerste lezing volgden gelukkig nog twee leuke lezingen. Na afloop van zo’n symposium ben ik altijd weer blij dat ik geen full-time autojournalist ben. Juist omdat ik het naast mijn werk op de IVF-kliniek doe, is en blijft het testen van auto’s een heerlijke uitlaatklep. De rit naar huis verliep volledig probleemloos en zeer voorspoedig, op die boete van 29,- euro na dan. Ook nu weer moest ik de Kia Rio af en toe behoorlijk op toeren jagen tijdens het inhalen. Ik denk dan ook dat redelijk wat kopers, die uiteraard niet op het percentage bijtelling hoeven te letten, voor de versie met de 1.4 liter motor zullen kiezen.

Lekkerder met het ESP uit
De volgende dag ben ik eerst maar eens lekker gaan fitnessen, dat had ik wel even nodig na zo’n harde week werken. Direct na het fitnessen ben ik meteen ook nog maar even gaan zwemmen in Katwijk aan Zee. Ik zat nog even te twijfelen hoe ik naar het zwembad zou rijden, maar ik koos uiteindelijk toch voor de drempelweg naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Op deze verkeersdrempels kan ik de vering/demping testen tot het uiterste. De snelheid waarmee ik over de verkeersdrempels heen rijd verschilt overigens per verkeersdrempel. De mooiste verkeersdrempel werd glad gestreken alsof deze er niet eens lag. De rotste verkeersdrempel daarentegen voelde ik goed maar bij deze verkeersdrempel is het vooral een kwestie van hoe is de landing. Die voelde dus erg goed aan voor een auto als de Kia Rio. Geen harde klap (=doorslaan van de vering) en ook geen nadeinen wat duidt op een prima uitgaande demping. Aan het einde van de parallelweg reed ik over de rotonde hen met het ESP aan. Ik voelde het ESP duidelijk ingrijpen maar zeker niet hinderlijk. Ik was uiteraard zeer benieuwd wat de Kia Rio in het grensbereik zou doen met het ESP uit.

Na anderhalve kilometer zwemmen ging ik weer op huis aan. Ik kan dan linksaf of rechtsaf slaan vanaf het zwembad. Ik koos ervoor om linksaf te slaan richting ‘t Heen dat blijft toch een bocht als geen ander! De bocht waar de Volkswagen Scirocco (de versie met elektronische demping!) verschrikkelijk door de mand viel, ongelofelijk wat is die auto levensgevaarlijk. En dan bij Volkswagen maar volhouden dat ze niets konden vinden. Deze Kia Rio heeft geen elektronische demping en ook geen elektronisch sperdif, gewoon een pure auto met slechts ESP aan boord. En dat ESP heb ik uiteraard uitgezet. Dat doe ik niet omdat ik dat zo leuk vind maar omdat het heel veel zegt over de wegligging, én vooral ook de balans van een auto. Ik ging er vanuit dat de Kia Rio het goed zou doen, vooral omdat ik tot nu toe geen enkele uitglijder heb kunnen constateren in het grensbereik. Vlak voor de bocht zette ik het gas er vol op in de tweede versnelling. De toerentellernaald schoot naar het rode gebied omdat de voorbanden begonnen door te spinnen. Ondanks de zwaar doorspinnende voorbanden bleef de Kia Rio prachtig binnen de witte lijnen, let wel ik ging plankgas door de bocht! Een andere auto die dit ook zo mooi deed met het ESP uit was de Seat Leon Cupra R, maar die auto heeft wel het driedubbele vermogen van deze Kia Rio én een elektronisch sperdif. Een groot compliment dus voor de Kia Rio. Later die week ben ik nog een keer door de opritbocht gereden maar dit keer met nat asfalt. Tot mijn grote verrassing deed de Kia Rio dat met het ESP uit bijna net zo goed als op droog asfalt.

Zondagsrust
Ik hoefde dit weekend gelukkig alleen op zondag te werken, veel mensen hebben een hekel aan werken in het weekend maar ik niet. Mijn compensatiedag(en) vallen namelijk altijd op een doordeweekse dag, en dat vind ik juist weer fijn want dan is het overal (aan het strand, in het zwembad, op de fitness) ook heerlijk rustig. Op zondagochtend is het altijd het rustigst op de weg van alle dagen van de week, en dat vind ik heerlijk want dan kan ik me altijd even lekker uitleven in een testauto. Achteraf bezien was het zinloos uitleven want stiekem wist ik natuurlijk allang hoe goed deze Kia Rio is. Maar ach er is niet heerlijkers dan exact weten wat waar de grens van een auto ligt, en daar dan de hele tijd precies tegenaan rijden. Maar voor ik me kon uitleven moest ik aan even aan de kant voor een ziekenwagen die ik in mijn achteruitkijkspiegel had zien aankomen. Nadat de ziekenwagen gepasseerd was heb ik het gas erop gezet, en ben bijna dwars over de rotonderand heen gegleden. De flauwe bocht met verkeersdrempel ging ook lekker, en een kilometer verderop de haakse bocht naar rechts. Ik had het ESP nog aanstaan maar daar drukte ik ‘m dwars doorheen, de g-krachten in deze bocht zijn eenvoudig weg te groot.

‘s Avonds uit werk heb ik me ook weer heerlijk uitgeleefd gewoon omdat het zo ongelofelijk makkelijk gaat. De Chevrolet Aveo vind ik serieus goed maar deze Kia Rio is gewoon nog weer beter. Het is bijna onvoorstelbaar hoe goed deze goedkope auto’s presteren. Vroeger betaalde je volgens mij het viervoudige voor een auto met een dergelijk goede wegligging. De belangrijkste factoren voor deze goede wegligging zijn de sterk verbeterde vering/demping, de sterk verbeterde kwaliteit van de banden (de Kumho Ecsta SPT, een Ultra High Performance band, is werkelijk steengoed) en de veel grotere stijfheid van het staal en/of aluminium van het onderstel en de carrosserie. En uiteraard ook niet te vergeten de remmen, want ook die zijn veel beter dan vroeger. Ik zou zeggen stap voor de gein eens in een auto uit de jaren 70 en rij daarmee je vaste sportieve route. Gegarandeerd dat je jezelf (net als ik) helemaal wezenloos schrikt, en hopelijk vlieg je niet de bocht uit.

Fantastisch fotoweer
Normaal gesproken zou ik maandag niet vrij zijn, maar omdat ik zondag erg lang heb moeten werken en ik maandag een k-dag (=klusdag) had heb ik vrij genomen. Toevallig was de redacteur waar ik de meeste fotoshoots mee doe ook vrij, gelukkig maar want dagen zoals deze – felle winterse buien afgewisseld met felle opklaringen – maak je maar weinig mee. De sfeerfoto’s spreken denk ik voor zich, knalblauwe luchten met alle kleuren wolken. We zijn lekker binnendoor van Leiden naar Breukelen gereden, de nieuwe standplaats van Kia Nederland. De reden dat we naar Kia Nederland zijn gereden was omdat het slecht weer zou worden de rest van de week, en mijn motor daar nog buiten stond zonder afdekhoes. De actiefoto’s hebben we bij Kia Nederland om de hoek gemaakt, helaas was het weer toen net even minder mooi. Maar ach de actiefoto’s zijn niet onaardig geworden dus ik kan ermee leven. De volgende dag had ik een leuk klusje in mijn maag gesplitst gekregen van mijn baas. Ik moest dinsdagmiddag cryo-embryo’s ophalen in Amsterdam bij de AZVU. Wij zijn namelijk de enige IVF-kliniek in Nederland die aan embryo-donatie doet. Alleen het begin en het einde van deze rit zijn leuk, namelijk het rotonde-circus direct bij mij om de hoek en de afrit van de snelweg naast de AZVU. Wat betreft de vloeibare stikstof (=N2) van -180 graden Celsius die ik naast me in de auto had staan, dat was geen enkel probleem want die zit in een zogenaamd ‘droog’ N2-vat. Uiteraard heb ik netjes maar strak gereden en goed opgelet. De vorige keer dat ik cryo-embryo’s op moest halen probeerde een of andere gek (volgens mij zat hij zwaar onder de drugs) me namelijk de expres de weg af te rijden.

Licht/donker, stof/leer
Omdat ik elke week in een andere auto rijd zie ik dus ook vele kleuren interieur en soorten bekleding passeren. Soms vind ik lichte bekleding mooi maar soms juist weer donker, dat hangt vaak af van de kleur van de auto. De stoffen bekleding en het donkere interieur van de Kia Rio vind ik niet verkeerd, maar de lichte leren bekleding en het licht-donker interieur op de persfoto’s vind ik mooier. Het dashboard is vrij standaard en voldoet prima, zeker voor een auto van deze prijs. Erg fijn vind ik zelf altijd de verlichte knopjes van de stuurbediening. Zo hoort het want ik wil ‘s avonds niet moeten zoeken naar de bedieningsknopjes van de cruise control. Het enige waar ik mij behoorlijk aan ergerde is de automatische klimaatbediening. Ik zou daar een heel verhaal over kunnen schrijven maar doe dat maar niet. Alleen al het steeds weer automatisch aanspringen van de airco vind ik persoonlijk uitermate irritant. Ik wil gewoon zelf kunnen kiezen in welke stand ik de verwarming zet, of ik de airco aanzet etc. Ik heb werkelijk geen flauw idee wat de gedachte is achter deze automatische klimaatbediening, ik vrees dat dit systeem geen lang leven beschoren is. Dan de zitruimte voor de bestuurder en de passagiers, die viel mij mee en tegen. Mee omdat deze best redelijk is, maar tegen omdat als ik achter het stuur zit degene achter mij niet veel ruimte heeft. Dat komt omdat ik de stoel in de verste stand moest zetten vanwege het laat aangrijpen van de koppeling. Normaal gesproken zou iemand van mijn lengte – 1.83m – zijn stoel verder naar voren zetten, maar dat rijdt niet fijn vanwege die laat aangrijpende koppeling. Nou heb ik ook behoorlijk lange benen dus dat is ook een nadeel, maar ik zou Kia willen adviseren om iets aan die koppeling te doen.

De bagageruimte viel mij niet tegen, uiteindelijk moest er na het verwijderen van de hoedenplank één 50-liter koffer buiten blijven staan. Dat is vergelijkbaar dan wel beter dan zijn directe concurrenten in dit segment. Wat me wel opviel is dat ik meerdere keren moest passen en meten om de koffers erin te krijgen. Het blijft erg grappig om te zien dat elke kofferbak – hoe ze soms ook op elkaar lijken – weer anders is. Aan de andere kant is het weer aan de creativiteit van de bestuurder om alle bagage in een ‘lastige’ kofferbak te krijgen. Tijdens het maken van de kofferset-foto’s laat ik de muziek meestal aanstaan. De audio-installatie is van een redelijke kwaliteit, niet slecht maar ook geen hoogvlieger. Gelukkig is er wel een USB-ingang aanwezig, dat behoort toch tot de standaard-uitrusting vind ik. Uiteraard heb ik het volume ook even een meerdere keren helemaal dicht gedraaid. Zowel op hogere snelheid als met harde storm viel de herrie mij erg mee, zeker voor een auto in deze prijsklasse.

Inbraak
Toen ik donderdagochtend om 08.00u op mijn werk arriveerde bleek er te zijn ingebroken, de tweede keer al in amper twee jaar tijd. Gelukkig waren ze alleen op het secretariaat geweest en niet op het laboratorium want daar stonden alle computers nog. De bewaking was snel ter plekke en later bleek dat de inbrekers nog in het gebouw waren toen de bewaking arriveerde. Toen de bewaker aan de voorkant van het gebouw arriveerde reden de inbrekers – naar achteraf bleek – aan de achterkant van het gebouw net met een vol geladen auto weg. Volgens mij moet je altijd direct naar de achterkant rijden, en nooit naar de voorkant want inbrekers vertrekken nooit via de voordeur. Toen ik ‘s avonds naar huis reed was ik nog steeds pissig vanwege die inbraak. De binnenring van de eerste rotonde nam ik in mijn boosheid dan ook met een behoorlijke vaart, en ik voelde de Kia Rio dan ook heftig wegglijden (met het ESP aan maar dat helpt dan echt niet meer). Toch had ik geen moment het idee dat ik de Kia Rio zou moeten corrigeren, want geloof het of niet maar de natte rotonderand afsturend trok de Kia Rio zich vanzelf weer recht. In de Chevrolet Aveo schoot er nog een behoorlijke shot adrenaline mijn bloedbaan in, maar daar had ik in deze Kia Rio totaal geen last van. Toen er op de volgende rotonde ook nog eens een file bleek te staan, die er normaal nooit staat had ik het even helemaal gehad. De file naar de A4 blokkeert namelijk mijn route de polder in. Gelukkig lukte het me na veel gedoe eindelijk om tussen twee auto’s door over de rotonderand heen langs de file heen te rijden. Eenmaal op de provinciale weg de polder in reed er een rijdend fossiel met 60 km/u (maximum snelheid aldaar is 80 km/u) voor me uit, tja soms zit het gewoon even tegen.

Kia Rio met de o van 0
Is het rijden van een zuinigheidsrit na zoveel jaren en zoveel malen 0 keer remmen nog steeds een uitdaging? Dat is hetzelfde als aan mij de vraag stellen of ik het nog steeds leuk vind om een zaadcel in een eicel te injecteren onder de ICSI-microscoop. Voor beiden geldt namelijk dat het altijd hetzelfde is en NOOIT hetzelfde, of beter gezegd het gaat nooit vervelen. Op de laatste avond voor het terugbrengen besloot ik na een rare dag op werk – vanwege die inbraak – als ontspanningsmoment na het avondeten met mijn neefje een zuinigheidsrit te rijden in de Kia Rio. Na het volgooien van de benzinetank kwam ik uit op een verbruik van 1:12,6 met stevig doorrijden. Een behoorlijk hoog verbruik voor een 1.2 liter motorblok, en ik was dan ook zeer benieuwd waar ik op uit zou komen na de zuinigheidsrit. De rit begon lekker droog en ik was blij dat deze Kia Rio met Super Pack cruise control heeft. Eenmaal op de N206 gebeurde er iets geks wat ik niet vaak meemaak. Vlak na het invoegen kwam een auto mij achterop gereden die daarna met 80 km/u achter mij bleef rijden terwijl je daar 100 km/u mag. Deze auto had mij nog met het grootste gemak in kunnen halen voordat de N206 van twee rijstroken naar één rijstrook zou gaan. Daarna bleef de auto mij op een constant wisselende afstand volgen. Dan weer net niet bumperkleven en dan weer op normale afstand zoals het hoort. En dat ging bijna 10 kilometer lang de hele tijd zo door.

Zelfs aan het einde van de N206 en daarna bleef de bestuurder goed volgen, maar op de rotonde tussen Vogelenzang en Bennebroek was ik ‘m in een oogwenk kwijt door razend snel over de rotonde(rand) heen te sturen. De teller stond nog steeds op 0 keer remmen maar de moeilijkste kruisingen, splitsingen en rotondes moesten nog komen. De lastige onoverzichtelijke T-splitsing van de Van Lennepweg naar de Zandvoorterweg lukte maar net zonder te remmen. Daarna ging het eigenlijk van een leien dakje alhoewel ik het op de boulevard nog even Spaans benauwd kreeg. Drie auto’s voor mij reed er een auto met een snelheid van slechts 40 km/u, en de bestuurder remde onverwachts voor verkeersdrempels die je eigenlijk niet eens zo mag noemen zo laag zijn ze. Gelukkig sloeg dit kamperende fossiel voor de duinenweg linksaf een parkeerplaats op. Op de terugweg moest ik nog steeds omrijden vanwege een al maanden durende omleiding. Aan het einde van de omleiding had ik nog alle geluk van de wereld dat ik niet hoefde te remmen voor een bus. Precies toen ik naast de bus reed zette deze zijn knipperlicht aan. Twee seconden eerder en ik had moeten remmen! Daarna was het redelijk eenvoudig om de 0 keer remmen vast te houden tot aan de afrit bij ‘t Heen. De afrit bij ‘t Heen is altijd weer een lastig moment omdat ik daar met 100 km/u de afrit op rijd. Omdat ik aan het einde van deze afrit vrijwel stil moet staan is dit dan ook de ultieme test voor het afremmen op de motor. Dankzij krachtige motorrem en de perfect schakelende versnellingsbak is dat geen enkel probleem. En zo gooide ik even later met alweer een 0 keer remmen op zak bij de onbemande benzinepomp de tank weer vol. Na wat hoofdrekenen kwam ik uit op een niet onaardige, maar desondanks toch tegenvallende, 1:22,4.