Colore e Forma
Bij het zien van een auto zoals deze Lancia Thema krijg ik altijd last van gemengde gevoelens. Hetzelfde had ik de week daarvoor ook met de Porsche Panamera GTS. Ik vind beide auto’s gruwelijk lelijk maar in de juiste kleur juist weer gruwelijk mooi. Het lukt maar heel weinig autofabrikanten om een auto te maken die dergelijke gemengde gevoelens bij mij oproepen. De Lancia Thema ziet er een stuk sjieker uit dan zijn oerneef de Chrysler 300C. De Chrysler 300C ziet er mede door zijn blok-grille lekker bruut uit, en het zou mij niets verbazen als die blok-grille mede bepalend is geweest voor het vrij onverwachte verkoopsucces. Mede bepalend want je koopt een auto natuurlijk niet alleen vanwege een mooie grille. Dat de kleur en de wielen ook veel met een auto doen laat de zeer fraaie witte Chrysler 300 SRT8 met grote 20-inch wielen zien. Die 20-inch wielen hebben sowieso mijn voorkeur boven de 18-inch wielen die op de demo zitten die ik mee had gekregen. Met die 20-inch wielen lever je trouwens wel iets in op comfort. De hoogte van de wangen van de 20-inch banden is kleiner dan die van de 18-inch banden, waardoor de eigen-demping van de band minder is. Veel automobilisten en ook autojournalisten vergeten nog wel eens dat banden ook onderdeel uit maakt van het vering/demping-proces.

Maar als ik nog even verder ga over kleur en vorm kom ik uiteraard uit op design (=vormgeving), en dan staat de naam Lancia garant voor een aantal juweeltjes van auto’s door de jaren heen. Veel mensen vinden daarom het uitbrengen van Chrysler-types onder de naam Lancia helemaal niets. Als ik heel eerlijk ben was ik daar in meegegaan als deze Lancia Thema aan waardeloze auto was geweest maar dat is-ie dus niet. Waarom niet lezen jullie in de volgende alinea’s, maar het zadelt mij met het probleem op waar het naartoe moet met Lancia. Sommige autojournalisten denken dat het uitbrengen van de Lancia Voyager en de Lancia Thema uiteindelijk de ondergang zullen betekenen van het automerk Lancia. Ik ben daar niet zo zeker van, maar ik denk wel dat Lancia tegenwicht zal moeten bieden. En dat kan bijvoorbeeld door het uitbrengen van een nieuwe Lancia Stratos of een andere volledig nieuwe Lancia met zéér Italiaanse lijnen. Maar misschien moeten ze wel een hele nieuwe weg inslaan, met bijvoorbeeld een elektrische auto à la de Fisker Karma maar dan kleiner. Dus een zeer fraai gelijnde sportcoupé met een kleine superzuinige 1.0 liter dieselmotor met MultiAir (is er nog steeds niet, maar wel reeds in 2010 door Fiat aangekondigd) als aggregaat.

Zweven
Het eerste wat mij opviel na het wegrijden in de Lancia Thema is het magnifieke zweefgevoel, en dan bedoel ik ook écht dat het voelt alsof je letterlijk over de weg zweeft. Vergelijk het gerust met het Rolls Royce- en/of Bentley-gevoel en dat kom ik niet vaak tegen. Rijden van ‘Leinden’ naar ‘Lijden’ is leuk maar zweven van Lijnden naar Leiden nog veel leuker. Uiteraard kleeft er één groot nadeel aan dat zweven, en dat is dat je ongemerkt veel te hard rijdt. Zeker op de rustige A44 wil ik het gaspedaal nog wel eens (te) diep intrappen, er wordt in de richting Amsterdam->Leiden namelijk zeer zelden gecontroleerd. Een snelheid van 160-180 km/u merk je helemaal niets van in deze auto, de Jaguar XJ is fijn maar de Lancia Thema gooit daar nog een schepje bovenop. Dat is best knap want in tegenstelling tot de Jaguar XJ heeft deze Lancia Thema conventionele vering/demping. Ondanks de ultra-comfortabele conventionele vering/demping, kreeg ik nooit het idee dat de Lancia Thema binnen zijn grenzen tekort schoot. Deze auto doet tot in perfectie waar-ie voor gemaakt is, de bestuurder overal naartoe zweven. Mijn hemel wat voelt dat geniaal lekker, dik 5 meter en dik 2 ton auto! Het beste moment van de hele testweek was een ritje naar Noordijk aan Zee op een mooie zonnige zondagmiddag. Ik wilde na het eten nog even hard gaan lopen op het strand, en een poserritje over de Noordwijkse boulevard is dan een absolute must. Na de boulevard reed ik via de rondweg naar de N206, ik wilde graag weten hoe de Lancia Thema aan zou voelen als ik over de hoogste rotonderand in Zuid-Holland heen reed. Er zat natuurlijk wel een zeker risico in om met een loodzware achterwielaangedreven auto over zo’n hoge rotonderand heen te rijden. Wegbreken met zulke ultra-comfortabele vering/demping is namelijk niet ondenkbaar, maar dat gebeurde gelukkig niet.

Integendeel zelfs, ik ben nooit mooier, lekkerder, heerlijker of fijner over deze extreem hoge rotonderand heen gereden. Het voelde zo feilloos en gladjes aan dat het mij deed denken aan één van de allermooiste dagen uit mijn leven. Dat was zaterdag 27 mei 2006 toen we in het kader van “De week van de zee” bij zeer hoge uitzondering met een jet-ski de zee op mochten vanaf het strand in Katwijk aan Zee. Het was die dag windkracht 8 met een fel zonnetje aan een strakblauwe hemel. Door de harde wind en de vloed (juist in de middag wordt het vloed) waren er extreem hoge golven, en er is dan niets leukers dan precies op de rand van zo’n hoge golf blijven rijden met een jet-ski. Zo ongeveer voelde het rijden over deze hoge rotonderand met de Lancia Thema ook aan. Na de rotonde ben ik op de volgende twee – zéér saaie doodgewone – rotondes rechtdoor gereden de N206 op. Dat is een werkelijk eindeloos lange oprit waar ik heerlijk het gas er vol op kon zetten. De 3-liter V6 dieselmotor voelt werkelijk fantastisch aan, het is net alsof je langzaam steeds sneller een soort van afgeschoten wordt. Deze Lancia Thema is behoorlijk rap alleen voelt het door het extreme comfortniveau niet zo aan. Toch kan de gasreactie wel wat beter, maar dat kan alleen door middel van een motortuning. Grote voordeel van een motortuning is dat naast de gasreactie ook het vermogen en het koppel behoorlijk toenemen. Ik heb nog geen motortuning van deze Lancia Thema kunnen vinden, maar als ik een vergelijkbare motortuning ernaast leg van een Chrysler 300C 3.0 CRD V6 dan verwacht ik dat het vermogen stijgt van 239 Pk -> 280-300 Pk en het koppel van 550 Nm -> 650-700 Nm.

5m-5v
Naast de absurde lengte van 5 m-eter heeft deze Lancia Thema nog iets absurds met een 5. De automaat heeft namelijk maar 5 v-ersnellingen, en dat is in een tijd waarin veel diesels van andere automerken 7- en 8-traps (9-traps is er ook al!) automaten hebben bijna antiek te noemen. Toch vind ik deze 5-traps automaat heerlijk, en nog heerlijker vind ik het soepele en razend snelle schakelen van deze automaat. In dat opzicht doet deze Lancia Thema niet onder voor de Porsche Panamera GTS die ik een week eerder heb getest. Het gekke is dat de benzineversie wel is uitgerust met een 8-traps automaat, maar ja die heeft dat ook wel nodig want die mist het vette koppel van een diesel. De acceleratie van 0-100 km/u scheelt trouwens maar 0,2 seconden en dat terwijl de dieselversie minder Pk’s heeft en bovendien zwaarder weegt dan zijn benzinebroer. In de USA zal de Lancia Thema net als de Chrysler 300C bijna niet als diesel verkrijgbaar zijn, diesels en Amerikanen gaan niet samen. “Diesel is for trucks!”, zegt de domme Amerikaanse petrolhead. De V6 dieselmotoren (190 Pk en 239 Pk) zijn afkomstig van VM Motori en samen met Fiat Powertrain ontwikkeld. Dat de Italianen goed zijn in het bouwen van dieselmotoren wist ik wel, maar deze 3-liter V6 dieselmotor vind ik toch wel een knap staaltje Italiaanse huisvlijt. Uiteraard ben ik even een kijkje gaan nemen op de website van VM Motori, want ik wilde wel eens wat meer te weten komen over deze 3-liter V6 dieselmotor.

Het eerste wat mij in het oog sprong is de zin “Technical features include a chain-driven, double overhead camshaft with four valves per cylinder.” Veel auto’s hebben namelijk een tandriem aangedreven nokkenas, en die is onderhoudsgevoeliger dan een nokkenasketting. Verder levert VM Motori ook dieselmotoren aan machines voor de bouwsector (bv. hijskranen), machines voor de landbouw en boten. De kwaliteit van deze dieselmotor van VM Motori verbaast mij dus niet echt gezien hun lange ervaring (VM Motori is opgericht in 1947) op dit gebied. Er zijn overigens twee versies van deze 3-liter V6 dieselmotor. [quote Lancia Press] De 2 Euro 5 diesels leveren 190 pk bij 4.000 tpm en 239 Pk bij 4.000 tpm. De 239 Pk versie heeft een maximaal koppel van 550 Nm tussen 1.800-2.800 tpm, terwijl de 190 Pk versie een maximum koppel kent van 440 Nm bij 1.600-2.800 tpm. De CO2-emissie bedraagt 185 g/km en het gemiddelde brandstofverbruik is 7,1 l/100 km voor beide versies. De nieuwe Thema bereikt met deze motor een topsnelheid van 230 km/u en een acceleratie van 0 tot 100 km/u in 7,9 seconden (239 Pk) en 9,8 seconden (190 Pk). [/quote Lancia Press] Het verbruik van deze V6-diesel kwam uit op 1:11 en bij stevig doorrijden 1:14. De opgegeven 1:17,5 op de snelweg heb ik nooit gehaald, maar ja ik heb dan ook geen enkele keer langzaam gereden. Sorry!

Vering/demping
Na mijn bezoek aan de ING ben ik nog even naar een juwelier in Oegstgeest gereden, en vervolgens via de A44 weer naar huis. Achteraf ben ik dolblij dat ik via de A44 terug gereden ben en niet het via LUMC-terrein. De op- en afrit naar en van de A44 is in tweeërlei opzicht leuk om te rijden, de oprit vanwege de acceleratie en de afrit vanwege de hogensnelheidsbocht en de linkerbocht direct na het stoplicht. Voor de oprit is het uiteraard zaak om vooraan te staan bij het stoplicht. Even leek het erop dat er een bejaarde in een oud autootje voor mij kwam te staan, maar gelukkig reed hij nog net door oranje heen. Bij groen reed ik rustig onder de snelweg door want het is daar nogal smal en onoverzichtelijk. Eenmaal op de oprit gaf ik plankgas en vloog ik met dik 140 km/u de snelweg op, waar een Volkswagen GTI nog net voor mij langs invoegde de afrit op. Samen reden we de snelweg af en toen ik zag dat het stoplicht nog op groen stond gaf ik wat extra gas. Omdat het asfalt voor het stoplicht nogal geribbeld is, en de vering/demping van de Lancia Thema nogal comfortabel, dribbelde het onderstel de bocht uit. Dat komt omdat de banden door het gebrek aan uitgaande demping minder grip hebben, en met een dergelijk zware auto is dat funest. Omdat de Lancia Thema iets teveel uit de bocht dribbelde moest ik zelfs nog even vol in de ankers (ik voelde het ABS ook even ingrijpen). De remmen vind ik wat aan de magere kant, voldoende bij een normale rijstijl maar onderbemeten bij een sportieve rijstijl.

Het feit dat dit gebeurt is helemaal niet erg, want andere vergelijkbare luxe sedans deden hier exact hetzelfde. Het zegt alleen wel iets over de comfortabele vering/demping, en ik moest dan ook hard lachen om de zin “De Thema is redelijk zacht geveerd en stug gedempt” in een testverslag. Stug gedempt is een soort uitgaande demping dat hoort bij een sportieve auto, en geloof mij dat is/heeft deze Lancia Thema absoluut niet! Ik spreek liever van zachte veren en comfortabel gedempt dan de uitermate vage en ook nog eens verkeerde termen “zacht geveerd en stug gedempt”. Ik heb de nodige testen op de drempelweg naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, maar i.t.t. wat ik verwacht had viel de Lancia Thema daar niet door de mand. Ik ben twee keer op en neer gereden over de asfalten verkeersdrempels, en heb daarbij de snelheid steeds een beetje opgevoerd. Ik kan niet anders dan concluderen dat de Lancia Thema perfect comfortabel is afgeveerd/gedempt. De uitgaande demping is precies voldoende om nadeinen te voorkomen, beter kan dus niet wat mij betreft.

Zwarte luxe
Na het instappen werd het even helemaal zwart (het interieur + stoelen van de testauto was volledig zwart) voor mijn ogen, gelukkig niet het soort van zwart (lees: bewusteloos) zoals 20 jaar geleden. Het was namelijk deze week – 18 juli 2012 – precies 20 jaar geleden dat ik mijn L3 brak bij een motorongeluk buiten mijn schuld. En L3 staat voor lendenwervel 3 oftewel één van de grootste ruggenwervels die een mens heeft. Een ruggenwervel breken is op zich niet zo heel erg, alleen in mijn geval betrof het een instabiele wervelbreuk met kans op een dwarslaesie. Dat zag er niet best uit en daarom belandde ik dan ook op een kantelbed, en kreeg methadon tegen de pijn die niet te harden was. Het lijkt lang geleden, 20 jaar, maar nog wekelijks voel ik soms heel kort even een soort van zenuwpijn op die plek. Maar ja leven met een beetje pijn of de rest van je leven in een rolstoel moeten zitten, het had namelijk zomaar gekund als die domme ambulancebroeders mij opgetild (bewusteloosheid = altijd een schepbrancard) hadden. Was ik 10 seconden later bijgekomen uit mijn bewusteloosheid dan had ik in een rolstoel gezeten, zei de neurochirurg een paar uur later tegen mij in het LUMC. Maar ik werd precies wakker toen ze mijn schouders en benen al vast hadden, klaar om op de gewone brancard getild te worden. Misschien snappen jullie nu beter waarom ik altijd zo ongelofelijk veel plezier heb in het testen van auto’s, want voor hetzelfde geld had ik dat nóóit meer gekund. Ik kan daarom dan ook ongelofelijk genieten van auto’s die barsten van de luxe. En zo’n auto bomvol luxe is deze Lancia Thema Platinum, stoel-koeling/verwarming, stuurverwarming, groot beeldscherm, en nog veel meer luxe in 5 meter auto.

Uiteraard ben ik nog even met de hele familie op pad geweest, en de passagiers achterin zaten werkelijk heerlijk zeiden ze. Ik las ergens de opmerking in de trant van “Je moet geen balzaal verwachten achterin” maar dat vind ik dus nergens op slaan. De ruimte is meer dan voldoende maar om nou zo’n opmerking te maken, puur en alleen omdat de auto er zo ogenschijnlijk groot uitziet vind ik een beetje raar. Voor de kofferbak geldt hetzelfde want daar ging meer in dan ik verwacht had, en dan bedoel ik op grond van de grootte bij de aanblik na het openen. De op één na grootste Samsonite kofferset ging er op twee 70-liter koffers na toch maar mooi in. Het was even een kwestie van de juiste volgorde maar dat overkomt me wel vaker bij sedans. Wat betreft de audio zit je als liefhebber ook goed, de Alpine stereo-installatie met een vermogen van 506 watt, negen luidsprekers en een subwoofer zorgen voor een uitstekend geluid. Het kan nog beter want in de Executive-uitvoering zit een Harman Kardon-installatie van superieure kwaliteit met een vermogen van 900 watt, 19 speakers en subwoofer.

In stijl in een slagschip naar werk
Die week ben ik dus in stijl naar werk op en neer ‘gezwoven’. Okay ik heb me lichtelijk misdragen maar dat alles wel volledig in verhouding tot de grootte en het gewicht van dit vliegende Italiaanse tapijt. Met ruim 5 meter zeer comfortabel afgeveerd automobiel van 2.000 kg kon ik het niet al te gek maken natuurlijk. Op de rotondes en in de haakse bochten voelde ik perfect, maar wel te snel!, waar de grens van deze Lancia Thema ligt. Dat komt met name door de comfortabele vering/demping, wat goed te zien is aan het extreme overhellen in de bochten op de actiefoto’s. Ondanks het feit dat de Lancia Thema hierdoor in het grensbereik toe moet geven op het gebied van wegligging kan ik er prima mee leven. Deze auto doet namelijk pefect waarvoor-ie gemaakt is, over de weg zweven in de meest overtreffende trap. Natuurlijk had ik de grens nog verder op kunnen zoeken dan ik gedaan heb, maar persoonlijk vind ik dat een beetje onzinnig met een dergelijk type auto. Eigenlijk vind ik dat net zo onzinnig als de milieu-eisen waar dit grote slagschip aan moet voldoen. Tijdens het schrijven van dit testverslag kwam ik een interessant artikel in een krant tegen over zeeschepen. Daarin viel te lezen dat scheepsbrandstof – stookolie dus – tot wel 4.500 keer meer zwavel mag bevatten dan diesel voor auto’s en vrachtwagens. Maar helaas is de werkelijkheid nog veel erger want de stookoliemaffia zorgt er ook voor dat de afvalmaffia op een slinkse manier zwaar verontreinigd chemisch afval (zogenaamde kankerverwekkende PAK’s=Polycyclische Aromatische Koolwaterstoffen) kan ‘lozen’ door het bij de stookolie te mengen. Verder is de scheepvaart wereldwijd verantwoordelijk voor 5 procent van de totale CO2-uitstoot. Na het lezen van het bewuste artikel vroeg ik me af hoe het toch in hemelsnaam mogelijk is dat wij die EU-maffia in Brussel nog tolereren. De auto’s in de EU moeten aan de strengste uitstootnormen voldoen terwijl alle zeeschepen hun uitlaatgassen gewoon doodleuk ongefilterd de atmosfeer in roggelen. Tja snappen jullie het nog?

Beetje laat deze test maar…
daar heb ik dan ook een hele goede reden voor. Op 1 augustus ben ik vertrokken voor een 3 maanden durende motorreis op en neer naar Rusland. Om die reden moest ik dus twee autotesten achterhouden voor “Auto van de maand” september en oktober. Dat zijn toevallig de Opel Ampera en deze Lancia Thema geworden. Na tien dagen heb ik op 10-08-2012 mijn 50-ste verjaardag gevierd in het werkelijk sprookjesachtige plaatsje Amasya in Noord-Turkije net onder de kustplaats Samsun. Daarna ben ik verder gereden richting Georgië en vervolgens Armenië. De vorige keer dat ik Georgië heb bezocht was net rond de val van de muur. Het communisme stond op instorten en die motorreis werd dan ook een zéér bizarre motorreis zoals ik nooit meer mee zal maken in mijn leven. Een uniek moment in de geschiedenis dat nóóit meer terug zal keren en dat besefte ik ook donders goed toen ik vertrok. Tegenwoordig is Georgië niet meer wat het geweest is, misschien is de benaming “Het Wilde-Westen” nog het meest op zijn plaats. Het verkeer is 100 procent Russisch roulette en gaat werkelijk helemaal nergens over! Zelfs in India (dat land stond tot dan toe op nummer 1 bij mij) is het verkeer minder gevaarlijk dan Georgië. Men haalt in wanneer en waar het maar kan ook als het absoluut NIET kan! Verkeersregel nummer 1 is: There are no rules, en aangekomen bij verkeersregel nummer 100 geldt nog steeds: There ars still no rules!!! Het is de absolute waanzin ten top en ik was dan ook zeer blij dat ik op een motor reed. Ik heb richting Tbilisi twee frontale botsingen binnen 1 uur gezien. Daarnaast was ik ook zelf bijna het haasje toen ik op een bergweg in een blinde bocht een auto recht op mij af zag komen. De auto miste mij op minder dan een halve meter, oef!

In Armenië aangekomen nam ik de uiterst moeilijke beslissing om mijn motorreis halverwege te beëindigen en om te draaien. Ik wist van tevoren dat ik 3 opties had: 1 via Iran naar Turkmenistan rijden 2 via Azerbaidjan de boot nemen over de Kaspische Zee richting Turkmenistan en 3 door de Kaukasus heen naar Rusland om de Kaspische Zee naar Kazachstan rijden. Optie 1 viel af vanwege hoge invoerrechten voor mijn motor, ik had namelijk uit financiële overwegingen geen peperduur carnet de passage aangeschaft via de ADAC, optie 2 viel af vanwege de lange wachttijd voor een visum voor Turkmenistan en de bootovertocht over de Kaspische Zee, waardoor ik de kans liep dat mijn Azerbaidjaanse visum zou verlopen terwijl ik op de boot zat te wachten, optie 3 was de veilige route van Georgië naar Rusland door de Kaukasus. Optie 3 was de route die ik in 1990 heb gereden en dat zou op papier geen enkel probleem moeten zijn. En toen bekroop mij zomaar ineens een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gehad tijdens een motorreis. Alles in mij schreeuwde dat ik om moest draaien en dat heb ik dan ook gedaan. Die dag ben ik van Jerevan via een zéér eenzame en zéér slechte weg (weg tussen de gaten) naar Georgië gereden, want alle grensovergangen van Armenië met Turkije zijn nog steeds gesloten. Die avond las ik in het hotel in Kutaisi op RTL Nieuws dat er precies op de route die ik had willen rijden – optie 3/zie foto Kaukasus, de blauwe lijn had mijn route geweest – tien extremisten waren doodgeschoten en meerdere gijzelaars bevrijd door het Georgische leger. Let wel op deze route zijn nog nooit eerder extremisten doodgeschoten en staat ook niet bekend als gevaarlijk. Mijn reizigersinstinct had het dus bij het juiste eind gehad. Achteraf kan ik deze motorreis in slechts 3 woorden omschrijven: Armoede, Maffia en Plastic. En met Maffia bedoel ik naast criminelen vooral de EU-politici.