Everybody happy, everybody Mazda!
Vrijdag 19 september was een lange, lange, lange dag met een grappig ‘feelgood’ einde. Om 07.50u zat ik op mijn vrije vrijdag al in de Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave richting Raamsdonksveer, waarna ik direct door moest naar Waddinxveen om de Mazda CX-5 2.2 SkyActiv-D op te halen. Op de snelwegen was het werkelijk overal een puinhoop; de A12 was volledig afgesloten vanwege een man die zelfmoord wilde plegen vanaf een viaduct bij Harmelen; rondom Rotterdam waren meerdere aanrijdingen; er was de nodige ochtendmist (=> kettingbotsing 150 auto’s op de A58-Bergen op Zoom); kortom – de puinhoop – Nederland precies zoals het spreekwoordelijk hoort te zijn onder Mark pRutte! Na veel te veel file rijden voor een vrijdag kon ik na de Brienenoordbrug dan eindelijk gas geven, waardoor ik toch nog redelijk op tijd in Raamsdonksveer aankwam. Daarna ben ik op mijn motor gesprongen maar zag toen dat ik nog moest tanken voordat ik het gas open kon draaien. Veel sneller dan ik verwacht had arriveerde ik in Waddinxveen, en nadat ik mijn motor had geparkeerd kon ik in de Mazda CX-5 wegrijden. Eenmaal thuis was het snel een tosti eten, en direct daarna weer richting Sassenheim. Die middag mocht ik namelijk een ritje maken in de Hyundai ix35 FCEV. Helaas moest ik ruim een uur wachten omdat een andere autojournalist in plaats van de afgesproken 3 uur (stond toch echt duidelijk in de mail) ruim 6 uur op pad was geweest met de Hyundai ix35 FCEV. Of ik dat erg vond? Totaal niet want die autojournalist had 6 uur in de mist gereden (God straft gelijk), en precies toen ik in de Hyundai ix35 FCEV stapte brak de zon door (je krijgt wat je verdient).

Na vertrek liet ik de banden van de Hyundai ix35 FCEV meteen even piepen, het koppel van een elektromotor is nou eenmaal direct volledig aanwezig. Daarna ben ik richting Noordwijk aan Zee gereden, snel wat mooie foto’s gemaakt, daarna naar Katwijk aan Zee gereden, weer wat mooie foto’s gemaakt en snel door naar Leiden. Even snel wat vrienden bezocht en weer snel terug naar Sassenheim met 160 km/u over een kort stukje A44. Daarna ben ik weer in de Mazda CX-5 gesprongen en richting huis gereden. Tijd voor een warme hap, om daarna een duik te nemen in het Valkenburgse meer. Erg koud maar ook erg lekker, zeker met zo’n heerlijk zonnetje eind september. Na het zwemmen weer op de fiets naar huis voor een warme douche. Daarna nog even in de Renault Twizy naar “Het Plantsoen” voor mijn dagelijkse avondwandeling. Ik had mijn Renault Twizy nog niet geparkeerd of ik zag in mijn ooghoek een gestrand bruidspaar in een oude Volkswagen Kever cabrio. Met wat hulp van een paar omstanders kregen we de Volkswagen cabrio oldtimer weer aan de praat. Toen ik wegliep om te gaan wandelen overdacht ik even de hele dag en kon een glimlach niet onderdrukken. Wat kan een mens een hoop beleven op één dag, en dan ook nog zo mooi eindigen met zo’n grappige ‘feelgood’ actie.

Waarom?
Nou daarom, de reden dat ik met zo’n rare eerste alinea het testverslag ben begonnen heeft alles met deze Mazda CX-5 te maken. Het lekkere gevoel van al die verschillende leuke dingen op zo’n drukke lange vrije vrijdag omschrijven precies het lekkere gevoel van het rijden in een Mazda, in dit geval de CX-5. Was ik al lyrisch over de eerder door mij geteste Mazda 3, deze Mazda CX-5 is al net zo goed. “Waarom rijdt niet iedereen in een Mazda?”, schoot het door mijn hoofd. Een zin die niet afkomstig is van mij maar van de webmaster van Autotesten.nl, hij rijdt in een ouder type Mazda en is daar zéér tevreden over. Zo tevreden dat hij een keer tegen mij zei: “Waarom rijdt niet iedereen in een Mazda?” Mag een autojournalist zoiets opschrijven? Natuurlijk want het is slechts een metafoor (=beeldspraak) om aan te geven hoe goed de auto’s van het Japanse automerk Mazda zijn. Maar desondanks was ik ook nu weer direct helemaal lyrisch over deze Mazda CX-5. Hoe doen die Japanners dat toch? Zit-goed, stuurt-goed, schakelt-goed, dieselmotor-goed, vering/demping- goed, koppeling-goed, start/stop-systeem-goed, wat is er eigenlijk niet goed was een vraag die niet eens bij me opkwam. De Mazda 3 die ik eerder gereden heb was een benzineversie met een voor een benzinemotor ongekend hoge compressieverhouding van 14:1. Maar nou komt het want deze dieselversie van de Mazda CX-5 heeft óók een compressieverhouding van 14:1, maar dat is voor een dieselmotor juist ongekend laag dus hoe hebben ze dat geflikt bij Mazda? Door heel simpel weg alles nog eens goed op een rijtje te zetten, vervolgens alle voor- en nadelen tegen elkaar weg te strepen en vooral het experimenteren niet te schuwen hebben de technici van Mazda dit voor elkaar gekregen. Ga er maar aanstaan zou ik zeggen, zonder NOx-nabehandeling toch de Euro 6-norm weten te halen is razend knap. Verderop in het testverslag meer over dit technische onderwerp.

Hierboven schreef ik al dat ik van de importeur meteen naar huis was gereden, even een tosti heb gegeten en direct weer pleite moest. Maar zo makkelijk was dat ritje van Waddinxveen naar huis helemaal niet! Het was werkelijk ook binnendoor rijdend één grote ellende op de weg, en dus ben ik via een ongebruikelijke route naar huis gereden. Op de radio hoorde ik dat de N206 bij Zoetermeer/Stompwijk was afgesloten, er moest een grote vrachtwagencombinatie weer op de weg getild worden. Vanwege een nogal domme (ik heb de foto op 112.nl gezien en het was inderdaad echt dom) manoeuvre van de vrachtwagenchauffeur was de trailer naast de smalle asfaltweg terecht gekomen en zat muurvast. En dus ben ik maar richting Benthuizen gereden en daarna dwars door Hazerswoude-Dorp richting de N11. Op deze route liggen nogal wat mooie lange flauwe bochten, de test begon dus meteen al goed. De Mazda CX-5 voelt lekker strak aan in de bochten, veel beter dan bijvoorbeeld de Hyundai ix35 FCEV die ik later zou rijden. En ook beter dan de Kia Sportage die ik vlak hiervoor heb getest, dus Mazda verraste mij – na de Mazda 3 – alweer met een werkelijk meer dan uitstekende auto. Wel was ik erg benieuwd of deze Mazda CX-5 ook net als de Mazda 3 last zou hebben van stick-slip. Tot nog toe voelt de vering/demping goed aan en heb ik daar (nog) niets van gemerkt. Maar ja stick-slip is een fenomeen waarvan je A moet weten hoe het voelt en B op welke manier je het kan voelen.

Actiefoto’s analyseren
De fotoshoot van deze Mazda CX-5 toonde maar weer eens aan hoe ongelofelijk belangrijk actiefoto’s zijn. En dan bedoel ik goede actiefoto’s genomen vanuit alle mogelijke hoeken, want die vertellen namelijk een ander verhaal dan mijn gevoel achter het stuur zittend. Vanaf het eerste moment had ik het gevoel dat de vering/demping uitstekend is en de carrosserie amper overhelt in snel genomen bochten. Zelfs bij sportief rijgedrag bleef de wegligging goed en strak aanvoelen. Na het maken van de sfeerfoto’s met een mooi zonnetje verdween de zon maar dat vond ik helemaal niet erg. Voor goede actiefoto’s heb ik meestal – dat hangt af van de felheid/stand – liever geen felle zon. In het begin gebaarde ik mijn zwager om het rustig aan te doen, maar later gaf ik aan dat hij wat meer vaart mocht maken. Na het bekijken en analyseren van de actiefoto’s was duidelijk te zien dat de Mazda CX-5 meer overhelt dan je als bestuurder achter het stuur voelt. Op één van de foto’s kon ik na uitvergroten zelfs duidelijk zien dat het binnenste achterwiel – zij het slechts minimaal – even los kwam van het asfalt. Het gekke is dat je dit als bestuurder totaal niet zo ervaart, want je merkt helemaal niets van dat liftende binnenste achterwiel. Dit is het bewijs dat Mazda de vering/demping goed voor elkaar heeft, en ik kon dan ook een glimlach niet onderdrukken toen ik in een ander testverslag las “Overhellen is de CX-5 vreemd”. Zo zie je maar weer hoe lastig het is om als autojournalist feit en fictie van elkaar te scheiden door maar één kant (gevoel) van de zaak te belichten.

Gevoel is een belangrijk want zonder gevoel kan ik de vering/demping van een auto niet beoordelen, maar gevoel kan tegelijkertijd ook een valkuil zijn. Het is me namelijk in al die jaren dat ik auto’s test meerdere keren overkomen dat mijn gevoel volledig in tegenspraak was met de werkelijkheid op de actiefoto’s. Iets wat je echter niet kunt zien op de actiefoto’s maar wel kunt voelen is stick-slip, en dan vooral op die korte steile snelheidsbrekers. Als je niet weet wat stick-slip is en/of hoe je het kunt constateren dan zul je geneigd te in het testverslag te schrijven dat de vering – onder bepaalde omstandigheden – hard is. En dat is dan ook precies wat ik in sommige testverslagen tegenkwam, een duidelijk gebrek aan kennis van de desbetreffende autojournalist. En ja ook deze Mazda CX-5 heeft ondanks de goede vering/demping last van stick-slip, maar wel minder dan de Mazda 3 die ik eerder getest heb. In de regel verdwijnt stick-slip overigens na inslijten, dus bij een kilometerstand van 10.000+ of meer moet het als het goed is langzaam aan beginnen te verdwijnen. Ik blijf het jammer vinden dat er in autoprogramma’s geen aandacht wordt besteed aan dit razend interessante onderwerp. De meeste autojournalisten koketteren liever met hun rijkunstjes, tja een aap kun je ook een trucje leren zeg ik altijd. Top Gear wordt dan ook gemaakt door drie apen…

Apie ophalen
Over apen gesproken, ik moest zaterdagmiddag nog even aan het ondeugendste apie van de familie ophalen. Mijn jongste zus en haar man waren waren naar de camping in Groenlo gegaan, maar de middelste van de kinderen wilde niet mee. Zijn beste vriendje was jarig en het verjaardagsfeestje was in Avifauna, en dat wil je natuurlijk niet missen. Voor het ophalen ben ik nog even uitgebreid mijn testrondje langs al mijn favoriete bochten en rotondes gereden. Ik wist van tevoren al wat ik kon verwachten maar zonder praktijktest kan ik nog zoveel roepen, het is allemaal niets waard zonder het getest te hebben. Wat ik ongelofelijk knap vind aan deze Mazda CX-5 is het – ik noem het altijd maar – huiskamergevoel, want het is net alsof je in een bekende gezellige omgeving plaatsneemt. De vorm van de stoel, de zit (het schuimrubber dus), het stuurgevoel, de koppeling en de versnellingsbak het is werkelijk geniaal goed voor een dergelijk geprijsde auto. Dit zou je eerder verwachten in een auto vanaf minimaal een ton of meer. Bijna ieder automerk heeft zo’n auto er als toevalstreffer tussen zitten, maar na de Mazda 3 wist ik vlak na het wegrijden in de Mazda CX-5 direct dat ze bij Mazda niet aan toevalstreffers doen. Dit is zo bedacht en dat verwacht je gewoon niet als autojournalist, dit is van een ongekend hoog niveau en heet SkyActiv-technologie. Ik was in eerste instantie geneigd te denken dat de SkyActiv-technologie zich beperkt tot de motorisatie, maar nee ook het chassis, de versnellingsbak etc. behoren hiertoe. Ik ben benieuwd wat de SkyActiv-technologie op gaat leveren voor de Mazda’s met een kleinere cilinderinhoud.

Op de vele verkeersdrempels en snelheidsbrekers richting Katwijk aan Zee merkte ik precies wanneer ik last had van stick-slip. De korte felle klappen die de snelheidsbrekers veroorzaken zijn dé manier om stick-slip te testen, het lijkt dan namelijk net of de vering/demping hard is terwijl het slechts de weerstand van de spindel in de kunststof bus is die je voelt. Zodra ik over een lange niet steile asfalten verkeersdrempel heen reed veerden de schokbrekers – precies zoals het hoort – heel mooi in zonder dat ik enige vorm van weerstand of wrijving voelde. In de flauwe/S-vormige/haakse etc. bochten bleef de Mazda CX-5 ongestoord en mooi op de ideale lijn zijn weg vervolgen. Ik had daarbij zo’n lekker gevoel in mijn lijf, dat heb ik zelden in een auto van deze prijsklasse. Het is zo’n heerlijk relaxt gevoel dat alles van een leien dakje gaat oftewel totaal geen inspanning kost. Misschien kan ik het nog beter omschrijven als het gevoel dat je als bestuurder denkt dat je een betere bestuurder bent, cq de auto is zo goed dat de bestuurder daardoor ook beter wordt. Natuurlijk heb ik het TCS/ESP nog even uitgezet maar dat leverde geen ander testresultaat op dat met het TCS/ESP aan. Ook met het TCS/ESP uit was er geen sprake van ernstige onderstuurneigingen. De Yokohama Geolandar G98 banden presteren verrassend goed, alleen maken ze wel behoorlijk wat herrie wat niet zo verwonderlijk is voor semi-terreinbanden. Kwestie van gewone wegbanden monteren maar dat is uiteraard aan de koper, maar het is goed hier even op te letten als je een Mazda CX-5 koopt.

Vroemmmmmmmm!
Direct na het starten van het 2.2-liter SkyActiv D motorblok vloog de toerentellernaald direct – voor even maar – naar de 2.000 toeren. Dat lijkt een wat vreemd begin na het starten van het diesel motorblok van deze Mazda CX-5 maar dat is het niet. Ik kom daar in de volgende alinea uitgebreid op terug, gewoon omdat ik van techniek hou en grote bewondering heb voor de Mazda-technici. Na het wegrijden stabiliseerde het toerental zich snel en ook het blauwe icoontje van een koude motor doofde wonderbaarlijk snel. Toch voelde ik ook nu weer iets in de motor wat anders is dan bij andere motorblokken. Het is een soort lichte vibratie die volgens mij typerend is voor de SkyActiv-technologie. De 6-versnellingsbak schakelt werkelijk subliem, en daarmee bedoel ik heerlijk soepel schakelen én korte schakelwegen. Hadden alle auto’s maar zo’n fantastische versnellingsbak schoot het door mijn hoofd. Verder zit de bestuurdersstoel als gegoten, is de stuurbekrachtiging net als bij de Mazda 3 perfect, kortom deze Crossover is een genot om in te rijden. Het start/stop-systeem van Mazda heet i-stop en werkt totaal anders dan de start/stop-systemen van andere automerken. Waar de motor van alle andere automerken lukraak stopt, daar doet een Mazda dat in een bepaalde krukasstand waardoor de motor reeds gereed staat om zo snel mogelijk weer aan te slaan (zie ook testverslag Mazda 3).

Maar goed het was tijd om te vertrekken richting werk, non-stop dit keer want ik hoefde mijn collega niet op te halen. Over het woonerf rijdend viel me op dat de cruise control aan blijft staan na contact uit/aan. Bij de meeste auto’s moet je de cruise control na het starten namelijk opnieuw activeren. De rondweg opdraaiend was een korte gasstoot genoeg om even snel vaart te maken. Op die plek komen namelijk auto’s vanuit een blinde linkerbocht altijd veel te snel de rotonde af, daarom moet ik hier altijd even snel vaart maken om ze voor te zijn. Gelukkig is de gasreactie van deze Mazda CX-5 2.2 SkyActiv-D uitstekend net als het hoge koppel bij lage toeren. Bij de stoplichten voor Holiday Inn was het weer hetzelfde laken een pak, ook hier moest ik weer even snel gas geven. Als ik rechts ga staan haal ik het groene stoplicht niet, en als ik links ga staan moet ik snel weer naar rechts omdat ik bij de volgende stoplichten rechtsaf moet slaan. Met deze Mazda CX-5 2.2 SkyActiv-D was het een eitje om de rest voor te zijn en te blijven. In de eerste 3 versnellingen stevig doortrekken levert een spectaculair snellere acceleratie op dan je zou mogen verwachten van een auto met 150 Pk/380 Nm. En dan te bedenken dat het met behulp van een motortuning het nog veel heftiger kan, waarvan hier 3 voorbeelden: VTune – 150 -> 182 Pk / 380 Nm -> 430 Nm, Racechip – 150 -> 181 Pk / 380 Nm -> 475 Nm, DVX Performance – 150 -> 225 Pk / 380 Nm -> 465 Nm.

Dieselen maar dan anders (bron: AMT.nl)
Hierboven schreef ik al dat dit diesel motorblok van Mazda met SkyActiv-technologie totaal anders is dan de diesel motorblokken van alle andere automerken. Het leek soms wel een onmogelijke opgave die de Mazda-technici zich ten doel hadden gesteld, maar toch klaarden ze de klus om de compressieverhouding en het verbruik wel te verlagen maar niet de cilinderinhoud. En als je daarmee dan ook nog eens de Euro 6-norm weet te halen met slechts een oxikat en een roetfilter (en dus zonder kostenverhogende NOx-uitlaatgasnabehandeling) laat je zien dat je technisch veel in huis hebt als autofabrikant. Het moeilijkste voor de Mazda-technici was vooral de regelbaarheid van de start van de verbranding, want een DI (=Direct Injection) dieselmotor met zo’n lage compressieverhouding start toch niet als het koud is? Dit in eerste instantie belangrijke ‘probleem’ heeft de Mazda-technici heel wat hoofdbrekens gekost. Het bleek dat door het vooraf bepalen van de ontstekingsvertraging het juiste inspuitmoment optimaal kan worden ingesteld. Daartoe worden de aangezogen zuurstofconcentratie en de temperatuur in de cilinder als parameters gebruikt. Zo is een stabiele verbranding bij de koude start en een stabiele opwarmfase ontstaan die niet beïnvloed worden door de omgevingstemperatuur en de luchtdruk. Het ongelofelijk mooie aan deze vernieuwende dieseltechniek is dat de topdruk (=hoogste druk) op de zuigers van de SkyActiv 2.2 liter dieselmotor slechts 135 bar is tegen 175 bar van de oude 2.2 liter dieselmotor. Daardoor konden de Mazda-technici het drijfwerk veel lichter maken dan bij een normale dieselmotor het geval is. Zo zijn de lagerdiameters van de krukas kleiner en de zuigers 25 procent lichter, samen goed voor een 30 procent lagere wrijving. Uit metingen is gebleken dat een moderne DI benzinemotor vrijwel dezelfde wrijving heeft als de SkyActiv dieselmotor. Het eindresultaat is een 20 kg lichtere dieselmotor en dat zijn toch 4 van die 5 kg zakken aardappelen.

Behalve het lagere gewicht/wrijving wil ik het toch ook nog even over het verbrandingsverloop hebben van de SkyActiv dieselmotor. Die is namelijk meer dan een beetje anders ten opzichte van het oude model, dus lees even mee voor de liefhebbers van techniek. [quote AMT.nl] Ander verbrandingsverloop – Bij de SkyActiv-D begint de verbranding ongeveer 2 graden na BDP (=Bovenste Dode Punt). Bij de huidige dieselmotor met een compressieverhouding van 16,3:1 begint de verbranding pas op 12 graden na BDP. Hier moet de verbranding wel zo laat beginnen omdat anders de drukstijging per krukgraad te hoog wordt. Dat zorgt voor een ‘ruwe’ motorloop en ongewenste geluiden en trillingen. Het late begin van de verbranding zorgt echter voor roet- en NOx-vorming en een lager thermisch rendement. Dat laatste blijkt wel uit het lagere specifieke brandstofverbruik van de SkyActiv-D ten opzichte van de huidige dieselmotor. De oorzaak zit in de tijdsduur van de verbranding. Bij de hoog gecomprimeerde motor duurt dat 38 graden – bij 2.000 toeren en een gemiddelde effectieve druk van 6 bar. De laag gecomprimeerde motor voltooit de verbranding in slechts 28 graden, waardoor het warmteverlies kleiner is. Het idee om met een betrekkelijk grote cilinderinhoud en een lage compressieverhouding te werken, blijkt dus tal van voordelen te hebben. Er is meer tijd om het mengsel homogeen te mengen. Dat zorgt voor minder roet en NOx maar daarvoor moet er wel een andere vorm verbrandingskamer worden gebruikt. Verder is het ook nodig om meer zuurstof ter beschikking te hebben, en dus is een tweetraps drukvulling een vereiste. De lage compressieverhouding zorgt voor een ‘voller’ druk-volumediagram. De topdruk van slechts 135 bar wordt kort na het BDP bereikt en valt daarna niet snel af. Al met al gaan het verbruik en de emissies omlaag en het vermogen omhoog als de compressieverhouding daalt van 16,3 – de huidige Mazda-diesel – naar 14,0:1 van de SkyActiv-D. Wat goed meewerkt is de tweetraps drukvulling die voldoende zuurstof ter beschikking stelt en uitlaatgasrecirculatie – EGR – in ruime mate mogelijk maakt. De kleine turbo werkt tot ongeveer 2.500 toeren, dan opent de omloopklep en gaat het uitlaatgas ook naar de grote turbo. Daardoor vervalt – zelfs voor de Euro 6 emissie-eisen – de noodzaak voor een NOx-nabehandeling. [/quote AMT.nl]

Dat doen Mazda-rijders nou nooit!
Uit werk vandaan besloot ik het rustig aan te doen, dat is netjes en snaarstrak rijdend naar huis rijden. Daarvoor moet een auto een mooi stuurgedrag hebben anders ontaardt het al snel in ‘harken’ zoals dat zo mooi heet. En over het stuurgevoel en de directheid kan ik slechts met eerbied zeggen dat het buitenaards goed is. Ik heb me in tijdens de testweek vaak afgevraagd hoe die Mazda-technici dat zo perfect voor elkaar gebokst hebben. Dit type auto stuurt bij geen enkel ander automerk zo mooi als bij Mazda, hun CX-5 dus. Dat verklaart ook waarom ik zo mooi over de rotondes heen kon sturen, precies perfect op de grens rijdend zonder er overheen te gaan. Op de derde rotonde heb ik nog wel even gelachen, een Mercedes die pardoes (hooguit 1 meter) voor mijn neus de rotonde opreed had ik mooi tuk. In plaats van hard te remmen (doet deze Mazda CX-5 overigens uitstekend) stuurde ik heel vloeiend in één beweging met hem mee, en ging heel mooi naast hem rijdend over de rotonderand heen om daarna pardoes voor zijn neus de rotonde weer af te sturen. Ik gebruik deze methode tegenwoordig altijd, geen toeteren of hard remmen meer want dat werkt toch niet bij deze rotondehufters. Dit verwachten ze niet en daarmee overbluf je deze asociale automobilisten op de best mogelijke wijze. Bij de koeienrotonde nam ik de buitenring gewoon omdat ik daar zin in had, en ik verbaasde me over het gemak waarmee ik de Seat Leon die over de binnenring reed inhaalde. Daarna ben ik rustig richting richting Holiday Inn gereden en rechtsaf geslagen richting het museum Corpus. Bijna alle grond om dat museum heen ligt nog braak, de wegen en bochten zijn fantastisch en dus rij ik deze route vaak en graag. Ik was bijna thuis toen alweer iemand met zijn auto pardoes voor mijn snufferd de rotonde opreed, dit keer was het een nette dame in een kleine auto. Ook nu weer ging er gewoon naast rijden, alleen kon ik vanwege een vluchtheuvel niet voorlangs maar moest ik achter haar blijven, dames gaan voor niet waar zelfs als ze voorrang nemen.

Na het eten ben ik snel even de Samsonite kofferset gaan fotograferen voor het donker worden. Ik bleek de op één na grootste kofferset uit de garage te moeten halen. Met afdekhoes verdwenen er 3×70-liter + 2×33-liter + 2×13-liter en zonder afdekhoes 3×70-liter + 2×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter in de bagageruimte. Dat was meer dan ik zo op het oog had verwacht, een dikke plus dus voor deze Mazda CX-5. Wat betreft de audio had ik hetzelfde probleem als met de Mazda 3. Ik vrees dus dat de software hier het probleem is, en ik vermoed dat het een vergelijkbaar probleem is dat Ford ook had. Ford is reeds van softwareleverancier gewisseld, en ik denk dat Mazda dat ook maar moet doen want dit is knudde. Mijn iPod Touch liep zo vaak vast dat het gewoon niet leuk meer was, en dat terwijl het geluid uit de speakers wel prima is. Ik heb ook nog even geprobeerd mijn iPod Touch via Bluetooth te verbinden maar dat mislukte meerdere keren, en toen heb ik het maar opgegeven. Het bedienen van de playlist kan via het stuur, het touchscreen dan wel de menuknop op de midden-console, het is aan de bestuurder wat hij het fijnste vind. De NavSat heb ik ook nog even uitgetest en die bracht mij elke keer precies waar ik moest zijn zonder problemen. Wat betreft de rest van het interieur ben ik net als bij de Mazda 3 ook weer positief. De stoelen zitten werkelijk meer dan uitstekend, en de passagiers hebben werkelijk een zee van ruimte op de al net zo goed zittende achterbank.

Hoezo zuinig?
Hiermee verklap ik de uitkomst al een beetje maar toch ook weer niet helemaal. Dat ik een mooie waarde zou gaan halen ging ik gezien het technisch hoogstaande diesel motorblok blind vanuit. Maar ja 1:28 is mooi, 1:29 ook, 1:30 nog mooier, maar boven de 1:30 achtte ik onbereikbaar. Daarvoor is het 2.2 liter diesel motorblok misschien wel goed genoeg maar deze auto te groot vrees ik. Tijdens het tanken twijfelde ik wat te doen, want diesel aftanken is en blijft lastig. Ik besloot de tank zo vol te gooien dat ik de diesel ruimschoots in de vulingang kon zien, dan wist ik A zeker dat de tank vol zat en B kon ik na de zuinigheidsrit de tank weer net zo nokvol gooien. Het vertrek vanaf de onbemande pomp ging heerlijk, deze Mazda CX-5 laat zich werkelijk voorbeeldig rustig op gang trekken. En dat is te danken aan het fijne diesel motorblok én de perfect schakelende 6-versnellingsbak. Eenmaal op de N206 zag ik in de verte wat oranje zwaailichten, en ik was benieuwd waar dat voor was. Toch hopelijk geen bergingsvoertuig die auto’s moest bergen vanwege een ongeval. Dat bleek gelukkig niet het geval, het waren een vrachtwagen en een tractor die de graskant aan het maaien waren en daardoor ruim driekwart van de weghelft van het tegemoetkomende verkeer in beslag namen. Ze kwamen mij tegemoet gereden en dus moest het verkeer achter de vrachtwagen + tractor mij voorrang verlenen. Maar een Audi en een Mercedes (je verwacht het niet, toch?) hadden geen zin om te wachten en reden recht op mij af. Aangezien er ter plekke geen vluchtstrook is kon ik geen kant op, dus ook al wilde ik opzij het kon niet eens. Pas toen het echt niet anders kon (ik ging er vanuit dat zij terug zouden gaan naar hun rijstrook) maakte ik een noodstop, de Audi kon net voor mij langs maar de Mercedes raakte in onbalans en redde het maar net. Hoezo knettergek, ze zagen mij ruim op tijd aankomen maar dan toch weer zo’n ongelofelijke haast hebben dat je blijkbaar bereidt bent je leven daarvoor te riskeren.

Nul keer remmen zat er dus vlak na de start al niet meer in, daar ga ik echt mijn leven niet voor riskeren kom op zeg. Hopelijk waren die Audi- en die Mercedes-bestuurder goed geschrokken, maar ik vrees dat dit soort verkeerscriminelen zo hardleers zijn dat ze het een keer met de dood zullen bekopen. Ik reed desondanks rustig verder want ik schrik niet zo snel…… meer. Wel jammer dat ik weer opnieuw op moest trekken, want dat kost extra diesel en dat is niet de bedoeling. Door Vogelenzang heen ging lekker maar op de bomenweg reed weer eens een fossiel met 40-50 km/u terwijl je daar 60 km/u mag. Zandvoort leek in eerste instantie lekker te gaan, maar op de boulevard was het weer eens feest. Ga toch lekker op de parkeerplaats staan als je nog nooit een/de zee hebt gezien maar val mij niet lastig met irritant sloom rijgedrag. Op de duinenweg zijn ze nog steeds aan het werk en moest al het verkeer even kort naar één rijbaan, en voor sommige mensen is het heel erg lastig om dat A op tijd te zien en daarna B in te voegen. Maar ook dat overleefde ik weer en na een kilometer of wat duinenweg kon ik weer omdraaien. De terugweg ging lekkerder dan de heenweg, alhoewel ik op de boulevard nog even moest seinen naar alweer een slome jodokus in een Fiat 500. Op een gegeven moment reed ze nog maar 35 km/u en kreeg ze door dat er een file achter haar aan het ontstaan was, omdat ik seinde en ze eindelijk in haar achteruitkijkspiegel keek. Daarna moest ik nog een keer remmen voor twijfelende overstekende voetgangers, ook weer zoiets steek dan verdorie gewoon over en blijf niet aan de rand van dat zebrapad staan! Gelukkig was al die ellende ergens goed voor, want een verbruik van 1:32,9 is geen mooie waarde maar een bloedmooie waarde!!! Na de zuinigheidsrit heb ik constant een sportief rijgedrag aangehouden, en dan stijgt het verbruik vrij rap naar een 1:12. Uiteraard ben ik ook nog even over het Space BusinessPark heen gereden, en daar deed de Mazda CX-5 precies wat ik van deze auto had verwacht. Zelfs bij zeer sportief rijgedrag liet de Mazda CX-5 het niet afweten, net als bij de Mazda 3 dus ook hier hebben de Mazda-technici hun werk goed gedaan.

Snelwegzuinigheidsrit
Woensdagavond besloot ik na de gewone zuinigheidsrit er maar meteen een snelwegzuinigheidsrit (A44/A4/A5/A10/A8/A7 vice versa) achteraan te gooien. Het lijkt makkelijk proberen zo constant mogelijk 100 km/u te rijden, maar zeker met veel verkeer – zo net na de spits – is dat verdraaide lastig. Toch leek het dit keer beter te gaan dan alle voorgaande keren, ik hoefde pas voor het eerst op “CANCEL” dan wel de “SET -/+ knop” te drukken op de A4. Het weer was ronduit slecht met snoeiharde stortbuien waardoor het zicht zwaar beroerd was. Toch is het allerdomste wat je dan kunt doen plotseling hard je rempedaal intrappen, en toch doen vrijwel alle automobilisten dat als het ineens vanuit het niets keihard begint te regenen. Gewoon de ruitenwissers in de hoogste stand zetten en goed focussen op de witte lijnen en de rijbaan voor je. Op de een of andere wonderbaarlijke manier lukte het mij om werkelijk perfect 100 km/u rijdend overal tussendoor te laveren. Eenmaal op de A5 beland kon ik tot mijn verrassing die 100 km/u perfect consolideren, en ja zelfs voor/in/na de Coentunnel bleef het goed gaan. Ik zat werkelijk perplex achter het stuur zo goed ging het. Vlak voor de Coentunnel zag ik een nieuwe snelweg richting Purmerend, maar tot tweemaal twijfelde ik of ik er nou wel of niet op mocht rijden. Ik zag een rood kruis, en nog een rood kruis, en daarna in de verte weer niet, maar uiteindelijk twijfelde ik zo dat ik toch maar de Coentunnel in ben gereden. Kolere wat stond dat slecht aangegeven zeg, typisch Nederland om dat zo te doen. Na de Coentunnel ben ik heel strak rijdend richting Purmerend gereden, een snelweg waar meestel erg hard wordt gereden maar dat viel mij dit keer heel erg mee. Wat is dat toch heerlijk om 100 km/u op de cruise control te rijden en door iedereen ingehaald te worden, in plaats van steeds maar weer zelf in te moeten halen. Ik kan het iedereen aanraden dus doe het gewoon eens een keer, gewoon 100 km/u op de cruise control rijden naar je werk. Je zult zien dat je veel minder gestrest op je werk aankomt, en het mooiste is dat je gewoon kunt genieten onderweg in plaats van steeds op andere verkeersdeelnemers te moeten letten. De terugweg ging bijna net zo goed als de heenweg, en na 136,5 km rijden kwam ik weer bij de onbemande Tango-pomp in Leiden aan. Een verbruik van 1:25,5 was het resultaat, en dat is beter dan het laagste verbruik van 1:24,39 in de CX-5 brochure van Mazda. Zo zie je maar weer dat netjes en zuinig rijden dik loont, en op die manier kun je dus een hoop brandstofkosten besparen.

Grappig
Vrijdag moest ik nog even naar werk om iets te doen, en toen ik weer van de parkeerplaats reed overkwam me iets wat ik niet verwacht had. Toen de slagboom openging en ik weg wilde rijden remde de Mazda CX-5 automatisch. Ik wist dat deze beveiliging erop zit, maar wat ik niet had verwacht is dat deze ook nog steeds in werking treedt bij een slagboom die nog net niet helemaal open staat (de slagboom stond op dat moment voor 90 procent open). Tijdens het aftanken in Waddinxveen kwam ik na een behoorlijk sportieve rit uit op een verbruik van 1:16. De zuinigheid hangt dus heel erg duidelijk af van de rechtervoet van de bestuurder, 1:12 – 1:32,9 het is maar net waar je voorkeur naar uitgaat.