‘Leaf’-de

Samenvatting
Dat elektrisch rijden aan populariteit wint is niet zo gek met de alsmaar stijgende benzineprijzen. Soms reken ik het nog wel eens terug naar guldens en dan kom ik voor 1 liter Euro 95 uit op Fl 3,50 in de stad tot zelfs bijna Fl 4,- langs de snelweg. Dat is toch hele andere koek dan de € 0,50 die ik straks tijdens mijn motorreis betaal in Kazachstan. Dat is met omgerekend met Fl 1,10 zelfs nog goedkoper dan in het gulden-tijdperk in Nederland. Ik las dat Fastned verder uit gaat breiden in Europa en dat de elektriciteit van de oplaadpalen in Duitsland afkomstig is van zonnepanelen en windmolens. Dat doet een mens toch goed om te lezen want de fijnstof van direct ingespoten benzinemotoren en dieselmotoren is erg slecht voor mens en dier. Verder las ik dat hooikoorts wordt verergerd wanneer dieseldamp in contact komt met de pollen. Daardoor gaat de buitenwand van de korrel stuk en komen de eiwitten die ons ziek maken naar buiten en blijven ze door het laagje diesel kleven op de korrel. Elektrisch rijden is dus in meerdere opzichten goed voor de mens en het milieu. Het enige probleem is voor veel automerken nog steeds de zwaar tegenvallende actieradius van soms maar net 150-200 km. Zit je dagelijks voor je werk op de weg dan is 150-200 km actieradius gewoon veel te weinig. Mijn zwager rijdt in het oude model van de Nissan Leaf en die moet zijn auto meerdere keren per week aan een snellader langs de snelweg hangen. En als hij tegenwind heeft zelfs meerdere keren op een dag dus voor hem is een elektrische auto met meer actieradius van harte welkom zij het dat de leaseprijs daarvan dan wel weer absurd hoog is. Het is dan ook wachten op het moment dat de accu’s – het duurste onderdeel van een elektrische auto – serieus goedkoper gaan worden. En als het opladen dan ook nog eens bijna net zo snel gaat als benzine of diesel tanken dan zijn we waar we wezen moeten. De door mij geteste Nissan Leaf heeft een 40 kWh Li-ion accu wat volgens Nissan genoeg is om ruim boven de 300 km ver te komen op één acculading. Uiteindelijk bleek tijdens mijn zuinigheidsritten dat je binnendoor rijdend omgerekend exact 378 km ver kunt komen en 100 km/u rijdend op de snelweg omgerekend 237,6 km. Gelukkig komt Nissan in maart 2019 met een 60 kWh versie van de Nissan Leaf dus dan praat je na extrapolatie over 567 km binnendoor en 356,4 km over de snelweg. Dankzij het vermogen/koppel van 150 Pk/320 Nm gaat de Nissan Leaf er lekker rap vandoor en dat maakt de auto in combinatie met de e-Pedal (de auto remt dus uit zichzelf af dus je hoeft zelf niet te remmen) uitermate fijn om te rijden. Verder heeft deze Nissan ook een soort van automatische piloot maar die is duidelijk minder geavanceerd dan die van Tesla en je moet daarbij net als bij Tesla permanent je handen aan het stuur houden. Wat betreft het interieur kan ik kort zijn die is uitstekend, de stoelen zitten erg fijn de auto stuurt heerlijk kortom de driveability krijgt een hoog cijfer van mij. Wel jammer is dat de nieuwe Nissan Leaf minder stil is dan het oude model maar die was dan ook absurd stil. Oh en de bagageruimte is net als de beenruimte voor de passagiers ook lekker groot, dus zit je niet dagelijks voor je werk op de weg en is een actieradius van 235 km snelwegkilometers ruim voldoende dan heb je een prima koop aan deze nieuwe Nissan Leaf.

Plus: Uitstekende wegligging – Sjiek in het zilver – Zitruimte – Bagageruimte
Min: Lage actieradius op de snelweg – Duur in de lease

Testverslag
Toen ik uit de elektrische OV-banaan stapte en naar Nissan liep in de brandende zon wist ik nog niet dat het allemaal voor niets was. Door kortsluiting in mijn hersenen had ik de verkeerde testweek uit mijn planning geschrapt. Ik had namelijk twee voorstellen aan de PR Manager van Nissan gedaan en na een bevestigingsmail (daar stond het inderdaad goed in) had ik de verkeerde week geschrapt. Ik was dus een week te vroeg en moest dus Leaf-loos huiswaarts keren. Gelukkig hoefde ik niet in de brandende zon 3 km terug te lopen naar NS-station Sloterdijk maar kreeg ik een liftje van een PR-medewerker van Nissan. Dat is toch ‘Leaf’ of niet soms? Donderdag 14 juni was het dan wel de echte ophaaldag voor de nieuwe 40 kWh Nissan Leaf. In plaats van de meest gangbare witte Nissan Leaf (waarom zie je nooit een knalrooie?) kreeg ik een sjieke zilveren mee. Voor het instappen kreeg ik nog even wat korte uitleg over de noviteiten in de nieuwe Nissan Leaf maar ik hoorde er maar één en dat is de e-Pedal waarmee je zonder te remmen in het rond kunt rijden. Uh als je dat wilt natuurlijk want ik kan me zo voorstellen dat er mensen zijn die dit eng vinden. Ik persoonlijk vind een e-Pedal geniaal al is het wel per auto verschillend moet ik bekennen en dus altijd even wennen. Dat was bij deze Nissan Leaf idem dito maar daar kom ik later nog op terug. Ik vind deze nieuwe Nissan Leaf – zeker in deze zilveren kleur – een stuk mooier dan het oude model. Bij die oude Nissan Leaf kon je bij wijze van spreke al van ver zien dat het een elektrische auto was en nu niet meer. Verder vind ik het interieur en de lekker zittende stoelen ook een stuk mooier kortom Nissan heeft echt haar best gedaan. Het is dat ik vaak in een andere auto stap en dus best wat gewend ben maar deze startknop à la mijn Macbook had ik nog niet eerder gezien. Meestal staat er “Engine Start Stop” op de zwarte startknop maar dit was een witte met zo’n aan de bovenkant open cirkeltje met een streepje in het open gedeelte. Ik reed weg in de Eco-stand en dat is ook echt Eco want als je gas geeft dan gebeurt er wel iets maar het is allemaal wat gezapig net als Jesse ‘Kleuter’ Klaver met zijn wappervingertje.

Omdat ik op mijn mini-motor op de heenweg al binnendoor was gereden besloot ik op de terugweg de A5/A4 maar te nemen. Gelukkig had ik geen files zoals mijn zwager in zijn oude Nissan Leaf, die stond van de week namelijk een paar keer in een monsterfile. Natuurlijk is het dan best lekker als je dan geen onnodig benzine/diesel/LPG/CNG staat te verstoken maar het blijft waardeloos om stil te staan vanwege vrachtwagenongeluk numero miljoenmiljard. Op de A5 ging meteen de ACC erop met uiteraard de afstand op 1 van de 3 blokjes. Met 3 blokjes passen er zoveel auto’s tussen jou en je voorganger dat je op een gegeven moment het gevoel krijgt dat je achteruit aan het rijden bent in plaats van vooruit. Maar ach in Nederland presteren automobilisten het zelfs om hun auto in een gaatje te gooien dat net zo groot is als hun auto. Ziek haastgedrag met helaas iets te vaak dodelijke ongevallen tot gevolg. In een elektrische auto gebeurt het tegenovergestelde die werkt juist onthaastend en nee dan bedoel ik niet mijn zwager die in een monsterfile staat. Mijn zwager zegt nog steeds dat hij een veel rustiger mens/automobilist (andersom mag ook) is geworden sinds hij door mij elektrisch is gaan rijden. Maar ja hij mag dan rustiger geworden zijn die vrachtwagenbestuurders waar hij met tegenwind vaak achter reed om niet tussentijds te hoeven opladen werden juist nerveus van hem. Bij Roelofarendsveen aangekomen verliet ik de A4 want de provinciale weg naar Leiden is gelukkig weer open. Bij de stoplichten onderaan de afslag sloeg ik rechtsaf en gaf op de twee rotondes even stevig gas. Dat voelde prima aan geen onderstuur of geglij gewoon mooi strak over de rotondes en door de bochten heen. Bij de rotondes in Leiderdorp aangekomen besloot ik meteen maar over de rotonderanden heen te rijden en glijden. Op de koeienrotonde heb ik ‘m zelfs op de ACC laten staan met 50 km/u en tot mijn verrassing deed de Nissan Leaf dat verrassend goed en na de rotonde stond het ACC zelfs nog aan. Bij de meeste auto’s schakelt de CC of ACC zichzelf uit na een iets te heftige actie.

Internationaal Rijbewijs
Na aankomst in Leiden ben ik meteen door gereden naar de ANWB om een Internationaal Rijbewijs (€18,95) te halen. Dat is wel zo handig in de Oekraïne, Rusland of Kazachstan als je door de politie aangehouden wordt, want mijn Nederlandse Rijbewijs geef ik dus never ever nooit niet af aan een buitenlandse politieagent! Daarna ben ik naar huis gereden om mijn zwemspullen op te halen en richting het buitenbad gereden, want met deze harde wind heb je in het Valkenburgse Meer iets teveel last van golven. Na het zwemmen ben ik naar de garage gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen. Tenminste dat dacht ik want ik was even vergeten dat mijn zus en zwager twee 33-literkoffers mee hadden genomen naar Wenen. En laat ik ze nou toevallig deze donderdagavond op moeten halen op Schiphol. Ik heb de over gebleven koffers alvast maar ingeladen dan kon ik meteen foto’s maken als ik de andere koffers terug heb. ‘s Middags ben ik na het eten naar Rijsbergen Automaterialen gereden in Leiderdorp en als ik er dan toch ben dan kan ik een rondje rotondecircus natuurlijk niet laten liggen. Al helemaal niet als het regent! Ruim voor Leiderdorp heb ik het ESP uitgezet en dat gaat bij deze Nissan Leaf via het Menu met behulp van de knopjes op het stuur. Helaas was het een behoorlijke optocht op weg naar de koeienrotonde dus ik reed net als in de Formule 1 in een optocht achter de rest aan. Bij de twee rotonde aangekomen gaf ik stevig gas in de buitenom-bocht met lage asfalten verkeersdrempel. Wat mij opviel is dat de voorwielen wel iets doorspinden (17-inch Dunlop Enasave EC 300 banden) maar veel minder dan de Hyundai IONIQ EV die Michelin Energy Saver banden om de velgen had. Ik was benieuwd hoe de banden zouden reageren op het rotondecircus waar ik alle ruimte had. In de eerste haakse rechterbocht ging ik vol op het gas en dat was veel minder leuk dan in de Hyundai IONIQ EV. De voorbanden spinden wel door maar de manier waarop was niet wat ik graag zie. Ik reed rustig verder en het was een leuk rondje maar echt spannend werd het helaas nooit. Pas toen ik thuis was schoot het door mijn hoofd dat ik de Nissan Leaf in de Eco-stand had laten staan en dat scheelt behoorlijk wat vermogen. Ik had de Nissan Leaf dus met mijn domme kop in de ‘Leafe’ stand, man man hoe dom kan ik soms toch zijn. Maar ach nu weet ik tenminste dat een rondje over het rotondecircus in de Eco-stand best leuk is maar dat het nog een stuk leuker kan. Van het weekend ga ik dus nog even een rondje doen in de vol-vermogen-stand.

Rond een uur of acht in de avond belde de zoon van mijn zus op dat ze vertraging hadden, iets van anderhalf uur of daaromtrent. Dat betekende dus dat ik pas na middernacht thuis zou zijn en een korte nacht zou hebben want ik ga altijd vroeg naar mijn werk. Het zij zo mijn zus en mijn zwager staan altijd voor me klaar dus no way dat ik ze met de trein naar huis laat gaan zoals ze voorstelden. Om 22.30u stapte ik in de auto richting Schiphol maar omdat ik alle tijd had ben ik lekker binnendoor gereden via Oegstgeest. Onderweg begon de muziek ineens vreemd te doen want plotseling kwam er geen geluid meer uit de speakers en leek het touchscreen een vastloper te hebben. Opeens leek er weer leven in de brouwerij te komen maar geen muziek. Contact uit en aan maar noop weer niets. En toen verscheen er op het display tussen de tellers de boodschap: waarschuwing “Systeemfout” en ik zag op het dashboard het icoontje van twee botsende auto’s branden ten teken dat het FCC (=Forward Collission Control) uit stond. Vreemd dat dit allemaal zo na elkaar gebeurt ja toch niet dan? En het werd nog gekker want toen ik op de vrachtwagenparkeerplaats naast het brugrestaurant over de A4 stond en een SMS-je kreeg dat ze klaar stonden bij de Vertrekhal (doe je dat niet dan ben je verplicht betaald te parkeren bij de Aankomsthal). Na het starten weer geen muziek en ik besloot mijn ‘Leafe’ Nijntje USB-stick even uit en in de USB-ingang te halen. Toen ik dat had gedaan zag ik allemaal strepen op het touchscreen verschijnen en was het over en uit. Wat is hier aan de hand??? Systeemfout of niet de auto bleef het gelukkig gewoon doen dus ik kon mijn zus en zwager gewoon ophalen. Ik begin me echter wel steeds meer af te vragen of al die honderden miljoenen regels softwarecode in een auto onderhand niet iets teveel gaan worden. En dan komt dan straks ook nog eens AI (Artificial Intelligence) bij. Ik denk dat jullie dan ook goed kunnen begrijpen waarom ik met een 16 jaar oude motor naar Kazachstan ga zonder elektronica aan boord. Dus geen injectie, geen rijmodi, geen TRC, geen digitaal dashboard etcetera maar slechts een elektronische ontsteking en ouderwetse carburateurs.

Met ‘Leaf’-de naar werk
Na een korte nacht slapen stapte ik in de Nissan Leaf en tot mijn grote verbazing was de waarschuwing van de “Systeemfout” verdwenen. Ik heb uiteraard de USB-stick met MP3-songs omgewisseld voor een andere en ik was benieuwd of de boel weer vast zou lopen. Omdat het toch wat frisjes was in de vroege ochtend heb ik de stoelverwarming even lekker aangezet. De stoelverwarming kent de standen “HI” en “LO” en de passagiers op de achterbank hebben ook stoelverwarming, de knopjes daarvoor zitten in de zijkant van de leuningen van de voorstoelen. Omdat ik nog geen tijd had gehad om door het Menu op het stuur (die is anders dan het Menu op het Touchscreen) heen te scrollen ben ik dat maar eens gaan doen onderweg want in deze Nissan Leaf hoef je zelf niet te sturen als het ACC aanstaat. Met behulp van Nissan ProPilot blijf je keurig tussen de lijnen op het wegdek maar je moet wel je handen want anders volgt net als bij Tesla een waarschuwing. Het systeem werkt best goed maar persoonlijk vind ik het eerder hinderlijk dan echt fijn. Ik heb het dus maar uitgezet want de hele tijd dat getrek aan het stuur vond ik maar niks, natuurlijk kun je het stuur heel losjes vasthouden maar dan nog. In plaats van de A44/N44 rij ik het eerste stuk altijd binnendoor en ga ergens halverwege de N44 op. Dat stuk binnendoor bestaat uit wegen met allerlei soorten bochten, een aantal rotondes en verkeersdrempels. De wegligging van de Nissan Leaf kan ik niet anders omschrijven dan “uitstekend en heerlijk” en dat is vooral te danken aan het extreem lage zwaartepunt en de uitstekende vering/demping. De vering/demping is mooi uitgebalanceerd en daarmee bedoel ik comfortabel en toch sportief genoeg zodat je ook sportief rijdend netjes op de ideale lijn blijft. Ik moet altijd glimlachen als ik door de haakse rechterbocht bij de Rozenweg heen rijd. De bestuurders van de voorste auto die voor het stoplicht staat te wachten zie ik dan altijd verschrikt kijken zo van die gaat me aanrijden. De bocht daar is erg krap dus als je er op normale snelheid strak doorheen stuurt ziet dat er heftig uit maar dat is het dus niet. Na de rotonde volgt even verderop een vervelende verkeersdrempel maar die is voor de Nissan Leaf zelfs met een hogere snelheid dan normaal geen enkel probleem. Het witte busje dat voor de verkeersdrempel nog zat te duwen was na de verkeersdrempel binnen een paar seconden compleet uit het zicht verdwenen.

Daarna volgen twee rotondes en een lang recht stuk met tegen het einde een scheve verkeersdrempel waar 99 procent van de auto’s voor afremmen maar dat is dus totaal onnodig. Ik ben er gewoon met 50 km/u op de ACC overheen gereden en ook nu bleef de ACC gewoon geactiveerd alleen zakte de snelheid heel even een paar km/u meer niet. Aan het einde van deze weg volgt een T-splitsing waar ik linksaf moet slaan richting de N44. Dit is een erg leuke weg met twee snelheidsbrekers en daarna een hele mooie Sl(inger)-bocht. Na de S-bocht ligt er aan de linkerkant de woning van de ambassadeur van Iran en toen daar een keer foto’s aan het maken waren en steeds voor het gesloten hek keerden kregen we de politie op ons dak. Geen idee waarom want het is gewoon openbare weg en dus mogen we daar fotograferen en keren. Ik moest wel even lachen op weg naar de N44 want er reed een VW pauper-Polo voor mij die ineens ongelofelijke haast had maar ik bleef zonder enige moeite achter hem rijden. Helaas moest ik met de Nissan Leaf wel de officiële omleiding volgen want langs de bussluis zoals met mijn mini-motor en de Renault Twizy lukt niet. Vlakbij mijn werk aangekomen had ik nog steeds niet geremd dankzij de e-Pedal. Het is een kwestie van goed leren doseren maar als je dit beheerst dan hoef je maar zeer zelden op het rempedaal te gebruiken. De e-Pedal is geen innovatie want er zijn meerdere elektrische auto’s waar je zonder het rempedaal aan te raken in kunt rijden. Met de eerste BMW i3 haalde ik meer dan 200 km op 1 acculading zonder ook maar één keer te remmen. Wat wel nieuw schijnt te zijn is dat deze nieuwe Nissan Leaf ook op een helling stil kan blijven staan zonder het rempedaal aan te hoeven raken. De acceleratie is trouwens meer dan behoorlijk – zeker bij een kickdown – maar dat is niet zo gek met een rijklaar gewicht van maar 1.580 kg een vermogen/koppel van 150 Pk/320 Nm. Ik was in ieder geval behoorlijk verrast, zeker bij stoplichten ben je 99 van de 100 keer sneller weg dan wie dan ook.

Huh?
Thuis uit werk vandaan heb ik de Nissan Leaf meteen aan de oplaadpaal gehangen en ik was behoorlijk verbaasd dat het opladen van de accu van 50 naar 100 procent uiteindelijk maar liefst 5 uur en 40 minuten (vooral van 98 -> 100 procent duurt lang) heeft geduurd. Maar ach toen moest ik weer denken aan de Opel Ampera 500e die een nog grotere accu dan deze Nissan Leaf heeft en waarbij het opladen aan een normale oplaadpaal ook behoorlijk lang duurde. Misschien wordt het hoog tijd die oplaadpalen een wat hoger ampèrage te geven zodat het opladen sneller gaat dan nu het geval is. Toen ik de volgende ochtend de Nissan Leaf startte was de waarschuwing “Systeemfout” verdwenen en kon ik het ACC ook weer gebruiken. Ik ben eerst maar eens de Samsonite kofferset gaan fotograferen en tot mijn verrassing was de standaard hatchback kofferset van 3×50-liter + 3×33-liter + 13-liter te klein. Ik moest de 70-liter koffers erbij pakken en dat had ik absoluut niet verwacht.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 1×70-liter + 3×50-liter + 1×33-liter
Zonder hoedenplank: 2×70-liter + 2×50-liter + 2×33-liter

Na het fotograferen van de Samsonite kofferset ben ik direct door gereden naar mijn zwager om de fotoshoot te gaan doen. We hebben de sfeerfoto’s in Voorschoten gemaakt in de wijk waar de dochter van Poetin tot voor kort woonde met haar Nederlandse vriend. Een mooie wijk met aparte huizen en flats wat dus altijd mooie plaatjes oplevert al wat het helaas wel bewolkt. De actiefoto’s hebben we in de mooie bochten bij Zoeterwoude-Dorp gemaakt aan weerszijden van de A4. Omdat mijn scheerapparaat het na ruim 15 jaar voor gezien hield moest ik een nieuwe kopen en dat doe ik altijd bij BCC in Zoeterwoude-Dorp. Een altijd weer erg leuke rit met hele mooie op- en afritten van en naar de A4. Omdat rond dit tijdstip de Lammebrug vaak open is en de Churchilllaan dus wachten-wachten-wachten is ben ik via Bas van Autobeklederij v/d Werf naar de Lammebrug gereden. Dat mag wel niet maar het is dé perfecte sluiproute dus toen ik na dat stoplicht op de Lammebrug 3 politiemotoren naast me zag rijden op het fietspad dacht ik even: “Shit nee hè!” Maar gelukkig bleken ze achter iemand anders aan te zitten.

Bij de A4 aangekomen had ik groen en kon ik met een lekker vaartje de oprit nemen. Dit was de eerste keer dat ik met een behoorlijke snelheid op de grens reed en dat ging de Nissan Leaf verbazingwekkend goed af. Het petje in de VW Golf die heel hard achter mij aan kwam was na de opritbocht volledig uit beeld verdwenen. In de S-bocht van de A4 naar de N11 deed ik er nog een schepje bovenop en ondanks de piepende banden en het glijdende onderstel vloog ik voor een dergelijke gewone elektrische hatchback belachelijk hard door deze bocht heen. Na de aankoop van mijn nieuwe scheerapparaat ben ik weer dezelfde weg terug gereden, alleen is de oprit van de terugweg nog net even mooier omdat de snelheid hier een behoorlijk stuk hoger ligt. Ik kwam gezien de grote drukte heel verrassend links vooraan te staan bij het stoplicht. Ik had het ESP uitgezet zodat ik er vol voor kon gaan zonder dat er ingegrepen zou worden. Na de haakse linkerbocht volgt een hele lange flauwe rechter opritbocht waar je erg hard doorheen kan. Middenin de bocht lag de snelheid al op 140 km/u en net toen begon af te knijpen zat ik tegen de 150 km/u aan. Normaal gesproken zou ik met een hatchback van het gas gaan maar ik hield het gas er tot mijn eigen verbazing op gewoon omdat het kan en goed voelt. En toen begon in het afknijpgedeelte het onderstel met piepende banden naar links te glijden met dii 140-150 km/u, onmogelijk in een simpele Nissan Leaf zou je denken maar nee dus. Mama mia wat was dit ongelofelijk cool en het mag duidelijk zijn dat deze Nissan Leaf op de grens rijdend minder ‘Leaf’ is maar zeg maar gerust kwaadaardig goed! Daarna heb ik het gas erop gehouden richting de afrit naar de Europaweg en heel erg laat en heel erg hard geremd (want dat red je nooit met het e-Pedal) en de rotonde op- en afgedoken. Dat was zo gaaf om te doen dus ja ik zou deze Nissan Leaf (maar dan wel de versie met 60 kWh) best erbij willen hebben naast mijn motoren en mijn Renault Twizy.

Zondagpret
Normaal gesproken slaap ik zondag nooit uit maar dit keer wel want het was zaterdagavond laat geworden en donderdag ook al. Rond het middaguur ben ik eerst gaan zwemmen en daarna naar het Space Business Park gereden. Ik was benieuwd hoe dat zou zijn in vergelijking met het rotondecircus. Uiteraard heb ik de Eco-stand uitgezet net als het ESP want ik wil wel kijken wat deze auto echt kan. Al kickdownend bij elk stoplicht kwam ik bij de afslag Klei-Oost en reed voor mijn gevoel de afslag iets te hard, maar ondanks het licht dweilende onderstel bleek deze lastige bocht het geen enkel probleem voor de Nissan Leaf te zijn. Op naar de westkant van de N206 om even heerlijk over het SBP heen te rijden. In de eerste haakse rechterbocht na de rotonde ging het gas er meteen stevig op, maar net als op het rotondecircus deed de Nissan Leaf perfect wat ik wilde. Met en kickdown vloog ik door de flauwe linkerbocht richting de vrachtwagenparkeerplaats waar ik hard het stuur omgooide naar links maar ondanks de gruwelijk heftige actie vloog ik heel mooi voorwieldriftend amper naar rechts wegglijdend richting de andere kant van de vrachtwagenparkeerplaats. De rechts-linkscombinatie was weinig spannend want ik kreeg geen voorrang van een blinde automobilist. De haakse rechterbocht met asfalten verkeersdrempel ervoor ging fantastisch maar eigenlijk veel te makkelijk voor de Nissan Leaf. Waar andere auto’s nog wel eens behoorlijk uit willen breken bleef de Nissan Leaf vrij onverstoord zijn weg vervolgen. De hoge asfalten verkeersdrempel ging uitstekend en veel beter dan ik gedacht had, de vering/demping van deze Nissan Leaf is serieus goed. Op weg naar de hoogste verkeersdrempel remde ik even kort heel hard maar ook die ging perfect, maar helaas kwam er een auto van links aan en dus ben ik even achteruit gereden. Deze rotonde en de haakse rechterbocht zijn alleen leuk als je ze volledig vrij hebt.

Na een nieuwe poging had ik ‘m wel vrij en vloog ik heel mooi retestrak met doorspinnende voorwielen door de blinde rechterbocht heen. De rest van het rondje was ook erg leuk en zeker leuker dan het rotondecircus maar dat kwam vast en zeker door die Eco-stand. Omdat het zo leuk was heb ik nog een rondje SBP gedaan en ben daarna via de noordelijke oprit de N206 opgereden. De auto’s die op de N206 reden keken mij verbaasd na want een dergelijk snelle acceleratie hadden ze duidelijk niet verwacht. Ik gaf plankgas na de scherpe bocht vlak na de rotonde en vloog heel mooi accelererend de flauwe opritbocht door richting de N206 op waar de achterkant zelfs even licht uitbrak. Daarna ben ik uiteraard nog even door de opritbocht bij ‘t Heen gereden, wat misschien wel het leukste moment van de dag was zo mooi strak vloog ik er doorheen. Maar nee er zou nog een leuker moment volgen. Bij het Transferium aangekomen besloot ik de oprit naar de A44 ook nog even te doen en dan daarna als toetje de mooie S-bocht vanaf de Lange Kerkdam naar de Papeweg. Links vooraan bij het stoplicht stond ik als het ware op P1, plankgas en gaan met die banaan en dat 150 meter lang. Daarna reed ik plankgas door de A44 op en de topsnelheid die ik haalde lag net onder de 160 km/u dus die 150 echte kilometers per uur kloppen wel. Bij de Lange Kerkdam aangekomen nam ik ook de S-bocht naar de Papeweg nog even mee. Ik stond links vooraan bij het stoplicht met een nieuw type Jaguar XF rechts naast mij. Groen en auf-wiederschnitzel-goodbye-mazzel-en-hele-dikke-doeiiiiiiiiiii Jaguar. Ik was allang de S-bocht door toen ik de bestuurder van de Jaguar uit alle macht zag proberen bij te blijven. Ha, ha heerlijk dit!

Exact 378 km!
Maandag wist ik dat het op de terugweg waardeloos zou worden vanwege wegwerkzaamheden op mijn route door Den Haag. Ik heb er dus maar een zuinigheidsrit van gemaakt en ben vroeg vertrokken. De gehele route naar mijn werk is 50 km/u en een behoorlijk stuk 70 km/u perfect dus voor een woon-werkverkeer meting qua elektriciteitsverbruik. Met de Opel Ampera had ik de maximaal opgegeven actieradius gehaald en met de Renault Zoe ook dus ik was dan ook vol vertrouwen dat ik het met de nieuwe Nissan Leaf ook zou gaan halen. Ik begon lekker rustig 50 km/u rijdend over de ventweg richting Wassenaar waar ik tegenwoordig altijd binnendoor verder rijd tot aan de ambtswoning van de Iraanse ambassadeur. Pas daar draai ik de N44 op en rij ik 70 km/u tot aan vlak voor Madurodam waarna het weer met 50 km/u verder gaat. Onderweg voelde ik wel de hele tijd een zekere tegendruk van het e-Pedal, en ik ga morgen dan ook op de lange rechte stukken het e-Pedal uitzetten (dan gaan de remlichten overigens niet meer automatisch branden bij het uitrollen) om eens te kijken hoe dat aanvoelt. Ik vind het persoonlijk wel een slimme zet van Nissan om het e-Pedal met een simpele druk tegen het schuifknopje aan en uit te kunnen zetten. Op de snelweg of de provinciale weg hoeft het e-Pedal namelijk helemaal niet aan te staan, als je dan een keer per ongeluk (hard) moet remmen voor iets of iemand dan doe je dat sowieso met je rempedaal. Remmen met behulp van het gewone rempedaal doet deze Nissan Leaf uitstekend, prima vertraging maar ja je kunt dus zonder als je dat wilt. Het rijden ging erg lekker en ik moet bekennen dat de nieuwe Nissan Leaf na 5 dagen rijden erg goed bevalt.

Toch had ik het marketingtechnisch wel slim gevonden als ze de nieuwe Nissan Leaf een 50 kWh-accu hadden meegegeven én vooral de leaseprijs niet zo absurd hoog hadden gemaakt (alleen om die reden gaat mijn zwager ‘m niet leasen). Met een actieradius van ruim boven de 400 km en een scherpe leaseprijs had Nissan volgens mij een veel groter marktaandeel kunnen pakken dan ze nu doen. In het verleden waren ze één van de weinige elektrische auto’s maar nu komen de Duitsers hard opzetten en dat zullen ze zeker gaan merken in de verkoopaantallen. Op de heenweg zag ik de acculading amper afnemen en de actieradius al helemaal niet. Ik had op 8 km actieradius ruim 23 km op de tripmeter gereden. Maar ja zo gek is dat nou eigenlijk ook weer niet want de actieradius was zo laag omdat ik de dag ervoor alleen maar sportief heb gereden op de gewone stand. Op de terugweg vond ik het wel spannend worden want onderweg naderde ik de 90 procent acculading en ik zag op de tripmeter een perfecte stand staan. En ja hoor het lukte me om precies 37,8 km te rijden op 10 procent acculading wat inhoud dat ik omgerekend totaal 378 km zou kunnen rijden op een volle acculading en dat getal 378 was exact het getal dat in de specificaties genoemd stond. Grappig feitje is dat ik elke dag heen en weer naar werk exact 46 km is en dat maal 8 = 368 km wat inhoud dat ik op 1 acculading 2 weken op en neer zou kunnen rijden. En als je thuis oplaad kost een kWh slechts 20 eurocent dus dat maakt dat je per 2 weken 40 kWh x 0,20 = €8,- kwijt bent aan reiskosten. Dat is vrijwel exact hetzelfde als mijn Renault Twizy.

Hoe ver op de snelweg???
Misschien wel de belangrijkste vraag en tevens belangrijkste criterium om deze auto wel of niet te kopen…. dé actieradius op de snelweg! Geen idee waarom maar de storing was even verdwenen dinsdagavond en dus kon ik tijdens mijn snelwegzuinigheidsrit het ACC gebruiken. Met een 100 procent vol geladen accu vertrok ik richting de A44 waar ik het ACC op 100 km/u heb vast gezet. Al snel werd de Nissan ProPilot actief en hoefde ik mijn handen slechts om het stuur gevouwen te houden zonder kracht te zetten. Het systeem doet zijn werk uitstekend en zelfs flauwe snelwegbochten zoals van de A44 naar de A4 zijn geen enkel probleem. Het rijden ging erg lekker, slechts heel af en toe moest ik even het ACC uitzetten voor het inhalen van een vrachtwagen. Onderweg legde ik af en toe voor de grap mijn handen in mijn nek en dan zag ik mensen vreemd naar me kijken. Na een aantal seconden verscheen er dan een grijs stuur met twee rode handen ten teken dat ik mijn handen aan het stuur moest houden. Doe je dat niet dan gaat het grijze stuur met de twee rode handen knipperen en hoor je een geluidssignaal in een steeds hogere frequentie. Pak je dan nog steeds het stuur niet vast dan gaat de Nissan Leaf automatisch afremmen en op de snelweg wil je dan echt het stuur wel vastpakken. Maar wat zou de Nissan Leaf doen als ik het stuur niet vast zou pakken – dus bijvoorbeeld in het geval van onwel worden – vroeg ik me af. Mijn vermoeden is dat de auto automatisch stilgezet wordt op de snelweg met knipperende alarmlichten.

Bij de Nissan-importeur had men hetzelfde geconstateerd als ik maar had men het ook niet durven proberen om dezelfde reden als ik. En dus ben ik maar eens op YouTube gaan zoeken en daar trof ik een filmpje van iemand die hetzelfde had geconstateerd maar het ook niet uit durfde te proberen op de snelweg. Gelukkig vond ik in de zijkant daarna nog een filmpje en die autojournalist had het wel uitgeprobeerd, tja kan ook makkelijk als je in een leeg land als Zweden woont, ha, ha. Afijn genoeg gepraat over de Nissan ProPilot met zijn best wel interessante stilzet-functie die gek genoeg niemand heeft uitgetest, maar ook niemand heeft het geprobeerd en het bewuste filmpje opgezocht. Dat bedoel ik nou met testen met een grote “T” maar ja wat dat betreft ben ik in Nederland een roepende in de woestijn. De rit bleef voorspoedig verlopen maar ik zag de actieradius sneller teruglopen dan mij lief was. Maar à la het is dan ook maar 40 kWh dus ik was dan ook blij te vernemen dat er in maart 2019 een 60 kWh-versie van deze Nissan Leaf aankomt. Bij Zaanstad draaide ik om en reed weer terug richting Leiden en zelfs met mijn 100 km/u kon ik in de lastige afknijpbocht richting de Coentunnel nog aardig wat auto’s inhalen. Eenmaal op de A5 kon ik lekker relaxt achterover leunen en de snelwegzuinigheidsrit uitrijden tot aan Leiden. Thuis bij de oplaadpaal aangekomen bleek ik 45 procent accu-energie verbruikt te hebben op 109,3 km wat geëxtrapoleerd 237,6 km is op een volle accu. Dus koop je in 2019 de 60 kWh-versie dan kom je op een actieradius van 365,4 km op de snelweg en 567 km actieradius binnendoor rijdend.

Wat doet Nissan ProPilot als je het stuur niet vastpakt?

Grappige feitjes
Toen ik op de voorlaatste dag naar huis reed vanuit mijn werk ging op een gegeven moment op de N44 de linker camera automatisch aan en zag ik op het grote display de vangrail links van mij verschijnen. Huh? Het bleek dat als ik te dicht (zelfs vond ik dat overigens heel erg meevallen) langs de vangrail reed de camera automatisch geactiveerd werd. Nog een leuk feitje is dat ik de volgende dag tijdens het terugbrengen stevig gas gegeven heb. Bij aankomst was er nog maar 45 procent accu-energie over en had ik slechts 50 km gereden dus dat betekent dat je een volle accu in 111,1 km leeg kan rijden.

Specificaties Jaargang 2018 Carrosserie Hatchback Transmissie Single-speedversnellingsbak Aantal deuren 5 deuren of meer Brandstof Elektriciteit Type motor Elektrisch Acceleratie (0-100/sec) 7,9 seconden Topsnelheid 144km/u Vermogen 110(150)/3.283-9.795 kW (pk)/rpm Koppel 320/3.283 nm/rpm Aandrijving Voorwielaandrijving Remmen voor Geventileerde schijven Remmen achter Schijven Draaicirkel 10,6 meter
Overig
Type bekleding		Leer + Eco-stof
Velgen		17-inch
Milieu en veiligheid
Bebouwde kom		378 liter/100 km
Snelweg		246 liter/100 km
C02 uitstoot		0 gram/km
Energielabel		A
Afmetingen
Lengte		4.490 mm
Breedte		2.030 mm
Hoogte		1.540 mm
Wielbasis		2.700 mm
Spoorbreedte voor		1.530 mm
Spoorbreedte achter		1.545 mm
Massa leeg		1.640 kg
Max. toelaatbare massa		1.995 kg
Laadvermogen		355 kg
inhoud bagageruimte		420 liter
Bandenmaat		215/50-R17
Kosten aanschaf
Kosten gebruik per maand