Hallo-Vaarwel?
Voorafgaand aan vrijdag 16 december was het afwachten wat het zou gaan worden. Zou het heel hard gaan stormen of zou het juist erg meevallen met de wind. Zou het gaan regenen of misschien wel gaan sneeuwen. Iedereen maakte zich al zorgen om mij dat ik helemaal op de motor door die storm (windkracht 10) naar Raamsdonksveer zou moeten rijden. Helaas bleek ik fout in de excel-file te hebben gekeken want ik moest geen Toyota maar een Nissan ophalen. En Nissan Nederland zit in Schiphol-Rijk en dat is heel een stuk dichterbij dan Raamsdonksveer. En net als ik niet naar Raamsdonksveer hoefde te rijden, stond er ook geen windkracht 10, sneeuwde het ook al niet, hoorde ik net op het nieuws dat er op de A44 een motorrijder was dood gereden en was het pikkedonker bij Nissan Nederland in Schiphol-Rijk. “Zijn ze allemaal een dagje weg?”, vroeg ik aan de receptioniste. “Nee ze zijn verhuisd naar de Hornweg 32 in Amsterdam vlakbij het Telegraafgebouw, wist je dat dan niet?”, vroeg ze aan mij.

“Mhh dat belletje onderweg was vast van Nissan Nederland”, dacht ik toen ik hoorde dat ze verhuisd waren. En inderdaad, ze waren mij totaal vergeten te mailen dat ze verhuisd waren, ha, ha, heb ik weer. Afijn ik ben weer op de motor gesprongen, de A4 op, daarna de ringweg A10-west, eraf bij de S102 en daarna de weg volgen tot de hele grote rode letters NISSAN aan mijn rechterhand. En zo kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht op deze zeer regenachtige vrijdagochtend. Na een werkelijk fantastische latte macchiato van echte koffiebonen en echte melk, kreeg ik te horen dat ik de allereerste autojournalist was die een testauto op kwam halen op de nieuwe locatie. In de hal had ik al een nieuwe witte Nissan Micra zien staan en die zag er gelikt uit. Het bleek een speciale SR-versie te zijn met een zeer fraai interieur.

Snel naar huis
De weg terug ben ik over de A200->A9->A5->A4 naar huis gereden. Dat is een leuke route met daarin een ongelofelijke mooie stijgende en dalende slingerbocht, en een hele grote snelwegrotonde met stoplichten zoals je die tegenwoordig nog maar heel erg weinig aantreft in Nederland. Helaas reed er een vrachtwagen voor mij precies op weg naar de slingerbocht. Daarna was het op de rotonde ook kommer en kwel, want de auto voor mij had werkelijk geen idee welke baan hij moest volgen. Daar kan ik mij ook wel iets bij indenken als je hier nog nooit bent geweest. Juist het driekwart nemen van deze rotonde is wat lastig omdat er zoveel banen zijn, daardoor vergeet je naar de pijlen op het wegdek te kijken die de juiste weg wijzen. Zo reed ik op een sukkeldrafje achter deze gedesoriënteerde bestuurder aan richting de A9/A5. Maar ach ik wist al dat ik over een paar uur nog even terug zou rijden naar Nissan, om een afdekhoes over mijn motor te gooien dus dan kon ik het nog een keer overdoen. Eenmaal op de A5 heb ik stevig gas gegeven omdat ik op tijd thuis wilde zijn. Het verbaasde mij best wel dat deze nieuwe Nissan Micra behoorlijk vaart wil maken.

Thuis gekomen snapte ik waarom, want daar las ik dat het 1.2-liter driecilinder motorblok mét supercharger ruim 98 Pk aan boord heeft. Het gekke is echter dat ik pas ver in toeren iets van die zeer typische driecilindersound te horen kreeg. Mijn zus heeft namelijk een Nissan Pixo met een 1.0-liter driecilinder atmosferisch motorblok, en daar hoor je al vanaf de allereerste meters dat er een driecilinder onder de motorkap hangt. Als je niet beter wist zou je zweren dat er een potent viercilinder motorblok onder de motorkap hangt. Op de A44 richting Leiden (waar bijna nooit wordt geflitst) reed ik met het grootste gemak 140-150 km/u en had ik nog ruim over. In dat opzicht is deze nieuwe Nissan Micra dan ook duidelijk veel krachtiger dan de oude Nissan Micra. De oude Micra haalde uit een atmosferisch 1.2-liter viercilinder motorblok slechts 48 kW/65 Pk. Dat is nu dus 80 Pk atmosferisch en 98 Pk supercharged met nota bene één cilinder minder.

De stad in
Omdat haar zoon de auto nodig had ik beloofd mijn zus even naar de centrale bibliotheek in het centrum van Leiden te rijden. Een mooie rit die perfect op maat gesneden is voor een stadsauto zoals deze kleine Nissan Micra. De vering/demping van deze nieuwe Nissan Micra is veel beter dan die van het oude model. Echt goed kan ik het nog steeds niet noemen, maar voor het publiek dat deze auto koopt is het gewoon goed (lees: comfortabel). Grootste pluspunt vind ik de sterk verbeterde uitgaande demping, waardoor ik de Nissan Micra na montage van een sportieve verenset wel het predicaat goed durf te geven. Onderweg naar de stad merkte ik stilstaand voor een stoplicht ineens dat deze Nissan Micra uitgerust is met een start-stopfunctie. Het knopje om het uit te zetten zit linksonder het stuur uit het zicht vandaar dat ik het niet had gezien. Normaal gesproken heb ik echt een bloedhekel aan het start-stopfunctie systeem. Toch kan ik ermee leven op deze auto, en dat komt vanwege het zeer snelle aanslaan van de motor, de goede doseerbaarheid van de koppeling en de goede gasreactie. Zelfs als je het koppelingspedaal ook maar één millimeter intrapt slaat de motor al aan. Dit in tegenstelling tot vrijwel alle andere eco-auto’s waar de motor pas aanslaat als je het koppelingspedaal tot de helft of verder hebt ingetrapt.

Het meest lovend ben ik echter over het 1.2 liter driecilinder motorblok. De ongelofelijke soepelheid van dit motorblok zorgt ervoor dat je zowel in de stad als op de snelweg prima met de Nissan Micra uit de voeten kunt. Zowel onderin als bovenin voelt dit motorblok fantastisch aan. Niet alleen snel optrekken gaat uitstekend, maar vooral het feit dat het motorblok volledig vibratieloos door blijft sleuren tot aan het rode gebied vind ik een grote pluim waard. Snel en lenig flitste ik met de Nissan Micra door de binnenstad van Leiden. Ik wurmde me door de smalle straatjes rondom de Hooglandse Kerk en dat kostte me met de Nissan Micra geen enkele moeite. Het sturen kost geen enkele moeite maar gaat vooral niet té licht, want dat is juist weer niet fijn buiten de stad. Na mijn zus afgezet te hebben wachtte ik even om de hoek want je kan niet dichtbij de bibliotheek parkeren. Omdat ik lang moest wachten reed ik nog twee rondjes door de smalle straatjes, want ik had geen zin in een fikse boete van een plotseling opduikende parkeerwachter.

Snel weer naar Nissan
Nadat ik mijn zus had thuis gebracht ben ik even gaan eten, en meteen daarna ben ik weer in de Nissan Micra gesprongen richting Amsterdam. Hopelijk had ik alle mooie bochten in het westelijk havengebied (zo heet het gebied waar Nissan zit) nu wel voor mezelf. De snelweg oprijdend ging ik eens wat vergelijkingen maken met de Nissan Pixo van mijn zus. De Nissan Micra schakelt net zo goed alleen net wat soepeler dan de Nissan Pixo. Qua acceleratie is de Nissan Micra duidelijk de meerdere van de Nissan Pixo, die ik overigens nog steeds de beste 1-liter driecilinder vindt. Vooral in de tweede en de derde versnelling accelereert de Nissan Micra uitstekend, en het leuke is dat er geen einde aan lijkt te komen. De compressor doet zijn werk naar behoren, en ik ben zeer benieuwd hoe het aanvoelt na een tuning. Het vermogen zal dan met het grootste gemak stijgen tot ruim boven de 100 Pk, en samen met de toename van het koppel onderin zal deze poeslief uitziende Nissan Micra veranderen in een klein racebeest. In de standaardtrim maakte ik het veel grote auto’s al moeilijk tijdens stoplichtsprintjes dus dat zegt meer dan genoeg. Op de snelweg kon ik met het grootste gemak een kruissnelheid van 140-150 km/u aanhouden (op de A44 kunnen ze maar op twee plekken onopvallend controleren en daar neem ik altijd even gas terug) en dan had ik nog ruim over. Op de A44 kwam er op een gegeven moment een Citroën Grand C4 Picasso mij achterop gereden. De chauffeur had duidelijk haast en toen mijn voorganger weer naar de rechterbaan ging, en ik vol accelereerde in de derde versnelling reed ik vrij makkelijk bij de Citroën weg. Zelfs boven de 150 km/u kwam de Citroën niet dichterbij! Daarna heb ik gas terug genomen en zag de Citroën-bestuurder even behoorlijk verbaasd mijn kant opkijken.

Niet veel later reed ik de A200 op, en na de stoplichten op de N200 kon het feest beginnen. Ik had de eerste mooie bochten bij de afslag “Westpoort” helemaal voor mij alleen. De Australiëhavenweg met zijn gruwelijk mooie stijgende afknijpbocht en meteen daarna de lange dalende flauwe bocht, zijn de mooiste bochten van het gehele westelijk havengebied. Vooral het kleine springbultje vlak na de lastig in te schatten stoplichtbocht is erg leuk. Een andere erg mooie bocht is die linksaf van de Westpoortweg naar de Noordzeeweg onder het spoorviaduct door. Door de binnenbocht te pakken had ik alle ruimte om een heel eind weg te glijden, mocht er sterk onderstuur optreden uiteraard. Vlak voor de bocht heb ik het gaspedaal helemaal ingetrapt in de tweede versnelling (met het ESP uit), en wat volgde was een perfecte voorwieldrift de hele bocht door. Er was wel sprake van enig onderstuur maar lang niet zoveel als ik verwacht had. Deze nieuwe Nissan Micra doet dit zo ontzettend veel beter dan het oude model, daar had je echt het idee dat de Nissan Micra “Vaarwel” tegen je zei nog voordat je het contact had uitgezet.

Vaarwel USB(rekebeen)
Net toen ik dacht dat deze nieuwe Nissan Micra geen USB-ingang heeft zag ik ‘m zitten. In tegenstelling tot wat ik gewend ben van Nissan, zit de USB-ingang in de Nissan Micra rechtsonder ter hoogte van het scheenbeen van de passagier. Een beetje onhandige plek bleek later die week, want toen ik dinsdagavond de kinderen moest brengen/halen ging er iets mis. Mijn neefje en nichtje zaten weer eens te klieren, en toen schopte mijn neefje met zijn been tegen mijn USB-stick aan. De USB-stick bleek kaduk maar waar ik werkelijk niets van snapte, is dat toen ik een andere USB-stick in de USB-ingang deed deze niet meer werd gezien door de audio-installatie. Blijkbaar was de USB-ingang ook stuk, maar wat kan daar nou stuk aan gaan? Dus nog maar weer een andere USB-stick geprobeerd maar ook die deed niets. Dit is nou typisch zo’n dingetje in een nieuwe auto die bij het volgende model aangepast moet worden, net als dat “Vaarwel” bij het uitzetten van het contact.

Een welkomstwoord (Hallo!) en een afscheidswoord (Vaarwel), het is weer eens wat anders dan het muziekje van de Hyundai i40 wagon. Alleen het afscheidswoord van deze Nissan Micra is blijkbaar nogal wat mensen in het verkeerde keelgat geschoten. Ik heb er echter even heel erg hard om moeten lachen. Het is uiteraard een domme vertaalfout, maar wie even de moeite neemt om het Japanse woord voor vaarwel op te zoeken snapt meteen het waarom van de fout. Het Japanse woord voor “Vaarwel” is namelijk “Sayonara” en dat kan behalve “Vaarwel” ook “Goeden dag” of “Tot weerziens” betekenen. Ik snap namelijk best dat het voor de bejaarde medeburger niet leuk is om iedere keer “Vaarwel” voor je neus te krijgen als je het contact uitzet. In de eerstvolgende serie van de Nissan Micra zal het “Vaarwel” vervangen zijn door “Tot ziens”, en ook aan de plaatsing van de USB-ingang zal iets gedaan worden als er meer klachten volgen (waar ik niet aan twijfel). Waar ik wel erg over te spreken ben is de geluidsinstallatie van de Nissan Micra. Die is één van de betere in de prijsklasse van dit segment.

Gekke zaterdag
Het was weer eens bal op zaterdag, eerst moest ik voor 09.00u mijn op één na jongste neefje naar mijn zus in Katwijk aan Zee terugbrengen. Daarna uiteraard over ‘t Heen weer terug met het ESP aan, maar dat voelde niet echt geweldig aan. De Nissan Micra deed het goed hoor maar er zat gewoon meer in voelde ik. De rotonde en de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg idem dito. Maar eerst maar eens even een half uurtje fitnessen tot het gaatje. Daarna snel naar huis om mijn portemonnaie op te halen want anders kom ik het zwembad niet in. Het is me trouwens wel een keer gelukt om gratis te zwemmen, ik keek de kassière heel zielig aan en toen mocht ik gratis zwemmen. Na het zwemmen heb ik direct het ESP uitgezet en ben toen nog een keer over ‘t Heen en de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg naar huis gereden. Kolere wat is deze auto tien maal leuker met het ESP uit. De hele opritbocht reed ik met een perfecte voorwieldrift doorheen, en toen ik de bocht uitkwam had ik het gevoel dat de wielen dwars op de carrosserie stonden. En helemaal aan het einde van de bocht voelde ik dat de banden plotseling langzaam aan weer grip kregen en reed ik naadloos verder.

Even verderop gleed ik letterlijk de bocht door en daarna bijna de rotonde af. Met nat asfalt is er niets leukers te bedenken dan deze rotonde vlak naast de rand van het Katwijkse duingebied. Met nat asfalt is het mij nog nooit gelukt om met een auto met gewone banden deze rotonde snel te nemen. Altijd weer begint elke testauto te glijden vanwege de enorme g-krachten, de enige auto die dit serieus goed deed was de Toyota Urban Cruiser, maar die had dan ook de beste regenbanden die er te koop zijn om de velgen liggen. Na de rotonde volgt een mooie heftige S-bocht en ook daar reed ik met vol spinnende voorbanden doorheen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet had verwacht dat ik deze Nissan Micra zo verschrikkelijk leuk zou vinden. Dit supercharged 3-cilinder motorblok is echt een uitzonderlijke beauty die zijn gelijke niet kent in de autowereld. Ik hoop van harte dat Nissan dit motorblok met nog meer Pk’s in één of andere GT-versie onder de motorkap gaat hangen.

Hagel en gladheid
Een 5-deurs stadsauto met 5 zitplaatsen, en zo te zien een matige bagageruimte, dat moest ik uiteraard even uitproberen. En met een grote familie (ik heb 2 broers, 4 zussen en 11 neefjes en nichtjes) zoals die van mij is dat geen enkel probleem. De zitruimte voor de 5de persoon – in het midden – is redelijk (volwassene) tot goed (kind) en voor de beenruimte geldt hetzelfde. Ondanks de 5 personen aan boord sloeg de vering niet door toen ik over een verkeersdrempel heen reed. Dat viel mij heel erg mee net als de acceleratie trouwens. De Toyota Aygo die naast mij stond bij het stoplicht, met alleen een bestuurster aan boord, moest het dik afleggen tegen de Nissan Micra. En om heel eerlijk te zijn trok ik nog geen eens snel op, ik had dus nog ruimschoots over! Eigenlijk scoort de Nissan Micra dus gewoon goed op punten die ik niet verwacht had. Na de familie thuis afgezet te hebben heb ik de Samsonite kofferset gefotografeerd, en tot mijn grote verbazing paste op één 50-liter koffer na de gehele hatchback kofferset erin. Daarna ben ik even snel 1,5 kilometer gaan zwemmen, en toen ik uit het zwembad kwam werd ik volledig verrast door een dikke laag hagel op de weg. Eenmaal op de rondweg viel me direct op hoe onnodig voorzichtig veel automobilisten reden. Juist op de rondweg kon ik namelijk wél prima doorrijden, het waren meer de secundaire wegen, zoals die bij het zwembad, die (zichtbaar!) glad waren. Maandagochtend was het exact hetzelfde liedje, ook nu weer was het op sommige plekken verraderlijk glad. Om die reden ben ik maandagochtend dan ook niet door de polder naar mijn werk gereden, maar juist door Leiderdorp heen en dat was zoals ik al verwacht had prima te doen. Ik kan mij nog maar al te goed herinneren hoe ik al glibberend en glijdend, door de polder!, met de Opel Insignia OPC Sports Tourer naar mijn werk ben gegleden. Het was toen zo absurd glad dat er zelfs met een snelheid van 10-20 km/u amper nog viel te rijden.

Omdat ik nog wat overuren had staan ben ik ‘s middags om 14.00u al naar huis gegaan. De weg was droog dus ik kon de Nissan Micra i.t.t. vanochtend even goed aan de tand voelen. Na een korte opwarmro(to)nde ging het gas erop. Net over de brug is het dan altijd heen snel links-rechts, rechts-links en voor mij kijken en dan heen snel beslissen welke kant ik zal pakken. De binnen- of de buitenring. Op het allerlaatste moment koos de auto voor mij de buitenring en dus moest ik heel snel terugschakelen naar de tweede versnelling en het gas er vol opzetten. Ik ging behoorlijk glijdend over de rotonderand, heel even dacht ik “Oei!” maar de Nissan Micra gleed er perfect weer af en met een licht schuddende kont reed ik verder. Op naar de grote rotonde voor een driekwart rondje. Ik kon precies ruim tussen twee auto’s door de rotonde oprijden en half over de rotonderand rijdend net geen rondje rijden. Het blijft altijd weer leuk om te zien dat auto’s die van de A4 komen elke keer weer de rotonde proberen op te rijden. Ik zie die bestuurders elke keer weer denken: “Ga ik dat redden?”, “Zal ik het erop wagen?”, “Gaat het mij lukken?” etc. Vrijwel niemand waagt de gok en dat is maar goed ook want afremmen op het allerlaatste moment heeft hier totaal geen zin. Misschien dat je het in een auto met keramische remschijven net redt, maar die heeft deze Nissan Micra niet. De schijfremmen voor en trommels achter zijn ruimschoots voldoende om de net onder de 1.000 kg zware Nissan Micra op tijd stil te zetten. Toch had ik eerlijk gezegd geventileerde schijven voor en massieve schijven achter verwacht op deze über-Micra.

Nissan Micr0
Na in vliegende vaart naar Valkenburg ZH te zijn gereden, 5 km hardlopen op de loopband, en een half uurtje fitness, het nuttigen van het avondeten was het tijd voor een zuinigheidsrit. Volgens de papieren specs is deze Nissan Micra erg zuinig, maar kan deze stadsauto dat waar maken in de praktijk van alledag? Het was erg donker die donderdagavond, niet zo verwonderlijk het zijn tenslotte de donkere dagen voor kerst. En verder is 22 december één dag na de kortste dag van het jaar. Gelukkig regende het die avond niet zodat we konden genieten van alle mooie met kerstverlichting versierde huizen. Ik schrijf expres “mooi” want veel huizen zien er werkelijk niet uit, niveau tokkie je weet wel met o.a. van die afschuwelijke blauwe lichtjes. Gelukkig waren de vrijwel alle huizen op de zuinigheidsroute erg fraai verlicht. De rit begon heerlijk maar aan het einde van de N206 zag ik tot mijn schrik een leswagen voor me opdoemen. Het zou natuurlijk een rij-instructeur op weg naar huis kunnen zijn, maar helaas voor mij was dat niet het geval. De leerling reed erg wispelturig, zowel qua snelheid als qua bochtengedrag. Ik heb daarom maar wat extra afstand gehouden, dan had ik tenminste ruimte genoeg om op de motor af te remmen. Gelukkig sloeg de leerling na een paar zeer vreemd genomen bochten en rotondes rechtsaf. De T-splitsing ging perfect, de moeilijkste hobbel was genomen, op naar 0 keer remmen! Even verderop moest ik de omleiding nemen (ik vergeet elke keer te kijken tot wanneer de omleiding duurt) en ook dat ging prima. Er was letterlijk geen vuiltje aan de lucht en juist dan is het oppassen geblazen. En inderdaad moest ik bijna remmen in de Burgemeester Engelbertsstraat, het scheelde hooguit 1-2 meter of ik was de Sjaak geweest. Er moest een auto achteruit inparkeren en dat had ik net iets te laat gezien. De twee auto’s voor mij moesten stoppen, maar door heel snel naar de eerste versnelling terug te schakelen en de auto uit te laten rijden redde ik het net. Dat was weer even heel erg spannend, maar dat hoort erbij en houdt het leuk. Het moet tenslotte niet te makkelijk worden om 0 keer remmen te halen.

De weg over de boulevard richting Bloemendaal aan Zee verliep dit keer gelukkig zonder problemen. Daarna even over de duinenweg richting Overveen en weer terug. Het enige lastige moment was weer bij de omleiding maar ook hier ging alles gelukkig goed. Alhoewel nou lieg ik want er zat nog een lastig punt aan te komen. De kruising van de Nachtegalenlaan met de Boekenroodeweg wil nog wel eens erg lastig zijn als er net een hele rij auto’s aankomt. Ik kan namelijk pas op het allerlaatste moment zien of er een auto van links aankomt. Soms geef ik daarom heel snel even een stoot gas geven om een auto voor te zijn als ik merk dat ik het nog kan halen. Na de bomenweg volgt de 30 km-zone door Vogelenzang en daarna is het de N206 op en met 80 km/u richting Katwijk-Binnen. De afrit bij ‘t Heen ging werkelijk perfect en zo reed ik zonder één keer te remmen weer het terrein van de onbemande benzinepomp op. Het begint onderhand routine te worden om 0 keer te remmen, maar vergis je niet want ook al lijkt het de laatste tijd zo makkelijk te gaan dat is schijn. Ik doe dit nu al bijna twee jaar en kan de zuinigheidsroute intussen zowat met mijn ogen dicht rijden. Na het volgooien van de benzinetank kwam ik uit op 1:23,8 wat mij toch wat tegenviel. Ik had verwacht op minimaal 1:25 uit te komen. Stevig doorrijdend kwam ik uit op 1:13, en rustig over de snelweg rijdend met vrijwel constant 100 km/u ben ik vergeten te meten.

Technische bla, bla
Uiteraard ben ik nog even op zoek gegaan naar wat er nou zo speciaal of beter gezegd vernieuwend is aan deze nieuwe Nissan Micra 1.2 DIG-S (Direct Injection Gasoline Supercharger). Dat bleek een behoorlijk lijstje te zijn. Zo is de Nissan Micra DIG-S de eerste benzine-auto in het B-segment met 14 procent bijtelling en geen BPM/MRB. Dankzij de innovatieve techniek behoort deze Micra met zijn benzinemotor tot de zuinigste en schoonste op de markt. Sterker nog: de Micra DIG-S is de eerste benzine-auto zonder hybridetechniek die in het B-segment voor de zakelijke rijder in de voordeligste bijtellingscategorie van 14 procent valt. Verder heeft Nissan de Miller-cyclus toegepast om het conventionele vierslagprincipe van de verbrandingsmotor te verbeteren. De Miller-cyclus houdt in dat de inlaatklep langer open blijft. Om vermogensverlies – veroorzaakt doordat een deel van het mengsel aan het begin van de slag via de nog geopende klep verdwijnt – op te vangen, hebben de ingenieurs van Nissan een supercharger gemonteerd. Die comprimeert en koelt de inlaatlucht waardoor de ontsteking vroeger kan plaatsvinden zonder gevaar voor vroegtijdige ontbranding. Dit verhoogt de efficiëntie nog verder.

Maar Nissan heeft nog meer technieken toegepast om van de Micra DIG-S een zuinigheidswonder te maken. Zo is de auto voorzien van een geavanceerd motormanagement met een start-stopfunctie en energieregeneratie. Verder hebben de water- en oliepomp een extreem lage wrijvingscoëfficiënt, zijn er speciale zuigers en zuigerveren gemonteerd en heeft de motor een compressieverhouding van 13:1. Op alle onderhuidse technologie na is de Micra DIG-S identiek aan de Micra 1.2. Het enige uiterlijke onderscheid zijn de bescheiden voor- en achterspoiler die de luchtweerstandcoëfficiënt van de DIG-S verlagen van 0,33 naar 0,31. Beide motoren levert Nissan naar wens met een handgeschakelde vijfversnellingsbak of een geavanceerde en compacte CVT (continu variabele transmissie). Deze nieuwe generatie Xtronic CVT is 13 procent lichter dan voorgaande versies en heeft 30 procent minder inwendige wrijving voor een nog lager brandstofverbruik.