Suqceshnummer
Ineens waren ze er, de crossovers, de benzineslurpende SUV’s waren vanwege de negatieve publiciteit van het ene op het andere moment helemaal “Uit”, en dus moest er iets nieuws verzonnen worden. Dat is uiteindelijk dus de crossover geworden. De grote vraag waar ik mee zit is waarom wordt welke crossover een succesnummer. Wie of wat bepaalt dat? De Nissan Qashqai mag gerust een succesnummer genoemd worden want je ziet ze in grote getale rijden. Dat betekent dat deze auto het zowel privé als in de lease erg goed doet. De Qashqai is niet de allermooiste crossover maar met mooi zijn alleen kom je er blijkbaar niet. De scherpe prijs, praktische bruikbaarheid en de goede kwaliteit zijn naar mijn mening de drie belangrijkste factoren voor het succes van de Qashqai. Ik zal jullie de complete lijst met wijzigingen ten opzichte van het vorige model besparen maar het zijn er heel wat. Het front is anders, de koplampen, de vering, het interieur etc. etc. Natuurlijk kun je niet te lang doorgaan met een bepaald model (de erg coole Nissan Juke komt er spoedig aan) dus dan dringt zich uiteraard de vraag op of deze vernieuwde Nissan Qashqai nog steeds een aantrekkelijke aankoop is?

Familieweekend
Voor ons jaarlijkse familieweekend en ik toch altijd wel op zoek naar een praktische auto met een grote bagageruimte en ruime zit voor de drie passagiers achterin. Eigenlijk had ik de vernieuwde Qashqai iets eerder gepland staan maar dat heb ik maar snel verzet. Dat kwam Nissan overigens ook beter uit en dus waren we allebei blij. Toen ik de Nissan Qashqai op wilde halen bleek deze nog ergens anders te staan vanwege een evenement een dag eerder. Maakte niks uit want ik moest toch nog vlak om de hoek zijn bij Mitsubishi. Ruim anderhalf uur later was de fraaie witte Nissan Qashqai gearriveerd. Fraai ja want ik moet eerlijk zeggen dat ik die zwarte kunststof ‘band’ rondom hem samen met de fraaie 18-inch velgen erg goed vindt staan. Het gekke aan de Nissan Qashqai vind ik wel dat de auto van buiten erg compact lijkt (is?), maar dat daar eenmaal achter het stuur niets meer van te merken is. De passagiers zeiden hetzelfde als ik, wat is deze auto ruim van binnen zonder dat hij van buiten ruim lijkt.

Strak begin
Vanaf Nissan ging het direct de snelweg op richting de Vrolikstraat (inderdaad zonder “j”) in Amsterdam waar mijn broer met zijn vriendin woont. De A4 opdraaiend vanaf Schiphol-Rijk is een mooie dubbelbaans oprit. Je kunt daar heel mooi in de bocht de snelheid opbouwen want je hebt toch ruimte zat mocht de auto in onderstuur raken. Tot mijn grote verrassing bleef de Qashqai makkelijker dan gedacht netjes op zijn lijn terwijl de snelheid toch niet kinderachtig was. Nou was de laatste Qashqai die ik getest heb (met CVT) ook zeker niet verkeerd, maar dit voelde wel heel strak en vooral vertrouwd aan. De acceleratie van het 2-liter blok beviel me, hoger in toeren doortrekkend (de motor was al warm bij aflevering), werkelijk uitstekend. De maar 140 Pk’s voelen sterker aan als op papier en dat is verrassend want de meeste 2-liter blokken van de concurrenten zijn op papier sterker maar voelen niet zodanig aan.

Op de snelweg heb ik direct de cruise control ingeschakeld en de verlichting vlak voor de Schipholtunnel meteen op “Auto” gezet. Eenmaal bij mijn broer aanbeland was het snel inladen en wegwezen. De A10 opdraaiend had ik nog een leuke ontmoeting met een dikke Mercedes ML. Qua vermogen kan ik het natuurlijk compleet shaken maar dat vermogen niet alles is bleek even later. Ik had de buitenbocht van de S-bocht-oprit en gaf gas maar de Mercedes ML gaf ook gas en ik was direct gezien. Alhoewel… ik gaf ook gas maar bleef op het gas want de bocht in die oprit is namelijk nogal van het listige soort. Als je het gas erop houdt moet je uitkijken dat de snelheid ook weer niet te hoog wordt want dan loop je de kans om bij wijze van spreken onvrijwillig de snelweg op te glijden. Het ging allemaal ‘net als in de film’ en de Mercedes ML reed zich vast achter een voorganger want het lukte de bestuurder net niet om voor mij langs te schieten. Wegligging okay, verrassingsfactor ook helemaal okay!

Vol beladen
Na eerst nog even mijn ultralange neefje (zie foto’s Nissan Cube) opgehaald te hebben in Alphen a/d Rijn konden we amper een uur later vertrekken richting Holwerd in Friesland. De drukte op de snelweg viel gelukkig mee, en na wat vertraging op de A10-Noord reden we al snel op de A7 richting de Afsluitdijk. Met de cruise control aan gaf ik alleen nog maar gas met het Accellerate/Decellerate-knopje, dat is wel zo makkelijk. Want om bij elke inhaalactie steeds op de rem te trappen, daarna opnieuw gas te geven en dan opnieuw de cruise control in te schakelen vind ik erg onhandig. Op zo’n moment is een ACC (=Adaptive Cruise Control) die dat allemaal ‘zelf’ doet erg handig. Maar ja helaas is ACC op dit moment alleen nog te vinden op dure luxe auto’s. Hopelijk wordt deze techniek binnen nu en een paar jaar ook gemeengoed op auto’s zoals de Qashqai.
Maar ook zonder ACC is het heerlijk rijden in deze vernieuwde Qashqai.

Na de dodelijk saaie rit over De Afsluitdijk (ik ben er de laatste tijd iets te vaak overheen gereden) volgde nog een dodelijk saai stuk tot aan Leeuwarden. In Leeuwarden was het een beetje een puinhoop maar dat kwam omdat veel mensen (die ook onze kant op moesten) verkeerd voorsorteerden, en daarna ook nog weer eens niet zaten op te letten als het stoplicht op groen sprong. Zeer irritant maar ach we gaan een heerlijk weekendje weg dus niet zeuren. De N-weg naar Holwerd is erg mooi en in de werkelijk heerlijk rijdende Qashqai is dat genieten. Totdat je weer eens een rijdend fossiel tegenkomt, die 80-75-80-70-75-80-75 km/u rijdt. Juist als je in een auto met cruise control rijdt valt het extra op als iemand voor je met een constant wisselende snelheid rijdt. Tijd om in te halen dus en gelukkig laat de Qashqai zich heerlijk (en relatief snel) doortrekken tot aan het rood als het moet. Na een mooie rit arriveerden we rond 16.00u op de boerderij, of beter gezegd groepsaccommodatie, in Holwerd.

Genieten, uh toch niet…
De zaterdag en de zondag heb ik toch nog behoorlijk wat kilometers gereden, we zijn bij elkaar een keer of vijf weg geweest met de Qashqai. Eén keer daarvan was voor een fraaie fotoshoot (dit was het eerste écht mooie weekend van dit jaar!) in Dokkum waar de Qashqai zich erg makkelijk door het drukke stadsverkeer liet loodsen. Tijdens het keren is de aanwezige achteruitrijcamera best handig, maar echt nodig is het niet. De Qashqai is namelijk een vrij handzame en niet al te grote crossover, met lekkere grote zijspiegels en een prima zicht naar achteren. Eenmaal terug op de boerderij kregen we een minder bericht te horen. Een uur geleden was er vlakbij een motorrijder de weg afgereden met een vaartje van ruim boven de 200 km/u. Direct nadat hij de veerpont Ameland->Holwerd had verlaten had hij vol gas gegeven op de lange rechte provinciale weg door de kwelders. Wat er precies is gebeurd is snap ik nog steeds niet want er stond een links-rechts gestempeld remspoor op de kaarsrechte weg wat duidt op een zeer heftige remactie (maar waarom zou je remmen op een kaarsrechte compleet lege weg???) dan wel een vastloper. Dat laatste betwijfel ik echter ten zeerste want ik ken geen enkel voorbeeld van een Yamaha R6 met een vastloper. De volgende dag zagen we twee vrienden naar motoronderdelen lopen zoeken in de kwelder naast de weg. Ik ben meteen gestopt en heb gevraagd hoe het met hun vriend ging. Ze vertelden mij dat hij in een kunstmatig coma lag, hij had het nodige gebroken (ribben, schouder, wervels in de rug/nek) en zijn hersenen hadden een behoorlijke opdonder gehad. Het was maar de vraag of het ooit nog goed zou komen. Minder dus!

Toen ik weer thuis was vond ik nog twee filmpjes van het motorongeluk op Youtube. Op één van de filmpjes is duidelijk te zien hoe ver de motorrijder van de weg ligt. De reden dat ik een alinea aan dit motorongeluk wijdt is omdat deze motorrijder niet zomaar de eerste de beste is/was, want hij is/was in het bezit van een racelicentie en had veel circuit trainingen gevolgd. Zelfoverschatting is namelijk het allergrootste gevaar van een goed getrainde automobilist/motorrijder. Weten waar je grens ligt is één van de allermoeilijkste dingen die er is.

Eindelijk even uitleven
Na drie dagen en heel wat kilometers verder was het dan eindelijk tijd om me even uit te leven in de Nissan Qashqai. Ik had nog geen enkele keer de grens opgezocht, maar ik was er al wel achter dat deze behoorlijk ver ligt voor een crossover. In Friesland had ik namelijk tijdens de fotoshoot al gemerkt dat de wegligging van de vernieuwde Nissan Qashqai uitstekend is. In snel genomen flauwe bochten kon ik exact voelen waar de grens ligt. Dat is mede te danken aan de goede vering die heerlijk comfortabel is maar het ondanks dat bij sportief rijgedrag niet meteen af laat weten. Dat laatste komt dan weer door de onafhankelijke wielophanging achter, én de goede Continental banden die van het type SportContact2 zijn. Sportieve banden dus om mooie grote 18-inch velgen, een goede combinatie.

Op de weg terug naar Leiden ben ik bij Warmond de A44 af gegaan en heb het ESP even uitgezet. De eerste bocht is meteen al een hele fraaie maar ondanks de spinnende voorbanden bleef de Qashqai netjes op zijn lijn. Nog wat mooie bochten en rotondes verder moest ik concluderen dat de Qashqai strak stuurt en vooral erg voorspelbaar aanvoelt. Een uur of twee later moest ik nog wat spullen bij mijn jongste zus in Katwijk aan Zee langs brengen die ze was vergeten. Altijd een mooie rit maar dit keer regende het en dan wordt het toch een ander verhaal. In snel genomen bochten en op rotondes ging de Qashqai nu ineens glijden bij stevig gas geven. Niets mis mee want het voelde allemaal heel voorspelbaar aan.

Goed gedaan!
Nou heb ik een ongelofelijke hekel aan vergelijkings- of multitesten en ik zal me daar dan ook nooit schuldig aan maken. Het enige wat ik wel kwijt wil is dat deze vernieuwde crossover van Nissan van alle crossovers die ik tot nu toe gereden de fijnste vindt. Niet dat de rest zoveel slechter is maar dit is zo ontzettend knap gedaan daar kun je als techneut alleen maar diepe bewondering voor hebben. Het knappe is namelijk dat Nissan het totaalplaatje gewoon net iets beter voor elkaar heeft als de rest. Zelfs als je de Nissan Qashqai niet mooi vindt ben ik ervan overtuigd dat je na een proefrit deze crossover in je keuze-top 3 zet. Het totaalplaatje omvat: het stille, soepele, maar als het moet toch felle motorblok, de fijne zeer soepel schakelende versnellingsbak, de fijne zit en het goede overzicht, de strakke wegligging, de goede remmen etc. etc. Dit had ik totaal niet verwacht en ik ben dan ook zeer benieuwd naar de nieuwe Nissan Juke die er binnenkort aankomt.

Vernieuwd
Meestal pakt het vernieuwen of updaten van een bestaand model redelijk tot goed uit. Zo goed als bij deze vernieuwde Nissan Qashqai heb ik echter nog nooit eerder meegemaakt (de Nissan 370Z komt overigens dicht in de buurt). Het lijkt zo ongelofelijk logisch en simpel dat een vernieuwd model wel beter moet zijn als zijn voorganger, maar dat is het zeker niet. Een heel mooi voorbeeld daarvan overkwam mij vorig jaar met een motor (met een auto is het mij nog niet overkomen). Ik ben toen met een BMW K1300S op bezoek geweest bij een oude (motor)vriend van mij die in Baden-Baden woont, Duitsland dus. Deze motor is als geen ander geschikt voor een hogesnelheidsrit over de Duitse Autobahn. Maar oh mijn hemel wat viel deze motor door de mand. De remmen vielen mij zwaar tegen, de motor begon te pendelen bij snelheden van 290-300 km/u, het olieverbruik was veel te hoog, het schakelen beviel me voor geen meter kortom BMW was er in geslaagd een hele goede motor (met zijn voorganger de K1200S heb ik nog 3.000 kilometer in 23 uur en 23 minuten gereden) slechter te maken, en dat vind ik dan toch ook wel weer knap.