Oud lijk in een jonge Opel
Toen ik bij Mickey Kleijwegt in Waddinxveen arriveerde had ik zo’n lekkere rit achter de rug dat ik het gevoel had dat mijn brein blanco (hersendood?) was. En dan komt Mickey daar even doodleuk overheen met de opmerking: “ik vind het net een lijkenauto met dat doorlopende chromen randje vanachter.” Sorry hoor Mickey ik ben pas 54 en voel me nog echt geen lijk! Da’s nog eens een leuk begon van een test niet waar? De test begon trouwens ook erg leuk, als ik een Opel ophaal dan staat-ie altijd klaar achter de pilaren van de overkapping voor de ingang. Dit keer hadden ze ’m echter scheef nee gezet, en dan moet je goed opletten want er staat een heel sneaky paaltje bij het achteruit rijden. Er zijn de nodige mensen tegenaan gereden dus dat zegt genoeg denk ik. Gelukkig heeft deze uitvoering een achteruitrijcamera – had de PR Manager mij net verteld – dus ik daarmee kon ik het lage dikke paaltje goed in de gaten houden. Na stoel/stuur/spiegels afgesteld te hebben kon ik op de startknop indrukken en vertrekken, en dat voelde meteen erg lekker aan kan ik al verklappen. De AGR-stoelen zitten perfect, de koppeling grijpt heem mooi aan, de 6-versnellingsbak schakelt vederlicht en de vering/demping is heel mooi comfortabel en toch stevig genoeg. Op de snelweg ging meteen de cruise control erop, die heel fijn te regelen is met de knopjes op de linkerhelft van het stuurwiel. Daarna ben ik eigenlijk heel erg netjes naar Waddinxveen gereden, te netjes vond ik zelf maar ja deze auto is zo rustgevend (Nee en dàt – eeuwige rust – bedoel ik dus niet!) dat ik vanzelf in een fossiel veranderde. In de bocht van de A16 naar de A20 heb ik nog wel even iets gas bij gegeven, want die bocht rij ik zelden dus dan wil ik ook wel even genieten. Vanaf de A20 moest ik over heel wat mooie rotondes heen rijden, en dan had ik natuurlijk net weer een extreem langzaam rijdend fossiel voor mijn neus. Ik ben er maar rustig achteraan gereden totdat ik een tweebaans rotonde tegenkwam, daar heb ik hem of haar (kon het niet zien het inhalen ging te snel) snel ingehaald via de buitenring.

Bij alle volgende rotondes kon ik daardoor lekker doorrijden, en ondanks het gemis van de Watt-Link achterwielophanging* bleef de Opel Astra Sports Tourer Innovation 1.6 CDTI 110 Pk netjes op de ideale lijn. Als ik over de binnenring rijdt dan pak ik altijd de rotonderand mee en daar voel je het minder goed omdat de auto dan zijdelings over de rotonderand glijdt. Het laatste stuk ben ik 50 km/u op de cruise control gaan rijden, dat is altijd een leuke test voor bestuurder én auto. Waar haakt de bestuurder af dan wel waar haakt de auto af? In dit geval haakten geen van beiden af wat een goed teken is, in ieder geval een pluspunt voor de auto, ha, ha. Na een leuke ochtend ging ik weer op huis aan, een rechtdoor-route met een aantal leuke rotondes en bochten erin. Vooral de mooie slingerbocht + rotonde vind ik één van de mooiere testpunten op dit traject, en laat ik die nou net vrij hebben die dag. Ik gaf gas en reed perfect door de bocht en gleed net zo perfect over de rotonde heen. Daarna ging het rechtdoor tot aan de rotonde in the middle of nowhere tussen Benthuizen en Hazerswoude-Dorp. Nou ja rotonde? Eigenlijk is het gewoon een haakse bocht in de rotonde ingebakken, ik remde heel erg laat vanwege een bumperklever die ik daardoor meteen kwijt was. De remmen passen prima bij deze Opel Astra Sports Tourer, gewoon prima en onopvallend goed precies zoals het hoort. De oprit naar de N11 zat er helaas een langzame auto voor mij, dus nu maar hopen dat ik de oprit naar de A4 vrij had. Helaas niet maar de auto links van mij trok zo langzaam op dat ik er weer snel langs kon en plankgas door de mooie opritbocht heen kon knallen. Daarna heb ik nog even heel erg laat geremd in de bocht naar de rotonde richting de Europaweg. Dit is zo’n typische auto die je na amper een halve dag rijden en exact 82 kilometer helemaal van binnen en van buiten kent. Dat is ongelofelijk knap want het lijkt zo makkelijk maar dat is het dus absoluut niet.
*Alleen i.c.m. 1.4 Turbo handgeschakeld, 1.6 CDTI 136 Pk handgeschakeld of automaat, 1.6 Turbo handgeschakeld en 1.6 BiTurbo handgeschakeld

Koud!!!
Omdat het nog steeds lekker zonnig en warm was ben ik toch maar weer buiten gaan zwemmen. Maar voordat ik kon gaan zwemmen heb ik eerst nog even de Samsonite kofferset uit mijn garage gehaald. Zo op het oog vind ik het geen grote kofferbak en in eerste instantie twijfelde ik of ik de 70-liter koffers erbij moest pakken. Uh… ja dus! Er pasten meer koffers in de achterbak dan ik gedacht had.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 4×50-liter + 2×33-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 3×50-liter + 2×33-liter + 2×13-liter

Na de koffers in de garage terug gelegd te hebben kon ik gaan zwemmen in het Valkenburgse meer. Een watertemperatuur van 17-18 graden Celsius zullen velen waarschijnlijk steenkoud vinden, maar ik vind het heerlijk zo koud en ben er door elke dag buiten te zwemmen aan gewend dat scheelt. Onderweg naar het Valkenburgse Meer ben ik even rustig het interieur gaan inspecteren van deze Innovation-uitvoering met als extra’s onder andere een Navi900 IntelliLink pakket en een Innovation+ pakket. Genoeg moois om me niet te vervelen tijdens het rijden, want ik heb geen smartphone en moet me dus noodgedwongen met andere dingen vermaken (grapjè). De NavSat werkt prima en geeft duidelijk aan waar je af moet slaan, en is ook zichtbaar met pijlen op het piepkleine displat tussen de toerenteller en snelheidsmeter. Wat ik wel heel erg vreemd vond is dat de NavSat de weg naar Alphen aan den Rijn Centrum vanaf de N11 niet juist weergaf. Er zat nog een prehistorische kaart in en dat vind ik wel gek voor een nieuwe auto, want die nieuwe ongelijkvloerse kruising ligt er intussen toch al ruim twee jaar. Een spiksplinternieuwe auto en dan een NavSat die niet uptodate is, dat kom ik niet vaak tegen tijdens het testen.

Klinkerterreur
Toen ik twee weken geleden op Rügen was zag ik een protestbord tegen het asfalteren van een weg met kinderkopjes. Het zag eruit als een oud weggetje uit de DDR-tijd, zo voelde het althans wel aan op de motor. Voor mij als autojournalist zijn dergelijke weggetjes met kinderkopjes of klinkers goud waard, je kunt er namelijk perfect de vering/demping op uittesten. Op glad asfalt kun je niet duidelijk het verschil voelen tussen een auto met minder goede en een goede vering/demping. Pas bij oneffenheden of slecht wegdek komt ga je het verschil duidelijk voelen. Een ritje over de hotsebotseknotseweg langs de Stompwijksche Vaart richting Leidschendam is voor mij dan ook vaak een must met bepaalde auto’s die boven het gemiddelde uitspringen. Op die weg bepaal ik dan of de auto goed is of beter dan goed oftewel uitstekend. De Opel Astra Sports Tourer voelde meteen goed aan alleen wilde ik nog even weten hoe ik ’m nou moest positioneren qua comfort. Dus om maar wat te noemen: redelijk comfortabel/mild sportief of behoorlijk comfortabel/licht sportief. Het verbaasde mij ook nu weer dat ik de Watt-Link achterwielophanging op deze auto niet mis, als iemand mij had gezegd dat het er wel op had gezeten had ik ‘m blind geloofd. Voor deze Innovation-uitvoering is de Watt-Link achterwielophanging als optie beschikbaar voor slechts €250,- zag ik in de prijslijst maar dan wel alleen voor de 136 Pk 1.6 CDTI handgeschakeld of automaat. Grappig om te vermelden is dat James Watt – de uitvinder van de stoommachine en jawel ook het kopieerapparaat – deze uitvinding één van zijn leukste uitvindingen vond, en dat komt vooral vanwege de ongelofelijke eenvoud en tegelijkertijd sublieme werking van het Watt-Link stangensysteem.

Na mijn Renault Twizy in de garage geparkeerd te hebben stapte ik in de Opel Astra Sports Tourer. Voor het stoplicht zat ik nog wel even te klooien met het start/stop-systeem. Ik merkte als ik met ingetrapte koppeling voor het stoplicht stond te wachten mét de voet op de rem dat de motor dan ook uitviel. Ik dacht altijd dat met een handmatige versnellingsbak dat alleen gebeurt als je ’m in Neutraal zette en je voeten van de pedalen houdt. Toch gebeurde het een keer dat de motor niet aan wilde slaan toen ik het koppelingspedaal intrapte, en een andere keer duurde het even voordat de motor aansloeg. Ik kan mij dit herinneren van een andere testauto maar het wil mij maar niet te binnen schieten welke dat was, het was in ieder geval geen Opel dat weet ik zeker. Ik zal er nog even goed op letten de komende week. Na zo’n 6 kilometer rijden sloeg ik rechtsaf de klinkerweg op langs de Stompwijksche Vaart. Het voelde meteen goed aan en om goed te kunnen luisteren naar de banden heb ik de muziek even uit gezet. Dat klinkt misschien totaal idioot maar als ik vering/demping test dan luister ik ook altijd naar de rollende banden en de geluiden die ik dan hoor zoals bv. een “Boink” na een snelheidsbreker. Alles voelde goed aan en ook het geluid van de rollende banden klonk goed. Eenmaal het dorp uit voerde ik de snelheid op en reed daarbij expres over de verhogingen bij de bruggetjes en door de ‘gaten’ in de klinkerweg heen. De vering/demping deed zijn werk uitstekend en ik had de hotsebotseknotseweg graag nog een keer gereden met dezelfde auto maar dan mét Watt-Link achterwielophanging!

Bij Leidschendam aangekomen reed ik verder richting de N14 om vervolgens via Wassenaar weer naar Leiden te rijden. En naar de N14 betekent verzakkingen en dat is de ultieme test voor de vering/demping van deze Opel Astra Sports Tourer. Ik ben er nog steeds niet uit welke verzakking ik nou leuker vind, die naar de N14 toe of van de N14 af. Linksaf naar de N14 gaf ik stevig gas en op de verzakking afrijdend besloot ik linksaf te slaan zodat ik weer om kon draaien de andere kant op. Dat had bovendien als voordeel dat ik over de verzakking heen kon rijden zonder meteen daarna te hoeven afremmen voor de erg korte voorsorteerstrook voor rechtsaf. Het onderstel had het even moeilijk want het is en blijft gewoon een heftige test voor een auto deze verzakking. Maar daar komt dan weer het grote voordeel van een stationwagon om de hoek kijken, want door de grotere lengte (=de wielbasis is gelijk) en het extra gewicht is een stationwagon mooier in balans dan een sedan. Sedan 4.370/1.250 kg – Stationwagon 4.702/1.293 kg. Ik was behoorlijk verrast hoe makkelijk ik de Opel Astra Sports Tourer kon corrigeren. Linksaf, rotonde 360 graden, weer linksaf en rechtsaf over de verzakking náár Leidschendam. Omdat het net zo goed ging besloot ik extra gas te geven voor de verzakking richting Leidschendam. Nou dat heb ik geweten zeg, mama mia wat ging dat onderstel tekeer op en na de verzakking, ha, ha, het was heel erg leuk vooral omdat ik geen milliseconde het gevoel had de controle over de auto te verliezen. Ja dat oude lijk kan nog prima deze jonge testauto onder controle houden.

Lijk? deel 1

Net als bij de Opel Meriva met zijn ‘suicide-doors’ lijkt het er ook nu weer sterk op dat door één opmerking in van iemand ik ineens overal lijken zie. Zelfs op Facebook kwam er zomaar eentje ongevraagd voorbij zetten, waarbij ik het niet kon helpen dat ik even hard moest lachen om de reactie “Alles voor de lijks” die eronder stond. Of zou het komen omdat je er dan ineens op gaat letten? Zaterdag 24 september besloot ik een oude vriend in het Oosten van ons kikkerlandje eindelijk weer eens een bezoekje te brengen. Hij woont in Deventer en is één van Nederlands beste Streetfighter-bouwers, en misschien zelfs wel één van ’s werelds beste. Zeker als je bedenkt met hoe weinig geld en middelen hij zijn Streetfighters bouwt. Ik besloot er heen een snelwegzuinigheidsdit van te maken met 100 km/u gemiddeld en terug eentje met 120-130 km/u gemiddeld. Zaterdag is er gelukkig altijd weinig vrachtverkeer op de snelweg wat er gunstig is voor mijn snelwegzuinigheidsrit. De avond ervoor had ik de Opel Astra Sports Tourer afgetankt en om zeker te zijn dat ik een goede meting zou hebben had ik afgetankt tot aan zichtbaar in het vulgat. Rond 08.30u spring ik in de Opel Astra Sports Tourer en zette koers naar de N11, alwaar ik nog even een paar mooie bochten mee kon pikken. De oprit naar de de A4/N11 voelde goed aan, maar ik vind het toch wel jammer dat ik geen auto met banden met een lage rolweerstand heb meegekregen. Dat zal voor deze snelwegzuinigheidsrit toch wel behoorlijk wat kilometers per liter diesel schelen schatte ik van tevoren zo in. De ervaring leert mij namelijk dat de grip van banden met een lage rolweerstand niet slechter is dan die van gewone banden. Zeker als de vering/demping goed is dan is de grip van dergelijke banden ook goed. De banden zijn van het merk Bridgestone type Turanza T001 maat 17-inch. Ik gaf wat gas bij en reed op de S-bocht af richting de N11 maar ik had pech want een truttenschudder sorteerde alvast voor om pas veel verderop linksaf te slaan. Gelukkig reed er op de rechterbaan geen auto zodat ik alsnog zonder vaart te minderen door de S-bocht heen kon.

Lijk? deel 2
De g-krachten in deze S-bocht zijn zeker in het tweede deel van de bocht behoorlijk hoog, maar de Opel Astra Sports Tourer deed het uitstekend. Daarna was het proberen tot aan Deventer zo netjes en constant mogelijk 100 km/u te rijden. Dat is vooral een kwestie van goed in de spiegels kijken (=kijktechniek) en ver vooruit kijken. Het ging allemaal erg lekker totdat ik om 09.30u op de A1 in een file belandde. File??? In de verte zag ik dat het verkeer op een gegeven moment naar één rijstrook moest. Ter hoogte van pijlwagen aangekomen zag ik 100 meter verderop een vrachtwagen met trailer in de kant liggen. Ter hoogte van het ongeluk zag ik dat de cabine compleet ingedeukt was, het zag er behoorlijk heftig uit en in het voorbij rijden zag ik iets wat op een lijkenzak leek. Het houdt niet op niet vanzelf schoot het door mij heen. Uiteindelijk arriveerde ik maar ietsiepietsie later bij Jeroen, na een heerlijk snelle rit over de fraaie dijkweg vanaf Wilp naar de rand van Deventer. Bij de Shell-pomp rechtsaf op de kruising heb ik de Opel Astra Sports Tourer even afgetankt. Na snel rekenen op de rekenmachine van de dame achter de toonbank bleek het verbruik een redelijk nette 1:25,63. Toen ik om 13.30u die gekantelde vrachtwagen passeerde waren ze ’m net aan het optakelen terwijl het ongeluk om 06.45u was gebeurd las ik op het internet na thuiskomst. Dat moet verdorie toch sneller kunnen, een hele dag files vanwege één ongeluk. Gelukkig had ik daar op de terugweg dus geen last van, en ik was dan ook blij dat ik op tijd thuis was. Met een vrijwel constante snelheid van 120-130 km/u gereden en kwam ik uit op 1:20,85 en dat viel mij toch wel wat tegen. Maar ja geen lage rolweerstand banden hè! De opgegeven verbruikswaarden in de online brochure geldt voor een auto met 16-inch banden met lage rolweerstand en die heeft deze Opel Astra Sports Tourer Innovation dus niet.

Lastige instap
Als testrijder ben ik altijd erg blij met mijn grote familie, want er rijden altijd de nodige familieleden met mij mee tijdens zo’n testweek. Ik heb alle maten familieleden, van een kleine pas geboren baby tot aan mijn neef van 2 meter en 5 centimeter. Ik heb ook hele lenige mensen (mijn nicht was ooit Nederlands Kampioen turnen) in de familie maar uiteraard ook iets minder lenige oude mensen maar dan mag het. Mijn moeder van 82 fietst meer kilometers per week dan Mark Rutte en dat door weer en wind. Mijn zus zingt in een koor en die moest ik zondag samen met mijn moeder even wegbrengen. Mijn moeder ging achterin zitten en zei tegen mij dat ze het toch wel een lastige want lage instap vond. Maar ja ze was dan ook wel erg verwend met de hoge Kia Niro die ik eerder in de test had. Eén groot voordeel van die Opel kreeg ik gelukkig wel meteen te horen en dat is dat de achterbank erg lekker zit, net als de AGR voorstoelen. Dus waar je eerst punten verliest voor het instappen win je direct weer punten voor de uitstekende zit. Een rit naar het centrum van Leiden is altijd weer even zoeken naar de beste=rustigste weg zo in de week voor 3 oktober. Op de terug weg besloot ik mezelf even uit te leven op het Leiden Bio Science Park direct naast het LUMC. Daar liggen een paar mooie rotondes en bochten én is het zondagmiddag vooral heel erg rustig. Op de Wassenaarseweg aangekomen heb ik het ESP/TRC uitgezet en ben het LUMC-terrein opgereden. Ik kijk dan altijd even vanuit de verte of er vanaf de andere kant verkeer op de rotonde af komt rijden. Het is namelijk precies op die plek waar je heel mooi met de linkerkant van de auto over de hoge rotonde heen kunt rijden om daarna rechtsaf te slaan zonder te remmen. Het is één van dé betere maar vooral ook leukere testen voor de vering/demping die ik ken in Leiden.

Ik vloog perfect over de rotonde heen waarbij de linkerkant snel in- en uitveerde en ik hard naar rechts stuurde. De Opel Astra Sports Tourer vloog ongestoord zonder een greintje onrust in het onderstel over de rotonde heen. Daarna komt weer een hele mooie rotonde en bocht naar rechts, alleen dit keer heeft die rotonde een platte rotonderand en is de bocht naar rechts de rotonde af erg mooi. Ik reed met een behoorlijk vaartje op de rotonde af en stuurde er met een dito vaart weer af. De banden piepten even in de rechterbocht, maar dit was niets vergeleken bij de haakse bochten en flauwe bocht die ik nog te gaan had. De haakse bocht naar links is een lastige om goed hard te nemen, maar voor de Opel Astra Sports Tourer was het een eitje. Dan zou je denken dat komt vast door het gebrek aan vermogen, maar vergis je niet in het koppel van deze auto. De manier waarop het koppel op de weg wordt overgebracht is fantastisch. Na de haakse bocht volgt een hele mooie lange flauwe bocht waar de g-krachten zo hoog zijn dat een auto vanzelf zijdelings opzij glijdt. De mate waarin dat gebeurt bepaal jij als bestuurder en dat maakt deze bocht zo leuk. En wat deed de Opel Astra Sports Tourer het ongelofelijk goed, ik ben best wat gewend maar zelfs ik had na de bocht even zoiets van “Wow wat gaaf!”. Daarna volgde als laatste de links-rechts-combinatie naar de Plesmanlaan en ook hier raakte de Opel Astra Sports Tourer geen moment uit balans. Gelukkig maar want om nou in de sloot te belanden zoals Prins Pils nee laat maar. Rustig naar huis rijdend zette ik de cruise control weer aan waarna direct het ESP/TRC automatisch geactiveerd worden.

Zuinigheidsrit
Op een zeer zonnige dinsdagochtend de 27ste september besloot ik de zuinigheidsrit te maken, want die mocht uiteraard niet ontbreken in het rijtje. Op weg naar mijn start/finish-benzinepomp in ’t Heen ben ik via de ventweg langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gereden. Ik wilde nog even over de asfalten verkeersdrempels heen rijden, dit om de uitgaande demping goed te kunnen beoordelen. Als schokbrekers/schokdempers teveel uitgaande demping hebben dan valt de achterkant als het ware op het asfalt omdat de wielen niet snel genoeg terugkeren naar hun onafgeveerde toestand. En dat bleek inderdaad het geval want ik hoorde een duidelijke “Boink” toen over de hoogste asfalten verkeersdrempel heen reed, dus de vering/demping krijgt het predicaat “Goed” en niet “Uitmuntend”. Bij de S-bocht en rotonde aangekomen heb ik snel even het ESP/TRC uitgezet, die bocht is namelijk perfect geschikt daarvoor. De 1.6 CDTI die ik mee had gekregen heeft slechts 110 Pk maar wel dik 300 Nm koppel, en dat merk je goed als je in de 2de versnelling het gas erop zet. Ik vloog dan ook gas gevend in de 2de versnelling met doorspinnende voorwielen de rotonde op en af. Het mooie is dat de gasreactie zo perfect is dat het bij wijze van spreken tot op de millimeter te controleren is. Na het aftanken reed ik de N206 op en zette de cruise control op 80 km/u, want dat korte stukje dat je nog 100 km/u mag laat ik altijd maar zitten. De 6de versnelling is duidelijk een versnelling te hoog voor 80 km/u, dat werd dan ook de 5de versnelling. Bij 100 km/u draait het 1.6-liter dieselblok slechts 1.500 toeren per minuut voor alle duidelijkheid. Vlak voor de haakse bocht ter hoogte van De Zilk kwam er een zilveren Audi A5 achter me rijden (de auto tussen ons in had de laatste afslag genomen), en geloof het of niet maar deze bestuurder hield netjes afstand heel erg bijzonder voor een Audi-rijder. Ik besloot de haakse bocht met 70 km/u te nemen want dat moet deze Opel Astra Sports Tourer wel aankunnen leek mij. En inderdaad reed ik heel mooi strak door de haakse bocht heen. Het rijden ging erg lekker moet ik zeggen, maar ja als alles klopt zoals een perfect schakelende 6-versnellingsbak, goede vering/demping, een uitstekende balans en een uitstekend stuurgevoel dan is dat niet meer dan logisch. Eenmaal in Vogelenzang was het zo rustig dat ik de minimum snelheid van de cruise control even heb uitgetest. En die bleek 25 km/u te zijn wat erg fijn is want dan kun je in 30-zones tenminste op de cruise control rijden.

Op de bomenweg belandde ik achter een extreem langzaam rijdend fossiel met een eindje daarvoor een vrachtwagen met trailer. Toen het fossiel vlak achter de vrachtwagen met trailer reed heb ik ze meteen allebei maar ingehaald want dan was ik daar tenminste vanaf. Vervolgens hoefde ik even verderop gelukkig niet te wachten van de verkeersregelaar die daar stond vanwege een maaitractor (op de terugweg wel let maar op!). Nog steeds nul keer remmen dus als de T-splitsing ook goed zou gaan maakte ik een hele goede kans om de nul te houden. En inderdaad kon ik nog net op tijd voor een auto die van links kwam afslaan richting Zandvoort. Op weg naar Zandvoort kwam ik alweer achter een fossiel te zitten, ik heb daarom dus maar wat extra afstand gehouden en dat was maar goed ook. Gelukkig reed het fossiel op de rotonde rechtdoor, en kon ik weer normaal (=50 km/u op de cruise control) doorrijden. De rit over de boulevard en de duinenweg gingen prima, alleen moest ik op de duinenweg wel even een behoorlijk stuk even langzamer rijden. Er was namelijk één rijstrook afgesloten vanwege onderhoud aan de duinen. Maar het lukte me nog steeds om zonder te remmen verder te rijden en dat bleef ook zo, alhoewel ik nog bijna een aanrijding had op de rotonde naast Circuit Park Zandvoort. Een bejaarde automobilist reed exact op het moment dat ik ter hoogte van hem reed doodleuk de rotonde op. Ik toeterde en moest razend snel uitwijken en kon maar net aan een ongeluk voorkomen, en door mijn uitstekende reactiesnelheid hoefde ik niet te remmen. Grappig dat de rode alarmlamp dit keer niet ging flikkeren, elke keer als ik extreem laat remde (ik ben nou eenmaal een echte motorrijder) deed-ie dat namelijk wel omdat ik mijn voorligger te snel naderde. Ik reed dus nog steeds verder met een nul keer remmen op zak, maar hoe lang zou dat nog duren? Op de bomenweg kwam ik achter een totaal absurd langzaam rijdende Duitser terecht in een BMW GT. Ik heb ’m maar ingehaald toen het kon maar halverwege de bomenweg stuitte ik op de maaitractor en dit keer moest ik wél stoppen van de verkeersregelaar. De rest van de zuinigheidsrit was domweg lekker uitrijden alhoewel ik nog even een irritante bumperklever heb laten schrikken. Na aftanken kwam ik uit op een verbruik van exact 1:27 wat helemaal niet verkeerd is, maar ik had met deze nieuwe Opel Astra Sports Tourer dolgraag ook nog even een zuinigheidsrit gedaan met lage rolweerstand banden.

Circusartiest als verhuizer
Op woensdagavond en donderdagochtend zou ik mijn op één ja jongste zus helpen verhuizen, iets dat totaal door mijn hoofd was geschoten. Gelukkig voor mijn zus had ik een stationwagon en daar bleek onverwacht veel in te passen. Na de eerste rit was het de beurt aan de lattenbodem (het logeerbed van haar 2.05 m langer zoon) en bijbehorende spullen, en die bleek alleen te passen als ik de bestuurdersstoel in standje circusartiest zette = stoel zover mogelijk naar voren net als de rugleuning. Nou heb ik toen ik jong was gelukkig een jaar of 10 op turnen gezeten, en die lenigheid heb ik gelukkig ook nu nog en dat kwam heel goed van pas. Ik heb mijn zwager de volgende dag gevraagd nog even een foto te maken van hoe ik zat, ik moest er zelf even hard om lachen vooral omdat er mensen zijn die echt zo achter het stuur zitten. Eigenlijk had ik ook nog even een foto van mijn 2 meter en 5 centimeter lange neef moeten maken op de passagiersstoel. Het verhuizen verliep gladjes en het is maar goed dat we woensdagavond al een hoop verhuisdozen en spullen naar mijn zus haar nieuwe appartement gebracht hebben, want ze woont 11 hoog en de volgende dag zou de enige kleine lift druk bezet zijn. Na een nachtje slapen keek ik naar buiten en zag dat het regende. Zelden ben ik zo blij geweest met regen als donderdag 29 september, want als ik zo’n goede auto als deze Opel Astra Sports Tourer Innovation 1.6 CDTI 110 Pk (er is ook een 1.6 CDTI met 136 Pk) mag testen dan is een regenrit onontbeerlijk. En regenen deed het die donderdag en ik ben dan ook meteen naar het Space Business Park gereden voor een rondje met uiteraard het ESP/TRC uit. Nou had ik al op droog asfalt – het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp – met het ESP/TRC gereden en dat was uitstekend bevallen. Op nat asfalt moest dat dus nòg veel leuker zijn met deze diesel. En dat was het ook want elke bocht kon ik het gas er vol opzetten en perfect op het gas sturend door de bochten heen glijden. Dat is nou het leuke aan een diesel want een hoog koppel bij een laag toerental. Maar dat is het natuurlijk niet alleen, de perfecte balans en de uitstekende Bridgestone Turanza banden maken het geheel af.