Do what you like, like what you do!
Het enige waar ik mijn motor op een zonnige hete bloedmooie vrijdag voor wil omruilen is een cabriolet. En wel een hele échte cabriolet dus zonder B- en C-stijl, dus als ik de ramen naar beneden doe zie je alleen de A-stijl schuin boven de carrosserie uitsteken. De Opel Cascada is zo’n cabriolet en op het moment dat ik ‘m heb afgesproken, hebben ze boven ook meteen even in de agenda gezet dat het mooi zomerweer moest zijn die dag. Als ik een cabrio heb dan is het ALTIJD mooi weer, toen ik de Citroën DS3 cabrio heb getest was het voor het eerst in 2013 écht mooi weer. Na zo’n extreem lang en absurd koud voorjaar mag je dat toch wel een wonder noemen, uh voor jullie dan maar voor mij niet dus. Toen ik aan kwam rijden na een heerlijke en veel te korte motorrit (Toyota Nederland/Raamsdonksveer->General Motors Nederland/Prinsenbeek=24,6 km), zag ik de zeer sjieke Nougat-kleurige Opel Cascada al klaar staan voor het gebouw. Meteen na vertrek ben ik naar Deventer gereden om een oude vriend op te zoeken die ik al veel te lang niet gezien had. Het was vakantie dus ik wist dat mijn rit naar Deventer zonder één file zou verlopen, wat een heerlijk voorgevoel dat ik die 151 km lekker snel zou kunnen rijden. Gek genoeg gaf Google Maps later de A59/A50 als eerste optie aan terwijl die route nota bene 3 km langer is in dezelfde tijd (ook “huidig verkeer” in dezelfde tijd!). Heeft Google belangrijke adverteerders of zo op die route zitten? Ik heb al heel lang het vermoeden dat Google de boel belazerd met zoektermen, en dat adverteerders hoe dan ook bevoordeeld worden in de zoekresultaten. Persoonlijk vind ik het een beetje een enge firma dat Google, ze werkten ook zonder slag of stoot mee aan dat PRISM van ‘The United Stasi’s of America’. Maar goed met de hete zomerzon op mijn bol ging ik me daar niet verder druk om maken, want in tegenstelling tot Obama weet ik wél hoe ik van het leven moet genieten.

Het was heet bloedheet en dan moet ik altijd denken aan Robin Williams met zijn ‘Good morning Vietnam’. Gelukkig was ik die ochtend niet vergeten mijn zonnebril, petje en een t-shirt met lange mouwen klaar te leggen, want anders verbrand je werkelijk levend in zo’n cabrio, of je moet het leuk vinden elk uur te stoppen en jezelf in te smeren met zonnebrandcreme. De rit was fantastisch ik heb inderdaad geen enkele file gehad, en die 2-liter diesel is gewoonweg heerlijk! Gewoon lekker gas geven in de 4e (100 km/u) of 5e (120 km/u) versnelling en de bumperklevende benzineslurpers snel achter je laten. En dan te bedenken dat het nog veel beter kan, want direct na het wegrijden merkte ik al dat deze diesel onder de 2.000 toeren niet thuis geeft. Een motortuning zal ervoor zorgen dat de gasreactie sterk verbetert en het koppel met name onderin fors toeneemt. Op de site van Ventura Tuning kon ik deze Opel Cascada 2.0 CDTI nog niet vinden maar wel een vergelijkbare diesel (3 Pk minder dan de Opel Cascada) en daar nam het vermogen met 32 Pk toe en het koppel met 70 Nm. Met een getunede Opel Cascada 2.0 CDTI had ik de Renault Laguna die steeds maar weer achter me zat op de A27 nog makkelijker achter me gelaten. Op een gegeven moment werd het een spelletje, maar steeds weer won ik dankzij het vette koppel van de diesel. Wie echt los wil moet de krachtige 2.0-liter CDTI BiTurbo met 143 kW (195 Pk) kopen.

Rechtuit-rechtsaf-rechtuit
Slechts twee flauwe snelwegbochten van de A27 naar de A28 en van de A28 naar de A1 meer zat er niet in op de snelweg richting Deventer. Helemaal niet erg want met zulk mooi weer wil je toch alleen maar genieten, dat sturen zou later wel komen op de dijk van Wilp naar Deventer. Toch kon ik ondanks het rechtuit rijden al goed voelen dat de vering/demping uitstekend is, en den bedoel ik vooral dat deze cabriolet een uitstekend comfort heeft. Op de dwarsrichels en verzakkingen kon ik al voelen de dat vering/demping niet zomaar gekozen is, hier is tijd ingestoken want een misstap met een topmodel in deze klasse kan Opel zich niet veroorloven. Op dat moment wist ik overigens nog niet dat de voor- en achterwielophanging van de Opel Cascada op hoog niveau staan; te weten Hiperstrut voorwielophanging en Watt-link achterwielophanging. Een werkelijk uitstekende en vooral slimme keuze van Opel, want daardoor kun je namelijk voor een meer comfortabele vering/demping kiezen zònder dat de wegligging daar onder lijdt. En dat die goed is zou ik later die week merken tijdens mijn op-en-over-de-grens-test met het TC en het ESP uit. De A1 blijft voor mij altijd weer een heerlijke snelweg, je kan er namelijk zonder al teveel problemen lekker doorrijden. Er zijn namelijk nogal wat stukken waar ze absoluut niet kunnen gaan staan met een mobiele flitscontrole. Daarom controleren ze op dit traject met onopvallende surveillance-auto’s. Eerder dan de NavSat aangaf arriveerde in Deventer, maar ik had dan ook sneller reden dan toegestaan dus dat klopte ook. Bij de afslag Wilp aangekomen verheugde ik me op de rit over de dijk. Mijn eerste wat langzamere bochtige stuk en ik was benieuwd of mijn goede gevoel tot nu toe over deze auto zo zou blijven.

Mijn eerste haakse bocht voelde goed aan, en dat ondanks het voelbaar overhellen! In Wilp sloeg ik linksaf de dijk op, eens kijken hoe de Opel Cascada nu aanvoelt. Tja hoe moet ik dat gevoel nou omschrijven? Vergelijk het met het verschil tussen een uur op een klapstoel zitten en een uur in een op maat gemaakte fauteuil zitten. Het stuur, de bestuurdersstoel, de vering/demping, de balans en daar bovenop dat stukje magie wat niet valt te omschrijven. Deze Opel Cascada heeft dàt en juist dat laatste maakt deze Opel Cascada zo goed, wie een vergelijkbare auto bij de drie andere grote Duitse automerken wil kopen moet daarvoor heel wat dieper in de buidel tasten. Ik schreef het al eerder in de testverslagen van de Opel Adam en de Opel Mokka, Opel is goed bezig en dat vind ik knap in deze tijd. De rit over de dijk was heerlijk, en ook nu weer speelt dat stukje magie een rol. Ik had geen eens zin om het gas erop te zetten op deze fraaie dijkweg. Met het dikke met leer beklede stuur in mijn handen danste ik als het ware van bocht naar bocht. Dat ik niet de enige ben die dit merkte werd me later die week duidelijk na het meerijden van familie en vrienden. Allemaal waren ze lovend over de zit en de wegligging, “Wat een fijne auto!” moest ik vele malen aanhoren. Maar wat zij niet konden voelen en ik wel is de goed doseerbare en mooi aangrijpende koppeling, en de soepel schakelende 6-versnellingsbak.

De terugweg Deventer->Leiden
Twee lange ritten over de snelweg, van Prinsenbeek naar Deventer en van Deventer naar Leiden, dik 151 km + 149 km = 300 km glad asfalt meer niet, wat kun je daar nou in hemelsnaam voor conclusies uit trekken? Kun je zonder over één verkeersdrempel te rijden of zonder over een klinkerweg te rijden ook maar iets zeggen over de vering/demping? Kun je zonder door ook maar één S-bocht of haakse bocht gereden te zijn iets zeggen over het bochtengedrag? Ik gooi gewoon maar even twee balletjes op waarvan ik denk dat jullie denken dat kan niet. En toch kan het, en de grote vraag is dan uiteraard hoe en waarom dat kan. Je kunt inderdaad rechtuit rijdend, over glad en strak asfalt, iets zeggen over de kwaliteit van de vering/demping. Comfort is iets wat je direct herkent, comfort is het plaatsnemen in een lekkere luie leunstoel na een dag hard werken. En hoe gek het ook mag klinken het is exact datzelfde gevoel dat ik ook had in de Opel Cascada. Maar ondanks het comfort bedoel ik niet de luie leunstoel waar je diep wegzakt in de kussens, dat is het comfort van een Amerikaanse slee uit de jaren 50-60. Een comfort dat zo comfortabel is dat zo’n slee nog minuten lang nadeint van een hobbel in de weg, maar die hadden ze in Amerika dan ook niet (nu wel door het slechte onderhoud). Het is het comfort zonder diep wegzakken in die luie leunstoel, er is dus toch wel sprake van enige mate van hardheid. Het schuimrubber is net wat dichter of zo je wilt harder, wat dus neerkomt op sportiever in vering/demping-termen. Het blijft erg lastige materie vering/demping moest ik ook nu weer constateren nadat ik een aantal testverslagen over de Opel Cascada had gelezen. Maar daar kom ik later in dit testverslag nog op terug.

Op de terugweg heb ik de snelle kaarsrechte route naar huis gekozen oftewel A1->A9->A4->A44->Leiden. Met de kop in de wind ben ik verschrikkelijk zwaar genietend richting de Randstad gereden. Af en toe heb ik op een aantal stukken even stevig gas gegeven, dat hoort nou eenmaal bij het testen van een auto. Ik merkte dat ik regelmatig bekijks had onderweg, met name Opel-rijders herkenden massaal de nieuwe Cascada. Het is uiteraard logisch dat ik bekijks had want je ziet deze Opel Cascada nog (bijna) niet rijden op de Nederlandse wegen, ik ben er in ieder geval tijdens deze rit en de rest van de testweek niet één tegen gekomen. Na een snellere rit dan normaal kwam ik bij de afslag A9, een afslag die ik soms wel en soms niet neem. Nu wel want deze dubbelbaans afslagbocht is zo mooi dat ik na zoveel kaarsrechte snelweg eindelijk wel eens aan een heerlijke bocht toe was. Er was totaal geen sprake van zoekerig weggedrag in deze scherpe snelwegbocht. Maar er zaten nog een paar hele mooie snelwegbochten aan te komen, en dat zijn meer hogesnelheidsbochten dan deze. Maar ook hier was geen sprake van zoekerig weggedrag of een torderend onderstel, erg knap want de vering/demping is mechanisch.

Van ruilen komt geen huilen
Na een heerlijk weekend met fantastisch mooi weer was het maandag omruildag. Er deed zich namelijk de mogelijkheid voor om de handgeschakelde diesel een paar dagen om te ruilen voor een automaat met benzinemotor. De handgeschakelde cabrio beviel me tot nu uitstekend, dus ik was benieuwd of de automaat beter/net zo goed/minder zou bevallen. Die ochtend was ik door de PR-medewerkster van Opel Nederland gebeld of ik de automaat op zou willen halen bij OPC (Opel- en Chevrolet-dealer) in Oosterhout. Geen enkel probleem natuurlijk maar in de loop van de dag veranderde de te rijden route. Er was namelijk ‘s middags een ongeluk gebeurd in de buurt van Ridderkerk, en dat zorgde voor behoorlijk wat oponthoud. Eigenlijk is er dan maar één route waarmee ik alle mogelijke files kan omzeilen, en dat is de route via Utrecht en grappig genoeg is dat niet eens zo ver om. De route over Utrecht is slechts 13 km langer maar dat is peanuts vergeleken bij het tijdverlies van in de file staan. Die extra 13 km is slechts 6,5 minuten langer rijden, ennuh rijden met mijn bol in de zon dus uh… Ik had echter nog twee keuzes en dat is direct de A4->N11 opduiken of binnendoor via Hoogmade/Woubrugge/Alphen a/d Rijn naar de N11 rijden. Ik heb dus voor het laatste gekozen, die weg had ik namelijk lang niet meer gereden. En oh wat is deze Opel Cascada toch een fijne auto om in te rijden, gewoon heel nonchalant en niet eens scherp sturend, maar o zo makkelijk liet de Opel Cascada zich overal door- en overheen sturen.

Deze Opel Cascada kan zich met het grootste gemak meten met de cabriolets van Audi en BMW, maar die zijn wel een heel stuk duurder! Eén van de knapste dingen aan deze Opel Cascada vind ik de sjieke uitstraling. Zelfs de directeur van de IVF-kliniek waar ik werk zei dat hij de Opel Cascada een hele mooie auto vindt. Zelf rijdt hij een Jaguar cabriolet dus dat wil echt wat zeggen uit zijn mond. Hij vond het duidelijk moeilijk om over zijn lippen te krijgen (Opel staat natuurlijk toch bekend als de arbeidersauto) maar hij zei het toch maar mooi. Zonder één file en totaal relaxt kwam ik in Oosterhout aan. Het is dat ik ‘m om moest ruilen voor een andere uitvoering van de Opel Cascada want anders…. Na het instappen in de benzine-automaat ben ik letterlijk vrij snel naar huis gereden over de A59 richting Breda/Prinsenbeek en daarna via de A27/A15 richting Rotterdam en via de N14 bij Leidschendam naar huis. ‘s Avonds na het eten ben ik nog even gaan wandelen door het singelpark. En net aan het einde van mijn wandeling begon het te regenen. Daarna ben ik maar naar huis gereden want ik had totaal geen zin om in de regen te gaan rijden met een cabriolet.

Op de automa(a)tische piloot
Na een rustige eerste testmiddag was het dinsdag zaak de Opel Cascada automaat echt even van jetje te geven. De auto moest woensdagochtend vroeg namelijk alweer terug naar OPC in Oosterhout. En voor die tijd moest ik dus nog het nodige testen, en snel ook want naast het testen moest ik ook nog eens actie- en sfeerfoto’s maken. Laat ik beginnen met het grootste verschil tussen de Opel Cascada Cosmo 2.0 CDTI SS en de Opel Cascada 1.6 Turbo 6-traps automaat Cosmo. En NEE dat is niet de benzine- of dieselmotor en ook NIET de handgeschakelde 6-versnellingsbak of de 6-traps automaat maar de vering/demping want die is op de dieselversie mechanisch en op de benzineversie elektronisch oftewel Flex-Ride met Continuous Damping Control (CDC). Nog zonder dat ik de knopjes “SPORT” en “TOUR” had gezien op het dashboard voelde ik direct na het wegrijden dat de vering/demping anders is. Totaal anders dan die van de dieselversie! Het is niet persé slechter dan van de dieselversie maar de feedback is anders. Veringexpert Paul Klop zegt altijd dat goede mechanische demping absoluut niet onder hoeft te doen voor de elektronische variant. Na het rijden van beide Opel Cascada’s begreep ik precies wat hij daarmee bedoelt. Want hoe goed Flexride met CDC ook is, ik vind de gewone mechanische vering/demping op de dieselversie beter. Bij de dieselversie voelde ik beter wat er onder mij gebeurd, en ondanks dat ik deze vering/demping niet in kan stellen is het comfortabele én sportieve karakter uitstekend. Erg knap gedaan van Opel!

Uit werk vandaan heb ik nog even een verlengd rondje over het rotondecircus gereden. De beste manier om de wegligging in het grensbereik even snel te testen. Ik heb meteen het TC/ESP uitgezet want hoe de auto rijd met alles aan wist ik nu wel. Het grappige is het heel anders aanvoelt dan bij de handgeschakelde dieselversie. Logisch ook want daar geef ik plankgas op de rotondebochten in de tweede versnelling, terwijl dat bij de benzine-automaat gewoon een kickdown is. Het is daarmee niet persé slechter controleerbaar, maar de benzine-automaat kan wel behoorlijk gaan glijden. En dat is dan wel weer uitstekend te controleren, alleen moet je daar niet van schrikken want dan gaat het geheid fout. Dat ligt 100 procent aan de bestuurder en ik raad bij deze iedereen maar weer eens aan om een anti-slipcursus te volgen. Mijn grote vriend en leermeester Leo Krippendorf (zie Voertuigbeheersing Nederland) kan ik ten zeerste aanraden. Je zult zien dat je na zo’n dag veel meer kan, en dat kan letterlijk van levensbelang zijn in noodsituaties! Zeker in een automaat want van een automaat kun je de koppeling niet intrappen, en dus is het corrigeren een stuk lastiger omdat de voorwielen ook tijdens een slip aangedreven blijven. Voor thuiskomst heb ik de auto nog even afgetankt en kwam ik uit op 1:9,25 wat mij niet echt verbaasde gezien mijn zeer sportieve rijgedrag.

Taxi en fotoshoot
Na het avondeten ben ik naar mijn broer gereden zodat we samen een fotoshoot konden doen. Maar voor de fotoshoot moesten we eerst nog even zijn twee kleinkinderen thuis brengen, en daarna zijn dochter en die vonden het allemaal een erg mooie taxi. De fotoshoot heb ik even snel gedaan in Voorschoten, en dan blijkt een donkere auto (benzine/automaat) toch weer lastiger te zijn dan een lichte auto (diesel/handgeschakeld). Maar ik was niet ontevreden over de foto’s en heb daarna snel mijn broer thuis gebracht. Deze dinsdagavond was voor mij de laatste mogelijkheid om even volledig uit mijn dak te gaan met het dak eraf. Om van niemand last te hebben maar ook niemand tot last te zijn ben ik naar het Space BusinessPark in Noordwijk gereden. Eerst een paar rondjes met het TC/ESP aan, en zodra ik op de grens reed merkte ik duidelijk dat beide systemen ingrepen. Het leukste is het om het TC uit te zetten en daarna het ESP, dat kan overigens ook alleen in deze volgorde. Veel auto’s hebben alleen een ESP of iets vergelijkbaars maar Opel heeft dus een Traction Control en een Elektronisch Stabilisatie Programma. Met het TC uit en het ESP aan kun je met vol doorspinnende voorwielen door de bocht, maar als de auto vervolgens uit balans dreigt te raken grijpt het ESP alsnog in. Maar het leukste blijft het uiteraard om met alles uit plankgas door de bochten heen te knallen.

In dat opzicht vind ik het wel jammer dat de automaat na het afremmen voor een bocht bij plankgas steeds heel even na moest denken. Dat kan absoluut beter en ook in dit geval zal een tuning wonderen doen daar ben ik zeker van. Desondanks blijft een automaat erg leuk vanwege de kickdown, dat is toch iets leuks wat een handgeschakelde versnellingsbak mist. Om het even ‘nadenken’ te ondervangen heb ik gewoon het gas er eerder opgezet en de bochten scherper aangesneden. In vergelijking met de handgeschakelde Opel Cascada is het op de grens rijden niet alleen iets minder leuk maar vooral ook lastiger. Toen ik in een ultieme poging over de grens heen te gaan zwaar begon te glijden moest ik wel even aan de bak. En toch viel ook deze glijpartij me weer mee en ik weet waardoor dat komt. Dat heeft alles te maken met de sportieve Hiperstrut voorwielophanging en de Watt-link achteras. Naast deze 170 Pk benzine-versie is er nog een nieuwe benzine-versie op komst met 200 Pk. [quote Opel.nl] Breda – 147 kW (200 Pk), een maximumkoppel van 300 Newton meter en een topsnelheid van 235 km/u – de bijzonder krachtige versie van de nieuwe generatie 1.6 SIDI turbomotoren van Opel beleeft haar wereldpremière in de Opel Cascada op de autotentoonstelling van Frankfurt (IAA) van 12 tot 22 september dit jaar. Voor het eerst toont Opel daar de krachtige versie van de nieuwe middelgrote cabriolet, de bekroning van het benzinegamma van de Cascada. Hij is bovendien gemakkelijk te herkennen aan de twee uitlaatpijpen. Deze motor is de tweede variant van de gloednieuw ontworpen viercilinder van Opel met directe benzine-inspuiting (SIDI = Spark Ignition Direct Injection) en biedt het hoogste vermogen in de 1.6 literklasse van Opel. [/quote Opel.nl]

Drievliet
Beloofd is beloofd en dus moest ik woensdagochtend vroeg in de auto stappen om de benzine-versie in Oosterhout weer om te ruilen voor de dieselversie. Dat was nog even spannend want ondanks dat er geen files stonden zagen we bij de TMC-berichten op de NavSat ineens een ongeluk op de A16 Rotterdam-Breda staan. Maar ik had weer eens geluk want de ontstane file begon precies na de afslag naar de A59. Ik moet eerlijk bekennen dat ik stevig heb door gereden, 120 waar je 100 mag en 130-150 waar je 120-130 mag. En dus was ik dik op tijd bij OPC in Oosterhout en kon er direct weer vandoor, want ik had op de snelweg de tank al vol gegooid (verbruik 1:14). Op de terugweg had ik wel zoiets van hoe zullen we terugrijden??? We hadden op de heenweg namelijk ook al een file bij Delft zien ontstaan, en dat leek behoorlijk heftig te zijn. Ik kon ‘m echter niet meer terugvinden bij de TMC-berichten op de NavSat en dus ben ik via de A27->A15 terug gereden. Via de A59->A16 terug zag ik niet zitten want voor hetzelfde geld was daar een kijkersfile aan het ontstaan, je weet maar nooit met die rare Nederlanders. Ik twijfelde eerst nog om over Utrecht A27->A2->A12->N11 terug te rijden want ik moest absoluut op tijd terug zijn. Ik had beloofd naar Drievliet te gaan op woensdag met de kinderen van mijn jongste zus. En omdat het ook nog eens stevig zou gaan regenen in de middag, wilde ik persé op tijd terug zijn zodat we in ieder geval een deel van de dag droog zouden hebben. Toen ik de snelweg verliet schrok ik nog wel even, de cruise control blijft namelijk gewoon aanstaan bij alleen terugschakelen. Ik rem namelijk graag op de motor af en bij de meeste auto’s schakelt de cruise control automatisch uit bij op- of terugschakelen. Gelukkig heeft deze Opel Cascada uitstekende remmen, en kon ik de snelheid na de schrik er alsnog uithalen door gewoon te remmen. Opletten dus!

Drievliet in Space
Na zo’n dagje ‘Drievlieten’ met de kinderen moest ik uiteraard zelf ook nog even in mijn ‘eigen’ pretpark een achtbaanrit maken. Het regende nog steeds toen ik na het eten in de auto stapte op weg naar het fitnesscentrum voor de krachttraining van mijn genezen gebroken rechterhand. Maar voor het fitnessen ben ik nog even naar ‘mijn’ Drievliet in Space gereden oftewel het Space Business Park in Noordwijk. Hoe zou de Opel Cascada 2.0 CDTI zich houden met het TC/ESP uit op kletsnat wegdek? Ik nam de afslag naar Rijnsburg en draaide op de rotonde een driekwart rondje naar het Space Business Park, terwijl ik intussen het TC/ESP had uitgezet. Dat is trouwens wat omslachtiger dan bij veel andere auto’s. Als je op het knopje met de “slippende auto” drukt dan gaat het TC meteen uit, om het ESP uit te zetten moet je hetzelfde knopje vervolgens een seconde of 5 ingedrukt houden. Direct na het verlaten van de rotonde trapte ik het gaspedaal in de tweede versnelling diep in. Met vol doorspinnende voorwielen reed ik op de T-splitsing af, zou ik rechtdoor rijden of rechtsaf slaan. Ik besloot rechtsaf te slaan en gaf normaal gas, want ik kan op deze plek het tegemoetkomende verkeer niet goed zien. Vlak daarna is de vrachtwagenparkeerplaats met een hele mooie bocht naar links, en omdat er geen vrachtwagens stonden kon ik plankgas de bocht induiken. Middenin de bocht keek ik even rustig naar de toerentellernaald, en die zag ik richting het rode gebied vliegen. Ondertussen hoorde ik de voorbanden doorspinnen maar de auto gleed niet zoals ik verwacht had met zwaar onderstuur naar rechts weg.

De fantastische voor- en achterwielophanging kan de enig juiste verklaring hiervoor zijn; Watt-link achterwielophanging en Hiperstrut voorwielophanging. Ik reed verder over de vrachtwagenparkeerplaats en sloeg rechtsaf en meteen weer linksaf. En ook nu weer kon ik heel eenvoudig het gas er vol opzetten. HEERLIJK! Deze nieuwe cabriolet van Opel bevalt mij tot nu toe reeds uitstekend, maar tijdens deze achtbaantest in de stromende regen laat deze auto pas echt goed zien dat dit zeer terecht is. Op naar de lastige rechterbocht richting de ESTEC, een bocht waar ik in de 3de versnelling met vol doorspinnende voorwielen doorheen geknald ben. Ik ben daarna omgedraaid en heb het allemaal nog een keer over gedaan. Dit was zo lekker om te doen, vooral omdat ik geen enkel moment een spoor van onzekerheid voelde. Maar uiteraard werd ik een beetje overmoedig en toen schoot er een paar keer een heftig adrenalineshot door mijn lijf, ook lekker want dat was alweer veel te lang geleden. Als je als autojournalist nooit een adrenalineshot door je lijf voelt schieten doe je naar mijn mening iets niet goed. Dit soort dingen MOET je testen en wel om de reden zoals ik in de laatste alinea van het testverslag van de Honda CR-V heb geschreven. Net als de benzine-versie mét Flexride kreeg ik deze dieselversie zonder Flexride ook zwaar aan het glijden. Maar op dat moment reed ik al zo zwaar op de grens dat het volkomen logisch was.

Qua wegligging zit er weinig verschil tussen beide versies, maar als ik heel eerlijk zou ik voor de versie zonder Flexride gaan. Dat heeft niets te maken met het vering/demping-systeem maar alles met mij. Als vering/demping-fetisjist vind ik mechanische vering/demping niet alleen mooier, de feedback is voelbaar beter alhoewel de meeste kopers dat niet zullen voelen. Maar wees gerust de meeste autojournalisten ook niet, want zo las ik ergens: “Het verschil tussen de drie modi is in de praktijk echter kleiner dan de folder wil doen geloven.” Ik heb de 3 verschillende modi (SPORT/TOUR/COMFORT) getest op een lange weg met veel verkeersdrempels en mijn zwager gevraagd of hij verschil voelde. Dat voelen hoefde ik eigenlijk niet eens te vragen want mijn zwager hoorde het verschil zelfs. In de normaal-stand voelt de Opel Cascada het meest comfortabel aan, je hoort dan ook een duidelijk ‘boink’ na het passeren van een verkeersdrempel. Die verdwijnt in de SPORT-stand vanwege meer uitgaande demping, tja als je dat niet voelt en zelfs niet hoort dan heb je dit volgens mij gewoon niet getest.

Drievliet naast de A4
Na de kletsnatte alles-uit-test moest ik nog een droge alles-uit-test doen. En die droge test heb ik uiteraard gedaan op – waar anders??? – het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp. Ik had op de laatste avond namelijk nog ruim een kwartier over, voor ik iemand (zie volgende alinea) op zou gaan halen. Na de LOI reed ik de polder in en daar mag je maar 50 km/u ook al voelt dat op die weg letterlijk als voortkruipen. En dus rij ik daar altijd 55-60 km/u om de achterliggers niet teveel te ergeren. Ze controleren hier regelmatig dus ik kijk wel uit om hier 70-80 km/u te gaan rijden zoals veel automobilisten hier doen. Ondanks dat ik iets sneller reed kreeg ik toch een oud type Audi A4 met twee jonge studenten-types erin op mijn bumper zitten. Tja Audi’s, en dus reed ik rustig door richting de koeienrotonde waar ik vlak voor het oprijden van de rotonde het gas erop zette.

Daarna sloeg ik niet rechtsaf bij de haakse bocht maar reed rechtdoor de rotonde over en via de buitenring richting de A4. In mijn enthousiasme gaf ik iets te veel gas waardoor de Opel Cascada serieus begin te glijden. Zo heftig was me nog niet eerder overkomen, maar het was wel ongelofelijk gaaf om te doen. Goede bericht is dat de heftig glijdende Opel Cascada goed bestuurbaar bleef. Daarna ben ik met een behoorlijke vaart over de hoge rotonderand van de westelijke grote rotonde heen gereden. Hier kwam duidelijk het voordeel van de sublieme vering/demping om de hoek kijken. De landing was behoorlijk heftig maar de vering/demping van de Opel Cascada ving het keigoed op. Alhoewel de banden hier natuurlijk ook een belangrijke rol spelen, want de 19-inch Bridgestone Potenza S001’s zorgen ervoor dat de Opel Cascada stevig aan het asfalt gekleefd blijft. En dat die banden zo’n goede grip hebben komt ook weer door de sublieme vering/demping. Opel heeft hier werkelijk zichzelf overtroffen, maar laat hiermee ook zien dat ze de kennis wel degelijk in huis hebben.

Daarna heb ik even stevig gas gegeven zodat ik de oostelijke grote rotonde vrij zou hebben. Op het viaduct rijdend kan ik namelijk al zien wat er op de lange afslag rijdt, en wat er uit de polder aan komt gereden. Ik kan hier echter niet té hard op de rotonde af komen rijden, door de behoorlijke verzakking kan dat in een heftige onbalans dan wel glijpartij ontaarden. De afstand tot de rotonde is namelijk te kort om heftige onbalans dan wel een glijpartij nog op tijd te kunnen corrigeren. Er kwam helaas verkeer van de snelweg af, maar omdat ik even wat gas gegeven had was ik ze net voor en bovendien heb ik hier voorrang. Eén auto glipte nog net voor mij langs maar die pakte gelukkig de buitenring waardoor ik fraai naar binnen kon snijden en direct vol gas geven. Richting het viaduct rijdend gaf ik plankgas waardoor ik zelfs even met vier wielen los kwam (zo hoog is die verzakking dus). Aan de andere kant gekomen heb ik het gas er weer stevig opgezegd waardoor ik met piepende banden over de rotonde vloog. Daarna vloog ik de rotonde af naar rechts, en ook dat ging weer perfect. Daarna heb ik ‘m op de laatste rotonde nog even heel erg hard van rechts-naar links- naar rechts gesmeten, maar ook die laatste manoeuvre was een twee-vingers-in-de-neus-actie. De reden dat deze Opel Cascada ondanks de niet-sportieve vering/demping het zo ontzettend goed doet komt vanwege de goede balans én de speciale voor- en achterwielophanging. Dit is een hele goede keuze van Opel geweest want juist daardoor voelt de Opel Cascada zo heerlijk aan tijdens het rijden.

Engelse stiknaad
Vorig jaar heeft Rob Selier van Buddyfashion een speciale geleidenaad voor een sjorband op mijn motorzadel gemaakt. Gewoon zomaar als vriendendienst terwijl het best een rotklusje was. Toen hij dan ook op Facebook schreef of ik even langs wilde rijden met de Opel Cascada, hoefde ik niet lang na te denken. Meteen schreef ik eronder: “Ik rij graag even bij je langs maar dan haal ik je liever na werk thuis op, dan kunnen we even een mooi ritje langs het strand maken.” Wat ik niet wist is dat Rob Opel-fan is en zelf in een Opel Calibra V6 (zijn tweede reeds) rijdt. Rob was meteen helemaal weg van de Cascada, hij vindt het een mooi gelijnde auto maar Rob let daarnaast nog op hele andere dingen dan ik. Motorzadels bekleden is zijn hoofdactiviteit maar hij bekleedt ook autostoelen en zittingen voor in boten en ga zo maar door. Rob weet dus alles van afwerking van leer en stiknaden. Stiknaden? Ja inderdaad stiknaden, want het dashboard van de Opel Cascada is bekleed met leer net als het stuur en de stoelen. Wat een fraaie Engelse stiknaad hebben ze gebruikt zei hij tegen mij, de afwerking had hij dan ook niets op aan te merken. Kijk dat soort dingen hoor ik nou graag uit de mond van dé specialist, daar heb ik als autojournalist gewoon niet genoeg verstand van. Ik ben dan ook dolblij met mensen als Rob Selier (Buddyfashion) en Bas Kallenberg (Autobeklederij van der Werf) in mijn kennissenkring.

De rest van het dashboard bestaat uit de bekende knopjes, beeldscherm en andere spullen uit de Opel-stal. Gewoon prima dus en ik heb daar dan ook niets op aan te merken. De bediening van de stoffen cabriokap kan zowel met een zeer fraaie chromen knop op de midden-console dan wel met de contactsleutel. Door de ont-/vergrendelingsknop op de contactsleutel ingedrukt te houden kun je de kap respectievelijk openen of sluiten. Die cabriokap is niet zomaar een kap maar een unieke 3-laags stoffen kap, die dankzij de akoestische en thermische isolatie ervoor zorgt dat het lekker stil is binnenin de Cascada en ‘s winters heerlijk warm. De akoestische isolatie is werkelijk uitstekend, zelfs met snelheden van 160+ km/u is het aangenaam stil. Het mag duidelijk zijn dat dit een Opel is die er toe doet in het cabrio-segment. Ik verwacht dat Opel aardig wat van deze Cascada’s zal verkopen en wel om drie redenen, 1-het fraaie sjieke design 2-de sublieme wegligging 3-de speciale cabriokap waardoor je ook in de winter lekker warm zit.

Errug dom
Een week later tijdens het schrijven van het testverslag kwam ik er pas achter dat ik de kofferset alleen had gefotografeerd met het dak open. Pas toen ik de kofferset-foto zag had ik zoiets van daar gaan wel heel erg weinig koffers in. Logisch ook met het dak open grote sukkel! Gelukkig zit er een Opel-dealer bij mij om de hoek en ben ik daar even naartoe gereden. Ze hadden gelukkig een Opel Cascada in de showroom staan en die mocht ik wel even ‘gebruiken’ voor het fotograferen van de kofferset met het dak dicht. De Opel Cascada stond echter middenin de showroom maar omdat ze ‘m de volgende dag toch nodig hadden voor een proefrit hebben ze de auto alvast naar buiten gereden voor mij. Kijk dat is nog eens service! Uiteindelijk heb ik dus alsnog de kofferset-foto die ik vergeten was te maken, en hebben jullie een kofferset-foto met het dak open en het dak dicht. Met het dak dicht gaan er meer koffers in dan ik gedacht had. Met grote dank aan Motorhuis Leiden voor het beschikbaar stellen van de Opel Cascada.