Rembrandt – Einstein – Toyota Prius Plug-in Hybrid
Genieën worden eigenlijk nooit op waarde geschat in de tijd dat ze leefden, Rembrandt niet, Einstein niet en ook deze Toyota Prius Plug-in Hybrid niet. Wat is dat toch en waarom is de mensheid door alle eeuwen heen hier toch zo blind hiervoor? Ik vrees dat dit berust op pure domheid in combinatie met al net zo dom kuddegedrag of beter gezegd in dit geval domme napraterij. Wie kijkt naar de licht-donker effecten in de schilderijen van Rembrandt kan niet anders dan concluderen dat die geniaal zijn. Het lijkt wel of Rembrandt letterlijk licht kon schilderen, ongelofelijk knap maar niemand in die tijd die het geniale ervan zag. Einstein voorspelde de verstrengeling van elektronen, iets dat pas in april dit jaar bewezen is door onderzoekers van de TU Delft. Einstein heeft tijdens zijn leven nooit de erkenning gekregen die hij verdiende. En hetzelfde geldt ook voor de Toyota Prius, want deze geniale Hybride heeft naar mijn mening nooit de erkenning gekregen die deze auto verdient. En zelfs nu de Toyota Prius Plug-in Hybrid nog veel beter en genialer blijkt te zijn, heeft helemaal niemand door hoe razend knap deze auto in elkaar steekt. Hoe hersendood moet je als autojournalist wel niet zijn om te schrijven dat het door Toyota opgegeven verbruik van 1:48 niet haalbaar is, terwijl je dat helemaal niet hebt getest in de praktijk. Volgens mij geldt nog altijd de regel in de journalistiek dat als je iets opschrijft je dat ook kunt staven met bewijs. Dus als je schrijft dat 1:48 niet haalbaar is waarom heb je dat dan niet geprobeerd? Ik ben de enige autojournalist die al jaren speciale zuinigheidsritten doe bij met name A-label auto’s. Ik ben dat gaan doen om te kijken of het überhaupt mogelijk is het opgegeven lage verbruik van de fabrikant te halen.

Voor de grap heb ik daar toen als extra moeilijkheid ingebouwd om 0 keer te remmen. Dat komt de zuinigheid namelijk alleen maar ten goede, want niet remmen betekent dat je heel vloeiend moet rijden en dus ver vooruit kijken. Deze zuinigheidsritten leverden soms verrassende resultaten op, want soms haalde ik het opgegeven verbruik met het grootste gemak, soms scoorde ik zelfs veel beter, maar soms viel het ook zwaar tegen. Tijdens die zuinigheidsritten heb ik heel goed geleerd mijn rechtervoet te beheersen, maar vooral ook heel goed te anticiperen (ga motorrijden dan moet je wel!) want dat is namelijk cruciaal. Wie zijn rechtervoet beheerst en goed anticipeert kan maandelijks veel geld op zijn brandstofkosten besparen. En geloof me als ik zeg dat zoiets niet alleen leuk is voor de portemonnaie, maar dat je daardoor ook heel anders naar het verkeer gaat kijken. Op een gegeven moment ga je jezelf afvragen waarom iedereen toch zo’n ongelofelijke haast heeft. Auto’s die letterlijk laagvliegend voorbij komen die kom je een half uur later weer tegen bij een file voor de afslag of bij een stoplicht. Ineens ga je merken dat je door rustig te rijden en goed te anticiperen veel relaxter in de auto zit. Iedereen moet jou inhalen terwijl jij gewoon rustig meeksukkelt met de verkeersstroom, je afvragend waarom iedereen toch zo’n haast heeft en zich zo druk maakt. Onthaasten werkt echt maar het duurt wel even voordat jezelf toe kan dwingen oftewel dat je het door hebt.

Raamsdonksveer->Leiden
Het afspreken van de Toyota Prius Plug-in Hybrid is trouwens nog een heel eigenaardig verhaal. Het was in de week dat ik het testverslag van de Ford Kuga heb afgerond. In dat testverslag schreef ik iets over Einstein, de verstrengeling van elektronen en quantumcomputers. De verstrengeling van elektronen is voor mij net zoiets bizars als aan iemand denken (hersenen zijn trouwens ook één grote elektrisch geladen klomp weefsel) die je al jaren niet gesproken of gezien hebt. En precies in die week dacht ik: “Hoe zou het toch met Ronald van de Velden zijn?” Dat is een oude jeugdvriend van mij die nu in Goes woont. En geloof het of niet maar een dag later zat er een mailtje van hem in mijn mailbox met de vraag of ik nog steeds wereldreizigers help met reisinformatie. Vroeger heb ik namelijk de Stichting GTI (=Global Travel Information) gerund, die auto/motorreizigers voor een kleine donatie hielp aan puur praktische informatie voor het maken van een wereldreis. Dus reisdocumenten-info (o.a. carnet de passage), visa-info (welke hier en welke onderweg aanvragen), auto/motorpreparatie, reisroute-info (Afrika-route, Azië-route, Rusland-route, Zuid Amerika-route), tropische ziekten etc. etc. Een collega van hem wilde op de motor door Afrika gaan reizen vandaar zijn mailtje aan mij. En het wordt nog gekker, diezelfde week dacht ik tijdens het afspreken van nieuwe testauto’s ineens: “Hey ik heb de Toyota Prius Plug-in Hybrid nog niet getest!” Twee dagen later word ik op werk spontaan opgebeld (mijn GSM staat op werk altijd op ‘stil’ maar dit keer heel toevallig niet) door een PR-medewerker van Toyota Nederland met de vraag of en wanneer ik de Toyota Prius Plug-in Hybrid wil testen. Hoeveel gekker wil je het hebben, de verstrengeling van elektronen werd door Einstein “Spooky at a distance” genoemd. Eigenlijk is dat hetzelfde als aan iemand denken die jou dan vervolgens belt of mailt of je komt hem of haar zelfs tegen.

En zo is het dus gekomen dat ik de Toyota Prius Plug-in Hybrid heb afgesproken voor een test. De vervolgens onbedoeld snelle rit naar huis was eigenlijk totaal niet de bedoeling geweest, ik wilde juist rustig en dus heel zuinig naar huis rijden. De rit naar huis was er eentje van leuk en irritant tegelijkertijd, leuk omdat het verbruik na aankomst uitermate verrassend was, ongekend (hoog?, laag?, ik zeg nog niets) voor het rijden met dergelijk hoge snelheden. En irritant omdat er veel vrachtauto’s op de snelweg reden, en op tweebaans snelwegen is dat uiterst irritant. Want A ze halen elkaar met een miniem snelheidsverschil in, en B sommige fossiele automobilisten doen exact hetzelfde. Op een gegeven moment was ik het zo spuugzat dat ik met snelheden van pak ‘m beet tussen de 120-160 km/u richting Leiden ben gereden, jammer van het verbruik dacht ik op dat moment nog. En toen er vlakbij de mooie bocht op het Kleinpolderplein een Opel-rijder (type petje met zo’n foute uitlaat) ook nog eens irritant begon te bumperkleven vlak voor een hele mooie haakse snelwegbocht had ik het er even helemaal mee gehad. Ik gaf stevig gas in de buitenbocht en toen gebeurde er iets wat ik nog nooit eerder met een auto heb gedaan in deze bocht. Ik ging er met piepende banden doorheen, en dat nota bene in de buitenbocht! Dit was totaal niet de bedoeling maar het zegt wel iets over de belachelijk goede wegligging/balans van deze Toyota Prius Plug-in Hybrid.

Maar het verhaal was nog niet af, want toen ik richting de afslag Leidschendam reed kwam er een BMW Z4 bovenop mijn bumper zitten. Als die bestuurder geweten had hoe ongelofelijk spuugzat ik dat bumperkleven op dat moment was dan had hij dat nooit gedaan. Ik nam op het laatst mogelijke moment de afslag Leidschendam en gaf stevig gas bij het ingaan van de 5-baansbocht. Ik ging volledig op de grens rijdend door de bocht heen, zoals ik nog nooit eerder met een auto gedaan heb in deze bocht. De gehele bocht gilden de ecologisch verantwoorde Bridgestone Ecopia EP150 banden het uit (het ESP kan trouwens niet uitgezet worden), terwijl de Toyota Prius Plug-in Hybrid geen krimp gaf. Wegbreken??? Kom op zeg, vergeet het maar en de bestuurder van die BMW Z4 heeft vast flabbergasted achter het stuur van zijn kamperende roadster gezeten. Toyota Prius…. oude-lullen-auto…. NOT! Voor ik het vergeet wil ik even een groot compliment geven voor het stuurgevoel van deze auto. Zonder zo’n mooi direct stuurgevoel zou ik dergelijk rijgedrag wel uit mijn hoofd laten, voelen wat een auto onder je doet is zo ontzettend belangrijk.

Mozes kriebel!
Thuis gekomen had ik zoiets van “Mooi, de wegligging van deze Toyota Prius Plug-in Hybrid hoef ik dus niet meer te testen!”, daar heeft vooral die bestuurder van die BMW Z4 ongewild voor gezorgd. Ik kan mij dus de hele week richten op zo zuinig mogelijk rijden op alle mogelijke manieren. Maar laat ik eerst eens de benzinetank volgooien na dit onbedoeld veel te snelle ritje naar huis. Ik stond aan de pomp met een gezicht van, “Yeah right dit kan dus echt niet hè!!!” Ik heb nog nooit in een auto gereden die ruim boven de 1:20 scoorde na een rit van bijna 100 km met dergelijk hoge snelheden. Geloof het of niet maar ik kwam uit op 1:23,1! Waanzinnig geniaal, ik ga zekersteweten een hele leuke en totaal onvoorspelbare wek tegemoet. Wat moet dit wel niet voor extreem laag verbruik opleveren als ík er echt voor ga zitten. Ik wil het graag weten maar Shell, andere oliemaatschappijen en de regering volgens mij absoluut niet. Eerst maar eens de grote Li-ion accu opladen aan het stopcontact waar ik mijn Renault Twizy ook altijd oplaad. Deze Toyota Prius Plug-in Hybrid kun je namelijk zowel aan een oplaadpaal als thuis aan het stopcontact opladen.

Haspel uit het doucheraam, stopcontact-laadsnoer uit de kofferbak aangesloten, lampje ging aan, én een seconde of 5 later weer uit. Huh? nog een keer proberen maar helaas pindakaas. Wat kan hier nou in hemelsnaam fout gaan, zo moeilijk kan opladen toch niet zijn? Dan maar naar de oplaadpaal bij het winkelcentrum, waar ik de week ervoor de Renault Zoe vele malen succesvol opgeladen heb. Maar ook hier wilde het opladen niet lukken verdorie! Wat kan er in hemelsnaam fout gaan dat het opladen zowel thuis aan het stopcontact als aan de oplaadpaal niet wil lukken??? De volgende dag ben ik naar de ‘lolo smart’ oplaadpaal gereden bij hotel-restaurant Het Haagsche Schouw bij mij om de hoek. Ik had namelijk een ‘love to load’-oplaadpas meegekregen van Toyota Nederland. Tot mijn grote verbazing lukte het nu ineens wel, en ‘s avonds na de zuinigheidsrit lukte het thuis aan het stopcontact ook. Een mailtje een week na de test van de Toyota Prius Plug-in Hybrid bracht uitkomst in dit mysterie. Een PR-medewerker van Toyota Nederland had een en ander uitgelegd voor vertrek, en toen per ongeluk de timer geactiveerd waardoor de Toyota Prius Plug-in Hybrid dacht dat ik die specifieke dag gebruik wilde maken van nachtstroom. Toen ik zijn mailtje las heb ik even heel hard gelachen, want het klopte inderdaad van die timer. Na die nacht heb ik geen enkel probleem meer gehad met het opladen van de grote Li-ion accu. Onthou dit dus mocht je dit een keer overkomen (kinderen en knopjes), dan weet je waar je moet zoeken.

Zuinigheidsrit + lege grote Li-ion accu
Vrijdagavond heb ik meteen een zuinigheidsrit gedaan met een lege grote Li-ion accu. Op dat moment rijdt deze Toyota Prius Plug-in Hybrid dus net als een gewone Toyota Prius, met dit verschil dat de Ni-Mh accu (=Nikkel-Metaalhydride) is vervangen door een Li-ion accu. Ik had deze zuinigheidsrit niet meer in mijn hoofd zitten toen ik hem op wilde schrijven. Ik had er zo verschrikkelijk de balen van dat ik 1 keer moest remmen, omdat het uiteindelijk ook bij die ene keer is gebleven. Als die drie fietsers bij de rotonde aan de goede kant verder waren gereden had ik weer een 0 keer remmen bij kunnen schrijven op mijn lijstje! Ik maak er dus een zeer kort verslag van. Het was dus een bijna-perfecte zuinigheidsrit met als resultaat een fantastische 1:32,3. Maar een dergelijk verbruik heb ik al eens eerder gerealiseerd met een Hybride van Lexus of Toyota, dus écht bijzonder is dit nog niet.

Zuinigheidsrit + volle grote Li-ion accu
Zelden heb ik zo’n rare zuinigheidsrit gemaakt als deze, want dankzij de volle grote Li-ion accu kon ik namelijk tussendoor even de tank volgooien. Daardoor wist ik van tevoren dat ik 0 keer remmen zou kunnen vergeten, want A het was rond dat tijdstip erg druk op ‘t Heen en B ik had 2 stoplichten onderweg. Toch was het me bijna gelukt maar ik had net pech dat de stoplichten net op rood sprongen toen ik aan kwam rijden. Na het volgooien van de benzinetank kwam ben ik geheel elektrisch de N206 opgereden. Dat gaat stukken beter dan met een gewone Prius want daar lukt dit alleen als ‘t Heen volledig uitgestorven is, midden in de nacht dus en op dat tijdstip lig ik toch echt liever in mijn bed. De acceleratie van deze Toyota Prius Plug-in Hybrid is echt super, en dat je in de praktijk maar tot zo’n 95 km/u (officieel is het zelfs maar 85 km/u) elektrisch kunt rijden boeit mij niet echt. Eenmaal op de N206 ging de cruise control er uiteraard direct op, en drukte ik op het knopje “CAR” zodat ik real-time energiestromen kon zien. Ik was namelijk benieuwd hoe ver ik zou komen in de EV-stand. Net voor het einde van het lange rechte stuk van de N206 bij De Zilk was de elektriciteit op en schakelde de Toyota Prius Plug-in Hybrid over op de HV-stand. De stand die we allemaal kennen van de normale Toyota Prius. De km-stand waarop de accu helemaal leeg was bleek 21,8 km te zijn, helemaal niet verkeerd als je bedenkt dat ik grotendeels 80 km/u heb gereden. In de stad is de door Toyota opgegeven actieradius van 25 km dan ook makkelijk haalbaar, althans voor goede automobilisten die weten hoe ze zuinig moeten rijden. Mijn advies voor automobilisten met een Toyota-hybride is ga oefenen, oefenen, oefenen, oefenen, oefenen, oefenen en nog eens oefenen. En dan bedoel ik niet alleen je rijtechniek (vloeiend rijden) maar vooral ook je kijktechniek (ver vooruit maar vooral ook breed kijken) en gebruik zoveel mogelijk de “B” van de CVT-versnellingspook (=motorrem) in plaats van de gewone remmen.

De scherpe bocht aan het einde ging perfect, en dat ondanks het kletsnatte asfalt. Het ESP en de uitstekende wegligging zorgden ervoor dat de Toyota Prius Plug-in Hybrid perfect glijdend over vier wielen de bocht uitkwam. Ik betrapte me erop dat ik na de bocht veel alerter ging rijden, voor de bocht reed ik op de Plug-in-elektriciteit en hoefde ik nergens op te letten, behalve eventuele over de weg springende damherten. Na de bocht moest ik ineens weer op het display letten met de real-time energiestromen. In de HV-stand (de normale Prius-rijstand) is het ineens juist weer zaak om er zoveel mogelijk voor te zorgen dat de benzinemotor niet aanslaat. En dat vereist aandacht en concentratie, kortom een totaal andere manier van rijden. Ineens bedacht ik me dat ik deze route al zo vaak gereden heb en dat ik het desondanks nog steeds ontzettend leuk vindt. Dit is vele malen leuker dan rondjes rijden op een circuit, juist vanwege de totaal onverwachte dingen die kunnen gebeuren. Kunnen, maar dat hoeft natuurlijk niet en juist daarom moet ik elke seconde van deze bijna anderhalf durende rit scherp blijven. Ik zal nooit die ene keer vergeten in de Opel Ampera dat er ‘s ochtends vroeg een hert vanuit het bos over de weg sprong op de bomenweg tussen Vogelenzang en Bentveld. Sindsdien kijk ik altijd met een schuin oog het bos in, want je weet maar nooit. En zo reed ik zeer geconcentreerd richting Bentveld nog steeds 0 keer geremd. De T-splitsing ging net aan goed, het scheelde echt niets of ik had moeten remmen.

Rustig reed ik richting Zandvoort waar verdorie de spoorbomen voor mijn neus dicht gingen. Zal ik? Ik kon het nog net halen want de rode lichten waren net begonnen met knipperen, en de bomen daalden nog niet. Ik besloot even een stoot gas te geven en door te rijden, nog steeds 0 keer geremd. Maar dat zou niet lang meer duren want plotseling staken er drie voetgangers over. Het leek wel of ze uit de lucht waren komen vallen verdorie. Ach het zij zo, beter voetgangers dan een meteoriet zoals in Rusland. De rit verliep verder probleemloos, al moest ik nog wel een paar keer remmen. Eigenlijk interesseerde mij maar één ding en dat is het verbruik van deze zuinigheidsrit. Ik kon het bijna niet geloven maar het was toch echt waar, het verbruik bleek een hele nette 1:41,65 te zijn. Een waarde die volgens velen onmogelijk zou zijn. Niet dus! In de stad kan ik ook op de kleine Li-ion accu elektrisch rijden, en dan moet 1:45 volgens mij makkelijk haalbaar zijn. Ik ga dit dan ook zeker proberen de komende week, al is het maar om de hersendode Nederlandse autojournalistiek de mond te snoeren.

Lekker goedkoop!
Na de zuinigheidsrit heb ik de Toyota Prius Plug-in Hybrid meteen weer aan de stekker gehangen. En met stekker bedoel ik het stopcontact thuis, of beter gezegd de 16A-groep van de wasmachine in de badkamer. Omdat het heel hard regende net rond de tijd dat de accu bijna vol moest zijn (het display geeft aan hoe lang het laden gaat duren) heb ik vanuit de slaapkamer een foto gemaakt met mijn telelens. Als ik de foto dan uitvergrootte kon ik net aan het lampje naast de laadstekker zien branden, of niet meer en dan is de accu dus vol. Het opladen gaat echt belachelijk snel en kost een schijntje van een kort benzineritje, het loont dus dik om elke keer de grote Li-ion accu op te laden. En niet alleen voor korte elektrische ritjes in de stad waar je woont, het is ook uitermate handig om de grote Li-ion accu te ‘bewaren’ voor elektrische ritjes naast de snelweg ergens onderweg. Na het opladen heb ik rond etenstijd mijn zus en haar dochter even naar stad gebracht, want die gingen uit eten bij de Griek. Een ritje heen en terug van minder dan 10 km dus ik hoefde niet eens op te laden om ze ook weer elektrisch op te kunnen halen. Juist dit soort ritjes binnen de bebouwde kom vreten benzine, en dus loont het dik om de Plug-in kilometers wél te gebruiken.

Zondag zonder uitslapen
Om 06.15u opstaan doen veel mensen niet voor hun lol, zeker niet op zondag maar ik dus wel. Ik moest werken en mijn collega moest ‘s middags naar een verjaardag in een strandtent in Noordwijk. Ze wilde daarom graag om 07.30u beginnen en daar zeg ik geen nee tegen, want het was heerlijk weer en op tijd naar huis is dan wel zo fijn. Ik had me voorgenomen zo zuinig mogelijk te rijden, want ik had de avond ervoor de grote Li-ion accu vol geladen. De afstand naar werk is iets van 10,5 km dus dat zou ik makkelijk moeten redden op één volle acculading. Weer een ritje dat me geen druppel benzine en dus geen cent ging kosten. Marokkaan bij de LOI, haakse bocht Mc Donald’s hard genomen, terug lekker over de rotondes heen geragd en via het LUMC naar huis gereden, althans naar mijn zwager om een fotoshoot af te spreken. Daarna de auto opgeladen bij Hotel Restaurant Het Haagsche Schouw, daar staat ook zo’n Lolo Smart oplaadpaal. Ik vind dat erg onhandige en vooral ook erg lelijke oplaadpalen maar goed wie ben ik. Na wat geklooi kreeg ik de oplaadpaal aan de praat en kon ik binnenin op het dashboard zien dat het opladen was gestart. Maar waarom floept er nou niet even zo’n mooie graphic (met oplaadpercentage) aan op het display zodat je van buiten kunt zien dat de auto aan het laden is.

Ma-Di-Wo-Do
Opladen, naar werk, naar huis, opladen, slapen, naar werk, naar huis, opladen, slapen, naar werk, naar huis, etc. Zo ging dat 4 dagen door zonder dat ik ook maar één druppel benzine heb verbruikt. De afstand naar mijn werk was precies lang genoeg om heen en terug te kunnen rijden op één volle acculading van de grote Li-ion accu. Elke dag hield ik met groot gemak kilometers over terwijl deze volgens de actieradius van de accu (zichtbaar op het display) niet toereikend was om heen en terug te rijden naar mijn werk. Dit geeft maar weer eens duidelijk aan dat je ook op elektriciteit zuinig kunt rijden. Op werk sprak ik nog even met onze gedetacheerde IT-er, hij vertelde mij dat hij exact 25 kilometer van de IVF-kliniek woont. De Toyota Prius Plug-in Hybrid zou voor hem dus een uitermate geschikte auto zijn. Met de meegeleverde laadpalen zou hij als hij thuis en op werk op zou laden, waarschijnlijk maar iets van 15-20 kilometer per week op de HV-stand moeten rijden. Dat zou dus neerkomen op zo’n 60-80 kilometer per maand, een verwaarloosbare hoeveelheid benzine dus. Kijk dan ga je dus heel hard lachen als automobilist, zeker omdat je tijdens langere ritten over de snelweg ook nog steeds heel erg zuinig kan rijden. Zelfs als je stevig door rijdt, en dat is iets wat ik nog niet eerder heb meegemaakt met een testauto.

Donderdag 31/7/13 – zuinigste zuinigheidsrit ooit
Op deze mooie datum besloot ik een stadszuinigheidsrit te maken met de Toyota Prius Plug-in Hybrid, om te kijken hoe zuiniger dan zuinig ik zou kunnen rijden met deze eco-auto. En nee ik heb geen rondjes om de kerk gereden zoals andere online automagazines vaak doen. En nee ik heb niet 21,7785001160901 rondjes over Zandvoort gereden, het was gewoon op straat met echte auto’s, echte vrachtwagens, echte stoplichten etc. Helemaal echt dus, ik heb gewoon IRL een zuinigheidsrit gereden. In Leiden en de verbindingswegen daar omheen moet ik het maximale aantal kilometers uit de grote Li-ion accu kunnen halen, maar ook uit de gewone Li-ion accu in combinatie met de benzinemotor (=gewone Prius). Die dag ben ik weer met een volle grote Li-ion accu op en neer naar werk gereden. Uit werk vandaan ben ik zelfs nog even via de de fitness naar de oplaadpaal bij hotel restaurant Het Haagsche Schouw gereden. Exact 100 meter voor de oplaadpaal was de accu leeg, en dat was na een afstand van 23,8 kilometer. Maar ik wist zeker dat ik boven die 25 kilometer uit moest kunnen komen zowaar ik Daan heet. Ik ben met een volle Li-ion accu vanaf hotel restaurant Het Haagsche Schouw vertrokken en daarna richting Leiderdorp gereden. En daarna heb ik zo’n beetje alle 30-50-60 km/u wegen in en rondom Leiden gereden. Op zo’n moment merk je pas goed hoe moeilijk het is om 90-100 km binnendoor te rijden. Op de snelweg is het in een uurtje of minder gepiept maar binnendoor rijdend kost het zomaar bijna 3 uur. Ik weet niet precies meer waar ik allemaal geweest ben, maar ik weet nog wel hoeveel kilometer ik op de volle Li-ion accu heb gereden én ik weet nog in welke plaatsen ik allemaal geweest ben. Na een afstand van 29,8 km was de grote Li-ion accu écht helemaal leeg, helaas heb ik de 30 km dus net niet gehaald en daar baalde ik stevig van!!!

Nadat de grote Li-ion accu leeg was ben ik verder gereden als gewone Prius, dus op de benzinemotor en tot en met 70 km/u zoveel mogelijk op de elektromotor. Tussendoor heb ik bij de onbemande Shellpomp Heineken nog even voor het leeg raken van de grote Li-ion accu de benzinetank vol gegooid. Daarna ben ik via Koudekerk a/d Rijn terug gereden naar Leiden en via Oegstgeest, Rijnsburg, Voorhout, Lisse, Hillegom, Vogelenzang, Noordwijk aan Zee de meer dan 90 kilometer vol gereden. En toen was ik het spuugzat, zo’n stadszuinigheidsrit valt verdorie niet mee. En toen ik de benzinetank bij de Shellpomp in Noordwijk-Binnen had vol gegooid, zag ik dat ik mijn pocketcamera vergeten was. Ik twijfelde geen moment en vroeg aan de automobilist naast mij of hij misschien een smartphone bij zich had. Dat bleek zo te zijn en hij heeft toen een foto van het display met de waarden van de zuinigheidsrit gemaakt en later die avond aan mij gemaild waarvoor grote dank. Dan het verbruik en dat was veel lager dan ik verwacht had namelijk 93,8 km/1,55 liter Euro 95=1:60,5 waarmee ik heb aangetoond dat zéér zuinig rijden goed mogelijk is met deze Toyota Prius Plug-in Hybrid. En dus moet die 1:48 die volgens alle Nederlandse autojournalisten onhaalbaar is ook makkelijk haalbaar zijn.

Technisch Youtube-filmpje

http://www.youtube.com/watch?v=6cEKFyPnoGs

Verbruik tijdens de testweek
Dag 1 – vrijdag – 5 liter + 2,18 liter
Dag 2 – zaterdag – 1,88 liter
Dag 3 – zondag – 0 liter
Dag 4 – maandag – 0 liter
Dag 5 – dinsdag – 0 liter
Dag 6 – woensdag – 1,55 liter
Dag 7 – donderdag – 0 liter
Dag 8 – vrijdag – 2,07 liter

Ik heb totaal 723 km gereden tijdens de testweek gedeeld door 12,68 liter Euro 95 = 1:57 = geniaal goed! Het mag duidelijk zijn dat de Toyota Prius Plug-in Hybrid beter scoort dan een elektrische auto met Range Extender. Op lange afstanden – waarbij je dus niet onder het gebruik van de benzinemotor uitkomt! – verbruikt een Chevrolet Volt of Opel Ampera meer benzine dan een Toyota Prius Plug-in Hybrid. Normaal gesproken zou een auto van dit formaat voor een afstand van 723 km iets van rond de 48 liter Euro 95 nodig hebben. Bijna 4 maal zoveel dus!!! Het aantal uitgespaarde liters CO2 loopt dus in de honderdduizenden. Lees het testverslag van de Renault Zoe maar dan schrik je toch wel even, ik tenminste wel. Toen ik de Toyota Prius Plug-in Hybrid terug moest brengen was ik benieuwd waar ik op uit zou komen als ik heel netjes met 100 km/u terug zou rijden naar Raamsdonksveer. Uiteraard ben ik die vrijdag met een volle grote Li-ion accu vertrokken, en heb ik deze zoveel mogelijk benut op de N44 (maximum snelheid 50-70 km/u) en een klein deel van de A12. Op de fly-over van het Prins-Clausplein kon ik me even een kort moment niet inhouden en ben ik stevig op het gas door de mooie fly-overbocht gereden. En zo heb ik dat zeker nog drie keer gedaan, eens een bochtenjunkie altijd een bochtenjunkie. De rit ging erg lekker en ik was benieuwd wat het verbruik van een zuinige snelwegrit zou opleveren. ik tank overigens nooit in Raamsdonksveer maar altijd in Werkendam, dit omdat ik bij de benzinepomp daar de auto ook meteen kan wassen. Omdat de grote Li-ion accu nog niet helemaal leeg was, ben ik nog even een keer tussen de snelweg en het industrieterrein op en neer gereden. Toen ik stopte bij de benzinepomp stond de tripmeter ook nu weer op exact 93,8 km en dat is toch wel bizar. Dit keer moest ik de 93,8 door 2,07 delen en dat betekent dat ik na een snelwegrit een ongelofelijk mooie 1:45,3 heb gescoord. Dat is ongehoord goed en Toyota hoeft mij dan ook niet meer te overtuigen van de kwaliteiten van deze auto. Dit is werkelijk geniaal goed en beter dan de verbruikswaarden van de Opel Ampera of een Chevrolet Volt over een zelfde afstand. Toyota laat hiermee duidelijk zien dat ze de ongekroonde Hybride-koning van de autowereld zijn.

Bekende binnenkant
De binnenkant, oftewel de stoelen, het dashboard en vooral het fraaie pientere blauwe pookje mogen intussen bekend zijn. Wie nog nooit in een Toyota Prius gereden heeft zal verrast worden door het fraaie dashboard, en vooral het blauwe pookje dat zich razend snel laat bedienen. Deze razend snelle bediening heeft als grote voordeel dat je bij stoplichten niet in “D” hoeft te staan maar gewoon in de “N” kunt staan wachten. Zo snel van “N” naar “D” als in deze auto lukt je bij geen enkel ander automerk. Een ander groot voordeel hiervan is het snel schakelen van “D” naar “B” en andersom, ik gebruik de motorrem namelijk veelvuldig in plaats van de gewone remmen. Door het gebruik van de “B” kun je namelijk veel vloeiender rijden, maar dan moet je uiteraard wel goed anticiperen en dat is weer een kwestie van oefenen. Ik heb wel eens een mailtje gehad van een Toyota-rijder die schreef of het wel goed was om de “B” in gewoon dagelijks verkeer te gebruiken. Het is natuurlijk vreemd dat je het in de bergen wel veelvuldig en constant zou mogen gebruiken en in het dagelijks verkeer niet. De remmen gebruik ik dus bijna niet alleen als het echt niet anders kan. Die remmen voldoen overigens goed, de vertraging en doseerbaarheid zijn uitstekend voor een auto van dit gewicht. Door de accu’s weegt deze Toyota Prius Plug-in namelijk een dikke 1.400 kilogram (al merk je daar tijdens het rijden helemaal niets van). De stoelen van deze Dynamic Business uitvoering hebben luxe stoffen bekleding, en zitten heerlijk en ondanks dat ik een fan ben van leren bekleding kan ik dit erg waarderen. Tijdens de urenlange stadszuinigheidsrit werd er veel van mijn achterwerk gevraagd, drie uur binnendoor rijden is heel wat zwaarder dan drie uur op de snelweg. Tijdens het binnendoor rijden wil mijn achterwerk in elke bocht het liefst naar links of rechts schuiven. Het feit dat ik vermoeider in mijn hoofd dan met een vermoeid achterwerk uitstapte zegt genoeg denk ik. De zit in deze Toyota Prius Plug-in Hybrid is uitstekend, en dan bedoel ik de afstelling van de stoel en het stuur. Ergonomie heet dat met een mooi woord en als ik eerlijk ben zit de gemiddelde Nederlander zwaar ergonomisch onverantwoord (=strandstoelstand) achter het stuur van zijn auto. Toch zijn er personen die wel altijd goed in de auto zitten, dat zijn de passagiers achterin deze Toyota Prius Plug-in Hybrid. Die zitten netjes rechtop omdat ze niet anders kunnen, en verder is de beenruimte riant te noemen. De bagageruimte is in tegenstelling tot wat je zou denken niet een stuk kleiner geworden door het extra Li-ion accupakket.

Dommer dan dom dus!!!
Laatst las ik een artikel waarin stond dat de Plug-in hybride vrijwel uitsluitend als gewone hybride wordt gebruikt. Het voordeel van de elektrische Plug-in kilometers wordt dus vrijwel niet benut. Erg dom want het kan je veel geld besparen, maar ja in het geval van een leaseauto betaalt de baas de benzinekosten. En dat laatste is dé reden dat het overgrote deel van de leaserijders niet de moeite neemt om zijn Plug-in hybride op te laden. Ik heb zelf meerdere malen bij een leaserijder in de auto gezeten en dat was geen pretje, bumperkleven, overal en altijd te hard rijden, kortom het weggedrag waar ik een ontzettende hekel aan heb. Okay ik rijd ook wel eens te hard maar daar zei een PR-medewerker ooit over: “Het is jou beroep om te hard te rijden, ha, ha.” Ik denk dat als bedrijven met Toyota Prius Plug-in Hybrides zouden weten hoeveel geld ze kunnen besparen op hun maandelijkse benzinekosten, dat ze dan hun werknemers wel zullen aansporen om gebruik te maken van de Plug-in kilometers. De tijdswinst van altijd en overal maar jakkeren is nihil, lees de laatste alinea van het testverslag van de Porsche Panamera GTS maar. Het veel lagere verbruik weegt dik op tegen de minimale tijdswinst. Verder vertelde de PR-medewerker van Toyota Nederland mij dat een koper van de Toyota Prius Plug-in Hybrid verplicht (=die zit bij de prijs inbegrepen) een oplaadpaal bij de auto krijgt. Een oplaadpaal voor thuis óf voor op werk, zodat een koper geen excuus heeft om geen gebruik te maken van de Plug-in kilometers. Ik zou de oplaadpaal op werk laten installeren, en thuis met de meegeleverde oplaadkabel via het stopcontact opladen.