Opel Corsa Edition 1.0 Turbo Start-Stop 90 Pk 2015 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door General Motors Nederland B.V.



Oh ja jOH?
Het was geen eens vrijdag de 13de maar het voelde wel zo! Door een Babylonische spraakverwarring bleek ik ineens dinsdag vrij te zijn (ik was al op werk) en moest ik vrijdag werken. Maar vrijdag moest ik de nieuwe Opel Corsa ophalen in Prinsenbeek, dat ging ’m dus niet worden. Als klap op de vuurpijl was het ook nog eens voorjaarsvakantie en dan weten jullie al wat dat betekent met – op Fokke na – uitsluitend vrouwelijke collega’s met kinderen. Niemand kon mij uit de brand helpen, ik moest dus werken of ik nou wilde of niet. Ik had gelukkig wel de deal kunnen maken dat ik om 14.30u weg mocht, onder de voorwaarde dat ik voor voor die tijd een elftal aan embryo’s teruggeplaatst moest hebben samen met een fertiliteitsarts. Zo gezegd zo geDaan en gelukkig zat het mee, en kon ik om 14.35u op de motor springen. Mensen een kindje bezorgen is ongelofelijk leuk werk maar een nieuwe auto ophalen is ook altijd weer erg leuk, net als op de motor naar een auto-importeur toe rijden. Vrijdagmiddag staan er rond Rotterdam altijd de nodige files rond deze tijd, dus ik was dan ook dolblij dat ik op mijn motor tussen de files door kon rijden. Na nog een stukje laagvliegen over de A16 was ik ruimschoots op tijd bij Opel om de nieuwe Corsa – een vijfdeurs versie – in ontvangst te nemen. Jammer dat de knalrode driedeurs versie al weer uit het demopark is verdwenen, die had ik graag willen testen maar het zij zo. Deze vijfdeurs versie is meer voor gezinnen en de wat oudere mensen onder ons, alhoewel ik daar stilaan ook angstwekkend dicht bij in de buurt begin te komen.

Na het instappen kon ik via de achteruitrij-camera (die zit dan wel weer in deze Edition basisversie) de in de spiegels onzichtbare kniehoge dikke betonnen paal ontwijken. Hier zijn in het verleden de nodige mensen tegenaan gereden, en ik neem het ze niet eens kwalijk. Na het starten hoorde ik de bekende driecilinder roffel al zullen niet-techneuten dat waarschijnlijk niet horen. Opel heeft wat dat betreft een knap staaltje werk verricht, deze driecilinder is niet alleen erg stil maar vooral ook trillingsvrij. Het eerste dat mij direct opviel zijn de lange versnellingsbakverhoudingen, wat maakt dat je in combinatie met de maar 90 Pk toeren moet maken. Niet dat je niet laag in toeren kunt rijden want dat kan wel degelijk (100 km/u – 6de versnelling=2.000 toeren en 80 km/u – 6de versnelling=1.500 toeren), alleen als ik dan gas wilde geven dan reageerde de motor (uiteraard) amper. Zo moest ik de eerste de beste tunnel (onder het Hollands Diep door) uitrijdend in het stijgende gedeelte naar 4 of 5 terugschakelen om te kunnen blijven accelereren. De 6de versnelling heeft een duidelijk overdrive-karakter maar zorgt wel voor een topsnelheid van 180 km/u. De 85 kW/115 Pk-versie heeft overigens een topsnelheid van bijna 200 km/u, 195 km/u om precies te zijn. Maar ik ben uiteraard heel netjes met 100 km/u naar huis gereden, wel jammer trouwens dat deze nieuwe Corsa niet standaard cruise control aan boord heeft. Maar ja gelukkig kun je ’m wel altijd als optie erbij nemen.

Good….
Als ik “Good” zet boven een alinea kan ik van alles en nog wat bedoelen, maar in dit geval is het GoodYear oftewel de 16-inch banden van deze Opel Corsa. Ik kende deze banden genaamd “Ultragrip 9” (een winterband dus dat betekent +10% hoger verbruik) nog niet, en was dus benieuwd hoe de grip zou zijn. Gezien de behoorlijk comfortabele vering/demping hangt dus vrijwel alles van de goede grip van deze banden af. De eerste mooie bocht was die van de A16 -> A20 op het Terbregseplein, maar net voor de bocht voorkwam een uit de lucht vallend fossiel dat ik gas kon geven. Even van het gas af zorgde nog voor een aardig moment maar dit was niet waar ik op gehoopt had. Hopelijk zou ik de mooie maar lastige bocht van de A20 ->A13 wel vrij hebben, en dat was gelukkig ook zo al had ik wel wat mazzel met invoegen wat hier bijna altijd een zooitje is. Ik deed het relatief rustig aan voor mijn doen, maar het voelde goed aan moet ik zeggen. Het onderstel voelde niet zoekerig aan, iets dat bij comfortabel afgeveerde auto’s vaak wél het geval is. Ik reed rustig verder richting het Prins Clausplein en had toen al besloten om bij Leidschendam de A4 te verlaten en daarna achterom via Stompwijk naar Leiden te rijden. Maar eerst nog even de mooie afrit bij Leidschendam, die zeker met deze auto toch een soort van spannend kan zijn vanwege die comfortabele vering/demping. Richting de afrit Leidschendam was het dringen geblazen en ontstond er bijna een ongeluk omdat een knettergekke verkeershufter dwars over de vluchtstrook + dubbel doorgetrokken streep heen zijn auto alsnog de afrit opstuurde. Eenmaal op de andere kant van de A4 beland heb ik maar gas gegeven zodat ik hopelijk de buitenste afritstrook zou kunnen pakken. Wat een puinhoop was het weer, is uitvoegen dan zo moeilijk?

Nadat ik op de buitenste afritstrook reed kon ik heel mooi strak naar binnen sturen de lange en zeer brede (3 banen breed) rechter voorsorteerstrook op. Omdat het stoplicht op groen stond en ik mijn rijstrook vrij had heb ik wat extra gas gegeven. De druk op de banden nam daardoor sterk toe maar ondanks dat vertoonde de Opel Corsa geen onrust in het onderstel wat logisch is vanwege het strakke asfalt. In de volgende bocht richting het oude centrum van Leidschendam zit een behoorlijke verzakking dus daar zal het een heel ander verhaal worden. Er stond één auto voor mij bij het stoplicht maar nog voor de bocht kon ik al naar de lege linkerbaan en het gas erop zetten. De verzakking – die middenin de bocht zit – oprijdend voelde ik al onrust in het onderstel ontstaan. En na het verlaten van de verzakking had het onderstel behoorlijk wat moeite om de onrust te corrigeren, een gevolg van de comfortabele vering/demping. Maar het goede was dat de Opel Corsa zich ondanks de onrust in het onderstel toch vrij makkelijk liet corrigeren. Ik heb wel eens meegemaakt dat een testauto onrustig bleef ,en toen moest ik alles uit de kast halen om de auto op de weg te houden. Dit is een heel mooi voorbeeld wat goede dan wel slechte vering/demping met een auto kan doen. Comfortabel is dus zeker niet persé slecht, het gaat om de balans van het geheel.

Hotsebotseknotseweg
In Leidschendam aangekomen ben ik bij de eerste stoplichten rechtsaf geslagen richting Stompwijk. Ik was benieuwd hoe de Opel Corsa zich zou houden, want ja dit weggetje is toch een behoorlijk stuiterweggetje. Maar het ging precies zoals ik verwacht had na de zeer fraaie blinde bocht richting de Stompwijksche Vaart. Middenin de eerste bocht houdt het asfalt in één keer op en begint de klinkerweg, naast de Scheveningse Haven één van mijn betere testwegen voor de vering/demping van auto’s. Gelukkig zijn de werkzaamheden voorbij en kon ik nu overal lekker doorrijden, zij het dat er op een aantal plaatsen nog wel wegversmallingen zijn maar of die een permanent karakter hebben durf ik niet te zeggen. Tegenwoordig mag je hier nog maar 60 km/u en dat is eigenlijk wel zo veilig. De meeste automobilisten overschatten hun stuurkunsten namelijk schromelijk, en te hard rijden en een fout maken betekent hier in het water belanden als je pech hebt. Er is namelijk geen enkele barrière tussen de weg en het water dus zeker in de winter is het hier oppassen geblazen. Maar goed terug naar de vering/demping van deze nieuwe Opel Corsa. De comfortabele vering/demping deed zijn werk perfect want de door de klinkers veroorzaakte hobbels werden zonder problemen weggefilterd. Zelfs de wat grotere kuilen in de weg bleken geen probleem voor de vering/demping. Wat me ook opviel is dat de comfortabele vering/demping niet de neiging had om door te slaan, iets dat ik regelmatig tegenkom bij testauto’s met een dergelijk type vering/demping.

Aan het einde van de Stompwijksche Vaart ben ik via de N206 naar Leiden gereden, achterom via Zoeterwoude is veel mooier maar door de verkeersbelemmerende maatregelen ronduit waardeloos. Bij de Lammebrug aangekomen besloot ik rechtsaf te slaan (= de mooiste bocht daar), en de Opel Corsa liet zich perfect door de haakse en vervolgens dalende flauwe S-bocht heensturen. Omdat het nog licht was besloot ik maar meteen de Samsonite kofferset te fotograferen. De hoeveelheid koffers die in de kofferbak paste vielen mij mee. De gehele standaard hatchback-kofferset paste er net niet helemaal in, wel twee extra 13-liter beautycases. Gezien het feit dat deze Opel Corsa geen grote hatchback is helemaal niet verkeerd dus.

Met hoedenplank: 2×50-liter + 1×33-liter + 1×13-liter
Zonder hoedenplank: 2×50-liter + 3×33-liter + 3×13-liter

De foto’s zijn overigens allemaal gemaakt zonder de bodemplaat die normaal gesproken in de kofferbak ligt. Met bodemplaat passen er dus minder koffers in maar ik heb geen idee hoeveel minder. Na het fotograferen van de kofferset ben ik naar één van mijn vaste eetadressen gereden, dat is het voordeel van een grote sociale familie ik hoef nooit alleen te eten. Na het eten heb ik nog even de benzinetank vol gegooid omdat ik de volgende dag met een volle benzinetank richting Veghel wilde vertrekken. Na wat rekenwerk kwam ik uit op een verbruik van ruim boven de 1:20 van Prinsenbeek naar Leiden, dat belooft wat voor de volgende dag. Ik had niet zelf de Opel Corsa afgetankt in Prinsenbeek dus waarschijnlijk was het werkelijke verbruik nog gunstiger.

Dagje Veghel
Zaterdag was het alweer de laatste dag van februari, en gelukkig zou het een mooie dag worden. Om 08.15u kroop ik achter het stuur van de Opel Corsa om over de 116 km asfalt tussen Leiden en Veghel heen te rijden. De avond ervoor had ik de benzinetank reeds vol gegooid om te kijken wat een ritje met constant 100 km/u over de snelweg op zou leveren qua verbruik. Volgens de brochure zou dat 1:26,3 (= 1:23,67 i.v.m. gemonteerde winterbanden) moeten zijn dus ik was benieuwd. De rit begon lekker want het was gelukkig niet druk op de weg zaterdagochtend. Lekker rond de 2.000 toeren opschakelend kon ik het toerental laag houden, mede dankzij de subliem schakelende 6-versnellingsbak. Eenmaal op de N11 moest mijn voet voor cruise control spelen want deze basisversie heeft standaard geen cruise control. Het toerental bij 100 km/u ligt rond de 2.000 toeren en dat is lekker laag. Bij dat toerental hoor je een vage bromtoon van de uitlaat, die een versnelling lager weg is (5de versnelling 100 km/u = 2.500 toeren). Het was niet al te druk op de weg waardoor ik vrij goed een snelheid van 100 km/u kon aanhouden. Met een cruise control zou dat nog weer een stuk makkelijker zijn, dus altijd als optie erbij nemen zou ik willen adviseren. Na een uurtje rijden moest ik knooppunt Empel van rijstrook veranderen, en een paar kilometer verderop moest ik de snelweg verlaten via een hele mooie afrit. Door laat te remmen en de snelheid erin te houden kun je op deze plek behoorlijk druk op de banden zetten. De Audi A4 Avant die me net nog met een noodvaart voorbij kwam vliegen op de snelweg kwam ineens weer heel snel in zicht. Pluspuntje voor de Opel Corsa want dat doet-ie toch verdraaide goed voor een doodgewone personenauto.

Daarna ben ik over de N279 langs de Zuid-Willemsvaart naar Veghel gereden, een wat saaie 80 km/u rit van een tiental kilometers. Ik was benieuwd of ik, zoals de laatste keer dat ik hier reed, nog irritante bumperklevers achter me zou krijgen hangen. Gelukkig had ik de gehele weg geen last van bumperklevers, maar ik werd wel minder gelukkig toen ik het verbruik uitrekende na het tanken. Een afstand van 132,2 km/8,82 ltr Euro 95 = 1:14,9 – met een gemiddelde snelheid van 100 km/u terwijl dat iets van tussen de 1:22,72 en 1:26,3 (winterbanden = 1:20,45 – 1:23,67) zou moeten zijn. Erg vreemd want na het ophalen heb ik ook met gemiddeld 100 km/u van Prinsenbeek naar Leiden gereden en kwam ik op dik 1:20 uit. Aangezien ik de auto niet had afgetankt voor het wegrijden is dat verbruik niet nauwkeurig maar wel gewoon goed. Ik snapte er even helemaal niets meer van, hoe kan dat nou? Het zou aan de Tango-pomp kunnen liggen in Leiden want daar heb ik al vaker problemen gehad met de afstelling van het vulpistool. Door een te lichte afstelling klikte het vulpistool te makkelijk door waardoor je denkt dat de benzinetank vol zit maar dat is dus niet zo. Ik kan echt geen enkele andere verklaring verzinnen, want dit is gewoon een veel te hoog verbruik.

Hoop gratis accessoires
Op de door mij geteste Edition-versie zaten als extra’s metallic lak, Shimmer Black stoffen bekleding en een Advanced Intellilink Pack. Die laatste zou ik persoonlijk altijd nemen want van die achteraf inbouwtroep ben ik niet zo’n fan van. Ik hoor zo ontzettend vaak dat mensen daarna alleen maar elektronische problemen hebben, iets te vaak om het dan ook ten zeerste af te raden. Dingen als City-modus (extra licht sturen voor in de stad/parkeren), ESP (Electronic Stability Program), HSA (Hill Start Assist), uitschakelbare passagiersairbag en airconditioning zitten er gewoon allemaal op en aan. Na het aansluiten van mijn USB-stick (mijn iPod Touch is overleden) kon ik van mijn eigen muziek genieten. De audio is voor een auto uit dit segment uitstekend te noemen, en de bediening van het Intellilink-systeem is doodeenvoudig. Zonder ook maar een handleiding gelezen te hebben wist ik binnen no-time alles te vinden. Wat betreft de stoelen ben ik een nogal kritisch mens want die vond ik tegenvallen, de ARG-stoelen van Opel vind ik erg goed maar ook in de OPC Line heeft Opel hele goede stoelen als je van sportief houdt. Ben je dus net als ik kritisch en/of rij je regelmatig lange afstanden, dan zou ik bij aankoop zeker voor andere stoelen kiezen. Wat betreft de zitruimte achterin (de achterbank is in delen neerklapbaar) die is prima, ik heb mijn kritische passagiers die ik die week meegenomen heb niet horen klagen. Verder kan ik de Color Edtions aanraden, die zien er erg leuk uit met alle mogelijke keuzes qua decoratiefolie. Samen met een set fraaie velgen naar keuze kun je jou Opel Corsa helemaal personaliseren zoals dat zo mooi heet.

Fotoshoot
Na aankomst heb ik eerst even lekker koffie gedronken met Vincent en te overleggen wat we zouden gaan doen. We besloten om eerst sfeerfoto’s te gaan maken op een industrieel complex aan de overkant van de het kanaal bij Vincent. Ik heb daar al eens eerder geweest met de Abarth Edizione Maserati maar toen was het al te donker om nog foto’s te kunnen maken. Het meer dan uitstekende restaurant van toen zit er nog steeds, dus daar gaan we deze zomer zeker nog een keer eten! De foto’s zijn wel aardig geworden maar niet zo mooi als ik had gehoopt vanwege de onverwachte sluierbewolking. Na de sfeerfoto’s zijn we naar Oss gereden om even een kijkje te nemen bij Vos Oss een motorzaak die ook KTM’s verkopen, een shop-in-shop. Maar eerst hebben we even wat actiefoto’s gemaakt op een industrieterrein vlakbij Oss dat verboden is voor motoren. Ja echt waar! De actiefoto’s zijn best mooi geworden, maar ook nu weer had ik last van irritante sluierbewolking. Bij Vos Oss hadden ze ook de KTM 1290 Naked Bike staan, mama mia wat is dat een beest van een motor zeg. Daarna hebben we even een kleffe hap gegeten in de snackbar bij de spoorwegovergang in Oss, om vervolgens naar Volkel op bezoek te gaan bij Vincent’s motorzaak Van Sleeuwen motoren. Daar hoorde ik dat Henk Salomons (voormalig directeur Alfa Romeo/Yamaha etc.) directeur van Kawasaki Nederland is geworden. Verder zag ik een mooie Yamaha MT-09 staan, ik denk er dan ook heel hard over om dit jaar maar weer eens een nieuwe motor te gaan kopen.

Na een leuke dag ben ik op tijd weer op huis aangegaan, ik had geen zin om in het donker te rijden. Ik heb in Veghel nog wel even getankt tegenover de Jumbo en kwam na sportief doorrijden uit op 1:16,2 (zomerbanden = 1:17,82). Niet zo verkeerd want bij andere automerken kom ik op vergelijkbare verbruikswaarden uit. De rit langs de Zuid-Willemsvaart was andermaal saai maar het gekke is dat het van Veghel naar de snelweg toe het korter lijkt te duren dan andersom. De oprit naar de A2 was zo altijd weer erg leuk en al snel reed ik 120 km/u op de snelweg. Ik had besloten om met gemiddeld 120-130 km/u en af en toe met uitschieters naar 140 km/u naar huis te rijden om te kijken waar het verbruik dan op uit zou komen. Om wat sneller in te halen moest ik af toe terugschakelen naar 4 of 5 maar zelfs de 3de versnelling is mogelijk. Dat is dan weer een groot voordeel van een 6-versnellingsbak met lange overbrengingsverhoudingen.
Hier even de maximum snelheden per versnelling op een rijtje, het rode gebied begint bij 6.500 toeren. Ik heb dit even uitgetest op de A44 bij mij om de hoek na het wassen van de auto in de wasbox. Even de auto droog rijden noem ik dat altijd.

1ste versnelling – 50 km/u
2de versnelling – 100 km/u
3de versnelling – 160 km/u
4de versnelling – rijbewijskwijtsnelheid km/u
5de versnelling – ach laat ook maar km/u
6de versnelling – overdrive km/u

Omdat ik absoluut geen zin had in een bon heb ik het maar bij die 160 km/u gelaten, want dat zegt al meer dan genoeg. De topsnelheid volgens de brochure is 180 km/u maar volgens moet je heuvel af op de Duitse Autobahn makkelijk die 200 km/u kunnen halen. Jammer dat ik dit niet uit heb kunnen testen, ik heb geen Duitse vriendin meer dus ik kom niet veel meer in Duitsland zoals vroeger het geval was. Bij de fly-over van de A2 naar de A12 aangekomen heb ik even wat extra gas gegeven zodat ik niemand voor me zou hebben en dat lukte. Eenmaal op de linkerstrook heb ik gas gegeven en ben gas blijven geven, en ook nu weer verraste de Opel Corsa mij. Bovenop en op het dalende stuk de fly-over zitten namelijk verzakkingen die een kleine auto met comfortabele vering/demping door de hoge snelheid en de g-krachten uit balans kunnen brengen. Na 2 dagen rijden wist ik eigenlijk al genoeg, Opel heeft uitstekend testwerk verricht en de nieuwe Corsa mag er dan ook absoluut zijn. Om nog een beetje pret te hebben op het laatste stuk besloot ik binnendoor over Harmelen richting Woerden te rijden en zo verder.

Gelukkig had ik net als de vorige keer weer de mazzel op de linkerbaan vooraan te staan bij het stoplicht. De haakse bocht naar links en vervolgens mooi flauw naar rechts is zò leuk omdat je er vol accelererend doorheen kan. Dat vergt niet zo zeer lef als wel goede bekendheid met deze bocht. Bij groen gaf ik stevig gas en eenmaal in de flauwe bocht naar rechts hield ik het gaspedaal in de 2de versnelling diep ingetrapt. Het leverde slechts een lichte onbalans op die makkelijk onder controle te houden was. En dat met een auto met nota bene een torsie-as aan de achterkant. Op naar de volgende bochten en rotondes tussen De Meern en Harmelen. Op weg naar de volgende flauwe bocht heb ik op het lange rechte stuk even een auto ingehaald. Je mag daar 80 km/u rijden maar het bejaarde stel voor mij reed behalve véél te langzaam ook nog eens gevaarlijk (niet in een recht lijn). Zo kon ik dus toch met 80 km/u door de flauwe bocht heen rijden, vervolgens heel laat in de remmen (prima te doseren schijfremmen voor en achter) waardoor de onderkant iets begon te dweilen maar dat mag. Daarna komt de lastigste maar mooiste bocht richting de Oude Rijn. Vanaf de rotonde moest ik even aan de bak want door op de grens rijdend door de snelle rechts-links-rechts-combinatie te sturen had het onderstel van de Opel Corsa het even moeilijk. Heel even maar want de Opel Corsa liet zich natuurlijk niet écht uit balans brengen. De rest van de rit langs de Oude Rijn heb ik lekker van zitten genieten en rustig tot aan Leiden uitgereden. Veel automobilisten pakken de N11 en dat is jammer want de route langs de Oude Rijn is vele malen mooier. Aangekomen in Leiden bleek het verbruik van de 120-140 km/u rit (120,8 km/9,08 ltr =) 1:13,3 (zomerbanden = 1:14,63) te zijn.

Zuinigheidsrit
Voor de verandering was ik dit keer op een maandag vrij, een prima gelegenheid dus om weer eens overdag een zuinigheidsrit te maken. Na de ronduit slechte verbruikswaarden op en neer naar Veghel was ik benieuwd of ik nu wel op een gunstig verbruik uit zou komen. Na het aftanken reed ik de N206 op en baalde dat deze Opel Corsa geen cruise control aan boord heeft. Ik ken mensen die bang zijn om de cruise control te gebruiken in hun auto, en dat vind ik eigenlijk toch wel heel raar. Wat kun je nou fout doen vraag ik me dan af? Om mij heen kijkend op de N206 zag ik in de buurt van de afrit naar de Langevelderslag al snel de eerste damherten, niet zo raar natuurlijk met dit mooie zonnige voorjaarsweer. Elk jaar weer zitten ze te zeiken over het afschieten van damherten, en als ik dan dit lees vraag ik me af of dat wel zo slim is: “Damherten komen in heel Zuid-Kennemerland voor, van IJmuiden tot Katwijk, en veroorzaken in het hele gebied wel eens overlast. Al jaren worden ze geschoten in de duinen bij Bloemendaal, wat niet voorkomt dat er juist daar problemen met het verkeer worden gemeld.” En dat laatste klopt want tijdens de zuinigheidsrit met de Peugeot 308 Allure 1.6 e-HDi had ik juist bij Bloemendaal bijna een aanrijding toen er plotseling vier damherten de weg over renden. Aan het einde van het lange rechte stuk N206 kreeg ik een irritant mannetje in een Range Rover achter me hangen, gelukkig nog voor de mooie scherprechter-bocht bij De Zilk. Omdat ik wist dat de Opel Corsa in de hogere versnellingen amper op de motor afremt liet ik de auto rustig uitrollen richting de scherprechter-bocht en schakelde pas vlak voor de bocht terug naar de 3de versnelling en meteen daarna weer snel terug naar de 4de versnelling.

Ik ging lekker strak door de bocht heen en ook nu weer liet de Opel Corsa zich van zijn beste kant zien, bye-bye-zwaai-zwaai Range Rover. Daarna ging het net zo heerlijk richting Vogelenzang, en dat vooral dankzij de fantastische 3-cilinder turbomotor en de zeer soepel en precies schakelende spiksplinternieuwe 6-versnellingsbak. Tot nu toe heb ik 30-40 km/u in de 3de versnelling gereden, 50 km/u in de vierde versnelling, 60 km/u in de 5de versnelling en 80 km/u in de 6de versnelling en op stijgende gedeeltes even in de 5de versnelling. Dat de overbrengingsverhoudingen langer dan normaal merkte ik vooral op woonerven, want waar je normaal gesproken naar de 2de versnelling kan schakelen kan dat bij deze auto niet dan valt-ie geheid stil met de motor uit. Met een beetje geluk slaat-ie dan weer meteen aan als je de koppeling intrapt vanwege het overigens uitstekend werkende Start/Stop-systeem. Op de bomenweg had ik het rijk voor mij alleen en heb ik even zitten genieten van alles om mij heen. Dit blijft één van de mooiere stukjes Nederland, hier moet je een keer geweest zijn. Op weg naar Aerdenhout en Bentveld moest ik over een paar lanen waar ze al een hele tijd aan het werk zijn bij een groot landhuis. De weg wordt daar dan overdag half geblokkeerd door allemaal busjes van werklui. Gelukkig zijn die nu verdwenen zag ik, ik hoefde dus niet bang te zijn om te hoeven remmen want ik zat nog steeds op 0 keer remmen.

De S-bocht met verkeersdrempels ging lekker, beter zelfs dan gemiddeld door de comfortabele vering/demping. Ik begin deze auto steeds leuker te vinden en dat verraste me aan de ene kant wel, maar aan de andere kant ook weer niet. Toen ik nog motoren testte is mij dat ook ooit overkomen met een motorfiets, en die motorfiets heb ik toen tot ‘Hooligan-bike’ gedoopt. Begrijp die term absoluut niet verkeerd want het heeft namelijk helemaal niets met ‘Hooligans’ te maken, ik bedoel ermee dat dit een auto is (lees: Hooligan-car) waarmee je eigenlijk bijna alles kan. Op de T-splitsing afrijdend hoopte ik op een vrije doorgang maar het werd remmen, en wel op zo’n schlemielige manier dat ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan. Een zeer langzaam fietsende dame moest ik voorrang verlenen, en dus had ik als ik iets sneller op de T-splitsing afgereden was gewoon door kunnen rijden. Op weg naar de boulevard zag ik aan mijn linkerhand overal damherten, veel meer nog dan in de buurt van de afrit naar de Langevelderslag. Ik had dikke mazzel op twee rotondes in het dorp, bijna moest ik remmen maar door uitgekiend kijkwerk en goed anticiperen kon ik dat voorkomen. Vooral het feit dat ik ook op iets hogere snelheid (30-40 km/u) heel makkelijk nog naar de 1ste versnelling terug kan schakelen, en daardoor stevig af kan remmen op de motor is erg handig tijdens een zuinigheidsrit. De rest van de zuinigheidsrit ging ook precies zoals ik gehoopt had alhoewel ik nog een keer (achteraf onnodig) moest remmen. Op de terugweg ben ik nog even met een hoge bochtensnelheid (relatief gezien dan) door een aantal bochten heen gereden. En het gekke is dat ik werkelijk geen moment baalde dat ik het ESP/TRC van deze Opel Corsa niet uit kan zetten. Best wel grappig want meestal baal ik daar behoorlijk van omdat een auto dan minder leuk rijdt. Uiteindelijk moest ik toch twee keer remmen, onder andere voor een fietser die geen voorrang had maar het wel doodleuk nam. Aangekomen in ’t Heen had ik geen flauw idee of het goed gegaan was of niet, maar gelukkig viel het verbruik heel goed uit namelijk 1:29,08 (zomerbanden = 1:31,98). Ruim beter dus dan het laagste verbruik dat in de brochure wordt vermeld.

VrouwenlO(H)gica…
Bijna had ik maandagochtend geschreven maar het was dinsdagochtend, ik had vrijdag gewerkt en was maandag vrij geweest en dan ben ik (iedereen bij mij op werk trouwens) altijd even de weg kwijt. Ja ook ik ben een gewoontedier zoals ieder ander. Dus ik stapte dinsdagochtend in de Opel Corsa om naar werk te gaan, nee niet vanuit mijn appartement maar vanaf het huis van mijn moeder. Ik had wat klussen voor haar gedaan en had toen geen zin meer om nog laat op de avond naar huis te rijden. Beter want de route vanaf mijn moeders huis is vele malen beter, mooie, leuker afijn noem het maar op. Omdat ik Fokke niet meer ophaal vanwege de in mijn ogen Stasi-controle op mijn gemaakte overuren (ik heb de directie fijntjes gemaild dat ik 58,77 uur per jaar niet uitbetaald krijg) wat zeg ik overminuten, nee beter gezegd overseconden heb ik de kont tegen de krib gegooid en werk vanaf nu exact van 08.00 u t/m 16.30u met exact een half uur etenspauze. Ik reed dus alleen naar werk en kon dus net even wat gekker doen dan met Fokke aan boord. Mijn vorige baas verbood het personeel om met mij mee te rijden, geintje… Starten en wegwezen, dat doet deze Opel Corsa erg goed moet ik bekennen. Ik kom regelmatig auto’s tegen die net wat te arm staan onderin, maar daar is bij deze Opel Corsa absoluut geen sprake van. Het woonerf afrijdend wilde ik linksaf slaan, maar voor de zoveelste keer versperde een vrachtauto – vanwege spullen lossen voor een huis in aanbouw – de weg. En dus ben ik maar over het fietspad naar de eerstvolgende straat gereden, ik had geen andere keus of ik moest helemaal omrijden en daar had ik dus geen zin in. Bovendien is het op dit tijdstip nog rustig op het fietspad dus ik reed niemand in de weg. De rondweg opdraaiend gaf ik rustig gas en reed richting Holiday Inn (OHliday Inn?, red.).

Op de grote kruising was het weer eens een drama vanwege de vele automobilisten met een totaal gebrek aan verkeersinzicht. Ongelofelijk hoe sommige automobilisten in staat zijn om voorsorteerstroken onnodig te blokkeren terwijl ze slechts één rijbaan naar links hoeven op te schuiven. Ik snap het niet en wil het ook absoluut niet snappen. Na de stoplichten sloeg ik rechtsaf en gaf daarbij even stevig gas in de bocht om mijn voorligger links in te halen. Dat ging perfect en heeft vooral te maken met de mooie vloeiende vermogensafgifte, de goede balans, de goede banden én het lekkere stuurgevoel. In deze auto durf ik dit zonder na te denken te doen, terwijl ik in andere vergelijkbare auto’s wat terughoudender zou zijn. Op weg naar de stationstunnel reed er de hele tijd een oud type blauwe Peugeot 308 achter me. Bij de stoplichten aangekomen zag ik dat ze bezig waren bij de stationstunnel en dus ging ik links op de voorsorteerstrook staan. Bij groen gaf ik stevig gas zodat ik als eerste de stationstunnel in kon rijden, na de bocht ging het namelijk direct van twee naar één rijstrook de linker tunnelbuis in omdat de rechter tunnelbuis afgesloten was. Geen idee wat de dame in de Peugeot 308 bezielde maar in de tunnelbuis ging ze bovenop mijn bumper zitten. En dat terwijl er links van mij pilonnen stonden en er een snelheidslimiet van 30 km/u gold. Ik trapte even op mijn rem maar blijkbaar snapte haar vrouwenhersenen mijn hint niet. Nog maar een keer dus en alweer snapte ze het niet. Bij het stoplicht na de tunnel kwam ze naast me staan en deed ik het portierraampje open. “Afstand houden mevrouw!”, riep ik tegen haar. “Ja maar jij gaat op je remmen staan”, kaatste ze terug. “Ja logisch als u op amper 1 meter afstand achter mij rijdt, dus nogmaals afstand houden aub. is dat nou zo moeilijk?”, riep ik haar door het open portierraam toe. Vrouwenlogica, daar kan dus echt helemaal niets tegenop. Oh ja? Ja! OH…

Kreisel-Zirkus
Omdat ik vrijdag al voor 06.00u in de auto wilde zitten om de Opel Corsa terug te brengen naar de importeur in Prinsenbeek was dit mijn laatste kans om een rondje over rotondecircus te rijden. Omdat het ESP/TRC niet uitgezet kan worden was ik benieuwd hoe dat zou aanvoelen. Aan de banden zou het in ieder geval niet liggen want de GoodYear-banden passen in alle opzichten uitstekend bij deze Duitse hatchback. Zodra ze grip dreigen te verliezen glijden ze heel mooi gecontroleerd weg, werkelijk uitstekend dus wat mij betreft. Ik begon mijn rondje op de eerste grote rotonde, gewoon meteen het stuur hard naar links en meteen daarna weer hard naar rechts. Ondanks de piepende banden en licht onderstuur liet de Opel Corsa zich met groot gemak controleren. Toch voelde ik niets van het ingrijpen van het ESP wat mij nogal verbaasde. Dat het ESP wel degelijk ingreep zag ik aan het knipperende oranje ‘slippende auto-icoontje’. Ik had nog heel wat rotondes te gaan dus dat beloofde een leuk rondje te worden. De volgende kleinere rotonde moest ik snel op en af om daarna de Opel Corsa vlak langs de vangrail over de A4 heen te sturen. Aan de andere kant zag ik wat auto’s de A4 afkomen en daarom hield ik even in, precies genoeg om een mooi gaatje te laten vallen zodat ik niet in de remmen hoefde te gaan. De grote oostelijke rotonde is ging werkelijk heerlijk, over de rotonderand heen vliegend gaf ik plankgas in de 2de versnelling waarna de Opel Corsa bij het neerkomen even behoorlijk weggleed. Vervolgens vloog ik over de verzakking heen weer over de A4 heen, waarbij de Opel Corsa net niet helemaal loskwam. Dat krijg je met die veengrond maar persoonlijk vind ik die verzakkingen een geschenk uit de hemel, want ze zijn perfect om de vering/demping te testen.

Omdat ik er zin in had gaf ik wat extra gas en reed met een hogere snelheid dan anders op de kleine westelijke rotonde af. Daar aangekomen moest ik hard in de remmen waardoor het onderstel wat ging dweilen, maar dat gaf niets dat is alleen maar leuk. De schijfremmen rondom van de Opel Corsa laten zich prima doseren en de vertraging is uitstekend. Rechts van mij kwam een auto de A4 af maar die kon ik gelukkig voorblijven, waarna ik al glijdend over de binnenring de rotonde weer af moest sturen. Ook dat ging weer precies en trefzeker dankzij het goede stuurgevoel, want dat is zeker een pluspunt van deze Opel Corsa. Op de middelste grote rotonde afrijdend hield ik de vaart er goed in, waarna ik heel mooi hard en strak rechtdoor over de rotonde stuurde. Het verraste mij toch alweer hoe goed het onderstel en de vering/demping van deze Opel Corsa zijn. Na een leuke verrassende testweek was het weer tijd om de Opel Corsa terug te brengen, maar niet zonder nog één ultieme verbruikstest. ’s Avonds voor het naar huis gaan heb ik de benzinetank vol gegooid, echt voller dan vol zodat ik zeker wist dat ik nu geen fout zou kunnen maken. Na een lekkere nacht stapte ik om 05.45u in de auto en ben perfect 100 km/u rijdend naar Prinsenbeek gereden. Het verbaasde mij dat er om 06.16u al een file staat richting Rotterdam, maar gelukkig wel aan de andere kant want mijn kant was rustig. In Prinsenbeek aangekomen bleek het verbruik dit keer wel uitstekend i.v.m. de gemonteerde winterbanden, namelijk een zeer fraaie 1:26,4 (zomerbanden = 1:29,04)!

Specificaties

Jaargang

2015

Carrosserie

Hatchback

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Benzine

Type motor

Otto

Aantal cilinders

3

Acceleratie (0-100/sec)

11,9 seconden

Topsnelheid

180km/u

Vermogen

66(90)/3.700-6.000 kW (pk)/rpm

Koppel

170/1.800-3.700 nm/rpm

Cilinderinhoud

1.0/999 liter

Kleppen per cilinder

4

Turbo

Watergekoelde turbo

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Schijven

Draaicirkel

11,0 meter

Overig

Type bekleding

Stof

Velgen

16-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

5,5 liter/100 km

Snelweg

3,9 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

4,5 liter/100 km

C02 uitstoot

106 gram/km

Energielabel

A

Afmetingen

Lengte

4.021 mm

Breedte

1944 mm

Hoogte

1.481 mm

Wielbasis

2.510 mm

Spoorbreedte voor

1.472 mm

Spoorbreedte achter

1.464 mm

Massa leeg

1.099 kg

Max. toelaatbare massa

1.680 kg

Laadvermogen

581 kg

Aanhanger geremd

1.200 kg

Aanhanger ongeremd

560 kg

inhoud bagageruimte

285 liter

Bandenmaat

195/55-R16

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand