De meeste dromen zijn bedrog!
Een dag voor het ophalen van de Opel Insignia OPC Sports Tourer had ik een totaal bizarre droom. Ik droomde dat ik met Theo een fotoshoot aan het doen was van de Opel Corsa OPC. Tijdens die fotoshoot wilde ik keren op een heel smal weggetje langs de Oude Rijn bij de Put van Broeckhoven (binnenkort is daar de introductie van de vernieuwde Nissan Qashqai). Even achteruit en weer vooruit en hoppa zo de sloot in. Normaal gesproken schrik ik altijd direct wakker uit zo’n nachtmerrie. Gek genoeg droomde ik echter gewoon verder dat ik rustig uit de auto klom en het enige wat ik mezelf daarna afvroeg was hoe ik in hemelsnaam die auto op het droge, én weer droog, kon krijgen zodat ze bij Opel niets zouden merken. Niet lang daarna werd ik wakker en realiseerde me dat ik een dag later de Opel Insignia OPC Sports Tourer ophalen en dan zit je als autotester absoluut niet op een dergelijke droom te wachten. Ik hecht geen enkel geloof aan dromen maar als ze zo realistisch zijn als deze droom ik ze toch liever niet. Slecht voor mijn motorblok (lees: hart).

Na het inleveren van de Opel Astra 1.6 vertrok ik, na een heerlijke bak hete koffie, in de Opel Insignia OPC Sports Tourer. Na het plaatsnemen keek ik eens goed om me heen en ik moet zeggen dat alles wat ik zag mij prima beviel. Volledig elektrisch instelbare leren Recaro sportstoelen, een in hoogte en diepte verstelbaar stuur, een fraai dashboard, stoelverwarming, een fraaie 2.8 liter V6 turbomotor kortom het interieur heeft Opel uitstekend voor elkaar. Ook het design vind ik persoonlijk erg fraai en zelfs mooier als die van Heimat-concurrenten Audi en BMW. Ik zag tijdens de testweek nog een Audi S4 Avant en een RS6 voorbij rijden en om nou te zeggen dat die er fraai uitzien, nou nee. Hetzelfde geldt ook voor BMW M5 Touring die ik ronduit saai vind vergeleken bij de Opel Insignia OPC Sports Tourer.

Gewichtig
Terugrijdend over de snelweg heb ik uiteraard meteen even alle mappings uitgetest, de gewone stand, de Sport-stand en de OPC-stand. Standje gewoon is niet verkeerd, de Sport-stand viel mij eigenlijk wat tegen (qua power dan, maar dat bleek zo te horen, alleen de vering en demping passen zich aan) maar de OPC-stand is gewoon direct bam gaan! Bij Rotterdam had ik zowaar de fantastisch mooie linkerbocht na de Brienenoordbrug vrij. De wegligging en de stuurbekrachtiging voelen allebei trefzeker en gaven mij zoveel vertrouwen dat ik meteen het gas erop heb gezet. Het enige waar ik wel even aan moest wennen is het gewicht, die is met mij erbij op een haar na 2 ton en dat is niet gering.

Mijn gevoel na de eerste dag was er dan ook één van: “Dit is absoluut geen auto voor beginners!” Als deze auto eenmaal begint te glijden of wegbreekt dan zijn dat wel heel erg veel kilo’s die je in de hand moet zien te houden. De volle 100% vertrouwen had ik dan ook nog niet en ik was razend benieuwd of dat nog zou gaan komen de komende dagen. En om maar even heel eerlijk te zijn had ik op dat moment absoluut niet het gevoel dat ik deze Opel Insignia OPC Sports Tourer volledig onder de knie zou krijgen. Het overkomt me niet vaak maar als het me overkomt heb ik daar verschrikkelijk de pest in. Exact hetzelfde is me ooit eens overkomen met een MV Agusta F4 SPR, een hele dure matzwarte Supersport motor. Achteraf is juist deze motor verreweg de allergaafste motor waar ik ooit op gereden heb, maar het duurde wel even een paar dagen voor ik ‘m onder de knie had. Er was dus nog hoop voor mij…

Zaterdagochtend om 07.15u
Zoals ik in de alinea hiervoor al schreef zijn het de kilo’s die je goed voelt tijdens het rijden. Hoe goed merkte ik toen ik zaterdagochtend om 07.15u vertrok naar mijn werk op de IVF-kliniek in Leiderdorp. Ik had weekenddienst en het zou druk worden dus dan kon ik maar beter vroeg beginnen. Bij Holiday Inn sloeg ik rechtsaf richting het Leidse NS-station. Net voorbij het museum Naturalis zag ik ineens allemaal vreemde witte zooi voor me op de weg liggen. Het lag in een soort waaiervorm en de eerste gedachte die bij mij opkwam was dat een dronken strooiwagenchauffeur zo langzaam had gereden dat er heel veel zout op één plek was gestrooid. Onder het spoor door sloeg ik linksaf de tunnel in onder het Stationsplein door. Op de kruising met de Schipholweg en de Willem de Zwijgerlaan sloeg ik rechtsaf en gleed totaal onverwacht van de rechter weghelft naar de linker weghelft bijna tegen de betonnen middenberm aan. Die witte zooi bleek geen strooizout te zijn maar een of andere rare combinatie van opgevroren-gesmolten-sneeuw-hagel-weet-ik-veel-wat. Alle elektronica aan boord (ABS, ESP, Adaptive 4×4) ten spijt gleed de bijna 2 ton zware Opel Insignia OPC Sports Tourer weg als een houten sleetje in de sneeuw. Wat was ik ongelofelijk blij dat ik op dat moment instinctmatig met een lage snelheid reed.

Even later naderde ik de grote kruising bij het Huisman Esso pompstation, en toen ik wilde remmen voor het oranje stoplicht gleed de Opel ondanks de niet echt hoge snelheid zo door oranje-rood de kruising op. Hopelijk stond de flitskast op dat moment uit! Vervolgens reed ik over de brug bij de LOI rechtdoor de polder in. Op de eerste rotonde nam ik de binnenbocht maar zodra ik naar links stuurde gleed de Opel naar de buitenste weghelft op de rotonde en zag ik een dikke lantaarnpaal steeds dichterbij komen. Gelukkig hield de Opel net op tijd op met glijden. Nog nooit eerder heb ik zoiets meegemaakt tijdens een autotest. Op sneeuw kun je prima doorrijden maar dit rare witte spul was werkelijk belachelijk spiegelglad en daardoor levensgevaarlijk.

Eenmaal op mijn werk gearriveerd heb ik meteen mijn collega-analist, alle verpleegkundigen en artsen opgebeld of bij geen gehoor een SMS gestuurd. Stel je voor dat ik niet had gebeld of een SMS-je had gestuurd en er zou iemand in een sloot naast de weg zijn beland, dan zou ik mezelf achteraf echt voor kop hebben geslagen. Mhh de meeste dromen zijn bedrog schreef ik toch… Wat zou me na dit glibber-avontuur allemaal nog te wachten staan??? In ieder geval is mij één ding wel heel erg duidelijk geworden na deze bizarre rit naar mijn werk, en dat is dat automobilisten die onder alle omstandigheden blind op de elektronica aan boord vertrouwen degene zijn die ondersteboven in de sloot wakker worden uit hun nachtmerrie… Maar die nachtmerrie is dan wel echt!

Fotoshoot in Braboland
Zaterdagmiddag zou de enige zonnige middag worden en dus ook de enige mogelijkheid voor mij om rijfoto’s te maken. Het verbaast mij overigens wel dat wij het enige online automagazine zijn dat serieus tijd steekt in het maken van rijfoto’s. Ik schrijf expres niet “mooie rijfoto’s” want dat oordeel laat ik aan jullie over. Ik ben tenslotte ook maar een autodidactisch amateurtje die zonder enige kennis van zaken spontaan is begonnen met fotograferen. Mijn persoonlijke mening is dat wat ik schrijf ook terug moet komen in de rijfoto’s. Ik, Paul, Theo, Slowco en Vincent etc. kunnen wel van alles en nog wat schrijven, maar als er alleen statische (pers)foto’s bij de testverslagen zouden staan kan ik me voorstellen dat jullie zoiets zouden hebben van: “Jep het zal wel wat die gasten schrijven maar daar geloof ik dus werkelijk helemaal niets van!” En groot gelijk hebben jullie want ik word zelf ook nogal achterdochtig als ik een heftig testverslag lees waar (vrijwel) alleen maar statische (pers)foto’s bij staan. Dat soort autojournalisten is het alleen maar om het advertentiegeld te doen. Massaproductie van testverslagen met alleen statische (pers)foto’s is in mijn ogen niets meer of minder dan lezersbedrog. Het wordt mij niet in dank afgenomen dat ik zo’n harde kritiek op, de in mijn ogen, uitermate slechte Nederlandse autojournalistiek heb maar daar lig ik dus totaal niet wakker van.

Nog maar een paar kilometer onderweg naar Koudekerk aan den Rijn las ik, wachtend voor het stoplicht op de Stierenbrug bij Leiderdorp, in een SMS-je van onze nieuwe fotograaf Mick Kleijwegt dat hij op weg was naar het ziekenhuis omdat zijn oma een hartinfarct had gekregen. Wat nu? Ik ben meteen alle andere redacteurs gaan bellen en gelukkig was het bij de derde raak. Helaas moest ik wel naar Eindhoven rijden, maar ach als je mooie foto’s wilt dan moet je daar wat voor over hebben. Meteen dook ik de N11 op, richting de A12 en vervolgens via de A2 naar Eindhoven. Amper een uur en zeventien minuten later arriveerde ik in Eindhoven met een stralend zonnetje aan de Brabo-hemel. Kijk dat is nou waar je het voor doet, later hoorde ik namelijk dat ze in Leiden de hele dag geen zon hebben gezien. Je krijgt wat je verdient zeggen ze toch altijd…

Rokende remschijven
In Eindhoven had ik nog wel even een scary moment want ik schatte een hele mooie bocht totaal verkeerd in (los stekkertje in mijn hersenen) en moest daarom even vol in het ABS remmen om de snelheid eruit te halen. Gelukkig beschikt deze Opel Insignia OPC Sports Tourer goede Brembo vierzuiger remklauwen met high performance remblokken, en speciaal voor deze OPC ontwikkelde zwevende geperforeerde schijven. Toch merk je tijdens heel hard remmen het hoge gewicht overduidelijk. Als je serieus sportief aan het rijden bent en veel en heftig moet remmen dan zou je toch graag wat meer remkracht tot je beschikking willen hebben.

Ik heb wel eens een keer van een testauto de remschijven roodgloeiend gekregen na een heftig ritje. Ik kwam daar toevallig achter omdat ik meteen na dat heftige ritje de auto heb gewassen en toen de remschijven hoorde sissen. De dag van het terugbrengen ben ik nog even langs gereden bij veringspecialist Paul Klop want ik wilde toch wel heel erg graag weten wat hij van de Opel Insignia OPC Sports Tourer vindt. Samen met onze nieuwe fotograaf Mick Kleijwegt ging Paul op pad om zijn rondje plaatselijke “Groene hel” te rijden. Na een minuut of vijftien stopte Paul weer voor de deur met rokende remschijven. Helaas lukte het niet om dat goed zichtbaar te maken op de foto. Misschien dat het met een speciaal filter wel was gelukt maar die had ik helaas niet bij me.

Back home
De terugweg is altijd weer heerlijk, en de A2-noord is vooral ’s avonds een heerlijke snelweg om te rijden. Het enige vervelende aan de A2 vind ik de stukken met wegwerkzaamheden maar ach het is niet anders, en dus ging de cruise control aan en reed ik rustig achter de rest van de kudde aan. Op een gegeven moment bleef er echter een auto uitermate irritant vlak achter me hangen op een traject waar je maar 90 km/u mag (vanwege die wegwerkzaamheden uiteraard). Afijn eenmaal bij Nieuwegein kwam die auto mij voorbij gestoven en zag ik dat het een nieuwe Porsche 911 Turbo was. Even later klampte ik weer aan en toevallig nam de Porsche net als ik de afslag naar de A12, ik dacht even dat ik droomde maar nee het was echt! Normaal gesproken maak ik met deze Opel Insignia OPC Sports Tourer never ever nooit een kans tegen een Porsche 911 Turbo maar op de fly-over van de A2 naar de A12 durf ik een wedstrijdje altijd wel aan.

Hoe vaak krijg je nou zo’n kans??? Bijna nooit toch. Natuurlijk loop je de kans een gigantisch pak slaag te krijgen maar dat risico wilde ik wel nemen. Direct nadat de enkele baan naar twee banen splitst ging de Porsche naar de linkerbaan. Ik ken deze fly-over werkelijk als mijn broekzak en ben er vorig jaar met een KTM Supersportmotor (zie foto, ik op een zwarte KTM 1190 RC8 R) al eens met 200+ km/u overheen gereden. Met een Porsche 911 Turbo moet dat zeker nog harder kunnen dus ik was dan ook erg benieuwd wat de bestuurder zou doen. Hij gaf gas zoals ik verwacht had, maar ik bleef met een snelheid van 160-170 km/u (uiteraard in de OPC-stand) op mijn gemakkie achter de Porsche hangen. Toen de rechterbaan vrij kwam heb ik de Porsche daarom maar buitenom ingehaald. Dankzij de Adaptive 4×4, de HiPerStrut veerpoten en vooral ook de 20-inch Pirell P Zero Nero banden voelde ik heel precies wat deze sportieve combi doet. Ondanks de verzakking op het dalende bochtige stuk van de fly-over en de hoge snelheid gaf de Opel werkelijk geen krimp. Eerst de hele tijd asociaal bumperkleven op de A2 en dan gaan staan kamperen op de linkerbaan van een fly-over… O(pel)P(orsche)C(iller) rulez!

Slow motion
In tegenstelling tot wat ik dacht op grond van de lange schakelwegen zit er wel degelijk een close-ratio versnellingsbak op de Opel Insignia OPC Sports Tourer. De schakelwegen zijn namelijk gewoon lang en het voelt eigenlijk niet anders aan als in een doodgewone Opel Astra. Snel opschakelen kan wel maar echt fijn vindt de OPC Sports Tourer dat niet. De beste manier van opschakelen is dan ook op de ‘slow motion-manier’ zoals Theo het noemt. Toen ik Theo sprak nadat hij een dag in de Opel had gereden zeiden we allebei tegelijkertijd tegen elkaar: “Waarom heeft deze Opel niet net zulke korte schakelwegen als de Renault Clio RS Cup.” Want wees nou eerlijk een auto die ruim €75.000,- kost (met alle extra opties!) daarvan had je toch mogen verwachten dat de ontwerpers voor een close-ratio versnellingsbak met korte schakelwegen hadden gekozen. Het is niet zo dat ik hier op afknap maar ik vind het wel overduidelijk een gemiste kans.

Als je in de normaal-stand optrekt lijkt de Opel niet echt krachtig en je moet dan toeren maken om de echte kracht van de 2.8 liter V6-turbo te voelen. Toch voelt het allemaal erg goedmoedig aan, je hebt nooit het idee dat de Opel er met jou vandoor gaat. Logisch ook want 325 Pk op 1.940 kg (incl. bestuurder) is niet bepaald extreem te noemen (=1 Pk per 5,97 kg), zeker niet voor motorrijders zoals ik en Theo die Pk-gewichtverhoudingen van 1:1 tot 1:2 gewend zijn. Zodra je echter op het OPC-knopje drukt stijgt de laaddruk van de turbo (het licht rond de tellers kleurt dan rood) en voel je dat direct in het gaspedaal. Je hebt vanaf dat moment direct instant power voor handen en nu vliegt de Opel er vanaf de eerste millimeter dat je het gaspedaal intrapt vandoor. De eerste vier versnellingen is de Opel echt krachtig in de OPC-stand. De 1ste versnelling vind ik trouwens wel wat aan de korte kant. Dat klopt ook want in vergelijking met de 2.8 V6 Turbo hebben de ingenieurs voor optimale prestaties de eindoverbrengingsverhouding iets ingekort, van 3,76:1 naar 3,90:1. De vijfde en zesde versnelling zijn alleen nog écht krachtig hoger in toeren (het rode gebied begint bij 6.500 toeren) en bij zeer illegale snelheden, prima dus voor op de Duitse Autobahn. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het V6-turboblok meer toeren zou mogen maken, want 7.500 toeren of zelfs meer is tegenwoordig vrij normaal.

Alles uit!
Op de voorlaatste avond regende het pijpenstelen en omdat ik persé nog een aantal dingen uit wilde testen ben ik die avond toch nog even in de Opel gestapt. Had ik dat niet gedaan dan had deze test een open einde gehad want ik was er namelijk nog steeds niet uit voor mezelf en daar baalde ik stevig van. Eerst maar eens naar het grote parkeerterrein bij de sluizen bij Katwijk aan Zee om de driftcapaciteiten van de Opel te testen. Op kletsnat asfalt kun je een achterwiel- dan wel vierwielaangedreven auto met minimale power in een drift zetten. Ik had de regenachtige avond ervoor op een aantal rotondes al het nodige uitgetest en gemerkt dat je deze Opel Insignia OPC Sports Tourer met het TCS en ESP uit met het grootste gemak heel mooi gecontroleerd uit kunt laten breken. Met het ESP aan corrigeert de Opel alles werkelijk perfect, zodra de auto dreigt uit te breken wordt deze weer netjes recht getrokken.

In Katwijk aan Zee aangekomen was de grote parkeerplaats uiteraard zo leeg als het maar kan. Hop in de tweede versnelling het gas erop en gaan. De Opel Insignia OPC Sports Tourer raakt direct in onderstuur en zelfs ik als nog niet volleerd autodrifter (met een Quad kan ik overigens wel perfect driften) kan een perfect rondje driften. Ik ben eruit voor mezelf, deze Opel Insignia OPC Sports Tourer deugt en is perfect in balans. Op nat wegdek vind ik ‘m trouwens veel leuker als op droog wegdek. Pas op de voorlaatste dag had ik echt het idee dat ik deze Opel Insignia OPC Sports Tourer met het allergrootste gemak op de grens kon rijden. Achteraf terugkijkend was dit één van de leukere en ook meer uitdagende testweken. Ik moest echt moeite doen om deze auto goed te leren kennen, maar daarna had ik dan ook echt hele dikke pret met deze ‘dikke’ auto.

Los stekkertje
Ben ik nou gek of hoe zit dat? Net gaf de NavSat nog netjes Eindhoven aan op het beeldschermpje en ineens springt alles terug naar de beginstand. Ik merkte toen dat dit altijd gebeurde als ik over een flinke hobbel in het wegdek reed. Later zag ik dat ook de muzieklijst met MP3-songs af en toe de weg kwijt was. Waarschijnlijk een gevalletje van een los zittend stekkertje wat ik tijdens het terugbrengen even gemeld heb bij Opel. Het valt mij vaak op dat autojournalisten dit soort dingen niet melden bij een importeur. Okay het gaat vaak maar om kleine dingetjes maar ik meld ze altijd even. Kleine moeite toch? Net als een sterretje in de ruit of een kras in de lak. Vaak zat die kras er al maar vlak voor het wegrijden vergeet ik nog wel eens een testauto te checken, maar gelukkig hebben ze dat bij de importeur 9 van de 10 keer al gedaan.

Concertzaal
Het Infinity Soundsystem met zijn 9 speakers klinkt echt fantastisch, de Opel Insignia OPC Sports Tourer is met zijn grote ruimte dan ook meer een concertzaal als de OPC Sedan en OPC Hatchback. En daarbij zit je ook nog eens op de voorste rij in een hele mooie fantastisch zittende leren Recaro kuipstoel. Maar niet alleen de bestuurder zit lekker ook de passagiers achterin zitten heerlijk en hebben zat beenruimte. Wat betreft bagage hoef je je ook geen zorgen te maken want ook die is ruim voldoende. Het interieur is overal netjes afgewerkt maar ik had ook niet anders verwacht na de test van de Opel Corsa OPC met zijn dito fraaie interieur.

Waar ik persoonlijk erg blij mee ben is dat de ontwerpers een boordcomputer hebben geïnstalleerd met werkelijk alles erop en eraan. Gegevens over de olietemperatuur, de laaddruk van de turbo, de oliedruk kortom alle belangrijke informatie die je als techneut graag wilt weten zijn opvraagbaar. Een sportieve auto goed warm rijden is voor mij essentieel. Het valt mij altijd weer op dat veel automobilisten (maar ook autojournalisten) helemaal niets van techniek weten en doodleuk wegplanken met koude motor. Eigenlijk zou een beetje kennis van techniek een verplicht onderdeel moeten zijn van het behalen van het rijbewijs. Ik vind het bv. essentieel voor een autojournalist dat hij verstand heeft van techniek. Gelukkig zijn al onze redacteurs automobilist én motorrijder. Motorrijders sleutelen namelijk 9 van de 10 keer zelf aan hun motor. Zo doe ik bijvoorbeeld al het onderhoud aan mijn motor zelf; kleppen stellen, bandje verwisselen, remblokken vernieuwen, olie + filter verversen, nieuwe ketting + tandwielen erop zetten etc. etc.

OPC-geluiden
Tijdens de koude start hoor je het uitlaatgeluid van de V6 luid en duidelijk.

[quote media.opel.nl]
De roestvrijstalen uitlaat werd ontwikkeld door specialist Remus en is zo’n 20 procent lichter dan de standaard uitlaat. En aangezien ook het geluid erg belangrijk is om een motor naar waarde te schatten, hebben de akoestische specialisten voor de Insignia OPC een diepe uitlaatmelodie gecomponeerd op de middelste en achterste dempers. De Insignia OPC put voordeel uit de Lex Ferrari-regel over het geluid van voorbijrijdende auto’s: dit amendement bij de Europese wetgeving laat auto’s met een vermogen van meer dan 140 kW en 75 kW/ton toe om een extra decibel te produceren. Bij het voorbijrijden laat de symfonie van een OPC V6 Turbo zich dus waarderen bij 75 decibel, in vergelijking met 74 dBA voor de Insignia Sport.
[/quote media.opel.nl]

Trek je op dan merk je hier weinig van maar zodra je een constant toerental rijdt bij een bepaalde snelheid hoor je de Remus-uitlaatdemper luid en duidelijk in de auto. Maar ja als je een dergelijke sportieve combi koopt dan weet je dat. Ik was dan ook zeer verrast toen ik op www.opelpower.nl een behoorlijk zeikerige post las over de Opel Insignia OPC nota bene van de hand van de voorzitter. Zijn artikel lezende had ik meer het idee dat hij liever een sleutel van een Audi RS of BMW M-serie op de bar gooit. Tja waarom word je dan voorzitter van het forum Opel Power Nederland??? Ik sta toch wel bekend als een zeer kritisch auto/motorjournalist maar kritiek hebben is in mijn optiek iets anders als afzeiken.

Verbruik
Daar kan ik heel kort over zijn, 1:6 tot 1:10. Ik heb wel eens een zuinigheidsrit gedaan met een sportieve auto. Dat was dus zonde van mijn tijd, want ik kwam er toen achter dat je met zuinig rijden bijna net zoveel verbruikt als met planken.

[quote Paul Klop]
OPC, Dat de Insignia een leuke auto is, was me al wel duidelijk. Maar nu de OPC-versie! Door tijdgebrek heb ik helaas niet lang kunnen rijden, maar mijn indruk is zeker wel goed. Wat zijn die leren Recaro kuipstoelen gaaf! Deze stoelen hebben een perfecte zit en gelukkig zijn de zijkanten niet te hoog zoals bij de Clio RS Cup wel het geval was. De wegligging is voor een auto van dit gewicht verrassend goed. Een klein minpuntje is dat de veren wat eindkracht missen. Met hoge snelheid over een drempel/heuvel rijdend had ik het gevoel dat de Opel maximaal inveert met een mechanische knal als gevolg, wat mij de indruk gaf dat de schokdempers helemaal onderin klappen. Dit duidt naar mijn idee op iets te zachte veren. Hoogstwaarschijnlijk is dit een compromis van de fabriek geweest om ook nog wat comfort in de auto te krijgen. En ook dat is goed gelukt! Bij normaal rijden filtert de auto de kleine oneffenheden heel netjes weg maar voelt tegelijkertijd toch direct en zeker aan. Over de demping kan ik kort zijn: gewoon lekker! Doordat de auto zo stil en comfortabel is, merk je eigenlijk niet goed dat de auto zo krachtig en snel is. De remmen vind ik een beetje tegenvallen. Van deze dikke Brembo’s had ik eigenlijk iets meer verwacht, maar ja wat wil je met een auto van bijna 2 ton. Na mijn proefritje kwam er aardig wat rook van de remschijven af zonder dat ik het gevoel had extreem hard geremd te hebben. Verder is het een prachtige auto om te zien en zo rijdt hij ook. Wat wil je nog meer!
[/quote Paul Klop]