Shrunken-Utility-Vehicle
Toen ik de de typenaam “Mokka” hoorde had ik in eerste instantie zoiets van “Oh jeetje ze gaan bij Opel toch niet Fiat achterna met hun “Croma”, want die typenaam was in een land als Nederland zéér lachwekkend.” Maar gelukkig heeft de Opel Mokka een zeer fraai design, want toen ik ‘m zag rijden in het wit was ik meteen helemaal weg van deze auto. De Opel Mokka lijkt nog het meest op een gekrompen grote SUV, en juist dat maakt deze grappige mini-SUV zo ontzettend aantrekkelijk. Hierdoor klinkt de typenaam “Mokka” meteen veel beter in de oren, want wees nou eerlijk een Mokkataartje is apart maar best lekker. Het ophalen van de Opel Mokka was wel even spannend want ik moest ‘m op de motor ophalen. Dit was namelijk mijn eerste motorrit na mijn motorongeluk op maandagochtend 18 februari. Na een week zonder gips was de kracht in mijn rechterhand nog ontoereikend om gas te geven, maar daarvoor bestaat er een hele mooie uitvinding genaamd “Throttle rocker”. Deze geniale mechanische cruise control is niet veel meer dan een stuk kunststof, maar door de manier waarop het werkt kan ik gas geven zonder kracht te hoeven zetten. Het enige wat ik hoef te doen is mijn handpalm op de “Throttle rocker” te laten rusten. Het was behoorlijk koud die woensdagochtend dus ik heb me heel dik aangekleed. Pas de laatste kilometers begon ik de kou te voelen, maar gelukkig kon ik even later in een Opel Mokka plaatsnemen met stuur- en stoelverwarming. Heerlijk!!!

De rit naar huis was werkelijk héérlijk, en dat komt geheel en alleen door de Opel Mokka. Dit is nou typisch weer eens zo’n heerlijke auto waarbij je helemaal nergens aan hoeft te wennen. Je stapt in en rijdt weg en het voelt allemaal meteen vertrouwd aan, ik durfde dan ook meteen te stellen dat dit de fijnste Opel is van de afgelopen jaren. Maar fijn alleen bij mij is niet genoeg want een auto moet ook leuk zijn, en daarmee bedoel ik het rijden cq de wegligging. Rechtuit voelt de Opel Mokka lekker stabiel aan en door de heerlijke rechtop zit, en het goede overzicht ben je een soort kleine ‘King of the road’. Eenmaal opgewarmd heb ik even een paar inhaalacties gedaan, en ik moet zeggen ondanks de maar 140 Pk uit het 1.4-liter turboblok is-tie behoorlijk rap. En dat is uiteraard mede te danken aan de 6-versnellingsbak, die overigens erg soepel en precies schakelt. Ook merkte ik aan de dwarsrichels en verzakkingen in de snelweg dat de vering/demping van de Opel Mokka uitstekend is. Het enige wat ik niet wist is wat voor 4×4-systeem deze Opel Mokka heeft. Haldex misschien zoals de meeste andere auto’s in deze klasse?

Snel-weg
Dinsdagmiddag had ik een BHV-herhalingscursus op mijn werk, vandaar dat ik de Opel Mokka ’s ochtends heb opgehaald in plaats van ’s middags. Ik ben echter eerst even thuis gaan eten voordat ik naar mijn werk gereden ben. Op weg naar werk heb ik het TCS en ESP aan laten staan, ik wilde namelijk eerst weten hoe de wegligging is met deze veiligheidssytemen aan. Omdat ik ruim op tijd vertrokken was kon ik mooi nog even een rondje over het complete rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp rijden. Voor een auto zoals deze Opel Mokka is dat echt een must, en dat doe ik vooral om de vering/demping te testen. Het eerste stuk heb ik heel rustig en netjes gereden, maar dat was over zodra ik de polder aan de rand van Leiderdorp in reed. Eindelijk de eerste echte test, de koeienrotonde met zijn fantastisch mooi gevormde rotonderand. Eigenlijk zou ik hier wel eens een filmpje van willen maken – en dan ook meteen on-boardcamera’s van GoPro monteren – om te zien hoe het er uitziet als ik over die rotonderand heen vlieg. Ik ga er vanuit dat ik met FWD om de rotonde afgereden kom, en dat de AWD (=4×4) geactiveerd wordt zodra ik glijdend over de rotonderand heen vlieg. Opel heeft het in de brochure van de Opel Mokka overigens over 4×4 maar op het internet kom ik ook AWD tegen. Waar ik erg benieuwd naar ben is wanneer het 4×4-systeem weer overschakelt op FWD. Is dat zodra ik van de rotonderand het asfalt weer op rijd, of is dat pas als ik weer een tiental meters rechtuit gereden heb. Maar goed het 4×4-systeem kreeg weinig rust want de volgende bocht met verkeersdrempel kwam er alweer aan.

Nog steeds stond het TCS/ESP aan, maar op de rotonderand heb ik daar niet veel van gemerkt. Vlak voor de flauwe bocht met verkeersdrempel gaf ik stevig gas. Een voorwielaangedreven auto raakt hier 9 van de 10 keer uit balans door de verkeersdrempel, zo niet deze Opel Mokka want door de uitstekende vering/demping en het 4×4-systeem bleef het onderstel keurig in balans. Op het rechte stuk na de flauwe bocht zat ik voor te genieten van wat komen ging. In de haakse bocht naar rechts voelde ik het TCS/ESP direct hard ingrijpen, wielspin bleef uit en het motorvermogen nam duidelijk af. Op de eerstvolgende rotonde ben ik omgedraaid zodat ik voor de BHV-herhalingscursus nog even een volledig BHV-rondje (=Bijzonder Heftig Veeg-rondje) over alle rotondes kon rijden. Deze Opel Mokka is niet gebouwd voor sportief rijden, maar dat schrijven andere autojournalisten en dat geldt dus niet voor mij. Bij het verlaten van de eerste rotonde gaf ik plankgas waarna ik het onderstel heel even voelde glijden, maar dat duurde maar even want het TCS/ESP greep hard in. Op de volgende rotonde hetzelfde verhaal, maar de rotonde daarna is een verhaal apart. De hoge rotonderand en meteen daarna links de vangrail zorgen ervoor dat ik hier altijd heel alert ben. Maar deze kleine SUV (ook wel sub-compact SUV genoemd) heeft geen enkel probleem met welk verkeersobstakel dan ook.

Ikke niet snappuh
Waar ik me altijd weer over verbaas is dat sommige autojournalisten de kudde knopjes op de midden-console een rommeltje noemen. Als er nou totaal overbodige knopjes op de midden-console van deze Opel Mokka zouden zitten zou ik dat kunnen begrijpen maar dat is dus niet zo. Het ziet er allemaal netjes verzorgd en overzichtelijk uit, net als bij alle andere Opels dus uh… In het oog springend en wat mij betreft een goede keus is het blauwkleurige kunststof van het dashboard. En ook verder om mij heen kijkend was ik positief over de aankleding van de binnenkant. Waar ik me erg over verbaasde is de hoofdruimte, die is namelijk veel ruimer dan ik op grond van de buitenkant had verwacht. Ook de zitruimte voor de passagiers is lekker ruim, in dat opzicht valt de bagageruimte wat tegen. Alhoewel een complete hatchback kofferset gezien de grootte van deze auto niet eens zo verkeerd is. Zoals ik al schreef zitten de stoelen uitstekend, maar voor wie persé nog betere stoelen wil heeft Opel ook nog haar speciale AGR-stoelen (het keurmerk van de Duitse vereniging van rugdeskundigen “Aktion Gesunder Rücken e.V.”). Ik kan deze AGR-stoelen ten zeerste aanraden, ze zijn de meerprijs ruimschoots waard voor mensen met een zwak gestel. Maar veel belangrijker nog dan deze AGR-stoelen is natuurlijk een goede zithouding. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik in een testauto plaatsnam waarvan de stoel, stuur en spiegels goed afgesteld stonden. De leuning staat altijd te ver achterover, en daardoor klopt de afstelling van het stuur en de spiegels dus automatisch ook niet.

Naast de standaard uitrusting heeft Opel als één van de weinige automerken fraaie opties zoals bijvoorbeeld de FlexFix-fietsendrager. Het mooie aan deze FlexFix-fietsendrager is dat-ie in de achterbumper geïntegreerd is, het is simpel weg een lade die je tevoorschijn schuift. Verder is de FlexFix-fietsendrager kantelbaar zodat je de achterklep gewoon open kunt blijven doen. De AGR-stoelen heb ik al genoemd en zijn denk ik ook een typisch voorbeeld van meedenken met de koper. Net als de fraaie Thule-dakkoffer die op maat gemaakt lijkt te zijn voor deze Opel Mokka. Verder zijn daar uiteraard nog het veilige kinderzitje, een opbergbox voor in de kofferbak etc. Ik was trouwens blij dat ik de uitgebreide Navi 600 aan boord had. Behalve een fraai audiosysteem (met zes 20W speakers en een Dynamic Sound Processor) heeft dit systeem alles wat een automobilist zich wenst. Wat ik bijvoorbeeld erg fijn vind aan het nummer zoeken is dat je na één draai aan de knop de volledige MP3-playlist te zien krijgt. Bij veel auto’s is dat niet het geval en moet je steeds weer opnieuw de playlist selecteren, en da’s dus echt uitermate irritant!

Woensdag gehaktdag….
en dus ging direct na vertrek het TCS/ESP uit, want ik wilde heel graag weten hoe de wegligging dan is. Op de koeienrotonde merkte ik daar nog niet veel van, maar in de haakse bocht vloog ik met vol spinnende voor- en achterwielen door de bocht. ’s Avonds terug naar huis was het weer feest maar toch had ik het idee dat er meer in zat. Dat zit namelijk zo, zodra ik plank gas geef voelde ik iets gebeuren maar ik miste iets. Ik snapte op dat moment eigenlijk niet goed wat er gebeurde, maar dat is ook logisch want ik had me totaal nog niet verdiept in het 4×4-systeem van deze Opel Mokka. In tegenstelling tot wat ik dacht heeft Opel namelijk niet gekozen voor de Haldex-koppeling. Het is een in eigen beheer ontworpen 4×4-systeem, dat bovendien slechts 65 kg weegt en dat is een ongekend laag gewicht. Bij normaal rijden gaat 100 procent van het vermogen/koppel naar de voorwielen, en indien nodig gaat maximaal 50 procent van het vermogen/koppel naar de achterwielen. Dat gaat via een aandrijfas die gekoppeld is aan een RDM (=Rear Drive Module) en een TTD (=Torque Transfer Device), en dit alles wordt geregeld door het RCDM (=Rear Drive Control Module) die volledig geïntegreerd is met het ABS, ESP etc. Het TTD bestaat o.a. uit elektromagnetische koppelingen, die ervoor zorgen dat het koppel dat wordt verdeeld over de voor- en achterwielen, zich continue tussen de 100/0 en 50/50 bevindt. En waar tussen de 100/0 en 50/50 dat hangt af van de toestand van het rijwielgedeelte en de wegconditie. Normaal rechtuit rijdend over de snelweg zullen dus altijd alleen de voorwielen aangedreven worden. Waar veel vierwielaangedreven auto’s gecompliceerder en zwaarder zijn, daar maakt het bij deze Opel Mokka dus eigenlijk niet zo veel uit of je de voorwielaangedreven versie (1.235 kg) of de 4×4 (1.325 kg) koopt. Dat had Opel waarschijnlijk ook bedacht want deze 1.4 Turbo wordt namelijk alleen aangeboden als 4×4.

Na het eten zijn ik en mijn zwager in de auto’s gesprongen om de Opel Mokka bij Toyota in Raamsdonksveer te parkeren. Normaal gesproken test ik nooit twee auto’s naast elkaar, maar hier had ik een goede reden voor. En aangezien mijn motor bij Opel in Prinsenbeek stond had ik drie keuzes, vrijdag met de benenwagen naar huis vanaf Raamsdonksveer, het openbaar vervoer (=bus/trein) of een vervoermiddel daar neerzetten. De benenwagen ging ‘m uiteraard niet worden want dan zou ik pas op 1e paasdag in Leiden aankomen, met het openbaar vervoer duurt minimaal 3x langer dan met de auto, en dus heb ik besloten de Opel Mokka donderdag een rustdag te geven in Raamsdonksveer. Het was erg mooi weer woensdag en dus besloot ik om van de gelegenheid gebruik te maken, en meteen een fotoshoot te doen van de Opel Mokka. Vlakbij de Toyota-importeur ligt een mooi industrieterrein met mooie bochten voor de actiefoto’s, en net voor de afslag Raamsdonksveer ligt het leuke pittoreske dorp Hank voor de sfeerfoto’s. Sfeerfoto’s zijn leuk maar actiefoto’s zijn interessant, want daar kan ik iets uit aflezen. Ik had al geschreven dat de vering/demping van uitstekende kwaliteit is, maar gek genoeg voelt het achter het stuur anders aan dan het er op de foto uitziet. Dit is een heel mooi voorbeeld van een auto die in werkelijkheid meer overhelt dan dat je in de auto ervaart. Persoonlijk vind ik het razend knap van Opel om dit effect te bereiken met conventionele vering/demping.

Vrijdag-sneeuwdag-tandartsdag
Na het terugbrengen van de Toyota Auris 1.8 Hybrid ging het niet richting Leiden in de Opel Mokka, maar richting Hoevelaken want ik moest naar de tandarts. Een snelwegrit over de A27/A28 in één stuk door naar Amersfoort, en daarna binnendoor naar Hoevelaken. Een mooi ritje om meteen even een aantal dingen te testen wat betreft het 1.4-liter turbo motorblok want daar heb ik helemaal nog geen aandacht aan besteed. Het 1.4-liter turbo motorblok laat zich heerlijk schakellui rijden, en dat is vooral mede te danken aan de perfect doseerbare koppeling en de soepel schakelende 6-versnellingsbak. Met 100 km/u in de 6de versnelling kachelde ik lekker over de A27 richting Utrecht, en had ik totaal niet het gevoel met 140 Pk onderweg te zijn. Totdat er steeds meer vrachtwagens op de rechterstrook verschenen, toen was het gedaan met het 100 km/u rijden op de cruise control. Gas geven in de 6de versnelling met een snelheid van 100 km/u schoot niet op, terugschakelen naar de 5de versnelling bracht een pietsie meer levendigheid, maar voor een serieuze inhaalactie moest ik absoluut terugschakelen naar de vierde versnelling. Nog beter is het om terug te schakelen naar de 3de versnelling, want dan komt het 1.4-liter turbo motorblok écht tot leven. En dan blijkt ineens dat de 140 Pk wel degelijk aanwezig zijn, boven de 3.000 toeren trekt het motorblok in één streep door richting het rode gebied. Op hoge snelheid merkte ik wel dat de wat hogere Opel Mokka meer wind vangt dan bijvoorbeeld een Opel Corsa (en bovendien erg stil is!), maar het is gelukkig absoluut niet hinderlijk. Toen ik de Opel Mokka na het weekend terugbracht en de brug over het Hollands Diep passeerde, zag ik aan het water dat het behoorlijk hard waaide. Toch voelde ik daar in de Opel Mokka maar weinig van, terwijl ik terug op de motor veel last had van de harde wind.

In de buurt van Utrecht zag ik dat het in de verte vast begon te lopen op de A27, iets wat de NavSat ook al aangaf op het kleurenbeeldscherm. Ik besloot daarom dan ook via de A12 en de N227 naar Amersfoort te rijden, waarna ik via de A28 zonder één file naar Hoevelaken ben gereden. Op de tandartsstoel merkte ik dat de kneuzing en spierbeschadiging aan mijn rechterarm anderhalve maand na mijn motorongeluk nog niet genezen zijn. Op weg naar huis had ik ondanks dat het Goede Vrijdag was geen last van files richting de kust. Het was dan ook een heerlijk probleemloos ritje, en dat maak ik maar zelden mee met Pasen. ’s Avonds na het eten ben ik nog even naar Katwijk aan Zee gereden om wat frisse zeelucht op te snuiven. Eindelijk kon ik dan in de opritbocht bij ’t Heen kijken wat deze Opel Mokka 4×4 in huis heeft. Op weg naar Katwijk aan Zee heb ik bij het laatste stoplicht op de N206 nog even een stoplichtsprintje gedaan tegen een Audi A3. Het ging exact gelijk op en dat had die Audi-bestuurder duidelijk niet verwacht. Uiteraard heb ik voor de opritbocht in ’t Heen het TCS/ESP uitgezet, want die grijpen zo hard in dat zelfs de slechtste automobilist van Nederland nog plankgas door deze opritbocht heen durft te rijden. Toen ik vlak voor de bocht in de tweede versnelling het gas op de bodem trapte, begon de Opel Mokka 4×4 te glijden met doorspinnende wielen. Het onderstel voelde in eerste instantie wat zoekerig aan, maar daarna stabiliseerde het zich. Ik moet eerlijk bekennen dat ik halverwege de opritbocht iets van het gas ben gegaan, een daar baalde ik verschrikkelijk van. Later die avond ben ik nog even over het industrieterrein ’s Gravendijck (ligt tegenover ’t Heen aan de andere kant van de N206) gereden. Daar heb ik echt in alle bochten vol gas gegeven met het TCS/ESP uit. Zelfs in de derde versnelling lukte het me nog om de Opel Mokka aan het glijden te krijgen. Toen pas realiseerde ik me waarom het onderstel van de Opel Mokka reageert zoals deze reageert, en dat ik dus voel wat ik voel. Dat komt omdat er geen elektronisch dan wel mechanisch sperdif in het 4×4-systeem opgenomen is.

Weekendfun
Na vier dagen testen was er één ding dat ik nog niet had geprobeerd en dat is plankgas door de opritbocht in ’t Heen en de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Ik had al wel wat dingen geprobeerd maar ik voelde dat er nog veel meer inzat. Toen ik zaterdagmiddag mijn moeder naar mijn zusje in Katwijk aan Zee moest brengen, kon ik dan ook mooi nog een keer door beide bochten knallen. De S-bocht overigens zowel op de heen- als de terugweg! Op de heenweg ben ik met het TCS/ESP uit plankgas door de S-bocht geknald, en daarbij merkte ik duidelijk de beperkingen (in eerste instantie voelde ik onbalans en vervolgens balans) van dit lichte en dus eenvoudige 4×4-systeem. Ik vind het razend knap dat Opel dit 4×4-systeem op slechts 65 kg heeft weten te houden. Natuurlijk is de Opel Mokka daardoor niet zo geavanceerd als veel andere 4-wielaangedreven auto’s maar dat hoeft ook helemaal niet. Voor op de openbare weg is dit 4×4-systeem ruimschoots voldoende, ik denk zelfs dat veel autojournalisten de grens van deze Opel Mokka niet zullen vinden. Na de S-bocht was ik benieuwd naar de wegligging in de opritbocht bij ’t Heen. Ook nu weer had ik het TCS/ESP uitstaan, want met de TCS/ESP aan wordt het vermogen zo afgeknepen dat er helemaal niets aan is. Ik reed rustig op de opritbocht af, waarna ik vlak voor de bocht het gas er vol op zette in de tweede versnelling. Het lukte me niet om plankgas door de opritbocht heen te rijden, en de reden daarvoor is een de afwezigheid van een sperdif. Ik baalde ongelofelijk want dit voelde toch wel een beetje als een nederlaag. Bij de S-bocht aangekomen gaf ik weer stevig gas en met vol spinnende wielen vloog ik door de rechterbocht en over de rotonde heen. Voor de S-bocht gaf ik nog even extra gas waarna ik heel mooi glijdend over vier wielen door de S-bocht vloog. Meteen daarna moest ik vol in de remmen omdat een tegemoetkomende auto een fietser inhaalde, iets dat veel automobilisten hier doen op deze smalle ventweg. Gelukkig zorgden de remmen van deze Opel Mokka voor een uitstekende vertraging, en zo voorkwam ik een frontale botsing.

Maar niet getreurd wat betreft de opritbocht in ’t Heen want zondag moest ik mijn moeder (=oppasoma) naar Katwijk brengen, en dus kon ik alle bochten (met uiteraard een schepje er bovenop) nog een keer overdoen. Heen heb ik de S-bocht uiteraard links laten liggen, met mijn moeder aan boord gedraag ik me namelijk (bijna) altijd netjes. Nadat ik mijn moeder had afgezet was ik toch wel enigszins zenuwachtig. Mijn rechterhand, en ook de rest van mijn lijf, deden namelijk namelijk nog steeds behoorlijk pijn bij extreem rijgedrag. Maar ja ik stap dan ook niet alle dagen met 180 km/u van mijn motor af, om vervolgens vlak langs de vangrail te glijden. De klap is toch veel harder geweest dan ik gedacht had, mijn vele kneuzingen genezen helaas maar langzaam. Richting ’t Heen rijdend zag ik een Porsche Cayenne in mijn achteruitkijkspiegel, maar helaas reed-ie rechtdoor. Ik reed heel rustig op de bocht af en gaf vlak voor de opritbocht plankgas en hield het gas dit keer ook echt helemaal ingetrapt. Al glijdend en perfect op het gas sturend stuurde ik met zwaar vier doorspinnende wielen door de opritbocht. Het kan dus wel met deze Opel Mokka Turbo 4×4, maar het vergt absoluut de nodige stuurmanskunst. Zelfs een Range Rover Sport Supercharged laat zich makkelijker op de grens rijdend(!) door deze opritbocht sturen dan deze Opel Mokka. Maar ja die Range Rover Sport Supercharged beschikt dan ook over een zéér geavanceerd 4×4-systeem met twee differentiëlen. In de S-bocht ben ik ook weer even helemaal uit mijn dak gegaan, maar de mooiste actie was die toen ik mijn moeder weer op moest halen. Ik ben iets eerder van huis vertrokken om nog even over het industrieterrein ’s Gravendijck en het Space Business Park heen te knallen. En alweer kwam ik bij het laatste stoplicht op de N206 vooraan te staan naast een Audi A3, en ook nu weer ging het tijdens het stoplichtsprintje precies gelijk op. Na een leuk rondje over het industrieterrein ’s Gravendijck, ben ik op het Space Business Park plankgas in de derde versnelling door de rechterbocht richting de rotonde naast het golfveld geknald. Met een snelheid van tegen de 80 km/u vloog ik zwaar glijdend met vol spinnende wielen door de bocht. Wie nu nog durft te beweren dat deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4 een saaie auto is die moet zich na laten kijken. WOW wat een onverwacht gave auto is deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4!!!

Resumé
Normaal gesproken eindig ik een autotest nooit met een samenvatting en conclusie zoals bij deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4. Waarom nu dan wel? Dat komt omdat deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4 in al zijn eenvoud iets doet wat ik niet voor mogelijk had gehouden. Toen ik aan deze test begon was ik meteen positief over het design en het rijgedrag van de Opel Mokka. Mijn tevredenheid nam echter met de dag toe, vooral toen ik erachter was gekomen hoe eenvoudig en vooral licht in gewicht het 4×4-systeem van deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4 is. Maar net toen ik dacht dat ik deze auto onder de knie had sloeg de Opel Mokka hard terug. Toen ik eventjes plankgas door de oprit bij ’t Heen dacht te knallen ging ik verdorie van het gas af. Dat had ik dus niet verwacht want normaal gesproken zijn gewone auto’s met gewone 4×4-systemen (zoals dit 4×4-systeem en bijvoorbeeld de Haldex-koppeling) eenvoudig op de grens te rijden. Helaas voor mij had ik me overduidelijk zwaar vergist, want om deze Opel Mokka volledig op de grens te rijden is absoluut geen eitje. Maar dat is nou net wat deze Opel Mokka 1.4 Turbo 4×4 zo ongelofelijk spannend en aantrekkelijk, maar vooral ook veilig, maakt. Veilig ja, want doordat de grens zo ontzettend ver weg ligt zal een normale automobilist die namelijk nooit vinden. Dat houdt dus in dat het 4×4-systeem in extreme omstandigheden een normale automobilist een zéér veilig gevoel zal geven. Hoe heftig het er aan toe ging tijdens het testen van de Opel Mokka – zie alinea hierboven – bleek wel toen ik maandagochtend misselijk was van de pijn, want mijn lichaam bleek duidelijk nog lang niet genezen van de keiharde klap op het asfalt. Maar het was het allemaal dik waard want als ik niet zo ver was gegaan met de grens opzoeken, dan had ik met een ongelofelijke kater blijven zitten. Voor de adrenaline-kick hoefde ik het absoluut niet te doen, want toen ik maandagochtend 18 februari met 180 km/u langs de vangrail vloog (zie laatste alinea van het testverslag van de Dacia Lodgy) heb ik mijn volledige jaarvoorraad adrenaline opgebruikt. Conclusie: “Kolere wat is dit een ongelofelijk leuke auto!!!