Het betere soort maandag!
Maandag 27 oktober 2014 was er duidelijk eentje van het betere soort maandag, het was druk op werk maar alles liep werkelijk perfect zoals ik het graag zie en niet alleen daar. Buiten (lees: boven) liep ook alles perfect, de zon scheen uitbundig terwijl iemand een Peugeot 108 TOP! op mijn werk langs zou komen brengen, kijk dat zijn de betere (maan)dagen van het jaar, ja toch niet dan. Uiteindelijk kon ik een uurtje opnemen en zo stapte ik om 15.30u in de Peugeot 108 TOP! e-VTi 1.0 Première 5-deurs. Na het afstellen van de buitenspiegels, de binnenspiegel en de stoel en het stuur drukte ik op de startknop. Deze uitvoering is net even luxer dan de Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave die ik een paar weken eerder heb getest. Dat is eigenlijk wel zo leuk, want nu heb ik de meest luxe uitvoering getest van de drie en de Citroën C1 had een 82 Pk motorblok en dus kan ik hopelijk over alledrie de auto’s iets zeggen na deze test. Waar ga je naartoe als het mooi weer is? Heel simpel voor iemand die vlakbij de kust woont, TOP!-less naar het strand via de leukste én mooist mogelijke route. Het is best wel raar om op mijn werk in een auto te stappen waar ik nog geen meter mee heb gereden. Na de Citroën C4 Cactus leek het wel alsof deze auto kauwgomballenvering had, maar ja dat hoort nou eenmaal bij dit type kleine auto’s. Een kwestie van wennen want ik wist dat ik de volgende dag niet beter zou weten en er helemaal aan gewend zou zijn. Eerst maar eens over het rotondecircus richting Leiden, dan kon ik meteen inschatten hoe goed de wegligging van deze Peugeot 108 TOP! is. De eerste flauwe bocht ging lekker, beetje overhellen maar dat is normaal bij zo’n kleine auto. Vervolgens de eerste rotonde en ook die ging best lekker, maar dat komt vooral omdat het een kleine auto is met dus een korte wielbasis. Een grote auto met vergelijkbare vering/demping zou het hier een stuk moeilijker hebben vanwege met name het hogere gewicht.

Uiteraard heb ik meteen na vertrek het dakje open gedaan, niet voor lang want net dat weekend was de klok een uur teruggezet. Dat betekende dat het al vroeg donker zou worden, daardoor had ik hooguit anderhalf uur om er even stevig van te genieten. Wat mij meteen opviel zijn de lange versnellingen, het zijn er trouwens vijf zoals gebruikelijk in kleine auto’s. Het Start&Stop-systeem werkt trouwens feilloos en dat is vooral te danken aan de goed doseerbare koppeling met mooi aangrijppunt. Het schakelen gaat ook lekker soepel en goed alhoewel de versnellingspook wel wat speling heeft, maar ook dat is normaal bij dit soort kleine auto’s. Met de zon vol in mijn gezicht reed ik richting Holiday Inn, en dat in de laatste week van oktober. Via de Zanderij ben ik achterom langs de duinen richting het strand gereden. Tenminste dat wilde ik want ik stuitte op een wilde verpleegster die geen voorrang had – en die gaf ik dus ook niet – maar daarna weigerde achteruit te rijden. De laatste keer dat ik zo’n gestoord wijf (sorry maar dit soort types noem ik geen vrouw) tegenkwam was op de motor door Frankrijk rijdend iets van 20 jaar geleden. Het ergste is dat ze nog op dat Franse wijf leek ook, bizar toch niet dan. Ze reed gewoon langzaam door en reed bijna mijn spiegel eraf die ik nog net op tijd naar binnen kon klappen. Daarna ben ik maar gewoon verder gereden want me kwaad maken om zo’n mens had ik met dit mooie weer helemaal geen zin in.

Beachboy en Beachgirl deel 1
Met de zon op mijn bol reed ik over de uiterst irritante verkeersdrempels stuiterend verder. Perfecte verkeersdrempels om een 4WD te testen maar niet zo’n kleine auto als deze Peugeot 108 TOP! Waarom ik deze weg dan toch rijd? Heel simpel het is een hele mooie rustige achteromweg. Hier zou ik dolgraag willen wonen maar zelfs een klein huisje is hier volgens mij nog niet te betalen, Katwijk aan Zee is wat dat betreft echt peperduur. Kattukers willen namelijk graag in Katwijk blijven wonen vandaar. Weer op de doorgaande weg was het nog maar een klein stukje naar het strand. Met het dakje open, raampjes open en een heerlijk muziekje (de audio is redelijk gezien de prijsklasse) aan arriveerde ik aan het strand. Heel rustig rijdend gleed ik over de boulevard van zuid naar noord. Op de rotonde vlakbij de boulevard was het me opgevallen dat, net als bij de Toyota Aygo x-Wave, de knipperlichten voor rechts aan waren blijven staan. Irritant en gevaarlijk en ik hoop dat ze er bij de eerstvolgende model-upgrade iets aan doen. Met de Toyota Aygo x-Wave had ik bijna een ongeluk hierdoor toen mijn knipperlicht naar rechts aan was blijven staan en ik toch rechtdoor reed. De Peugeot 108 is niet zo’n eye-catcher als de opvallende Toyota Aygo, hij zit een beetje tussen de Citroën C1 en de Toyota Aygo in. Welke van de drie je kiest hangt helemaal van je persoonlijke smaak af, maar er is duidelijk voor ieder wat wils en dat vind ik wel oké want de oude versies van de Citroën C1, Peugeot 107 en Toyota Aygo leken werkelijk als twee druppels water op elkaar. Qua interieur lijken de vernieuwde versies wel op elkaar maar door de mogelijkheid van personalisering valt ook dat grotendeels weg.

Na de boulevard ben ik via een sluipweggetje – weet ik omdat mijn zusje in die wijk woont – richting de ESTEC gereden. Daar heb ik het gaspedaal eens even heel diep ingetrapt, en dan blijkt deze Peugeot 108 TOP! redelijk rap te zijn. Oké daarvoor moet je wel serieus toeren maken (vanaf 3.000 toeren begint het leuk te worden tot aan het rood) maar dat doet het 1.0-liter driecilinder motorblokje dan ook graag. Met 50+ km/u in de eerste versnelling en 100+ km/u in de tweede versnelling (en 150+ km/u in de derde versnelling) heb je aan die twee versnellingen voldoende binnen de bebouwde kom en op de provinciale wegen. Toch overkwam het me ook een aantal keer dat ik het gaspedaal onverwachts diep intrapte en dat het motorblok helemaal dood sloeg. Kwestie van een goede tuning om dit probleem op te lossen. Even zoeken leverde de volgende tuningen op; Vermogen: 68 Pk -> 76 – 80 Pk – Koppel: 93 Nm -> 106 – 108 Nm. Behalve sneller, sterker en (jawel!) zuiniger zal het doodslaan volledig zijn verdwenen. Ook weer zo’n afwijking waarvan de oorzaak uitsluitend ligt bij de label-Taliban in Brussel. Het stuurgevoel van deze Peugeot 108 TOP! vind ik trouwens prima, het is niet zo vaag en gevoelloos als ik nog wel eens tegenkom in kleine goedkope auto’s.

Beachboy en Beachgirl deel 2
Na een bezoekje aan Katwijk aan Zee ben ik achterom richting Noordwijk aan Zee gereden. Noordwijk aan Zee heeft twee kanten, de toeristische kant en de sjieke kant. De sjieke kant is mijn favoriete kant omdat de sjiekheid langzamerhand weer aan het terugkeren is. Een aantal hotels op de Astrid-boulevard was namelijk nogal vervallen aan het raken, en op dit moment is bijna alles weer opgeknapt. Verder zijn de alleenstaande huizen en villa’s in de duinen achter de Astrid-boulevard erg mooi. Freddy Heineken (en nog meer BN-ers) had hier ooit een huis is mij verteld, inclusief atoombunker iets wat meer huizen daar schijnen te hebben. Ik heb trouwens vele malen oog in oog gestaan met één van de ontvoerders van Freddy Heineken zonder dat ik de man kende. Pas later kwam ik dat aan de weet en het gekke is dat ik daarna weer iemand ontmoette die ook met Freddy Heineken te maken heeft gehad. Mede door dit soort verhalen hou ik zo van dit stukje Noordwijk. Ondertussen maakte ik foto’s op mooie plekjes en daarvoor moest ik een aantal maal keren. Gelukkig gaat dat makkelijk en snel met zo’n kleine auto, en juist daarom zijn dit soort auto’s zo fijn. Vroeger was dit het enige voordeel van zo’n kleine auto, maar tegenwoordig draait zo’n kleine auto zijn hand ook niet meer om voor een kruissnelheid van 120-150 km/u. Vroeger zat je met je neus op de voorruit en bewoog je met je hele lichaam mee om 150 km/u te kunnen halen. Andere tijden inderdaad, betere tijden, alhoewel?

Van Noordwijk aa Zee naar huis kan ik twee kanten op, binnendoor via Katwijk aan Zee naar huis of via de N206. De oprit bij Noordwijk aan Zee is een oprit met een lang recht stuk en daarna een flauwe lange bocht, maar dan is het wel zaak om vrij baan te hebben. Als er een eindje voor mij een auto rijd dan blijf ik (als er niemand achter me zit uiteraard) meestal even langzaam rijden zodat ik plankgas kan geven. Ik had de oprit dit keer gelukkig helemaal vrij en nog voor het einde van het rechte stuk schakelde ik terug en gaf plankgas. Het leuke is dat je heel ver door kunt trekken in alle versnellingen, 1=50 km/u – 2=95 km/u – 3=150 km/u – 4/5=topsnelheid. Ik hoefde dus niet verder op te schakelen dan de 3de versnelling en ondanks dat de carrosserie sterk overhelde (zie ook actiefoto’s) voelde het geen moment onveilig aan. Wat dat betreft is de balans van deze auto ondanks de comfortabele vering/demping prima. Onderweg ben ik er nog even bij ’t Heen afgegaan, ik wilde even kijken hoe deze Peugeot 108 TOP! zich houdt met alles uit. Net als bij de Citroën C1 kan ook bij deze Peugeot 108 TOP! het TRC/ESP uitgezet worden. Het TRC al rijdend alleen onder de 50 km/u, en het ESP alleen stilstaand na meerdere seconden het ESP-knopje ingedrukt te houden. Normaal gesproken zit ik voor de apex van de bocht al in de 2de versnelling maar in deze Peugeot 108 TOP! nam ik de opritbocht gewoon in de 1ste versnelling. Netjes sturend op het gas ging ik perfect voorwieldriftend door de opritbocht heen, ha, ha, dat was echt leuk om te doen.

Het nog betere soort dinsdag deel
Na een heerlijk einde van een drukke maandag op werk volgde een vrije dinsdag met alweer mooi weer. Een vrije dag én mooi weer dat is dus nog beter! ’s Ochtends moest ik eerst even naar mijn appartement om te overleggen met de schilder. Een lekker rustig begin van mijn vrije dag, want als ik vrij ben heb ik nooit haast. Toen ik naar de parkeerplaats op het woonerf loop kon ik een glimlach niet onderdrukken. De Peugeot 108 Top! ziet er grappig uit en dus gewoon lekker anders dan de Toyota Aygo en Citroën C1. Nu ik ze alledrie gereden heb vind ik de styling van alledrie zeer geslaagd. Ze hebben ieder een totaal eigen gezicht en dus zit er voor iedere smaak wel iets bij. Wat vooral anders is aan deze Peugeot is dat het de duurste versie is. Zo heeft deze 5-deurs semi-cabrio o.a. keyless entry en gaat de achterklep elektronisch open. Het starten gaat in tegenstelling tot de Citroën C1 en Toyota Aygo die ik getest heb met een startknop. Persoonlijk vind ik een startknop fijner en dat heeft een hele simpele reden. Mocht de motor een keer afslaan voor een stoplicht dan is een snelle druk op de knop voldoende om de motor snel weer te starten. De zit op de bestuurdersstoel is prima, al duurde het wel even een dag voordat ik echt mijn draai had gevonden. Uiteindelijk heb ik de bestuurdersstoel iets hoger en één tandje naar achteren gezet in vergelijking met toen ik voor de eerste keer wegreed.

Op weg naar mijn appartement kreeg ik weer eens te maken met een opgewonden standje (leaserijder – zakenmannetje – 3 delig pak). Meneer vond dat ik ergens door moest rijden bij een bord met een zwarte en rode pijl – oftewel “Verbod voor bestuurders door te gaan bij nadering van verkeer uit tegengestelde richting” – terwijl er verkeer aankwam. Daarna bleef hij de hele tijd net-niet-bumperkleven, totdat ik linksaf de tweebaans weg bij Voorschoten opreed. Meneer had haast en vond dus dat ik op de linker weghelft niets te zoeken had terwijl ik gewoon allemaal langzamere weggebruikers inhaalde, ik reed dus absoluut niet onnodig links. Ik trapte even op de rem want hij reed hooguit een halve meter achter mij. Meneer ging uiteraard helemaal uit zijn dak, maar even verderop heb ik er (met hem achter mij!) bijna 15 minuten over gedaan om voorbij het stoplicht voor zwembad De Vliet te komen. Dat is toch lachwekkend, al had hij me met 200 km/u ingehaald dan nog had hij hier die 15 minuten moeten wachten hoe dan ook. De afslag naar mijn appartement is de leukste op die kruising, ik ga altijd links staan ook al staat er bij wijze van spreke een Ferrari rechts van mij. Bij groen is het direct plankgas linksaf de bocht in knallen, daarna het gas erop houden en in de slingerbocht naar beneden blijven doortrekken. De gehele week heb ik niet één keer een snellere auto rechts van mij voor hoeven laten, niet verkeerd voor zo’n kleine auto met slechts 68 Pk.

Zuinigheidsrit
Na de bezoek aan mijn flat besloot ik een zuinigheidsrit te maken, ik had de auto namelijk maar t/m donderdag. Aangezien het nog een behoorlijk (stadtechnisch gezien) stuk rijden was naar de benzinepomp in ’t Heen kon ik nog even mooi wat bochies pikken op weg naar Katwijk aan Zee. Bij mijn appartement vandaan begint de pret al meteen met een voor sommige automobilisten nogal lastige bocht. Vorige week hing hier namelijk voor de zoveelste keer een auto in de brugreling, een BMW je verwacht het niet hè… En dan de schuld geven aan het gladde asfalt omdat het regende, ja, ja zo ken ik er nog wel een paar. Geef gewoon eerlijk toe dat je niet kan autorijden! Zelfs met de Honda CR-Z GT 1.5 i-VTEC IMA en de Kia pro cee ‘d GT First Edition 1.6 T-GDi met de in de regen levensgevaarlijke Michelin Pilot Sport 3 banden ben ik niet deze bocht uitgevlogen. Met deze Peugeot 108 TOP! hoef ik daar in ieder geval totaal niet bang voor te zijn. Alhoewel die 68 Pk ruim voldoende zijn om lol te hebben, alleen moet je dan wel toeren maken want het gaat niet vanzelf. Onder de A44 door sla ik linksaf onder de N206 door waar ik net nog op reed. Ik wilde nog even de vering/demping testen op de asfalten verkeersdrempels langs het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Na de eerste paar kilometer dacht ik: “Halleluja wat een kauwgomballenvering zeg!” Maar na een uurtje rijden was ik er al helemaal aan gewend. De vering/demping is eigenlijk best goed voor zo’n kleine auto, de vering had voor mij wat sportiever gemogen (Eibach komt vast met een sportieve verenset) maar de uitgaande demping doet zijn werk goed. Zelfs toen ik met een behoorlijke vaart over de hoogste verkeersdrempel heen reed had de Peugeot 108 TOP! geen last van nadeinen. Na een heerlijke – met piepende banden – snel genomen S-bocht (ESP/TRC aan) en daarna de rotonde was het nog even de afrit naar ’t Heen en dan kon de zuinigheidsrit beginnen. Die lange afrit naar ’t Heen is ook altijd weer leuk zeker als er iemand vlak voor mij de afrit opduikt, want haast-haast-haast-haast-haast. De veel snellere Audi was bijna al uit het zicht verdwenen toen ik vlak na de bocht al weer achter ’m zat, vond-ie niet leuk zag ik. Hard rechtuit rijden kunnen die snelle zakenmannetjes altijd wel, maar zodra er een scherpe bocht aankomt vallen ze stil in hun dikke Audi’s/BMW’s/Mercedessen. Dat is de reden dat ik kleine auto’s zoals deze Peugeot 108 TOP! (en de Citroën C1, Toyota Aygo etc.) zo leuk vind.

Na het aftanken ben ik met het dakje dicht begonnen aan mijn zuinigheidsrit. Ook deze Peugeot 108 TOP! e-VTi 1.0 Première 5-deurs heeft net als de Citroën C1 een hendeltje onder het stuur, maar ook bij deze auto is het jammer genoeg alleen een snelheidsbegrenzer. Ik heb ‘m niet geactiveerd want ik vind zo’n snelheidsbegrenzer echt helemaal niks. Al na een paar kilometer moest ik vaart minderen (max. 50 km/u wegens wegwerkzaamheden) want het viaduct bij Noordwijkerhout is nog steeds niet klaar. Veel automobilisten scheuren door de slinger met 65-70 km/u langs de wegwerkers, naïef en dom gezien wat er deze week op de A12 gebeurde. Op weg naar De Zilk kreeg ik weer de nodige bumperklevers achter me hangen, maar de laatste was ik na de beruchte bocht bij De Zilk meteen kwijt. De Peugeot 108 TOP! laat zich redelijk goed op de motor afremmen, maar ik moest vaak een versnelling lager terugschakelen dan ik verwacht had. Nou zijn de versnellingen behoorlijk lang (1=50 km/u – 2=95 km/u – 3=150 km/u – 4/5=topsnelheid) dus daardoor kan het ook, maar ik had liever iets meer remmende werking van de motor gehad. Nu moest ik vaak terugschakelen naar de 1ste versnelling terwijl ik liever in de 2de had blijven rijden. Ik had nog steeds 0 keer geremd toen ik bij de T-splitsing arriveerde maar tot mijn ergernis bleek de weg naar Zandvoort afgesloten. Ik moest dus een andere route verzinnen om aan mijn kilometers te komen. Ik ben maar op goed geluk wat gaan rijden, maar ik baalde stevig want mijn vaste zuinigheidsroute is nou eenmaal heilig voor mij. Terug bij het onbemande tankstation in ’t Heen gooide ik de tank vol en kwam uit op exact 1:30. Een waarde die vrijwel gelijk is aan die van de Toyota Aygo met zijn 1:29,4. Oh ja en uiteraard moest ik een paar keer remmen, gewoon pure pech maar het zij zo. De remmen zijn trouwens goed, goed te doseren en een prima vertraging.

Even spelen
Na het aftanken ben ik nog even over het Space BusinessPark gereden om te kijken hoe stevig deze Peugeot 108 TOP! nou echt op zijn ‘sloffen’ staat. Die banden zijn overigens hetzelfde – Continental ContiEcoContact 5 – als die op de Citroën C1 en de Toyota Aygo die ik getest heb. Dat is wetenschappelijk gezien heel goed want daardoor kan ik de wegligging van deze auto’s goed met elkaar vergelijken. Grappige is dat deze Peugeot 108 TOP! net als de Citroën C1 zowel ESP als TRC heeft in tegenstelling tot de Toyota Aygo. Het TRC kun je uitzetten zo rond en onder de 50 km/u, terwijl je het ESP alleen stilstaand uit kunt zetten door het knopje met de slippende auto een paar seconden ingedrukt te houden. De Continental ContiEcoContact 5 banden presteren uitstekend, het zijn banden die heel lang en ook goed hun grip behouden. De afrit bij Klei-Oost remde ik heel laat de rechter afritbocht in, daardoor gleed de Peugeot 108 TOP! heel lichtjes naar links maar dat stelde weinig voor. Vooral het feit dat de auto zich heel goed laat controleren vind ik een duidelijk pré. Ik heb eerst een rondje over het Space BusinessPark gereden met het ESP/TRC uit en daarna met allebei aan. Grappig vind ik dat ondanks de maar 68 Pk je toch met doorspinnende voorwieltjes door de bocht heen kunt vliegen. Ondanks de verkeersdrempels, rotondes en soms lastige haakse bochten liet de Peugeot 108 TOP! het geen enkele keer afweten qua wegligging. En nou komt het want ook met het ESP/TRC aan blijft deze auto leuk om te rijden. Natuurlijk gaat het TRC doorspinnende voorwielen tegen, maar desondanks had ik niet het gevoel dat er zwaar ingegrepen werd. Het leuke is dus dat een ingeschakeld ESP/TRC nog steeds veel toelaat, er is niets ergers dan een auto die bijna letterlijk stilvalt (bv. door afnemend motorvermogen) door een ingrijpend ESP/TRC.

Op de terugweg ben ik nog even door de opritbocht bij ’t Heen gereden, een absolute must voor elke testauto. Rustig (lees: te langzaam) reed ik op de bocht af en gaf daarna plankgas in de 2de versnelling, en wat er toen gebeurde is gewoon prachtig. De kleine Peugeot 108 TOP! liet zich werkelijk perfect door de opritbocht heen sturen. Zelfs zo goed dat de auto achter mij die vlak voor de opritbocht nog zat te bumperkleven, de opritbocht nog uit moest komen toen ik al ruimschoots op de N206 reed. Ik heb het een dag later nog een keer met het ESP/TRC uit gedaan en ook dat ging perfect, alleen was het deze keer nog leuker. Hoe kan het dat zo’n kleine auto zo goed is in vergelijking met het vorige model? Dat heeft alles te maken met een aantal factoren die nu dik in het voordeel van de nieuweling zijn. Zo is er de factor banden, want de huidige eco-band is véél beter dan pak ’m beet 10 jaar geleden. En dan de factor staal, want het staal waarvan deze Peugeot 108 TOP! gemaakt is heet: Ultra high strenght steel, Very high strenght steel en High strenght steel. Met name die eerste is van groot belang, want een groot deel van het chassis is van dit Ultra high strenght steel gemaakt. Dat deze auto dus vrijwel niet tordeert komt dan ook door dit staal. En verder is de vering/demping niet meer zo slecht als vroeger en ook dat draagt bij aan de uitstekende wegligging. PSA en Toyota hebben samen dan ook een knap staaltje werk geleverd met de vernieuwing van hun grote succesnummers.