In vogelvlucht…
“Je mag de DS4 Crossback (de spellingchecker maakte er “Crossbaan” van, ha, ha) bij PSA afleveren dan kun je meteen in de Peugeot 208 stappen”, mailde de PR Manager van Citroën aan mij op de vraag of ik de DS4 vrijdagochtend terug mocht brengen in plaats van donderdagmiddag. Dat bespaarde mij namelijk weer een treinritje vandaar mijn vraag. “Laat maar ik wandel die 3,5 km wel lekker van de Citroën-dealer/Pieter Braaijweg naar PSA/Lemelerbergweg. Bij PSA aangekomen zag ik een vogel langs de stoeprand met zijn vleugels uitgespreid over het asfalt. Nou heb ik dat kraaien en kauwtjes wel vaker zien doen met warm weer, maar voor de zekerheid liep ik toch maar even terug. Het bleek een gewond kauwtje te zijn, maar wat er precies met ‘m aan de hand was kon ik niet zien. Ik heb ’m mee naar binnen genomen en bij de PSA-dame achter de balie een kartonnen doosje gevraagd waar ik ’m in kon doen. Dan zou ik ’m op de terugweg naar Leiden even langs brengen bij de vogelopvang in Oegstgeest. En zie daar de reden om met vogelvlucht-snelheid van Amsterdam naar Leiden te rijden. Met die hitte wil je zo’n vogel niet te lang in een doosje laten zitten, alhoewel deze auto airco heeft maar ik heb niets met airco. Ik heb ‘m toch maar even aangezet voor het vogeltje want dit was gewoon te heet. In de bocht bij de Arena sloeg de motor af, de bestuurdersstoel stond duidelijk nog niet helemaal goed afgesteld. Daarna liep ik wat te klooien met het zoeken naar een startknop, want mijn laatste reeks testauto’s hadden allemaal keyless-entry en een startknop. Zo zie je maar weer hoe snel een mens aan iets went, dit keer was het toch echt even opnieuw de contactsleutel omdraaien. Eenmaal op gang had ik de vaart er meteen goed inzitten en haalde in de 180-gradenbocht meerdere auto’s in die mij net voorbij gereden waren.

Op weg naar de A2/A9 kwam mij een snelle Seat Leon achterop gereden, en hij reed net als ik ook de oprit naar de A2 op. Eens kijken of ik met deze kleine Peugeot 208 met maar 102 Pk de veel snellere Seat Leon FR bij kan houden. De Seat Leon FR reed voor mij de oprit op maar die splitst meteen daarna in 2 rijbanen om even later weer in 1 rijbaan over te gaan. Meteen na de bocht pakte ik de linkerbaan en gaf stevig gas, en uiteindelijk kwam ik naast de Seat Leon FR te rijden en bleef er gewoon doodleuk naast rijden. Op dat moment voelde ik het onderstel wel gaan zoeken, maar ja mag het want ik reed dik op de grens. Met die Peugeot 208 GTi 30th Anniversary was ik ze met gemak voorbij gereden, maar ja deze Peugeot komt toch echt ruim 100 Pk tekort én heeft geen Torsen-dif tussen de voorwielen. Ik hoopte dat ze net als ik daarna ook de A9 op zouden rijden, en dat deden ze ook maar toen waren ze al ruimschoots uit zicht verdwenen. Nou ja toch maar het gas erop want in die hogesnelheidsbocht van de A2 naar de A9 kan ik misschien op ze inlopen. En inderdaad met ruim 150-160 km/u danste ik over de verzakkingen door de lange flauwe rechterbocht heen. Het was soms echt even billen knijpen geblazen, maar ook dit flikte die Peugeot 208 GT-Line 1.6 BlueHDi 100 toch maar even mooi. Nog voor het einde van de bocht zat ik alweer achter de Seat Leon FR, onder het mom van ik moet een vogel in vogelvlucht naar de vogelopvang in Oegstgeest brengen.

Zielig
Eenmaal op de A9 ging de cruise control erop tot aan de A4 want op dit stuk 100 km/u-snelweg staan ze nog wel eens te controleren. Ik ben hier op de motor nota bene op mijn verjaardag een keer gelaserd door een motoragent die op een tijdelijke fiets-/voetgangersbrug stond. De cruise control zie je ondanks het kleine stuur niet zitten als je op de bestuurdersstoel plaats hebt genomen, even opletten bij het instappen dus dan wel even voelen of er ‘iets’ zit. Mijn zwager vind dit soort uitsteeksels achter het stuur maar niks, die heeft liever knopjes op het stuur. Ik vind dit makkelijker als ik eerlijk ben want ik kan mijn handen op het stuur houden en met één van mijn vingers de cruise control bedienen. Bij de A4 aangekomen moest ik nog even stevig gas geven want een taxi dreigde mij op te sluiten. De oprit naar de A4 is een heerlijke bocht als je ’m vrij hebt, maar helaas reed er een fossiel voor mijn neus die ik net niet meer in kon halen. Op de A4 heb ik weer stevig gas gegeven en ben naar Oegstgeest gevlogen, waar ik op de afrit hard in de ankers moest. Ik was vergeten hoe kort deze afrit – die ik zeer zelden neem – is. Aan het einde van de afrit sloeg ik linksaf en ik weet niet wat het is maar hier zijn veel automobilisten altijd geneigd te gaan spookrijden. Ik snap het want de rotonde die ze hier aangelegd hebben is er typisch één van een ambtenarendomheid dat wil je niet weten. Zo ook de automobiliste voor mij die absoluut niet wist hoe of wat, ik heb haar dus maar over de binnenring ingehaald want ik had geen zin om achter deze dame te blijven hangen. Gelukkig reageert deze kleine diesel prima op het gas en kon ik er in de 2de versnelling even snel langs piepen. Daarna moest ik rechtsaf slaan richting de vogelopvang, en dat is een hele mooie stijgende blinde S-bocht.

Ik had ondertussen nog even het kauwtje gecheckt en die zat heel zielig in een hoekje van de kartonnen doos. De Michelin Pilot Sport 3 banden plakten lekker aan het asfalt en ik reed dan ook met gemak sportief en strak door de S-bocht heen. Bij de vogelopvang aangekomen kreeg ik te horen dat het kauwtje zijn poot had gebroken en ze niets konden doen. De dierenarts zou hem een spuitje geven kreeg ik te horen, jammer want ik vind kauwtjes erg leuke vogels. Kijk de film “Kauwboy” maar eens dat is een erg leuke jeugdfilm over een jongen en een kauwtje. Na de vogelopvang ben ik naar huis gereden via het Corpus, ik wilde even over de klinkerweg langs Endegeest rijden. Mijn indruk dat de vering/demping beter dan gemiddeld is werd op de klinkerweg bevestigd. Peugeot is sowieso een autofabrikant die goed bezig is op het gebied van vering/demping, een trend die ik bij wel meer autofabrikanten waarneem. De volgende dag ben ik eerst gaan zwemmen en daarna ben ik foto’s gaan maken met mijn zwager samen. Ik ben naar een woonwijk gereden waar ik al een tijdje niet meer was geweest. De foto’s zijn verrassend mooi geworden en dat is mede te danken aan de fraaie looks van deze Peugeot 208 GT-Line. Op één foto komt het binnenste achterwiel van het asfalt, maar dat kwam door een hobbeltje precies middenin de bocht. Op andere actiefoto’s kwam het binnenste achterwiel nog één keer los van het asfalt, maar dat is zo minimaal dat je het alleen zoet als je goed kijkt. Dat houdt dus in dat zelfs met een sportieve rijstijl het binnenste achterwiel slechts zelden zeer minimaal van het asfalt los komt, en dat is best knap voor een auto met een starre achteras.

it Wiid… Fryslân Boppe!
Nee dit gaat niet over “Wiet” en “Blowen” want in het Fries betekent het woord “Wiid” iets heel anders volgens het Fries online woordenboek namelijk “1. Breed (vaar)water.” Zondag ben ik samen met mijn moeder en zus (nummer 2 van de 4) een dagje op en neer naar Friesland gereden, waar mijn jongste zus met haar man en 3 kinderen op de mooiste camping – “it Wiid” – van Nederland stonden. Ik had ze eigenlijk woensdag al willen bezoeken samen met mijn moeder toen ze nog op een camping in Limburg stonden, maar die dag was het ruim boven de 30 graden in Limburg en dus veel te heet. Toen mijn jongste zus dan ook zaterdag opbelde of ik zondag zin had om te komen zei ik meteen ja, en pas daarna vertelde ze dat ze in Friesland op een camping stonden. Ze wilden beppe (Fries voor oma) even bezoeken vandaar dat ze naar Friesland waren gereden. Gelukkig hadden mijn moeder en zus ook zin en dus stapten we zondagochtend vroeg in de Peugeot 208 GT-Line BlueHDi100 op weg naar Friesland. Een mooie rit van bijna 400 km vice versa en een prima rit dus voor een zuinigheidsmeting. Nou ja een zuinigheidsmeting was het niet eigenlijk niet echt, want ik had vooraf besloten er met 120 km/u op de cruise control naartoe te rijden. Ik wilde gewoon wel eens weten wat voor verbruik dat nou op zou leveren, gewoon voor de broodnodige variatie dus meer niet. Met een snelheid van 100 km/u constant zou ik op meer dan 1:30 uit moeten komen volgens de online brochure. Dus ik zou dan logischerwijs mogen verwachten dat ik met een constante snelheid van 120 km/u toch makkelijk iets van 1:25 zou moeten kunnen halen. Toch?

Ik had de avond ervoor de brandstoftank al vol gegooid bij de Tango aan de Haagweg in Leiden, dat houdt in na “vol” nog driemaal doorklikken. Het was zondagochtend rustig op de weg en ik kon heerlijk met 120 km/u op de cruise control overal doorrijden, tot aan Den Helder heb ik de cruise control niet één keer uit hoeven zetten. Wel heb ik ’m één keer moeten verlagen naar 100 km/u meer niet. Wie denk dat een dergelijke rechtuit-rit supersaai is en nul-komma-nul informatie oplevert moet ik teleurstellen. De snelwegbocht naar links na de Coentunnel en de snelwegbocht naar rechts richting Purmerend zijn behalve leuk ook interessant. Interessant omdat ik in beide bochten met groot gemak andere auto’s in kon halen met 120 km/u op de cruise control. Ik voel de druk op de banden dan echt toenemen door de bocht heen, en met twee volwassenen + bagage extra aan boord is dat toch echt anders dan alleen. Ik let dan altijd goed op hoe de passagiers reageren, want zolang ze niets zeggen – zoals nu het geval was – doet die testauto het goed. Stel dat een testauto kauwgomballenvering heeft dan weet ik zeker dat ik commentaar van ze zou krijgen in deze snelwegbochten. De wegligging – en dus ook de vering/demping – van deze Peugeot 208 is gewoon goed, dat had-ie op de eerste dag al bewezen. Wel merk ik een duidelijk verschil tussen de Peugeot 208 en bijvoorbeeld de Infiniti Q30/DS4 Crossback die ik kort geleden getest heb. De Infiniti Q30 heeft een zogenaamd ’active noise-cancellation-systeem’ (=anti-geluid) en de DS4 Crossback heeft een geluidsisolerende voorruit. De Peugeot 208 heeft geen van beiden en dan merk je toch duidelijk dat er meer herrie van buiten door gegeven wordt aan de oren van de inzittenden.

Na een rit van anderhalf uur waren we in de buurt van Leeuwarden aangekomen en we reden nog steeds stipt op tijd. De NavSat had de hele tijd 10.05u aangegeven als aankomsttijd, maar dat dreigde bij het wisselen van snelweg naar de provinciale weg even fout te gaan. De NavSat-pijl hing letterlijk in het weiland te dansen, want hij herkende de kort geleden aangelegde nieuwe wegen niet. Ik draaide om en gokte even dat ik de andere kant op moest, en dat bleek gelukkig de goede kant op te zijn. Een kilometer of wat later herkende de NavSat de weg weer waardoor het tijdverlies uiteindelijk beperkt bleef tot 1 minuut. Dat valt me dan toch wel weer tegen eerlijk gezegd, je mag toch verwachten dat een NavSat up-to-date is. Een paar minuten later arriveerden we op de camping, waar we een heerlijke dag hebben gehad met zijn allen. Om 17.15u was het weer tijd om op huis aan te gaan, want we wilden wel op tijd thuis zijn. De rit terug was een kopie van de heenweg, we konden ook nu weer overal lekker doorrijden met 120 km/u op de cruise control. Nou ja bijna overal want af en toe moesten we even een kort stuk 70, 80 dan wel 90 km/u dan wel rijden. Bij Amsterdam aangekomen had ik even dikke pret in de snelwegbocht van de A7 naar de A8. Een dikke Mercedes kwam mij voorbij geknald en in de mooie snelwegbocht moest ik ‘m wel rechts inhalen omdat hij maar links bleef rijden. Dit keer kreeg ik wel commentaar van mijn passagiers, maar ja om nou van het gas af te gaan voor zo’n Met-Enige-Rijlessen-Controleert-Elke-Dwaas-Een-Slagschip-bestuurder… Nee dus! In de bocht naar de Coentunnel ging het exact hetzelfde, ook hier weer iemand die me voorbij kwam geraasd om vervolgens in de bocht te gaan staan kamperen. Kamperen doe je op een camping en niet op een snelweg, en dus heb ik ook die petjes-bestuurder maar weer rechts ingehaald. Daarna ben ik de zeer rustige A5 opgereden en met nog steeds 120 km/u naar Leiden gereden en heb de brandstoftank weer vol gegooid.

Friesland – 396,4 km/19,54 liter – 120 km/u constant = 1:20,28
Verbruik zoals vermeld in de online brochure
Binnen bebouwde kom – 1:23,8
Buiten bebouwde kom – 1:33,3
Gecombineerd – 1:28,6

Fijn=Klein
Er is één ding waar deze Peugeot het wat mij betreft wint van alle andere automerken namelijk: “Het heerlijke kleine stuurwiel”. Direct na het instappen vraag ik me altijd in verbijstering af waarom een stuurwiel zo groot moet zijn. De stuurbekrachtiging maakt het tegenwoordig namelijk mogelijk om zelfs zonder stuur verder te rijden – Google maar op: “Rallydriver without steering wheel” – dus waar praten we nou in hemelsnaam helemaal over. Feit is wel dat het dan natuurlijk wel zo fijn is dat per zoveel graden stuurverdraaiing de wielen ook zoveel meedraaien dat je niet driemaal het stuur hoeft rond te draaien om de wielen voldoende te laten verdraaien. En dat is niet enige dat ik fijn vind want ook het stuurgevoel vind ik uitstekend, mooi direct en je kunt goed voelen wat er onder je gebeurt. De binnenkant van deze GT-Line is – uiteraard zou ik bijna zeggen – een stuk mooier dan die van de gewone Peugeot 208. De gebruikte materialen en de gekleurde stiksels doen frivoler aan en dat is toch ook niet onbelangrijk. Natuurlijk is een auto ervoor om de bestuurder van A naar B vervoeren, maar in een prettige omgeving (lees: interieur) is dat toch net wat leuker. Op de dashboardfoto heb ik het interieur van de Ice Silver GT-Line afgebeeld, en op de 4-kleine-in-1-foto heb ik het interieur van de Ice Grey GT-Line afgebeeld. Ik had de Ice Silver-versie mee waarvan ik in eerste instantie dacht dat-ie gewrapt zou zijn maar het is dus lak. Ik hou wel van dit soort kleuren en vind het erg goed passen bij deze auto. De sportstoelen vind ik lekker zitten en ook na een lange rit op en neer naar Friesland had ik geen last van doorzitten. De passagier achterin zat ook goed alhoewel ik wel moet vermelden dat mijn zus achter mijn moeder zat, want had mijn zus achter mij gezeten met mijn lange benen dan was het maar net aan goed geweest. En met net aan bedoel ik prima voor korte ritten, maar niet fijn voor lange ritten.

De avond voor vetrek heb ik nog even de Samsonite kofferset uit mijn garage gehaald om te kijken hoeveel koffers er in de kofferbak passen. Dat bleek mee te vallen want zonder hoedenplank paste de gehele standaard hatchback kofferset erin plus nog een extra beautycase van 13 liter. Met hoedenplank had ik een klein beetje ruimte over waar net geen beautycase meer in paste. Daar past ongeveer nog een liter of 10 zachte bagage bij.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 2×50-liter + 3×33-liter + een liter of 10 zachte bagage
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter

Het dashboard ziet er voor een kleine hatchback prima verzorgd uit, alleen vind ik het wel jammer dat de de snelheidsmeter en toerenteller niet omgedraaid zitten en de naalden tegen elkaar in gaan zoals bij de 308. De NavSat en audio zijn mij goed bevallen, de aanwijzingen van de NavSat klopten goed en het geluid van het (optionele) JBL soundsystem is uitstekend. De gebruikte materialen mogen dan misschien hard kunststof zijn, maar het ziet er verzorgd uit en daar gaat het om dit is tenslotte geen dure auto. Ik begrijp dat gezeik van veel autojournalisten dan ook niet over hard kunststof, dat ze dan ook nog weer eens onterecht plastic noemen. Een Albert Heijn tasje is van plastic of zo’n verpakking waar druiven, vlees of sla in zitten.

Bejaardenredder…
Nou ben ik de afgelopen maanden al meerdere keren een vogelredder geweest maar dat ik ook nog bejaarden zou gaan redden wie had dat ooit gedacht. Maandagochtend stapte ik in de Peugeot 208 richting het zwembad, want ik wilde mijn zwemabonnement er deze week voor de 3de keer uithalen. Bij het stoplicht naar het zwembad aangekomen zag ik dat de doorgaande weg richting Voorschoten geblokkeerd was door een politie-auto. Er was verderop een ongeluk gebeurd met meerdere auto’s kon ik nog net zien. Afijn het stoplicht wilde maar niet op groen springen, geen idee waarom niet maar na 5 minuten was ik het toch wel beu. Ik stapte uit en liep op de politieagenten af die het verkeer stonden te regelen. Hij zei dat hij er op dit moment niets aan kon doen, dus of ik maar even 100 meter om wilde rijden naar het stoplicht schuin tegenover mij op de grote kruising en dan rechtdoor naar het zwembad rijden. Intussen was er een oude vrouw in een al bijna net zo oude Peugeot 206 achter mij komen staan. Ik liep op haar af en vroeg haar of ze ook naar het zwembad moest. Ze zei dat ze naar Wassenaar moest – en rijdt daar blijkbaar altijd naartoe via de nu geblokkeerde weg – en had al meerdere rondjes gereden en was duidelijk de wanhoop nabij. Ik had zo’n medelijden met haar dat ik tegen haar zei: “Rij maar achter mij aan dan breng ik u wel even naar een andere weg die ook richting Wassenaar gaat.” Het was wel aan de andere kant van Leiden maar goed het zou me hooguit een kwartiertje kosten. En tijdens zo’n kort ritje merk je dan weer hoe goed je op moet letten, want ik moest constant zorgen dat ik de oude vrouw niet uit het oog verloor. Ze was al de wanhoop nabij dus mij kwijt raken zou voor haar een drama zijn. En dan zijn er serieus automobilisten die denken dat ze kunnen Whatsappen en sturen én ook nog eens in hun spiegels kijken en/of in het geval van een handbak zelfs nog schakelen tegelijk. Autorijden durven ze dat dan nog te noemen ook die sukkels, of liever gezegd potentiële moordenaars want je wilt niet weten hoeveel dodelijke ongelukken hierdoor gebeuren.

Na mijn goede daad draaide ik om en reed weer richting het zwembad maar dan via Voorschoten, want de andere kant van de weg was niet geblokkeerd. Toen ik langs reed zag ik dat er maar liefst 4 auto’s op elkaar geklapt waren, een taxibusje, een SUV, een stationwagon en een hatchback. Ik begreep meteen waarom het juist op die plek is gebeurd, ze hebben namelijk de invoegstrook van 2 rijbanen naar 1 rijbaan sterk ingekort waardoor je precies moet invoegen ter hoogte van de kruising waar je ook rechtsaf kan slaan. Dat is natuurlijk wachten op ongelukken, net als bij die extra stoplichten op de weg langs mijn flat. Ambtenaren die geen verstand hebben van verkeer moet je daarover geen beslissingen laten nemen. En zo zie je dus dat ondanks alle in auto’s ingebouwde veiligheidssystemen je daar niet blind op moet vertrouwen. Ik vraag me vaak af hoeveel automobilisten nog werkelijk weten wat precies de functie van elk individueel veiligheidssysteem is, laat staan dat ze weten hoe sommige veiligheidssystemen samenwerken. Het valt allemaal ook niet mee tegenwoordig dat autorijden, en bedenk ook dat het allemaal stuk kan dus dan sta je weer. En dan heb ik het nog niets eens over de milieuvriendelijke systemen aan boord. Een IT-er bij mij op werk kreeg in zijn Citroen Grand C4 Picasso BlueHDi 150 bijvoorbeeld steeds een melding dat hij zijn AdBlue-tankje (heeft deze auto ook) bij moest vullen. Maar die hadden ze dus net gevuld bij de laatste servicebeurt (kun je niet zelf doen), dus wat was er in hemelsnaam aan de hand. Het bleek een softwarebug te zijn die na een software update opgelost was, want bedenk wel dat na meerdere meldingen dat er AdBlue bijgevuld moet worden de auto op een gegeven moment uit veiligheidsoverwegingen niet meer gestart kan worden. En aangezien hij de week daarna op vakantie zou gaan dan zit je daar dus totaal niet op te wachten.

Ree in vogelvlucht
Omdat ik eens wat anders wil fotograferen dan auto’s heb ik besloten dezelfde manier van actiefotografie toe te gaan passen op beestjes in de natuur. Omdat ik vlak aan zee woon en vroeger veel heb hard gelopen in de duinen weet ik dat er een Ree zit in een klein stukje wetland aan de rand van het hoge duin naar Wassenaarse Slag. Tegen de avond gaat-ie altijd foerageren en dus na het eten ben ik er binnendoor naartoe gereden in de Peugeot 208 GT-Line 1.6 BlueHDi 100. Na de auto geparkeerd te hebben ben ik over het lage hek met schrikkeldraad gestapt, en na een minuut of 10 lopen had ik de Ree in het vizier. Toen de Ree er vandoor ging heb ik een serie foto’s geschoten (instellingen: zon – 1/250 – multishot – A/I servo) en daar zat stom toevallig één hele mooie foto tussen waarbij de Ree als een vogeltje in de lucht hangt. Best wel grappig gezien de titel van dit testverslag, want die had ik namelijk al voor het maken van deze foto gekozen. De volgende dag heb ik niet veel gereden, ik voelde me niet zo lekker en daarom heb ik overdag even rust gehouden. Tegen de avond ging het steeds harder regenen en omdat ik me alweer beter voelde ben ik even naar het SBP gereden. Ik wilde A kijken hoe goed deze Peugeot 208 écht is B of de Michelin Pilot Sport 3 banden ook in de regen goede grip hebben. Deze Peugeot 208 heeft als basis gediend voor de waanzinnig leuke Peugeot 208 GTi 30th Anniversary Edition 1.6 e-THP die een sublieme wegligging heeft. Uiteraard is het zo dat deze gewone Peugeot 208 geen Torsen-dif tussen de voorwielen heeft, dus de wegligging kan daarom nooit zo goed zijn als die van de GTi.

Het ESP kan overigens uitgezet worden maar dat heeft geen zin, want boven de 50 km/u wordt het automatisch weer ingeschakeld. Na een rondje opwarmen vertrok ik richting Katwijk aan Zee, maar op de N206 ben ik nog heel even omgedraaid voor de S-bocht en rotonde bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. In de S-bocht gaf ik plankgas in 2de versnelling en ondanks de doorspinnende voorwielen op het natte asfalt en het knipperende ESP-lampje bleef ik heel mooi op de ideale lijn. Het ESP grijpt dus niet keihard in maar lijkt wel te fungeren als een soort van elektronisch sperdif. De rotonde af gaf ik weer plankgas en gleed heel mooi zijdelings naar de linkerbaan voor het stoplicht. De grip van de Michelin Pilot Sport 3 banden op nat asfalt is uitstekend, deze Pilot Sport banden met de toevoeging 3 zijn duidelijk beter dan zijn voorganger. Dit keer dus geen levensgevaarlijke glijpartijen dus zoals bij de Kia pro cee ‘d GT First Edition 1.6 T-GDi. Ik reed verder over de N206 en ging er bij Klei-Oost af en waar ik lachend door de lastige afritbocht reed. Aan de overkant moest ik even inhouden de rotonde af, maar rechtsaf kon het gas er vol op in de 2de versnelling. De grip van de Michelin Pilot Sport 3 banden is werkelijk uitstekend in de regen, een hele dikke plus voor Michelin wat dat betreft. Na de flauwe bocht hoekte ik de Peugeot 208 GT-Line lekker hard de vrachtwagenparkeerplaats op, maar in tegenstelling tot wat ik verwachtte week de Peugeot 208 GT-Line amper van de ideale lijn af. Het ESP-lampje mag dan wel branden maar de auto slaat niet dood, en dat vind ik eerlijk gezegd heel goed gedaan van Peugeot. Een auto die dood slaat kan een bestuurder ook van schrikken, het is veel beter dat een auto normaal bestuurbaar blijft zoals hier het geval is.

Aan de andere kant van de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen vloog ik heel mooi door de rechts-links-combinatie heen op naar de eerste verkeersdrempel. Omdat de vering/demping ruim beter dan gemiddeld is voerde ik de snelheid wat extra op, en dat pakte goed uit want de uitgaande demping deed zijn werk fantastisch. Direct na de verkeersdrempel waren het onderstel en de carrosserie weer volledig in balans voor de volgende verkeersdrempel + haakse rechterbocht. Ik nam de haakse rechterbocht na de verkeersdrempel met een lekker vaartje, maar ook hier liet de Peugeot 208 GT-Line zich niet uit balans brengen. Nou heeft deze Peugeot 208 GT-Line slechts 102 Pk maar het is wel een diesel, en dus kun je toch behoorlijk pret hebben op nat asfalt. Toch had het mij wel leuk geleken om ’m ook eens te rijden met banden met minder grip in de regen. Ik reed verder de rotonde voor de Van den Berghstichting op en sloeg rechtsaf het SBP weer op. In de haakse rechterbocht gaf ik plankgas en zonder een millimeter van mijn lijn af te wijken vloog ik op de volgende haakse blinde linkerbocht af. Blind en dus lastig om er plankgas in de 2de versnelling in te knallen, maar ik deed het toch en het ging werkelijk perfect, al gleed ik nu wel even iets over de voorwielen weg. Kolere wat zijn die Michelin Pilot Sport 3 banden (Michelin adviseert op haar website trouwens de minder sportieve Primacy 3 banden) goed in de regen zeg.

Zuinigheidsrit – 1:18,61
Ik ga dit keer niet beschrijven hoe de zuinigheidsrit is verlopen want ik heb daar gezien het absurd hoge verbruik gewoon even geen zin in. Kom op zeg ik zit bijna op de helft van wat ik zou moeten – 1:33,3 – halen verdorie!!! En ik heb de hele rit echt ongelofelijk netjes gereden en ik heb maar iets van 5 keer hoeven remmen. Ik had verwacht minimaal iets van 1:27 tot 1:30 te scoren maar nee dus. Ik snap er werkelijk helemaal niets van dat het verbruik zo verschrikkelijk afwijkt van het opgegeven verbruik, laat staan dat ik snap dat: “Hoe harder je met deze auto rijdt hoe minder diesel hij lijkt te verbruiken.” Ik denk dat ik maar eens een bezoekje aan Rica Engineering (autotuningbedrijf uit Wateringen) ga brengen de komende week, misschien dat de tuning-mannen daar mij meer kunnen vertellen naar het waarom van dit uitermate vreemde verschijnsel. Ik heb tijdens deze zuinigheidsrit nog wel gekeken bij welke snelheid ik het beste in welke versnelling kon rijden. De 5de versnelling is in principe mogelijk vanaf 60 km/u, het koppel van 254 Nm bij 1.750 toeren blijkt sterk genoeg om de krukas zonder schokken rond te laten draaien.

50 km/u – 4de/1.100 toeren
60 km/u – 4de/1.600 toeren – 5de/1.000 toeren
80 km/u – 5de/1.700 toeren

Hoe harder hoe zuiniger…
Waarom weet ik niet maar dit 1.6-liter dieselblok is gewoon NIET zuinig, in de Citroën Cactus haalde ik met dit motorblok nog een redelijk – maar nog steeds té hoog – verbruik 1:27 maar dat was de enige en laatste keer. Met de DS4 Crossback was het net als met deze Peugeot 208 GT-Line 1.6 BlueHDi 100, hoe rustiger en langzamer ik reed hoe hoger het verbruik. Ik verklap het verbruik dus alvast maar van deze snelle rit terug naar de baas.

Zuinigheidsrit: 80-60-50-30 km/u – verbruik 1:18,61
Snelwegzuinigheidsrit: constant 120 km/u – verbruik 1:20,28
Snelheidsmaniakrit: 120-170 km/u – verbruik 1:21,71

De snelheidsmaniakrit begon op de A44 en blijkbaar ben ik in de ogen van de échte snelheidsmaniakken met mijn Peugeot 208 met maar een 102 Pk dieselblokje een soort van fossiel, NOT! Eerst kwam er een zwarte BMW 7-serie met Belgisch kenteken irritant achter mij hangen met snelheden van 140-170 km/u en toen heb ik maar eens heel hard op mijn rem getrapt, en daar schrok die Belgische bestuurder zo van dat hij meteen de eerste de beste afslag nam. Kort daarna kwam er een Volkswagen Passat Variant GTE achter op mijn kont (bumper klinkt zo raar, auto’s hebben geen bumpers meer) hangen, en ook weer terwijl ik aan het inhalen was en netjes afstand hield tot mijn voorganger. Maniak qua snelheid “Ja” maar maniak qua rijgedrag “Nee” dus. Na driemaal hard op mijn rem trappen snapte de bestuurder van het Sjoemelmerk eindelijk dat hij gewoon afstand moest houden. Blijkbaar hebben sjoemelrijders ook sjoemelhersenen, ja toch niet dan! Bij Hoofddorp heb ik de snelweg verlaten en ben er toen even goed voor gaan zitten. Mijn plan was om in elke bocht maximaal op de grens te rijden, want voor mijn gevoel had ik de grens nog steeds niet gevonden.

De eerste mooie bocht is de slingerafritbocht naar Hoofddorp/Schiphol-Rijk, en in een Peugeot 208 is dat een stuk spannender dan in een Peugeot RCZ R. En toch bleek ik een stuk harder door de slinger heen te kunnen rijden dan ik verwacht had. De vering/demping is voor een dergelijk gewone hatchback zo goed dat de Michelin Pilot Sport 3 banden daardoor een betere grip hebben, en ik dus harder door die lastige bocht heen kon rijden. Bij de stoplichten hoekte ik de Peugeot 208 lekker hard de rechterbocht in, maar daar had-ie dus niets van. Daarna reed er voor mij een Toyota Prius die rechtsaf sloeg richting Aalsmeer/Schiphol-Rijk, en die auto had goed de vaart erin. Ik liet me daarom expres wat terugzakken en gaf daarna stevig gas, en voor ik het wist zat ik aan het einde van de smalle flauwe bocht met hoge stoepranden weer achter hem door laat te remmen. Daarna moest ik in de bocht even zo hard remmen dat de alarmlichten automatisch aangingen, het leek wel alsof de Toyota Prius in één keer stilviel in de bocht. Met die remmen van deze Peugeot 208 zit het dus wel goed! Bij de grote kruising voor Schiphol-Rijk ben ik rechtdoor gereden en bij het 2de stoplicht linksaf en bij het eerstvolgende stoplicht rechtsaf. Zowel linksaf als rechtsaf heb ik de Peugeot 208 plankgas in de 2de versnelling keihard de bocht ingehoekt, harder dan dit is gewoon niet mogelijk en ook nu voelde ik het ESP maar heel even voelbaar ingrijpen. Deze auto blijkt volledig op en over de grens rijdend toch nòg weer leuker dan ik dacht. Natuurlijk zitten er sportievere banden om velgen dan eigenlijk hoort, en natuurlijk is dat waarschijnlijk om de auto beter uit de test te laten komen. Ongeoorloofd? Naar mijn mening niet want zonder de goede vering/demping geen grip en hoe sportief de banden dan ook zijn het zal niets helpen. Het is aan de autojournalist om te kijken welke banden er gemonteerd zijn (ik doe dat altijd!), en daarna samen met de kwaliteit van de vering/demping de conclusie te trekken hoe goed de wegligging is en waarom.