Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8 2013 2013 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door Land Rover Nederland



Hightech blokkendoos
Hij is nog steeds donkergroen, nog steeds groot, en niet meer van staal maar van aluminium. De zelfdragende aluminium carrosserie is maar liefst 420 kilogram lichter (alleen de carrosserie dus niet het totaalgewicht!) dan zijn voorganger. In navolging van de Jaguar XJ heeft nu dus ook deze Range Rover Sport Supercharged een volledig aluminium carrosserie. In dat opzicht geven deze illustere Engelse automerken met name de duurdere Duitse automerken volledig het nakijken. Het aanzienlijk lagere gewicht van de aluminium carrosserie zorgt niet zozeer voor een betere wegligging (die van de oude RRSS was namelijk ook al goed), maar vooral voor een betere handling en rijdynamiek zoals dat zo mooi heet. De Range Rover Sport werd overigens parallel aan de gewone Range Rover ontwikkeld. En vergis je niet in het aantal versies van de Range Rover Sport, er zijn vier versies van de 3.0 TDV6, vijf versies van de 3.0 SDV6 en twee versies van de 5.0 V8 Supercharged. Net als bij de lichtgewicht aluminium carrosserie van de gewone Range Rover is ook hier gebruik gemaakt van een combinatie van geperste panelen met gegoten, geëxtrudeerde en gewalste aluminium componenten, zodat de sterkte precies op die plekken is geconcentreerd waar de belastingen het grootste zijn valt te lezen in het persbericht. Maar het bleef niet alleen bij een nieuwe carrosserie, ook de wielophanging, de stuurinrichting en de luchtvering werden onder handen genomen.

Het eerste wat ik merkte is vooral het feit dat ik mij sneller vertrouwd voelde met deze nieuwe RRSS in vergelijking met de oude RRSS. De luchtvering op deze RRSS was al goed maar hebben ze toch nog weer weten te verbeteren. Eén van de belangrijkste verbeteringen heeft met de rijhoogte(s) voor het off road rijden te maken. Ik schrijf expres rijhoogte(s) omdat in tegenstelling tot vroeger er geen vaste rijhoogte wordt aangehouden, maar een variabele rijhoogte die automatisch varieert tussen +35 mm en +65 mm. Groot voordeel is ook dat deze langer beschikbaar blijft, namelijk tot en met 80 km/u in plaats van vroeger 50 km/u. Best handig als je in een omgeving woont met veel lange onverharde wegen al dan niet met kuilen en uitgesleten sporen. Eén van de mooiste onderdelen aan de Range Rover Sport Supercharged vind ik de knalrode Brembo remklauwen. Ik denk dat maar weinig autojournalisten opgevallen is wat er zo speciaal aan is. Op de statische foto van de perssite is dat namelijk goed te zien, én het verklaart ook waarom de vertraging van deze grote remklauwen zo goed is. Deze Brembo remklauwen zijn uit één stuk gefreesd, normaal gesproken bestaan remklauwen uit twee helften die met bouten tegen elkaar aan geschroefd zijn. Het grote voordeel van remklauwen uit één stuk is dat de vervorming tijdens hard remmen minimaal is. En dat laatste heb ik uiteraard even met succes uitgeprobeerd – op de A44 bij mij om de hoek – met een noodstop van ruim 200 km/u naar stilstand. Vlak nadat ik het rempedaal vol intrapte begonnen de alarmlichten te knipperen.

Filmpje over de ontwikkeling van de Range Rover Sport

Enige echte SUV++++++
De ogenschijnlijk oneerbiedige titel “Hightech blokkendoos” heb ik expres gekozen juist omdat ik hiermee direct duidelijk wil maken dat de Range Rover Sport Supercharged veel meer is dan-ie van de buitenkant lijkt te zijn. Stap in een BMW X5/6 of Audi Q5/Q7 en rij door een half ondergelopen weiland heen en je staat vrijwel direct muurvast. Kijk dat is nou het verschil tussen een échte SUV from Great Britain en een nep-SUV aus Deutschland. Het intelligente Terrain Repsonse 2 (mét lage gearing en twee difflocks) op de Range Rover Sport Supercharged werkt fantastisch. Maar laat ik liever eerst bij het begin beginnen zoals dat heet, want er vallen twee belangrijke dingen te melden over deze nieuwe Range Rover Sport! In navolging van de Jaguar XJ heeft ook de Range Rover Sport nu een volledig aluminium carrosserie, niet zo verwonderlijk met Tata als eigenaar. De Tata Group staat namelijk onder andere ook voor Tata Steel, en deze staalfabrikant is ook de eigenaar van wat iedereen in de volksmond kent als de Hoogovens in IJmuiden. En de research-afdeling van Tata Steel IJmuiden is één van de beste in zijn soort ter wereld. Deze volledig aluminium carrosserie is de eerste in zijn soort voor dit type auto, kortom een hightech carrosserie dus. Maar daar voel je uiteraard niets van na het plaatsnemen op de mooie leren bestuurdersstoel. Waar je ook niets van voelt maar wel heel duidelijk kunt horen, is de fantastisch mooie ”GROM” die naar je oren opstijgt zodra je de startknop indrukt. Ik had nog geen meter gereden maar was nu al verliefd op deze nieuwe RRSS.

Nog voor het wegrijden heb ik direct mijn iPod Touch aangesloten want ik wilde op de snelweg (amper 1 km verderop) uiteraard meteen genieten van mijn eigen nummers. En genieten kunnen je oren met het Meridian Signature Reference Audiosysteem met 23 luidsprekers met subwoofer en 1.700 Watt uitgangsvermogen. Na het wegrijden had ik nog niet meteen door of deze Range Rover Sport Supercharged nou compleet anders aanvoelt. Daarvoor reed ik nog met een veel te lage snelheid, maar wat ik wel hoorde en voelde is dat de 5-liter Supercharged V8 gruwelijk lekker is. Eenmaal op de A2 heb ik de cruise control aangezet eerst maar eens het motorblok rustig opgewarmd. Met af en toe een inhaalactie liet de V8 al duidelijk van zich horen. Bij de fly-over naar de A12 aangekomen positioneerde ik me zodanig dat ik zodra het tweebaans zou worden ik meteen het gas erop kon zetten. Ik bouwde het heel rustig op (wat heet rustig met een 5-liter Supercharged V8?) maar bovenop reed ik in de bocht van de fly-over al ruim 150 km/u terwijl ik voor mijn gevoel net aan 100 km/u reed. Op de verzakkingen reageerde het onderstel perfect (= amper voelbaar) dankzij de werkelijk sublieme luchtvering. Op de invoegstrook naar de A12 had ik het gevoel dat ik met het grootste gemak een snelheid van ergens tussen de 170-200 km/u had kunnen aanhouden op de fly-over. Hier merkte ik voor het eerst een heel duidelijk verschil tussen de oude en de nieuwe RRSS. De oude was goed maar de nieuwe is door zijn lichtere carrosserie en nog weer verbeterde luchtvering gewoon overduidelijk beter. Op de A12 gaf ik voor het eerst een kickdown en ook nu verraste de RRSS mij, want ik voelde een overduidelijk trap in mijn rug. Dat had ik bij de oude RRSS niet zo heftig gevoeld, wow dit is echt gaaf!

Crazy Saturday!
Na het lezen van de afslankkuur van de nieuwe Range Rover Sport Supercharged moest ik natuurlijk een zuinigheidsrit maken. Want het kon natuurlijk niet anders dan dat deze lichtere nieuwe versie zuiniger is dan de oude versie. Maar voordat ik zou vertrekken richting Katwijk aan Zee wilde ik eerst nog even de Samsonite kofferset fotograferen. En daarbij ontdekte ik iets vreemds wat ik nog nooit eerder bij geen enkele testauto ben tegen gekomen. Als ik een auto voor de garage zet dan hou ik altijd even het portier aan de bestuurderskant open om met behulp van de straatstenen te kijken of de auto exact recht staat. En toen gebeurde er iets vreemds, ik zag een boodschap – Kies Versnelling Voor Manoeuvre – op het display voor het stuur en toen ik iets probeerde zag ik weer een andere boodschap – Contact aan – verschijnen. Het komt erop neer dat ik het gaspedaal in kon trappen wat ik wilde maar de RRSS reed geen millimeter meer voor- of achteruit. Na het fotograferen van de Samsonite kofferset ben ik direct richting Katwijk aan Zee gereden om eerst even te gaan zwemmen en daarna een zuinigheidsrit te gaan maken. Na het volgooien van de benzinetank schrok ik wel even van het aantal liters, slechts 1 streepje en een beetje bleek maar liefst 20,85 liter te zijn. Op de N206 hoefde ik alleen maar op het Set-knopje te drukken om cruise control te activeren. Handig! Daarna was het alleen maar rechtuit rijden tot aan De Zilk. In de haakse bocht bij De Zilk ben ik niet overdreven hard de bocht ingedoken. Desondanks verdwenen mijn achterliggers wel heel snel in de achteruitkijkspiegel. Ik had weer hetzelfde gevoel als op de fly-over van de A2->A12, het ging zo makkelijk dat het net leek alsof ik heel langzaam reed. De luchtvering van deze RRSS is van een werkelijk uitmuntende kwaliteit. De rit verliep tot nu toe zo lekker dat ik op amper een derde van de afstand al durfde te geloven in nul keer remmen.

De bomenweg ging goed, en de T-splitsing op de Zandvoorterweg ook zowaar. Soms vond ik het flipperen niet lekker gaan maar dat was gewoon even wennen. Gelukkig remt de V8 sterk af op de motor, dat is echt een groot voordeel tijdens het maken van een zuinigheidsrit. De boulevard wordt nog steeds verbouwd en dus moest er langzaam worden gereden, niet erg voor mij want dat houdt het verbruik laag. De duinenweg ging ook heerlijk alleen maakte ik aan het einde bij de rotonde vlak voor Overveen een hele domme fout. Ik vergat de cruise control uit te schakelen waardoor ik met 50 km/u de rotonde opreed. Dan maar rechtdoor en daarna weer ergens omdraaien dacht ik bij mezelf. Maar op de rotonde bedacht ik me en gooide plotsklaps spontaan het stuur om naar links. Een doldwaze actie – geen idee waar ik het lef vandaan haalde om dit te doen – maar ook nu weer ging het goed al voelde ik het ESP wel ingrijpen. Dit had ik niet met zomaar welke auto dan ook moeten proberen, dan was ik volgens mij geheid de rotonde afgevlogen. Daarna bleef het maar goed gaan met nul keer remmen, totdat ik door mijn eigen schuld moest remmen. Ik had de cruise control aan laten staan in de mooiste blinde bocht op de bomenweg, terwijl ik wist dat er een langzame auto voor mij reed. Direct na de bocht kon ik de knop “Cancel” even niet snel genoeg vinden. Maar ach het maakte niet zoveel uit want toen ik na Vogelenzang bij De Zilk de provinciale weg van de N206 op wilde rijden moest ik stoppen van een motoragent. Er lag en auto in de sloot aan de linkerkant van de weg, en die werd net door een bergingswagen uit de sloot getakeld. Het deed er dus al niet meer toe, ik zou die nul keer remmen dus toch nooit gehaald hebben. Bij de benzinepomp in Katwijk aan Zee wachtte mij een verrassing want het verbruik bleek 1:11,42 terwijl als zuinigste opgave in de brochure 1:10,31 vermeld staat. Helaas was ik totaal vergeten een foto te maken van het eco-rijstijlrapport, dom, dom, dom!!!

Supercharge yourself!
Die poedersoep vind ik niet om te drinken maar mezelf even Superchargen in een RRSS zeg ik geen nee tegen. Op naar het Space Business Park om te kijken hoe ver ik durf te gaan met deze RRSS. Trap het gas vol in middenin een bocht en het is één groot feest van motorgeluid en piepende en/of doorspinnende banden. Hele grote 21-inch Pirelli Scorpion banden wel te verstaan, asociaal grote dikke plakrubbers zullen we maar zeggen waarmee je net iets te Johny (zo noemen de Belgen dat, ha, ha) uit de startblokken komt. De weg was nog niet helemaal opgedroogd maar daar kon ik wel mee leven, en op de afrit draaide ik de Terrain Repsonse-knop in de stand “Dynamic” en zette de versnellingspook in de Sportstand. Heftiger dan dit kan niet! Toen ik het vrachtwagenparkeerterrein op reed en daarna het stuur in één keer naar links omgooide, en een kickdown gaf gleed de RRSS zijdelings driftend de parkeerplaats over. Daarna sloeg ik rechtsaf richting het vrij rustige lange rechte stuk, en daar gaf ik nog net niet helemaal recht weer een kickdown. Dat heb ik geweten want door de ’torque steer’ trok de auto vol accelererend heftig van links naar rechts naar links naar rechts naar links naar rechts over het asfalt. Jeetje wat is dit ongelofelijk gaaf zeg, en dan die brul uit die uitlaatpijpen. Ik heb meerdere rondjes gereden maar dit is absoluut geen auto voor mensen zoals die types die in de sloot belanden naast de N206. Eén van hen scheen vanwege een schrikreactie in de sloot beland te zijn. En dat is nou net iets wat je in deze RRSS vooral niet moet doen! Natuurlijk je kunt werkelijk perfect rustig en kraaknetjes rijden met deze RRSS, maar zodra je het gas intrapt wordt het menens en als je aan/op een paar knoppen draait/drukt wordt het een beest. Pas wel op als het regent want door het hoge gewicht kan de auto bij een te hoge bochtensnelheid gaan glijden, en dat glijden kan ontaarden in oncontroleerbaar glijden met het DSC uit. Dan rij je al volledig op de grens moet ik eerlijk toegeven, maar ik vermeld het toch maar even voor alle duidelijkheid.

Op de weg terug heb ik de oprit naar de N206 bij het Space Business Park genomen, ik gaf plankgas en reed met vol doorspinnende banden (stand Dynamic aan/Sportstand/DSC uit) de N206 op waar de auto nog even heftig heen een weer slingerde. Deze auto is zoveel heftiger dan welke standaard-SUV van welk merk dan ook. Dat blijkt ook wel uit de volgende zin die ik tegenkwam op de perssite van Land Rover/Range Rover: “New hill climb record for production SUV set on 12.42-mile Colorado mountain’s hill road.” Voor degene die het niet weten, de ‘12.42-mile Colorado mountain’s hill road’ is de internationale hill climb van Pike’s Peak. Dat wil dus wel iets zeggen over deze auto, want de bochten van Pike’s Peak laten geen fouten toe. Helaas hebben we niet zo’n Pike’s Peak in Nederland, maar mijn eigen testtraject in Leiden en omstreken is ook helemaal niet verkeerd. Op dus naar de rotonde + S-bocht aan de Kooltuinweg waar ik perfect op de grens rijdend de haakse bocht naar de rotonde nam. Op de rotonde gleed ik slechts lichtjes weg naar rechts (met de oude RRSS ging dat er een stuk heftiger aan toe), en smeet de RRSS mooi en hard van rechts-naar links-naar rechts door de S-bocht heen. Toen ik in het laatste deel van de S-bocht het gas erop zette voelde ik alle vier de wielen vol doorspinnen, maar gek genoeg schoot er totaal geen adrenaline-shot door mijn lijf. Het is namelijk maar een smalle weg, dus veel speelruimte heb ik niet als er iets fout gaat. Ja de graskant en dan een sloot dus da-schie-nie-op. Holy shit wat een heerlijke auto!!!

Alleen voor de foto van het eco-rijstijl-rapport
Zaterdag moest ik geheel door mijn eigen schuld remmen op de bomenweg richting Vogelenzang. Daarna overigens nog een keer omdat er een auto in de sloot was beland bij De Zilk, wat een nogal beruchte bocht (één van mijn favoriete bochten op de zuinigheidsroute) schijnt te zijn. Ik had dus hoe dan ook moeten remmen, maar de reden dat ik de zuinigheidsrit nog een keer heb over gedaan was niet hierom. Ik zag na de zuinigheidsrit dat ik vergeten was een foto te maken van het rijstijl-rapport van mijn zuinigheidsrit en daar baalde ik ongelofelijk van. Dit rijstijl-rapport is het keiharde bewijs dat ik ook écht niet heb geremd en ook écht zuinig heb gereden. Het klinkt raar maar na zaterdag wist ik gewoon dat ik op zondag een nul zou gaan scoren tijdens mijn tweede zuinigheidsrit. Maar mama mia als ik had geweten hoe ongelofelijk dicht ik een aantal keren op het punt heb gestaan om de rem in te trappen… Dit was wat betreft dan ook één van de meest bizarre zuinigheidsritten sinds jaren. Na vertrek reed ik extreem rustig de N206 op voor de start van mijn tweede zuinigheidsrit. En ja ze stonden er nog steeds onder het viaduct even verderop (tijdens de fotoshoot twee uur daarvoor stonden ze er ook al), de politieagenten die met een lasergun vanuit hun auto jacht maakten op snelheidsovertreders. In de haakse bocht ter hoogte van De Zilk had ik net als een dag eerder het gevoel dat ik nog veel harder door deze bocht heen had gekund. Het was redelijk druk op de weg maar ja het was zondagmiddag dus wat wil je. De stoplichten in Vogelenzang had ik gelukkig mee, en ook daarna bleef het goed gaan. Overdag zijn er zo ontzettend veel meer valkuilen dan richting de avond. Overdag heb je overstekende voetgangers bij de werkende stoplichten (staan ’s avonds uit), bij de vele zebrapaden (o.a. Amsterdamse Waterleidingduinen), fietsers op voorrangsrotondes, en ga zo maar door en door. Oh ja en alweer een auto in de sloot in exact dezelfde bocht alleen dit keer in de sloot aan de andere kant. Maar goed ik reed dus rustig verder richting de Nachtegalenlaan, en ook het linksaf slaan hier ging goed. Nu de T-splitsing op een drukke zondagmiddag, als dat maar goed gaat verdorie want ik wil echt persé een nul scoren. Er zat geen auto achter mij gelukkig zodat ik me rustig kon concentreren op de zéér lastige T-splitsing. De RRSS remt gelukkig super af op de motor, ik kan ‘m bijna stil zitten in de eerste versnelling zò goed dus. Op het allerlaatste moment kon ik me nog net voor een Audi A3 langs wurmen, die wilde afslaan maar door er net op tijd voor langs te rijden hoefde ik net niet te remmen.

In de verte stond het stoplicht op rood en ik was benieuwd of ik ‘m mee zou hebben. Ook dit ging maar net aan goed, ik had mijn voet al op het rempedaal zo dicht was ik bij remmen, en zo ongelofelijk dicht reed ik op mijn voorligger. Maar het bleef goed gaan dus nu had ik nog iets van 16 lastige punten (spoorbomen, zebrapaden, stoplichten, voorrangsrotondes, kruisingen etc.) te gaan die roet in het eten konden gooien. Ik doe deze zuinigheidsritten al zoveel jaren dat het voor mij de normaalste zaak van de wereld is om niet te remmen, maar daardoor vergeet ik vaak hoe moeilijk het eigenlijk is om niet te remmen. En dat heb ik geweten ook! De weg richting de boulevard is nog steeds onder constructie zoals dat heet. Er moest dus langzaam worden gereden en zo reed ik weer verder richting de zee. De zee was erg onstuimig met hele hoge golven, een fantastisch gezicht om te zien. De duinenweg ging perfect en de stoplichten had ik ook mee, ik maakte geen fout met de cruise control op de rotonde, maar bij het voetgangerslicht dat net weer op groen sprong ging het bijna fout. Ik schakelde met de linker stuurflipper zo snel mogelijk terug naar de 1ste versnelling, en deed een schietgebedje dat de auto voor me op tijd zou optrekken. Ook nu weer scheelde het maar een tiental centimeters of ik raakte de achterbumper van mijn voorligger. Oef! Hoe lang zou dit in hemelsnaam nog goed blijven gaan? Het is maar goed dat ik toen nog niet wist wat me te wachten stond. De rit via de zuid-boulevard (ik mag nog steeds niet langs Circuitpark Zandvoort) ging zowaar ook goed al was het op het randje, en vlak daarna weer verdorie. Dan staan er van die twijfelende voetgangers die dan ineens toch besluiten over te steken. @#$%&!!! Maar ook dit ging weer net aan goed net als de kruising voor de benzinepomp, de bomenweg, de weg door Vogelenzang, en toen dacht ik dat ik alles had gehad.

NEE dus, want toen ik bij De Zilk de bocht om kwam zag ik net als een dag eerder een auto in de sloot liggen. Het was net gebeurd en de politie was net ter plaatse om het verkeer te regelen. Ik ging er helemaal vanuit dat ik moest stoppen, maar ik mocht zowaar doorrijden van de agent joepie! Maar mijn voorligger deed dat niet en dus moest ik razend snel terugschakelen naar de 1ste versnelling met de linker stuurflipper. Op dat moment voelde ik toch even een schok in de transmissie (de 8-traps automaat doet vrijwel naadloos zijn werk, maar zo af en toe voelde ik toch ook nog wel eens een schok in de transmissie. Erg? Nee absoluut niet want ik heb 100 maal liever deze transmissie dan een DSG-bak (DSG=Double Shift Gear) van een Audi Q7. Die DSG-bakken gaan namelijk met enige regelmaat stuk en een reparatie kost veel geld, en daar zit volgens mij niemand op te wachten). Ik wilde bijna het rempedaal intrappen toen de auto voor mij plotseling toch snelheid ging maken. Waha nu wist ik zeker dat die nul keer remmen moest gaan lukken. Nog slechts twee obstakels, de kruising aan het einde van de afslag naar Katwijk aan Zee en de rotonde bij de benzinepomp. Maar ook die gingen perfect en dus heb ik met deze hele grote SUV met 8-traps automaat (veel lastiger dan handgeschakeld) nul keer remmen gehaald. Echt supergaaf! En het mooiste van alles is dat ik ook een rijstijlrapport heb van deze zuinigheidsrit. De maximale score op de 3 onderdelen is 5.0 zie ook de foto, het 1ste icoontje is met het voetje is het gaspedaal, het 2de icoontje van een snelheidsmeter is de snelheid + motor en het 3de icoontje van een cirkeltje met twee kwartcirkels er omheen is het rempedaal. Gaspedaal/score: 4.9 – Snelheid + motor/score: 4.4 – Rempedaal/score: 5.0 – een fantastische score gezien de lastige omstandigheden. Ongelofelijk balen dat de middelste score 4.4 is, maar dat komt vanwege het feit dat ik meerdere keren plotseling hard moest afremmen op de motor, maar ook omdat ik een paar keer extra gas bij moest geven om niet te hoeven stoppen voor een overstekende voetganger, of fietser die ik in de verte al aan had zien komen. Dit was echt een bizar lastige zuinigheidsrit maar wel eentje die laat zien hoe goed deze auto is, maar ook hoe belangrijk het is om altijd te oefenen in zuinig rijden.

Bruut!
Eigenlijk maakt het niet eens zo heel veel uit in welke stand je de draaiknop van de Terrain Respons 2 of de schakelpook zet. Zodra je het gaspedaal van deze RRSS in één keer diep intrapt stijgt er een hese grom op naar je oren, om je te laten weten dat er een gruwelijk beest van een V8 onder de motorkap hangt die er heel hard vandoor wil. Na het aftanken heb ik de knop van de Terrain Respons 2 in de stand “Dynamic” gezet, het DSC uit en nu maar knallen met dat ding. Het is echt totaal bizar zo mooi als ik door de opritbocht in ’t Heen ben geknald. Het is een constant gevecht van mijn gasvoet met het perfect controleren van de doorspinnende wielen in combinatie met een glijdende auto. Daarna ben ik via de rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg terug naar huis gereden. Ik heb de RRSS toen als was het een Fiatje 500 over de rotonde en door de S-bocht heen gesmeten. Toen pas voelde ik hoe goed deze meer dan 2 ton zware SUV werkelijk is, want tijdens het heen en weer gooien bleef de RRSS netjes op de ideale lijn. Maar schijn bedriegt uiteraard zeg ik daar meteen achteraan, want je moet echt met het koppie rijden zoals dat heet. Dat van dat Fiat 500-tje is waar zolang je het gewicht vloeiend door de bochten en over de rotondes weet te loodsen. Gooi je teveel gewicht in de schaal door de bochtensnelheid te hoog op te voeren dan gaat de auto glijden. En deze ruim 2.300 kg zware SUV gaat op zo’n moment echt serieus glijden, dan praat je wel over bijna 5 Renault Twizy’s die aan het glijden zijn. Vooral op nat wegdek moet je netjes sturen maar gelukkig is dit geen auto die zomaar ongecontroleerd gaat glijden. Door het lage zwaartepunt (wat heet laag bij zo’n auto als deze RRSS, ha, ha) en de uitstekende balans voel je precies wat de auto gaat doen. Ik moet bekennen dat ik behoorlijk gek heb gedaan met deze nieuwe RRSS, gekker dan met de oude durfde en dat zegt dus veel over de verbeteringen.

Wat een doodgewone auto zeg!
Zo dacht ik nog dat ik in een bijzondere auto rond reed, maar dat kwam omdat ik nog niet naar werk was geweest met de RRSS. Nou is het geen wereldafstand (slechts 10,5 km) maar toch ruim voldoende om normaal gesproken het nodige te testen. Zo niet bij deze RRSS en daar was een hele goede reden voor. De eerste haakse rechterbocht na de stoplichten bij Holiday Inn, eitje. Tweede haakse linkerbocht de stationstunnel in, eitje. Derde flauwe rechterbocht, ook een eitje. Eerste koeien-rotonderand, eitje. Vierde haakse rechterbocht bij de Mc Donald’s Leiderdorp, eitje. Tweede rotonderand, eitje. En toch reed ik met een hogere snelheid dan de meeste andere testauto’s door de bochten en over de rotonderanden heen. Probleem is dat je met deze RRSS zo verschrikkelijk hard door een bocht heen moet rijden, of zo hard over de rotonderanden heen moet laagvliegen dat werkelijk iedereen(!) onderweg naar zijn hoofd zou zitten te wijzen. En om nou zo naar mijn werk heen te rijden, nee laat maar want één agent die je een EMG aansmeert en je bent de Sjaak. Op weg naar werk zoek ik regelmatig de grens op met een testauto, maar bij deze testauto ligt de grens zover dat het totaal geen zin had. Eigenlijk is deze auto dus veel te goed voor mijn vaste testtraject naar mijn werk. Zelfs met een snelheid waarbij andere testauto’s al zwaar aan het glijden zijn, daar reed ik met deze RRSS heel relaxt naar een muziekje luisterend door alle bochten en over alle rotondes heen. Dit gaat toch werkelijk helemaal nergens over!

’s Avonds op weg naar huis dacht ik kom laat ik eens wat meer gas geven, maar het haalde niets uit want ook met een nog weer hogere snelheid dan ’s ochtends gleed ik totaal relaxt over de rotonderand heen. Op weg naar huis besloot ik daarom maar achter het Corpus museum langs te rijden. Daar heb je langs het kanaal een smal weggetje met een hoog bruggetje, dus als je daar maar hard genoeg overheen rijdt komt-ie los. Ik was de dagen ervoor al een paar keer over het bruggetje heen gereden, maar de RRSS was daarbij nog niet één keer helemaal los gekomen. Op de weg richting Het Corpus maakte ik trouwens nog iets grappigs mee. Bij de rotonde voor het Sylvius Laboratorium reed er een Fiat 500 voor mij. Na de rotonde gaf die Fiat 500 stevig gas en reed bij mij weg. Op een gegeven moment gaf ik even kort een kickdown, liet vervolgens het gas los en tijdens het uitrijden reed ik gewoon doodleuk naar de Fiat 500 toe. Echt bizar hoe snel deze tank op wielen accelereert! Eenmaal op het weggetje langs het kanaal dacht ik nog even dat ik niet genoeg snelheid zou kunnen maken. Ik was het bruggetje namelijk al vrij dicht genaderd, maar toen ik kickdown gaf maakte ik ondanks de korte afstand toch nog genoeg snelheid om dit keer wel volledig met vier wielen los te komen. Ik landde werkelijk perfect en dankzij de sublieme luchtvering leek het niet veel meer dan een verkeersdrempel.

Donder-Dag
De laatste dag was duidelijk een dag waarop ik het op de valreep nog even heb laten donderen zoals dat heet. De actiefoto’s van zondagmiddag vielen mij ontzettend tegen, en dat lag niet aan mijn digitale spiegelreflexcamera maar aan de RRSS. Deze auto is zo ontzettend goed dat-ie zelfs bij de meest heftige stuuracties vrijwel niet overhelt, en het dus lijkt alsof de RRSS in de bocht staat te kamperen. Om jullie dan toch te laten zien dat deze auto meer kan dan alleen maar op mooi glad asfalt rijden heb ik een bevriende fotograaf – Menno Korenhof van Foto Korenhof – gevraagd om een aantal spectaculaire terrein-foto’s te maken. En ik had geen beter moment kunnen kiezen want na dagen van aanhoudende regenval was het precies die donderdag eindelijk droog. Achter het Corpus museum vlak naast de A44 ligt een groot stuk (gelukkig nog steeds onbebouwd) grasland dat door de overvloedige regenval zo drassig was geworden dat het op een uiterwaard leek. Je moet als bestuurder wel heel veel vertrouwen in het kunnen, en dus de kwaliteiten van een testauto hebben om door zulk zwaar terrein heen te rijden. De kans dat je muurvast komt te staan met een 2.310 kg zware SUV is nooit helemaal uit te sluiten. Met een Audi Q5/Q7 of een BMW X5/X6 had ik het in ieder geval niet aangedurfd, maar met deze RRSS met Terrain Response 2 en lage gearing wel! Na het inschakelen van de stand “modder/sporen” én de lage gearing ging het gas erop en knalde ik vanaf het asfalt plankgas (de snelheid in de lage gearing bleek nog verrassend hoog) het zwaar drassige grasland in. Op zo’n moment is het zaak het gas erop te houden om ervoor te zorgen dat de auto gang blijft houden. Off Road rijden lijkt zo verschrikkelijk makkelijk maar is dat zeker niet, ook deze tak van sport vereist kennis van zaken. Elk soort terrein vereist namelijk een bepaalde rijtechniek, zo moet je bijvoorbeeld nooit recht tegen een zandduin oprijden maar altijd schuin. Toen ik in Qatar was heb ik een keer een woestijn-safari met een 4WD gemaakt, dat was echt een hele bijzondere ervaring. Ga maar eens googelen op “Qatar desert safari” of “riding sanddunes in Qatar” dan vind je genoeg mooie maar ook zéér heftige filmpjes.

Terug van het hete kurkdroge Qatar naar het koude drassige Holland. De RRSS trok zich met groot gemak zelfs door de meest drassige stukken heen, zelfs een gedeelte waarvan ik dacht dat het te zwaar zou zijn bleek geen enkel probleem. De RRSS had het zwaar maar kwam niet vast te zitten, en dat verbaasde mij toch wel gezien het hoge gewicht én de wegbanden. Het sturen in het terrein ging lekker licht dankzij de snelheidsafhankelijke elektrische stuurbekrachtiging, licht en makkelijk sturen bij lage snelheden en juist zwaarder naarmate de snelheid toeneemt. Het stuurgevoel van deze auto is onder alle omstandigheden (terrein, stad, snelweg etc.) precies zoals het hoort te zijn, en dat maakt dat deze grote zware SUV stuurt als een stadsauto binnen de bebouwde en als een sportauto op de snelweg. Eigenlijk is de benaming SUV niet op zijn plaats, want deze auto is veel meer dan een SUV. Dit is eigenlijk gewoon een volwaardige terreinauto, die al zijn (Duitse) concurrenten ver achter zich laat als het op zwaar terrein aankomt. Aan het einde gekomen van de donderdag had ik het rotondecircus bijna geheel voor mij alleen. Toen ik laat op de avond van werk vertrok heb ik eerst even het motorblok opgewarmd en daarna de stand “Dynamic” ingeschakeld en het DSC uitgezet. Hier had ik dan eindelijk de ruimte om helemaal los te gaan. Het eerste rondje heb ik rustig (wat heet rustig met deze auto?) aan gedaan, maar zelfs dan al vloog ik iedereen voorbij. Elke bocht, hobbel of rotonderand is een eitje voor deze RRSS. Na het eerste rondje ging het gas er serieus op, maar omdat de muziek nog hard stond hoorde ik de banden slechts vaag piepen. Na het dicht draaien van de volumeknop kreeg ik door dat het er allemaal heftiger aan toeging dan ik dacht. Met “Ich will” van Rammstein keihard aan had ik eerder het idee dat ik een beetje aan het touren was, uh niet dus! Deze auto is zo bedrieglijk dat hij je constant voor de gek houdt. En dus heb ik het gaspedaal nog maar iets dieper ingetrapt, en nu ging ik uitsluitend met gierende banden over de rotondes en door de bochten heen. Dan weer glijdend, dan weer even snel en heftig uitbrekend, en vervolgens weer driftend op vier wielen de bocht door. Wat een auto!!!!!!!!!!!!!!!!! Op weg naar huis heb ik de RRSS nog even afgetankt en dat was uiteraard een hoog verbruik, 1:4,5 om precies te zijn.

Icoon
De Range Rover mag je volgens mij gerust een icoon noemen als het gaat om de geschiedenis van de SUV. Zelf vind ik de eerste vierkante Range Rover nog steeds een fraaie auto, juist vanwege dat extreme vierkante design. Toch is het verschil met de toenmalige Range Rover ongelofelijk groot, en dat zit ‘m niet eens zozeer in het uiterlijk. Het zijn vooral de niet zichtbare onderdelen die voor grote veranderingen en dus grote verbeteringen hebben gezorgd. Hoe groot de veranderingen van elke vernieuwde Range Rover ten opzichte van zijn voorganger zijn geweest in de praktijk, kan niet anders dan een leuke test zijn. Zo’n test zou je in Afrika moeten doen door een loodzware off road-route uit te zetten en dan kijken wie van de Range Rovers de snelste tijd klokt. In 2014 komt er trouwens een zeer efficiënte diesel-hybride op de markt, met een verwachte CO2-emissie van 169 g/km. Deze volledig vernieuwde Range Rover Supercharged heeft trouwens ook een eco-techniek aan boord, een start/stop-systeem wat zeker bij een Supercharged V8 in de files en voor stoplichten de nodige besparing op zal leveren. Ik ben heel erg benieuwd naar die dieselhybride, maar dat is nog even afwachten dus. Ik heb me meer dan uitstekend vermaakt tijdens de testweek, en dat had ik van tevoren niet verwacht. Vooral de fotoshoot in het drassige grasland achter Het Corpus was ongelofelijk leuk om te doen. De foto’s zijn een stuk spectaculairder geworden dan ik gedacht had, en ik wil Menno Korenhof bij deze dan ook hartelijk danken. Eindelijk weer eens foto’s van mezelf in plaats van dat ik de fotograaf ben zoals gewoonlijk.

Specificaties

Jaargang

2013

Carrosserie

SUV

Transmissie

Automaat

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Benzine

Type motor

Otto

Aantal cilinders

8

Acceleratie (0-100/sec)

5,3 seconden

Topsnelheid

250km/u

Vermogen

375(510)/6.000 kW (pk)/rpm

Koppel

625/2.500-5.500 nm/rpm

Cilinderinhoud

5.000/5.0 liter

Kleppen per cilinder

4

Compressieverhouding

1:9,5

Turbo

Supercharger

Aandrijving

4WD

Differentieel

Torque Vectoring

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Geventileerde schijven

Draaicirkel

12,1 meter

Vering

Elektronisch gestuurde luchtvering

Overig

Type bekleding

Leer

Velgen

21-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

18,3 liter/100 km

Snelweg

9,7 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

12,8 liter/100 km

C02 uitstoot

298 gram/km

Energielabel

G

Afmetingen

Lengte

4.850 mm

Breedte

2.220 mm

Hoogte

1.780 mm

Wielbasis

2.923 mm

Spoorbreedte voor

1.690 mm

Spoorbreedte achter

1.685 mm

Massa leeg

2.310 kg

Max. toelaatbare massa

3.050 kg

Aanhanger geremd

3.500 kg

Aanhanger ongeremd

750 kg

inhoud bagageruimte

784 liter

Bandenmaat

275/45-R21

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand