Naar de sjieke Capper geweest…
Ik kan mij nog herinneren dat toen Laurens van den Acker begon bij Renault ik erg aan zijn eerste creaties – mijn eigen Renault Twizy en de Renault Clio IV – moest wennen. Maar de grap is dus dat ik beide auto’s steeds mooier ben gaan vinden door de jaren heen. Dat is raar want 9 van de 10 keer als je een auto niet mooi vind of maar zozo vindt blijft dat zo. De zeldzame gevallen waarbij dat niet zo is dat zijn dé auto’s van topdesigners met perfect stijlgevoel en een brede visie. Zij kunnen iets ontwerpen wat je langzaam aan steeds mooier gaat vinden. Na vertrek bij Renault Nederland ben ik rechtdoor de kruising over gestoken en via de 1.000-drempelweg langs Rijsenhout naar huis gereden. Na twee verkeersdrempels reed ik een zeer sloom rijdend fossiel achterop die ik meteen maar besloot in te halen, want voor een goede beoordeling van de vering/demping moet ik met iets hogere snelheden over de verkeersdrempels heen rijden dan deze schildpad. Ik voerde de snelheid op van 50 km/u naar 70 km/u en dat deed ik precies bij de meest vervelende verkeersdrempel. Aangezien de Renault Captur een Crossover is met lange veerwegen zou-ie dat dus met groot gemak aan moeten kunnen. En inderdaad was het letterlijk geen centje pijn voor de vernieuwde Renault Captur. Dat had ik niet verwacht want zo hoog op de poten lijkt de Renault Captur ook weer niet te staan vanaf de zijkant gezien. Op de lange 1.000-drempelweg zocht ik tevergeefs naar het ESP-knopje, ik kan het ESP dus helaas niet uitzetten maar herinner mij dat dit bij de voorgaande versie ook niet kon. Aan net einde van de 1.000-drempelweg aangekomen zag ik in de verte een lange file voor het stoplicht en dus ben ik eerder dan normaal de dijk opgereden. De weggetjes omhoog de dijk op zijn 9 van de 10 keer onverhard, leuk dus om te doen met een Crossover. Ondanks de gewone Michelin Primacy 3 banden had de Renault Captur geen enkel probleem met het keienweggetje. Eenmaal op de dijk ben ik onder de Leimuiderbrug door gereden en aan de andere kant de dijk weer afgereden. Dit keer over een asfaltweggetje maar dat wist ik want ik rij daar regelmatig.
Op de provinciale weg aangekomen sloeg ik linksaf richting de A44 over een rotonde en een weg met een paar hele mooie asfalten verkeersdrempels (waarop de uitgaande demping uitstekend bleek te functioneren) en aan het einde een fantastisch mooi slingerbocht de A44 onderdoor en er aan de andere kant op. Ondanks de weinige kilometers had ik vanaf het begin direct vertrouwen in de Renault Captur. Natuurlijk wist ik dat het vorige model een uitstekende wegligging heeft en dat dit geen garantie biedt dat deze vernieuwde Renault Captur dat ook heeft maar zoiets voel je meteen. Renault is echt serieus goed bezig de afgelopen paar jaar, eigenlijk vind ik Renault beter dan sommige Duitse automerken. Vooral de Renault Talisman met 4Control vind ik een auto die met kop en schouders boven zijn concurrenten uitsteekt. Ik vloog met een lekker vaartje door de slingerbocht heen en ondanks de piepende banden greep het ESP niet in. Toen ik de snelweg opreed zag ik dat deze 120 Pk-auto 6 versnellingen heeft. Oké misschien wat veel voor een 120 Pk-auto maar het voordeel is dat je beter in het juiste toerengebied kunt rijden. Op de toerit moest ik vaart maken en dat ging nog verrassend goed ondanks die maar 120 Pk maar dankzij die 6 versnellingen, dus het is niet alleen goed om zuiniger te kunnen rijden maar dus ook om vaart te maken. Op de A44 ging de cruise control erop en ben ik met 120-130 km/u richting Leiden gereden. Bij het Transferium aangekomen had ik een Tesla Model S op mijn kont hangen, eens kijken of-ie me in de fraaie maar lastige afritbocht zou kunnen volgen. Ik vloog vlak langs de vangrail de afrit op en stuurde daarna de snelheid erin houdend hard naar links. Bye, bye Tesla…. Pk’s zeggen helemaal niets blijkt maar weer eens.
Sjieke pakezel
Dinsdag ben ik maar rustig binnendoor naar werk gereden want ik moest op weg naar werk nog wat spullen uit mijn verkochte Dacia-appartement (voor een prikkie gekocht en nu 4 jaar later bijna anderhalf keer de aankoopprijs ervoor gekregen) halen. Die moet namelijk leeg zijn voor ik op vakantie ga (motor -> Corsica -> Sardinië -> Sicilië -> home sweet home) want als ik terugkom dan moet ik de volgende dag tekenen bij de notaris en heb ik er dus geen tijd meer voor. Voor ik weg reed heb ik de Eco-knop ingedrukt want die stond niet aan zag ik. ’s Ochtends is het op de weg naar school altijd één grote bak ellende (ochtendspits + de brug gaat in de ochtendspits gewoon open soms wel 3 maal) want ik moet over de Lammebrug heen naar school. Hadden ze daar nou maar een aquaduct gebouwd dan waren alle problemen in 1 klap de wereld uit geweest. Tja politici en gezond verstand het bestaat gewoon niet en dus hou je dit soort ellende overal in Nederland. Maar Daan zou Daan niet zijn als hij als één van de zeer weinigen het perfecte sluipweggetje kent. Vroeger controleerde de politie hier regelmatig, maar sinds de vorming van een Nationale Politie zie je vrijwel geen politie meer op straat. Fijn voor mij! Na het inladen van mijn spullen – die ik niet in de garage opsla omdat ze daar niet tegen kunnen – moest ik voorzichtiger dan normaal naar school rijden. Het was niet anders helaas pindakaas. Er is echter één groot voordeel aan voorzichtig moeten rijden en dat is dat een auto dan zijn klasse kan bewijzen hoe ver ik als bestuurder dan toch weer kan gaan. In een slechte auto = slechte vering/demping valt dat tegen maar in een goede auto = goede vering/demping valt dat mee.
Bij mijn flat vandaan richting de N11 volgen een paar mooie bochten die een goede test zijn om te zien of de Renault Captur slecht-slecht of goed-goed is. Oké slecht-goed kan ook nog en goed-slecht ook maar meestal kom ik dat niet tegen. De vering/demping lijkt me goed maar dingen zoals stick-slip kunnen behoorlijk wat roet in het eten gooien. Wat dat betreft moet je als autojournalist behoorlijk veel van techniek weten en heb je voordeel als je motorrijder bent zoals ik. Motorrijders weten door de boot genomen meer van techniek dan de gemiddelde automobilist. Heel netjes strak sturend reed ik door de opritbocht heen de N11 op. Ik hoorde wat schuiven achterin maar dat was iets dat een beetje mocht schuiven. En zelfs zo heel netjes rustig rijdend maar toch strak sturend haalde ik toch nog meerdere auto’s in die paar mooie bochten in. Dag twee en ik had het nog meer naar mijn zin dan maandag, want: fijne 6-versnellingsbak + fijne koppeling + prima S&S + lekker stuurgevoel. Terug naar huis ben ik maar binnendoor gereden dat is lekkerder rijden namelijk. En verder deed ik het ook om nog even de snelheden en de bijbehorende versnelling op te schrijven. Daarbij kan ik meteen vermelden dat 1.500 toeren wel het minimum is, want ga je lager in toeren rijden dan vindt het motorblok dat niet leuk = te weinig koppel bij dat toerental. Het kwam neer op 50 km/u in de 4de versnelling – 60 km/u in de 5de versnelling – 70 km/u in de 6de versnelling.
Wakker worden Daan!!!
Driemaal is scheepsrecht? Blijkbaar wel want op de 3de dag werd ik plotseling wakker toen ik over de vele verkeersdrempels heen vloog rond het Diamantplein in Leiden. Ik was net bij de huisarts geweest om de niet-koelkast-versie van de vit. B12-ampullen te halen voor mijn motorvakantie (ik injecteer mezelf 2x p/wk) volgende week. Daarna moest ik naar het ziekenhuis om even wat bloeddifjes te maken en kleuren voor school. En om daar te komen ben ik omgereden geen idee waarom maar achteraf een hele verstandige keuze van mij. Op dag 1 en 2 zat ik een beetje in mijn piepzak met de vering/demping, die vond ik namelijk ietsiepietsie aan de comfortabele kant wat overigens vrij normaal is voor de gemiddelde Crossover. Ik vond ‘m dus niet té comfortabel maar ik bedoel hiermee dat het een klein beetje sportiever had gemogen. Maar dat was dus voordat ik over die hele lading verkeersdrempels heen was gevlogen want toen viel het kwartje. Deze verkeersdrempels zijn serieus hoog en steil en voor een Renault Clio onneembaar of je moet het leuk vinden je motorblok op straat te vinden na zo’n hoge/steile verkeersdrempel. Met deze vernieuwde Renault Captur is het echter fantastisch, ik voelde me bijna een 4WD-bestuurder zo goed deed-ie het. Zo zie je maar weer hoe je verrast kunt worden terwijl je het eigenlijk niet meer verwacht. Na het eten ben ik naar mijn garage gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen. Ik heb in plaats van 4 maar 1 foto gemaakt want anders moet ik 2 foto’s maken met en zonder afdekplaat en 2 foto’s met de achterbank naar achteren en naar voren geschoven. Dat was me iets teveel en dus heb ik de minimale hoeveelheid (met bodemplaat en achterbank naar achteren geschoven) en de maximale hoeveelheid (zonder bodemplaat en achterbank naar voren geschoven) gemeten.
Samsonite kofferset
Met bodemplaat en achterbank naar achteren geschoven
Met hoedenplank: 4×33-liter
Zonder hoedenplank: 50-liter + 4×33-liter + 13-liter
Zonder bodemplaat en achterbank naar voren geschoven (geen foto van)
Met hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 5×13-liter
Na het fotograferen van de Samsonite kofferset ben ik nog even snel naar Bas van Autobeklederij v/d Werf gereden want ik wilde natuurlijk wel graag weten of hij het interieur van de Initiale Parijs-versie net zo mooi vind als dat ik ’m vind. Zoals ik al verwacht had vond Bas het interieur ook mooi, vooral de drie kleuren leer in de rugleuning van de voorstoelen vond hij erg goed gevonden. En ook het dashboardkastje dat je naar voren trekt in plaats van openklapt vond hij erg handig. Dat het veel scheelt qua ruimte blijkt wel want ik kon mijn spiegelreflexcamera met de korte lens er in opbergen en dat lukt nooit in een dashboardkastje dat openklapt. Wat betreft het dashboard zelf daar is niet zoveel aan veranderd hoogstens zijn er wat dingen toegevoegd. Wat wel anders is ten opzichte van de gewone Renault Captur is de Bose audio. Die is duidelijk beter dan de standaard audio en daar heb ik dan ook even lekker van zitten genieten. Ik had net een nieuw liedje van YouTube in een mp3-file omgezet, OK van Robin Schulz feat. James Blunt. Dat is dus echt zo’n liedje die je maar eens paar jaar tegenkomt en die je ook niet anders dan keihard uit de speakers kunt laten knallen. Wat betreft de stoelen kan ik ook niet anders zeggen dan dat ze heerlijk zitten, ze zijn dus niet alleen mooi maar ze zitten ook ‘mooi’. De passagiers achterin zitten naast ‘mooi’ ook goed qua beenruimte. Schuif je de achterbank echter naar voren dan kunnen er alleen nog twee kinderen in een kinderzitje achterin zitten.
Kleine wasjes, grote wasjes…
Wie kent dat grappige liedje niet? Omdat ik in mijn appartement een (nu nog wel) een bovenlader heb staan had mijn moeder gevraagd of ik een was voor haar wil draaien. Ze had namelijk een zware was en dan gaat haar wasmachine zo staan schudden en met een bovenlader waar meer in past heb je daar geen last van. Ik vertrok dus met een figuurlijk zwaar beladen Renault Captur richting school. Na de zware was in de wasmachine te hebben gedaan ben ik naar school gereden via de N206/N11/N209. Ik had deze route al gereden maar ik hoopt dat ik de weg nu wat meer vrij zou hebben zodat ik wat meer het gas erop kon zetten. Richting de N11 kon ik mooi ruim op tijd rechts voorsorteren en reed ik als eerste op de opritbocht af en had ik ook nog eens groen. Ik dook met een lekker vaartje de opritbocht in en op wat licht piepende banden na vloog de Renault Captur er perfect doorheen. Op naar de mooie flauwe S-bocht de N11 op want daar kon ik de vorige keer niet zo hard doorheen als ik graag gewild had. In die bocht moet ik de g-krachten echt voelen anders was het niet goed. Dit keer had ik de flauwe S-bocht vrij en kon ik er precies zo hard doorheen zoals ik graag wilde. Voor een Crossover voelde het uitstekend aan en klopte het precies met wat ik voor ogen had. De afritbocht naar de weer geopende N209 (volgens Google Maps nog steeds dicht, huh?) was wel even spannend want ik dook er weer eens iets te hard in. Even remmen en gewoon weer strak verder sturen, het bleek geen enkel probleem voor de vernieuwde Renault Captur. Omdat de leerlingen vanwege jaarmarkt in Alphen a/d Rijn vrij waren mocht ik al om 13.00u naar huis. Lekker buiten de spits en dus heb ik even stevig het gas erop gezet.
De eerste mooie bocht is de opritbocht ter hoogte van Koudekerk a/d Rijn naar de N11. Dit is een ongelofelijke afknijpbocht met slechts een hele korte oprit. Hij is altijd weer leuk maar ook altijd weer spannend, dat is als je het gas erop zet zoals nu dus. Superstrak met net niet piepende banden stuurde ik de eerste haakse bocht van de U-bocht in. De tweede haakse bocht de N11 op os wat lastiger want er is vrijwel geen correctie mogelijk. Neem je deze bocht te hard dan glij je vanzelf zijdelings de N11 op en dat wil je absoluut niet. Maar zelfs al neme je deze bocht als een fossiel dan nog zijn er automobilisten die van je schrikken en naar links sturen, echt waar ik lieg niet maar het mag duidelijk zijn dat die gewoon niet op zitten te letten. Aan het einde van de N11 aangekomen stond ik helaas niet vooraan maar de auto voor mij was sneller dan de auto in de linkerbaan naast mij en dus gooide ik ‘m op het juiste moment naar links. Deze mooie lange flauwe bocht is altijd weer zo genadeloos lekker daar krijg ik nooit genoeg van. Ik schakelde snel terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas. De Renault Captur ging met toenemende snelheid steeds dieper in de linkerveren hangen, maar verrassend genoeg bleef het onderstel goed grip houden. Ik heb wel eens anders meegemaakt en toen moest ik echt van het gas af anders dreigde de auto er met mij vandoor te gaan. En da wilt ge niet!
ISH
Vrijdag was een hele rare dag, zo’n dag die je in je hele leven maar een paar keer overkomen. Ik moest op de ISH (International School of The Hague) mijn arbeidscontract tekenen dat per 01-11-2017 ingaat. Alweer een nieuwe baan? Jep op de 3de werkdag(!) van mijn vorige baan op woensdag 23-08-2017 was ik er al helemaal klaar mee. Mijn leidinggevende vond het nodig mij ten overstaan van collega’s en leerlingen te vernederen en ik heb ook nu nog steeds geen idee waarom. Dat moet je bij mij dus never-ever-nooit-niet doen want dan is het bij Daan meteen OVER en UIT! Vrijdag 8 september had ik een sollicitatiegesprek – iemand die daar werkt tipte mij over de vacature – op de ISH en ben meteen aangenomen. Vrijdag 22 september was mij gevraagd om het arbeidscontract te komen tekenen wat dus een lekker ritje naar Den Haag in de Renault Captur TCe 120 Initiale Paris betekende. Ik besloot de kortste route te nemen en dat is ook de route die ik straks naar school ga rijden. Ik was al een keer over de ventweg naast de A44 gereden maar ik besloot dit keer met een nog weer iets hogere snelheid over de snelheidsbrekers heen te vliegen. Toen ik de ventweg opreed zat er een Mini Countryman achter mij, een Mini op hoge pootjes zeg maar. Dat de Renault Captur echter nog weer hogere pootjes heeft bleek meteen bij de 1ste snelheidsbreker. De bumperklevende Mini lag na de 1ste snelheidsbreker meteen 100 meter achter. Daarna volgden nog 3 snelheidsbrekers waar ik met dubbele snelheid ten opzichte van de vorige keer overheen vloog. Het ongelofelijke gemak waarmee de Renault Captur dat deed verbaasde mij wel, het is tenslotte geen 4WD maar een doodgewone Crossover.
De snelheidsbreker die dan volgt is een hele mooie glooiende maar de laatste is dan gek genoeg weer een hele heftige hoge snelheidsbreker. Ik besloot er plankgas gevend in de 3de versnelling overheen te vliegen en dat ging verbazingwekkend goed voor een Crossover. Misschien moeten ze er ook maar eens over nadenken een tot 4WD gepimpte Renault Captur uit te brengen, volgens mij slaat zo’n auto heel goed aan bij het publiek. Bij de stoplichten aangekomen sloeg ik linksaf de N44 op richting Den Haag. Meteen ging de cruise control erop die overigens handig te bedienen is. Enige dingetje is dat het knopje voor het activeren van de cruise control/snelheidsbegrenzer onder de handrem zit. Richting de Hubertustunnel rijdend kreeg ik zomaar ineens zo’n heerlijk gevoel zoals je dat alleen bij bepaalde auto’s hebt en één automerk springt er dan uit en dat is Mazda. Dat ik me er nu op betrap ook zo’n gevoel te hebben in de Renault Captur is een ongelofelijk veer in de reet van Laurens van den Acker. Het is een auto die lekker koppelt, schakelt, stuurt en lekker zit kortom zeker voor een Crossover in deze prijsklasse uitstekend! Oké het is natuurlijk het topmodel ‘Paris Initiale’ maar dat is alleen de aankleding (o.a. zeer fraai beklede leren stoelen) en heel grappig de knipperlichten die ledje voor ledje gaan branden een soort van looplicht dus. Verder heeft deze Renault Captur TCe 120 Initiale Paris behalve keyless entry ook automatische vergrendeling als je van de auto wegloopt. Je hoort dan een grappig piepje waarna de portieren vergrendelen en de zijspiegels automatisch inklappen.
Sign and go!
De uitleg van de dame van P&O was zo uitgebreid dat ik bijna van mijn stoel viel maar dat kwam weer van de werkelijk uitstekende secundaire arbeidsvoorden zoals eenderde onkostenvergoeding van de zorgpremie, een 100 procent vergoeding van mijn dure zwemabonnement, een ruime reiskostenvergoeding en zelfs een arbeidsongeschiktheidsverzekering en nog veel meer. Bizar! Oké ik moet de hele dag Engels praten maar dat heb ik er wel voor over, ha, ha. Ik reed dus met een ongelofelijk lekker gevoel in mijn lijf weer naar huis in een hele lekkere auto dat kan toch niet beter of wel soms. Omdat ik lekker op tijd was ben ik nog gaan zwemmen in Katwijk aan Zee. De terugrit heb ik iets meer gas gegeven en daardoor was ik ruim op tijd in Katwijk aan Zee. Op de ventweg naast de A44 belandde ik nog wel even in een rare situatie. Er reed een tractor met zo’n grasmaai-arm en die was zo breed dat een vrachtwagen die erachter reed er niet langs kon. Ik kon er wel langs en omdat ik een gaatje zag ben ik rechts over het gras langs de vrachtwagen en daarna achter de tractor langs en vervolgens met de linkerwielen door het gras er voorbij gereden. Een actie die ik met een hatchback wel uit mijn hoofd had gelaten maar die met deze Crossover geen enkel probleem bleek te zijn. Kijk onder andere daarvoor koop je nou een Crossover! Ik ben meteen door gereden naar het zwembad want ik wilde nog wel even graag zwemmen vandaag. Uit zwemmen vandaan ben ik uiteraard via de opritbocht bij ’t Heen naar huis gereden + de rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Ik was heel erg benieuwd hoe de Renault Captur zich zou houden in de opritbocht bij ’t Heen want het ESP kan tenslotte niet uitgezet worden. Ik wachtte even tot ik de opritbocht vrij had want dan kon ik er tenminste plankgas doorheen rijden in de 2de versnelling. Ik reed rustig op de apex van de bocht af en gaf net voor de apex plankgas. Tot mijn verrassing ging het fantastisch en reed ik perfect op de grens zonder dat de Renault Captur begon uit te breken door de opritbocht heen. Niks geen ingrijpen van het ESP het was dus hetzelfde als bij de oude Renault Captur waar je meer het idee hebt dat deze auto een elektronisch sperdif heeft was dus absoluut niet zo is!
Na het eten ben ik naar Hans van Wijk motoren in Zoetermeer gereden om een nieuwe regenoveral, nieuwe regenwanten en hopelijk ook een nieuwe regenhoes voor mijn tanktas te kopen. De weg naar Zoetermeer is niet echt spannend behalve het laatste stuk met de grote rotonde vlak voor de A12. Omdat ik niet op zat te letten na ik één afslag te vroeg en dus moest ik omkeren. De tweede poging ging goed en omdat het stoplicht op groen stond en ik de weg vrij had ben ik op de linkerbaan gaan rijden zodat ik loeihard naar binnen kon snijden de rotonde op en af. En toen gebeurde er iets geks wat tot nog toe niet één keer was gebeurd. Het ESP greep keihard in en dat voelde heel vreemd aan want ik had het idee dat ik tegen iets aan was gereden maar dat was dus niet zo. Nu wist ik eindelijk waar de grens ligt, heel, heel erg ver dus maar het ESP grijpt dus echt in als het moment daar is en het echt moet. Op de terugweg ben ik uiteraard weer over de rotonde heen gereden, maar even dacht ik dat het zou mislukken want er stond een politieauto naast mij op de rotonde. Gelukkig reed die de andere kant op zodat ik heel mooi op de grens rijden de rotonde driekwart kon nemen en dat ging toch lekker. Blijkbaar bleef ik nu precies voor het punt dat het ESP hard ingrijpt, leuk om te weten maar meer ook niet. Dit tovert een glimlach op het gezicht van de testrijder maar eigenlijk is het gewoon fout, maar ja het is zo ontzettend leuk om te doen. Oh ja en voor ik het vergeet, ik vind die grille van deze Initiale Paris-versie zo ontzettend mooi, klasse!
Kleine wasjes, grote wasjes…
Wie kent dat grappige liedje niet? Omdat ik in mijn appartement een (nu nog wel) een bovenlader heb staan had mijn moeder gevraagd of ik een was voor haar wil draaien. Ze had namelijk een zware was en dan gaat haar wasmachine zo staan schudden en met een bovenlader waar meer in past heb je daar geen last van. Ik vertrok dus met een figuurlijk zwaar beladen Renault Captur richting school. Na de zware was in de wasmachine te hebben gedaan ben ik naar school gereden via de N206/N11/N209. Ik had deze route al gereden maar ik hoopt dat ik de weg nu wat meer vrij zou hebben zodat ik wat meer het gas erop kon zetten. Richting de N11 kon ik mooi ruim op tijd rechts voorsorteren en reed ik als eerste op de opritbocht af en had ik ook nog eens groen. Ik dook met een lekker vaartje de opritbocht in en op wat licht piepende banden na vloog de Renault Captur er perfect doorheen. Op naar de mooie flauwe S-bocht de N11 op want daar kon ik de vorige keer niet zo hard doorheen als ik graag gewild had. In die bocht moet ik de g-krachten echt voelen anders was het niet goed. Dit keer had ik de flauwe S-bocht vrij en kon ik er precies zo hard doorheen zoals ik graag wilde. Voor een Crossover voelde het uitstekend aan en klopte het precies met wat ik voor ogen had. De afritbocht naar de weer geopende N209 (volgens Google Maps nog steeds dicht, huh?) was wel even spannend want ik dook er weer eens iets te hard in. Even remmen en gewoon weer strak verder sturen, het bleek geen enkel probleem voor de vernieuwde Renault Captur. Omdat de leerlingen vanwege jaarmarkt in Alphen a/d Rijn vrij waren mocht ik al om 13.00u naar huis. Lekker buiten de spits en dus heb ik even stevig het gas erop gezet.
De eerste mooie bocht is de opritbocht ter hoogte van Koudekerk a/d Rijn naar de N11. Dit is een ongelofelijke afknijpbocht met slechts een hele korte oprit. Hij is altijd weer leuk maar ook altijd weer spannend, dat is als je het gas erop zet zoals nu dus. Superstrak met net niet piepende banden stuurde ik de eerste haakse bocht van de U-bocht in. De tweede haakse bocht de N11 op os wat lastiger want er is vrijwel geen correctie mogelijk. Neem je deze bocht te hard dan glij je vanzelf zijdelings de N11 op en dat wil je absoluut niet. Maar zelfs al neme je deze bocht als een fossiel dan nog zijn er automobilisten die van je schrikken en naar links sturen, echt waar ik lieg niet maar het mag duidelijk zijn dat die gewoon niet op zitten te letten. Aan het einde van de N11 aangekomen stond ik helaas niet vooraan maar de auto voor mij was sneller dan de auto in de linkerbaan naast mij en dus gooide ik ‘m op het juiste moment naar links. Deze mooie lange flauwe bocht is altijd weer zo genadeloos lekker daar krijg ik nooit genoeg van. Ik schakelde snel terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas. De Renault Captur ging met toenemende snelheid steeds dieper in de linkerveren hangen, maar verrassend genoeg bleef het onderstel goed grip houden. Ik heb wel eens anders meegemaakt en toen moest ik echt van het gas af anders dreigde de auto er met mij vandoor te gaan. En da wilt ge niet!
ISH
Vrijdag was een hele rare dag, zo’n dag die je in je hele leven maar een paar keer overkomen. Ik moest op de ISH (International School of The Hague) mijn arbeidscontract tekenen dat per 01-11-2017 ingaat. Alweer een nieuwe baan? Jep op de 3de werkdag(!) van mijn vorige baan op woensdag 23-08-2017 was ik er al helemaal klaar mee. Mijn leidinggevende vond het nodig mij ten overstaan van collega’s en leerlingen te vernederen en ik heb ook nu nog steeds geen idee waarom. Dat moet je bij mij dus never-ever-nooit-niet doen want dan is het bij Daan meteen OVER en UIT! Vrijdag 8 september had ik een sollicitatiegesprek – iemand die daar werkt tipte mij over de vacature – op de ISH en ben meteen aangenomen. Vrijdag 22 september was mij gevraagd om het arbeidscontract te komen tekenen wat dus een lekker ritje naar Den Haag in de Renault Captur TCe 120 Initiale Paris betekende. Ik besloot de kortste route te nemen en dat is ook de route die ik straks naar school ga rijden. Ik was al een keer over de ventweg naast de A44 gereden maar ik besloot dit keer met een nog weer iets hogere snelheid over de snelheidsbrekers heen te vliegen. Toen ik de ventweg opreed zat er een Mini Countryman achter mij, een Mini op hoge pootjes zeg maar. Dat de Renault Captur echter nog weer hogere pootjes heeft bleek meteen bij de 1ste snelheidsbreker. De bumperklevende Mini lag na de 1ste snelheidsbreker meteen 100 meter achter. Daarna volgden nog 3 snelheidsbrekers waar ik met dubbele snelheid ten opzichte van de vorige keer overheen vloog. Het ongelofelijke gemak waarmee de Renault Captur dat deed verbaasde mij wel, het is tenslotte geen 4WD maar een doodgewone Crossover.
De snelheidsbreker die dan volgt is een hele mooie glooiende maar de laatste is dan gek genoeg weer een hele heftige hoge snelheidsbreker. Ik besloot er plankgas gevend in de 3de versnelling overheen te vliegen en dat ging verbazingwekkend goed voor een Crossover. Misschien moeten ze er ook maar eens over nadenken een tot 4WD gepimpte Renault Captur uit te brengen, volgens mij slaat zo’n auto heel goed aan bij het publiek. Bij de stoplichten aangekomen sloeg ik linksaf de N44 op richting Den Haag. Meteen ging de cruise control erop die overigens handig te bedienen is. Enige dingetje is dat het knopje voor het activeren van de cruise control/snelheidsbegrenzer onder de handrem zit. Richting de Hubertustunnel rijdend kreeg ik zomaar ineens zo’n heerlijk gevoel zoals je dat alleen bij bepaalde auto’s hebt en één automerk springt er dan uit en dat is Mazda. Dat ik me er nu op betrap ook zo’n gevoel te hebben in de Renault Captur is een ongelofelijk veer in de reet van Laurens van den Acker. Het is een auto die lekker koppelt, schakelt, stuurt en lekker zit kortom zeker voor een Crossover in deze prijsklasse uitstekend! Oké het is natuurlijk het topmodel ‘Paris Initiale’ maar dat is alleen de aankleding (o.a. zeer fraai beklede leren stoelen) en heel grappig de knipperlichten die ledje voor ledje gaan branden een soort van looplicht dus. Verder heeft deze Renault Captur TCe 120 Initiale Paris behalve keyless entry ook automatische vergrendeling als je van de auto wegloopt. Je hoort dan een grappig piepje waarna de portieren vergrendelen en de zijspiegels automatisch inklappen.
Sign and go!
De uitleg van de dame van P&O was zo uitgebreid dat ik bijna van mijn stoel viel maar dat kwam weer van de werkelijk uitstekende secundaire arbeidsvoorden zoals eenderde onkostenvergoeding van de zorgpremie, een 100 procent vergoeding van mijn dure zwemabonnement, een ruime reiskostenvergoeding en zelfs een arbeidsongeschiktheidsverzekering en nog veel meer. Bizar! Oké ik moet de hele dag Engels praten maar dat heb ik er wel voor over, ha, ha. Ik reed dus met een ongelofelijk lekker gevoel in mijn lijf weer naar huis in een hele lekkere auto dat kan toch niet beter of wel soms. Omdat ik lekker op tijd was ben ik nog gaan zwemmen in Katwijk aan Zee. De terugrit heb ik iets meer gas gegeven en daardoor was ik ruim op tijd in Katwijk aan Zee. Op de ventweg naast de A44 belandde ik nog wel even in een rare situatie. Er reed een tractor met zo’n grasmaai-arm en die was zo breed dat een vrachtwagen die erachter reed er niet langs kon. Ik kon er wel langs en omdat ik een gaatje zag ben ik rechts over het gras langs de vrachtwagen en daarna achter de tractor langs en vervolgens met de linkerwielen door het gras er voorbij gereden. Een actie die ik met een hatchback wel uit mijn hoofd had gelaten maar die met deze Crossover geen enkel probleem bleek te zijn. Kijk onder andere daarvoor koop je nou een Crossover! Ik ben meteen door gereden naar het zwembad want ik wilde nog wel even graag zwemmen vandaag. Uit zwemmen vandaan ben ik uiteraard via de opritbocht bij ’t Heen naar huis gereden + de rotonde + S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Ik was heel erg benieuwd hoe de Renault Captur zich zou houden in de opritbocht bij ’t Heen want het ESP kan tenslotte niet uitgezet worden. Ik wachtte even tot ik de opritbocht vrij had want dan kon ik er tenminste plankgas doorheen rijden in de 2de versnelling. Ik reed rustig op de apex van de bocht af en gaf net voor de apex plankgas. Tot mijn verrassing ging het fantastisch en reed ik perfect op de grens zonder dat de Renault Captur begon uit te breken door de opritbocht heen. Niks geen ingrijpen van het ESP het was dus hetzelfde als bij de oude Renault Captur waar je meer het idee hebt dat deze auto een elektronisch sperdif heeft was dus absoluut niet zo is!
Na het eten ben ik naar Hans van Wijk motoren in Zoetermeer gereden om een nieuwe regenoveral, nieuwe regenwanten en hopelijk ook een nieuwe regenhoes voor mijn tanktas te kopen. De weg naar Zoetermeer is niet echt spannend behalve het laatste stuk met de grote rotonde vlak voor de A12. Omdat ik niet op zat te letten na ik één afslag te vroeg en dus moest ik omkeren. De tweede poging ging goed en omdat het stoplicht op groen stond en ik de weg vrij had ben ik op de linkerbaan gaan rijden zodat ik loeihard naar binnen kon snijden de rotonde op en af. En toen gebeurde er iets geks wat tot nog toe niet één keer was gebeurd. Het ESP greep keihard in en dat voelde heel vreemd aan want ik had het idee dat ik tegen iets aan was gereden maar dat was dus niet zo. Nu wist ik eindelijk waar de grens ligt, heel, heel erg ver dus maar het ESP grijpt dus echt in als het moment daar is en het echt moet. Op de terugweg ben ik uiteraard weer over de rotonde heen gereden, maar even dacht ik dat het zou mislukken want er stond een politieauto naast mij op de rotonde. Gelukkig reed die de andere kant op zodat ik heel mooi op de grens rijden de rotonde driekwart kon nemen en dat ging toch lekker. Blijkbaar bleef ik nu precies voor het punt dat het ESP hard ingrijpt, leuk om te weten maar meer ook niet. Dit tovert een glimlach op het gezicht van de testrijder maar eigenlijk is het gewoon fout, maar ja het is zo ontzettend leuk om te doen. Oh ja en voor ik het vergeet, ik vind die grille van deze Initiale Paris-versie zo ontzettend mooi, klasse!
Specificaties |
||
Jaargang |
2017 | |
Carrosserie |
Crossover | |
Transmissie |
Handgeschakeld | |
Aantal deuren |
5 deuren of meer | |
Brandstof |
Benzine | |
Type motor |
Otto | |
Aantal cilinders |
4 | |
Acceleratie (0-100/sec) |
9,9 seconden | |
Topsnelheid |
182km/u | |
Vermogen |
88(120)/5.000 kW (pk)/rpm | |
Koppel |
205/2.000 nm/rpm | |
Cilinderinhoud |
1.2/1.197 liter | |
Kleppen per cilinder |
4 | |
Turbo |
Turbo + intercooler | |
Aandrijving |
Voorwielaandrijving | |
Remmen voor |
Geventileerde schijven | |
Remmen achter |
Schijven | |
Draaicirkel |
10,42 meter | |
Overig |
||
Type bekleding |
Leer | |
Velgen |
17-inch | |
Milieu en veiligheid |
||
Verbruik |
||
Bebouwde kom |
6,0 liter/100 km | |
Snelweg |
4,5 liter/100 km | |
Gemiddeld verbruik |
5,1 liter/100 km | |
C02 uitstoot |
125 gram/km | |
Energielabel |
D | |
Afmetingen |
||
Lengte |
4.122 mm | |
Breedte |
1.778 mm | |
Hoogte |
1.566 mm | |
Wielbasis |
2.606 mm | |
Spoorbreedte voor |
1.531 mm | |
Spoorbreedte achter |
1.516 mm | |
Massa leeg |
1.170 kg | |
Max. toelaatbare massa |
1.727 kg | |
Laadvermogen |
557 kg | |
Aanhanger geremd |
1.200 kg | |
Aanhanger ongeremd |
635 kg | |
inhoud bagageruimte |
377/455 liter | |
Bandenmaat |
205/55-R17 | |
Kosten aanschaf |
||
Kosten gebruik per maand |