Joy Division
“Iedereen rijdt in een Seat Leon!”, zei een goede vriend van mij toen hij vertelde dat hij een nieuwe auto van de zaak uit mocht zoeken. “Ja maar niet deze!!!”, dacht ik bij mezelf toen ik weg reed bij Pon in Leusden-Zuid. Toen ik de reservering voor deze Seat Leon 1.2 TSI Sport aan het afspreken was, had ik werkelijk geen idee dat ik dít mee zou krijgen. Een in champagne-kleur gewrapte, fraai gestylede en verlaagde Seat Leon 1.2 TSI Sport met slechts 105 Pk. De overgang van de Jaguar XF 2.2D naar deze Seat Leon 1.2 TSI Sport had niet groter kunnen zijn! Van luxe comfortabele sedan naar een fantastisch mooi stuiterende hatchback. De eerste bocht voelde ik al aan het onderstel dat ik me ongelofelijk zou gaan misdragen. Deze auto kon ik zo ongegeneerd hard een bocht inhoeken, dat ik me niet eens kon herinneren wanneer ik voor het laatst in een dergelijke auto heb gereden. Ik dacht dat ik de Seat Leon nu wel gezien had en alle types wel getest had, dus ook de meest heftige versies. En dan word ik verdorie verrast door de meest zwakke versie die ik tot nu toe gereden heb, dit is leuker dan een Seat Leon Cupra R! Maar ja wat wil je ook met een sportieve verenset van Eibach en 18-inch Pirelli P Zero Nero Rosso banden. Dat kan maar één ding betekenen en dat grip met een hele grote “G”! Tel daar ook nog het heerlijke diepe uitlaatgeluid (het deed me denken aan de Alfa Romeo Giulietta Savali) uit de twee sportuitlaten bij op jullie begrijpen waarom ik elke ochtend met heel veel Plezier, met een hele grote “P”, in deze Seat Leon 1.2 TSI Sport stapte. Daan en de Seat oftewel de “Joy Division”.

Bloody sunday!
Er zijn zo van die zondagen die zijn om in te lijsten zo mooi. Zo ook zondag 8 januari, een zeer zonnige en fantastisch mooie zondag. Er gaat dan niets boven een lekker sportief autoritje en even hardlopen aan het strand. Het strand was nog steeds net zo smal als eerder deze week, veel ruimte om lekker rustig hard te lopen was er dus niet. Maar ach het was te doen en na het hardlopen ben ik even heerlijk naar Noordwijk aan Zee gereden via het Space Businesspark van Noordwijk. Het rijden in een Seat Leon is op dit soort dagen het leukste wat er is. Door de sportieve Eibach verlaagde verenset rijdt deze Seat Leon 1.2 TSI als een kart. Het is een behoorlijke tijd geleden dat ik zo ongelofelijk veel sportieve lol heb gehad met een testauto. Het lijkt erg in tegenspraak met elkaar, slechts 105 Pk en dan toch zo ongelofelijk veel lol kunnen hebben. Maar neem van mij maar aan dat het toch écht kan! Nadat ik Katwijk aan Zee achter me had gelaten reed ik rustig richting Noordwijk aan Zee. Ik had besloten op de heenweg gematigd sportief te rijden en op de terug even verschrikkelijk de beest uit te hangen (met het ESP uit!). De heenweg was al best leuk met een aantal mooie haakse bochten en een paar rotondes met een extra hoge rotonderand. Waar ik met vrijwel alle andere hatchbacks uit deze prijsklasse al vrij snel tegen de grens aanliep, ligt de grens van deze Seat Leon behoorlijk ver voor een doodgewone, zij het licht aangepaste, hatchback.

Bijna thuis stond er op de kruising naast het parkeerterrein van hotel-restaurant de Haagse Schouw plotseling een bloedrode Ducati 999 achter me. Ik gokte erop dat hij rechtsaf zou slaan. Eigenlijk wilde ik linksaf en naar huis rijden. Maar alleen al de lol van het rechtsaf slaan, waarna er direct een hele mooie lange flauwe bocht naar links begint onder de A44 door, met een Ducati 999 achter mij aan wilde ik niet laten lopen. ESP uit en het gas erop! En inderdaad sloeg de Duc ook rechtsaf en kwam achter mij aan. In het begin van de bocht zat hij nog achter mij, maar eenmaal vol accelererend in de bocht reed ik bij ‘m weg. Ik reed echt helemaal op de grens met de Seat Leon, harder dan dit kon echt niet want anders was ik in de vangrail (zie je niet vaak op zo’n plek, en dat zal wel een goede reden hebben) beland vrees ik. Meteen daarna sloeg ik linksaf de snelweg op, terwijl ik de Duc vol gas weg zag rijden over de ventweg. Dit is één van de mooiste maar ook meest lastige opritten in de omgeving van Leiden. Dat komt omdat deze oprit de rijbaan van het tegemoetkomende verkeer snijdt en het ook nog eens een S-bocht-oprit is. Al glijdend en met vol spinnende voorbanden reed ik de A44 op, wat is dat toch een heerlijk gevoel!

Op naar de bocht richting Voorschoten de Papelaan op, maar helaas bleek die bocht afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Dan maar rechtdoor over de N44 en op de eerste kruising omkeren. Vanaf de andere kant is de afslag namelijk wel open. Helaas stond er voor het stoplicht een truttenschudder voor me, maar direct na het stoplicht wordt het heel even tweebaans dus dan kon ik die 1-liter truttenschudder mooi inhalen. Zo gezegd zo geDaan en met een perfecte voorwieldrift ging ik er al glijdend langs, HEERLIJK! Daarna moest ik weer omdraaien en ben ik rustig naar huis gereden. Wat me opviel tijdens het passeren van de vele snelheidsvertragers op de ventweg naast de A44, is dat de Seat Leon 1.2 TSI Sport ondanks de verlaagde verenset helemaal niet zo’n verschrikkelijke stuiterbak is. Wat dat betreft valt er over de kwaliteit van veren van het topmerk Eibach natuurlijk niet te twisten. Voeg daarbij de goede uitgaande demping en je snapt wáárom deze Seat Leon 1.2 TSI Sport geen stuiterbak in de echte zin des woords is. Wil je meer lezen over verlagen en aanverwante tuningsmogelijkheden kijk dan even op www.tuning-gids.nl, ik kwam toevallig op deze website terecht en was onder de indruk van de kwaliteit.

Rust
Wat is nou een half uurtje zou je kunnen denken, maar oh wat scheelt dat half uurtje eerder naar werk rijden ongelofelijk veel. De drukte op de weg om 07.30u is zoveel minder dan om 08.00u dat wil je gewoon niet weten. Door die rust heb ik heerlijk de ruimte om me in de bochten en op de rotondes even heerlijk uit te leven met de Seat Leon. Wie of wat er ook achter mij zat te plakken, ik reed ze allemaal hopeloos zoek in de bochten en op de rotondes. Een veel snellere BMW die net nog een meter achter mijn bumper zat reed na de koeienrotonde opeens ruim 50 meter achter mij. Deze auto laat zich zo verschrikkelijk lekker en knalhard een bocht inhoeken, en over een rotonde heen jagen dat het bijna op SM-rijden (SM=SuperMoto) begint te lijken op een mooie hete zomerdag. Grote voordeel van dit 1.2 TSI-motorblok is dat het precies in het juiste toerengebied zijn maximum koppel heeft. Tussen de 2.000-4.000 toeren voelt het motorlok het sterkst aan, daarboven kun je wel ver doortrekken maar dat heeft niet veel zin. Dat mijn gevoel exact klopte kon ik aan de vermogens/koppel-grafiek van Ventura Tuning zien. Tussen de 2.000 en de 4.000 toeren bereikt het koppel zijn hoogste waarde en is ook het meest vlak. Op de foto van de vermogens/koppel-grafiek kun je lezen wat de toename is van het vermogen en koppel na een chiptuning. Wat nog wel interessant is dat is dat deze Seat Leon 1.2 TSI Sport zowel links en rechts een Seat sportuitlaat heeft. Waarschijnlijk levert dit nog wat extra Pk’s en koppel op na een chiptuning.

Inside and outside job
De binnenkant van deze Seat Leon 1.2 TSI Sport is anders dan die van de standaard versie. Er zit een veel betere geluidsinstallatie in (zie foto van de subwoofer in de kofferbak), de kuipstoelen zijn mooier, de sportuitlaten klinken mooi donker maar niet asociaal, de kleur is erg mooi kortom ik had logischerwijs dan ook erg veel bekijks. De audio/NavSat van Pioneer was weer eens wat anders dan ik gewend ben. Samen met de 200 Watt subwoofer klonken de MP3-songs op mijn USB-stick ook weer eens anders dan ik gewend ben. Eigenlijk is zo’n beetje alles aan deze auto anders dan ik gewend ben. De koppeling gaat heerlijk licht, het schakelen gaat al net zo licht, kortom iedereen die denkt dat hij de Seat Leon nu wel gezien heeft (dat dacht ik ook voor ik instapte) heeft het gewoon helemaal mis! Eigenlijk laat Seat met deze Leon 1.2 TSI zien dat een goedkope mooi aangeklede versie heel erg leuk kan zijn, verrassend leuk! Naast de fraaie binnenkant heeft deze Seat Leon 1.2 TSI Sport ook een zeer fraaie ingepakte (=wrap) champagne-kleurige buitenkant met pareleffect.

“Car wrapping” heet dat en dat komt uit Amerika. [quote www.blomsma.nl] Car wrapping is een uit de VS afkomstige trend om auto’s volledig naar eigen smaak te voorzien van opvallende (full color) afbeeldingen of designs. Hierbij wordt gebruik gemaakt van hoogwaardig zelfklevend vinyl in plaats van spuitwerk. Door auto’s volledig in te pakken met opvallende afbeeldingen en kleuren creëren zowel bedrijven als particulieren steeds meer een onderscheidende identiteit tegenover de massa. Car wrappen wordt niet alleen gebruikt om auto’s in te pakken met opvallende (reclame)uitingen, maar ook om auto’s relatief goedkoop om te kleuren in iedere gewenste kleur. Doordat de folie na bijvoorbeeld een leaseperiode verwijderd kan worden komt een onbeschadigde gangbare lakkleur tevoorschijn. Particulieren gebruiken het ‘omkleuren’ vooral om oudere auto’s van een nieuw jasje te voorzien of om sportwagens een opvallende carbon of matte look te geven. [/quote www.blomsma.nl]

Het betere stuiteren!
De rit naar werk was dodelijk saai, elke keer reed er een fossiel voor mij van het ergste soort. Slecht één mooie actie op een rotonde bracht wat leven in de brouwerij, bah wat een vervelende dag. En op weg naar huis kwam ik weer zo’n dwaas tegen die, komend vanuit de polder, snoeihard vlak voor me langs de rotonde op reed. Ik ben daarna meteen van de binnenring naar de buitenring door gereden, heb het gas erop gezet en ben alsnog buitenom voor ‘m langs gereden. Eenzelfde soort actie als met de Hyundai Veloster, alleen voelde dit totaal anders aan. Gelukkig had ik vanwege een vergadering ’s avonds wel een hele leuke rit voor de boeg, de rondweg van de Merenwijk in Leiden. En dan bedoel ik vooral de rondweg linksom langs de brandweerkazerne. Maar het begint eigenlijk al voor het belastingkantoor, na de stoplichten. De bocht na het stoplicht naar links en de weg met een rotonde en de verzakkingen lijken gemaakt voor de Seat Leon 1.2 TSI Sport. Waar andere auto’s al snel alle grip verliezen in het grensbereik daar stuitert deze Seat Leon vrolijk over alle verzakkingen heen. Aan het einde begint de rondweg en daar is het oppassen geblazen, want ik mag dan wel voorrang hebben maar zowel van links als van rechts rijden sommige automobilisten zonder vaart te minderen door. Toen ik ruim tien jaar geleden nog in de Merenwijk woonde gebeurden hier dan ook regelmatig ongelukken met zeer forse blikschade.

Direct na de bocht gaat de weg omhoog richting een bruggetje, met verzakkingen voor en na het bruggetje. En meteen na het bruggetje begint een flauwe bocht naar rechts en daarna volgt een hele snelle S-bocht en vervolgens een verraderlijke haakse bocht. Ik zette het gas er vol op en de Seat Leon had het even heel erg moeilijk en de banden zochten naar grip, maar desondanks kon ik het gas er dankzij het XDS (Seat’s versie van het elektronisch sperdifferentieel) op houden. Het voelt bijna als rally-rijden deze weg, ik vind dit veel leuker dan glad en strak asfalt dat veel voorspelbaarder is. Na de vergadering lag de rondweg er verlaten bij, en dus kon ik me ook nu weer heerlijk uitleven. Achteraf begreep ik waarom deze Seat Leon zo goed aanvoelt op dit slechte wegdek, aan de achterkant zit namelijk geen starre achteras maar onafhankelijke achterwielophanging. Het leuke aan een rondweg zoals deze is dat ik uitsluitend gebruik maak van de eerste drie versnellingen, en dat zijn precies de versnellingen waar deze Seat Leon 1.2 TSI Sport op zijn sterkst is. De vierde versnelling gaat ook nog wel maar ik voelde de kracht in die versnelling al duidelijk afnemen. Op de snelweg had ik nog wel iets aan de vierde versnelling als ik ver doortrok in toeren. In de vijfde en de zesde versnelling is alle trekkracht volledig verdwenen en gebeurt er hoegenaamd niets meer als je het gaspedaal op de bodem trapt.

Wegmisbruiker of weg-misbruiker?
Voor veel mensen betekent het woord “wegmisbruiker” iets heel anders dan de betekenis die ik eraan geef. Heel vroeger toen ik en mijn vrienden de buurt nog onveilig konden maken met onze opgevoerde brommers en later op onze motorfietsen, misbruikten we de weg omdat we gek waren op snelheid. Daar was toen nog de ruimte voor want files waren een zeldzaamheid in die dagen. De weg misbruiken is in mijn ogen dan ook iets heel anders dan een wegmisbruiker. Ik stop voor zebrapaden, ik laat oude dametjes met rollators altijd rustig oversteken, als het regent geef ik bijna alle fietsers (als ik ze op tijd zie) voorrang ook al hebben ze het niet, ik geef altijd richting aan, ik krijg zelden boetes en als ik er al eentje krijg is het meestal een flutbedrag. Kortom ik ben gewoon een hele nette verkeersdeelnemer, maar dat betekent niet dat ik de weg nooit misbruik. Een PR-manager van een motorimporteur zei ooit tegen mij: “Het is jou beroep om te hard te rijden.” Daar had hij helemaal gelijk in, maar dat te hard rijden deed ik dan wel op plaatsen waar het ook kon. Het liefst ging ik op vakantie met een testmotor en dan reed ik altijd in amper één dag terug naar huis. Dus bijvoorbeeld 1.400 kilometer non-stop in een tijdsbestek van slechts 12 uur. En dan reed ik altijd het liefst met snelheden van 200-300 km/u (afhankelijk van de motor) over de Duitse Autobahn van Basel tot aan Elten/Beek. Die Duitse Autobahn ligt er om misbruikt te worden, ja toch???

Afijn de laatste dag moest ik nog even de weg misbruiken, gewoon omdat dat zo ongelofelijk leuk is met deze Seat Leon 1.2 TSI Sport. Het was rustig op de weg die woensdagochtend om 07.00u, maar ik had nog wel even een leuke ontmoeting met een Peugeot RCZ 1.6 THP 200 Pk. Deze Peugeot RCZ is één van mijn favoriete auto’s als het om wegligging en vering/demping gaat. Op weg naar de koeienrotonde reed er één voor mij en daar weer voor reed een slome dodo met net iets meer dan 40 km/u. Ik voelde dat de Peugeot RCZ de vrije rotondering zou kiezen en het gas erop zou zetten. Het werd de buitenring en de bestuurder van de Peugeot RCZ gaf inderdaad stevig gas, maar ik kon er ondanks het zware gebrek aan Pk’s vlak achter blijven hangen met de Seat Leon. Maar dit was bij lange na nog geen misbruiken van de weg, dat moest nog komen en dat werd een zeer heftig misbruik! Eerst maar eens de haakse bocht rechtsaf, dan kon ik nog even die ene leuke rotonde meepikken. Met het ESP uit ging ik met een fraaie voorwieldrift door de rechterbocht. Daarna even een snelle volledig rotonderondje en op naar de grote rotonde. Wat toen volgde was zo verschrikkelijk lekker, dat is bijna niet in woorden uit te leggen. De Alfa Romeo Giulietta Savali was bijvoorbeeld ook heel erg leuk, maar dit was gewoon nóg leuker omdat het rijden in deze Seat aanvoelt als een kart! Hard en snel de bocht inhoeken, vol op het gas met een perfecte voorwieldrift de bocht uit accelereren, over verzakkingen heen springen en direct vol glijdend naar rechts sturen, zoiets bedoel ik.

Joy Division
Voor wie Joy Division niet kent, ga de waanzinnig mooie film Control van Anton Corbijn maar eens kijken. Er is waarschijnlijk geen enkele andere band uit het (post)punk-tijdperk geweest die zo’n grote invloed heeft gehad op de bands daarna. Ik denk dat bijna iedereen het nummer “Love will tear us apart” kent, maar gek genoeg weet bijna niemand dat dit mooie nummer van Joy Division is. Een toepasselijke liedje want ik kon maar met moeite afstand van deze leuke ingepakte Seat Leon 1.2 TSI Sport. Maar toen ik de mooie blonde assistente van de PR-manager van Seat de trap af zag komen lopen was ik de Seat Leon 1.2 TSI alweer vergeten, zo snel kan dat gaan dus.