Rijdend groen
Nog denkend aan de Skoda Roomster was ik benieuwd naar Skoda Fabia Combi Greenline met hetzelfde dieselmotorblok. Het 1.4 liter driecilinder dieselmotorblok doet in eerste instantie wat spartaans aan maar als je er eenmaal mee gaat rijden blijkt het een erg fijn motorblok. Ik vind ‘m in deze Greenline overigens alweer stiller als in de Skoda Roomster. Tsja Ecomotive, BlueMotion en nu bij Skoda dan de Greenline. Rijden in deze Eco-modellen heeft iets van een soort tegenstrijdheid in zich. Je zou verwachten dat je instapt in een high-tech dieselauto maar dat is dus niet zo. Geen superstille driecilinder diesel met 2.000 bar inspuitdruk, geen stop-go functie, geen hightech diesel dus zoals bv. de BMW 123d. Het verbaast mij altijd weer dat veel automobilisten maar vooral ook motorjournalisten niet verder kijken dan hun neus lang is.

Het eerste waar ze de driecilinder diesels van Seat, Skoda en Volkswagen op afbranden is het klopgeluid van dit motorblok. Net alsof dat de kwaliteit bepaalt van een auto. Ten eerste verdwijnt het grootste deel van het klopgeluid als de motor warm is en ten tweede is dit driecilinder dieselmotorblok zeer betrouwbaar terwijl je dat bij een dure BMW of Mercedes nog maar moet zien. En toch blijf je een beetje zitten met het gevoel van mhh… totdat je het prijskaartje ziet en het verbruik uitrekent na de eerste tankbeurt. Hoe snel kan een mens dan van mening veranderen en zijn driecilinder dieseltje de hemel inprijzen.

Huh?
Normaal gesproken ben ik eigenlijk nooit zo geinteresseerd in wat namen of woorden betekenen. Fabia: afgeleid van het Latijnse woord “Faba”, met de betekenis; boon. Tsja “boon”… Tuinboon? Die is namelijk groen. Spercieboon? Ook groen. Het enige verband dat ik zie met een auto die Fabia Greenline heet is het groen. Nou ja het zal wel, misschien heeft het in het Tsjechisch nog wel een hele andere betekenis. Maar okay de auto waar het om gaat is dus een Skoda Fabia Combi Greenline, een 1.4 diesel die een B-label heeft. Een zuinige auto dus en dat is in dan wel hip in deze tijden van energielabels en Eco-mobielen.

Inhaalactie Marinevliegkamp Valkenburg
Soms overkomen je wel eens van die dingen waar je alleen maar verschrikkelijk hard om kan lachen achteraf. Rijdend op een 50 km/u weg waar ze regelmatig staan te controleren ging iemand mij inhalen over een doorgetrokken streep precies ter hoogte van het “einde bebouwde kom”-bord. Het kan aan mij liggen maar dan geef ik gewoon gas richting de 80 km/u want de auto die mij aan het inhalen was mag daar helemaal niet rijden dus zag ik hem ook gewoon niet. Afijn hij haalde mij in maar vlak daarna moest de bestuurder in de remmen voor een zondagsrijder die 50 reed waar je dus 80 mag. Helaas voor hem zat ik net wat beter op te letten en was ik al aan het inhalen toen hij bedacht dat dat ook wel handig zou zijn voor hem.

Afijn, ik zat al naast hem toen hij in wilde halen en hij schrok zich dan ook een hoedje toen hij de inhaalmaneouvre inzette maar af moest breken omdat ik daar al reed. Dit soort automobilisten is typerend voor de gemiddelde Nederlandse automobilist; deze heeft namelijk altijd haast en haalt in waar het niet mag en anticipeert vervolgens totaal verkeerd en kijkt gewoon niet. Mijn neefje en ik hebben zeker een minuut lang keihard zitten lachen in de auto om zoveel domheid.

Goed opletten
Iedereen kent ze wel van die momenten dat je niet zit op te letten als je voorrang neemt omdat de auto van rechts nog ver genoeg lijkt. Je slaat af en omdat je in een Eco-auto rijdt met langere overbrengingsverhoudingen blijkt die tweede versnelling toch net wat te krap. De motor slaat helemaal dood en tergend langzaam kruipt de Skoda vooruit totdat de turbo gaat werken dan schiet je ineens vooruit. Het overkwam me meer dan eens en het was echt mijn eigen stomme schuld want zodra ik meer op de juiste versnelling lette, iets meer gas gaf, koppeling mooier op liet komen was het allemaal toppie en bleef zelfs snellere auto’s voor.

Want wat je ook vind van deze slechts 80 Pk sterke diesel een slome dodo is het zeker niet. Het is net als met al die andere Eco-racers, gewoon het gas erop houden en doortrekken in de (langere) versnellingen en je blijft je verbazen. Maar dat is dat natuurlijk niet de bedoeling want er staat niet voor niets Greenline op deze auto. Rij ‘m dan ook laag in toeren, gebruik de cruise-control waar nodig en laat de auto uitrijden waar nodig en je wordt beloond met een uitermate laag verbruik.

Mixed feelings
Soms doe je wel eens domme dingen waarvan je achteraf denkt dat had ik niet moeten doen. Deze Skoda is nogal comfortabel afgeveerd en dus ben ik benieuwd hoe ie zich houdt als ik over drempels heen vlieg. Minder slim is om over een brug heen te ‘springen’. Nou was dat niet helemaal de bedoeling dus ik kan deze actie mezelf niet helemaal kwalijk nemen. En ja hoor alweer was de oorzaak een Audi in dit geval een A4 Avant quattro. De beste man reed zo ontzettend langzaam op een weg waar je 80 mag dat ik weinig anders kon dan hem inhalen (het langzaam rijden was een excuus voor het feit dat ik haast had). Vlak na de inhaalactie moest ik over een bruggetje in het asfalt. Met ruim boven de 80 km/u rij je daar niet overheen maar ‘vlieg’ je daar bijkant overheen.

Vlak daarna komt echter nog een vergelijkbaar bruggetje maar de rottigheid daarvan is dat het scheef ligt en daardoor land je ook scheef en dat vind een comfortabel afgeveerde auto niet zo leuk, normaal gesproken dan… Toch ging de Skoda na de scheve ‘landing’ die gepaard ging met wat gezwieber gewoon netjes rechtdoor. Mijn bewondering voor de Skoda steeg dan ook met sprongen want ik had eerder verwacht dat je met een dergelijke auto op je kop in de boerensloot zou belanden zoals die keer met CornÈ Klijn toen ik in een BMW M6 met 120 km/u (officieel 150 km/u) op een boerenlandweggetje vol de rem in(de ABS)trapte. Ook dat liep uiteraard goed af alhoewel Corné een visioen had dat we ondersteboven in de boerensloot zouden belanden. Klinkt best spannend dit allemaal niet waar?

De balans opmaken
Eindelijk was daar dan de dag van het retourneren van de Skoda Fabia Combi Greenline 1.4 TDI, echt een hele mond vol. Nog ÈÈn keer even alles uitproberen en alles doorlopen om te kijken of deze Skoda Groen-bla-bla-milieu-ding echt wel zo goed is. Okay de vering is comfortabel maar dat neemt niet weg dat je met deze Skoda toch behoorlijk hard een bocht om kan. Veel harder als dat ik in eerste instantie gedacht had vlak na het ophalen. Veel mensen denken wel eens waarom zou je nou überhaupt uitproberen hoe hard je een bocht om kan met een testauto? Wel daar is een hele simpele reden voor. Wat veel automobilisten vergeten is dat je om wat voor reden dan ook in situaties terecht kan komen waarbij je auto behoorlijk uit kan breken. En geloof me dan is het toch wel heel erg lekker als je weet dat je niet ondersteboven in de slot terecht komt omdat je weet wat je auto kan. Daarom test ik ook altijd het ABS even uit met behoorlijke snelheid.

Wat me opviel tijdens een sprintje over de A27 richting Amersfoort is dat als je deze 1.4 liter driecilinder diesel in alle versnellingen doortrekt je met het grootste gemak ruim boven de 170 km/u komt en dan nog over hebt. Dat doet me weer denken aan die zuinigheidsrit met de Volkswagen Polo BlueMotion toen we (Mike en ik) met constant 180 km/u over de tolroute van Frankrijk richting België raasden. In België haalde ik zelfs even 220 km/u op de teller met deze slechts driecilinder diesel. In de vierde versnelling wil ie best nog wel maar het sterkste is deze 1.4 liter diesel in de eerste drie versnellingen alhoewel je dan wel goed op moet letten dat je ‘m boven de 2.500 toeren houdt. Het schakelen gaat superlicht en heel trefzeker en de koppeling gaat ook heel erg licht en is goed te doseren.

En dan het verbruik
Met gemak 1:18 bij zeer stevig doorrijden en een hele dikke 1:25 bij het Nieuwe Rijden. Mooi toch! En dat voor een ‘zware’ combi…