Oude-lullenauto of jonge flitsende Sedan?
Dat was me even schrikken toen ik de zilveren Suzuki SX4 Sedan voorgereden zag worden. “Wat is tie lelijk” was het allereerste wat door mijn hoofd heenschoot. Maar ja ik had geen tijd om even rustig rond de SX4 Sedan te lopen want we moesten direkt door naar Echt in Limburg voor een belangrijke afspraak. Eerst even snel mijn motorkleding en rugzak in de verrassend ruime kofferbak gegooid. Zo ruim had ik die kofferbak echt niet verwacht en dat ondanks dat hoge kontje. Na het instappen, afstellen van de stoel, het stuur en de spiegels kon de het contact omgedraaid worden. Zonder sleutel want op de SX4 Sedan (althans deze uitvoering) zit een ‘keyless’ systeem. Het dashboard is weinig anders dan dat van de andere Suzuki’s zoals de Swift. Gewoon simpel en overzichtelijk en gelukkig kan ik al mijn op glimmende schijfjes gebakken MP3-tjes afspelen.

Eenmaal op de snelweg werd de gang er meteen goed ingezet want we moesten nog een behoorlijk stuk rijden. Ondanks dat er drie volwassen mannen in de auto zaten moet ik zeggen dat de 1.6 liter benzinemotor het makkelijk aankan. Zelfs met plotselinge inhaalacties heeft de Suzuki geen enkel probleem. Verder kun je indien nodig met deze SX4 Sedan ook behoorlijk doorrijden want 150-160 km/u constant is een eitje en ook 180 km/u is geen enkel probleem. Het kost in ieder geval veel minder moeite als ik gedacht had.

Valt toch wel mee
Nadat ik de andere heren afgezet had bij BV Nimag (daar hadden ze hun auto achter gelaten) ging ik in mijn uppie op huis aan. Erg opvallend tjdens het optrekken in de eerste versnelling is het behoorlijk sportieve geluid wat onder de motorkap vandaan komt. In de tweede en derde versnelling is dat niet meer in die mate hoorbaar. Dat komt omdat de eerste versnelling nogal kort is waardoor de Suzuki snel in toeren klimt. De versnellingsbak schakelt echt prima alleen moest ik wel even wennen aan het late aangrijpen van de koppeling. Beetje hetzelfde als Volkswagen en vooral een kwestie van wennen als je net daarvoor een auto hebt gereden waarvan de koppeling wel vroeg aangrijpt.

Bij de afslag van de A2 naar de A12 heb ik uiteraard nog even stevig gas gegeven op die mooie fly-over. Met dik 140 km/u kon ik ruim op tijd invoegen voor de auto rechts van mij. De Suzuki hield zich prima dus over de wegligging was ik tot op dat moment dan ook dik tevreden. Eenmaal thuis heb ik de SX4 Sedan eens goed vanaf een afstandje bekeken en ik moest toen eerlijk toegeven dat mijn allereerste gedachte van “Wat is ie lelijk” toch wat voorbarig was. Terwijl ik naar de voordeur toeliep ging ik fantaseren hoe je deze SX4 Sedan met hele simpele middelen om zou kunnen toveren van een oude-lullenauto tot een jonge flitsende Sedan. In het blauw of oranje met iets grotere velgen (deze velgen vind ik echt overduidelijk te klein) en iets bredere banden moet deze SX4 Sedan er zeker een stuk beter uitzien.

Van zilver moet je echt houden, leuk voor de foto maar niet mijn kleur. Ik heb op de Suzuki-site even de andere kleuren bekeken en de zwarte ziet er bijvoorbeeld helemaal niet verkeerd uit, zeker niet als je er ook nog eens grotere velgen opzet. Na wat zoeken op het internet kreeg ik mijn gelijk volledig bevestigd met een foto van een hele mooie blauwe SX4 Sedan. Het kan dus wel!

Mooi weertje
De dag erna was het heerlijk weer en wat is dan mooier dan een rit door de Hollandse polders. Toch was ik niet geheel gerust want de avond ervoor was me iets overkomen wat ik nog nooit had meegemaakt tijdens het testen. Na terugkomst uit Limburg wilde ik ’s avonds nog even snel bij mijn broer langs. In een hele mooie bocht naar rechts gaaf ik even wat extra gas om te kijken hoe de SX4 Sedan zou reageren. Midden in de bocht begon de Suzuki wat te glijden, maar dat gebeurt met elke auto waarbij ik dit doe dus niets aan het handje. Dacht ik want plotseling en zonder enige waarschuwing vooraf was de SX4 Sedan in één keer alle grip kwijt en gleed richting de vluchtheuvel. Alleen door vol in de remmen te gaan (ABS werkt trouwens prima) kon ik voorkomen dat ik dwars tegen de stoeprand van de vluchtheuvel aangleed. Oef!, zoiets had ik nog nooit meegemaakt in alle voorafgaande testjaren want ik reed voor mijn gevoel namelijk nog lang niet op de grens.

Nou dacht ik na deze actie dat wordt niks meer met deze auto want het is echt uitgesloten dat ik de dan wel die grens nog een keer ga opzoeken. Stel je voor dat de SX4 Sedan met 100+ km/u volledig wegbreekt… Maar ja het bloed kruipt waar het niet gaan kan en op weg naar Theo ivm. de fotoshoot voor deze auto kon ik het echt even niet laten. Ter hoogte van het aquaduct bij Gouda richting Utrecht heb je een fantastisch mooie afslag en die neem ik dan ook graag met een iets te hoge snelheid. Al op de afslag rijdend vloog een Toyota Yaris mij met hoge snelheid voorbij om op het laatste moment alsnog voor mij langs de afslag op te duiken. Een Audi A6 waarmee de Toyota-rijder blijkbaar aan het racen was kon mij niet meer voorbij en moest achter mij blijven. Afijn nog meer het gas erop en halverwege de bocht voelde ik dat de SX4 tegen uitbreken aanzat. Toch bleef de SX4 mooi zijn spoor volgen en ik liep zelf op de Audi uit.

Direct daarna kwam een hele mooie doordraaier en binnen no time zat ik achter de Toyota terwijl de Audi moeite had om bij te blijven. Na deze afslagtest wist ik zeker dat het toch echt aan het vochtige nieuwe asfalt had gelegen dat de SX4 compleet alle grip kwijt was geraakt. Soms valt testen niet mee en zit je letterlijk met het zweet in je handen achter het stuur, maar ja dat hoort er nou eenmaal ook bij.

Steeds leuker
Langzamerhand begon ik deze SX4 Sedan steeds leuker te vinden alhoewel de SX4 Hatchback toch mijn favoriet zal blijven. Je moet deze Sedan echt mooi vinden en ik vrees dat dit toch meer de smaak van het wat oudere publiek onder ons zal zijn. Ik kreeg tijdens het testen namelijk heel vaak de term “oude-lullenauto” naar mijn hoofd geslingerd als ik vrienden of kennisen vroeg wat ze van de SX4 Sedan vonden. Toch kon al dit negatieve gepraat niet voorkomen dat ik naarmate de testweek vorderde steeds positiever tegen de SX4 Sedan ging aankijken. Grootste pluspunt vind ik absoluut het potente 1.6 liter VVT motorblok. Voor de slechts 107 Pk die deze auto maar aan boord heeft is tie behoorlijk rap, en ook kan je ‘m heerlijk ver doortrekken in alle vijf de versnellingen en dat is bij sommige 1.6 liter testauto’s wel eens anders. Het enige minpuntje wat ik kon ontdekken aan het weinig spannende interieur was de afwerking van de hemel bij de stijlen bovenaan de voorruit. Beetje knullig om te zien dat het kunststof na amper 2.500 km al aan het loslaten is. Zoiets mag echt niet en ik vind het zeer on-Suzuki als ik eerlijk ben.

Super-ABS-test
Helaas zijn nog niet alle motoren met ABS uitgerust maar bijna alle auto’s (behalve een TVR bijvoorbeeld) wel. Meestal test ik het ABS één keer tijdens de testperiode door met 50-80 km/u het rempedaal in één keer dicht te stampen zoals dat heet. Dat loopt altijd goed af omdat het ABS het altijd doet. No worries dus wat dat betreft. Helaas had ik tijdens deze test het ABS nog een keer zeer onverwacht hard nodig. Ik durf zelfs met 100% zekerheid te zeggen dat als er geen ABS op deze SX4 Sedan had gezeten ik netjes onder de oplegger van een vrachtwagen was geschoven. De laatste testdag was ik nog even met mijn neefje naar Goes gereden om wat spullen op te halen voor een redacteur van Motormaniacs. Eenmaal in Goes aanbelandt had ik voor een kruising netjes voorgesorteerd om linksaf te slaan. Plotseling zag ik echter op een ANWB-bord “Poel I” (het industrieterrein waar we moesten zijn) staan en dat was niet linksaf maar rechtdoor.

Dus ik dacht ik geef even richting aan en rij alsnog netjes rechtdoor. Dom, echt ongelofelijk dom! Door de felle laagstaande zon had ik een vrachtwagen met oplegger compleet over het hoofd gezien. In een ongelofelijke reflex stampte ik alsnog het rempedaal bijkant compleet door de bodemplaat want ik zag in een flits ineens iets voor me neus. Mijn neefje had de vrachtwagen ook totaal niet gezien en het enige wat hij kon uitbrengen toen we tot op minder dan een halve meter voor de vrachtwagen tot stilstand waren gekomen was: “Ik heb geen koffie meer nodig om wakker te worden!” Mijn neefje zei daarna dat hij maar niet snapte dat ik zo snel had kunnen remmen maar ja dat is toch vooral een kwestie van ten eerste oefening baart kunst en ten tweede absoluut niet roken, drinken en drugs gebruiken. Veel automobilisten onderschatten bijvoorbeeld het effect van alcohol (is ook een drug!) op hun reactievermogen en dus op hun reflexen. Als je namelijk zondagavond doorgezakt bent is die alcohol maandagochtend vroeg echt nog niet uit je bloed!

Zitten en ruimte
Met zijn vijven in deze auto is echt een eitje, ik stond echt verbaasd van de zit- en hoofdruimte. Het is al net als met de kofferruimte, ik vroeg mezelf elke keer als ik de kofferbak opende weer af waar die extra ruimte vandaan komt. Net alsof er een geheime bergruimte tevoorschijn komt. Toevallig moest ik tijdens de testweek tweemaal voor chauffeur spelen, één keer met drie volwassenen en twee kleine kinderen aan boord en een andere keer met vijf volwassenen. Ondanks de ‘kleine’ look van buiten blijkt net als met de ruime kofferbak ook de zitruimte voor de passagiers veel ruimer als je verwacht. Ik sta echt elke keer weer van te kijken hoe ontzettend ruim sommige klein uitziende auto’s zijn ten opzichte van sommige grote auto’s. Nog een groot pluspunt vond ik het zitcomfort, eindelijk eens stoelen waarop je niet al na een uur een pijnlijke kont krijgt. Verrassend al met al en zo werd ik langzaam aan steeds positiever over deze toch niet zo lelijke oude-lullenauto. Achteraf moet ik (alweer) toegeven dat het testen van dit soort auto’s leuker is dan het testen van snelle dure sportauto’s is omdat het testverslag namelijk geen voorspelbaar verhaaltje wordt.