Occorics…
Van dit woord kan ik werkelijk echt helemaal niets maken behalve dan dat als je dit woord op een A4-tje schrijft en voor de spiegel gaat staan je ineens “Scirocco” ziet staan. Ineens betekent het van een hele andere kant af bekeken wel iets. De oude Scirocco in een nieuw jasje, een nieuwe ‘oude’ auto die er echt vet uitziet. Zeker in die witte en felgroene kleur ziet de Scirocco er heel erg opvallend en strak uit. Dit is dan ook zo’n typische auto waar je als autojournalist echt ver van tevoren naar uit kan kijken. Na heel veel VW’s getest te hebben wist ik natuurlijk zonder een meter gereden te hebben wel dat het goed zit met deze fraaie auto ook al kreeg ik een rode mee en niet die opvallende witte of groene. Motor geparkeerd achter het stalen hek, spullen in de achterbak en snel terug naar Leiden. Op weg naar de snelweg neem ik altijd de bocht naar de oprit even met een beetje extra gas. Dat is zo’n lekkere haakse bocht en geeft meteen aan hoe een testauto aanvoelt. Met het ESP nog aan hoekte ik de Scirocco de bocht in naar de oprit. De Scirocco gleed totaal onverwachts en snel over vier wielen weg en brak meteen daarna van achteren naar links, rechts en links weg voordat het ESP de boel gecorrigeerd had. Mhh dat was nou niet bepaald de actie-reactie die ik verwacht had. Maar ja 2 graden celsius, koude banden, slecht en vies asfalt (ZOAB met pekel, rubber en olie etc.) ter plekke dus kan gebeuren dacht ik bij mezelf. Ja toch?

V-raaie W-agen
Direct na het instappen had kwam er zo’n lekker gevoel over me, mooie stoelen, fraai interieur gewoon een uitermate goed gevoel. De voorstoelen zijn in alle standen verstelbaar, stuur ook in hoogte en diepte afijn prima af te stellen dus voor de sportieve rijder. Het touchscreen dashboard ken ik uit de Tiguan, erg handig en erg fraai met veel mogelijkheden en een grote harde schijf en iPod-aansluiting. Het zicht rondom is wat beperkter als bij de gemiddelde gezinsauto van Volkswagen maar dat is een kwestie van rekening mee houden, dat weet je als je zo’n auto koopt. Ondanks dat de Scirocco een 3-deurs auto is kunnen passagiers prima achterin zitten en dat is met name bij dit type auto vaak wel anders.

Licht
Ook deze Scirocco heeft de van Volkswagen overbekende licht te bedienen versnellingsbak. Het schakelen gaat heel licht en precies, echt fantastisch net als de licht te bedienen en goed te doseren koppeling. In de eerste vier versnellingen ben je gewoon strak en snel weg pas in de vijfde en zesde versnelling begin je te voelen dat de 160 Pk niet genoeg meer zijn om nog echt snel te zijn. Vergelijk je het echter met veel andere auto’s dan vind ik de Volkswagen het wel beter doen in de vijfde en zesde versnelling als je het gaspedaal intrapt. Maar dat komt natuurlijk door de combinatie van een compressor (voor directe kracht bij een laag toerental) en een turbo (voor extra kracht bij hogere toerentallen) die er samen voor zorgen dat je ook dan nog redelijk wat kracht ontwikkelt waar andere atmosferische of turbo-motorblokken al half overleden zijn. Een twincharger heeft dus zo zijn voordelen en daardoor kan zelfs een licht 1.4 liter motorblok nog behoorlijk meekomen met de snellere dan wel dikkere auto’s. Ik heb nog even kort een wedstrijdje gedaan met een BMW 325 van het voorlaatste type, en ik was verrast hoe goed ik nog mee kon komen. Toen ik bij het eerstvolgende stoplicht stil stond en naast de BMW-rijder ging staan zag ik hem de hele tijd kijken naar de Scirocco.

Alweer?
Na het ophalen ben ik rustig op de cruise control naar mijn werk getuft af en toe even het gaspedaal wat dieper intrappend. Het overbekende 1.4 liter twincharger-motorblok doet perfect zijn werk en de 160 Pk’s worden heel netjes en mooi aan de wielen door gegeven. Wel houdt de Scirocco ervan om op toeren gehouden te worden maar ja je mag dan ook geen echt grote wonderen verwachten van een 1.4 liter motorblok, alhoelwel er zat auto’s zijn met een 2 liter motorblok die minder koppel hebben bij nota bene meer toeren dan dit blok. Motorisch gezien heeft VW de Scirocco dus zeker niet onderbemeten laat dat duidelijk zijn! Uit werk vandaan ben ik niet via de stoplichtenroute met kaarsrechte wegen naar huis gereden maar via de rotonderoute. Bij de eerste rotonde zat er zo’n Subarrel (zo noemt een vriend van mij Subaru’s altijd) rechts van mij en die wilde ik natuurlijk even voorblijven. Zodra ik echter het gas erop zette op de rotonde begon de Scirocco te glijden en weg te breken. Omdat het ESP aanstond corrigeerde de Scirocco zich weer snel maar ik had toch meteen zoiets van “Hey dat gebeurde me vanochtend ook al en ook toen gaf ik nog lang niet serieus gas!”

ESP/Vering
Zoals ik al schreef heeft de Scirocco ESP maar daarnaast ook nog een apart knopje om de vering aan te passen. Als er niets oplicht staat de vering in de normale middelste stand maar als je één keer op het knopje drukt licht het woord “Sport” op en als je nog een keer op het knopje drukt licht het woord “Comfort” op. Druk je nog een keer op het knopje dan licht er niets op en zit je weer in de normale stand. In de stand comfort voelt de Scirocco een stuk minder strak aan tijdens sportief rijden, niet echt aan te raden dus maar waarschijnlijk heerlijk als je met 200+ km/u over de Autobahn scheurt met de cruise control aan. Zelf reed ik veelal met de vering in standje normaal en alleen als ik echt gas gaf dan zette ik ‘m op sportief en dat kan ik ook echt aanraden.
Na de twee lichte uitglijders met de Scirocco was ik toch heel erg benieuwd naar het waarom? Het gebeurde namelijk op momenten dat het mij met een vergelijkbare testauto met óók een elektronisch differentieel (de Alfa Romeo MiTo) niet overkwam. Het voelde totaal onzeker aan en mijn vertrouwen in de Scirocco was dan ook behoorlijk afgenomen. Op dus naar het grote parkeerterrein in Katwijk aan Zee, het ESP eraf en eens kijken hoe de Scirocco zich houdt als ik met het gas er vol op een paar mooie achtjes maak. Tot mijn grote verbazing gebeurde er helemaal niets geks! Terug naar Leiden dus maar weer maar dan wel via de mooiste oprit in de wijde omgeving, die bij ’t Heen een industrieterrein in Katwijk.

En…
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een Mini Cooper die ook de afslag opdraaide. Een extra reden om een beetje extra gas te geven. Eenmaal in de haakse bocht van de oprit trapte ik het gaspedaal steeds dieper in. In eerste instantie had de Scirrocco wat last van overstuur en begon dus aan de voorkant te glijden om even later een paar keer weg te breken naar links en naar rechts wat vervolgens door het ESP netjes werd gecorrigeerd. Later die week heb ik dezelfde oprit nog een keer genomen maar nu was ik zelfs compleet de controle over de Scirocco kwijt, die van het ene op het andere moment over vier wielen weg begon te glijden en heel eventjes zelfs totaal onbestuurbaar raakte. Bij alle andere testauto’s die ik gereden heb ging de auto aan de voorkant glijden (onderstuur, heel normaal voor een voorwielaangedreven auto) maar bleef de auto grip houden en kon ik door meer of minder gas te geven de auto door de haakse bocht heen sturen. Op dat moment was ik het vertrouwen in de Scirocco echt even volledig kwijt. Aan de banden kan het niet liggen want de Conti’s die om de velgen liggen zijn dezelfde als die van de Golf GTI en daar heb ik dat probleem echt nooit mee gehad. De Volkswagen Golf GTI is in mijn ogen dan ook de betere auto als ik heel eerlijk mag ja zelfs moet zijn. Het lastige van dit hele verhaal is dat ik als autojournalist vergelijkingsmateriaal heb – de Alfa Romeo MiTo in dit geval – waarmee ik de Scirocco natuurlijk vergelijk dat is volkomen logisch en gerechtvaardigd. De grens van de MiTo ligt zo ver dat je die natuurlijk met de Scirocco ook op gaat zoeken dat is vanuit het oogpunt van een testrijder niet meer dan logisch. Helaas ligt de grens van de Scirocco dus niet zover als die van de MiTo, een andere constatering kan ik niet maken.

En nog een allerlaatste keer…
Op weg naar huis reed ik ’s avonds niet zoals altijd via de rotonderoute naar huis maar via de rechttoe-rechtaan stoplichtenroute want ik had geen eens zin meer om rotonde te nemen met de Scirocco. Vlakbij het postkantoor in Leiden is er een mooie bocht naar links en ik had verdorie zowaar de hele rechterbaan vrij. Ff het stoplicht halen dacht ik bij mezelf dus het gas erop en met een snelheid die ruim binnen mijn normale testmarges lag reed… uh beter gezegd gleed ik de bocht door want ook nu weer liet de Scirocco het volledig afweten (met het ESP aan!). Ik gleed weg met een bochtensnelheid die normaal gesproken een eitje moet zijn voor een sportieve auto als deze Scirocco. Echt verbazingwekkend en vooral hoe onvoorspelbaar slecht de wegligging van deze Scirocco zomaar in eens kan zijn. Ik snap er echt helemaal niets meer van en geef het op na deze zoveelste uitglijer.

Alles uitgelezen
Bij de importeur zijn ze serieus op mijn klachten in gegaan en hebben ze de elektronica (ESP, elektronisch differentieel etc.) uitgelezen maar daar bleek niets mis mee. Ook hebben er verschillende mensen van de importeur nog in de Volkswagen Scirocco gereden en die hebben helaas mijn bevindingen niet kunnen reproduceren. Het blijft natuurlijk een ongelofelijk lastig verhaal omdat het bij mij juist gebeurde op momenten dat ik het niet verwachtte (ik reed dus nog lang niet op de grens!), en verder heb ik als autojournalist vergelijkingsmateriaal, in de vorm van een Alfa Romeo MiTo, die de Volkswagen-importeur niet heeft. Ik baal echt ongelofelijk dat ik niet de vinger erop heb kunnen leggen wat nou exact het probleem is. En mijn journalistenhart doet pijn dat ik dit moet neerschrijven maar ook die dingen gebeuren en dan moet je er naar mijn mening alles aan doen om te achterhalen wat de oorzaak is. Voorlopig hou ik het erop dat Volkswagen het elektronisch differentieel nog niet zo goed voor elkaar heeft als Alfa Romeo. Misschien hadden ze bij Volkswagen toch beter het puur mechanische Torsen-differentieel tussen de voorwielen kunnen monteren zoals ook de Alfa Romeo 147 Q2 en de GT Q2 hebben. Dan omzeil je namelijk het probleem van de software die je nou eenmaal nodig hebt om ingewikkelde elektronica – zoals bv. een elektronisch differentieel – hun werk te laten doen.