Balletdanser
Mijn zwager heef twee Suzuki Baleno’s gehad van de eerste generatie (1996 en 1998), beiden met een automaat net als deze nieuwe Suzuki Baleno zij het dat dit een CVT is oftewel een traploze automaat. Omdat ik zelf geen auto heb (oké sinds 2013 een Renault Twizy maar daar kun je niet mee op de snelweg) leende ik vaak zijn Suzuki Baleno dus ik heb heel wat kilometers afgelegd in die oude Baleno’s. Die Baleno’s hadden allebei kauwgomballenvering dus daarmee danste ik werkelijk door de bochten en over de rotondes heen. Ik was oprecht verrast toen ik las dat Suzuki met een nieuwe Baleno zou komen, en ik was erg benieuwd naar het design en de motorisatie. Het design bleek conservatiever dan dat van de nieuwe Suzuki SX4, maar voor een volumemodel als dit mag dat. En als de wegligging en het verbruik goed zijn dan boeit het design mij werkelijk helemaal niets als ik eerlijk ben. Toen ik het lijstje met de beschikbare demo’s kreeg zag ik tot mijn verrassing er eentje met een CVT tussen staan. Aangezien ik een liefhebber ben van CVT koos ik dus voor die versie. Op de parkeerplaats was het even zoeken naar de Suzuki Baleno, maar na een paar keer deur-open/deur-dicht hadden we ‘m gevonden. Een werkelijk KNALRODE Suzuki Baleno met een 1.2-liter motor met CVT. Even een krabbel zetten en wegwezen richting Wijk bij Duurstede, waar ik langs moest bij de meest eerlijke accountant – Leo Verhoed/www.leoverhoef.nl – van Nederland. Hij zou mij gaan helpen om aangifte bij de politie te doen tegen de Gemeente Leiden wegens boekhoudfraude met betrekking tot de jaarrekening van 2015. Leiden zegt dat ze 16,2 miljoen hebben over gehouden in 2015 maar in werkelijkheid staan ze 10,8 miljoen in de min heeft Leo nagerekend.

Ik had al gezien dat ik een keyless-entry contactsleutel in mijn handen gedrukt had gekregen, ik moest dus op zoek naar een startknop. Na het starten ben ik richting de A27 gereden waarna ik via de A12 richting Bunnik zou rijden en daarna binnendoor naar Wijk bij Duurstede. De oprit naar de A27 is erg leuk omdat het een dubbelbaans rotonde met daarna een hele mooi slinger in de oprit. Ik heb de rotonde en de oprit direct maar sportief genomen, dan wist ik tenminste meteen waar ik aan toe was met deze nieuwe Suzuki Baleno. En inderdaad helde de Suzuki Baleno voor mijn gevoel (de actiefoto’s zullen het uit gaan wijzen) behoorlijk over op de rotonde en in de fraaie opritbocht, en ook was er sprake van matig onderstuur maar het voelde allemaal wel heel erg lekker én zeker aan. De grip van de 16-inch Bridgestone Ecopia EP150 banden met een lage rolweerstand is uitstekend, net als het stuurgevoel en de wegligging. Daarna was het op de Adaptive Cruise Control – huh op deze auto? – met 100 km/u richting de A12. De ACC heeft 1-3 streepjes om de afstand tot de voorligger mee in te stellen. Bij het eerste stoplicht op de provinciale weg richting Wijk bij Duurstede heb ik meteen maar even uitgeprobeerd wat het ACC zou doen als ik op een stilstaande auto voor het stoplicht afrijd. Het ACC bleek zich ruim op tijd net onder de 40 km/u automatisch uit te schakelen, en ik moest dus zelf remmen om tot stilstand te komen. De minimum rijsnelheid van dit ACC is overigens 40 km/u, jammer ik had liever 30 km/u gezien vanwege de vele 30-zones in veel dorpjes en steden.

Merceduh…
Op het tweede stoplicht afrijdend kwam er tijdelijk een rijstrook bij die na het stoplicht weer samenvoegden tot één rijstrook. Er kwam een Mercedes B-klasse naast mij staan dus ik dacht: “Leuk dan kan ik even kijken hoe snel deze Suzuki met een slechts 90 Pk sterke 1.2-DualJet motor en CVT-versnellingsbak is.” Een auto met CVT heeft het grote voordeel dat-ie direct hoog in toeren schiet en dat de naald van de toerenteller daar ‘vastgeplakt’ blijft staan gedurende het plankgas accelereren. Uiteraard heb ik ook even het S-knopje op de versnellingspook ingedrukt, wat een hoger maximum toerental tijdens het accelereren tot gevolg heeft. Ik kon een grote glimlach niet onderdrukken toen de dame in de veel sterkere Mercedes B-klasse mij niet voorbij kwam en dus achter mij in moest voegen. Meteen na het stoplichtsprintje heb ik het ACC op 80 km/u vast gezet, maar de Mercedes-dame was blijkbaar zo pissig dat ze de stoplichtsprint verloren had dat ze op amper één meter op mijn bumper ging hangen. Tja en dan ben je bij Daan aan het verkeerde adres, trap op de rem, nog steeds bumperkleven, nog een trap op de rem, nog steeds bumperkleven, het ACC uitgeschakeld en de snelheid tijdelijk laten zakken tot 60 km/u en toen hield mevrouw dan eindelijk netjes afstand. Na een goed gesprek met Leo Verhoef – we zaten helemaal op één lijn – ben ik op huis aangereden, maar ik heb nog wel even de benzinetank vol gegooid voor een betrouwbare verbruiksmeting. Ik zat me op de provinciale weg al te verheugen op de mooie afslag en oprit naar de A12, ik rij ‘m niet vaak maar dan wil ik wel graag vooraan staan als het even kan.

Bij de A12 aangekomen reed er een nogal irritante automobilist naast-voor mij, ik heb dan altijd zoiets van als je niet weet welke kant je op moet ga dan even ergens langs de kant van de weg staan. Toen ik een gaatje zag heb ik even kort plankgas gegeven en ben er via de verkeerde invoegstrook rechts buitenom langs gereden. En raad eens wat?, ik kon meteen heel mooi door de mooie linkerbocht rijdend perfect voorsorteren voor het stoplicht naar de oprit van de A12. Er kwam nog wel een auto rechts naast me staan, maar na de stoplichtsprint met die Mercedes had ik er wel vertrouwen in. S-knopje ingedrukt en bij groen het gaspedaal op de bodem getrapt waarna ik heel fraai links-rechts vol accelererend door de mooie opritbocht heen reed. Ondanks de comfortabele vering/demping, het overhellen en de eco-banden is de wegligging goed te noemen. Ik had meer onderstuur verwacht en meer onbalans, ik ben dus benieuwd wat me nog wat te wachten staat aan verrassing(en). Het ritje naar Leiden was er niet eentje van rechtuit zo die gaat op de cruise control, want bij De Meern was ik het drukke Nederland-komt-weer-op-stoom-en-terug-van-vakantie-verkeer zat en ben de snelweg af gegaan. Binnendoor vanaf De Meern tot aan Bodegraven is een hele fraaie rit, en daar had ik wel even zin in met dit mooie weer.

Waar zijn ze toch mee bezig bij Suzuki?
Vroeger waren Suzuki’s al goed en betrouwbaar, maar op dit moment vind ik ze toch wel erg goed bezig bij Suzuki. Het is allemaal een stuk beter op alle fronten zoals bv. de Suzuki Vitara die ik laatst heb getest, en dan zoveel beter dat de nieuwe Suzuki’s zich met groot gemak kunnen meten met hun duurdere concurrenten. En dan komt het grote voordeel van Suzuki en dat is dat de aanschafprijs een stuk lager is dan die van de concurrenten. En juist daarvoor is een steeds groter koperspubliek te vinden, want die 1.000,- van Rutte en alle andere beloofde voordeeltjes kunnen we nog heel erg lang op wachten. Bij De Meern was het nog even klooien om op de afrit te komen want het was behoorlijk druk en het invoegende verkeer zorgde ervoor dat ik maar met grote moeite de afrit op kon rijden. Gelukkig is die op-/afrit heel erg lang en had ik uiteindelijk dus voldoende tijd. De linkerbocht na het stoplicht is een hele mooie S-bocht, maar helaas stond er een auto voor mij bij het stoplicht. Achteraf baalde ik dat ik de auto voor mij niet ingehaald heb want het had makkelijk gekund, maar ik dacht dat die jonge knul wel door zou rijden maar hij reed werkelijk als een fossiel. Aansluiten dus maar en hopen dat ik op het stuk naar de Oude Rijn de weg vrij zou hebben. Op het rechte stuk langs de geluidswal heb ik de jonge knul wat weg laten rijden, dan kon ik tenminste in de mooie flauwe rechterbocht naar de rotonde gas geven, en hopelijk daarna op de volgende rotonde in één ruk door naar de Oude Rijn doorstomen. Het liep precies zoals ik gehoopt had en ik kon heel mooi in de bocht hangend de rotonde op- en afrijden. De wegligging beviel me prima en op de volgende rotonde heb ik er dan ook nog een tandje bij gezet. De slinger na de rotonde is behoorlijk heftig als je de vaart erin houdt, maar ook dat deed de Suzuki Baleno goed. Daarna ging het ACC er weer op en ben ik lekker gaan genieten van het mooie weer en de omgeving.

Op de rotonde naar Breukelen heb ik meteen even de L-stand als motorrem uitgeprobeerd, dat deed ik in de Suzuki Baleno van mijn zwager ook altijd. In de L-stand gaat het toerental omhoog en rem je dus af op de motor, en mag dan wat minder zijn (die had een echte automaat en geen CVT) dan van de oude Suzuki Baleno van mijn zwager maar het werkt wel. Daardoor kon ik zonder te remmen heel mooi vloeiend de rotonde op- en afrijden. De route langs de Oude Rijn is mooi maar wel rechtdoor tot aan Woerden waar het weer leuk wordt. Op de grote rotonde richting Woerden-Centrum kon ik even heel mooi de glijvaardigheid uittesten want de rotonde was leeg toen ik aan kwam gereden. Ik rijd dan altijd deze rotonde op en geef gas terwijl ik het stuur omgooi en via de binnenring een zo scherp mogelijke draai maak. De Suzuki Baleno maakte een perfecte driekwart pirouette, en weer verraste deze auto mij. Ik wil toch even terugkomen op die comfortabele vering/demping, want die is beter dan ik in eerst instantie gedacht had. De vering/demping neigt toch meer naar de sportieve dan de comfortabele kant. Bij de volgende stoplichten ben ik rechtsaf geslagen om daarna verder langs de zuidkant van de Oude Rijn naar huis te rijden. Dat is een mooie route die uitkomt op één van mijn testtrajecten in Bodegraven. Aan het einde van de weg langs de Oude Rijn sloeg ik linksaf richting de N11. De eerste rotonde is een gewone rotonde maar de tweede is een lange ovale rotonde, die is wat lastiger omdat je lekker lang met twee wielen over de rotonderand heen kunt rijden. Aan het einde moet ik na het ‘landen’ met de twee linkerwielen meteen hard een rechterbocht insturen. Dat vraagt dus nogal wat van de vering/demping want het onderstel moet snel weer in balans zijn. Dat deed de Suzuki Baleno echter verrassend goed, maar het ESP stond nog steeds aan dus ik was benieuwd hoe het zou zijn met het ESP uit. De rest van het testtraject kon ik niets meer testen want ik moest achter het overige verkeer aanrijden helaas pindakaas.

Bijna aanrijding
Zaterdag heb ik een beetje van alles en nog wat gedaan, ik ben eerst maar even gaan zwemmen dan had ik dat tenminste gehad. Daarna ben ik de Samsonite kofferset gaan fotograferen, en toen ik de kofferbak open deed schrok ik. Die leek me behoorlijk klein en daarom wilde ik eerst niet alle koffers van de standaard hatchback-kofferset meenemen. Maar oké laat ik ze toch maar allemaal meenemen, je weet maar nooit dacht ik. En na wat passen en meten bleek zowaar bijna de gehele standaard hatchback-kofferset erin te passen. Dat had ik absoluut niet verwacht dus alweer blijkt deze Suzuki Baleno een verrassing in petto te hebben. Ik ben benieuwd hoe het rondje SBP zal gaan met het ESP uit.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter

Na net eten ben ik in de Suzuki Baleno gestapt richting het Space Business Park, het is er wel niet echt een auto voor maar omdat-ie zo goed is wilde ik wel eens weten HOE goed. Op weg naar het SBP had ik nog bijna een aanrijding met een man in een Toyota Auris Hybrid. We stonden allebei vooraan bij het stoplicht en toen het groen werd sneed hij de bocht zo ontzettend af dat als ik niet had geclaxonneerd hij vol bij mij naar binnen was gereden. Het klinkt raar maar ik let daar altijd heel erg goed op, misschien omdat het mij iets te vaak is overkomen. Gek genoeg gebeurt het bijna altijd op dezelfde plekken! Na de bocht ben ik door gereden richting Klei-Oost waar ik de N206 heb verlaten, even over de N206 heen en gaan met die banaan. Het ESP had ik voor het stoplicht al uitgezet, daarvoor moet je de ESP-knop even een aantal seconden ingedrukt houden. Helaas heeft de Suzuki Baleno geen stuurflippers zoals bijvoorbeeld de Honda Jazz die wel heeft. Ik moest dus alles op het gas doen, wat betekende elke keer voor een bocht plankgas geven in de Sport-stand. In de Sport-stand vliegt de toerenteller altijd naar het maximum toerental, en daardoor kon ik het maximale eruit halen althans dat hoopte ik. De eerste bocht kon ik nog geen gas geven vanwege een voorligger maar in de eerste haakse bocht piepten de banden al lichtjes. Daarna gaf ik stevig gas in de flauwe bocht en bij de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen gaf ik plankgas en gooide in één keer het stuur om en gleed dwars met piepende banden de vrachtwagenparkeerplaats op. Dat ging veel beter en mooier dan ik verwacht had, ik bedoel maar 90 Pk, CVT zonder stuurflippers en 16-inch ecobanden daar kan en mag je eigenlijk niets van verwachten. Toch? Uh jawel dus en meer dan dat het is véél beter dan ik een dag eerder had durven dromen toen ik instapte.

Op de actiefoto’s (zijn zondag gemaakt) is goed te zien dat het binnenste achterwiel geen enkele keer los komt van het asfalt, en ook het overhellen viel mij eerlijk gezegd erg mee. Maar vooral het aan het asfalt gekleefd blijven van dat binnenste achterwiel is een hele belangrijke bevinding, dàt verklaart namelijk precies waarom de wegligging zo goed is ondanks die eco-banden. Na de vrachtwagenparkeerplaats vloog ik lekker hard de rechts-links-combinatie in en ook dat ging tot mijn verrassing fantastisch. En ook de verkeersdrempel + haakse rechterbocht danste ik heel mooi met doorheen, net als de hoge verkeersdrempel en rotonde + blinde rechterbocht. Het ging allemaal zo ontzettend makkelijk dat ik me schaam dat ik bij het instappen dacht “Het is maar een eenvoudige Suzuki Baleno met maar 90 Pk” want dat is het absoluut niet! Deze auto is goed, heel erg goed zelfs als je de prijs in ogenschouw neemt. Als laatste dan nog even de noordelijke oprit naar de N206 en daarna nog even de oprit bij ’t Heen. Direct na de rotonde gaf ik plankgas en in de eerste scherpe bocht van de oprit had ik even wat last van onderstuur, maar de Suzuki Baleno liet zich heel makkelijk corrigeren. Daarna stoomde de Suzuki Baleno lekker door en ik had zelfs zoveel vaart dat-ie even de banden liet piepen toen ik de N206 opreed. Daarna heb ik meteen bij ’t Heen weer de afrit genomen, en die is nog wel leuk maar toch minder spannend dan vroeger. Aan het einde draaide ik meteen weer om en reed rustig op de apex af waarna ik plankgas gaf en heel er mooi door te spelen met het gas steeds net niet uitbrekend door de opritbocht heen reed. Echt heerlijk en ik was verbaasd over de kracht van het 1.2-liter DualJet motorblok dat toch echt maar 90 Pk heeft op papier. Maar hier kun je weer eens goed zien wat het effect is van een perfect afgesteld motorblok. Bij voormalig MarineVliegkamp aangekomen was het zo druk dat ik maar rustig naar huis ben gereden.

Roosje
Zondag moest ik weer rijden voor de familie en toen ik het achterportier open deed was ik ronduit verbaasd over de ongelofelijke beenruimte. Ik heb nogal lange benen en zet de bestuurdersstoel dus altijd een behoorlijk eind naar achteren. Maar zelfs dan nog heeft de passagier achter mij een zee van beenruimte, die mij deed denken aan de Nissan Pulsar maar die auto is fors duurder dan deze Suzuki Baleno. En van die 25 Pk meer vraag ik me sterk af of je die in de praktijk echt merkt, laat staan dat-ie het verbruik haalt van de Suzuki Baleno. Alhoewel ik op het moment dat ik dit schrijf beide (de gewone en de snelweg) zuinigheidsritten nog moest maken had ik vertrouwen in een goede afloop, want Suzuki haalt wel altijd het verbruik wat ze opgeven in de brochure, en soms zelfs nog beter. De familie was dan ook te spreken over de Suzuki Baleno, en dat is toch weer mooi meegenomen niet dan. Weer thuis kreeg ik een belletje van mijn moeder of ik de jongste van mijn zus in Katwijk aan Zee op wilde halen, ze verveelde zich en wilde graag naar oma. Ik ben meteen in de auto gesprongen en ben Roosje op gaan halen. Dat kwam goed uit want dan kon ik dit keer door de opritbocht bij ’t Heen rijden met het ESP aan. De weg naar Katwijk aan Zee heb ik nog even mijn favoriete testtraject met de asfalten verkeersdrempels gereden. En nou komt het idiote want ik had het gevoel dat het anders aanvoelde dan de vorige keer. Nee niet slechter maar juist beter dan de vorige keer, en dat is me al eens eerder overkomen maar het is zeldzaam.

Het past wel een beetje bij deze auto, want dag na dag begon ik ’m steeds maar weer leuker te vinden. Dat zijn wel de testauto’s die mij bijblijven dus als mensen mij vragen wat ik een goede auto in een bepaalde prijsklasse vind dan zit deze Suzuki Baleno daar zeker bij. Terug naar huis rijdend ben ik nu wel met het ESP aan door de opritbocht bij ’t Heen gereden, en dat was TOTAAL anders dan met het ESP uit. Nu geen onderstuur of uitbreken maar superstrak langs de witte lijn sturend door de 180-gradenbocht heen. Na thuiskomst ben ik eerst even wat gaan drinken om daarna naar mijn zwager te rijden voor de fotoshoot. De sfeerfoto’s heb ik op het mooiste deel van de Leidse singels gemaakt, de Witte Singel en de Zoeterwoudse Singel. Dat zijn gek genoeg overigens ook de rustigste Singels van Leiden, prima dus om wat mooie foto’s te schieten. De actiefoto’s heb ik gemaakt in de buurt van Ab Motoren, de motorzaak waar ik altijd kom voor mijn banden en beurten. De actiefoto’s zijn voor mijn testverslag altijd het belangrijkst ook al zijn ze misschien wat saai in vergelijking met de vaak veel fraaiere sfeerfoto’s. Op de actiefoto’s kon ik zien wat ik al dacht te voelen, want ondanks dat de Suzuki Baleno comfortabeler vering/demping heeft dan de Peugeot 208 die ik pas getest heb liftte de Suzuki Baleno geen binnenste achterwiel van het asfalt bij een zeer sportief genomen bocht. Op één foto kun je heel duidelijk zien dat de Suzuki Baleno sterk overhelt maar dat-ie ondanks de torsie-as toch het binnenste achterwiel niet van het asfalt lift.

Zuinigheidsrit één dag voor de hitte des doods
Maandagavond moest het gebeuren want als het dinsdag t/m donderdag richting de 30 graden Celsius gaat dan is het ’s avonds druk het strand, en dat kan ik niet hebben met mijn zuinigheidsrit die langs het Zandvoortse strand voert. Toen ik de Suzuki Baleno af wilde tanken stond er een wit busje (de nummer 1 in de verkeershufter top 10) zo geparkeerd bij pomp 1 dat ik de Suzuki Baleno dwars moest zetten om te kunnen tanken bij pomp 2. Na het volgooien van de benzinetank ben ik even gaan hoofdreken en kwam ik na sportief doorrijden in een stadse omgeving uit op 1:17,96. Dat vond ik helemaal niet verkeerd nadat ik in de papieren brochure las dat Suzuki 1:19,24 opgeeft voor in de stad. Ik had dus goede hoop dat ik het laagst opgegeven verbruik van 1:27,03 wel zou gaan halen die maandagavond. Het mooie aan een CVT is dat als je rustig optrekt de toerentellernaald doodleuk rond die 1.100 toeren blijft hangen. Pas bij 70 km/u ging het toerental iets omhoog naar 1.250 toeren en bij 80 km/u draait het motorblok 1.400 toeren. Bij 80 km/u heb ik het ACC vast gezet en daar zou-ie voorlopig wel op blijven staan. ’s Avonds op weg naar huis heeft iedereen altijd haast want op een gegeven moment hing er een hele rij auto’s achter mij. Die hebben dus allemaal ruim harder dan 80 km/u gereden, want 5 minuten geleden reed er niemand achter mij. Kilometer na kilometer zie je ze er dan afgaan bij de afslag Noordwijk-Lisse-etc. totdat er ter hoogte van de haakse bocht bij De Zilk nog maar drie auto’s achter mij reden. Een BMW, een VW en een Audi, drie auto’s van Duitse makelij die zich alledrie overduidelijk zaten te irriteren (ik reed toch echt 80 km/u) aan mij, want dat kon ik zien aan hun licht slingerende rijgedrag. Zo van even kijken wie de boel zo ophoudt…

Ruim voor de bocht schakelde ik het ACC uit en remde iets op de motor af met behulp van de L-stand, waarna ik heel erg mooi superstrak (ik stond er zelf van te kijken) door de haakse bocht heen reed. Na de bocht keek ik even waar die dikke Duitsers nou waren gebleven, ha, ha. Zoek gereden worden door een lullige Suzuki Baleno dat moet toch behoorlijk ‘Scheisse’ zijn voor deze drie mannen. Ook in de bocht erna bleef ik lachen om de Duitsers, want zodra ze mij weer bijgehaald hadden reed ik ze in/op de eerste de beste bocht of rotonde weer los. In Vogelenzang ging het gas eraf en reed ik netjes met 40 km/u verder. Op de bomenweg had ik eindelijk weer eens niemand voor me rijden, heerlijk want je kunt hier met groot gemak met 60 km/u op de ACC door de bochten heen rijden. Bij de Nachtegalenlaan aangekomen moest ik helaas remmen, want er kwam uit de blinde bocht een auto van rechts. In de mooie lange S-bocht heb ik bijna 50 km/u aangehouden, en de Suzuki Baleno reed verrassend mooi door de beide uiteinde van de S heen. Verrassend want als ik dit met de oude Suzuki Baleno van mijn zwager (de zwager waarmee ik altijd alle actie- en sfeerfoto’s maak) had gedaan dan was ik dwars door de heg gereden of de bocht uit gedanst. De Suzuki Baleno blijft me oprecht steeds weer verbazen, en om heel eerlijk te zijn vind ik dat de leukste testauto’s. Ondertussen had ik het raam van het linkerportier half open gedaan, het was namelijk best warm in de auto.

En ineens stopte de muziek en leek het wel alsof de boel vast gelopen was, maar toen schoot mij te binnen dat ik daar in de Suzuki Vitara ook last van had gehad. Blijkbaar zit er een bug in dit type audiosysteem, ik zal het eens navragen vrijdag bij de PR-manager. Het rijden ging werkelijk heerlijk en dat komt vooral door het fantastisch fijne 1.2-liter DualJet motorblok in combinatie met de CVT. De afstelling van dit motorblok is werkelijk perfect en dat vertaalt zich altijd in een mooi verbruik is mijn ervaring (Mazda heeft dat ook zo goed voor elkaar). Richting de boulevard bleef het allemaal lekker gaan, ik hoefde nergens te remmen en kon mooi met een constante snelheid overal doorrijden. Op die ene remactie na was het een perfect rit wat dat betreft. Op de duinenweg kon ik weer even lekker 80 km/u rijden, en voor ik het wist reed ik alweer op de weg terug naar Katwijk aan Zee. Op de boulevard kwam er een grote bestelbus met een hond op de passagiersplaats achter mij hangen. Daarna begon een kat-en-muis-spelletje dat tot aan Vogelenzang duurde. In iedere bocht en op iedere rotonde reed ik van de bestelbus weg, waarna hij weer stevig gas gaf en al snel weer achter me reed. Ik moest daar wel om lachen maar het bleef maar zo doorgaan, en die hond zat werkelijk stoïcijns naast zijn baasje. Eenmaal weer op de N206 ging het ACC er weer op en reed ik netjes met 80 km/u richting Katwijk aan Zee. Ik stopte weer bij pomp 2 en begon met het vullen van de benzinetank, 1 liter, klik nog voor de 2 liter, klik-klik-klik zoals altijd en de meter bleef steken op een verbijsterend goede 2,15 liter wat neerkomt op een waanzinnig laag verbruik van maar liefst 1:32,47. Wow dat had ik absoluut niet verwacht!

Joechee!
Woensdagochtend moest ik vroeg opstaan want ik moest naar Rotterdam, ik had een afspraak met iemand op Weena-Zuid. Omdat ik totaal geen zin had om te betalen voor het parkeren heb ik zitten zoeken naar de dichtstbijzijnde plek waar het parkeren gratis is. Dat bleek bij het CBR in Overschie maar toen ik daar aankwam stond er zo’n mannetje te controleren. ik ben omgedraaid en de eerstvolgende weg ingereden en dat bleek de Jachthaven van Rotterdam te zijn en daar kon ik ook – dat was zelfs dichterbij – gratis parkeren. De wandeling naar Weena-Zuid was slechts een kwartier, en dat bespaarde me ruim €10,- parkeerkosten en daar kun je met deze Suzuki Baleno iets van 150-170 km mee rijden. Het was bloedheet die dag en misschien wel de heetste dag van het jaar, maar ondanks dat deze auto airco heeft heb ik dat niet aangezet. Ik zet liever de ramen open want het was nog zo lang achter elkaar heet en dan is de wind nog niet zo bloedheet. Bovendien zuipt een airco benzine en dat is slecht voor het verbruik en daar hou ik dus ook niet van. Het ritje naar Rotterdam was probleemloos en vrij saai maar de verkeersdrukte viel mij heel erg mee. De terugweg zou een stuk leuker worden want dan kon ik de afslag Leidschendam nemen, daarna de afrit richting Leidschendam-Centrum en dan via de hotsebotseknotseweg via Stompwijk terug naar Leiden. Ik had werkelijk geen flauw idee hoe goed deze Suzuki Baleno het zou doen op deze hoge-g-krachten-afslag, heftige-verzakkingen-afrit en de hotsebotseknotseweg langs de Stompwijksche Vaart. Laat ik eerlijk zijn dat ik zeker wist dat-ie het goed zou doen maar echt hoge verwachtingen had ik niet. Toen ik vertrok uit Rotterdam moest ik nog even van één snelheid het toerental in de Sport-stand opschrijven. Wat opvalt zijn de lage toerentallen in de D-stand, die zijn mooi laag wat gunstig is voor het verbruik.

Snelheid Toerental D-Stand Toerental S-stand
50 km/u 1.100 2.400
60 km/u 1.100 2.700
70 km/u 1.250 3.000
80 km/u 1.400 3.400
100 km/u 1.750 4.000
120 km/u 2.200 4.500

Bij de afslag Leidschendam aangekomen ben ik er eens goed voor gaan zitten, en het lukte om op het allerlaatst mogelijke moment hard naar binnen te sturen. Ik had een lekker vaartje en kon mooi het gas erop houden toen ik naar binnen sneed. Een dikke Mercedes die net nog vlak achter me zat verdween razend snel in mijn achteruitkijkspiegel. De druk op de banden was hoog maar bij het stoplicht aangekomen had ik het gevoel dat het nog harder had gekund. Na het stoplicht viel er een lesauto stil maar gelukkig kon ik daar door snel plankgas te geven omheen sturen met piepende banden. Daarna nam ik op de grote kruising bij de stoplichten de afrit naar Leidschendam-Centrum, die met de twee grote verzakkingen. Ik kon direct na mijn voorligger naar binnen snijden, want die nam gelukkig de rechterbaan. Ik gaf stevig gas voor de verzakkingen en was benieuwd naar wat het onderstel zou doen. Uh weinig dus want de Suzuki Baleno danste werkelijk perfect over de verzakkingen heen. Zo mooi als dit had ik niet verwacht dus nu was ik wel heel erg benieuwd naar de klinkerweg langs de Stompwijksche Vaart. En ook daar verraste de Suzuki Baleno mij met voorbeeldig weggedrag, het was beter dan ik verwacht had op deze vervelende klinkerweg. Ik snap er niets van hoe het kan dat het nu allemaal lekkerder en beter aanvoelt dan in het begin van de test. Ik weet dat mijn gevoel goed is want ik voel en merk dingen die anderen niet voelen, en het bewijs zoals actiefoto’s of een vermogensuitdraai bevestigen mijn gelijk. Maar soms word ik voor mijn gevoel in de war gebracht en toch ook weer niet, want de actiefoto’s leveren het bewijs voor de uitstekende wegligging. ik moet dan ook eerlijk toegeven dat deze Suzuki Belano echt ruim beter is dan ik in eerste instantie dacht. Pas toen ik het absurd gewicht van 890 kg zag staan (de handbak weegt zelfs maar 840 kg) in de online brochure viel eindelijk het kwartje bij mij WAAROM deze auto zo’n goede wegligging heeft. Ga dus nooit maar dan ook nooit op het uiterlijk af bij Suzuki want dan ga je ongenadig in de fout. Bekijk dit YouTube-filmpje maar daar laat Suzuki precies zien hoe ze dat lage gewicht voor elkaar gekregen hebben. En een laag gewicht is behalve een betere wegligging, kortere remweg en uiteraard ook een lager verbruik, het klopt allemaal dus als een bus. Oh en de nieuwe Suzuki Baleno is desondanks 10 procent stijver dan zijn voorganger.

YouTube-filmpje nieuw Suzuki Belano platform

Zweterige zuinigheidsrit
Donderdag 25 augustus 2016 zou een memorabele dag voor mij worden. Ik zou die dag registeraccountant Leo Verhoef ophalen in Wijk bij Duurstede en samen met hem op het hoofdbureau van politie in Leiden aangifte doen tegen de Gemeente Leiden wegens boekhoudfraude over de jaarrekening van 2015. Dat zou wel even een ritje worden want Leiden – Wijk bij Duurstede vice versa is bij elkaar zo’n +300 km. Een mooie mogelijkheid om een snelwegzuinigheidsrit van te maken, Leo en ik hadden namelijk geen haast en dus kon ik gerust de hele weg 100 km/u rijden. Nou ja bijna de hele weg natuurlijk want er zaten ook nog een paar korte stukjes bebouwde kom en provinciale weg bij. Rond 08.15u ben ik uit Leiden vertrokken en ik besloot via een sluipweggetje naar de A4/N11 te rijden. Ik had namelijk geen zin om in die dagelijkse file op de Churchilllaan te gaan staan. Op weg naar de N11 zat ik mij te ergeren aan een vrouw in een Audi cabrio – je verwacht het niet – die zich zeer irritant gedroeg. Op de oprit naar de A4/N11 wilde ze mij inhalen terwijl dat allang niet meer kon, want de invoegstrook hield al op en toch proberen hè! Aan het einde van de oprit heb ik haar maar rechts ingehaald maar ik had zoveel vaart aan het begin, in en aan het einde van de slinger dat Suzuki Baleno begon uit te breken in de haakse rechterbocht. Maar het ging goed want intussen wist ik dat ik heel ver kan gaan met deze fantastische hatchback. Eenmaal op de N11 ging heb ik het ACC vastgezet op 100 km/u en begon de strijd om zo constant mogelijk 100 km/u te blijven rijden. Op de N11 verliep dat vlekkeloos maar eenmaal in de buurt van de A12 zag ik de file al opdoemen in de vorm van knipperende matrixborden. Na de in werking zijnde toeritdosering (ik kan mij niet herinneren dat ik dit ding ooit aan heb zien staan) schoot het toch redelijk op en eenmaal op de A12 reed het best goed door. Net toen ik dacht er moet iets aan de hand zijn verderop reed ik een minuutje later langs drie auto’s die net een kop-staart-botsing hadden gehad. Tja geen afstand houden dan krijg je dat, eigen schuld dikke bult!

Al snel reed ik ter hoogte van Bunnik waar ik de provinciale weg naar Wijk bij Duurstede opdraaide. Af en toe heb je even een stuk tweebaans wat na de stoplichten dan weer overgaat in één baan. Bij één van die stoplichten kwam er een vrouw in een Mercedes B-klasse naast mij staan, dus ik dacht ik druk even het S-knopje in en geef plankgas. De grote grap was dat we precies gelijk opgingen en ze er niet langs kwam, en dat had ik gezien de maar 90 Pk niet verwacht. Het mag duidelijk zijn dat een CVT hier duidelijk winst oplevert ten opzichte van een handbak en een conventionele automaat. Na Leo opgehaald te hebben reed ik weer terug naar de A12 en geloof het of niet maar er kwam van links weer een Mercedes (dit keer een A-klasse) die mij gewoon de busbaan opduwde. Ik toeterde even lang waarna ik ‘m van de busbaan weer pardoes voor de Mercedes gooide, want met dit soort huftergedrag ben je bij mij aan het verkeerde adres! Het lukte me nog steeds om heel erg netjes de maximum snelheid aan te houden, en op de snelweg verontschuldigde ik mij tegenover Leo dat de airco uit moest blijven. Een airco zuipt benzine zeker op een afstand van een paar honderd kilometer. Het was dus helaas even zweten af en toe voor ons beiden. Bij Leiden aangekomen stond er zo’n bizar lange file vanaf de N11 naar de N206 dat ik maar door gereden ben naar Leidschendam en daarna via Voorschoten naar Leiden gereden ben. Op het hoofdbureau van politie aangekomen bleek dat we van tevoren een afspraak hadden moeten maken met één van de twee financiële rechercheurs. We hebben onze e-mailadressen + telefoonnummers achter gelaten, en daarna heb ik Leo weer thuis gebracht. Al met al was het een uitstekend verlopen snelwegzuinigheidsrit en het kon niet anders dan dat hier een mooie verbruikswaarde uit moest rollen. En dat was ook zo want na afgetankt te hebben bij hetzelfde pompnummer kwam ik op 324 km exact gedeeld door exact 12 liter = 1:27. En dat is exact gelijk aan de laagste verbruikswaarde in de online brochure. Hiep hiep hoera voor Suzuki, zo’n mooi resultaat maak ik de laatste tijd maar zelden mee.

Vreemde eend in de bijt
In de prijslijst zag ik één model staan dat anders was dan alle andere Baleno’s. Het gaat om de SVHS-versie oftewel een milde Hybride-versie van de Suzuki Baleno. [ quote Suzuki.nl] Wat is Smart Hybrid Vehicle by Suzuki? – De techniek ‘Smart Hybrid Vehicle by Suzuki’ (SHVS) is een slimme hybride-aandrijving om brandstofverbruik en emissie te beperken. Een start generator vormt het hart van het systeem. Die slaat de energie die vrijkomt bij het remmen op in een lithium-ion-accu. Deze energie wordt vervolgens weer gebruikt voor bijvoorbeeld het starten van de motor, assistentie bij het optrekken, de verlichting en het afspelen van je favoriete muziek. Dit bespaart niet alleen energie, maar ook brandstof. [/quote Suzuki.nl]

YouTube-filmpje Suzuki Baleno 1.2 Dualjet SVHS

Te goed?
Aan het eind van dit testverslag gekomen belde ik nog even mijn zwager om de bouwjaren te checken van zijn Suzuki Baleno’s. Net voordat ik op wilde hangen vertelde hij mij nog iets grappigs, want in die tijd was de Suzuki Baleno een hele goede en zeer betrouwbare auto. Eigenlijk waren ze gewoon te goed en ik denk dat hetzelfde ook weer op zal gaan voor deze nieuwe Suzuki Baleno. Hij heeft tijdens deze test in ieder geval bewezen een uitstekende wegligging te hebben, gekoppeld aan een laag verbruik en lekker veel ruimte binnenin. Als de betrouwbaarheid door de loop van de tijd dan ook weer net zo goed blijkt te zijn – waar ik blind vanuit ga! – dan mag Suzuki met recht trots zijn op deze auto.