Champion Yellow=Yellow Champion

Samenvatting
Toen ik de Suzuki Swift Sport ging ophalen had ik er zin in maar om nou te zeggen dat mijn verwachtingen zeer hoog gespannen waren? Nee niet echt want een vermogen van maar 140 Pk is in vergelijking met de Hot Hatches van de andere automerken niet echt schokkend. Die beginnen bijna allemaal bij 180 Pk en lopen door tot dik 400 Pk. Maar ja wat is zaligmakend? De Suzuki is lichter dan licht en geloof me dat een lichte auto vele malen leuker is dan een auto met heel veel Pk’s. In een Hot Hatch met overmatig veel Pk’s ben je sportief rijdend meer bezig de auto op de weg te houden dan met autorijden en lol hebben. Vergis je trouwens niet in het vermogen van maar 140 Pk van deze Suzuki Swift Sport, want trap het gaspedaal in de eerste 3 versnellingen steeds weer op de bodem en je gelooft gewoon niet wat je overkomt. Wat te denken van wielspin tot in de 3de versnelling! En dan bedoel ik niet even kort doorspinnende voorwielen maar gewoon vol doorspinnende voorwielen en dat ook nog eens met een gemak waar je alleen maar bewondering voor kunt hebben. Waar vooral de Duitse automerken het alleen maar van de Pk’s moeten hebben dachten de Japanners dat gaan wij even helemaal anders doen. Wij gaan een hele sterke (Ultra High Strength Steel) maar tevens lichte auto bouwen zodat we met minder vermogen toe kunnen. Daardoor laat de auto zich makkelijk maar toch zeer sportief rijden en kun je ook nog eens heel zuinig rijden als je van je huis naar werk op en neer rijdt.

Plus: 1.4-liter Turbo motorblok – Versnellingsbak – Laag gewicht – Acceleratie – Verbruik bij rustig rijden
Min:
Verbruik bij sportief rijden

Testverslag
Toen ik op de kleuterschool zat was geel lievelingskleur en dat gele kromme fruit mijn lievelingseten en omdat Banaan op Daan rijmt heette ik al snel Daan Banaan. En laten alle Suzuki Sport-modellen nou ook knalgeel zijn dat past dus wel bij mij. De grootste grap aan deze auto vind ik dat de felgele kleur (Champion Yellow) standaard is, de andere kleuren kosten allemaal 499,- euro extra. Ik ben altijd al een fan van de Suzuki Swift geweest gewoon omdat het een heerlijk autootje is zonder al teveel opsmuk. Maar dat “is” kun je misschien beter in “was” veranderen want de huidige uitrusting is een stuk luxer dan vroeger maar dat geldt overigens ook voor alle andere Suzuki’s. Op en aan deze Suzuki Swift Sport zitten zaken als LDW, ACC, ESP, NavSat, maar gelukkig geen elektronisch sperdif zoals bij de veel krachtiger concurrentie. In deze auto moet je met het ESP uit echt helemaal zelf aan de bak als je ‘m op de limiet rijdt, niks geen elektronische of mechanische kunstjes die de bestuurder te hulp kunnen schieten. En juist dàt maakt deze auto zo leuk samen met het lage gewicht en het werkelijk fantastisch getunede 1.4 liter turbo motorblok. Ik weet het ik loop vooruit op het rijden maar ik ben zo enthousiast over deze kleine gele Japanner dat ik dit eerst even kwijt wilde. Voor het instappen heb ik buiten nog even de nieuwe Suzuki Jimny staan bewonderen, wat een ongelofelijk leuke piepkleine terreinauto is dat zeg waha wat gaaf! Bij Suzuki snappen ze heel goed wat consumenten willen/leuk vinden. Toch ben ik wel heel erg benieuwd wat Suzuki gaat doen nu de elektrische auto zo sterk in opkomst is. De lichte auto’s van Suzuki lenen zich als geen ander om geëlektrificeerd te worden. Ze hebben al wat voorschotjes gegeven op de Tokyo Motor Show eind vorig jaar dus wie weet komt die elektrische auto er snel aan. De knalgele Suzuki Swift Sport stond binnen dus ik kon even rustig mijn motorspullen inladen daarna instappen en op de startknop drukken. Heel langzaam reed ik onder de roldeur door naar buiten het terrein af de straat op. In de eerste bocht bij de Shell-pomp voelde ik het onderstel meteen al heel lichtjes glijden. Het lichte gewicht en het potente 1.4-liter turbo motorblok doen hun werk dus uitstekend, dit is een funauto pur sang.

De zon scheen en ik had alle tijd van de wereld om terug naar Leiden te rijden dus dat ging uiteraard via de Lekdijk en daarna binnendoor naar Woerden. Een leuke en vooral mooie route waar ik meteen aan het testen kon slaan want heel veel bochten en rotondes. Uiteraard deed ik het rustig aan want de motorolie was nog niet opgewarmd (jawel de Suzuki Swift Sport heeft een olietemperatuurmeter), maar ook dan is de Suzuki Swift Sport al leuk om in te rijden. Strak sturend reed ik over de smalle dijkweg en nu gleed-ie niet weg in de bochten want ik reed heel vloeiend in plaats van steeds afremmen en gas geven. Na een erg leuke rit over de Lekdijk ben ik bij Lopikerkapel de dijk ‘afgereden’ om van daaruit binnendoor naar Woerden te rijden. Voor het eerst kon ik even stevig op het gas gaan en ik was oprecht verbaasd hoe hard de Suzuki Swift er nog aan trekt in de 3de versnelling. HEERLIJK! Op de provinciale weg kwam ik achter een wit busje te zitten die ik helaas niet in kon halen want dubbele doorgetrokken strepen overal en altijd maar één ring op de rotonde voor rechtdoor. En dus liet ik af en toe een gat vallen zodat ik op de mini-rotondes en in de bochten even gas kon geven. Het ESP stond aan maar toch kon ik ‘m lekker ietsjes laten glijden en dat is wel zo fijn want een keihard ingrijpend ESP is gewoon zwaar K. De leuke opritbocht naar de snelweg bij Woerden werd een drama vanwege iemand wiens rijinstructeur blijkbaar nooit heeft geschreeuwd bij het oprijden van de snelweg: “VAART MAKEN!!!!!!!!!” Iemand die 40-50 km/u rijdt waar je allang 70-80 km/u zou moeten rijden – en dat is dan echt de minimale snelheid – die… ach laat ook maar. Dergelijk weggedrag zal alleen maar toenemen met de vergrijzing hoor ik veel om mij heen, nou wees gerust het zijn echt niet alleen bejaarde automobilisten die dit doen.

Dat moet Daan zijn!
Tussen Zoetermeer en Den Haag heb ik iets meer vaart gemaakt en mezelf daarna weer af laten zakken en weer vaart gemaakt etc. Het is ronduit verbazingwekkend hoe soepel het 1.4-liter turbo motorblok aanvoelt in deze lichte hatchback. Zelfs met 100 km/u in de 6de versnelling gaat de Suzuki Swift Sport er in vergelijking met andere vergelijkbare maar zwaardere hatchbacks behoorlijk vandoor. Schakel je echter terug naar de 3de versnelling dan gaat het echt hard voor de maar 140 aanwezige Pk’s. Bij het Prins Clausplein aangekomen hoopte ik dat ik de fraaie fly-over naar Rijswijk/Wateringen vrij zou hebben. Dat is namelijk een heerlijke snelwegbocht met van die dwarsrichels waar de auto zich steeds opnieuw moet zetten en hoe harder je rijdt hoe grote het stapje opzij is. De Lexus voor mij ging gelukkig precies op tijd naar rechts zodat ik nog net even lekker vaart kon maken op de fly-over. Middenin de bocht van de fly-over voelde ik het onderstel van de Suzuki Swift Sport na elke dwarsrichel een klein stapje opzij zetten. Ik keek snel even op de snelheidsmeter en die gaf 140 km/u aan en het had makkelijk nog harder gekund. De vering/demping is lekker sportief en doet zijn werk uitstekend dat bleek wel op deze fly-over. Op naar de afrit richting Wateringen die is namelijk niet alleen leuk maar vooral ook spannend vanwege de spannende rechterbocht aan het einde van de afrit. Het is daar helaas bijna altijd druk (Wateringen of all places?) dus je moet als het lukt A laat uitvoegen en B hopen op een goede positie. Beide lukten en ik kon dus lekker stevig gas gevend door de lastige rechterbocht en dat deed de Suzuki Swift uitstekend. Ik vind het nu – zonder de limiet ook maar 1 seconde te hebben opgezocht – al een leuke auto deze knalgele mini Hot Hatch. Na de bocht was het rechtdoor en nog eens rechtdoor dat het letterlijk je oren uitkomt. Vlakbij mijn werk aangekomen (ik moest nog een 180-gradendraai maken) gaf ik uit pure verveling bij het laatste stoplicht voor rechtdoor plankgas en vertrok ik met pieper-de-piep-piep-piep stuiterende voorwielen. Het had wel iets komisch zo’n klein knalgeel autootje dat zo giftig optrekt bij een stoplicht. Om goed te kunnen parkeren moest ik ook even achteruit rijden en toen ik ‘m automatisch op zijn Suzuki’s in zijn achteruit wilde zetten merkte ik dat de achteruit tegenwoordig met een knopje omhoog trekken gaat. Er zit ook een achteruitrij-camera op dus als je dan nog ergens tegenaan rijdt….

Na mijn korte werkbezoek ben ik vanwege de wegwerkzaamheden in Den Haag via de langste route terug naar huis gereden. Dat is via de Laan van Poot en het grote voordeel is nul stoplichten tot aan de Houtrustweg. Grote nadeel maar voor een autojournalist grote voordeel zijn de vele brede hoge asfalten snelheidsbrekers. Nu kon ik mooi meteen even de vering/demping van de Suzuki Swift Sport testen. Het eerste dat mij opviel was de duidelijk sportieve vering/demping die desondanks toch ook best aardig scoort op het gebied van comfort. De uitgaande demping dempt de heftige oneffenheden van de vervelende snelheidsbrekers goed en snel uit precies zoals het hoort. Ik ben met wisselende snelheden over de vele snelheidsbrekers heen gereden maar mijn eerste conclusie bleef overeind. Omdat de Laan van Poot erg rustig is heb ik meteen maar even de Adaptive Cruise Control uitgetest. De ACC heeft 3-2-1 blokje(s) afstand tot de voorligger en de minimum snelheid is 40 km/u en het ACC schakelt zichzelf automatisch uit net als de snelheid net onder de 40 km/u komt. Aan het einde van de Laan van Poot gekomen was het vrij saai doorrijden tot aan Wassenaar waar ik ervoor gekozen heb om via de N44 terug naar Leiden te rijden. in de avondspits pak ik vaak het bruggetje bij Duindigt, maar ik had nu wel weer eens zin in de mooie afslag met S-bocht richting de N44. Het leuke is dat als er op de N440 achter me zit te duwen (meestal een Audi of BMW) ik vaak extra hard en strak door de S-bocht heen rij. Het eerste gedeelte gaat wel maar het tweede gedeelte van de S is tricky daar mag je geen fout maken en dan is het dikke doei Duitser. Dit keer zat er voor de verandering een stekelige Fransoos achter me te duwen, maar de Suzuki Swift Sport blijkt een uitstekende wegligging te hebben waarmee ik loeihard door de S-bocht heen kon knallen. Na even wat eten thuis ben ik naar Noordwijk aan Zee gereden voor een rondje Space Business Park.

Hoe makkelijk kan het zijn?
Oftewel ‘How low can you go?’ en dan bedoel ik niet mezelf maar het gewicht van de Suzuki Swift Sport. Door dat absurd lage gewicht kun je zo ongelofelijk gooien en smijten met deze auto dat je met een hele GROTE en steeds GROTER wordende glimlach achter het stuur zit. Alles wat je maar zou willen met een kleine Hot Hatch dat kan met deze Suzuki Swift Sport. Ik kan het rondje SBP met heel veel bla-bla beschrijven maar er is gewoon ‘nothing like it’ anders kan ik het niet omschrijven. Ik ken geen enkele andere hatchback met maar 140 Pk waarmee je zelfs in de 3de versnelling nog met groot gemak op commando de voorwielen kunt laten doorspinnen (mede dankzij de fantastische Continental ContiContactSport 5 banden). Het gaat zo makkelijk dat ik het maar amper kon geloven, dit is geen wel leuke of best grappige Hot Hatch van maar 140 Pk maar domweg een regelrechte klasbak van een auto waarbij je als bestuurder af en toe zelfs serieus aan de bak moet om ‘m weer onder controle te krijgen. Dat is heel erg leuk want de meeste auto’s – die bovendien allemaal zwaarder zijn – hebben een elektronisch sperdif oftewel TVC (=Torque Vectoring Control) zodat je ‘m zelfs met 1 handje aan net stuur nog met groot gemak weer onder controle krijgt. Bij deze Suzuki Swift Sport moest ik twee keer serieus al mijn rijvaardigheidskunsten aanspreken waarbij de adrenaline door mijn lijf heen vloog. Heerlijk toch of niet dan? En dan zijn er serieus nog hele hordes autojournalisten (niet alleen in Nederland) die deze Suzuki Swift Sport wel een aardig Hot Hatchje vinden maar niet meer dan dat. Sorry maar dan heb je deze auto absoluut van geen kanten op de limiet gereden en praat je doodgewoon poep. Na het fantastisch heerlijke rondje en nog een rondje SBP ben ik via de noordelijke oprit de N206 opgereden. In de eerste korte bocht liet ik de voorwielen in de 2de versnelling meteen al doorspinnen waarna ik overschakelde naar de 3de versnelling en al voorwieldriftend door de lange opritbocht heen knalde en met over de 100 km/u al zijdelings glijdend op de N206 invoegde. Daarna reed ik er weer heel strak precies op de limiet weer af om meteen weer om te draaien en de opritbocht bij ‘t Heen op te rijden. Omdat ik er even goed voor wilde gaan zitten reed ik heel langzaam op de apex van de opritbocht af. Op het moment dat ik naar binnen stuurde gaf ik plankgas en vloog al voorwieldriftend en zwaar glijdend op het gas door de opritbocht heen. De bocht uitkomend schakelde ik razend snel op naar de 3de versnelling en al voorwieldriftend reed ik de N206 op. Toen ik ‘s avonds bij mijn zus aan het eten was zei haar zoon: “Ik zag je vanmiddag rijden.” Toen ik die gele Suzuki Swift zag zei ik tegen mijn collega in de vrachtwagen: “Een knalgele auto, nieuw model die je nooit ziet rijden, dat moet Daan zijn dat kan niet anders.” Rij ik onopvallend rond in een auto die niet van mij is val ik nòg op verdorie! Na het eten ben ik naar mijn garage gereden om te kijken hoeveel koffers er in deze Suzuki Swift Sport passen. Op het oog niet al teveel dacht ik maar ik bleek er voor de zoveelste keer dit jaar naast te zitten. De standaard hatchback kofferset past er gewoon zonder problemen in.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 2×50-liter + 33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 13-liter

Banzai!!!
Het was zondagmiddag heerlijk zonnig en ik had heel veel zin in een Banzai-ritje voor ik het ijskoude meer bij mij om de hoek in zou duiken. Route: Oprit A44 bij Het Transferium -> S-bocht naar de Papeweg -> slingerroute langs de British School in Voorschoten -> binnendoor naar Voorburg -> oprit met verzakkingen naar de N14 bij Leidschendam -> Niet meer zo hotsebotseknotseweg langs de Stompwijksche Vaart -> Terug naar Leiden -> A4 op -> A4 af bij het rotondecircus -> A4 weer op naar Leiden. Toen ik linksaf sloeg richting de A44 reed er een nieuw type Volvo XC90 D5 voor mij die gelukkig rechtdoor reed. Ik nam de afslag naar rechts richting de oprit naar de A44 toen de Volvo XC90 zonder richting aan te geven ‘m pardoes voor mijn gele kanarie smeet. Uh??? Gelukkig splitst de voorsorteerstrook zich daarna weer in tweeën en dus ging ik vooraan links naast de Volvo XC90 staan met de bedoeling ‘m even van jetje te geven. Bij groen spurtte ik er vandoor en gaf stevig gas in de bocht en na de bocht trok ik ‘m vol door in de 2de versnelling (Max. snelheid: 1ste – 50 km/u / 2de – 90 km/u – 3de -140 km/u) en schakelde vol in de toerenbegrenzer snel naar de 3de versnelling en ging de ook stevig gas gevende Volvo XC90 heel verrassend nog voor het verdrijvingsvlak voorbij. Dat had die hufterige Volvo-bestuurder duidelijk niet verwacht maar ik had intussen zo’n hoge snelheid dat ik langer rechtdoor ben gereden (er ligt daar een behoorlijk plak asfalt dus daardoor kan dat anders had ik af moeten remmen en dat wilde ik niet) en ‘m toen pas naar binnen heb gesmeten. Met het ESP uit vloog ik in de 3de versnelling met doorspinnende voorwielen op een vrij heftige manier door de opritbocht. De adrenaline knalde door mijn lijf heen echt heerlijk! Wat een heerlijk sportautootje is die Suzuki Swift Sport, dit had ik absoluut niet verwacht. De Suzuki Swift Sport doet de 0-100 km/u in 8,1 seconden maar zijn snellere metingen gedaan zag ik. Een Duitser had 7,6 seconden gemeten van 0-100 km/u dus deze auto is serieus snel.

Suzuki Swift Sport – Gewicht: 945 kg – Vermogen/Koppel – 140 Pk/5.500 tpm – 230 Nm/2.500 tpm
Volvo XC90 D5 – Gewicht: 1929 kg – Vermogen/Koppel – 235 Pk/4.250 tpm – 480 Nm/1.750 tpm
Op de A44 ben ik met 150 km/u richting Wassenaar gereden want het was toch rustig en op dit stuk kan de politie niet eens een snelheidscontrole doen want ze kunnen namelijk nergens gaan staan. De reden dat ik 150 km/u reed was vanwege het bandengeruis waar sommige autojournalisten over zeiken, ik snap daar echt niets van en zou die autojournalisten willen adviseren eens in een 4WD met echte terreinbanden te gaan rijden. Dàn hoor je pas bandengeruis!

Op de Lange Kerkdam had ik mazzel want de voorsorteerstrook voor linksaf richting de Papeweg was leeg. Bij groen gaf ik in de S-bocht plankgas in de 2de versnelling waarna de Suzuki Swift Sport heftig begon te glijden. Dit blijft een listige bocht als je een keer teveel gas geeft zoals nu maar het pleit voor de Suzuki Swift Sport dat ik door iets met het gas te spelen toch netjes door de bocht heen gleed. Na de bocht was het een paar kilometer rechtdoor en onder het spoor door rechtsaf langs de British School. De rondweg heeft allemaal van die leuke haakse bochten waar je strak sturend met 50 km/u doorheen kan rijden. Daarna was het even lang rechtdoor richting Voorburg en over het kanaal linksaf naar Leidschendam. De verzakkingen van en naar de N14 zijn met een kleine sportieve hatcback een heel ander verhaal dan met een grote lange Kia Stinger met AWD. Op weg naar de N14 reed ik even heel rustig want er reden een paar auto’s voor mij uit. Toen ik de weg vrij had gaf ik vlak voor de verzakkingen stevig gas in de 2de versnelling en vloog over de verzakking heen en terwijl de Suzuki Swift Sport vrij heftig heen en weer danste over het asfalt en ik meteen weer in de ankers moest om op tijd stil te staan voor het stoplicht. Dat deed de Suzuki Swift Sport tot mijn verrassing erg goed en dan zie je het grote voordeel van een laag onafgeveerd gewicht bij hard moeten remmen. Na de stoplichten sloeg ik linksaf en gaf op een willekeurig moment stevig gas in de bocht met heel veel asfalt rechts van mij. Maar zoals ik al had uitgevonden kun je deze Suzuki Swift Sport exact laten doen wat je wilt en laat-ie zich perfect op het gas sturen. Dat kan natuurlijk alleen maar als de gasreactie en de tuning van het motorblok kloppen als een bus en dat doen ze dan ook! Op de terugweg was de voorsorteerstrook voor rechtsaf gelukkig leeg en stond het stoplicht reeds op groen. Ik kon dus precies timen wat ik wilde op de brede plak asfalt. Na de rechterbocht sneed ik hard naar binnen en gaf stevig gas. Ook nu weer danste de Suzuki Swift Sport heftig over de verzakking heen maar ook nu weer kreeg ik ‘m met groot gemak onder controle. De Suzuki Swift Sport is nog beter dan ik ‘m had ingeschat tot nu toe.

Rotondecircus op z’n Banzai’s
In Leidschendam aangekomen sloeg ik rechtsaf richting de Stompwijksche Vaart die eigenlijk alleen nog leuk is in Stompwijk zelf. Daar liggen nog de oude klinkers en heb je de schuin aflopende brugafritten naar en op de klinkerweg. Door daar overheen te rijden rij je met de linkerwielen even over die aflopende stukken heen en dat is een goede test voor de vering/demping. Die vering/demping is niet van topniveau (alhoewel Kia en Hyundai bewijzen dat het voor dat bedrag wél kan) maar toch voldoet de vering/demping aan mijn verwachtingen. Het is sportief met een vleugje comfort waardoor je als je op de limiet rijdt de auto goed onder controle kunt houden. Op naar het rotondecircus en dus richting de A4 exact aan de rand van Leiden. Op de N206 reed er weer eens een fossiel 3 auto’s voor mij, 60 km/u rijden (een kilometer daarvoor nog wel) waar je 80 km/u mag. De automobilisten voor mij waren allemaal overduidelijk geïrriteerd maar ik maak me niet meer druk over dit soort blinde fossielen. Bij de A4 aangekomen kon ik mooi links vooraan voorsorteren en ik dook met een normaal vaartje de bocht in – geen idee waarom maar het zij zo – om pas helemaal aan het einde van de opritbocht in de 3de versnelling plankgas te geven. Wat er toen gebeurde verraste mij totaal en was me nog nooit eerder overkomen op deze plek. De Suzuki Swift Sport vloog met zwaar piepende banden het laatste deel van de bocht door, dit motorblokje heeft nog meer power dan ik gedacht had. Hoog in toeren gaat-ie nog harder vooruit dan ik had durven dromen. Dít vind ik nou zo ontzettend leuk aan een auto tijdens het testen als er iets gebeurt dat mij totaal verrast. Bij de afslag Hoogmade/Leiderdorp aangekomen nam ik even gas terug want er reed een auto voor mij. Met 100 km/u reed ik verder terwijl er een oude Peugeot 205 achter mij zat te duwen. Toen de auto voor mij ver genoeg vooruit was gaf ik stevig gas want de twee flauwe bochten in de heel erg lange afrit kun je met een behoorlijk hoge snelheid doorheen. De tweede flauwe bocht heeft een lichte verzakking voor en na het bruggetje over de totaal overbodige peperdure HSL-tunnel die overigens ook constant verzakt.

Op de ovale rotonde afrijdend reed er een BMW X5 voor mij die gelukkig de buitenring nam waardoor ik naar binnen kon snijden. En ook nu gebeurde er weer iets dat me nog hier nooit was overkomen. Tijdens het naar binnen snijden moet je met de linkerwielen over een hoge rotonderand heen rijden dus toen ik na het neerkomen stevig gas gaf en met behoorlijk wat onderstuur over de voorwielen weg gleed kwam ik op de zeg maar soort van ‘kerbstones’ van de rijbaanscheiding terecht. Omdat ik op dat moment weer gas gaf en naar links stuurde over de hoge rotonderand en meteen het stuur weer hard om moest gooien naar rechts gebeurde er zoveel tegelijk dat de Suzuki Swift Sport wel even op een heerlijk stuiterende en glijdende rallyauto leek. Zo voelde het voor mij althans achter het stuur zittend en genietend van de adrenaline. Het was een ongelofelijk vette actie die ik niet had voorzien maar ik was er achteraf wel blij mee vooral omdat de Suzuki Swift Sport het er zo goed vanaf bracht. En alweer verraste de kleine gele hatchback mij op een manier die ik niet had zien aankomen. Aan de andere kant van de A4 aangekomen heb ik me nog even uitgeleefd op de twee kleine en de grote rotonde. Vooral bij het verlaten van de grote rotonde heb ik de Suzuki Swift Sport even heerlijk laten glijden, de perfect gecontroleerde manier waarmee je dat met deze auto kunt doen maakt ‘m zo ontzettend leuk. De meeste auto’s hebben vaak elektronische fratsen nodig zo niet deze Suzuki Swift Sport. Ik vrees dat vrijwel alle autojournalisten deze auto zwaar onderschat hebben en niet de credits hebben gegeven die de Suzuki Swift Sport wel degelijk dik verdient.

Onverwachte file en leuk einde en terugritje
Soms heb je van die dagen dat je het liefst verder zou gaan lopen!!! Vlak na Madurodam stond er om 07.00u al een file van hier tot Tokio waar er normaal géén file staat. Het ergste was dat de Gemeente Den Haag deze werkzaamheden wel aangekondigd had maar niet dat er maar 1 rijbaan in plaats van 4 zouden zijn. Na veel te lang wachten kon ik dan eindelijk doorrijden en even lekker doorknallen richting De Laan van Poot waar mij een hele lading hoge brede asfalten snelheidsbrekers te wachten stonden. Nou had ik de vering/demping al getest maar ja zoveel snelheidsbrekers achter elkaar heb je bijna nergens dus een extra test is natuurlijk nooit weg. Ik reed kilometers lang met wisselende snelheden over de snelheidsbrekers heen en wat echt heel duidelijk opviel is dat de uitgaande demping razend snel elke oneffenheid uitdempte ook bij steeds hogere snelheden en dus harder en dieper inveren. En dan te bedenken dat het nog beter kan dan dit maar ja dat kost dan wel weer wat. Uit werk vandaan besloot ik op de kruising met de Houtrustweg linksaf te slaan richting Scheveningen want weer in zo’n horrorfile belanden nee dank je hartelijk. De weg van Scheveningen naar Leiden ken ik op mijn duimpje want ik heb 32 jaar geleden 2 jaar lang 3 avonden per week de route Leiden <-> Scheveningen gereden. Best lekker want Scheveningen is een wirwar van – ik noem het maar – rallyweggetjes. Tot mijn grote verbazing was het letterlijk doodstil op de weg en dus kon ik lekker doorkarren. Snel optrekken, hard afremmen, terugschakelen, stuur omgooien en het gas er weer vol op. Ook vandaag vond ik de Suzuki Swift Sport wéér leuker dan de dag ervoor.

Alles klopt aan deze hatchback, het stuurgedrag, de balans, de remmen, de 6-versnellingsbak, het 1.4-liter turbo motorblok, de vering/demping, de banden en dan die heftige knalgele kleur. Ik snap best dat veel autojournalisten kicken op Pk’s maar mij doet het als ik echt moet kiezen helemaal niets (als ik echt snel wil zijn pak ik mijn motor wel). Audi mag dan 400 Pk in haar RS3 stoppen maar wat moet je daar in hemelsnaam mee? Ik zou best een rondje Space Business Park en Rotondecircus willen doen tegen een Audi RS3 in deze Suzuki Swift Sport. Er zijn maar heel erg weinig auto’s met veel Pk’s die echt én goed én leuk zijn. De Peugeot 308 GTi is zo’n auto! Die auto mag dan maar 270 Pk’s heeft maar het bijzondere motorblok (het is qua koppel net een elektromotor zo absurd goed pakt-ie op) in combinatie met een mechanisch sperdif maakt deze auto een regelrecht adrenaline-beest waarbij je echt lef moet hebben om de limiet op te zoeken maar dan word je dik beloond in tegenstelling tot bv. de laatste Ford Focus RS die mij heel erg zwaar tegenviel qua feedback. In mijn top-3 staan staan dan ook geen auto’s met meer dan 300 Pk en volkomen terecht want driveability is een kunst die niets met vermogen te maken heeft. Bij Mazda – in mijn ogen veruit de beste autobouwer van de wereld – weten ze daar alles van! De betrouwbaarste is echter niet Mazda dat is alweer Suzuki dus ja baas boven baas, ha, ha maar ze zijn wel allebei Japans en dat zegt heel veel. In Duitsland kunnen ze absoluut geen auto’s bouwen en dan heb ik niet eens over de sjoemeldiesels maar bedoel ik ook de levensgevaarlijke softwarebugs in Duitse auto’s. Waarom denken jullie dat ik nooit meer Audi’s, Volkswagens en hun zustermerken meer test? Ik had tweemaal dodelijk kunnen verongelukken vanwege een levensgevaarlijke software bug en ik ben niet de enige die dat is overkomen.

Zuinig???
Het enige dat ik over de nieuwe Suzuki Swift Sport heb gelezen qua verbruik is dat-ie absoluut niet zuinig is. Maar als autojournalist die iemand is van “Eerst zien dan geloven!” besloot ik om de Suzuki Swift Sport aan een zuinigheidsrit te onderwerpen. Ik had om heel eerlijk te zijn geen hoge verwachtingen want na het aftanken bij de Esso-pomp in Katwijk aan Zee kwam ik uit op 1:13,5. Oké ik had behoorlijk gas gegeven maar ik moest nog maar zien dat ik die door Suzuki opgegeven 1:20,8 zou gaan halen op Prinsjesdag. Het was gelukkig rustig op de weg want ik was dinsdagmiddag vrij van werk vanwege Prinsjesdag. Ik reed heel rustig weg en op de N206 ging meteen de ACC erop met 1 blokje en een snelheid van 80 km/u. Het 1.4-liter turbo motorblok presteert uitstekend want je kunt ‘m 40 km/u rijden in 4, 50 km/u in 5 en 60 km/u in 6. Ik ben dolblij dat Suzuki voor een handbak heeft gekozen want dat is en blijft leuker dan een automaat. Bij De Zilk aangekomen moest ik goed opletten dat ik de ACC handmatig uitzette voor de haakse rechterbocht. Deze ACC blijft namelijk geactiveerd tijdens op- en terugschakelen en die fout maak je maar één keer geloof me. Ik vloog met een heerlijk vaartje door de haakse rechterbocht heen en na de bocht had ik meteen zoiets van dit had nog harder gekund. Bij Vogelenzang aangekomen zag ik dat ze nog steeds bezig zijn met de straat dwars door het dorp. Ik moest dus omrijden via de Leidsevaart met al zijn snelheidsbrekers en verkeersdrempels. Ik zag veel auto’s afremmen voor de tijdelijke zwart/gele snelheidsbrekers maar ik reed er met de Suzuki Swift Sport gewoon zonder af te remmen overheen en dat voelde prima en absoluut niet irritant stuiterend aan. Bij het oude treinstation sloeg ik linksaf naar de bomenweg om weer op de standaard zuinigheidsroute verder te rijden. Daar reed in de verte een nogal sloom fossiel met een paar auto’s erachter dus ik heb het maar even rustig aan gedaan. De afslag naar de Nachtegalenlaan ging goed en ook de T-splitsing naar de Zandvoorterweg lukte weer eens zonder te remmen. De Suzuki Swift Sport is werkelijk een prima auto voor een zuinigheidsrit want deze auto laat zich perfect op de motor afremmen dankzij de uitstekende aandrijflijn van motor-koppeling-versnellingsbak. Top! Naar de boulevard rijdend was het redelijk lekker doorrijden alleen moest ik wel de Bass van de audio bij een nieuw nummer even wat lager zetten = op -4 in plaats van -2. Een autojournalist schreef dat hij de audio maar matig vindt maar het is meer een kwestie van de Bass en Treble juist instellen. Ik kan er in ieder geval prima mee leven.

Op weg naar de boulevard kon ik weer eens heerlijk de mooie 3/4 rotondedraai maken óp de onderaan de Circuit Park Zandvoort gelegen rotonde. Ik schrijf expres op want ik maak de draai op de rotonderand en niet op het asfalt, dat glijdt namelijk veel lekkerder dat is als het een goede auto is. Op weg naar de boulevard belandde ik alweer achter een fossiel, ik bedoel 45 km/u rijden waar je 60 km/u mag. Parkeer dan gewoon je auto op 1 van de 1.000 parkeerplaatsen met uitzicht op zon/zee/strand en val mij niet lastig met je fossielengedrag!!! Bij de duinenweg kon ik gelukkig weer doorrijden maar ja dan ben je aan het einde van de duinenweg komt er weer zo’n hersenloze in een VW Polo achter mij hangen terwijl je daar maar 50 km/u mag en ze daar zeer regelmatig staan te laseren. Als er een hert oversteekt (is me al eens overkomen) moet ik een noodstop maken hangt-ie in mijn nek! Gelukkig had ik nog steeds niet 1 keer geremd, zou het dan weer eens lukken? Op de rotonde bij Overveen draaide ik om de terugweg aan te vangen toen ik in de verte het stoplicht op rood zag springen. Ik schakelde snel terug naar de 2de en 1ste versnelling en het lukte me om precies voldoende op de motor af te remmen om op een haar na niet te hoeven remmen. Dat bleef goed gaan totdat er in Zandvoort een hele schoolklas over moest steken. Ook hier schakelde ik net op tijd snel terug en ook nu weer lukte het mij om hard in de 1ste versnelling afremmend heel langzaam op mijn voorganger af te kruipen. Ik zou net niet op tijd stil komen te staan zag ik maar net op dat moment ging mijn voorligger weer rijden. Nog steeds nul keer remmen maar hoe lang zou dat nog goed gaan? Toen ik richting Bennebroek reed zag ik dat de spoorbomen dicht waren maar ook daar ging het weer net aan goed. Langs de Leidsevaart moest ik echter toch even heel licht het rempedaal beroeren om stil te gaan staan. Jammer want ik heb de zuinigheidsrit daarna verder perfect uitgereden. Aftanken leverde een hele mooie 1:26,5 op dus dat toont aan dat de tuning van het 1.4-liter motorblok perfect is anders lukt me dat namelijk niet. Het laagst opgegeven verbruik ligt namelijk een stuk lager met 1:20,8.

Toververbruik!
Donderdag 20 september ben ik heel rustig en netjes met een klein stukje van 5 kilometer met 50 km/u en verder 100 km/u op de ACC over de snelweg terug naar de importeur in Vianen gereden. Door mijn eerder uitgevoerde zuinigheidsrit wist ik dat je ook zuinig kunt rijden met deze Suzuki Swift Sport dus ik was benieuwd wat de snelwegzuinigheidsrit op zou leveren. Ik heb me overigens zeer verbaasd over de ongefundeerde mening van andere autojournalisten wat betreft het verbruik van deze Suzuki Swift Sport. Domweg een aanname opschrijven zonder iets getest te hebben is gewoon DOM en elke journalist onwaardig! Wat te denken van deze aanname die ik las op Autozine punt nl: “…..want de motor staat altijd op scherp en maakt altijd veel toeren (120 km/u = 3.000 toeren per minuut). Het zorgt er bovendien voor dat de Swift Sport een hoog verbruik heeft en per saldo net zo veel verbruikt als de gespierdere tegenstrevers.” Oké ik heb 1:13,5 gereden met deze Suzuki Swift Sport maar toen was ik zéér sportief aan het rijden en trapte ik het gaspedaal constant op de bodem. Mag het dan ja! Maar wat zegt dat over het verbruik met de fluwelen voet op het gaspedaal? NIETS, werkelijk helemaal NIETS-NIETS-NIETS-ETC.!!! Dat het 1.4-liter turbo motorblok met 100 km/u dik 2.250 toeren draait betekent dan ook helemaal niets. Na een hele mooie, nette, rustige rit haalde ik mijn fluwelen voet van het gaspedaal stapte uit en stak mijn pinpas in de gleuf van de onbemande Tango-pomp in Vianen. Ik gooide de brandstoftank vol tot de eerste klik, nog 3 klikken et voila de tank was écht vol! Ik keek op het display van de pomp en zag daar slechts 2,34 liter staan op een afstand van 66,3 km is dat dus een waanzinnig mooi verbruik van jawel 1:28,33 dat is verdorie zelfs beter dan mijn zuinigheidsrit. Roep of schrijf als autojournalist dus nooit iets als je het niet getest hebt!

Specificaties Jaargang 2018 Carrosserie Hatchback Transmissie Handgeschakeld Aantal deuren 5 deuren of meer Brandstof Benzine Type motor Otto Aantal cilinders 4 Acceleratie (0-100/sec) 8,1 seconden Topsnelheid 210km/u Vermogen 103(140)/5.500 kW (pk)/rpm Koppel 230/2.500-3.500 nm/rpm Cilinderinhoud 1.4/1.373 liter Kleppen per cilinder 4 Turbo Turbo + intercooler Aandrijving Voorwielaandrijving Remmen voor Geventileerde schijven Remmen achter Schijven Draaicirkel 10,2 meter
Overig
Type bekleding		Stof
Velgen		17-inch
Milieu en veiligheid
Verbruik
Bebouwde kom		6,8 liter/100 km
Snelweg		4,8 liter/100 km
Gemiddeld verbruik		5,6 liter/100 km
C02 uitstoot		125 gram/km
Energielabel		E
Afmetingen
Lengte		3.890 mm
Breedte		1.735 mm
Hoogte		1.480 mm
Wielbasis		2.450 mm
Spoorbreedte voor		1.510 mm
Spoorbreedte achter		1.515 mm
Massa leeg		945 kg
Max. toelaatbare massa		1.445 kg
Laadvermogen		500 kg
inhoud bagageruimte		265 liter
Bandenmaat		195/45-R17
Kosten aanschaf
Kosten gebruik per maand