Utrechtse heuveltest
Dat is weer eens iets anders als een elandtest, vol bepakt met oma en 3 kleinkinderen naar de camping “Bonte Vlucht” in Doorn op de Utrechtse Heuvelrug. Soms plan ik wel eens een bepaalde auto met een bepaald doel, zoals bijvoorbeeld ons jaarlijkse befaamde familieweekend. Dit campingbezoek was echter niet gepland maar het kwam wel heel erg goed uit dat we een SW meehadden en geen hatchback. Ik ben de Peugeot 308 SW Blue Lease 1.6 Blue HDi 120 – zoals tie voluit heet – met de trein op gaan halen, want ik had mijn motorfiets namelijk nodig woensdagochtend 1 juli i.v.m. een introductie bij BMW Nederland in Rijswijk. Dat is bij mij om de hoek maar omdat ik maar een paar uurtjes vrij kon nemen van werk wilde ik snel (=motorfiets) weer op mijn werk zijn vanuit Rijswijk. De Peugeot 308 hatchback heb ik al getest en die was me goed bevallen, en aangezien de wegligging van een SW in het algemeen nog beter (in balans) is had ik er wel zin in. Waarom weet ik niet maar ik krijg vaak een donkere Peugeot SW mee, jammer want ik graag eens een witte getest in verband met de foto’s. Na de handtekening reed ik de weg op, en na 5 maal rechtsaf reed ik de snelweg op. En laat er nou net een Citroën DS3 voor mij langs de oprit oprijden. Ik ging er blind vanuit dat ik ’m buitenom in kon halen. De Citroën DS3 had er duidelijk een beetje de pest in dat ik ‘m buitenom inhaalde, en gaf extra gas maar niet genoeg want ik kon er uiteindelijk ruim genoeg voorbij. En toen toeterde hij en dat vind ik wel zo zielig, dat overkomt me trouwens regelmatig met mijn Renault Twizy. Hou overal het gas erop met een Renault Twizy en je staat versteld van hoeveel auto’s je kan inhalen op mini-rotondes en in bochten waar hoge snelheid totaal geen rol speelt. En dan toeteren ze ook vaak omdat ze (Jeep Cherokee, Porsche Carrera) verschrikkelijk balen dat ze door een golfkarretje ingehaald worden.

Eenmaal op de A9 zag ik dat het nog vroeg was en daarom besloot ik er bij Schiphol-Rijk af te gaan. Ik kon dan meteen een aantal mooie bocht meepikken, en via Rijsenhout over de 1.000-drempelweg binnendoor naar huis rijden. Met de werkelijk uitmuntend afgeveerde Peugeot 508 Berline GT 2.0 BlueHDi 180 EAT6 in herinnering was ik benieuwd naar deze goedkopere Peugeot. De bochten bij het voormalige pand van Honda Nederland gingen lekker, en dat ondanks dat het ESP niet permanent uitgeschakeld kan worden (boven de 50 km/u schakelt het automatisch weer in). Lekker strak met piepende banden door de bocht is geen enkel probleem, het ESP grijpt niet dusdanig in dat de auto dood valt. De eerste asfalten verkeersdrempel ging prima, de vering/demping voelt heel mooi en toch comfortabel aan. Er zitten twee asfalten verkeersdrempels bij die een extreem steil begin hebben. 9 van de 10 auto’s laten daar een “boink” horen, maar tot mijn grote verrassing bleef die uit. “Huh?, dit is toch geen dure auto dus dat zou toch eigenlijk niet mogen.” Maar het werd nog leuker want ook het steile einde van de asfalten verkeersdrempel ging werkelijk perfect. Daarna heb ik de cruise control aangezet en ben gaan kijken op de gewone asfalten verkeersdrempels wanneer de cruise control net niet meer uitgeschakeld wordt. Het grappig is namelijk dat bij veel auto’s de cruise control zich na een heftige hobbel – zoals een verkeersdrempel – automatisch uitschakelt. Bij 70 km/u wel, bij 60 km/u ook, maar bij 55 km/u niet meer, toen bleef de cruise control wel aanstaan.

Zwemmen – Eten – Wegwezen
Omdat ik nog steeds ruim op tijd was ben ik nog maar even gaan zwemmen, slechts 1 km dit keer vanwege piepende pezen in mijn rechter bovenarm. Vroeger maakten we altijd grapjes over lichamelijke klachten die we dan een technische autoterm gaven. Diarree = lekke uitlaat – Hartaanval = vastloper – Pacemaker = power bobine – Voet verzwikt = lekke band – Koorts = kokende motor – Open hartoperatie = chiptuning. Na het zwemmen snel bij oma (=mijn moeder) gegeten en daarna inladen en op naar Katwijk aan Zee om de 3 kinderen van mijn jongste zus op te halen. Op de afrit bij ’t Heen had ik nog even een jong kereltje in een nieuwe zwarte Renault Clio bovenop mijn bumper hangen. Ik heb het lekker zo gelaten en eenmaal in de bocht hield ik de snelheid expres lekker hoog – niet zo hoog dat mijn moeder me een knal verkocht, maar wel zo hoog dat ze vroeg of het niet wat zachter kon – en moest hij afhaken en toen moest ik even glimlachen. De wegligging van deze Peugeot 308 SW 1.6 Blue HDi is uitstekend, en dat terwijl er maar 16-inch Michelin Energy Saver banden om de velgen zitten. Maar dat komt natuurlijk door die goede vering/demping, maar ik was benieuwd hoe de auto zich vol beladen zou houden op de verkeersdrempels. Die zaten er aan te komen omdat ik via De Stevenshof naar de A4 ben gereden om de spitsdrukte op de N206 te omzeilen. Ik rij dan altijd mijn sluipweggetje dat bijna niemand weet, maar ja daar ben ik dan ook een echte geboren en getogen Leienaar voor, ja toch niet dan?

De Peugeot 308 SW 1.6 Blue HDi reed perfect in- en uitverend over de mooi glooiende asfalten verkeersdrempels heen. Door het forse extra gewicht had ik verwacht dat-ie in de stootrubbers zou slaan, maar daar was dus geen sprake van. Verrassend maar het zegt iets over de doelgerichte aandacht van Peugeot voor goede vering/demping (en dus comfort!) bij óók de goedkopere modellen. Comfort = goede vering/demping is een USP dat wat mij betreft bovenaan mijn lijstje staat als ik een auto zou kopen, want zo’n auto rijdt zoveel lekkerder daar vallen andere dingen bij in het niet. Eenmaal onderweg op de provinciale weg en later op de snelweg viel mij op dat de 6 versnellingen allemaal nogal lang gegeard zijn. Door het prima koppel van Nm en het behoorlijke vermogen van 120 Pk kan de Peugeot 308 SW 1.6 Blue HDi echter prima meekomen. Even een stoplichtsprintje of een tussensprintje gaat daardoor beter dan ik verwacht had, met een benzinemotor zou dat totaal verkeerd uitpakken door het gebrek aan koppel. Het motorblok laat zich bij verschillende snelheden met gemak afwurgen tot net boven de 1.000 toeren. 50 km/u – 3de versnelling: 1.600 toeren – 4de versnelling: 1.100 toeren — 60 km/u – 4de versnelling: 1.300 toeren – 5de versnelling: 1.100 toeren — 80 km/u – 5de versnelling: 1.500 toeren – 6de versnelling: 1.200 toeren —100 km/u – 5de versnelling: 1.800 toeren – 6de versnelling: 1.500 toeren. Om meteen maar even te kijken hoe zuinig deze Peugeot 308 SW 1.6 Blue HDi is had ik ’m voor vertrek in ’t Heen nog even afgetankt. Normaal gesproken doe ik mijn zuinigheidsritten altijd in een lege auto, maar het is ook wel eens aardig om te kijken hoe zuinig een vol beladen auto is.

Rustig ritje
Zoals ik al schreef wilde ik tijdens de rit op en neer naar de camping testen hoe zuinig deze Peugeot 308 SW Blue Lease 1.6 Blue HDi 120 is met volle belading. Omdat we net voor de spits waren vertrokken ondervonden we weinig problemen onderweg. Wel testte ik uiteraard stiekem even hoe hard ik door de bochten kon zonder dat de passagiers merkten dat ik aan het testen was. Dat is erg lastig maar op zich wel leuk om te doen, want het is voor mij vooral een spelletje met de andere automobilisten. Want wees nou eerlijk vol beladen ben ik beperkt in mijn mogelijkheden, en toch lukte het met behoorlijk gemak om andere auto’s voor te blijven in bochten, oprit van 2 -> 1 baan, etc. En dat is vooral te danken aan het feit dat het een SW is die beter in balans is dan een hatchback, in combinatie met de mooi afgestelde vering/demping waardoor de Michelin Energy Saver banden bovengemiddeld presteren. Eenmaal op de A12 reed het lekker door en ik kon zonder problemen 100 km/u op de cruise control blijven rijden. Slechts heel af en toe gaf ik even gas bij om in te halen, maar dat deed ik alleen als het echt niet anders kon. Normaal gesproken had ik bij Maarn de A12 verlaten want dat is het snelst, maar gelukkig zag ik ter hoogte van Driebergen net op de tijd de heftige file staan die in de verte begon. Had ik ’m iets te laat gezien dan had ik niet meer de afrit Driebergen op kunnen rijden, want daar staat namelijk een hele lange dichte vangrail dus te laat de afrit nemen is pech hebben. Binnendoor via Driebergen naar Doorn duurt wat langer, maar in dit geval dus veel korter dan in die megafile staan. De weg via Driebergen is één van de mooiere provinciale wegen, dit vanwege de vele landgoederen en dito fraaie oude huizen.

Na een hete rit was ik blij dat ik even heerlijk in de schaduw kon zitten, ik heb als strandmens niet zoveel met bomen/bos maar nu vond ik het wel even lekker. Terwijl de kinderen voetbalden zat ik op een campingstoel met mijn Macbook op schoot. Wat moest ik gaan schrijven over een auto die me zo goed bevalt, ik kan namelijk niet zo één-twee-drie niet iets negatiefs bedenken. Gezien de prijs en het segment presteert deze auto bovengemiddeld goed. Na een heerlijke vrijdagmiddag en een heerlijke zaterdag op de camping, zijn we zaterdagavond weer naar huis gereden. En ook nu weer heel netjes me overal aan de maximum snelheid houdend, dus 100 km/u op de snelweg uiteraard op de cruise control. Naar de brandstofmeter kijkend kreeg ik het gevoel dat ik zuinig aan het rijden was, maar toch spookte het door mijn achterhoofd dat het tegen zou gaan vallen en ik de opgegeven 1:33 niet zou halen. Oké vol beladen verbruikt-ie natuurlijk meer, maar zelfs dan nog zou ik toch zeker 1:25 moeten kunnen halen leek mij. Ik moest namelijk denken aan de Citroën C4 Cactus BlueHDi100 met een 1.6-liter dieselmotor, een auto die bij lange na niet aan het opgegeven verbruik van 1:33 kwam. Zelfs na het testen van een andere Citroën C4 Cactus BlueHDi100 met dezelfde 1.6-liter dieselmotor kwam ik nog steeds maar aan 1:27,87. Na het thuis brengen van mijn moeder en de kinderen heb ik de dieseltank weer vol gegooid. De afstand Leiden -> Doorn -> Leiden leverde een verbruik op van een voor mij toch wel teleurstellende 1:21,82. Sportief rijdend kwam ik trouwens uit op 1:18, wat niet eens zo’n groot verschil is met die 1:21,82.

Dood spoor…
Het overkomt me vrij zelden dat ik tijdens het schrijven van een test op een dood spoor raak. Dit keer wist ik na het schieten van de sfeerfoto’s zondagavond met mijn zwager even niet wat ik moest doen/schrijven. Deze auto is gewoon goed, beter dan ik überhaupt had durven dromen en dan ben je snel uitgetest zoals dat heet. Dus toen ik zondagmorgen de kinderen en hun oma naar Katwijk aan Zee had gebracht, wist ik dat oma ’s avonds weer op moest halen. Een rondje Space Business Park is met dit type auto onzinnig, zeg maar gerust totaal overbodig om te doen. Oh ja, is dat wel echt zo??? Juist het feit dat deze auto zo ontzettend goed presteert op alle fronten, maakt een ritje over het SBP juist tot een must en wel hierom. Mocht het tegenvallen dan kap ik het rondje direct af, maar zo niet dan heb ik én een heel leuk rondje én een bevestiging van mijn bevindingen. Ik was namelijk nog iets vergeten te melden naast die uitstekende balans-vering/demping-banden is een diesel uitermate leuk vanwege het vette koppel onderin. Oh en natuurlijk zijn ook die lange overbrengingsverhoudingen van de 6-versnellingsbak erg leuk, want daardoor kun je lekker lang doortrekken in elke versnelling. Dat het ESP niet uitgezet kan worden blijkt de pret niet te drukken had ik al eerder gemerkt, dus ook dat is geen spelbreker zoals regelmatig nogal eens het geval is. Op weg naar het SBP ben ik achterom over de ventweg langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gereden. Ik wilde even kijken wat er zou gebeuren als ik nog iets harder over de asfalten verkeersdrempels heen zou rijden dan ik reeds gedaan had. Op de verkeersdrempel met de steilste aanloop voelde ik de vering nu wel in de stootrubbers slaan, maar ik deed het er nu dan ook écht om. Pluspunt was echter dat de auto nog steeds mooi in balans bleef en niet ging dweilen zoals vaak gebeurt na zo’n actie. Aan het einde van de ventweg gekomen kon ik heel mooi in de 2de versnelling door de S-bocht heenrijden en vervolgens plankgas de rotonde op- en afsturen. Daarna ben ik de N206 opgereden richting industrieterrein Klei-Oost.

De afrit daar is nogal listig als je het er om doet althans, want je kunt hier ook mooi strak door de afritbocht heen sturen. Maar ik deed het er uiteraard om en stuurde met een te hoge snelheid de afritbocht in. Wat er dan gebeurt is, als je van rijvaardigheid/rijtechniek houdt erg leuk om te doen. Om de vaart eruit te halen moest ik uiteraard even bijremmen in de bocht, maar ook blijven sturen terwijl ik het onderstel onder mij heen en weer voelde glijden. Een auto waarmee ik dat überhaupt op deze manier durf te doen moet goed zijn, want ik moet namelijk een grenzeloos vertrouwen hebben in een auto als ik dit durf te doen. En het grappige is dat ik het stiekem ontzettend leuk vond om dit te doen met een Stationwagon. Nog niet eens op het SBP had ik nu al dikke pret met deze verrassend goede Peugeot 308 SW. Op de rotonde naast Klei-Oost draaide ik een fraai driekwart rondje, en aan de andere kant van de N206 idem dito. Daarna draaide ik het BSP op en mijn complimenten aan het ESP dat heel veel toelaat. Niet één keer greep het ESP zo hard in dat de auto stilviel, want als ik iets ongelofelijk vervelend is dan is dat het wel!!! Zelfs de flauwe linkerbocht naar de vrachtwagenparkeerplaats ging gevoelsmatig ronduit lekker. Waar ik wel goed op moest letten is dat ik het toerental constant boven de 1.600 hield, daaronder geeft het 1.6-liter dieselblok niet echt thuis. Voor een rondje SBP is het dus zaak deze diesel goed op toeren te houden, en als je dat doet dan is deze diesel ook erg leuk. Op weg naar de haakse bocht met asfalten verkeersdrempel vlak voor de bocht was ik benieuwd wat er zou gebeuren. Nou uh… niets dus het was werkelijk een eitje voor deze Peugeot 308 SW. En ook de hoge asfalten verkeersdrempel met rotonde en halfblinde bocht naar rechts gingen perfect. Zo mooi comfortabel afgeveerd en dan toch zo goed presteren met een sportieve rijstijl vind ik heel erg knap. De rest van het rondje zat ik alleen maar te glimlachen, want wat ik ook deed de Peugeot 308 SW raakte nooit uit balans.

Zuinigheidsrit in de hitte des doods
Vanwege het extreem warme weer besloot ik de zuinigheidsrit laat op de avond te doen en niet op en neer naar Zandvoort. Uit ervaring weet ik dat op zeer hete zomerdagen zoals deze mensen ook op doordeweekse dagen laat van het strand naar huis gaan. En filerijden is nou niet bepaald mijn idee van een zuinigheidsrit, ja toch niet dan. En dus besloot ik een zuinigheidsrit te doen in de omgeving van mijn appartement. Zoiets van Leiden -> Zoeterwoude-Rijndijk (tanken) -> Koudekerk a/d Rijn -> Hazerswoude-Rijndijk -> Hazerswoude-Dorp -> Boskoop -> Zwammerdam -> Alphen a/d Rijn -> Zoeterwoude-Rijndijk (tanken). Op weg naar Zoeterwoude-Rijndijk mocht ik weer even door de mooie opritbocht naar de A4/N11 heenrijden. Als het warm is gaan mensen rare dingen doen, zoals teveel drinken, harde muziek en vechten en zo, maar ik vecht liever met auto’s dat is wel zo leuk want een auto vecht niet terug die raakt hoogstens de weg kwijt (verwarde auto?, red.). Ik weet het beste mensen het ESP kan niet uit, maar oh wat liet de Peugeot 308 SW zich fantastisch lekker door de haakse bocht naar de oprit heen smijten. En daarna ook nog even de heerlijke afrit naar de N11. Autorijden is zo ontzettend leuk en heus niet moeilijk maar als je nooit tijd neemt om te oefenen, geen anti-slipcursus volgt dan gaat het ook nooit leuk worden. ik hoor wel eens mensen zeggen dat ze autorijden een straf vinden, en dat ze dus nooit ontspannen achter het stuur zitten. Jammer want alles valt te leren dus ook autorijden, en geloof me het komt je niet aanwaaien. Als ik zeg dat ik elke keer als ik in de auto of op de motor stap aan het oefenen ben om mijn reflexen en vaardigheden op peil te houden dan zegt dat genoeg denk ik.

Intussen was ik bij de onbemande Shellpomp voor Heineken aanbeland, alwaar ik de dieseltank heb vol gegooid. Ik ben eerst rustig richting Koudekerk a/d Rijn gereden met de gedachte 4 dezelfde rondjes te rijden. Eenmaal onderweg vond ik het toch wel erg saai en ben ik aan het begin van het tweede rondje afgeslagen naar Hazerswoude-Dorp. Daar zag ik een onbemande benzinepomp met een voor mij onbekende naam met een dieselprijs van slechts €1,22. Ik wilde richting Zoetermeer maar eenmaal door het dorp heen zag ik dat de weg naar Zoetermeer afgesloten was. En dus ben ik toen maar richting Boskoop gereden, want van daaruit kon ik weer terug naar de N11 of bv. binnendoor richting Zwammerdam. Aangezien de oude provinciale weg naar Zwammerdam lekker rustig is – tegenwoordig 50 km/u – besloot ik die te nemen. Dan krijg ik tenminste geen irritante bumperklevers achter me hangen. Ondanks dat het een alternatieve zuinigheidsrit was heb ik toch geprobeerd zo min mogelijk te remmen. En het lukte me zowaar om terugschakelend en rustig uitrijdend voor meerdere stoplichten niet te remmen, het werd telkens net op tijd groen zodat ik zonder te remmen door kon rijden. Zelfs toen in Boskoop de spoorbomen dicht gingen lukte het me om zonder te remmen de auto stil te zetten, gebruik makend van een minimaal oplopende weg ter plekke. Omdat het dit keer niet mijn standaard zuinigheidsroute betrof moest ik dus nog beter kijken en anticiperen zou je denken. Maar dat is dus absoluut niet zo, als je auto rijdt moet je ALTIJD goed kijken en anticiperen want juist tijdens het rijden van je dagelijkse route op de automatische piloot is levensgevaarlijk. Ik zal jullie niet vermoeien met de rest van de uitermate saaie route. Het verbruik viel zwaar tegen want 1:24,26 is ver onder de opgegeven 1:33 en een beetje.

Snelheden tijdens de zuinigheidsrit
De snelheden onderweg varieerden van 30 km/u – 50 km/u – 60 km/u – 70 km/u tot maximaal 80 km/u. Toch reed ik bijna altijd zo’n 3 km/u sneller en dat had te maken met het toerental. Die slechts 3 km/u sneller in de hoogst mogelijke versnelling was namelijk net genoeg om een bokkend (= onder toeren rijdend) diesel motorblok te voorkomen. Het grappige is dat 3 km/u te snel op de teller vaak nog minder snel is dan de werkelijke snelheid.

Kaal
Waar veel andere auto’s een bont dashboard met veel knopjes hebben, daar is het van deze Peugeot 308 SW nogal kaal met zijn zogenaamde i-cockpit met 9,7 inch touchscreen. Ik geef toe het is even wennen maar een groot voordeel vind ik persoonlijk dat de bestuurder niet gestoord wordt door van alles en nog wat. [cynische modus aan] Want wees nou eerlijk je wordt toch al hartstikke gestoord van je smartphone waardoor je constant afgeleid wordt. [cynische modus uit] Laatst las ik een verhaal over smartphonegebruik in het verkeer waarin een politieagent vertelde dat ze in een van de weg geraakte auto een dode man aantroffen met de smartphone nog in zijn hand. Gewoon niet doen mensen, één moment niet opletten kan een ander het leven kosten en daar hou je de rest van je leven last van. Bekijk de indringende documentaire “In één klap” van Frans Bromet – www.npo.nl/2doc/06-04-2015/KN_1668777 – maar eens, dan ga je heel anders denken over smartphonegebruik in het verkeer. Maar voor de passagier voorin heeft Peugeot uiteraard een hele lading Apps. In de brochure las ik daar het volgende over: “Peugeot Connect Apps: real-time praktische informatie zoals vrije parkeerplaatsen, brandstofprijzen, verkeersinformatie, weerberichten, informatie uit de Michelin-gids (rode en groene gids) en het programma Coyote*. Klanten van Peugeot Connect Apps hebben toegang tot de Apps-store waar alle apps te downloaden zijn. Dit optionele serviceaanbod wordt momenteel ontwikkeld en zal in 13 Europese landen aangeboden worden met een jaarabonnement. De 3G Plug&Play stick die de Peugeot Connect Apps activeert, moet daarvoor in de USB-aansluiting in het dashboardkastje gestoken worden.”

Naast de USB-ingang in het dashboardkastje zat er ook nog eentje in de midden console voor de muziek. De audio – een Denon luidsprekersysteem met 8 luidsprekers – is helemaal niet verkeerd, ik kom ze wel eens slechter tegen in vergelijkbare auto’s. Wat betreft de passagiers op de achterbank, die zitten heerlijk ruim en hebben niets te klagen. Hetzelfde geldt voor de inhoud van de bagageruimte, waarvoor ik een kofferset van Samsonite gebruik die ik in bruikleen (waarde 3.500,- euro) heb gekregen van het in België gezetelde Samsonite Europe NV. Aardig toch van die Belgen.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 2×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 2×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter
*Blijf in real time op de hoogte van de gevaren op de weg, de vaste radars, de mobiele radars, files, snelheidsbeperkingen en ontdek ook de vele andere diensten! De filosofie van de Coyote Community houdt een actieve deelname in van iedereen! Alle dagen houden 4,7 miljoen gebruikers elkaar op de hoogte van de gevaren op de weg.

O, O, O, O wat zijn we weer langzaam
Vrijdag was het niet de 13de want ik miste nog een 1, maar het had zomaar de 13de kunnen zijn. Donderdagavond had ik de auto gewassen en vrijdagochtend trof ik ‘m zwaar onder het stofzand aan. Normaal gesproken ziet een auto er zo uit als het Sahara-zand heeft geregend, maar het had nu helemaal niet geregend dus waar dat kwam dat stofzand dan vandaan? Op dus naar de wasstraat om de auto opnieuw te wassen, want ja beloofd is beloofd ik heb mijn handtekening gezet voor het terugbrengen van een afgetankte én gewassen auto. Na het wassen besloot ik in plaats van de snelste weg de kortste weg terug te nemen, en dus helemaal binnendoor terug te rijden via Roelofarendsveen, Leimuiden, Amstelveen en Ouderkerk a/d Amstel. Omdat ik totaal geen haast had heb ik er gewoon een heerlijke zomer-toerrit van gemaakt. Natuurlijk ben ik nog onderweg nog aan het testen geweest, dat is namelijk extra leuk omdat ik me overal aan de maximum snelheid moet (=want zo zuinig mogelijk rijden) houden. Rustig rijdend maar toch proberen de bochtensnelheid zo hoog mogelijk te houden, en uiteraard zo min mogelijk remmen wat alleen maar kan door goed (=breed) en ver vooruit te kijken. Ik zie soms mensen stoppen voor een rotonde of kruispunt die makkelijk zonder af te remmen door hadden kunnen rijden, als ze maar van tevoren goed hadden gekeken. Afremmen is 9 van de 10 keer onnodig door goed te kijken én tijdig het gas los te laten en/of op tijd terug te schakelen naar een lagere versnelling. Wanneer leren cursisten weer eens écht autorijden = 1 Spiegels/Stoel/Stuur goed afstellen 2 Kijktechniek 3 Poot van de rem 4 Oefenen, oefenen en nog eens oefenen je leven lang.

Bij Leiderdorp dook ik de polder in om er hopelijk pas in de buurt van Ouderkerk a/d Amstel weer uit te komen. De polder tussen Leiderdorp en Leimuiden is erg mooi, als je ervan houdt tenminste maar ja ik ben in de polder en dicht aan zee opgegroeid. Ik heb niet zoveel met bomen als ik eerlijk ben. Kieviten, scholeksters, hazen, konijnen, grutto’s, snippen, blauwe reigers, zilverreigers en ga zo maar door, er is zoveel te zien. Het was vrijwel overal uitgestorven dus ik kon heerlijk mijn eigen tempo rijden. Onderweg kwam ik uiteraard veel obstakels tegen want de verkeersdrempel- en snelheidsbrekers-maffia vind je overal ook in de kleinste dorpjes. Aan de andere kant was het wel weer even fijn om bevestigd te worden in wat ik reeds had geschreven over de vering/demping. Want dat is in wezen wat een autojournalist moet doen, testen en steeds maar weer herhalen (=resultaten=>statistiek=>significant=>bewijs) exact zoals in de wetenschap gebeurt. Uiteraard weet ik precies waar ik in welke versnelling moet rijden, hoe de blinde/flauwe/haakse bocht loopt en hoe hard ik er doorheen kan. Dat maakt testen zo leuk want heel soms gebeurt er iets onverwachts, en dan wil ik weten wat de oorzaak daarvan is. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de speciale Koni-schokdempers met FSD-techniek (FSD=Frequency Selective Damping) op de Abarth Grande Punto. Ik wist deze schokdempers te foppen waardoor ze volledig in de war raakten, en dat vind ik persoonlijk het allermooiste wat een autojournalist kan overkomen.

Bij Leimuiden aanbeland besloot ik voor de broodnodige variatie eens niet de 1.000-drempelweg te nemen maar de weg langs de Westeinder Plassen. Een fraaie relatief rustige weg langs het water, maar wel heel veel van die nieuwe digitale flitspalen die overigens niet meer zichtbaar flitsen. Goed opletten geblazen dus hier en dan is een cruise control erg fijn, want ongemerkt te hard rijden kan je zomaar overkomen. Na Leimuiden belandde ik na een mooie rit langs de Westeinder Plassen in een doolhof van weggetjes waarvan ik mij vaag kon herinneren dat ik ze ooit een keer gereden heb. Uiteindelijk belandde ik voor de brug in Ouderkerk a/d Amstel en hoefde ik alleen nog maar af te tanken, en misschien ook nog wel een derde keer de auto te wassen binnen 24 uur. Na het aftanken kwam ik uit op een verbruik van 1:22,84 en dat is best goed maar het had natuurlijk richting de 1:30 moeten zitten. Bij de stoplichten richting de Amsterdam Arena kwam er een snelle spierwitte Audi A3 naast me staan, altijd leuk want even verderop is dé hele mooie dalende slingerbocht naar de Amsterdam Arena. Ik reageerde iets sneller op het groene stoplicht maar meteen daarna spoot de witte Audi A3 letterlijk bij me weg. Oké maar die bocht die eraan zat te komen is een serieus listige en dus lastige bocht dus als ik plankgas doortrek – en dat doet deze diesel fantastisch dankzij de lange versnellingen – en heel erg laat rem moet ik een kans kunnen maken. Ik had een behoorlijke vaart, en door inderdaad extreem laat te remmen – en dat durf ik alleen maar als ik zeker weet dat de remmen goed zijn! – reed ik exact samen met de witte Audi A3 door de slingerbocht. De Peugeot 308 SW deed dat zo goed dat ik voor het stoplicht op de linkerbaan kwam te staan. Audi-rijders vinden dit niet leuk maar voor mij was het de ultieme bevestiging dat deze Peugeot 308 SW écht keigoed is!